Interne en externe zorgcommissie

Absoluut in eigen hand houden

hoi Kiki,
houd het echt in eigen hand. Bedank ze hartelijk voor hun moeite, help hen om het dagelijkse leven met je zoontje in de klas voor alle partijen zo goed mogelijk te maken, zeg dat jullie op korte termijn met een psychologe/loog of orthopedagog in zee gaan om te kijken hoe of wat, maar dat je niet wilt dat je zoontje vanuit school geobserveerd en/of besproken wordt. Wij gebruikten als argument dat we onze oudste niet het gevoel wilden geven dat hij iets 'niet goed' zou doen op school en dat wij samen met hem (hij zat in groep 4 toen hij vast dreigde te lopen) wilden gaan werken eraan. Maar we hebben de relatie met de juffen altijd wel hoog geacht en ook aan school gevraagd of zij wellicht psycholoog/loge kenden etc. De intern begeleider heeft ons aan wat adressen geholpen en wij hebben zelf toen de keuze gemaakt. De juffen van groep 4 richtten zich samen met de intern begeleider op het tackelen van de dagelijkse moeilijkheden en nadat er een testrapport/intake was heb ik ook een aantal stukjes eruit toegelicht voor de juffen. Dat vonden ze fijn om te horen want ze vroegen zich echt wel af waar ongeveer oorzaken zouden kunnen zitten, om ook te kunnen kiezen wat zij pratksich gezien moesten doen. elk jaar is de psychologe ook meegegaan met overdrachtsgesprekken etc. en in het begin is er ook wel eens telefonisch contact geweest door het jaar heen. Wij hebben het als heel prettig ervarne om haar 'erbij te hebben' omdat het daarmee een soort 'drie-eenheid' is met gelijkwaardige mensen (school, ouders, zorg-professional)en iedereen kan zijn rol spelen zonder dat school op de zorg-stoel moet zitten etc. Ook wilde ik heel graag dat er niets in zijn schooldossier kwam en dat heb ik ook naar school toe gebruikt want alles wat zij regelen krijg je nooit meer ergens uit . . .
Mocht je meer willen weten, vraag maar. Wij zijn erg blij dat we het zo hebben gedaan, en school ook!
groet,
angela

Lief knikken en ze bedanken voor de zorg

en dan zelf iets regelen. Absoluur nooit of te nimmer iets via school doen. Mijn ervaring doe ik liever via de mail als je geïntereseerd bent mijkimproves@gmail.com!

Mijk

Wel testen

Je hebt gelijk dat je al weet dat je zoon een voorsprong heeft. De kans is groot dat hij hoogbegaafd is. Toch kan een goede tester veel halen uit een iq-test en gericht adviezen geven aan ouders en school. Soms zegt een tester hetzelfde als de ouder maar luistert school wel naar de tester en niet naar de ouder.
Toen wij voor deze keus stonden, hebben wij ook een persoonlijkheidsonderzoek laten uitvoeren. Daaruit bleek duidelijk de denkwijze van onze jongste maar ook zijn voorsprong in sociale ontwikkeling. Een kleuter van 4 jaar kan achter lijken op sociaal gebied maar is dan soms juist ver vooruit. Met andere kleuters is het namelijk moeilijk overleggen als je eigen hoofd al veel ouder is.
Ik zou ook zeker gaan rondkijken naar Leonardo onderwijs of ander onderwijs voor hoogbegaafden. Jouw zoon is zo ver vooruit dat je het volgens mij niet gaat redden met wat extra werk.

Enne, helemaal eens met de vorige reacties: regel alles zelf!

Nog één tip vergeten

Kijk ook op www.hb-kind-forum.nl

Vertrouwen in school

Belangrijk hier is hoe je vertrouwen in school is. Hier speelde destijds met oudste iets dergelijks. Juf had eigenlijk direct al advies nodig, intern betekende dat gewoon advies van collega's, van de directeur, de intern begeleider. Aan de hand daarvan is destijds een plan gemaakt. Toen dat niet voldoende was is ook extern om advies gevraagd (schoolbegeleidingsdienst). Doordat wij het idee hadden dat school hierin te vertrouwen was (en dat zij daar niet een heel ander kind zagen dan wij thuis) hadden wij geen bezwaar tegen de stappen die school toen wilde zetten.

Ik zou eens vragen wat de interne zorgcommissie inhoudt, en daar in elk geval geen bezwaar tegen maken (waarschijnlijk gaat dat gewoon om collega's van de juf). Verder heb je zelf al een orthopedagoog in de arm genomen, dus ik zou school aangeven dat je zorg rondom je zoon liever via je eigen externe deskundige laat lopen.

