kind loopt vast PTSS /EMDR
Twee jaar geleden heb ik vorig draadje geplaatst
https://www.ouders.nl/forum/ouders-en-school/zoon-8-geen-vriendjes-wel-of-niet-testen
Lang verhaal maar ik moet het even kwijt.
Onze zoon zat toen in groep 5 en had maar weinig vriendjes meer over. Nadat zijn beste vriend was verhuisd en andere jongens met wie hij het goed kon vinden van school af waren gegaan of blijven zitten.
Wij hebben stormachtige jaren achter de rug met hem.
In eerste instantie leek het toch weer op zijn pootjes terecht te komen, hij ging veel om met een jongen die ook bij ons in de buurt woonde en bij hem in de klas zat. Nu hadden wij wel een beetje onze twijfels bij het gedrag van de jongen, ook op school had deze jongen veel aanvaringen met andere kinderen. Hij liep ook opvallend vaak op straat, alleen op het winkelcentrum. Best raar voor een jongen van 8 a 9 jaar.
Later bleek dat hij het huis uitvluchtte voor zijn broer die thuis niet meer te hanteren was en uiteindelijk ook uit huis geplaatst is.
Sneu voor deze jongen maar uiteindelijk is deze "vriendschap" voor onze zoon heel desastreus verlopen. Zo halverwege het jaar heeft deze jongen de vriendschap zo'n beetje opgezegd, hij heeft hem van zich afgestoten, een paar andere klasgenoten aan zijn kant gekregen en onze -zachtaardige niet voor zichzelf opkomende- zoon aan de kant gezet.
Tel daarbij dat er in de klas diverse kinderen niet goed in hun vel zitten, ook veel ruzie onder de meidengroep etc en je kunt al raden wat er gebeurde:
Een verdrietige zoon die een heel erg slecht zelfbeeld ontwikkelde.
We kregen te horen dat wij maar eens naar een psycholoog met hem moesten ivm het slechte zelfbeeld. Toen dat gezegd werd was ik net met een vossenjacht mee geweest en had ik ervaren dat mij kind buitengesloten werd ( jij mag niet mee doen met dit spelletje etc) waar ik nota bene als moeder zelf bij stond.
Ik ben woest geworden toen werd voorgesteld dat ik met zoon naar de psycholoog zou moeten en heb gevraagd wat zij dan met de klas doen. Uiteindelijk kreeg ik te horen dat een van de juffen al een jaar aan deze klas aan het sjorren was en helaas nog niet veel verbetering zag. Als klap op de vuurpijl hoorden wij als ouders 1 week voor de zomervakantie dat de hele goede juf van groep 6 naar groep 8 ging ( omdat de groep 8 meester naar een andere school ging) en deze groep een pas beginnende juf kreeg.
In groep 6 begon onze zoon voor de herfst vakantie te uiten dat hij dood wilde.
Alarmerende berichten naar school gestuurd. Uiteindelijk heeft de - hele goede- IBer van de bovenbouw een hele forse ingreep in de klas gedaan. ( aan de hand van de door de klas zelf opgestelde klassenregels...) waarbij de kinderen hebben toegegeven dat zij onze zoon fout hebben behandeld en niet voor hem opkwamen etc. Ze hebben toen excuses aangeboden, allemaal de handen op de schouder gelegd en zo een nieuwe start gemaakt.
Onze zoon kwam toen helemaal opgelucht naar buiten en zijn eerste reactie was "' zie je wel mama, ze hebben het zelf toegegeven, het ligt niet allemaal aan mij"' Het ging toen daadwerkelijk een stuk beter. Maar langzamerhand sloop het buitensluiten er toch weer in. Of beter gezegd er waren twee jongens en een aantal meisjes die af en toe toch nog rot opmerkingen maakte. ( dat hij te dik was en een raar postuur had en daardoor niet kon gymmen, voor de duidelijkheid, hij is niet eens dik! wel breed geschouderd en groot/lang) En de andere kinderen die eerst voor hem op waren gekomen.. lieten dat weer achterwege. En de school maakte vervolgens weer dezelfde fout om alleen maar gesprekjes met onze zoon te hebben en continue te zeggen dat hij moest melden. Maar ja als hij dat deed kreeg hij weer te horen dat hij een klikspaan was.
Hij heeft een soort jongenstherapie gedaan( om hem sterker te maken) eerst individueel en daarna in een groep: Ging perfect. Hij zit op scouting: een gouden greep geweest, hij heeft vrienden die hem enthousiast begroeten, een hele week op kamp geweest, ging fantastisch. Zit nu op reddingszwemmen ( eerst bang , oh als ze me daar ook maar niet plagen en zeggen dat ik te dik ben) .. geen centje pijn, gelijk contact.
Maar ja je zit 5 dagen op school niet waar... Na de corona met een halve klas, ging het wel iets beter , daarna met de hele groep weer mis.
In de vakantie is hij mentaal helemaal onderuit gegaan. Zichzelf tegen het hoofd slaan, gillen dat hij dood moest , dan waren wij maar van zijn gezeik af etc etc.
Heel afschuwelijk om mee te maken. Nu bij een GGZ instelling: diagnose PTSS, voorgestelde therapie EMDR. ( men vroeg daar aan mijn man en mij : " zouden jullie hier ook geweest zijn als alles op school goed verloopt."' nee dus.. wij hebben ook geen problemen met hem gehad)
En verder testen omdat ze toch wel vonden dat alles heel hard bij hem binnenkwam en hij erg beschouwend was, mogelijk toch autisme of ADD oid
In groep 5 IQ test op verzoek van IBer, omdat hij zo anders leerde Totaal IQ niet te zeggen kloof te groot, verbaal 125, performaal 95. Deze orthopedagoog vond het niet nodig om hem verder te testen, zag te weinig aanwijzingen voor ASS.
En nu... vanavond gesprek op school, weer al akkefietjes geweest met buitensluiten en pestgedrag, weer gesprekjes met zoon geweest. We gaan EISEN dat ze de klas aanpakken en zoon met rust laten met hun eindeloze gesprekjes.
Het liefst doe ik hem naar een andere school maar bij de GGZ zeggen ze: eerst maar de EMDR.
Tsja wat ga je ook doen met een totaal in de soep gedraaid kind op een andere school.
