Interne en externe zorgcommissie
Vandaag werd ik bij de juf geroepen en daar kwam eigenlijk uit dat zij niet zo goed weet wat ze met mijn oudste zoon van 4 aanmoet en dat ze tegen dingen aanloopt.
Er is een scheefgroei qua ontwikkeling is en de juf weet niet zo goed wat de beste aanpak is.
Waar mijn zoon heel ver is op bepaalde punten, hij leest zelfstandig Pippi Langkous, hij kan al rekenen, heeft een bijna fotografisch geheugen en een grote algemene kennis is hij op sociaal gebied onhandig(er) en op het gebied van zelfredzaamheid en motoriek loopt hij (licht) achter.
Of in ieder geval niet zozeer achter als meer dat hij dingen niet wil proberen. Dingen die hem moeite kosten doet hij niet en als hij iets 'moet' doen geeft dat frictie, frustratie en boosheid zowel thuis als op school. Werkjes op school wekken frustratie bij hem op. Hij heeft voor zichzelf bepaald wat belangrijk is en wat niet
School wil hem gaan bespreken bij de interne en daarna externe zorgcommissie die met de school verbonden is en dan voor de juf een handelingsplan opstellen hoe ze het beste met mijn zoon om kan gaan.
Daar zijn wij eigenlijk wel van geschrokken en ik vraag me af of het niet beter is voor ons als ouders om zelf de regie in handen te hebben en houden.
Want omdat wij al tegen dezelfde problemen waren aangelopen hebben wij al een intakegesprek gehad met een orthopedagoog.
Ik weet ook eigenlijk niet zo heel goed wat een interne en externe zorgcommissie precies doet en in hoeverre je als ouders zeggenschap en inzage krijgt in wat ze bespreken onderling en het handelingsplan. Mag je input geven op het handelingsplan of gaan ze zo'n plan opstellen en als fait accompli aan je presenteren.
We willen wel de band met school natuurlijk goed houden, omdat wij ook voorzien dat hij in de toekomst echt wel meer didactische uitdaging nodig gaat hebben.
Door dit gelijk te weigeren kweek je natuurlijk ook geen goodwill.
Mijn vragen zijn eigenlijk het volgende:
Wat doet een interne zorgcommissie en externe zorgcommissie?
In hoeverre heb je daar als ouders invloed op?
In hoeverre is het verstandig om dit te weigeren en zelf eventueel externe hulp te zoeken al dan niet in samenwerking met de school?
Dit komt natuurlijk ook gelijk in zijn schooldossier, wie heeft allemaal inzage in dit dossier en heeft een externe zorgcommissie ook niet dan een dossier over mijn zoon ergens en hebben wij daar inzage in en wie allemaal nog meer.
Bij de orthopedagoog is het testen van mijn zoon ook al ter sprake gekomen, iets wat ik eigenlijk direct af heb geketst. Het is namelijk vrij duidelijk dat mijn zoon op sommige fronten voorloopt en andere weer niet en ik zie niet helemaal wat een test meer toevoegt aan wat ik zelf al weet.
Ik vraag me af of een zorgcommissie dit niet van me gaat vragen en in hoeverre een test zal toevoegen.
Beetje warrig verhaal, waarvoor excuus. Maar dit kwam voor mij redelijk uit de lucht vallen en ik had niet ingeschat dat er kennelijk problemen zijn serieus genoeg voor een externe zorgcommissie.
Onderzoek
Dat een kind intern besproken wordt zonder dat ouders dat altijd weten lijkt mij niet zo gek. Bij een extern onderzoek zou ik als ouder wel betrokken willen zijn, en ook invloed willen hebben op het rapport. Wij hebben zelf een kind laten testen en in het rapport stonden dingen over ons gezin. Het nut daarvan is mij niet duidelijk en ik had zoiets ook niet verwacht. Die delen stonden niet in het rapport dat school kreeg. Daarom is het niet zo gek eea in eigen hand te houden.
Maar de opmerking van Liora begrijp ik ook wel, ouders bemoeien zich soms wel heel erg met het beleid van school. Ik geloof wel dat de meeste leraren het goed met je kind voor hebben. Je hoeft niet alles voor zoete koek aan te nemen, maar meteen van het slechte uitgaan is ook niet nodig.
Kiki heeft het mooi opgelost.