Wat heeft de juf nodig om je kind te helpen

Dat zou het uitgangspunt moeten zijn. Gelukkig wil jouw juf wat met je kind, dus dat scheelt.
Ik zou gewoon vragen wat de interne zorgcommissie is, als dat de ervaren juffen zijn die als vraagbaak dienen en meedenken met de juf van je kind, da's niet zo erg, en ook niet zo formeel. De externe zorgcommissie is wat anders, daar kunnen dossiers een eigen leven gaan leiden.
Je zoon kan al lekker lezen en rekenen en loopt daarop voor op zijn leeftijd. Da's niet erg, maar er moet wel op ingespeeld worden met wat leuke boekjes in de klas, ruimte voor hem om lekker voor te lezen (begon bij mijn tweede toen de juf keelpijn had, ons jochie heeft daarvan goed op toon leren lezen) en het lezen van jouw kind moet als normaal geaccepteerd worden door de juf, dat hoort bij hem, de rest leest op een ander niveau. Net als de een al prima kan voetballen en de ander nog geen controle heeft waar de bal heengaat. Wat rekenen betreft zijn er zat leuke dingen van smart games, trucky en castle logix, heel erg leuk en best lastig, maar ook goed te doen voor de andere kinderen. Jouw kind hoeft geen uitzondering te zijn.
Mijn tweede (giga-voorloper) was sociaal niet echt handig, ontwikkelde zich daar ook niet lekker. Dat veranderde pas toen hij het gevoel kreeg gezien te worden en werk op zijn niveau aangeboden kreeg. Toen ging hij sociaal ineens als een speer en paste hij veel beter in de klas. Bij andere kinderen kan het ook zo zijn dat ze sociaal veel verder zijn en de andere kleuters niet snappen met geduw en getrek en afpakken. Heb je zelf een idee wat er aan de hand kan zijn?
Motorisch wat minder handig en minder zelfredzaam, tsja, daar moet een juf gewoon wat mee kunnen, daar heeft ze er wel meer van in de klas. Wat doet ze met de rest?
Wat ik ook lees is dat hij niet wil proberen en dat hij niet wil moeten. Bij mijn zoontje zat er flinke faalangst achter. Hij ging liever doen wat hij leuk vond en toch al goed kon dan die stomme plakwerkjes die hem niet interesseerden en die er nooit zo mooi uit kwamen te zien als bij de groten in de klas, laat staan zo mooi als hij in zijn hoofd had. Dat was geweldig frustrerend, het kwam hem niet aanvliegen en daardoor had hij het idee dat hij het nooit zou kunnen en begon er maar niet aan. Volgens juf wilde hij niet en deed hij zo moeilijk bij moet-werkjes, vreselijk. Dat is heel erg verbeterd toen hij werk op niveau kreeg, en toen hij feedback kreeg op zijn leerproces (kijk, zie je nou, de tweede keer lukte het je wel).
Wij hebben een psycholoog nodig gehad om hem te testen en om te vertellen hoe het bij hem werkte en wat de juf kon doen. Gelukkig troffen wij een juf die er eer in stelde om ieder kind goed in z'n vel te laten zitten, dat was voor haar de drijfveer om een hele batterij aan ander materiaal en een andere manier van vragen stellen uit de kast te trekken.

Bij ons

Bij ons is de interne zorgcommissie de directeur en de zorgcoordinator.
De externe zorgcommissie is dan aangevuld met 2 mensen van buitenaf, orthopedagogen denk ik of van de obd.
halo

Wat heeft je kind nodig om geholpen te worden

dat vind ik een net even betere vraag

Toch niet halo

Jouw formulering doet alsof er iets niet goed is met het kind. Het kind moet veranderen en dan gaat het op school goed.
De formulering van Fransien gaat ervan uit dat je kind is zoals het is, en dat het handig zou zijn als de juf leert daarmee om te gaan zodat het kind geholpen kan worden.
De formulering van Fransien vind ik veel beter passen bij de werkelijkheid.

Grappig

Het zou werkelijk niet bij me opkomen zoiets te weigeren. Ik vraag me ook af of een school altijd toestemming vraagt voordat een ib-er een kind observeert. Moet dat eigenlijk?