Ik weet niet zo goed wat ik vragen wil,,, gewoon van mij afschrijven. Waar moeten we naar toe., testen oke maar niet als de school dat gaat gebruiken en zeggen "zie je wel hij reageert ook anders'' En naar de andere school, maar gaan die hem aannemen als hij een EMDR traject ingaan en nog getest gaat worden op ADD en/of ASS
Ik heb weinig vertrouwen meer in de groep. Er zitten veel kinderen slecht in hun vel in deze groep, al heel lang. Kun je eisen dat ze iemand van buiten erbij halen?
Kun je eisen dat ze meedenken met evt een andere school?
En EMDR als de situatie in de klas niet veranderd? Heeft dat zin?
Mijn man en ik zijn eigenlijk ten einde raad op het moment.
Is er iemand die dit leest die ook van school verandert is met een kind wat heel, heel erg slecht in zijn of haar vel zat? en hoe is dat gegaan.
of zijn er toch nog positieve verhalen dat een groep toch nog een positieve ontwikkeling heeft doorgemaakt in groep 7?
zelf
Mijn ervaring is, je hebt niks te eisen (op school), je moet het zelf doen. Dus als het zo loopt zoals bij jullie en je vertrouwen is weg, zoek dan zelf een andere school. Nu. Na de herfstvakantie beginnen met schone lei. Een andere klas en uit de situatie zijn kan al zoveel schelen. Hij moet nog 2 jaar.
Zet hem ook op clubjes of sport/muziek zodat hij buiten school vriendjes kan vinden. Hij zit gelukkig al op scouting, hartstikke mooi.
Mijn kind is wat eerder verkast (na groep 4), om een aantal redenen Niet omdat hij zo vreselijk slecht in zijn vel zat. Wel voelde hij zich bedreigd door wat kickbokstertjes die het geleerde op het schoolplein in praktijk brachten. Mijn zoon was zijn schild kwijt. De klas was ook te druk, hij werd niet gezien. Maar het pakte dus erg goed uit. Soms is een combinatie van karakters en degene die voor de klas staat geen goede.
Pesten
Pesten is een plaag op scholen en het ziet er naar uit dat jou zoon daar het mikpunt van is ook al doet de school er van alles aan om het te laten stoppen.
Blijkbaar kan de school dat niet. Er is geen truc tegen en de resultaten zijn belabberd.
Zie het als een realiteit.
Bij de eerste aanmelding bij de GGZ/RIAGG voor zoon die op eenzelfde manier vastliep op school was het advies ook aan school: zorg dat het pesten ophoudt.
Dat is nooit gebeurt ondanks dat er van alles ondernomen werd.
Hier werd het iets beter toen zoon in de bovenbouw, groep 7 en 8, meesters kreeg die de kinderen aan het sporten zetten. Zoon kreeg de rol van keeper en dat ging blijkbaar zo goed dat de kinderen zelf melden dat ze stopten met pesten omdat hij zo'n goede keeper was.
Overigens vreselijke verhalen. Ik hoorde later pas van zoon dat hij de kinderen ook nog omkocht met kipnuggets van de snackbar zodat ze hem niet pesten.
Helemaal hield het pas op toen hij naar het voortgezet onderwijs ging. Naar een speciale autismeklas op een verder reguliere school. Die school had het op dat moment heel goed in de hand. Een wonder. Toen dochter daar twee jaar later kwam meldde de concierge spontaan dat er op school niet gepest werd.
Beide kinderen hebben een vorm van autisme.
Dochter hebben we overgeplaatst naar een veel kleinere school binnen hetzelfde bestuur. Dat hielp niet.
Dat is wel in goed overleg gegaan met school en leerplicht.
De directeur van die school maakte de opmerking, nadat ik mijn vermoeden uitsprak dat dochter autisme had: ze wordt niet bijzonder erg gepest.
Blijkbaar spreekt het vanzelf dat kinderen gepest worden als ze niet 'normaal' zijn.
Dochter werd overigens wel heel erg gepest, maar dat onttrok zich meestal aan de waarneming van de leiding en dan kwam ik het weer melden omdat ik het van dochter hoorde. Vreselijke verhalen weer.
Je staat er machteloos tegenover helaas. Gelukkig ging dochter naar hetzelfde voortgezet onderwijs en daarna naar speciaal onderwijs. Dat was hier wel de oplossing.
Het enige dat je kunt doen is je kind serieus nemen en het zelfvertrouwen zo goed mogelijk versterken, de rest van het leven van je kind met dingen die het goed kan en met wel aardige kinderen van familie en vrienden. Weerbaar maken tegen dit soort vreselijk wangedrag op scholen.
Ik had mijn kinderen graag thuis lesgegeven als dat had gekund. Voor sommige kinderen is het schoolsysteem vernietigend en met thuisonderwijs spaar je ze dat en kunnen ze emotioneel en sociaal evenwichtiger opgroeien.
Andere school!
Per direct inschrijven op een andere school is het dringende advies dat ik je wil geven. Mijn kind is halverwege groep 6 overgestapt omdat hij werd gepest en het heeft enorm goed uitgepakt. Hij is nu 19 en herinnert zich weinig meer van de eerste school (heeft alles geblokt denk ik?) maar des te meer van de 2,5 jaar op de andere school.
Sterkamp
https://www.stichtingdester.nl/welke-kampen-heeft-de-ster/#kampen-doel
Helaas zit het kamp van de herfstvakantie al vol. Ik weet ook niet hoe ze met coronamaatregelen omgaan, maar dit kamp is een aanrader.
Indertijd met mijn zoon ook opgegeven, alleen vanwege het diagnosetraject, bleek autisme te hebben, kon hij niet meedoen, dat ging voor.
Overstappen
Dit proces keer je niet. En je kind zit op een school die consequent de verkeerde keuzes maakt.
En EMDR gaat niet helpen als de onderliggende oorzaak niet weg is.
