Is 'uitdaging'' nodig?
Ja hoor, daar is ze weer....
Picture this: 2 broers, in groep 6, (ruim) bovengemiddeld slim, beiden dyslectisch, de een diagnose ADD de ander raakvlakken met ADD/PDD-NOS, maar niet genoeg voor diagnose.
Adviezen zijn o.a. uitdagende stof aanbieden op school die recht doet aan hun intelligentie, dus bijvoorbeeld werken met Vooruit, Somplex, Slimme Taal enzo. En wij zouden ons aan kunnen sluiten bij een belangenvereniging voor ouders met HB-kinderen.
Hoe belangrijk is die uitdaging nou eigenlijk? En wanneer is het een uitdaging?
Want ze draaien in hun klas (gecompact, want vanwege tempo hebben ze vaak niet alles af) gewoon mee.
1 van hen heeft wel een plusboekje voor rekenen, en dat is voor hem behoorlijke braintraining volgens de juf.
Ik heb niet het idee dat ze zich (dodelijk) vervelen op school op dit moment, mede omdat ze het op leesvlak best hard te halen hebben.
Maar doen we ze toch niet tekort door niet Vooruit, Somplex enzo aan te (laten) bieden?
Nu is er een 'meerbegaafden-groepje' op school, maar daarin kunnen ze niet meedraaien, vanwege de leesproblemen die de dyslexie met zich meebrengt en vanwege de zelfstandigheid (of juist gebrek daaraan) die veroorzaakt wordt door de (raakvlakken met) ADD.
Dat groepje is ook echt bedoeld blijkbaar voor kinderen die 'op tempo' werken, als 'echte HB-ers' met een drive en creativiteit aan het werk zijn/gaan. Tja, die drive en creativiteit was er wel, maar is er gaandeweg groep 3 en 4 wel uitgegaan (en of ie op deze manier terugkomt.. ik betwijfel het).
Natuurlijk kan ook thuis ook wel de genoemde verrijkingsmaterialen aanbieden, maar er liggen al een aantal taken thuis: dagelijks wat huiswerk van de RT-er, sportclubs, muziekles.
En eigenlijk vind ik dat ze thuis ook gewoon recht hebben op 'vrije tijd'. Het zou zo mooi zijn als ze op school voldoende intellectueel aan hun trekken zouden komen.
Dus 'moeten' we iets met dat advies om ze uitdaging te bieden, of gaan we pas schakelen als we merken dat de kinderen zich echt vervelen in de klas met wat ze nu moeten doen? En leg ik die uitdaging neer op school, of verplaats ik die naar huis? Juist omdat school de mogelijkheid heeft om dit soort dingen te bieden, ben ik geneigd te zeggen om dit niet thuis neer te willen leggen.
Laatst zag ik bij toeval dat het meerbegaafdengroepje een les kregen over Japan: presentatie over het land, wat spullen die daar gangbaar zijn, de gebruiken van het land, allerhande leuke weetjes (zijn ze hier allebei dol op overigens: ze lezen niet graag, maar als ze een boek uit de bieb meenemen, is het eigenlijk nooit fictie, maar altijd een informatief boek).
Toen bedacht ik me dat ze dit wel erg leuk zouden vinden, maar meteen daarna flitste het door mijn hoofd dat dat natuurlijk ook voor (een groot gedeelte van) de rest van de klassen geldt en die krijgen dat ook niet aangeboden.
Petuut
Kijken naar het kind
Ik heb jaren dezelfde vragen gehad als jij, en nog steeds wel. Kind kon het cognitief allemaal makkelijk aan, verveelde zich eens wat, maar vroeg zelf niet om meer werk. Als hij het aangeboden kreeg vond hij dat meer een straf als een uitdaging. Ik heb hem aan laten klungelen tot en met groep 8.
Meerwerk, plusklas, alles is hem aangeboden en met hem besproken. Mijn zoon had er geen behoefte aan en zag de uitdaging niet.
Tja, dan praat je van onderpresteren. Althans, dat vindt school en wij als ouders eigenlijk ook wel. Maar mijn kind vindt het allemaal prima zo. Gaat lekker voetballen i.p.v. werken aan een extra project. Leest liever de Donald Duck als een informatief boek. Dus, ik laat het zo. Hij ontwikkelt zich op zijn manier en doet het prima. Resultaten zijn goed maar zouden beter kunnen. Tja, dat vinden de volwassenen om hem heen, zoon vindt het goed genoeg.
Uitdaging aanbieden is mooi, als het aangepakt en gewaardeerd wordt door de ontvanger.
Van wie zijn die adviezen?
"Adviezen zijn o.a. uitdagende stof aanbieden op school die recht doet aan hun intelligentie, dus bijvoorbeeld werken met Vooruit, Somplex, Slimme Taal enzo. En wij zouden ons aan kunnen sluiten bij een belangenvereniging voor ouders met HB-kinderen"
Van wie zijn die adviezen? Van de school, van behandelaars (zijn die er?), van goedwillende buren?
Als ik het hele verhaal zo lees, en ook lees dat ze thuis het nodige te doen hebben en op school bij lezen best moeten aanpoten, dan zou ik geloof ik niet direct achter extra materiaal aanrennen.
Als die adviezen van school zijn zou ik er wat zwaarder aan tillen dan als die adviezen van anderen komen. School ziet ook hoe ze in de klas functioneren en kan dat mee laten wegen.
Groeten,
Temet
Als
ze goed in hun vel zitten en zich niet merkbaar vervelen, zou ik me niet druk maken over die extra boekjes en pluswerk. Dat ze niet vragen om extra werk, vind ik niet zo vreemd hoor. Zitten ze sociaal wel goed op school?
Als er geen probleem is, zou ik het ook niet gaan opzoeken.
En thuis kunnen ze dan natuurlijk doen waar ze zin in hebben. Je hoeft toch geen projecten te verzinnen voor ze en ze dan 'aan het werk' zetten? Misschien doen ze leuke dingen in die vrije tijd, misschien hangen ze op de bank.
Lijkt mij ook
Zo lang je kinderen er niet om vragen en zich niet vervelen op school of vervelend gaan doen, zou ik niet meer uitdaging gaan vragen. Zeker omdat ik lees dat ze op school nog prima meedoen met de rest van de klas en ook nog wat in moeten halen. Daar zit dan nog genoeg uitdaging lijkt mij.