Inderdaad
Kiki, je hebt het denk ik goed opgelost. Jouw kind is natuurlijk nog heel jong en ik snap ook goed de terughoudendheid om koud op school al te maken te krijgen met allerlei externe partijen... Ik ben daar met mijn eigen kinderen ook wat terughoudend in omdat ik op mijn werk weleens verslagen tegenkom die teruggaan naar de babyperiode. Dan vraag ik me echt af waarom dat erin zit, en wie dat allemaal al gelezen heeft. (en welke conclusies 15 jaar later daar in godsnaam aan verbonden kunnen worden)
Annej dat geval van het 1 keer per week douchen is een actuele situatie en dat heeft puur met de waarden in het gezin te maken, geloof me. Agressie op school is me niet onbekend en de eisen die ouders soms stellen ook niet.
Als je denkt dat scholen altijd toestemming vragen om een kind intern te bespreken dan kom je van een koude kermis thuis, dat is gewoon onmogelijk. Ik heb besprekingen met stage begeleiders, praktijkdocenten, vakleerkrachten, voogden, groepsleiders enz enz. als ik dat allemaal vooraf moet vragen kan ik wel stoppen met mijn werk. alleen als er echt actie moet komen wordt er toestemming gevraagd.
Maar in ons geval komt het ook wel eens voor dat een leerling thuis zo in de knoop zit, dat hij of zij daar op school over wil praten. We proberen dan thuis daar in te betrekken maar als het bij de vertrouwenspersoon is en het mag niet van de leerling dan houdt het ook op. We hebben het dan over 12-18 jarigen. Komt niet vaak voor, maar het gebeurt wel...
Nee annet toch niet
Annet: "Jouw formulering doet alsof er iets niet goed is met het kind. Het kind moet veranderen en dan gaat het op school goed."
Nee hoor. Je moet je namelijk ALTIJD bij ELK kind afvragen wat het nodig heeft om geholpen te worden. Het kind zit op school om te leren. Wat heeft dat kind nodig om te leren, dus om geholpen te worden. Als het kind niet geholpen hoefde te worden, zat het niet op school. Een kind iets leren is een kind helpen. Heel simpel.
Aantal
Wat me ook heel goed lijkt is inderdaad dat het overleg bij het kind van Kiki beperkt blijft tot de mensen die er over gaan, en minder is meer. Hoe meer mensen en deskundigen je erbij betrekt hoe meer opinies je kunt krijgen en hoe lastiger het kan zijn om die op elkaar af te stemmen. Het staat of valt wel met de deskundigheid en de bereidheid om oplossingen te vinden zodat je kind goed meekomt op school, in welzijn en in het opdoen van kennis. Twee mensen kunnen al een ander perspectief hebben, met 3 komt er nog een perspectief bij. Daarbij kun je soms best advies van anderen gebruiken, voor zover deze toepasbaar is en het doel dat je kind goed naar school gaat dient. De kwaliteit van de samenwerking kan heel wisselend zijn. Lastig is ook als de school met alle deskundigen een beeld heeft waar je zelf je kind of jezelf niet in herkent. Dan is de school overtuigd van het eigen gelijk, want ze zijn met meer mensen, en dan heb je als ouder een lastige positie want je bent niet betrokken bij het overleg. Daarom zou ik het toch zeer op prijs stellen als vragen rondom mijn kinderen eerst met mijzelf besproken zouden worden. Zeker bij pubers. Ik ga namelijk al hun leven lang mee en voor school is het een momentopname, hoe belangrijk een observatie ook kan zijn.
Elsje
Ik vind het nogal wat om van ouders te melden dat het puur om de waarden in een gezin gaat. Dat komt op mij over als die ouders deugen niet. Dat heeft ook niet zoveel zin om dan samen naar oplossingen te zoeken. Ik verwacht van deskundigen op een speciale school dat ze minder oordelen en meer oplossingsgericht denken. Ik zou het daar toch niet bij laten zitten. En minder oordelend met mensen omgaan. En bovendien zou ik het bij mezelf zoeken. Misschien wijzen ze je opmerking wel als eerste af, uit verdediging, misschien is het wel moeilijk voor ze om hun routine te veranderen. Misschien is het wel mogelijk dat deze puber zelf oplossingen verzint om vaker te douchen of meer deodorant te gebruiken. Misschien kost het wel even tijd voor het kwartje gaat vallen. Je kunt per slot te maken hebben met mensen die nogal rigide kunnen zijn omdat de rest van hun leven zoveel energie kost. Mensen afkeuren helpt niet.