Ik zou ook nooit denken dat ik het zelf allemaal beter weet. En ook ga ik er vanuit dat mijn kind zich op school niet precies zo gedraagt als thuis.
Tot slot, op een goede school mag je verwachten dat zo'n handelsplan altijd ook met de ouders wordt besproken.

Liora

Liora

Waar lees jij dat de reagerende ouders (die het niet via school lieten lopen) het *zelf* allemaal beter weten?
Voor ons was de insteek dat wij het juist ook niet beter wisten maar een professional wilden inschakelen om zoveel voor zoon, onszelf en school een goede insteek te vinden.
Angela

Liora

Dus als je als ouders ervoor kiest de regie zelf te houden, ben je een ouder die het beter weet? Wat apart.

Schrikbeeld

Hoe zou het zijn als de ouders altijd de school zouden vertellen wat hun kind nodig heeft en hoe hun kind het beste leert?

Toestemming ouders verplicht

Kiki,

ik maak zelf deel uit van diverse externe zorgteams en voor een kind in een extern zorgteam besproken mag worden moet de school hiervoor schriftelijk toestemming hebben van ouders. Een leerling wordt ingebracht en er wordt een advies gegeven. Dit advies wordt teruggekoppeld naar de ouders. In het geval ouders geen toestemming geven gebeurt het wel eens dat een leerling anoniem besproken wordt. Echter, hier heeft een school feitelijk helemaal niets aan omdat ze dan ook niets kunnen met het advies dat gegeven wordt. Meestal komt zo'n advies neer op "verder onderzoek" bij een daarvoor geëigende instantie (bijv. GGZ). Of een orthopedagoog. Dus het uiteindelijke advies komt er meestal op neer dat ouders een weg wordt gewezen. Nou ja, jullie hebben al een orthopedagoog in de arm genomen. Dus is nog eens bespreken in het externe zorgteam overbodig omdat er al onderzoek en/of hulp wordt ingezet. Het kan natuurlijk ook zijn dat er een advies uitkomt waarbij bijv. de OBD de leerkracht handvatten geeft over hoe om te gaan met deze leerling. Overigens moet er ook voor observatie van een individuele leerling toestemming door ouders zijn. Dit wordt nogal eens omzeild door het te brengen als een klasse-observatie, dan lijkt het alsof de hele klas geobserveerd wordt maar zijn ogen en oren vooral gericht op die ene leerling...

Ik zou vooral duidelijk maken (als je niet wilt dat je kind besproken wordt) waar je mee bezig bent en de eventuele zaken die school betreffen naar school terugkoppelen. Eventueel kan de orthopedagoog je daarbij helpen door samen een gesprek met school te hebben. Bespreking in het externe zorgteam is niet perse negatief. Bespreking intern kun je niet voorkomen. Denk maar aan al die kwebbelende leerkrachten tijdens de koffie en de lunchpauze. Ik heb wel eens wat over mezelf opgevangen en daar had ik toch echt geen toestemming voor gegeven...

Liora

"Ik zou ook nooit denken dat ik het zelf allemaal beter weet."
Weet je, zo dacht ik een paar jaar geleden ook. Oudste is probleemloos door de basisschool gerold; ik vond de school dan ook een goede school. Ik herkende niets in verhalen die ik hier wel eens las. "wij hebben het toch maar mooi getroffen!", dacht ik vaak. Maar onze jongste zoon bleek een heel ander type te zijn dan zijn broer. Een kind met een gebruiksaanwijzing, zeg maar. Een kind dat niet zondermeer probleemloos meehobbelt met de rest. En toen leerden wij de school van een heel andere kant kennen. Toen merkten we pas hoe groot het verschil is tussen leerkrachten, en hoe sommigen de plank kunnen mis slaan. Toen leerden we wat het betekent om een 'handelplan' te krijgen. We merkten dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is dat je kind dat aandacht en aanpak krijgt die het nodig is, zelfs al staat het in het handelplan. En we leerden dat we als ouder steeds weer het initiatief moesten nemen, omdat er anders niet veel zou gebeuren. En vooral: dat leerkrachten helemaal niet zo deskundig zijn. Ja, de meeste leerkrachten zijn prima voor de meeste kinderen. Valt jouw kind in die categorie, dan zal het gewoon prima gaan. Maar valt je kind buiten die massa, dan is het allemaal niet meer zo vanzelfsprekend. En dan blijk je het als ouder soms - geheel tegen je verwachting in - opeens een stuk beter te weten dan de leerkracht.

