Ik zit er wel erg bovenop
Dit schooljaar zijn onze kinderen op een nieuwe school begonnen. Dit had met verschillende zaken te maken en ook met het simpele feit dat we verhuisd zijn naar een nieuwbouwwijk en dat hier een nieuwe school is opgericht.
Vorig jaar heb ik bij met name de klas/juf van de oudste grote vraagtekens gezet. Drukke kinderen werden tig keren naar de gang gestuurd, juf zat tegen burn-out aan, kinderen werden naar de kleuters gestuurd, zoonlief gaf regelmatig aan dat de broodtrommels door de klas vlogen, kinderen gingen over die nu - net begonnen in groep 4 - terug worden geplaatst, 30% van de kinderen heeft geen AVI 2 gehaald, 15% zelfs geen AVI 1 etc.
Ook de schoolprestaties van onze zoon bleven achter, met veel thuis oefenen heeft hij AVI 2 nipt gehaald maar aan het einde van het jaar bleek dat zijn spelling erg beroerd was en de Cito's op taal waren ver onder de maat. Juf gaf aan dat de test niet representatief was maar ook hoe zij de boel inschatte was er een flinke teruggang. Er was geen overleg met IB-er over de Cito geweest (2 x E, 1 x D). Maar inmiddels was mijn vertrouwen dusdanig gekelderd, dat ik de inschatting van de juf niet meer serieus heb genomen. Deze zomer zijn we flink aan het werk geweest met spelling en vooral lezen.
Nu zijn de kinderen begonnen op een school waar ze met heel veel plezier naar toe gaan. Ik heb veel vertrouwen in de nieuwe school maar merk ook dat ik er wel erg bovenop zit. Waar is hij mee bezig? Hoe gaat dat? Dat is natuurlijk voor niemand fijn (juf heeft het nog niet door...) Hoe kan ik dit iets meer loslaten en toch wat meer vertrouwen krijgen dat het goed gaat (lees; inzicht krijgen hoe het gaat). Is dit gevoel herkenbaar?
Inmiddels ben ik ook erg onzeker over de capaciteiten van onze zoon. Ik zie een lief, leuk jochie dat nogal eens slordigheidsfoutjes maakt. Rekenen en lezen boeien hem thuis weinig. Maar hij heeft wel een brede interesse (geschiedenis, techniek, etc).
Herkenning
Ik denk dat dat vertrouwen moet groeien, het is er niet opeens! En alhoewel jij bewust voor deze school gekozen hebt zullen ze zich eerst moeten bewijzen.
Mijn kinderen zijn in 1,5 jaar tijd allebei overgestapt naar een andere school (ingewikkeld, maar ze zitten nu dus allebei op dezelfde school, eindelijk). Dat doe je niet als het op de oude school allemaal zo perfect loopt, tenzij door een verhuizing natuurlijk.
We kwamen op de nieuwe school, en eigenlijk voelde ik me er meteen thuis, het was precies wat ik al jaren zocht, maar toch... het gaat niet om mij, het gaat om mijn kinderen, en eerlijk gezegd, alle problemen voorheen kwamen niet alleen door die "vreselijke" scholen... ik ben me er zeer van bewust dat ik niet de gemakkelijkste kinderen heb, al vind ik ze zelf natuurlijk de liefste van de hele wereld!
De kamertjes van directrice en IB-er heb ik inmiddels al heel vaak gezien 
en hoe ze me ook gerust probeerden te stellen, het was nog steeds een eerst zien dan geloven. Ja, onze jongste deed het goed, maar de knop ging bij mij pas echt om toen oudste ook overstapte en het verrassend goed deed in haar nieuwe klas. Ze heeft een vorm van autisme, en wel in die mate dat ze zelfs in het speciaal onderwijs opviel, het lukte gewoon altijd net niet... en nu? ik ben zo trots op mijn meiske! ze mocht "op proef" komen, maar is nooit meer weg gegaan.
Dit schooljaar begonnen we eindelijk eens met twee kinderen op dezelfde school, en ik kon ze gewoon op de speelplaats afzetten, daar namen juf en meester het van me over... ietwat bibberig hoe dat zou gaan (nee ik mocht echt niet meer mee de klas in)... waren de kinderen verdwenen voordat ik er erg in had. En vrolijk kwamen ze weer naar buiten. Een heerlijke eerste week hadden we, natuurlijk is het weer in je ritme komen, natuurlijk is het wennen, maar het gaat echt goed! zo goed dat juf als eerste naar mij toe kwam met een vraag, i.p.v. andersom... zat ik er vorig jaar nog ontzettend bovenop, nu leer ik het steeds meer los te laten, want ik zie dat het goed is.
Ik ben wel altijd eerlijk geweest op de nieuwe school, ook over hoe ik die overstap zag, en welke problemen we al gehad hadden, en misschien ben ik wel wat overbezorgd, maar... met reden.
Vraag eens een extra gesprekje aan met de juf, en speel gewoon open kaart, vertel waar je je druk over maakt, en dat je haar niet voor de voeten wilt lopen, maar dat je je toch nog wel zorgen maakt.
Succes ermee, groetjes Tess
