Kinderen zijn net zo chaotisch als ik (problemen op school)
Zelf ben ik altijd erg verstrooid geweest. In de ochtend weet ik nog dat ik die middag een afspraak heb. Als ik het druk heb, dus meer chaotisch word, krijg ik het voor elkaar om alsnog die afspraak te vergeten. Vul in tas, huissleutels, kinderwagen (niet met baby 
. Wie vergeet nou haar kinderwagen bij de school. Ik kan er ook wel om lachen... Maar op het moment dat ik het ontdek niet echt. Het is al 4 keer gebeurd!!!!
Verder ben ik thuis ook altijd alles kwijt grrrr. Qua werk gaat het ook moeizaam ik maak zoveel fouten en vergeet zoveel. Het is dan gewoon te druk in mijn hoofd. Ik ben ook nog eens dyslectisch dus dat maakt het nog erger... Ik was er vroeger zo van overtuigd dat ik dom was, want zoveel negatieve kritiek op school. Heb toen een test gedaan en daar kwam wel hoog gemiddeld intelligent uit (havo/vwo). Met vermoeden van dyslexie. Nou van dat dyslexie weet ik het wel zeker! Dus dat heeft wel een beetje het idee van dom zijn weggenomen. Maar ik blijf een onzeker persoon.
Dus nu het volgende ik heb 3 kinderen. Leuke, gezellige drukke monstertjes. Maar je raad het al. Die zijn ook al net zo. De juf vroeg mij van de week "van wie hebben ze dat toch???". Tja je raad het al. Dus kind van 7 komt bijna altijd zonder tas en als allerlaatste naar buiten. Het verbaasd me eerlijk als hij z'n tas wel heeft. Verder heeft hij net zo'n slordig handschrift als ik. Hij is ook echt een dromer (lees leeft in eigen wereld) Kind van 5 is ook al heel afwezig in de klas, veel ontgaat hem, maar wel cito a en goed rapport. Maar volgens de juf moet hij toch groep 2 overdoen omdat hij zo afwezig is. Over jongste kind van 4, krijg ik ook te horen afwezig in de klas, zucht, wat is dit toch. En hoe kan ik zorgen dat zij wel goed terecht komen. Want dat is toch wel de angst dat ze net zo worden als ik. Op school doen ze het verder goed dat is het probleem niet, maar toch mijn zorg dat het in de toekomst problemen zal geven, zoals bij mij. Wie weet raad?. En, kan ik hier wat mee? Zoon van 7 is ook waarschijnlijk ook dyslectisch, dat maakt het ook lastiger. Hij is wel super creatief zoals z'n mamma ook 
. Ik wil graag wel op tijd ingrijpen en hun de begeleiding geven die ze nodig hebben. Bv een creatief beroep had beter bij mij gepast dan secretaresse (uitzendkracht). Dan was het wellicht anders gelopen. Graag advies...
Warhoofd
Een echt advies heb ik niet, maar jij bent de kenner! Jij weet uit ervaring waar je kinderen tegenop gaan lopen, dus je kunt proberen hen datgene te gaan leren waar jij last van hebt. Heb je een partner? Zo ja, en hij is minder chaotisch en vergeetachtig, dan zal hij een grote rol kunnen spelen. Heb je een planbord in huis? dat lijkt me in jullie geval handig. Ik zou er zo'n soort gezinsweekkalender van maken waarop iedereen kan zien wat er wanneer gedaan moet worden, even wat orde scheppen.
En je zegt et zelf al, straks als ze ouder zijn, kijken naar een beroepsrichting die bij hen past, jij kent de valkuilen al. Eigenlijk hebben ze geluk dat hun moeder net zo is als zij zijn, jij begrijpt hen en je weet beter dan wie dan ook wat de valkuilen zijn en wat opgelost en aangeleerd zal moeten worden.
Ja, add of adhd
Vriendin van mij heeft adhd en die vergeet ook altijd alles Vooral sleutels in de auto laten en deur dicht, zelfs een keer met zoontje erin. Maar ook benzineklep niet dicht na tanken, voordeur dicht en sleutels binnen en meer van dat soort dingen.