Hahaha
alsof we die fase niet allang voorbij zijn, natuurlijk zijn alle wegen bewandeld, maar als je voor kuthoer wordt uitgemaakt omdat je informeert naar de griep van dochter, ja dan durf ik wel iets over de waarden in het gezin te zeggen. En ook omdat kind op school vertelt en omdat ik het kantoor een uur moet naluchten na een gesprek met gezin.
volgens mij zoek jij gewoon alle problemen die er kunnen zijn ALTIJD bij school, nooit in een gezin. Lekker voor leerkrachten, die het al zo makkelijk hebben.
Elsje
Ik zoek naar oplossingen, eerst bij mijzelf en mijn kinderen, ik puzzel mij rot maar kan niet mee op school. Voor oplossingen op school heb ik de school hard nodig en dat valt soms mee soms tegen hoe dat gaat. En ja, dat maakt mij misschien een andere ouder dan degene die je nu zo in beeld brengt. Niet iedereen blijft beschaafd reageren. Bij deze opmerkingen van jou gaan bij mij allerlei lampjes aan. Mijn ex heeft ook een periode de meest gruwelijke dingen gezegd waaronder 'hoer' tegen dochter. Dan kan ik hem afdoen als hufter maar dat helpt niet. Ik heb het ingeschat als teveel onder druk en te weinig oplossingsvermogen. Ik weet ook uit ervaring dat er soms ernstige onenigheid ontstaat over een kind dat ziek thuisblijft waardoor de interesse vanuit school iets vals kan krijgen. Onder druk van protocollen en onbegrip neem ik zo'n misschien wel vriendelijk bedoelde vraag ook niet altijd naief op. Ik begin alleen niet direct te schelden. Op een speciale school heb je te maken met speciale gezinnen. Die afdoen als hufters helpt niet. Iets meer afstand zou je sieren.
Laatste keer
want het draadje gaat een heel andere kant op. Ik heb het woord hufter nooit genoemd, ik zeg alleen iets over waarden in een gezin, die de samenwerking tussen school en gezin moeilijk maken. En waar dat dan ook vandaan komt, het komt het kind uiteindelijk niet ten goede.
Iets meer afstand zou je sieren zeg je. tja, het euvel van leerkrachten in het speciaal onderwijs is juist dat je erg betrokken bent, soms misschien wel te betrokken. Maar als nou het kind, in dit geval, op school ook vertelde zo ongelukkig te zijn in de situatie? Dat ze niet thuis wil blijven, maar dat mama het wel makkelijk vindt dat zij het huishouden doet? En je informeert naar de griep en je wordt uitgescholden. Ik probeer alleen maar te stellen dat leerkrachten soms ook tegengewerkt worden omdat ouders een ander belang hebben. Welke problemen je ook hebt, het beste is om er over in gesprek te blijven, als dat niet meer mogelijk is heeft een kind daar hoe dan ook last van.
Ik heb zelf meegemaakt dat school iets wilde met mijn kind dat ik niet wilde en na een goed gesprek zijn we daar prima uitgekomen.
Moraal van mijn verhaal is dus, blijf in overleg en probeer naar het kind toe hetzelfde plan te hebben. Als een kind doorheeft dat school en ouders het oneens zijn dan wordt het probleem vaak groter.
Ik wens je alle succes toe, blijf vechten voor je kinderen, liefst samen met school.
Elsje
Misschien is het met een speciaal onderwijs achtergrond ook mogelijk om het te zien als onvermogen in een gezin en niet als waarden waar mensen voor kiezen.
Communicatie
Maar ook als onvermogen in de communicatie. Ouders hebben vaak zelf geen begeleiding gehad waar de kinderen deze in het speciaal onderwijs inmiddels wel krijgen als het goed is. Autisme is een communicatieprobleem dat je ook met ouders kunt hebben.
Annej
Heb je de vraag van Berber gezien? Je hebt er niet op gereageerd, maar ze heeft gelijk: je doet het. Weer trek je op basis van je eigen ervaringen (hoe rot ook) een draadje naar je toe dat a) niet over jouw problematiek gaat en waarbij je b) alle zorg voor kinderen over 1 kam scheert. Probeer eens met wat meer afstand te kijken naar andere onderwerpen voordat je reageert.