Hier ook: andere school
Als er al zoveel over gepraat is en er verandert niks dan verlies je je vertrouwen. Ik ben die gesprekken op een gegeven moment zo ontzettend zat geworden! Praatjes vullen geen gaatjes. Pestende kinderen weten heel goed dat al die ‘foei’-gesprekjes en ‘ik vind het niet fijn als jij dit soort dingen tegen Pietje zegt’ geen enkele betekenis hebben. Je voelt als ouder op een gegeven moment ook de grenzeloosheid van besluiteloze, ‘goede bedoelingen’ praatsessies. Slecht gedrag heeft geen consequenties en dus duurt het voort. Allebei mijn kinderen zijn van school veranderd omdat er bij kind 1 een ongezonde dynamiek ontstond in de klas waarbij zij ‘onderaan’ kwam te bungelen. Toen ik eenmaal had gezien hoe zwak dat team was, kon ik mijn andere kind daar ook niet meer laten. Allebei hebben ze (nog altijd) wel wat sociale akkefietjes. Maar op hun nieuwe scholen werd er anders mee omgegaan. Mijn oudste werd in haar kracht gezet door haar superjuf en op de school van de jongste hebben ze bijkans een wonder verricht in een zeer prikkelbare en geprikkelde groep. Ze schoven daar werkelijkheid het hele lesprogramma voor opzij als dat moest en dat gaf ook een heel sterk signaal aan de kinderen dat ze aan de bak moesten. Die groep werd daarna heel hecht en ondersteunend. Fantastisch! Ik weet niet wat jij NU moet doen maar ik denk wel dat je je perspectief moet richten op een nieuwe school. Op een gegeven moment is alles wel gezegd en (al dan niet) gedaan en moet je je conclusies trekken.
dank voor de reacties....
Dank dat jullie gereageerd hebben.
Gisteren hebben we een gesprek op school gehad.
De meester doet echt zijn best. Hij vertelde ons dat onze zoon meestal meespeelt in de pauze.
Er zijn inderdaad wat akkefietjes geweest met één jongen maar die heeft hij aangesproken waar onze zoon bij was zodat zoon kon zien dat er daadwerkelijk wat aan gebeurde.
Ze vonden wel dat hij zichzelf er nogal buiten plaatste. Juf die één dag per week lesgeeft gaf als voorbeeld dat hij op een bankje zat bij de schoolreis en niet meedeed. Ze heeft hem toen een zetje gegeven en gezegd, kom op joh doe maar mee.
Ze maakte vervolgens de opmerking: "' de andere jongens sloten hem echt niet buiten dat deed hij zelf"' Ook met het presenteren van een opdracht van aardrijkskunde zag ik dat hij een eind van de groep afstond ( op een foto). De meester zei toen: ja maar hij gaat er zelf zo'n eind van afstaan.
Hij loopt vaak alleen naar gym. Dat heb ik aangegeven en daar heeft hij ook wat aan proberen te doen. Door te zeggen : "kom op joh ga hier naast lopen, maar halverwege was hij toch weer zelf afgezakt en liep hij weer alleen"'
Wij hebben toen gezegd dat hij ook wel veel negatieve ervaringen in zijn rugzak had en de klas hem dus ook niet zelf erbij haalt wat in andere klassen wel gebeurd. ( bijvoorbeeld de klas van mijn dochter) dat erkende hij wel, hij heeft die klas van mijn dochter ook les gegeven. Maar ja hij vond de klas toch niet zo negatief en ja als je net met je vrienden in druk gesprek bent dan snapt hij ook wel dat je er even niet aan denkt om iemand die alleen staat mee te vragen. Ik heb hem ook gezegd dat toen de ene jongen die zo lelijk tegen hem deed, er anderen bij stonden, die dan wel niet lelijk doen maar ook niets zeggen. We hebben gevraagd wat de verantwoordelijkheid van de klas was... hij vertelde ons dat er elke vrijdag middag sova training is ( kanjer training )
Hij vond de sfeer in de klas goed. Had het idee dat de klas een positieve start had gemaakt. En hij hoopte ook dat onze zoon zou opknappen door de EMDR.
Hij was echt wel meelevend. Mijn man had wel een goed gevoel. Ik dacht; '' zij wij nu gek , is onze zoon nu gek of zij daar"'
Maar oké we hebben onze kant van het verhaal verteld.
Vanmiddag komt zoon uit school. Ik zie gelijk dat er iets gebeurd was.
Vanmorgen vroeg, toen de juf nog niet in de klas was, bleek de jongen die naast zoonlief zit, ziek. Er was ook een andere jongen ziek de dag ervoor en meestal gaan de overgebleven jongens naast elkaar zitten. Een beetje later kwam de jongen die gisteren ziek was, binnen. Toen werd de opmerking gemaakt "' o gelukkig voor jou J,dat L beter is anders had je naast H ( onze zoon) moeten zitten. En dan niet door 1 , nee verschillende kinderen vonden dat blijkbaar grappig en gingen er op in. Allemaal voordat de juf binnen was.
In de pauze regende het. Zoon heeft alleen een tekening gemaakt. Er waren kinderen met een spelletje bezig wat hij ook wel wilde doen maar hij durfde het niet te vragen.
De juf zal wel weer gedacht hebben. "' sluit hij zichzelf weer buiten"'
Sorry jullie kunnen ook niets met die ellenlange verhalen maar het helpt mij om het op te schrijven.
Woest ben ik... waar is dan de verantwoordelijkheid van de klas..
En ja als ik zeker wist dat het goed zou gaan op een andere school was ik al weggeweest. Maar wat mij tegen houdt is toch de angst dat het op een andere school ook niet lukt.
Ik heb op de zwemclub een moeder gesproken van wie de dochter op de derde school zat omdat de tweede school ook niet lukte.
Ik hoor hier de positieve verhalen maar ik begrijp van de behandelaar bij de GGZ instelling dat het regelmatig op een andere school ook weer fout gaat.
En dan zijn we, ben ik bang verder van huis.
Ook heeft nog de EMDR maar ja ik ben met Ginny eens dat EMDR niet voldoende gaat helpen als de klas niet veranderd.
En dan is er ook nog het verhaal dat de GGZ instelling ons toch heeft geadviseerd om hem te testen op autisme of ADD.( dit na de EMDR) maar die testen vinden pas plaats in november, december). Wat moet je vertellen op een andere school, als ze dit hele verhaal horen kan ik mij voorstellen dat ze ook afwachtend zullen zijn.
Al hebben we nu wel zwart op wit staan van een andere orthopedagoog dat zij geen redenen ziet om hem te testen op ASS. ( degene die in groep 5 zijn IQ heeft getest)
@Anne J: Dus als ik het goed begrijp, is jouw zoon niet van school gewisseld op de basisschool, maar je dochter wel? en dat hielp ook niet? Bij beiden ging het goed op de middelbare school met een autiklas. ( is dat toevallig Rotterdam? ik weet dat daar in ieder geval ook 1 reguliere school is met een autiklas) Maar ik weet nog niet eens wat er uit al die testen komt. Zucht... het vreet aan mij, lange tijd heb ik er nuchter over kunnen praten. Als ik nu iets zeg komen gelijk de tranen.