Dank jullie wel

Ik probeer al twee dagen een moment te vinden om uitgebreid te reageren, maar de tijd ontbreekt me volledig. Toen had ik net een hele reactie geschreven en toen ik hem wilde plaatsen was hij ineens verdwenen.

Vanuit jullie en vanuit mijn omgeving komen waardevolle tips waar wij veel aan hebben. Dank hiervoor.

We hebben de juf bedankt voor het uitspreken van haar zorg die wij ook herkennen en aangegeven dat ik momenteel met een orthopedagoog bezig ben en dat ik dan initieel liever met haar overleg en dat het me beter leek om het vanuit daaruit te bekijken.

De juf reageerde er erg positief op en zei dat ze te allen tijden beschikbaar was voor een gesprek met de orthopedagoog en dat we haar op de hoogte moesten houden.

Dat waarderen wij ook heel erg.

Ondertussen heb ik maandag een belafspraak met de orthopedagoog over het vervolgtraject met haar.

Ik zal later op de dag wel even wat uitgebreider reageren, maar nu moet ik ook alweer weg.

Intern zorgteam

hebben wij ook en bestaat uit zorgcoordinator, orthopedagoog en maatschappelijk werker. De leerlingen die ik inbreng bespreek ik vanuit mijn (leerkracht) vraagstelling. Daarvoor vraag ik geen toestemming. Als er vanuit zorgteam besloten wordt dat er iemand ingezet gaat worden, wordt wel toestemming gevraagd. Als dat niet nodig is krijg ik advies hoe met de leerling om te gaan.

Liora

Ik heb het bij mijn middelste aan school overgelaten. Want zij wisten het zo goed. Wat een onaangepast vervelende klier was het toch, hij wilde niet leren en de leraar moest nog zien wat ervan terecht kwam. Want hij kon wel leren zei men, maar vertikte het gewoon. In de brugklas liep hij zo vast, dat ik eidnelijk zelf het heft in handen nam. Het bleek dat hij ADD had...hetgeen zo verschrikkelijk veel verklaarde.
Dus vertel mij nou niet dat je het aan school moet overlaten. Het is de grootste fout die ik ooit heb gemaakt, vertrouwen op school.

Sluit me bij alcedo en fio aan

Ik had ook altijd vertrouwen in school. Ging bij probleemloze oudste ook 8 jaar lang prima. Maar met de kennis die ik nu heb, had ik met kind 2 en 3 (en misschien 4) veel eerder en doortastender ingegrepen.

Onze school doet het hartstikke goed met de middelste 90%. Op sociaal gebied en sfeer zijn ze wat mij betreft onnavolgbaar. Ik zou de school ook zeker aan jonge ouders aanbevelen. Ik zeg ook niet dat als je kind niet bij die 90% zit het op een andere school beter af is, want het gras is daar meestal ook niet groener. Al met al best tevreden over de school dus. Maar geen rotsvast vertrouwen dat het allemaal dankzij hen wel goed komt.

skik

Elsje

Ik zou maar voorzichtig zijn met het inbrengen van een kind zonder de toestemming van de ouders. Hooguit kun je dat als hypothetisch geval inbrengen. Het is anders een ernstige schending van de privacy en ook niet geheel zonder risico. Instanties kunnen de regie overnemen met of zonder toestemming van de ouders. En zaken rondom kinderen ernstig verergeren.

Maar

Je kan een school toch niet verbieden over een leerling te praten? Dat zou toch wat zijn! Als ik een vraag over een kind heb breng ik dat in, vind het zorgteam dat er actie moet komen, dan wordt er altijd toestemming gevraagd. Alle scholen praten over leerlingen, dat kan toch niet anders. we hebben 1 keer per jaar leerlingbespreking met het hele zorgteam, worden alle leerlingen besproken. Ik heb nog nooit meegemaakt dat ouders dat niet goed vinden. (het is vso onderwijs) het kan ook niet verboden worden denk ik. Als er instanties ingeschakeld worden dan moet er wel toestemming zijn, tenzij het een amk melding is.

nogmaals, als leerkracht moet je een hulpvraag kunnen stellen voor handelingsadvies. Moet er meer dan dat komen, dan vraag je toestemming

Niet meteen denken dat scholen het slechtst met je kind voor hebben, ik werk in het belang van het kind, altijd