Thuis kun je ze evt. wat aanbieden als ze erom vragen. Je gaat lekker naar de bieb met ze en laat ze boeken kiezen over wat hen interesseert o.i.d.
Zeker op de leeftijd van je zoons zullen ze ook zelf wel op zoek gaan naar uitdaging thuis.
Wat is de norm?
Ik denk niet dat kinderen zelf aan moeten geven dat ze zich vervelen. Sommige kinderen gaan in een soort hangmatje liggen van: ik doe zo min mogelijk, ik kom mijn tijd wel door. Andere kinderen worden chagrijnig van het gebrek aan uitdaging of op andere manieren vervelend. Aan jou als ouder de taak om te achterhalen waardoor het komt.
Hier twee kinderen die uitdaging nodig hebben maar dat zo min mogelijk thuis willen doen, juist om de redenen die jij aangeeft.
Mijn advies is gewoon zelf te kijken wat volgens jou nodig is. Je kunt eventueel ook je twijfel aangeven op school. Misschien is er wel optie voor beperkte uitdaging, geschikt voor kinderen die niet vlot lezen.
Ik heb geleerd dat er niets gebeurd als je niet meldt dat er iets speelt. Daar hoef je verder geen eisen of verwachtingen over te hebben. Maar doe je niets, gebeurt er ook niets....... En gelukkig pakken anderen die melding dan zomaar op. soms....
Hier...
Hier ook het advies om uitdaging te bieden bij onze dyslectische HB zoon. En de huidige juf wil dat wel maar ziet ook dat hij daarvoor tijd te kort komt. Hij heeft plusschrift voor rekenen en dat is het ongeveer. Zaakvakken zijn voor hem erg makkelijk qua inhoud, maar de methode kent gewone en moeilijker opdrachten. Bij begripend lezen doet hij op een hoger niveau mee.
Hij heeft gewoon meer tijd nodig voor eigenlijk alles omdat het lezen niet zo snel gaat als bij de rest. Thuis moet hij lezen en spelling oefenen, muziekles, sport en hij kijkt veel informatieve programma's. Door de dag heen krijg ik allerlei feitjes naar mijn hoofd dus blijkbaar pikt hij dingen overal en nergens van op. Hij doet graag proefjes, timmert mooie kunstwerken en heeft zich nu op koken gestort. En blijkbaar is dat uitdaging genoeg voor hem.
Allerlei projecten vind ik vaker meer een soort van tijdverdrijf dan echte uitdaging. Juist de creativiteit aanboren, kritisch nadenken, zelf vragen bedenken, strategische spelletjes, dingen vrij construeren, nieuwe dingen oppakken, etc vind ik veel meer uitdaging dan bv een leuk project over Japan.
Bedankt iedereen (pas op: lang!)
@Wil40: zoals jij het beschrijft, zo is het hier eigenlijk ook. Bij beiden. Maar echt 'erg' is dat niet, in jouw ervaring?
@Temet: adviezen kwamen/komen van de onderzoekende instantie. Juist omdat ze cognitief veel meer in huis hebben dan eruit komt. Niet dat er nou altijd uit moet komen wat er in zit, maar boekjes uit de schoolbieb mogen lezen van eind groep 4/begin groep 5 'want dat is je beheersingsniveau AVI', terwijl je qua woordenschat en 'snappertje' zit op het niveau van een kind van 12-13 jaar is nou ook niet echt motiverend.. Ze willen graag vanalles weten (ook hier vliegen de feitjes je om de oren), maar de meeste boeken over dingen die ze interessant vinden, zijn 'onleesbaar', dus die blijven in de kast staan.
@Joyeux, vrije tijd is voor mij tijd die ze zelf in kunnen vullen, dus zonder naar een 'verplicht' clubje te moeten (zoals muziek en sport: opgegeven? Dan moet je er ook heen, is hier de afspraak) of huiswerk te moeten maken. Wat jij aangeeft over 'er geen zin in hebben, dus is de behoefte aan uitdaging niet nodig' denk ik ook wel eens. Van de andere kant denk ik dan ook weer: als er op school (dus niet in hun vrije tijd) dingen aangeboden zouden worden, die hun koppen aan het kraken zet, maakt dat misschien wel dat er een behoefte blootgelegd wordt, die ze niet wisten dat ze die hadden (als je begrijpt wat ik bedoel. Ik wist ook niet dat ik niet goed zag, tot ik mijn bril kreeg en ineens allemaal blaadjes aan bomen zag).
@Rixt, wat bedoel je met 'zitten ze sociaal wel goed op school'? Het zijn geen van beiden 'popie-jopies', meer de einzelgangers. Ze hebben wel een paar speelkameraadjes in de klas. De dynamiek op school is (helaas) niet zo dat iedereen zomaar mee kan doen. Sommige ouders sturen nogal op het speelgedrag van de kinderen, in die zin dat bepaalde sociale (lees: financiële) klassen wel en andere niet uitgenodigd worden. Jammer genoeg zitten wij niet in de goede groep qua inkomen. We doen het niet slecht, maar de gemiddelde boodschappenauto op school is een Audi, zeg maar.
Ik zie niet echt een probleem (ze zijn niet verveeld in de klas, geven ook niet aan dat ze zich vervelen op school), maar de onderzoekers gaven aan dat ze blijkbaar al erg aan het onderpresteren waren, en dat dat niet goed was.. Tja, is dat ook zo erg als ze schetsen?
@Tango, wat jij aangeeft dat er nog genoeg uitdaging in het inhalen is natuurlijk waar. Mijn vraag is alleen of dat de uitdaging is die je zoekt. Is het niet eerder frustrerend? Want dat inhalen is vooral een uitdaging vanwege hun 'handicaps', qua nadenk-werk is het namelijk helemaal geen uitdaging om je door boekjes AVI M4/E4 heen te worstelen terwijl je brein qua begrijpen functioneert op 12-13 jarige leeftijd.
Lekker naar de bieb is voor hun meestal niet lekker. Het liefst lezen ze informatieve boeken, maar tot nu toe hebben we nog niet echt goed leesbare maar ook niet te kinderlijke boeken gevonden.
@Annet, onze kinderen worden nu in elk geval niet vervelend door verveling. Ik weet niet eens of ze zich vervelen, ik denk het niet.