Aagje
Annej
jouw situatie is heel anders dan die van mij en mijn zoon en ik heb echt wel vertrouwen in de oprechtheid van de juf.
En wij willen wel samen met school tot een oplossing komen, we willen alleen graag de regie houden en zelf zeggenschap hebben en houden.
Hoe het via de orthopedagoog gaat lopen weet ik ook niet, maar ik vermoed wel dat school daarbij ook gewoon betrokken word.
Aagje
Tja, mijn ervaringen zijn misschien wat extreem maar ooit begon dat ook op school waar ik heel naief verwachtte dat school de weg wel zou weten want immers al veel langer ervaring met kinderen dan ikzelf. Ik wilde wel dat iemand mij toen gewaarschuwd had voor het krachtenveld waar je dan in terecht komt.
Annej
Ik geloof meteen dat wat jou en jouw gezin gebeurd is erg en traumatiserend is geweest. t Is ook niet verkeerd dat je mensen waarschuwt op basis van je eigen ervaringen. Maar echt, je slaat in mijn ogen door en trekt alle draadjes waar t gaat over 'zorg van buitenaf' naar je toe door jouw extreme situatie zo'n beetje structureel als uitgangspunt te nemen, ook als t in de kern om iets anders gaat en daarmee eigenlijk niet vergelijkbaar is.
Aagje
Nou annej
misschien moet JIJ eens wat afstand nemen want bij alles wat ik zeg ga jij er automatisch vanuit dat ik het fout heb omdat ik leerkracht ben. En dat de ouders er niks aan kunnen doen...
Je kan alles wel afdoen als onvermogen en DUS kunnen ze er niks aan doen, ik zie het in dit geval als niks aan willen doen. En kind is de dupe want die ziet wel hoe het anders kan. Weet je hoe moeilijk het is om steeds maar weer het gesprek aan te gaan als je van tevoren weet dat je uitgescholden gaat worden? En maar weer opnieuw proberen aan te kaarten dat kind diep ongelukkig is omdat het zo gepest wordt om de lichaamsgeur, en ja dat ik er alles aan doe om dat tegen te gaan maar inderdaad dat de geur sterk is enz enz En of op school douchen een optie is, en kleding wassen na schooltijd omdat ze geen geld hebben voor meer kleding en dat je dan weer een scheldpartij krijgt omdat ze dat onzin vinden. 3 kledingsets is meer dan genoeg en de andere kinderen moeten niet zeuren... enz enz
Ik heb geen idee wat je hebt meegemaakt op een school, maar probeer in hemelsnaam niet alle leerkrachten over 1 kam te scheren. Daarmee doe je een hoop scholen te kort.
Kiki, sorry voor de afdwaling, terug naar jou...
Elsje
Het is geen wedstrijd en er zijn geen garanties. En ik scheer niet alle leerkrachten over een kam. Ik weet hoe moeilijk die puzzels kunnen zijn. Het zou alleen zo veel makkelijker zijn als het sluitstuk gewoon: het lukt ons niet, is. Voor ouders en voor leerkrachten. En dat is door de grote betrokkenheid juist lastig. Een beetje meer inlevingsvermogen, compassie en geduld zou misschien wel helpen hoe frustrerend het ook kan zijn. Mijn ervaring is dat mensen dan gaan zwarte pieten en dat helpt niet. En hoe fijn het is als het wel lukt en het klikt tussen ouders en school, die ervaring heb ik ook.
Annej
Ik ben het met je eens, maar laat dat nou precies zijn wat de juf van mijn zoon gedaan heeft.
Gewoon eerlijk aangegeven "het lukt niet, ik weet het niet"
Ze vroeg om toestemming voor die zorgcommissie. Ik heb dat nu afgewezen en mijn eigen alternatief naar voren gebracht namelijk: wij zoeken hulp voor ons kind en proberen op die manier samen met de deskundige, de juf en ons als ouders op een lijn en een handelingsplan uit te komen.
De juf reageerde daar heel erg positief in, waar wij heel erg blij mee waren.
Ik heb dit draadje niet gestart met het idee "school is de vijand" want dat is niet zo. Wij waarderen de juf en waarderen het feit dat ze zo tijdig haar zorg heeft laten blijken. Ik heb dit draadje gestart omdat wij ons afvroegen wat hierin de beste weg zou zijn, omdat wij geschrokken waren, omdat wij het even niet meer wisten.