Belangen

Elsje het is een kwestie van belangen. Als een kind niet in het plaatje past om wat voor reden dan ook dan heeft de school er belang bij om de zwarte piet bij de ouders te leggen. Anders moeten namelijk de schaarse middelen van de school aangesproken worden. Ik weet dat er in de praktijk achteloos met de rechten van ouders en kinderen omgegaan wordt met name door onderwijzend personeel. En een hoop uit onbegrip en ondeskundigheid gekletst in ZATteams. Met name bij kinderen met een onzichtbare handicap als die van mij. Daar moet je kinderen tegen beschermen.
zie ook http://www.zat.nl/eCache/DEF/1/16/266.html
" Toegepast naar de situatie van een multidisciplinair ZAT impliceert de ‘bescherming van de persoonlijke levenssfeer’ het volgende: vóórdat de school het kind gaat bespreken met ‘derden’, dient ze ouders hierover te informeren én zgn. ‘ondubbelzinnige toestemming’ te regelen."

Advies

en als je advies wenst kun je dat eerst met de ouders bespreken of als je daar iets meer bij nodig hebt een kind anoniem, zonder persoonlijke gegevens, met derden.

Verschil

Een ZAT is iets anders dan een intern zorgteam. Dat zijn bij ons gewoon personeelsleden, geen externe partijen. Zoals gezegd werk ik op het speciaal onderwijs en we hebben dus een orthopedagoog en maatschappelijk werker in dienst. Als ik een leerling inbreng in het intern zorgteam dan is dat omdat er 'iets' aan de hand is. Dat kan qua gedrag zijn, maar kan ook met thuis te maken hebben. Nogmaals, zodra er een handeling met het kind gevoerd gaat worden, bijvoorbeeld gesprekken, testen of sova training dan zal dat altijd overlegd worden.

Stel dat het probleem is: kind mag thuis maar 1 keer per week douchen en schone kleren aan, en wordt gepest omdat hij stinkt. Dan wil ik eerst advies van deskundigen voordat ik dit met ouders ga bespreken. Soms wordt er ronduit agressief gereageerd en dan vind ik het prettig als ik een advies heb gehad.

Een leerling die bijvoorbeeld erg druk is, dan zal ik dit ook met ouders bespreken, maar advies vragen? Natuurlijk weten zij wat het beste werkt bij hun kind, maar er zitten nog 17 kinderen in die klas en dan heb ik graag advies van mensen die kunnen aangeven hoe je de drukte van de 1 combineert met die andere 17 die ook hun aandacht nodig hebben.

En natuurlijk zullen er situaties zijn die slecht uitpakken, zoals bij jou annej en dat is triest. Ik krijg wel eens leerlingen die jaren op hun tenen hebben gelopen omdat school niet wilde testen op dyslexie. Dat is heel akelig, en ik doe er dan alles aan om te helpen.

Maar nog veel vaker komt helaas voor dat leerlingen ongelukkig zijn op school omdat ouders niet willen inzien dat hij moeilijk leert, en de oorzaak hiervan bij school zoekt. Een leerling met vele jaren achterstand en komen dan op school eisen dat ik die achterstand in een jaar wegwerk. En die leerlingen maar oefenen en oefenen maar zullen nooit het niveau halen dat de ouders eisen. Daar word ik nou triest van. Het is tegenwoordig zo dat veel ouders alles maar bij school leggen en hoog van de toren blazen als er een probleem is. Je zal maar 18 leerlingen in de klas hebben waarvan alle ouders eisen dat je een bepaalde aanpak volgt, terwijl je in de praktijk daar helemaal geen tijd voor hebt...

tijdens de kennismakingsavond vraag ik ouders altijd om in overleg te blijven en samen te werken. Want uiteindelijk werkt het niet als ouders en school tegenover elkaar staan, echt dat werkt niet. Dan moet je of een andere school zoeken, of eruit zien te komen...

Eens met elsje

Helemaal eens met Elsje. Uiteindelijk willen leerkrachten hetzelfde als ouders. Het beste voor het kind.