Ik heb op school wel eens gevraagd of er in het plusgroepje niet een mogelijkheid was om Kurzweil in te zetten, juist hiervoor. Dan kunnen ze de moeilijkere teksten 'gewoon' beluisteren en meelezen. Zo wordt dat brein op een andere manier aangesproken dan in de reguliere les, waar ze het vanwege hun leesbeperking harder te halen hebben. Maar vooralsnog komt daar van school geen reactie op.
@Chippie, zoals jij de 'uitdaging' beschrijft is ook wel een mooie (proefjes doen, timmeren, koken), zo had ik het eigenlijk nog niet bekeken. Ik ging/ga bij uitdaging veel meer uit van 'het verstand uitdagen door hersenkrakers'. Dan denk ik niet direct aan koken, hahahaha. Al vinden ze bijvoorbeeld taarten maken/versieren allebei erg leuk. Kun je ook creativiteit in kwijt.
Ik ben ook zeker niet op zoek naar tijdverdrijf. Het moet voor de kinderen wel wat positiefs toevoegen. Het project over Japan was ook maar een voorbeeldje, ik weet eigenlijk amper wat dat plusgroepje doet. Ik stuitte er toen toevallig op.
Maar je zou verwachten dat de dingen die jij noemt (creativiteit aanboren, kritisch nadenken etc.) juist in zo'n plusgroepje aan bod zouden kunnen komen. En dan denk ik wel eens: laat ze (met de hulpmiddelen als Kurzweil) daar eens in meedraaien.
Dat moet dan tijdens andere lessen, die ze dan wel zouden moeten kunnen missen, maar kan dat wel, als je te kampen hebt met dyslexie en ADD? Op onze school blijkt vooralsnog dat dat niet kan.
Bedankt allemaal voor de reacties.
Het geeft weer wat denkpuntjes voor mij.
Petuut
Alles boeken over....
Hi,
Misschien ken je ze al lang hoor. Maar mijn zoon vond de "alles boeken over....." van uitgeverij Kluitman heel leuk om te lezen.
En er staat ook veel plaatjes en extra dingen bij. Waardoor het lezen meer spelender wijs gaat.
Kortom leuke feitjes op een leuke manier gebracht. Misschien een idee?
Of het erg is
Als je regelmatig hoort: "er zit meer in dan eruit komt" werkt dat wat frustrerend. Zie nou wel; mijn kind heeft een slechte werkhouding, moet beter gemotiveerd zijn, beetje doorzetten, vragen om meer, meer en nòg meer.
Maar zoon doet het eigenlijk prima. Hij levert resultaten af op een prima niveau, hij doet wat hij doen moet, niets meer maar ook niet minder.
Hoe ouder hij wordt des te meer ik hem bewonder. Leren en school zijn belangrijk voor hem, maar daarnaast heeft hij vele andere dingen die hij minstens zo belangrijk vindt. Dus, ik heb er vrede mee, langzamerhand. Dat wil niet zeggen dat ik hem niet motiveer om dingen aan te pakken, te stimuleren tot een tandje extra, maar laat uiteindelijk de keuze bij hem.
Uitdagen met niet-schoolwerk lees ik hierboven. Dat werkt echt veel beter. Wèl die taart bakken. Je moet een recept lezen ( is leuker dan een boek?), boodschappen doen ( met geld omgaan), dingen klaarleggen (plannen), ingrediënten afwegen( hogere scheikeunde, hahaha), de oven bedienen ( techniek)en tenslotte opeten. Je moet ontzettend veel doen om die taart op te mogen eten. Hoezo geen doorzettingsvermogen, concentratie enz.? Echt wel! Ook een flinke boswandeling met verrekijker en boekje over paddenstoelen doet meer dan tig biologielessen. Ik had ieder najaar bergen bladeren, eikels, kastanjes op een dienblad in de woonkamer, had het kind uren voor moeten lopen om ze te verzamelen. Je kan er ook mee knutselen.
Ideeën genoeg, ik had geen plusklas nodig.
Dus mijn zoon had wel uitdaging nodig maar niet met nog meer schoolse zaken.
Joyeux
Ja, dat mijn zoon zijn eigen spoor trekt weet ik steeds meer te waarderen. Maar dat is wel een traject van jaren geweest. Ik begrijp de dilemma`s van Petuut heel goed. Anderen geven je toch het gevoel dat je je kind tekort doet. Daar kan je best onzeker van worden.
Geen uitdaging
Mijn kind vindt het op school niet leuk, behalve dan het buitenspelen. Dat zegt voor mij genoeg. Ze knutselt en leest graag, maar heeft absoluut geen behoefte aan meer werk. Ondertussen haalt ze met twee vingers in de neus A's bij alle CITO's.
Ik denk dan: zelf stel ik ook mijn prioriteiten. Ik heb geen flitsende carrière, want ik vind mijn gezin belangrijker. Ieder mens maakt zijn eigen keuzes, ook een klein mensje. Zolang dat binnen aanvaardbare proporties blijft, moet dat kunnen, vind ik.
Petuut
"Niet dat er nou altijd uit moet komen wat er in zit, maar boekjes uit de schoolbieb mogen lezen van eind groep 4/begin groep 5 'want dat is je beheersingsniveau AVI"
Maar dat is echt onzin. Ook dyslectische kinderen kun je loslaten nadat je niveau E4 hebben behaald. Er zal wel eens een meoilijk woord tussen staan maar juist die woorden vinden ze niet zo'n probleem. Je kunt beter langzaam iets leuks lezen dan andersom. Ik scoor best vaak boeken bij de Action (heb er nu ook wat voor school gekocht) of Slegte. Voor 5 euro heb ik bv een boek over allemaal dieren. Kleine stukjes tekst (zodat je niet bij voorbaat ontmoedigd raakt), veel plaatjes, redelijk grote letters, veel weetjes, inderdaad met wel eens een moeilijk woord (ook qua woordenschat!) maar dat geeft niet.
Ook op school leest zoon wat hij leuk vond. Vorig jaar zat hij op (het oude) AVI 5 niveau en las hij Roald Dahl.
Plusklas
Ik vind dat ze trouwens wel naar de 'plusklas' moeten. Ik weet niet wat de criteria zijn, maar als je zonen daarvoor in aanmerking komen zou ik het raar en demotiverend vinden als ze er niet naar toe mogen. Hier was het juist een superstimulans dat hij wel in plusschrift van rekenen mocht werken en mee mocht doen met sommige projecten.
