Juf weet het niet meer met dochter (4 jaar)

Lidwientje

Je kunt school saai en oninteressant vinden, maar evengoed alle tijd nodig hebben om de stof te verwerken en je taken te maken. Maar het kan ook zijn dat je werkelijk binnen notime alles af hebt en je de pletter verveeld, maar eigenlijk graag meer wilt leren. Het is echt heel frustrerend om constant onder je eigen niveau te moeten functioneren.

Fiorucci

En toch heeft wangedrag meer te maken met andere factoren dan een hoog iq. Ik ken kinderen genoeg met een enorm hoog iq die zich geweldig weten te gedragen.
Dus die discussie is een andere dan die hier gevoerd moet worden.
Zelf schreef ik al: "Zelf zou ik mij ernstig zorgen gaan maken als één van mijn kinderen zich op school zo zouden gedragen."

Gr. Poezie.

Arghhh

Die was weg voordat ik de taalfouten eruit had kunnen halen

Geen excuus

verveling kan een oorzaak zijn maar geen excuus, slimme kinderen moeten zich ook in de klas gedragen.

Ayla

Ik stel het ook niet als excuus, maar meer als mogelijke verklaring/signaal. Ik zeg toch niet dat je het goed moet vinden! Maar neem nu de beste vriendin van mijn dochter, was werkelijk niet te harden vorig jaar in groep 6. Is getest, HB, volgt nu een eigen programma en het gaat werkelijk stukken beter.

Klopt

het zou en verklaring kunnen zijn, ga dus eens met het kind en met de juf praten

Ja maar.....

Dat is het nu juist. Het zal wel weer de opvoeding zijn. Dit zeggen de ouders die lekker languit op het strand kunnen liggen met hun spelende lieve konijntjes (bijna) altijd in de buurt met een schepje en een emmer. Ik leg mijn handdoek op het strand, ik ben nog niet eens gaan zitten en het kind is al als een op hol geslagen everzwijn halverwege de zee ingerend met haar kleding nog aan. Oooh vergeten mam. Ja, kijk nou wat een slechte opvoeding grrrr. Als ze dit doet ben ik meteen weer onderweg naar huis. Maar ze veranderd niet!!!!
Thuis gaat ze gewoon verder spelen. Ik kan steeds weer uitleggen dat iets niet mag. Ja, maham dat weheet ik nou wel. Daarna doet ze het weer. Verder heb ik geen last van haar gedrag. Het is alleen met dingen die ze heel graag wil dat ze zich niet kan beheersen en de straf maar voor lief neemt.

Op de speelzaal deed ze niet mee en toonde ook weinig interesse en luisterde ze ook slecht. Hetzelfde probleem als op school. Ze is trouwens pas laat met praten begonnen. Vandaar dat ik twijfel over het hb zijn. Ze is pas zindelijk sinds 8 maanden. Zeer laat dus.... Wel in een keer goed en ook s nachts.
Mijn twee oudste waren juist opvallend snel met alles.

Op de speelzaal werd mij ook verteld dat ze totaal niet meedeed en haar eigen weg ging. Bv insecten verzamelen en stiekem mee naar binnen nemen en dan stil in een hoekje ermee spelen. Ook werd er gesproken over een achterstand in de ontwikkeling en kreeg ik natuurlijk weer opvoedingstips.

Ik heb er heus wel naar gekeken maar ik vind mezelf al best streng. Ze is niet verwend en er zijn consequenties als ze zich misdraagt. Ze is alleen moeilijk corrigeerbaar en het is moeilijk inschatten wat ze nodig heeft op school.
Ik denk zelf aan:

Juf en ouders nog strenger. Naar huis sturen als ze zich misdraagt is geen goed idee want dan is ze juist blij
Ze wil namelijk niet naar school!

Makkelijker werk of toch juist meer uitdaging ????????

Kinderpsycholoog als het zo door blijft gaan. Fiorucci, ik ben zeker van plan om haar te laten testen, juist omdat ik duidelijkheid wil zodat ik inderdaad weet hoe haar aan te pakken/ wat ze nodig heeft. Maar ze is nu nog te jong...
Bij mijn oudste kind zei de kinderpsycholoog inderdaad: ja, vind je het gek dat ze altijd buikpijn heeft en niet naar school wil. Het verklaard alles. Ze zijn ook allemaal hetzelfde die kinderpsychologen

ayla, grappig dat je mijn jongst zo is als je dochter wel eens is. Mijn twee oudste kinderen zitten inmiddels op een leonardo school. De oudste omdat ze heel erg ging onderpresteren en altijd buikpijn had als ze naar school moest. Mijn middelste omdat hij zooo graag wou na alle leuke verhalen van oudste. Het rommelen met toverdrankjes is nooit overgegaan. Als het zomer is zijn ze alledrie in de tuin drankjes aan het maken van blaadjes etc grappig. Het liefst zouden ze mijn hele keuken leeghalen.....