Misschien eens een idee om te kijken waar het dus vandaan komt. Wie weet herken je er iets in wat ook bij je kinderen zou kunnen spelen.
Zittenblijven gaat in ieder geval niet helpen
"Kind van 5 is ook al heel afwezig in de klas, veel ontgaat hem, maar wel cito a en goed rapport. Maar volgens de juf moet hij toch groep 2 overdoen omdat hij zo afwezig is."
Dat lijkt me flauwekul, zittenblijven zal niet helpen, anders zou je zelf ook nog in groep 2 moeten zitten op volwassen leeftijd. Ik zou daar dus maar tegenin gaan. Stof over moeten doen die je allang beheerst werkt afleiding alleen maar in de hand.
Probeer verder realistisch te blijven, je kinderen zullen nooit netjes volgens een keurslijf worden, het zit er gewoon genetisch en wat voorbeeld thuis betreft niet in. Je kunt ze helpen om met het bijhouden van agenda's of planborden de taken en gebeurtenissen overzichtelijk te houden en verder juist zorgen dat ze niet, net als jij vroeger, bedolven worden onder de negatieve kritiek, maar dat er tenminste iemand (jij, als ouder) in hun capaciteiten geloofd.
Ik denk dat het niet worden geaccepteerd zoals je was jouw veel meer kwaad heeft gedaan dan het wat warhoofdig en dyslectisch zijn. Je accepteert jezelf niet eens, want je bent bang dat je kinderen zo worden als jij.
Dus help je kinderen om de obstakels op school te overwinnen en zoek uit of ze werkelijk dyslectisch zijn of iets anders hebben. Erkenning daarvan zorgt in ieder geval dat ze niet als dom, lui en niet-willend worden weggezet of op een niet-passend schooltype terecht komen wat alleen maar demotiverend werkt.
Verder wil ik je vragen of je vergeetachtigheid en fouten maken toevallig erger is geworden na één van je zwangerschappen. Zelf ben ik ook altijd een warhoofdig type geweest, maar op een gegeven moment werd het wel heel erg. Toen ik eens bij de huisarts zat voor iets heel anders en dat noemde vroeg hij of mijn schildklierfunctie nooit gecheckt was en schoot daarmee recht in de roos. Ik bleek inderdaad een auto-immuun aandoening daaraan te hebben, waarschijnlijk getriggerd door mijn zwangerschappen. Sinds ik medicatie daarvoor krijg is mijn vergeetachtigheid en fouten maken enorm verbeterd.
Groeten Primavera
Orthopedagoog
Aansluitend op de postings hierboven zou je voor de kinderen een orthopedagoog kunnen overwegen, ook al scoren ze A's. Onze zoon krijgt bv. bijscholing van een ortho voor wat betreft zijn werkaanpak. Hij leert geen schema's te maken, maar vanuit zichzelf na te denken over de aanpak van een probleem. M.a.w. het voor zichzelf overzichtelijk te leren maken. En zo'n ortho kan goed bepalen op welk vlak de schoen wringt.
Verder zou ik voor mezelf inderdaad eens aan ADD denken. Bij veel volwassenen valt dan opeens het kwartje. En dan kun je opeens verklaren waarom je loopbaan niet zo is gelopen als je had gedacht.
Komt me bekend voor......