En inderdaad met Kurzweil (geweldig programma, he?) doen ze gewoon mee. Bovendien gaat het in een (plus)klas ook om samenwerken, dus ik zie het probleem niet dat ze wat minder kunnen lezen.
Reactie
@Steve's ma: we hebben voor de spreekbeurt een 'alles over haaien' liggen. Erg leuk en leesbaar inderdaad.
@Wil40: je schrijft dat zoon het prima doet en niet meer en niet minder doet dan gevraagd. Dat doen ze hier ook, maar met resultaat D scores (heel af en toe een C), terwijl je op basis van hun verstand hoge A's zou verwachten. Nogmaals: het gaat mij niet zozeer om die hoge A's, maar wel dat wat ze laten zien (aan school met name, wij weten wel wat ze in hun mars hebben) dat ze meer zijn dan de Dtjes die ze halen. Vooralsnog lijkt school, ondanks de rapporten die er liggen, meer naar de beperkingen te kijken.
@Joyeux, ik heb niet het idee dat ik mijn kinderen tekort doe. Ik denk wel dat school de kinderen te kort doet (oeps, is dat erg fout gedacht van mij?). Ik wil van school niet eens het beste, maar ik wil wel gewoon goed. En ik vraag me steeds meer af of de begeleiding die onze kinderen krijgen voor hun wel goed is. Het simpele feit dat gezegd wordt dat een kind met een IQ van 132 geen plusgroepwerk mag doen omdat hij eerst maar eens goed moet leren lezen, is voor mij/ons redelijk tekenend.
@Evanlyn, als dat hier het geval zou zijn, zou ik er al minder moeite mee hebben. Ik denk alleen dat onze kinderen juist wel geïnteresseerd zouden zijn in dat plusgroepje (qua inhoud), maar vanwege hun D-scores mogen ze daar niet heen.
@Chippie, kun je dat op school ook even komen vertellen? Want hier mag je dus blijkbaar je 'beheersingsniveau AVI' uit de schoolbieb halen.
Ik heb eerlijk gezegd Kurzweil nog niet echt uitgeprobeerd hier. Ook omdat ze het schoolse werk thuis niet echt opzoeken, zeg maar. Op school hebben ze het wel, en zouden ze het dus prima hiervoor in kunnen zetten, lijkt me.
Al lezend en schrijvend in dit draadje, bedenk ik me dat ik eigenlijk zelf niet die 'plusdingen' aan wil bieden thuis. Laat ze hier maar aangeven wat ze willen, zonder dat daar weer enige vorm van 'educatief belang' bij zit.
Of dat nou een informatief boek uitpluizen is, of een boswandeling met vergrootglas, of luieren, of computeren of een taart bakken/eten koken, of iets anders, maakt me eigenlijk niet zoveel uit. Als het van hun uitgaat, vind ik het prima.
Maar ik zou wel graag zien dat school dat wel doet. De schooldag is best lang. Het zou leuk/wenselijk zijn als ze daarin cognitief wat meer aan hun trekken zouden komen, dan nu het geval is. Ik denk dat het voor hun zelfvertrouwen ook wel goed zou zijn, om te beseffen dat ze met de 'besten van de klas' mee kunnen, in elk geval inhoudelijk.
Al begrijp ik ook dat het lastig is voor school: wat laat je ze dan missen? 'Want ze hebben de basis-instructies zo hard nodig'.
Gr. Petuut
Basisdingen
"Want ze hebben de basis-instructies zo hard nodig".
Dat is maar de vraag, en dat meningsverschil heb ik al jaren met school. Zij blijven vinden dat mijn dochter alle basisinstructies moet volgen, men gelooft niet dat sommige kinderen bepaalde dingen gewoon al weten, ook al is het op school niet behandeld. Echt, tenenkrommend gewoon. Zo moet ze met engels de hele les volgen, terwijl ze alle boeken van Roald dahl al gelezen heeft...in het engels. Nu eindelijk mag dochterlief met zaakvakken gelijk aan de slag, omdat ze de uitleg vooraf niet nodig heeft. Beter laat dan nooit, in groep 8...zucht.
Petuut
Je zegt "maar met resultaat D scores (heel af en toe een C), terwijl je op basis van hun verstand hoge A\'s zou verwachten. Nogmaals: het gaat mij niet zozeer om die hoge A\'s, maar wel dat wat ze laten zien (aan school met name, wij weten wel wat ze in hun mars hebben) dat ze meer zijn dan de Dtjes die ze halen"
Ik denk dat je je goed moet realiseren dat het voor een dyslectisch intelligent kind heel moeilijk is om A's te halen. Dat heeft niets te maken met inzet of niet laten zien wat ze kunnen. De dyslexie heeft invloed op (bijna) alles. Zoon haalt precies dezelfde scores: rekenen meestal een A, begrijpend lezen is nu opgeklommen tot een B, spelling D/C, lezen D/C.
School ziet trouwens wel een HB kind. (Maar misschien bedoel je dus dat school alleen maar naar Citoscores kijkt?). Maar inderdaad, hij kan de extra spellinginstructie en leesinstructie niet missen en hij werkt langzamer: dan blijft er dus weinig tijd over voor extra's. Ik vind dat okay zolang het goed gaat. Grote voordeel van dyslexie is dat hij wel leert doorzetten etc. Dat is iets waar mijn niet-dyslectische HB zoon minder goed in is.
Criteria plusklas
Ik denk eerlijk gezegd dat het heel moeilijk is om een kind met lage citoscores in een plusklas te krijgen. De criteria waren hier ook: hoge citoscores, goede werkhouding en tijd over voor extra`tjes.
Er moeten natuurlijk ook wel criteria zijn, anders kan je van een hele klas wel een plusklas maken. Er zijn meer kinderen die school saai vinden en meer uitdaging nodig hebben.
Het verschil in een iq van 130+ en D/E scores is wel extreem groot. School maakt zich er nu wel heel makkelijk van af. Geen plusklas zegt school, maar wat kunnen ze dan wel bieden om het niveau beter op peil te krijgen? Hebben ze nog andere begeleiding of hulp te bieden?
Wil40
"Het verschil in een iq van 130+ en D/E scores is wel extreem groot. School maakt zich er nu wel heel makkelijk van af."