Ja verdrietig
Je gunt je kind een veel onbezorgdere jeugd dan dagelijks uit de groep te liggen en je daarbij vreselijk te voelen.
Inderdaad, beide kinderen ging het pas goed in het speciaal onderwijs. Uitzondering is het eerste jaar op de school waar zoon in de autiklas zat, kwam dochter regulier, en daar ging het wat pesten aanging ook goed, dat was echt fijn. Omdat ze inmiddels veel te angstig was en er geen rekening werd gehouden met haar autisme liep het alsnog fout met een overspannen mentor en is ze naar het autismeonderwijs gegaan op een speciale school. Bij de overgang van 2 naar 3HAVO.
In Amsterdam. Maar het blijft gokken, want die scholen hebben inmiddels ook bezuinigd op ambulant medewerkers, klassegrootte en meer.
Het is zo lastig om het goed te doen, het is puzzelen, zoeken, overleven en soms even de wind mee. Bij toeval. Je houdt je ogen open, je ziet je opties en maakt er gebruik van.
Ik wens je heel veel sterkte.
Het leven gaat gewoon door, dus doe vooral ook dingen met je zoon waar jij en hij blij van worden. En houdt je kalm. Het is nou eenmaal een moeras en een wespennest dat Passend Onderwijs. Houdt jij je rug recht en laat je niet gek maken.
Ik denk
Dat je erg veel verwacht van de andere kinderen. Natuurlijk is het heel naar dat een jongen zo'n opmerking maakt over jouw zoon en dat anderen daar dan om lachen. Maar waar was dan de juf/meester op dat moment? Had die niets door of was die niet in de buurt?
Misschien heeft jouw zoon inderdaad aandeel in het geheel doordat hij zich afsluit. En dat kan dan op een volgende school weer hetzelfde zijn. Ik zou denk ik wel afwachten wat EMDR gaat doen en ook het onderzoek naar autisme/add. Pas daarna zou ik verder gaan kijken naar evt. een andere school. Wel zou ik deze voorvallen op school blijven bespreken.
En echt ik zeg dit niet omdat ik het niet serieus neem. Ik heb zelf net zo'n zoon en die is inmiddels 16. Ook hij is regelmatig buitengesloten maar daarnaast sluit hij zichzelf soms/vaak ook af van de rest. Wij gaan nu eindelijk pas een diagnose onderzoek krijgen, hadden we al veel eerder gewild. En ook aan trauma werken, want bij hem is het lang nog best redelijk goed gegaan, maar hij wil nu niet meer naar school. De balans is dus weg.
Uit de groep
Dat is zo'n dooddoener dat je zoon zichzelf zou buitensluiten. Dat is geen wonder na zoveel foute ervaringen, maar wat doen ze er aan?
En dat is ook zo vluchtig en nietszeggend: tegen het kind zelf zeggen: hier, ga gewoon meedoen.
Ik zie nog mijn dochter bij het klimrek staan. De juf had haar weer alleen aangetroffen en gezegd: ga daar meedoen. Maar ze was hulpeloos en bang en stond daar maar waarna het ene na het andere kind op haar hoofd landde.
En dan als ze verplicht door de juf meedeed dan was er wel weer een hanepin die de regels veranderde zodra dochter aan de beurt was en ze alsnog buiten gesloten werd.
Wat een slecht gedrag er voorbij gekomen is. Je weet gewoon niet wat je ziet en wat er in kinderen kan huizen.
En helaas, de volwassenen er omheen begeleiden dat niet goed, ze zijn meestal alleen aan het vuurtjes doven en dat helpt niet. Ze kunnen het gewoon niet, een enkel talent uitgezonderd.
Je zoon
Vertel je zoon dat hij niet de enige is die uit de groep ligt en gepest wordt. Dat is niet goed, maar niet zijn schuld. Het is een groepsproces waar kinderen en volwassenen ook niet altijd greep op hebben anders zou het wel verbeteren.
Maar je zoon houdt zijn rug recht. Hij hoort er ook bij. En hopelijk kan hij afstand nemen van het slechte gedrag van anderen, doe het zelf niet, en begin elke dag weer met een schone lei. Voorzichtig en als het nodig is afstandelijk.
En zoek je contacten dan buiten school. Hoewel je je ook niet teveel moet voorstellen van speelafspraakjes of zo. Gereglementeerde contacten zoals op clubs en muziek/zwemmen zijn dan (tijdelijk) aangenamer want zonder grote spanningen of het persoonlijk wel lukt.
Met mijn zoon gaat het nu goed hoewel hij nog regelmatig lelijk buitengesloten wordt. Hij heeft het leren incasseren en betrekt zichzelf erbij en heeft ook vrienden die hem wel liefhebben en waarderen, maar ik kan ze dan wel wat doen!
Leren
En hoewel het natuurlijk veel plezieriger is als je ook naar school gaat voor de sociale contacten is school er primair voor je opleiding. Vertel dat ook aan je zoon. School biedt onderwijs en daar ga je voor, op school maar als het nodig is ook verder thuis.
Zorg dat het onderwijs van je zoon niet in de knel komt door de sociale misère. En zorg dat hij dat ook goed weet.
@tango
De juf was er niet, stond nog buiten de klas, kinderen te verwelkomen.
Het gebeurt nooit als de juf erbij is en al helemaal niet als de meester erbij is. Het is een jonge enthousiaste kerel en de kinderen vinden hem erg leuk. Dus ze kijken wel uit om in een slecht daglicht te komen bij hem.
Ja het klopt dat zoon zichzelf ook afsluit maar vind je het gek.
Hij is bang , heeft volgens GGZ behandelaar PTSS van de situatie in de klas dus ja... wat denken ze nu.
Wat overigens wel opvalt is dat hij altijd contact zoekt. Bij scouting staat hij nooit alleen en wordt hij altijd heel enthousiast begroet. Zit pas bij reddiingszwem en hoe bang hij ook was dat hij daar misschien ook geplaagd zou worden of dat men hem te dik zou vinden, het lukte hem daar ook om contact te zoeken en te krijgen.
Het is geen doorsnee jongen en wellicht is er wel iets meer aan de hand en komt er een diagnose ASS uit ( ondanks de eerdere indruk van de orthopedagoge) of misschien komt er geen diagnose uit, wie zal het zeggen.