Bedankt allemaal.

Minoeska

Mijn oudste zei z'n eerste verstaanbare echt woord toen hij 3 jaar was. Daarvoor had hij een zelfbedachte taal van klanken en gebaren, mama en papa. Maar hij is wel hoogbegaafd. En nee, hij sprak niet meteen in mooie verstaanbare volzinnen

Overigens luistert hij prima en is heel gehoorzaam. Maar het is wel zo'n kind dat ze op schoolreisje vergeten omdat hij loopt te dromen en de groep kwijtraakt. Hij loopt in de stad rustig achter andere ouders aan, en toen hij jonger was liep hij op willekeurige oudere vrouwen af: omaaaaa!

Minoeska

Minoeska, ik zou inderdaad een afspraak maken met een goede kinderpsycholoog of orthopedagoog. Je schrijft dat je dat overweegt 'als het door blijft gaan'. Betekent dit dat je verwacht dat het binnen afzienbare tijd veel beter gaat? Anders: maak gewoon alvast een afspraak. Er lijkt mij voldoende aanleiding voor. En de kans is groot dat je toch een paar maanden moet wachten voordat je ergens terecht kan. In de maanden kun je (als dat nodig is) rustig aan het idee wennen.
En dat het door andere ouders snel op de opvoeding gegooid wordt, ja, dat is ook wel logisch en herkenbaar. Veel ouders zijn nu eenmaal in de (gelukkige) positie dat ze een 'een heel gewoon kind hebben' en kunnen zich gewoonweg niet voorstellen dat voor sommige kinderen de standaard gebruiksaanwijzing niet werkt. Ik heb ook zo'n kind voor wie het (hij is nu 9) soms nog steeds zoeken is wat wél werkt. Ik realiseer mij ook dat wij - voor zijn komst - ook makkelijk oordeelden over anderen. Oudste zoon is namelijk zo'n 'makkelijk opvoedbaar' kind, en wij dachten dat dat onze verdienste was. Terwijl onze opvoedvaardigheden pas écht op de proef gesteld werden met zoon 2. Zijn eigenaardigheden worden niet veroorzaakt door onze opvoeding, maar ze veroorzaken juist een opvoedprobleem. En uiteindelijk ligt de sleutel wél bij de ouders, school, BSO etc. De huidige aanpak werkt dus duidelijk niet - maar wat wel? Daar kan bijvoorbeeld een orthopedagoog bij helpen.

Of ze nu slim is of

niet.. maakt het wat uit ? Het is onwenselijk. Ja het maakt het wat lastiger om mee om te gaan en doet meer beroep op de opvoeders maar ze zal toch moeten leren dat de regels ook voor haar houden. Ik heb dit ook gehad met zoonlief en ben thuis de piketpaaltjes gaan neerzetten waar *ik* ze wilde en daarbinnen mocht hij het zelf uitzoeken (mits veilig etc). Geen groenten eten is ook geen toetje.. misschien moet je haar eens laten met eten en zodra ze 'klaar' is en dr groenten niet op is, geen nieuwe kans geven.. klaar is klaar en dan maar geen toetje. Om driftbuien en de scherpe kantjes er af te halen, van mijn kinderen naar mij en andersom, bespreek ik die dingen de dag vantevoren: ik kondig aan welke nieuwe regel er morgen is. Voor het eten begint leg ik die nog een keer uit. En ik zeg er ook bij dat ze nu groot genoeg zijn het te weten zonder nog een waarschuwing.. eventueel vraag ik de dag erop aan ze of ze nog weten wat de nieuwe regel is. Maar op een gegeven moment kan er verondersteld worden dat er lik op stuk komt op zelfgekozen gedrag. Hoe ze zich aanpassen mogen ze of zelf uitkiezen of ik help ze (suggestie) Toetje bij ons is verre van standaard. Wat ik ook doe bij mijn kinderen is eten in 2 etappes. Dus eerst van alles iets op je bord en als de groenten op is, mag je *nog* een stukje vlees of aardappel oid. misschien dat je dochter behoefte heeft voor haar aan meer en duidelijkere piketpaaltjes.

Strenger of...