Een IQ van 130+ en C/D scores lijkt vreemd, maar is dus kenmerkend voor een hoogbegaafde dyslect. En daar doen ze hun stinkende best voor (en school bij ons in ieder geval ook). Daarom worden ze vaak ook niet ontdekt; ze zijn te goed voor dyslexie en te slecht voor HB. Maar als je weet dat ze wel HB zijn kun je niet zeggen dat Citoscores de geschikte criteria zijn voor een plusklas. Citoscores meten niet wat dyslecten in huis hebben. Hier geven de Cito's aan dat mijn kind dyslectisch is. Niet meer en niet minder. Dyslectische kinderen gaan ook niet op basis van Citoscores naar VO; daarvoor wordt vaak een andere test (intelligentietest) gebruikt.
"Ik denk eerlijk gezegd dat het heel moeilijk is om een kind met lage citoscores in een plusklas te krijgen. De criteria waren hier ook: hoge citoscores, goede werkhouding en tijd over voor extra`tjes"
Dan is het dus tijd om die criteria aan te passen. Je kunt ook zeggen dat een IQ > 130 ook voldoende is (wat doe je trouwens met flink onderpresterende kinderen waarvan je wel voelt dat ze wel degelijk HB zijn, die trek je juist met een plusklas uit het onderpresteergedrag). Die goede werkhouding vind ik ook een kulargument; HB-ers met een slechte werkhouding (agv saai werk!) zijn juist gebaat bij een plusklas/werk.
Tijd is een lastige inderdaad, dat schets ik dus ook. Onze zoon krijgt (gelukkig) extra instructie voor spelling en lezen en hij werkt langzamer door slechte automatisering; dan blijft er weinig tijd over. Hij compact wel en krijgt verrijkend werk voor rekenen. Zou er een plusklas zijn dan zou ik met hem wel de overweging maken: meedoen met de plusklas betekent dan misschien dat hij thuis wat vaker spelling moet oefenen. Ik zou het van de zotte vinden dat hij niet mee mag doen met de plusklas, feitelijk alleen om het feit dat hij dyslectisch is want qua IQ hoort hij er zeker.
Trouwens het werkt ook andersom. Feitelijk behoort hij niet tot de groep die extra spellingsinstructie en leestinstructie krijgt. Hij scoort namelijk C's. Criteria zijn aangepast; alle kinderen die D/E scoren krijgen extra instructie plus alle dyslectische kinderen (ook al is score van zoon een C).
Cito's zijn maar een toetsinstrument; kijken naar wat een kind nodig heeft kan niet alleen op basis van Cito's. Wij komen van zo'n school; alles gaat prima want alles is een C, nee er is geen dyslexie in het spel want kind scoort geen E. Grumbel. Onze school kijkt er anders naar; daar vonden ze zijn algemene voorkomen (intelligent) niet passen bij zijn leescapaciteiten in combi met voldoende thuis oefenen. En als je er anders naar kijkt, handel je ook anders. Grote winst!
Boos en verdrietig
ben ik nu... op/om/over school.
Maar eerst even een reactie nog:
@Fiorucci: ja, die basisvaardigheden die hakken er wel in.. Ik denk zelf alleen dat die er met werk compact aanbieden ook wel inkomen. Het automatiseren van dingen gaat lastig bij ze, dat wordt een frustratie als je dat tot in den treure moet oefenen.. en dan nog slijt het er waarschijnlijk niet in, zei de onderzoeker.. 'Als je merkt dat de tafels er niet in willen? Geef dan alsjeblieft een tafelkaart', was haar opmerking.
Neen, mijne dames en heren, dat doen we dus niet, want dan weet je niet wat ze beheersen.....
@Chippie, ik ben niet achterlijk, natuurlijk weet ik dat je van een dyslect andere dingen kunt verwachten, helemaal als daar ADD bij zit. Wat ons dwars zit, is het feit dat school het blijkbaar voldoende vindt om onze kinderen uit te laten stromen op een VMBO basis/kader niveau, terwijl dat geen recht doet aan hun verstand.
Misschien wel aan hun leesvaardigheden en hun taakgerichtheid/zelfstandigheid in werken, maar ze zijn beide: slim en beperkt. Het lijkt wel alsof school alleen oog heeft voor de beperkingen.
Ik weet niet of onze kinderen het ervaren als leren doorzetten. Ze beginnen soms gewoon niet aan dingen omdat ze ervan overtuigd zijn dat ze het toch niet (perfect) kunnen. Dan maar liever niet, doe je ook geen rotervaring op..
@P: kun je even langskomen op onze school dan? En ze dat hier ook duidelijk maken? Vorig jaar is 1 van de twee zelf apart door de leerkracht meegenomen naar de schoolbieb, omdat hij niet wilde dat hij zich opgelaten zou voelen wanneer hem verteld werd dat ie uit een ander gedeelte van de bieb zijn boeken mocht kiezen. Heel lief bedacht natuurlijk, maar in je uppie met de leerkracht naar de bieb mogen maakt natuurlijk al dat je je opgelaten en anders/minder voelt dan de rest van de klas. Als de juf dan ook nog eens tegen je zegt (als je aangeeft dat je dat wel vervelend vond), dat je die boeken echt niet kunt lezen omdat die te moeilijk voor je zijn, is het feest compleet toch?
@Wil40, ik weet niet precies wat de criteria zijn, ik ga dat maar eens helemaal helder uitvragen.
School doet niet zo heel veel. met C,D en E's kun je ook naar vervolgonderwijs.... Tot en met vorig jaar werd er ralfi-lezen, bavi-lezen, clusteren enzo gedaan op school, preteaching, verlengde instructie. Vanaf groep 6 zijn die dingen anders, zo is het clusteren er van af. Ze lezen nog wel 1 of 2x per week in kleine groepjes met de RT-er van school en 1 van de twee krijgt hulp bij spelling, de ander niet meer, want die had ineens een B voor spelling de vorige keer, dus is (voor een kind met dysorthografie) spellingsRT niet meer nodig.
En waarom ik boos en verdrietig ben?
Omdat school er gewoon geen moeite voor lijkt te willen doen. De dyslexieverklaring zegt dat er bij toetsen voorgelezen mag worden. Wat schetst mijn verbazing? 1 van de 2 heeft m gewoon weer zelf moeten lezen.... De juf had wel van tevoren klassikaal alle woorden een keer voorgelezen (zonder de woordbetekenis te zeggen uiteraard).
Gelukkig is voor de ander wel Kurzweil ingezet voor het voorlezen en die leerkracht zou de andere dus mee op sleeptouw gaan nemen voor het gebruiken van Kurzweil.