Maar het afsluiten is alleen op school,
Maar ik ben nu wel blij dat we een diagnose traject ingaan. Beter om als er wat aan de hand is... dit op 10 jarige leeftijd te weten dan als je 21 bent. ( zoals bij de zoon van mijn vriendin die nu helemaal is vastgelopen en nu opgenomen is ;(
verdriet
ik hoor heel veel verdriet in jouw verhaal. Niet alleen bij jouw zoon, maar ook bij jou. Er klinkt niet veel vertrouwen in de school. Ze lijken in jouw ogen het probleem niet zo goed te begrijpen. Dit verdriet is begrijpelijk maar neem je ook mee in het proces en dat is niet helpend.
Een diagnose PTSS veroorzaakt door school is al een hele heftige diagnose, die je niet even oplost met therapie. Dat vraagt ook veel begeleiding van de omgeving, thuis en op school. Het is belangrijk dat alle partijen de ernst door hebben en jouw zoon gaan begeleiden op een juiste manier.
Mijn advies is om samen met de school (leerkracht en intern begeleider) en de betrokken psycholoog om tafel te gaan en een gezamenlijk plan maken waar iedereen achter staat.
Ik zie het vaak zo; je kind is de auto, die kunnen we repareren. Als de weg echter vol met hobbels zit, gaat de auto heel snel weer kapot. Die weg moet eerst gefixed worden. Dus eerst met school en ouders aan de slag en daarna pas met het kind.
Sterkte.
gek
Wie er gek is, dat klopt m.i. niet. Het ligt niet zozeer aan de anderen, aan de school of aan je zoon. Wie is de schuldige, die moet je niet aanwijzen, je moet het oplossen. De negatieve ervaringen van je kind zullen doorwerken in hoe hij nu doet. Een andere school is natuurlijk een risico, dat het daar ook misloopt. Straks op de middelbare school weer. Daarna ook weer 
Misschien moet je zoon wat meer vertrouwen krijgen in dat hij er het beste van kan maken, en dat hij dat zelf kan doen. Als hij zich 'gelukkig' voelt als hij zich afzijdig houdt, prima. Vrienden heeft hij buiten school. Als er een keer een rotopmerking wordt gemaakt, hoe laat je dat van je afglijden. De een kan dit veel beter hebben dan de ander, door het verleden van je zoon valt alles meteen zwaarder dan nodig, daar moet hij dus mee geholpen worden.
Maar als hij zich zo ongelukkig voelt bij deze kinderen - en er is niks aan de hand op scouting, waarom hem dan blijven plagen met deze klas? En wat belangrijker is: wat wil hij zelf? Mijn zoon wilde zelf heel graag van school wisselen, dat hadden wij niet verwacht.
Dooddoener ja
Op onze 'oude' school hadden we plezierige gesprekken. De leerkrachten hadden echt het beste met mijn kinderen voor en ze waren meelevend en aardig. Er is nooit een onvertogen woord gevallen. Maar daar heb je niks aan. Het gesprek moet niet stoppen bij 'hij sluit zichzelf buiten' maar begint dan pas! Natuurlijk houdt hij zichzelf afzijdig, dat is toch zo logisch als wat! Dat kind is keer op keer op keer afgewezen. Dat vraagt om aandacht, wat AnneJ ook al zegt. Het is echt wel een lastige dynamiek. Mijn oudste heeft een dunne huid. Zij trekt zich 'alles' aan, ook nu , zoveel jaren later. Dat is ook haar karakter. Ze is gevoelig, neemt veel waar, ervaart snel onrecht of 'gemeenheid'. Ze heeft nooit 'ongelijk' in wat ze ziet en benoemt maar het zou voor haarzelf wel gemakkelijker zijn als ze de relatief 'kleine dingen' wat meer buiten zich kon houden, van zich af kon laten glijden. Dat lukt dus niet en alleen zeggen: 'je moet je er niet zoveel van aantrekken', werkt niet aan maakt nog eenzamer.
Ik vind dat er duidelijk onderscheid gemaakt moet worden tussen af en toe een verdwaalde lullige opmerking, die iedereen wel eens maakt én iedereen wel eens krijgt, en structurele negativiteit gericht op één of meerdere kinderen. Ik vind dat je dat als leerkracht niet kunt laten gaan. Het is ook niet alleen schadelijk voor dat ene kind. De hele klas ziet hoe de hazen lopen, dat het geoorloofd is om buiten te sluiten, flauwe opmerkingen te maken, vervelend te doen. Ieder kind in de klas trekt daar zijn conclusies uit en past zijn of haar gedrag erop aan, uit zelfbehoud. De kinderen die zich slecht gedragen krijgen geen duidelijke feedback op hun gedrag en/of er worden weinig consequenties aan verbonden. Zo erg is het dus niet. Zo'n groep gaat 'overleven' en er zal uiteindelijk geen enkel ander kind nog zo gek zijn om zich met de 'pispaal' te verbinden want dan trek jij ook de aandacht van de pesters en lig je er helemaal uit. Als dit de dynamiek is in de klas van jouw kind en de leerkrachten zitten nog op het niveau van 'H moet gewoon leuk meedoen' dan zie ik het somber in.
Het is zeker moeilijk om middenin zo'n onderzoeksproces van school te wisselen. Het is beter als je het beeld scherper hebt. Dan kun je ook gerichter met een eventuele nieuwe school praten over wat hij nodig heeft. Ik zou ook eigenlijk niet weten wat wijsheid is in deze. Maar ik zou hoe dan ook wel het perspectief van een andere school beginnen te onderzoeken. En dan zou ik ook heel gericht zoeken naar een school met niet alleen een visie op sociaal emotionele ontwikkeling en groepsdynamiek heeft maar ook met concrete voorbeelden van hoe ze dingen hebben aangepakt. Misschien zijn er andere ouders in jouw woonplaats die verhalen hebben?
Niet meer welkom
De sfeer binnen de klas komt niet goed over. Als je zoon zich niet welkom voelt, kijk dan naar een andere school want daar blijven is tijdverspilling. Dat betekent niet dat de school slecht is, maar dat je kind daar niet vindt wat hij nodig heeft.
En wat is te laat voor nog een wissel van school...
Hier een kind dat van gebouw a naar gebouw b ging wegens drukte klas. In gebouw B flink pestgehalte en gedoe schoolteam. In laatste jaar, weliswaar noodgedwongen, naar school c. Eenmaal daar realiseerden we dat we dat een paar jaar eerder hadden moeten doen. Gelukkig heeft kind nog een half jaar in een fijne klas met een geweldige meester gezeten. Dit was een hele belangrijke positieve ervaring zo vlak voor de start op een VO. Op de VO geen sprake van niet welkom voelen. Het was ook wel een bijzondere en vrij vriendelijke school, zonder haantjesgedrag.