Realiseer je je dat een kind heel goed heel intelligent kan zijn, maar dan toch op bepaalde gebieden een ontwikkelingsachterstand kan hebben?
Heb je weleens gehoord over Collaborative Problem Solving? Het is een methode waarin je kinderen met moeilijk gedrag helpt om de vaardigheden die ze niet beheersen te ontwikkelen, door middel van het oplossen van de specifieke problemen die ze in hun leven tegen komen. Als ik jouw posts zo lees, heeft jouw dochter ook problemen met zulk soort vaardigheden.
Het staat beschreven in het boek 'Het explosieve kind', maar op de website www.livesinthebalance.org. kun je er ook van alles over lezen (gratis, maar wel in het Engels).
Mijn ervaring is, dat als streng zijn, straffen en consequent zijn, niet helpt, de problemen door strenger zijn, straffen en consequenter zijn, alleen maar groter worden. Als iets niet werkt, stop er dan mee en verzin wat anders.

Veel duffe konijnen?

Tjonge, wat zijn er veel mensen die zich hierdoor aangesproken voelen. Ik zeg toch niet dat jullie kinderen duf zijn? Je mag je handjes dichtknijpen als je makkelijke kinderen hebt en de meeste zijn heus niet duf. Ik vind alleen zo'n uitdagend kind ook wel grappig en niet per definitie slecht of gestoord. En ik zeg toch ook niet dat een minder makkelijk kind niet opgevoed moet worden? Ik zeg juist dat ik aanneem dat de juf (op SCHOOL dus) hier wel iets aan moet kunnen doen. Thuis doen de ouders dat.

Hb konijnen

Soms denk ik wel eens: volgens mij ben ik 1 van de weinige die een 5 jarig kind heb die met alles gemiddeld presteert. Die niet hb is en gewoon kiest om met de blokken te spelen ipv al hele boeken te lezen.

Een duf konijn heb ik dus.

linda

Minoeska

Ik zat 5 jaar geleden behoorlijk met mijn handen in het haar over één van mijn kinderen. Geheel andere problemen als die jij beschrijft, maar ook een derde kind, vreselijk eigenzinnig en doodongelukkig. Ik ben juist niet naar een psycholoog gegaan, maar kende in mijn eigen netwerk een maatschappelijk werkende met veel ervaring met pleegkinderen (ook allemaal jongetjes). Zij heeft mij met een paar hele aardse en nuchtere adviezen enorm geholpen. Ouders zijn ook maar mensen en hebben ook zo hun blinde vlekken. Zeker bij een derde kind verbeelden ze zich ook dat ze het kunstje wel kennen.
Kind bleek veel later wel hoogbegaafd en dat had he-le-maal niks met zijn problemen te maken. Ook HB kinderen kunnen "gewoon" problemen hebben; ze zijn nog zoveel meer als een cijfertje op een test.
Overigens heb ik nog nooit op het strand kunnen liggen met mijn kinderen. Zo gauw mijn kont de handdoek raakt was er iets aan de hand en moest ik weer aan de bak. Toch zijn het hele normale kinderen.

Izar

Dat kan ik met je eens zijn. Ik heb namelijk zowel een Pietje Bell als een Brave Hendrik (en dat is geen duf konijn). Ik moet de een meer corrigeren dan de ander en dat doe ik ook, maar ik geniet van allebei op hun eigen manier, dus ook van de streken van Pietje Bell. Als ik de zure opmerkingen van sommigen hoor aan het adres van het kind van de draadjesstarter (nog maar 4 jaar oud!), dan kook ik van binnen. Dat heb ik al te vaak meegemaakt. Vandaar mijn uitroep.

Jeetje

Poeh, niet zo'n gezellig draadje?!
Natuurlijk kan een slim kind andere problemen hebben. Het komt echter voor dat kinderen zich uit verveling gaan misdragen. Aanpakken van verveling= soms verdwijnen van 'probleemgedrag'. Mooi toch!? Probleem opgelost.
Mijn zoon verveelt zich op school. Hij gaat zich niet misdragen maar trekt zich terug. En dan kunnen we mijn opvoeding uit gaan pluizen en zijn karakter etc etc, we kunnen ook zijn verveling aanpakken en dan is zoon weer blijer op school.
Volgens mij doen we met z'n allen vaak veel te moeilijk, en wordt er weinig oplossingsgericht gewerkt, vooral ook op scholen niet. Ik simplificeer waarschijnlijk wel, en meestal werkt het ook niet (meer) om langs één lijn oplossingen te zoeken. Dan werkt een meersporen beleid beter. Maar volgens mij kan het vaak toch best heel simpel zijn.
En tsja, een ander kind misdraagt zich omdat hij zich niet veilig voelt in de klas. Of omdat hij zaken niet snapt. Of de regels niet goed kent. Of een slechte impulsbeheersing heeft. Dat ga je natuurlijk niet aanpakken met uitdagender werk

De juf...