Wat ik nog het ergste vind, is dat de IB-er blijkbaar had aangegeven dat voor 2 kinderen bij begrijpend lezen voorgelezen moest worden, maar niet die van ons. Waarom niet, vraag ik me dan af?
Wat moeten we in hemelsnaam doen om onze kinderen de hulp te laten krijgen die ze nodig hebben?
Schoolwissel is niet echt een optie (heel veel praktische bezwaren), maar dit kan zo toch ook niet?
Pfffffff
Petuut
Je moet niet boos worden op ons (want het komt op mij nu over alsof ik je als 'achterlijk' classificeer, niet leuk). En ook al ben je woedend op school, het helpt niet bij je communicatie op school.
Het beste advies dat ik kan geven is dat je degene die je kind getest heeft meeneemt naar school. Hij/zij kan die dingen zeggen die ze van jou niet aannemen. Ik zou me dus eerst richten om qua dyslexie alles voor elkaar te boksen (dat kostte ons ook een jaar, nu met een andere leerkracht is het in no-time geregeld). Acceptatie, remediering, compensatie, dispensatie is belangrijk voor ALLE dyslectische kinderen. Acceptatie/begrip van dyslexie, daar lijkt het op school al mis te gaan. Sommige leerkrachten nemen van ouders minder aan dan van professionals. Bovendien moeten ouders nog een hele tijd door met de basisschool, voor een professional ligt dit anders. Dus: extra instructie spelling en lezen, compensatie (tafelkaart, spellingcontrole, Kurzweil, etc), dispensatie (spellingsfouten niet meerekenen). Maar begin bij extra info over dyslexie voor de leerkracht.
Hier werd 'begrijpend lezen' ook niet voorgelezen aan zoon die een C haalde. Nadat de orthopedagoog aangaf dat onze zoon ook compensatie nodig heeft is dit wel gebeurd en begrijpend lezen ging meteen omhoog. Het is ook geen extra moeite omdat er altijd wel D/E kinderen in de groep zitten.
Succes!
@chippie
Nee joh, op jullie ben ik echt niet boos. Dat achterlijk had ik met een smilie neer moeten zetten, bedenk ik me nu, hahaha.
Maar op school ben ik echt boos (al is het wel weer wat gezakt gelukkig), maar ook verdrietig en teleurgesteld in hun houding.
Want die snappen we echt niet, de houding/opstelling van school. Waarom adviseert de IB-er, die we toch al heel vaak over onze kinderen gesproken hebben, met en zonder deskundigen die de kinderen gezien hebben, zelfs nu er een dyslexieverklaring ligt, waarin de mogelijkheid staat dat toetsen voorgelezen mogen worden, nog steeds niet dat dat moet gebeuren.
Als het aan de leerkracht was, kon ik me er nog iets bij voorstellen: kind laat middelmatige resultaten zien, scoort C/D. Ach, hoort bij het kind. Dus lekker zelf zijn toetsen laten lezen.
Maar blijkbaar adviseert de IB-er wel om kinderen toetsen voor te lezen. En dat is dezelfde IB-er die van onze kinderen de schoolcarriere kent, de rapportages heeft gelezen en bij alle gesprekken met de deskundigen is geweest.
Bij het laatste gesprek (begin oktober) zat zij er ook weer bij toen het dyslexieonderzoek besproken werd, met alle aanbevelingen van dien (o.a. voorlezen (live dan wel Kurzweil dan wel Daisyspeler) van toetsen, WEL uitdaging bieden, de stof die ze krijgen moet niet een herhaling zijn, want dan slaat de verveling toe), maar het resultaat is dus dat de eerste toets van dit jaar in elk geval door zoon1 weer zelf gelezen is. En de uitdaging bestaat uit het maken van het gewone werk, 'want daar doen ze al lang genoeg over'.
Dat frustreert (mij in elk geval) enorm.
Pffffffftttt inderdaad.
Als ik lees hoe het er bij jouw kinderen op school aan toegaat, dan word ik plaatsvervangend woest en verdrietig.
Toen bij mijn zoon dyslexie werd geconstateerd (met officiële verklaring!) en ik mijn eerste gesprek met de IB-er had van school, kreeg ik te horen: "Ach mevrouw Sindbad, u hoeft zich geen zorgen te maken hoor. Wij krijgen Sindbads zoon wel op Basis-kader niveau.... "
Zoals je misschien wel kunt snappen, was dat het moment waarop ik mij serieus zorgen begon te maken.
Kijk, achteraf is het makkelijk praten. Achteraf weet ik wat ik anders had kunnen doen, en wat "beter" geweest was. Het enige wat ik nu kan zeggen, is speel het spelletje mee zoals de school het wil spelen. Neemt de school de ouders niet serieus? Accepteer dat aan de oppervlakte en ga op zoek naar iemand van buitenaf die wel door de school serieus wordt genomen.
Zoals Chippie al aangaf, neem degene die de test heeft afgenomen mee naar school. Mocht dat niet mogelijk zijn, informeer of de tester een mooie brief kan schrijven met alle toeters en bellen erbij die je kunt verzinnen (officieel briefpapier, moeilijke taal, daarna concrete manieren van hoe om te gaan met jouw kinderen, met de toezegging dat de tester het verloop van het leerproces in de gaten gaat houden)
En dan nu even heel pragmatisch. (en ik heb geen idee hoelang jouw kinderen nog naar deze school moeten).
Als het niet mogelijk is om de kinderen naar een andere school te laten gaan, dan zul je moeten roeien met de riemen die je hebt. Dan zul je daar een strategie op moeten verzinnen.
Er zijn dan een aantal mogelijkheden:
1: je doet niets, en zit je tijd uit.
2: je gaat zelf de strijd aan, en je wordt alleen maar triest en verdrietig omdat de school jou niet serieus neemt.
3: Het spelletje meespelen, zoals ik eerder al aangaf. Dit spelletje kan zelfs nog verder gespeeld worden. Als jij namelijk de indruk hebt dat je kinderen depressief/angstig/faalangstig worden door school, zoek een psycholoog/psychiater op die jouw kinderen onderzoekt op depressie/angst/faalangst/(add (incl. iq test). Dat rapport hou je in eigen beheer, en de uitslag daarvan deel je mede op de momenten dat het in jou straatje uitkomt.