Ik heb zo'n vader....en ook een dochter die dezelfde verschijnselen vertoont. Mijn vaders meest legendarische feit is....Hij heeft een zaak/bedrijf en dus een boekhouder én een secretaresse...en nog zag hij kan om een verkoop die gigantisch was te 'vergeten'...écht waar! OOO wat was iedereen boos, op de zaak, mijn moeder, de klant iédereen! Een half jaar omzet..'vergat' hij zomaar...en niet dat ie niet op weg was geholpen..welnee...hij was op weg gestuurd door de sectretaresse, met de papperassen van de boekhouder én door het personeel in de auto gezet en onderweg werd hij afgeleid en reed toen wat andere dingen af en kwam zo met de hele bubs weer retour alwaar een boze klant zich reeds gemeld had en iedereen in alle staten was natuurlijk. Volgens mijn vader is de mobiele telefoon ook de 'zegen' van deze eeuw...zo kan iedereen hem overal bellen om 'm te herinneren aan alles wat ie vergeet. Ondertussen heeft ie ook de leeftijd om dingen te mogen vergeten...en daar maakt hij dankbaar gebruik van, maar het is echt niet anders dan het altijd al was. Mijn oudste heeft het ook....en ik wil niet dat het zo erg wordt als bij mijn vader. Dus 'leer' ik haar trucjes. Vast ritme...weekritme, dagritme. Zó ingesleten dat het vanzelf gaat, helpt haar. Alles op vaste plekjes...hier de sleutel, daar de fietslamp,daar de gymspullen etc.etc. Niet tolereren dat dingen op andere plekken belanden...als ik het zie haal ik haar desnoods uit bed om het op de goede plek te leggen b.w.v.s.
Dingen die ze écht niet mag vergeten zegt ze tegen mij en schrijf ik voor de zekerheid op...volgende week dinsdag ortho. 's maandag herinner ik haar eraan (meestal onder het eten,dan nemen deze dag en morgen even door...) En 'plannnen' we die dag dan even. Wordt het een ingewikkelde dag dan spreken we af of ik haar moet bellen of niet (voor de zekerheid) maar meestal is dat niet nodig en als we alles maar goed op de rij zetten dan red ze het wel.
Ooit zijn we begonnen met gymtas niet vergeten...drinken en fruit mee en huiswerk (basisschool) en we zijn nu al zover dat ze het v.o. fatsoenlijk heeft doorlopen...ja wel klachten over 'slordig' en 'afwezig' in de les. En er is zelfs een leerkracht die rustig zegt dat het gebrek aan belangstelling is dat ze d'r boeken vergeet...maar ach, die weet zelf niet beter denk ik dan.
Ze vergeet namelijk ook rustig d'r mascare die voor haar veel belangrijker is dan dat boek dus ik denk niet dat het gebrek aan belangstelling is.
Ik denk dat we nu zo'n beetje de belangrijkste vaardigheden om in het dagelijks leven te functioneren wel onder de knie hebben. En zelfs onze chaoot ziet nu het belang van vaste rituelen en vaste plekjes in. Als ze bij haar vriendin logeert heeft ze zelfs die 'vaste rituelen' nodig om de volgende dag op te staan...tot hilariteit van vriendin...En ze is ook al zo verstandig geworden om alle verjaardagen van dit jaar alvast in d'r agenda te schrijven....zodat dat ook niet vergeten wordt.
En dat is in ieder geval stukken beter dan mijn vader die ik nu nog steeds moet bellen dat zijn zoon (mijn broer) jarig is...omdat ik weet dat ie er anders écht niet aan denkt. We hebben zelfs speciale tactieken om hem er 'zachtjes' aan te herinneren...en wij (de kinderen dus) spreken dan af...bel jij pa als kleine broer jarig is? En dan bel ik 's morgens en zeg...'dag pa, gefeliciteerd met je zoon!" en ik hoor aan zijn stem dat ondanks dat we het deze week nog gezegd hebben hij het toch alsnog vergeten is....
Zover wil ik met dochter niet laten komen...en ik denk dochter ook niet, want zij ziet ook wel dat opa toch wel errug chaotisch is en vindt dat niet altijd leuk.
Misschien vinden jullie daar ook houvast in, in de vaste rituelen en ritmes en plekjes?
En dat altijd als laatste uit de klas komen zonder tas...dat is een voor mij erg herkenbaar beeld.Hahaha, het lijkt wel of je het over mijn dochter hebt.
groeten albana
Oh jaaa
Heel herkenbaar, die ADD-verschijnselen. Hier vooral bij Spechtedochter en meneer Specht (hij had vroeger absoluut ADHD).