Ik val over woord zelfbeeld. Alsof dit negatieve zelfbeeld iets is wat een kind zichzelf aan meet. Ik denk dat een kind zichzelf geen matig zelfbeeld aan meet, maar dat dit het gevolg is van niet welkom voelen. Als een kind op een andere plek zich wel welkom voelt, bloeit dat zelfbeeld weer op.
Stap anders eens een vrije school binnen.
Nee heb je...
Ik reageer even op wat je zegt over dat je bang bent dat het op een andere school weer mis gaat. Die garantie heb je niet. Wel de garantie dat het op deze school niet goed loopt. Wij hebben uiteindelijk deze vraag (ligt het aan zoon of aan de klas?) neergelegd bij een psycholoog. Na wat gesprekken adviseerde zij dringend een andere school te kiezen. Zij heeft dus voor ons de knoop doorgehakt. We durfden dat niet zelf, doordat we bang waren voor opnieuw een teleurstelling. Ik ben zo ontzettend blij dat we het wel gedaan hebben. Echt, hak die knoop door voor je zoon. Nee heb je, ja kun je krijgen.
Ik zou ook wisselen van school.
Gewoon nu, meteen, geen energie verder meer steken in dit traject.
Het is jammer, het is niet gelukt, nu tijd voor een frisse start.
Ja, je weet niet wat je gaat krijgen. Slechter dan nu kun je het bijna niet treffen dus tsja...
Grote kans dat het wel lukt, het lukt hem bij scouting en zwemmen immers ook.
Ik zou echt zeggen, eerst oorzaak wegnemen. Dan kijken wat er rest aan probleem en daarmee aan de slag.(therapie)
En vlak zijn iq niet uit. Hij scoort dan wel niet hb verbaal, maar 1) zo'n score is eigenlijk een soort van ondergrens (je kunt wel onderpresteren maar moeilijk overpresteren) en 2) wat betreft problematiek (disbalans aanbod/aanleg) rondom hb hoef je niet perse hb te zijn. Dat is afhankelijk van meerdere factoren en ook kinderen die onder de harde hb grens zitten kunnen vergelijkbare moeilijkheden ervaren.
Niet verwarren met bijv ass!
@ook psycholoog
Bedankt maar weer voor de reacties.
Ik ben ook heel erg verdrietig, dit vreet aan ons. Mijn man kan het nog enigszins parkeren maar ik niet meer. Onlangs keek hij mij aan en zei: "' zeg mam zo meteen word ik ook op de middelbare school gepest, dan word ik tot mijn 18e gepest" Vreselijk voor zo'n mannetje. En dan zie ik een foto van toen hij 4 was met zijn vrolijke koppie en guitige ogen waarmee hij iedereen voor zich won..wat is daar nu van over, Ja dan voel ik veel verdriet.
Vanmorgen had ik een belafspraak bij de psycholoog waar hij een jongenstraining en SOVAtraining heeft gevolgd.
Hij zei tegen mij: "' zijn lijden moet verlicht worden, want hij lijdt"
BAM dat kwam binnen, natuurlijk weet ik dat en lijden wij met hem mee. Maar om dat zo gezegd te krijgen... Hij was niet zo negatief over de school wissel als de therapeute bij de GGZ. Maar toen hij dat zei wist ik gelijk het is over, definitief, we hebben het geprobeerd, de school ook op hun manier, maar het is einde verhaal daar..
We hadden ons al georiënteerd op scholen, ik heb al gebeld maar ik kan bij beiden pas maandag terugbellen.
De psycholoog heeft ons nog tips meegegeven: vraag of de klas waar hij in komt veilig is. Daar hebben ze best zicht op. ( is ook zo, de klas van mijn dochter was ook zo'n supersociale veilige klas , hebben ook een elders gepeste jongen op genomen bleven een leerling met een rugzakje en afwijkend gedrag accepteren)
Als de school eerlijk is zeggen ze best of het een klas met gedoe is of dat het een sociale klas is..
Hij vond het wel verstandig om te zeggen dat de GGZ hem nog verder wilde testen na de EMDR, maar nu is het eerst van belang dat hij veiligheid krijgt en EMDR therapie.
Hij is ook van mening dat hij best in een groep kan aarden. Op Sova lukte het ook en ja wij zien hem ook genieten van Scouting en de vriendschappen daar ook al is hij gevoelig en niet de meest sociaal handige.
Maar spannend blijft het of we een geschikte school kan vinden. Nou ja veel erger dan dit kan het niet worden...
Zou je die info wel geven?
Waarom zou je tegen een eventuele nieuwe school zeggen dat de GGZ je zoon na de EMDR verder wil testen? Ik zou geneigd zijn dat voor me te houden. Stel dat je kind na een schoolwissel en therapie helemaal is opgeknapt, dan vind je testen misschien niet meer zinvol, maar de school kan dan nog het idee hebben dat er nog iets moet.
Hoe denken anderen hier over?
Groeten,
Temet
Gaat niet lukken Temet
Scholen spreken altijd met elkaar zeker als je een kind verplaatst. Die zijn niet naief en willen weten wat er speelt. Dan kunnen ze inschatten of ze daar zelf wel goed mee overweg kunnen.
Dus inderdaad, ik zou het kort, concreet en non emotioneel benoemen. Even tekst zoeken en inoefenen en op papier zetten. Strategisch. Wel het probleem benoemen maar het niet overdrijven en niet presenteren als onoplosbaar maar als proces de goede kant op.
Er speelt nog iets. Eerst zou het samenwerkingsverband met een mogelijke verplaatsing akkoord moeten gaan en daar mogelijk zelf eerst een mogelijkheid voor moeten zoeken.
Je kunt het natuurlijk altijd vragen aan een andere school maar zeg de oude school beslist niet op tot zoon overgeplaatst is. In werkelijkheid.
Zelf hebben we hier ook nog wel eens meegemaakt dat zaken mooi voorgespiegeld werden maar je toch keihard mis bleek te grijpen vanwege bedenkingen van anderen in de school. Of voor jou onbedenkbare processen.