Concreet voorbeel: Sinbads zoon werd gepest op school. Dit lag volgens school/schoolhoofd aan zijn eigen gedrag. De keer daarop dat ik weer met een falende school en een onwillige leerkracht werd geconfronteerd in het kader van pestgedrag op school, wist ik fijntjes te verwijzen naar het onderzoek dat ik op verzoek van school in had laten stellen naar Sindbads zoon, waarin zwart op wit stond dat Sinbads zoon een sociale angststoornis had, die rechtstreeks terug te voeren was naar school..En of hij maar even maatregelen wilde nemen.
Dit kun je ook doen met het niet nakomen van afspraken t.a.v hoe om te gaan met rekenen/lezen en ander schoolwerk.
Het laatste wat ik je mee wil geven is dit. Ook dit gaat voorbij, en ja, ik weet dat je daar nu geen f*ck aan hebt.
De basischool wilde mijn zoon ook niet naar de havo laten gaan (1 punt te weinig volgens de cito-score, ondanks het feit dat ze wisten dat hij dyslectisch was, en 1 dag met koorts op school had gezeten om die cito te maken)
Sindbads zoon mocht dan na veel vijven en zessen wel ingeschreven worden op de mavo-havo brugklas. Nu na 1 1/2 jaar middelbaar onderwijs doet hij het dusdanig goed in de klas, dat hij ~als hij dat wil~ met de kerst over mag stappen naar de Havo-Atheneum brugklas en hij volgend schooljaar (mits de cijfers er naar zijn) voor Atheneum kan kiezen, en anders blijft hij gewoon op de havo.
Het is dus interessant om uit te vinden of de mogelijkheid er bij de school voor het voortgezet onderwijs in jullie regio is of de kinderen in de 1e klas bij goed functioneren ook over kunnen stappen naar een niveau hoger.
Sterkte en succes!
Sindbad's vrouw
De testafnemer is al mee geweest naar school, iets meer dan een maand geleden. Ze heeft daar uitgebreid aangegeven wat ze onderzocht hebben, wat daar uitkwam en het handelingsplan in hun rapportage toegelicht, zowel voor zoon1 als voor zoon2.
Maar we hebben al eerder deskundigen mee genomen naar school. Iedere keer als er weer iets 'onderzocht' was, hebben we dat expres door de expeprts toe laten lichten. Zodat school niet kan zeggen dat wij het verkeerd overbrengen, of overdrijven of weet ik wat nog meer.
Over de pragmatiek: zoon1 en zoon2 zitten nu in groep 6, zoon3 is net begonnen in groep 1, dus op zich moeten we nog een hele tijd door één deur kunnen.
Wat ik wil, en of dat nou met extra uitdaging of niet gebeurt, is een schooladvies dat recht doet aan onze kinderen. En dat is, zoals alle experts het tot nu toe zien (behalve school....) HAVO/VWO.
Qua verstand moeten ze eigenlijk makkelijk het gym aankunnen, maar omdat de dyslexie en de ADD hen ook parten spelen, is de insteek HAVO/VWO een veilige.
Van scholen hier in de omgeving ken ik het beleid met betrekking tot opstromen niet.
Het geval wil dat zoon1 zijn zinnen heeft gezet op mijn oude middelbare school.. da's een categoriaal gymnasium met wel heel veel mogelijkheden voor extra begeleiding.
Zoon2 vindt de school wel heel erg leuk, veel dingen die ze daar (extra) aanbieden boeien hem ook erg, maar hij denkt dat het te ver fietsen is, maar goed, wie weet is dat tegen die tijd wel anders.. Of hij neemt een busabonnement.
Onze target is: onze jongens met HAVO/VWO advies van school af krijgen.
Nu alleen de weg erheen nog......
Het doel.
Kijk, en dit mag heel lullig klinken, hoe belangrijk is je doel? Moet daar alles voor wijken?
Kinderen die Havo-Vwo nivo hebben, die komen daar op de ene of andere manier wel terecht.
Zoals ik al aangaf, ook via het vervolgonderwijs kun je opstromen naar havo/vwo.
De vraag is nu, hoe wil je met de school omgaan, en wat als er niets veranderd? Ben je dan bereid om je doel los te laten om er het beste van te maken, of ga je dan toch bedenken om een andere school te kiezen?
Echt?
Ik begreep namelijk dat opstromen niet echt de bedoeling is in het huidige onderwijsland.
Ik geloof dat ik Miriam Lavell daar wel eens over heb gehoord.
Opstromen
misschien dat Miriam daar eens wat over geschreven heeft mbt topstromen van mavo4 naar havo4, of dat dat te maken heeft met de leeftijd van het kind dat op wil stromen.(18 jaar en/of ouder)
Maar we hebben het nu over kinderen van 12/13/14 jaar oud, dat lijkt mij andere koek toe.
Hoe dan ook, bij ons op school is het weliswaar geen gewoonte, maar is het ook geen onmogelijkheid. Bij mijn zoon in de klas mavo-havo brugklas is dit jaar ook een leerling gekomen die van basis-kader af kwam. Dus het is zeer zeker een mogelijkheid.
Opstromen is echt niet overal gewoon
Wat ik van ouders hoor is dat er scholen zijn waar opstromen gewoon is, ook als je niet in de VMBO-t/Havo brugklas zit maar in de VMBO-t brugklas.
Maar er zijn ook scholen waar het alleen voor leerlingen in die VMBO-t/Havo brugklas realistisch is om te geloven in de Havo. VMBO-t is dan het geboden niveau en de uitzonderingen mogen doorstromen naar Havo. VWO is dan pas na 5 Havo aan de orde.
Kijk dus heel goed naar de werkelijke ervaringen met scholen. Het gaat overal anders.
Hoi petuut
Omdat ik nogal in de knoop zit met mijn eigen dyslect hier in huis heb ik tot nu toe nog niet gereageerd. Ik was even nergens anders toe in staat dan overleven hier in huis. Maar ik ben er weer en wil toch even met je meedenken:
Wat me opvalt in dit draadje: Als er niet wordt voorgelezen, omdat de IB'er heeft gezegd van niet, ondanks dat het wel is geadviseerd door een deskundige, is dat een reden voor een gesprek met de IB'er. Maak een afspraak, en meteen bespreken!
Het is zelfs mogelijk, dat ze het is "vergeten", of zich heeft "vergist". (ik heb alles al meegemaakt) Zij heeft je dus iets uit te leggen. "Want wij willen toch allebei dat Petuutkind zich het best kan ontwikkelen, dus Petuut gaat er vanuit dat er een misverstand is."