Meneer Specht, die thuiswerkt (ZZP vormgever) houd ik op afstand aan de gang door hem een aantal keren per dag SMS-jes of mailtjes te sturen met de dingen die hij zou doen (beloofd, afgesproken), anders zou hij glad vergeten om bijvoorbeeld de kinderen van school te halen, brood en melk te kopen, dat de CV-ketel wordt schoongemaakt en er dus die ochtend een mannetje voor de deur kan staan, of dat hij moet koken omdat ik later thuiskom vanwege een vergadering in het diepe zuiden des lands. En dan nog hoor, kom ik thuis, eerste vraag: waar was je en waarom ben je zo laat? Oh jaaa.
Warhoofd moeder, laat in ieder geval nooit, maar dan ook nooit je kind doubleren omdat het zo afwezig is. Reken maar dat het kind meer contact met de leerkracht, meer opdrachten en meer uitdaging behoeft omdat het anders echt helemaal in zijn eigen wereldje gaat wonen.
Ook iets wat op add lijkt
Ik heb me nooit laten testen want ik weet de uitslag toch al. En dan? Oudste zoon is van hetzelfde slag als ik, jongste lijkt juist erg geordend.Hij is 5 en doet altijd netjes het licht uit, zijn jas aan de kapstok, altijd zijn schooltas met alle bekers erin bij zich, hij wijst óns erop dat we de Wii controllers in de oplader terugzetten na gebruik 
Wat bij mij helpt:
Een maandplanner, een outlook-agenda en op tijd naar bed.(in dat laatste ben ik helaas niet zo goed) En alles een vaste plek. Mijn kledingkast is voorzien van labels zodat ik alles netjes opruim.
Mijn man is wel gestructureerd, hij doet de administratie en kan goed opruimen.Ik kan dat inmiddels ook al aardig, door me bij 1 opdracht te houden. Dus als ik de badkamer opruim mag ik niet opeens ergens anders gaan opruimen. Ik blijf bij de badkamer tot alles af is. Ander heb ik de hele ochtend van alles gedaan , echt druk geweest,maar er is niets van te zien.
Als ik iets niet mag vergeten plak ik een memo-briefje op de deur van de schuifpui.En ik zet vaak herinneringen in Outlook-express en in mijn telefoon.
ADD-ers kunnen tot ongekende (creatieve) prestaties komen omdat ze,als iets hun interesse heeft, zich opeens heel goed kunnen concentreren. Hyperfocus heet dat.Zo organiseer ik op mijn werk regelmatig succesvolle projecten. Ik heb het zo geregeld dat ik altijd een "buddy" heb: een kritische,georganiseerde collega met wie ik regelmatig even alles doorneem en plan. Gaat prima.Je moet jezelf truukjes aanleren. En goed slapen!
Rook je toevallig? Stop daar dan mee, het maakte je veel helderder in je hoofd en minder vermoeid
Damajo
Ps-je
Ik zou inderdaad nog eens evalueren of het wel slim is dat je 5 jarige het jaar overdoet.Zou hij zich niet gaan vervelen? Misschien wordt hij wel wat minder dromerig als hij meer uitdagingen heeft.
Damajo
Schooljaaragenda
Ja,ik koop ook een schooljaaragenda.Met drie kinderen op drie verschillende scholen zet ik dan aan het begin van het jaar gelijk alles erin.
Bastet
Niet laten doubleren!
Laat je kind van 5 met cito's A in vredesnaam niet blijven zitten, hoor! Laat het niveau bepalen (doortoetsen) mss moet hij/zij eerder een groep overslaan ipv blijven zitten.
Zoveel herkenning add, adhd
Eerst even over zoontje van 5. Ik ga zeker met de juf praten. Want hij is zeker toe aan groep 3! Het voorlezen in de klas waar hij heel afwezig bij is volgens juf. Juf zegt hierover: : "Zoon snapt de verhalen nog niet". Bij navraag aan zoon zegt hij: dat hij het geen leuke verhalen vindt. Hij houdt meer van verhalen over vroeger, de dino tijdperk en planeten. Het voorlezen van de juf duurt zo lang mamma. Ik mag van de juf nooit zelf lezen.
Hieruit blijkt toch dat hij toe is aan groep 3?