Wij willen wel degelijk hulp, wij willen wel degelijk deskundig advies, maar vroegen ons af wat het beste was. Dat heb ik in het eerste bericht ook duidelijk gemaakt.
En Berber heeft het inderdaad al gezegd, het gaat hier niet over jou. Mijn situatie is niet jouw situatie en ik vind het best onprettig dat het nu weer over jouw kruistocht tegen "de instanties" gaat.
En niemand zwarte piet hier in deze situatie, we willen gewoon dat mijn zoon lekkerder in zijn vel komt te zitten
Kiki
Mijn welgemeende excuses. Mijn reacties zijn niet bedoeld om jou draadje te kapen.
Kiki en elsje
Kiki: wat goed hoe je dit hebt opgelost en wat fijn dat de juf zo goed reageerde. Ik vind het wel goed om me zo te realiseren dat juffen in zo'n situatie vooral op zoek zijn naar oplossingen en je daarom 'nee' mag zeggen tegen haar suggestie en het in eigen hand kan houden. Dat je op die manier nog steeds zij aan zij werkt met school en de juf dat ook fijn vindt.
Elsje: op mij kom je over als een topleerkracht, aandacht voor individuele kinderen, de groep en zich realiseert dat ze zelf niet alle antwoorden heeft en daar open over is. Vind ik knap.
Dat wou ik ff kwijt 
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Ely
Dank je wel! Kreeg net een kleur achter de pc haha, mijn man keek me heel vragend aan...
Mag ik heel even?
Kiki, ik heb net het hele draadje gelezen en ben er gewoon een beetje stil van.
En wel omdat ik heel veel herken. Volgens mij is het juist heel fijn dat de kleuterjuf van je zoon zo snel komt met haar bevindingen. Dat is toch een teken dat ze er oog voor heeft, en dat hebben ze niet allemaal.
Bij ons kind zei de peuterjuf tijdens een gesprekje toen hij net drie jaar was, dat hij volgens haar zeker een jaar voorliep op eigenlijk alles. Nou dacht ik, dat is mooi! Geen problemen dus. Kind is de kleutertijd ook goed doorgekomen, want kind had een fijne juf die ons kind de ruimte gaf. In groep 3 begonnen de problemen, kind kon al lang lezen en schrijven, etc. Kind kwam steeds vaker verdrietig, boos, en teneergeslagen thuis. Het gaat hier om een kind dat iedereen eigenlijk kent als enorm vrolijk. En begon zijn klasgenoten steeds minder te waarderen want volgens kind waren het maar een paar stomme baby`s. Toen begonnen uiteraard de gesprekken met leerkracht, een heel jaar lang. Maar helaas leverde dat niet het gewenste resultaat op. Ondertussen werd kind in de ogen van de leerkracht steeds vervelender, en als ik dan aangaf dat dat misschien wel komt omdat hij zich enorm aan het vervelen is, dan kwam er geen zinnig antwoord. Nou ja, om een lang verhaal kort te maken heb ik nu kind net in groep 4 zit, nogmaals een gesprek aangevraagd. Deze keer niet bij de leerkracht waar ik normaal altijd heenging maar bij de directeur. Tot mijn grote vreugde werden wij serieus ontvangen en ook de IB-er was aanwezig. De IB-er liet al vrij snel vallen dat de gedachte moet uitgaan naar hoogbegaafdheid, dat blijkt volgens haar ook al wel uit de cito`s: overal A+. Hoe dan ook was het al snel duidelijk dat kind gewoonweg (nog) meer uitdaging nodig heeft. Nu zijn we er natuurlijk nog lang niet, maar er is bij ons een opening en daar ben ik zo ontzettend blij mee. En nog vraag ik mij af, waarom het in groep 3 niet is opgepikt? Waardoor kind echt een zwaar jaar achter de rug heeft met heel veel verdriet.....
Nou ja, excuses alvast voor mijn hele relaas maar ik moest gewoon even reageren. Het is voor mij totaal nieuw en onbekend. Succes Kiki en alle anderen!
Groeten van Zo maar
Kiki kijk eens in werk recht en geld
is een vraag over een verplichte cursus voor een leidster in kdv misschien weet jij het