Er is ook wel eens ineens gezegd dat het "niet mocht van CITO", maar dat lijkt me hier niet de (onzinnige) reden, want er werd voor andere kinderen wel voorgelezen.
Wat betreft het te laag inzetten van school op de intelligentie van je kinderen. Dat is een hele moeilijke. Ik krijg de indruk dat je kinderen niet zelf laten merken dat ze meer willen, tja, dan lopen de leerkrachten ook niet zo hard voor ze. (ook al zou het misschien beter zijn). Buiten school zou je het kunnen zoeken in dyslexie begeleiding. Daarnaast musea bezoeken etc. Wat je wel kunt doen, is erop inspelen dat school zelf ook vindt dat ze te weinig uit je kind halen met zijn IQ van 132. "En natuurlijk willen wij dat allebei veranderen, want wij willen samen het bestel voor Petuutkind." Nooit opgeven en blijven aandringen en aankaarten. Tot ze denken, daar heb je haar weer, laat ik voor de volgende keer dan toch maar een handelingsplan in elkaar zetten...
Dan het opstromen. Hangt heel erg van de VO school af. Hier moet je gemiddeld een 7,5 voor alle vakken gemiddeld halen om te mogen opstromen. Als je dyslecticus dan voor alle talen met moeite een zesje haalt, ga je nooit een niveau omhoog, want daar moeten dan 4 negens op het rapport tegenover staan. Tja, mission impossible dus. Dus heel erg goed doorvragen tijdens informatie avonden voor groep 7/8.
Maar de belangrijkste tip: Hoe dan ook in gesprek blijven met juffen en IB. Neem het voorbeeld van P, de AVI-niveau's, dat was bij ons ook even een probleem. Ik heb ze meerdere malen bestookt met bewijsmateriaal uit dyslexieprotocollen en andere vaklectuur. Ook de nachtmerrie juf uit groep 7 heb ik een heel hoofdstuk uit het boek van Braams over werkgeheugen problematiek uitgelegd en meegegeven als huiswerk.
Kortom wat heb ik niet gedaan: You name it: Ruzie gemaakt (=niet handig), gepraat, met stroop gesmeerd, bondgenoten gevonden binnen school en ingezet, deskundigen meegenomen, aantekeningen gemaakt van afspraken ("ach, weet je, anders vergeet ik wat we hebben afgesproken") en daarna de gesprekspartner aangesproken: "Kijk, dit hebben we afgespoken, waarom gebeurt het niet?".
En nog steeds doe ik dat. En ik wordt er ook gek van, verdrietig en boos, maar uiteindelijk heeft het toch wel effect. Geef het niet op Petuut, jouw kinderen hebben jou nodig en ze hebben alleen jou om echt voor ze te strijden. Klinkt wel heel erg melodramatisch geloof ik 
Zet hem op!
Ik maak me nu nog niet druk om vo
Ik doe nu wat nu belangrijk is. Vorig jaar was dat dus allerlei zaken voor elkaar boksen. Nu een leerkracht die het gewoon snapt en dan ga je je inderdaad bedenken: waar hoort hij qua VO? Hoe gaat hij dat redden met zijn eindexamen met NL, Engels en nog een vreemde taal waarbij de eerste twee allebei voldoende moeten zijn? Nu hoef ik maar één leerkracht bij te sturen, straks 14?
Maar ik stop nu mijn energie vooral in thuis extra bijspijkeren, Kurzweil impelmenteren, etc en de rest zien we dan wel in groep 8.
Uitdaging hoeft niet alleen extra stof te zijn
Vooropgesteld dat ik niet de hele discussie heb gelezen, wil ik je toch even mijn ervaring vertellen. Bij zoon op school (groep 8, ADD, nu net VWO-advies gekregen) is er ingezet op uitdaging op een andere manier. School erkende in groep 6 dat hij gedurende de dag al enorm op zijn tenen loopt en wilde hem toch uitdaging bieden. In groep 8 zat toen een jongen, die thuis Lego Mindstorms (robots) had. Samen met een vriendje uit de klas mocht zoon in het kader van de plusklas een uur per week knutselen aan die robots onder begeleiding van die jongen uit groep 8. Hij bloeide er helemaal van op! En nu hij zelf in groep 8 zit en helemaal 'los' is met die robots heeft hij zelf een jongen uit groep 7 onder zijn hoede om het hem bij te brengen. Ook weer heel leuk. Kortom, wij zijn helemaal gelukkig en heel blij met onze school. School heeft geïnvesteerd in 2ehands Lego en de begeleidende leerkracht heeft zich er ook flink in verdiept.
Overigens is er nu voor de plusklas Chinees, ook op allerlei vlakken een flinke uitdaging, en toch heel anders dan het doorsnee schoolwerk. Doet zoon ook aan mee en maakt met plezier zijn huiswerk.
Uit je verhalen krijg ik niet het idee dat jouw school hier warm voor zou lopen, maar er zijn natuurlijk zat manieren om slimme ADD-ers uit te dagen die niet lijken op het normale schoolwerk dat ze toch al niet boeit/waar ze toch al snel van afgeleid raken. Het scheelt ze ook nog eens in concentratie is onze ervaring, omdat zoon er meer energie van krijgt dan het kost. En even helemaal uit dat lesritme is.
Oh ja, en we hebben dus maandag het pre-adviesgesprek gehad. Zoon krijgt gewoon een VWO-advies. School geeft daarbij natuurlijk wel aan dat wij moeten zoeken naar een school die hem de ondersteuning kan bieden die hij nodig heeft (zoals dat categoriaal gym dat jij noemde. Zoiets hebben wij helaas niet in de buurt, maar had ik graag voor zoon gehad). Dat is onze taak. Jullie basisschool moet gewoon een advies geven dat recht doet aan de capaciteiten van je zoons. Dat het moeilijk zal worden weten jullie zelf ook wel. En als VWO uiteindelijk niet blijkt te lukken kunnen ze altijd nog afstromen. Maar om nou 'voor de zekerheid' maar alvast een lager advies te geven is natuurlijk bezopen. Ik zou daar zeker niet mee akkoord gaan.
Engeltje (die voor haarzelf toch al wel deze argumenten paraat had voor als school een lager advies dan VWO zou geven. Je weet tenslotte maar nooit...)