JIj bent namelijk strafbaar als je zoon geen school heeft, het maakt je kwetsbaar voor de leerplicht en voor boetes. Denk niet dat de school dan ook maar aansprakelijk gesteld wordt. Zo werkt dat niet. Lees Katinka Slump, de onderwijsadvocaat. Die zich daar al jaren hard voor maakt en keihard knokt.
Schriftelijk
En schriftelijk, niet mondeling. Je wil op schrift hebben dat zoon op de nieuwe school ingeschreven is en niet alleen maar om te 'proberen'.
dank je AnneJ
voor je tips. Ik vind het best spannend allemaal... ik had ook al geoefend voor het telefoon gesprek 
Overigens weet onze school ook nog niet dat er een advies ligt van doortesten. Dus dat kunnen ze niet doorgeven.
Maar ik zal wel vertellen dat hij EMDR krijgt. Gaat hij namelijk dinsdag mee beginnen.
Het zou inderdaad best zo kunnen zijn dat als hij heel erg opknapt van de EMDR en als het dan wel loopt in de klas waar hij komt...
Maar goed we zullen zien.
Ik ben wel heel benieuwd hoe scholen reageren als je belt dat je je kind in groep 7 nog wil overplaatsen.
En wat samenwerkingsverband betreft.. de school waar onze zoon opzit werkt samen met nog 1 andere school ( en gaan op korte termijn fuseren en naar 1 gebouw, binnen 2 jaar geloof ik) Maar daar willen we onze zoon absoluut niet op hebben. Dat is nog een grotere kliek dan de school waar hij nu op zit ( zo'n 80% van de school is familie of kent elkaar van allerlei dwarsverbanden). Scholen zijn allebei christelijk en dat willen we ook. Maar we zijn bepaald niet blij hoe dat in de andere school wordt vormgegeven. Al denk ik dat dit wel erg verschilt per meester of juf.
Maar als wij een andere school hebben gevonden dan kan de huidige school dat toch niet tegenhouden?
Tegenhouden
Je moest eens weten, ik kon een grimlachje niet onderdrukken toen ik dat van je zag.
De school kan het probleem van je zoon zo melden aan de nieuwe school dat het aan je zoon ligt en dan wil de nieuwe school daar uit voorzorg niet aan beginnen. Die zitten niet te wachten op een kind waar ze werk aan krijgen.
Dus ja, het is al een kunst als je een andere school bereid vind en die neemt dan ook nog contact op met de oude school en die kan dan ook niet strategisch de nieuwe school 'inlichten'. Het is een kwetsbaar proces.
En de huidige school heeft in het kader van Passend Onderwijs de plicht om een oplossing te zoeken. Maar dan hebben ze nog niet eens de plicht om een 'passende ' oplossing te zoeken.
Maar een nieuwe school heeft helemaal geen verplichtingen aan jou of je zoon. En je zoon is niet de enige die rondgeshopt wordt. Er zijn veel kinderen knel in het schoolsysteem, dus scholen zijn soms echt wel bereid maar houden ook hun eigen grenzen in de gaten.
zucht...
@AnneJ dat gaat dan nog wat worden.
Ik kreeg zo juist een mailtje van de meester van zoonlief nav het voorval op woensdag wat we hadden gemeld.
hij merkte dat we elkaar op belangrijke punten niet vinden, dat we allebei op een ander spoor zitten wat ervoor zorgt dat er dingen anders overkomen dan bedoeld.
daarnaast vraagt hij zich af of er aan beide kanten!! voldoende vertrouwen is over de manier waarop we verder willen.
Daarom wil hij verder niet op de mail reageren maar het allemaal in breder perspectief te trekken. Hij wil verder in gesprek met ons en de IB-er. Nu is dat een hele goede ( maar zit thuis met gebroken been).
Soms lijkt het alsof we in een slechte film terecht zijn gekomen.
Nou ja wij hebben in ieder geval geen vertrouwen meer dat klopt en zij blijkbaar niet meer in ons. Ik kijk naar onze zoon en denk: Hij heeft geen gedragsproblemen, hij is rustig in de klas, hij heeft geen problemen met leren, wat hebben zij voor last van hem. Hij worstelt zelf en wij met hem... IK proef frustratie omdat hij na al die gesprekjes zichzelf nog slecht voelt ... waarom doet hij het niet beter? en dan de conclusie dat hij zichzelf buiten de groep zet...
nou ja laat ik maar ophouden we gaan hier toch niet uitkomen.
@AnneJ. Heeft je dochter op SBO gezeten. Soms denk ik daar ook aan ( zou hij daar niet beter op zijn plek zitten) maar ja... geen gedragsproblemen, geen leerproblemen Geen diagnose ( die misschien wel maar misschien ook wel helemaal niet komt).. dus komt hij daar wel terecht.
SBO
Geen ervaring mee. Maar het staat of valt met de vaardigheid van de meester of juf en de groepsgrootte en de drukte, dus als je een leuke weet?
Een neefje van mij is naar de Vrije School geweest. Hij heeft er helaas zijn HAVO niet mee gehaald. Die kinderen zijn niet lastig in gedrag dus ze vallen niet op, ze hebben het lastig in hun hoofd en dat zie je niet aan de buitenkant, maar dat zorgt er wel voor dat ze het niet gaan volhouden als niet iemand een beetje met ze meekijkt en meedenkt en meepuzzelt op school en als ze maar genegeerd worden want ze vallen toch niet op.
De reguliere Montessorischool voortgezet onderwijs was ook in het reguliere gedeelte een prima school. Afgezien van de overspannen mentrix die dochter in de 2e van de HAVO kreeg. Dat was van het begin af aan een gebed zonder eind zodat ze na 3 tegen de Kerst 'uitgeschoold' was. Maar wat een slecht gedrag ook weer. En het eerste jaar had ze juist twee hele lieve mentoren en had ze een gouden tijd, ze had zelfs vriendinnen in de klas. Daarnaast was het autisme ook beter te verdragen, het onbegrip, de stress, de rigiditeit. Maar een van de 1e mentoren had duidelijk ervaring. Ze vroeg direct aan mij of dochter geen kandidaat voor de autismeklas was? Direct!
Die wist dat je onheil bij zo'n angstig autistisch meisje moet zien te voorkomen. Ik weet nog dat er een schietpartij was op de snelweg tussen ons huis/werk en school. En de mentor beld op vroeg in de ochtend om haar thuis te laten blijven, want uren wachten in het ov, wat het gevolg zou zijn geweest, kon ze niet aan. Geweldige school. Geweldige mensen. Hier en daar kom je ze tegen. Die zijn goud waard! Ik zou er wel een paar een lintje willen bezorgen. Ik heb ze in elk geval zeer dankbare mails geschreven. Of uitgebreid mondeling bedankt. Die mensen hebben mijn zware taak echt verlicht door goed met mijn kinderen om te gaan.