Slecht gedrag

Ik denk dus dat er uit eigenbelang veel slecht gedrag is. Niet alleen uit eigenbelang maar ook uit onvermogen. Hoe het ook komt. 18 kinderen in een klas voor speciaal onderwijs lijkt mij er eerlijk gezegd 10 teveel. De onzekerheid over de personeelsvoorziening in het speciaal onderwijs lijkt me ook niet echt iets waar je blij van wordt. Scholen worden geplaagd door een veelheid aan organisatorische rompslomp. Denk niet dat ik dat niet zie. Toch krijg ik nog steeds kromme tenen van de onnodige incidenten en dan hoe je daar als kind en ouder het onderspit bij delft. Een lesmethode die niet deugt bij kinderen met een ass en dan als mentor net doen of je neus bloedt, mij dwingen op school te komen en dan wijzen op de slechte resultaten bij dat vak. Bovendien zit het hele leerjaar aan kinderen te onderpresteren bij dat vak en is de leerkracht al een kwartaal ziek. Ik ben niet dom. Desgevraagd kan men daar dan niets aan doen die methode hebben ze ook niet zelf uitgekozen. En eerlijk gezegd ken ik geen ouders die hun kinderen te hoog aanslaan. Wel ouders die teveel van school verwachten en die iets meer professionaliteit verwachten dan er toch vaak geboden wordt. En ook zo'n incident met een kind dat maar 1x onder de douche gaat zou ik scherper stellen. In plaats van een lastige mededeling zou ik eerst toch vragen hoe het komt dat dat kind maar 1x doucht. Ik heb zelf een jaar lang strijd gehad met mijn zoon om hem uberhaupt onder de douche te krijgen, merkwaardig autistisch gedrag, puzzeltje dus. Met een beetje vragen en geduld is er misschien wel veel mogelijk met dit kind en zijn ouders. Maar misschien zijn ze wel blij dat kind uberhaupt een keer in de week doucht. Ook het bewustzijn dat een ass erfelijk is dringt maar niet door bij veel mensen. Dus net als de kinderen zul je ook de ouders gepast moeten benaderen. Er lopen in het speciaal onderwijs mensen rond die daar een goede neus voor hebben. Jammer genoeg zijn dat vaak ook de mensen die hun licht onder de korenmaat moeten houden omdat ze al snel door hun collega's beticht worden van teveel begrip voor de quirks van de populatie waar ze mee werken. Het is namelijk voor deze kinderen moeilijk zo niet onmogelijk om zich aan te passen, daar hebben ze instructie, uitleg en oefening bij nodig. Het vraagt wel veel van de omgeving, ook de leerkrachten en de begeleiders. En ik zie er wat stuntelen, allemaal goed bedoeld. Maar blijkbaar moet je er ook een beetje aanleg en zin in hebben en dat valt niet altijd mee. Dat is niet iedereen gegeven. Het is een oefening in geduld en communicatie.
Ik snap dat je ook ouders ziet met slecht gedrag. Iedereen die onder druk staat kan maneuvres gaan vertonen en ik geef het je te doen om deze kinderen op te voeden. En dan ook nog te zien dat ze hun middelbare schooltijd goed doorkomen. Ook ouders krijgen niet altijd de beste instructie die er mogelijk is en sommige kinderen zijn ook moeilijk uit te puzzelen. Je moet elkaar ook een beetje vergeven denk ik, en dat ontbreekt er nog weleens aan. Zwarte pieten is makkelijker, zeker met de dwingende procedures rondom de leerplicht en de zorgmeldingsprotocollen. Ik leer mijn kinderen om dat met een grote korrel zout te nemen. We lachen eens en kijken wat we zelf kunnen doen.

Belang van het kind

De grootste conflicten met school krijg je juist als ouders en school een verschillend beeld hebben van wat nu precies 'het belang van het kind' is. Het belang van het kind is namelijk niet een toetsbaar feit. Het is een mening......

Mijk (die er met school weer helemaal uit gekomen is maar makkelijk was het niet!)

Elsje en tinus

Ik zeg nergens dat scholen niet het beste voor hebben met de kinderen. Maar daarom kunnen ze nog wel hevig de plank misslaan, en doen ouders er verstandig aan om er niet automatisch vanuit te gaan dat alles wat school doet goed is. En doen ouders er verstandig aan te onthouden dat zij hun kind het beste kennen. Hoe kan een leerkracht zeggen over een jochie van tien, dat hij maar moet zien wat er van hem terecht komt? Door te stellen dat school het altijd goed heeft, omdat ze handelen in het belang van het kind, doe je sommige kinderen zwaar te kort.

Belang

Er is een verschil tussen ' het belang van het kind' ( wat dat dan ook mag wezen) en 'het belang van jouw specifieke kind' .
En juist als je kind er niet eentje is, die past in de middenmoot van 70%, die huppelend de basisschool doorkomen, als jouw kind er eentje is die worstelt, die niet past in het stramien, dan doe je er goed aan om niet naif en onbevangen te zijn. Want dat kan je kind schaden. Er zullen vast wel leerkrachten zijn, die wel zuiver in het belang van louw kind blijven handelen, maar ga daar maar niet van uit.