Ze weet het niet meer, zegt ze. Wil ze tips van jou? Staat ze daarvoor open? En heb jij dan tips voor haar? Of weet je het zelf ook niet meer?
Of wil ze alleen maar moord en brand schreeuwen dat ze nog noooooit zoooo'n moeilijk kind heeft gehad? Het lijkt me heel belangrijk om daar achter te komen in het gesprek.
Succes! Maw.

En over het algemeen...

werkt het heel goed om kinderen die zich misdragen wat meer nabijheid te bieden, zodat je meer feedback kunt geven op hun gedrag. En dan vooral veel positieve feedback op gewenst gedrag. Ook werkt het over het algemeen om heel duidelijk te maken wat je van een kind verwacht. Een heldere instructie kan goud waard zijn.
Het is van belang om uit te zoeken wat de aanleiding is voor het ongewenste gedrag. Is het inderdaad verveling? Of gebrek aan instructie? Een gevoel van eenzaamheid / zich verloren voelen? Experimenteerdrift? Wil ze weten wat ze aan de juf heeft? Niveauverschil met de rest van de klas kan daarbij een rol spelen, maar dat hoeft helemaal niet. Dit soort misdragingen hoort volgens mij gewoon bij kleuters. Ik kan mij nog herinneren dat in mijn kleutertijd de wc's ook geregeld verstopt zaten.
Groeten, Maw.

Overtreding

Ook op school moet je kinderen leren wat wel en niet kan en wat de regels zijn. En ja, soms moet je dat honderd keer zeggen. En het ene kind doet toevallig iets dat hinderlijk opvalt. Een ander kind durft zich nauwelijks te bewegen in de klas. Is dat nieuw?
Geen reden om groot uit te pakken. Hopelijk met wat humor, een handige zet als even in een andere klas zetten. Gewoon uitleggen en waarschuwen kan ook nog. Meer uitdagende taken geven als je denkt dat het verveling is. Even observeren wat het nou is bij zo'n kind. En wat tolerant zijn voor foutjes. Ik kan een kind echt niet dresseren zodat ie op school geen foutjes maakt. Wel intimideren maar dat lijkt me niet meer echt de bedoeling.
School is school en als daar wat fout gaat vind ik het wel fijn als de juf het met mij opneemt en hoeft ze van mij ook niet direct passend gedrag te vertonen. Je kunt even overleggen. Maar in principe gaat de leerkracht erover en wat ik kan doen en altijd doe is kind te waarschuwen dat de leerkracht erover gaat. Goed luisteren en doen wat de leerkracht zegt. En als je het oneerlijk vind en je denkt dat het niet klopt zeg je het 's avonds maar tegen mij, dan praten we erover. Maar eerst naar de leerkracht luisteren.
Je leert kinderen thuis en op school wat de bedoeling is en wat er van ze verwacht wordt en wat wel en niet kan. De situatie op school is echt anders dan thuis, daar kun je maar beperkt op anticiperen als ouder.

Als jouw juf nou eens

met de juf van mijn jongste zoon gaat praten (hij is net 5). Die heeft een heel groepje van dit soort kleuters in de klas. Wc's verstopt, jassen in wc's gegooid, snoeppot van juf gepikt en leeg gegeten etc etc. Zoon was bij dat laatste incident niet betrokken, maar het zou me niks hebben verbaasd. Hij is ook erg impulsief (sprong vorige zomer zonder bandjes in het zwembad, ik had mijn handdoek nog niet eens uit de tas) en eigenwijs. De enige straf die bij hem werkt, is een uitgebreide preek. Als hij zich niet meer kan verstoppen of wegkomt met clownesk gedrag, breekt uiteindelijk wel het inzicht door dat je echt boos op hem bent, en dat vindt hij heel erg (de lieverd). Als zijn weerstand weg is, kan hij ook luisteren naar waarom iets niet mag of kan. Een time out werkt bij hem dus niet.
Om zoon iets aan te leren dat 'moet', moet je heeeeeeeeeel veel herhalen. Zo rende hij minstens een half jaar meteen de gang op als ik hem op school kwam ophalen, terwijl de kinderen in de klas moeten wachten tot de juf hun naam noemt. Maar ik zag jou toch al mamma? zei hij dan. Idem voor op welke plaatsen hij wel en niet mag spelen etc etc. Het liefst doet hij op school ook waar hij zin in heeft. Het enige wat echt helpt, is steeds maar herhalen en vooral goed uitleggen waarom iets zus of zo moet. En soms op de blaren zitten. Juf van zoon heeft gelukkig veel geduld en pakt de kinderen aan onder het motto 'ze moeten nog veel leren'. En dat klopt ook. Het hele eerste kleuterjaar gaat eraan op om de kinderen enigszins in de pas te leren lopen.