En ook niet elke speciale school is geschikt.
Overleg anders met je zoon om hem af en toe, als het te erg is of als hij er echt niet meer tegen kan, zelf thuis te houden. Wat er ook van komt. Dan heeft hij zelf wat meer controle en dat geeft lucht. Dat betekend wel dat je het moet loslaten en dat het veel kans heeft om uit te lopen op helemaal uitvallen.
Maar uitvallen op je tandvlees, wat ik hier uiteindelijk ook zie gebeuren, of haalbaar houden en gecontroleerd blijven volgen is voor hemzelf wat minder 'lijdend'.
Vertrouwen
Wat een xxxxx weer. Smoes om jou weer op afstand te zetten en het niet te hebben over een passende oplossing. Want een verhaal over vertrouwen schiet niet op.
Ja, ik vertrouw er wel op, en dan? Gaat de oplossing dan beter werken? Wordt zoon dan wel goed geholpen door de school? Wordt hij dan minder buitengesloten.
Ik denk dat de school, de directeur, niet wil erkennen dat ze het NIET KUNNEN OPLOSSEN. Maar dat zeggen ze niet! Ze gaan het bij jou leggen. Je vertrouwt het niet genoeg en daarom lukt het niet. Bah!
Ga er niet op in, en ga ook geen eindeloze gesprekjes daarover houden. Het pesten moet ophouden en erken dat het ook voor school een groot probleem is dat niet elke school kan oplossen maar dan blijft je zoon er wel onder lijden en dat kan niet.
En houdt je rug recht. Wat er ook gebeurt. Want wat je ook doet, de bal ligt bij jou, dat zie je al. Ze kunnen je zelfs melden bij (ON)Veilig Thuis. Dat doen scholen en instanties als ze het zelf niet meer weten en jij blijft aandringen en het kind blijft problemen houden.
Daar ligt de oplossing niet. Het is gewoon een wespennest. Ga uit van de realiteit.
Gelukkig heeft je zoon een goede therapeut, daar heb je wat aan. Maar jij moet nu de besluiten nemen en niet op de school wachten en het niet bij hen leggen.
Ja tenzij ze echt vervelend worden, dan dien je een klacht in!
Helaas kost klachten indienen ook zo de nodige energie en is de route soms ook wat bedenkelijk.
Ik kon een klacht indienen bij de directeur die hoofd was van de klachtencommissie, terwijl het de tweekoppige leiding van de basisschool was die (achteraf begrijpelijk) dat gedoe met rugzakjes en maatwerk en Passend Onderwijs niet zagen zitten. Het was nog in het begin blijkbaar, wist ik veel. Een klacht indienen leek me onnuttig.
Ik heb in die tijd wel veel goed advies gekregen van onderwijsconsumenten. Zij kenden het klappen van de zweep en hadden goede contacten en namen mij wel serieus. Mogelijk dat er in de gemeente waar je woont een actieve ambtenarengroep zit op passend onderwijs, maar ja, geen zekerheid. En ik kon alleen met diagnose terecht bij onderwijsconsulenten en dat was nou juist het probleem. Dwarsgezeten door school maar ook door de hulpverlening. Die kwamen met een zorgmelding.
Dat was schrikken. Dus ik wil je niet nodeloos ongerust maken, maar je wel waarschuwen voor het moeras dat je ingaat als je kind school niet trekt. Het kan vriezen of het kan dooien, sommigen schijnen er zonnig door te rollen, maar dat zijn wel de uitzonderingen.
Maar het ligt niet aan jou! Sterkte!
Op de valreep kreeg deze basisschool een invaldirecteur die uit het REC onderwijs kwam. Geweldig, kon ik het daar toch nog goed afsluiten en kreeg zoon uiteindelijk toch zijn LGF die hij nodig had voor zijn autismeklas.
Ieene,
Het is nu nog niet duidelijk of je zoon te maken heeft met add of dat hij niet aan werken/ opletten toekomt omdat hij zich niet welkom voelt. Die vraag zal een nieuwe school zich ook afvragen vanwege evt. financiële compensatie.
Verder vind ik de uitspraak van de meester ook dubbel. Maar we weten niet of de soep werkelijk zo heet gegeten wordt als hij opgediend wordt. Kalmte is nu essentieel want het is zo snel gebeurd dat je gefrustreerd en wel uitroept dat je geen vertrouwen meer hebt in de school, wat voor hen een vrijbrief is om je zoon over de schutting te gooien.
Het alternatief binnen hun gelederen staat jullie ook niet aan. Maar als de school die ‘oplossing’ aanbieden in kader van passend onderwijs, hebben zij voldaan aan hun plicht.
Haal de stress weg bij je kind door naar een andere school te kijken zonder in conclaaf te gaan met de huidige school.
Ik stelde de vrije school voor omdat onze kinderen daar een geweldige zorgcoördinator had en wij met het team prima konden communiceren. Een andere ervaring dan die van AnneJ. Maar het ging ook omdat die school wrs niet tot dezelfde bestuur valt. Daardoor maakt hij meer kans op een verse start. Ik zou dus kijken naar een school buiten dezelfde bestuur.
Hier ging kind van b naar c; schooladvies van b werd overgenomen door c in opdracht van bestuur.
Zenn, adem in adem uit.
Zelfde bestuur
Scholen ruilen een kind van klas onderling binnen het samenwerkingsverband maar ruilen ook met andere scholen. Totdat de balans doorslaat, een school leurt altijd met kinderen met problemen en een andere school lost alles zelf op, dan gaan ze op de rem trappen.
Maar scholen zijn bekend met het probleem en een kind van een andere school accepteren gebeurt ook omdat ze andersom soms ook een andere school nodig hebben voor een kind.
Overigens ging dochter binnen hetzelfde bestuur naar een andere basisschool. Die school had net op zijn gat gelegen vanwege een frauderende directeur en slechte prestaties zodat er kleine klassen waren en extra fte. Die directeur was een stuk aangenamer voor mijzelf en rustiger voor dochter. Jammergenoeg was ze al te getraumatiseerd en angstig en werd er geen rekening gehouden met haar nog niet gediagnosticeerde autisme.