Thuis wil hij ook geen andere boeken lezen. Die interesse in dit soort onderwerpen komt doordat ik als ouder het ook leuk vind. Vaak nemen kinderen dit toch over van hun ouders. Het enige wat jammer is, hij wil echt geen andere boeken.
Verder over Add, Adhd. Ik herken mezelf echt heel erg in Add. Ik heb er sinds dit draadje zoveel over gelezen op internet. Het is alsof ik mezelf eindelijk begrijp. Ook als ik kijk naar hoe ik als kind was. Waarom ik altijd het gevoel had anders te zijn. Het is echt zo'n opluchting...
Ik heb toen ik 20 was, een jaar lang, psychotherapie gehad. In het eind dossier van mij stond: Het betreft een jonge vrouw met depressieve klachten door moeilijke jeugd. Ook is zij angstig. Verder is zij heel emotioneel als er over haar problemen gepraat wordt.
Ik weet nog dat ik dacht, is dit het nou. Toch klopt er iets niet. Ik had namelijk sterk het gevoel dat er iets met MIJ aan de hand was. Maar dat is weggewuifd met "ach je bent gewoon onzeker en denkt dat je het niet kunt en dom bent. Maar nee je kan het heus wel". Nou het bleef dus fout gaan en het lukte me, hoe hard ik ook mijn best deed, helemaal niet". Echt heel erg frustrerend. Falen keer op keer. Hun vertrouwen in mijn kunnen heeft me eigenlijk nog meer aan mezelf doen twijfelen. Want ik dacht wat is er toch met mij?
Ik ben zo blij dat ik nu wel mijn kinderen kan helpen. Zodat zij niet zo aan zichzelf gaan twijfelen en onzeker worden. Ik ga zeker hulp zoeken, en wil ook graag mijn kinderen laten testen op Adhd, Add en dyslexie bij zoon van 7. Met name oudste zoon is erg druk en impulsief vandaar dat ik ook aan Adhd denk. Reageert sterk op alles wat er om hem heen gebeurd. Hij heeft echt bijna alle kenmerken van Adhd. Zelf ga ik ook hulp zoeken. Ik wil zeker weten of ik Add en dyslexie heb. Mijn man zijn reactie. Ach, iedereen kan zich er wel in herkennen. Dan heb ik het ook. Dus met andere woorden hij geloofd er niks van. Je bent gewoon een beetje lui was zijn reactie grrr. Over de kinderen zegt hij. Ze luisteren gewoon niet, dat hebben ze van jou ha,ha. Hij vind zichzelf dan echt heel lollig. Echt irritant. Verder is mijn man redelijk georganiseerd en een goede planner. Dus dat is wel fijn.
Op zich ben ik het wel gewend, ik werd als kind vaak lui en egoistisch en hardleers genoemd. Daarom wil ik ook graag praten met iemand die er verstand van heeft. Heel erg bedankt voor al jullie reacties. Ik heb echt mezelf leren kennen door mijn kinderen en door dit draadje natuurlijk Vol hoop ga ik ervoor. Zoals de lente, een nieuwe start. Ook met de praktische tips ga ik wat doen.
Petje af
Ik heb nu geen tijd om uitgebreid te reageren, maar petje af voor jou! Echt super, dat je nu waarschijnlijk hebt ondekt wat er altijd al onderhuids kriebelde. Enne...laat je niets aanpraten over niet willen luisteren, niet willen, of luiheid. Want AD(H)D gaat echt wel verder dan dat. Dat gaat over niet kúnnen.
O nee
Zoveel herkenning!
En ik met mijn struisvogelkop durf al heel lang die online test niet te doen. Omdat ik de uitkomst toch al weer. Maar ondertussen loopt mijn hele leven in de soep.
Wat kun je er trouwens aan doen, ritalin of zo?
Roep elisa gemani even
De zus van Elisa Gemani (dacht ik) heeft op latere leeftijd ontdekt dat ze AD(H)D heeft. Dus ik denk dat Elisa er veel over kan vertellen. Misschien voer voor een nieuw draadje trouwens?
