Matige cijfers (2VWO). Eigen verantwoordelijkheid?
Wie heeft er tips voor me?
Geen uitzonderlijk verhaal, maar toch weet ik niet goed hoe ik dit aan moet pakken.
Dochter (net 13, vroege leerling) zit in 2VWO. Haar cijfers zijn niet om over naar huis te schrijven. Vorig jaar ging het redelijk tot goed, uiteindelijk met een mooi rapport over naar de 2e.
Ik heb zelf het idee dat ze zichzelf overschat en te makkelijk over het leren denkt. Zeker als het gaat om zoiets saais als woordjes leren.
We overhoren haar wel, dan kent ze het redelijk. Als ik haar erop wijs dat ze bepaalde stukken nog moet leren, zegt ze dat ze dat zal doen. Maar ik denk dat ze dan gewoon geen zin of puf meer heeft en ‘er even een blik op werpen’ wel genoeg vindt.
Maar het is niet genoeg, want de ene na de andere onvoldoende komt binnen. Ze doet daar laconiek over (des pubers). Maar ze wil wel per se op het VWO blijven, zegt ze.
Teveel bemoeien van mij werkt in alle opzichten averechts. Ik zie gewoon dat ze niets van mij aan wil nemen (en ik snap dat ook wel, ik ben de moeder van wie ze zich los moet maken). Van mijn man neemt ze meer aan, maar die kan haar ook niet altijd helpen of overhoren. Ze moet het toch echt grotendeels met meer aandacht en focus doen, maar dat beseft ze volgens mij niet echt.
Er is ook erg veel gedoe in de klas met vriendinnen, wat ontzettend veel aandacht vergt. Veel tijd buiten school gaat op aan vriendinnen, ze spreekt erg graag af. Volgens haarzelf houdt ze genoeg tijd over voor huiswerk. En ik moet zeggen dat ze ook echt wel serieus daarmee bezig is, ze kan goed plannen en houdt zich daar ook aan. Ze zit niet overdreven lang aan haar huiswerk. Misschien wel te kort.
Ik vrees voor haar overgang als het zo doorgaat, al hebben we natuurlijk nog wel even te gaan. Maar dan moet er wel wat veranderen.
Maar goed. Mijn eigenlijke vraag is geloof ik, of ik de verantwoordelijkheid voor haar cijfers helemaal bij haarzelf moet leggen, of dat ik haar juist meer moet helpen. Of zelfs streng worden, met consequenties als ze een onvoldoende haalt. Of is ze daar te groot voor? En hoe kan ik haar helpen als ze dat niet wil? Ik heb ook geen zin om er echt bovenop te gaan zitten. In veel andere opzichten is ze zelfstandig, zelfverzekerd en regelt alles zelf. Ze is voor de rest ook heel vrolijk en opgewekt.
Dus. Loslaten of bijsturen? Hoe doen andere ouders dit?
Ik heb het (grotendeels) losgelaten
Ik zat (zit soms nog) met hetzelfde, zie draadje in de link. Op een gegeven moment had ik een visioen van nog 4 jaar geruzie en gevit van mijn kant, zonder merkbaar resultaat. En dan zou hij uit huis zijn, met als belangrijke herinnering dat gekissebis de hele tijd over school en huiswerk. Ik heb (mede gesteund door de reacties in mijn draadje) besloten om écht te proberen het los te laten. Dat lukt me ten dele (ik pieker nog wel), maar in elk geval houd ik mijn commentaar vóór me. Het is een stuk gezelliger, dat sowieso 
Mijn beleid is nu: ik luister geïnteresseerd naar eventuele schoolverhalen. Ik help wanneer dat gevraagd wordt (ook als ik opeens op zondagavond nog een inderhaast geschreven verslag moet nakijken), ik ben positief over goede cijfers en bij slechte cijfers houd ik mijn mond of ik mompel iets meelevends.
Het resultaat: de eerste weken van dit schooljaar regende het slechte cijfers. Daar leek hij van te schrikken. Inmiddels hanteert hij een 5,5-norm: hij geeft niet om goede cijfers, maar wil wel graag overgaan. Ondanks dat hij de capaciteiten heeft om negens te halen, heb ik me er maar bij neergelegd. Het is zíjn opleiding, niet de mijne, ik ben al klaar
Ik ben al blij dat-ie over wil. De cijfers zijn inmiddels zeer grillig. Vooral voor presentaties zitten er opeens dikke achten tussen. Afgewisseld met vieren voor vakken die hem niet boeien of waarvan hij denkt/weet dat hij ze met één toets weer ophaalt. Vooralsnog ben ik best tevreden met hoe het gaat.
helpen
ik heb het meehelpen en overhoren niet losgelaten maar wel het geruzie daarover. Zoon puberde destijds flink. Ik heb veel geslikt maar steeds het resultaat voor ogen gehouden, het diploma. Het verschil met jouw dochter is wel dat zoon slecht is in plannen en er niks uit hemzelf komt. Hij is geslaagd en het laatste jaar is het weer een heerlijk kind. Maar ojee ojee, wat heb ik vaak tot 1000 geteld.
Succes!
oplossingsgericht
Hoewel mijn vak het begeleiden van kinderen op school is, had ik dezelfde vraag toen mijn 18-jarige onderuit ging.
Wat is wijsheid?
Ik heb het aan hemzelf gevraagd.
Niet; wat heb je nodig?
maar
wat moet ik er mee.
Zijn advies verraste me;
"Mam, geef me tot 19.00 uur om aan mijn huiswerk te gaan. Doe ik het niet, dan mag je me er aan herinneren. Doe ik het dan nog niet; dan volgt er een consequente, mag je mijn mobiel in beslag nemen voor een dag"
Niet te streng zijn volgens hem, want dat ging averechts werken.
Afgesproken dat hij bepaalde tijd per dag achter de boeken zit, motivatiegesprek gehad over wat voor hem belangrijk is; welke opleiding wil hij doen en wat moet hij gaan inzetten om dat te halen.
Besproken hoe ik hem daarin kan ondersteunen.
Heel gericht op de praktische oplossing.
Iets dat ik vanuit mijn werk zo zou kunnen beargumenteren; kijk naar de onderwijsbehoefte van je kind en zorg ervoor dat die gefaciliteerd worden.
Stel doelen die haalbaar, overzichtelijk, concreet en tijdsgebonden zijn en vergeet ze niet van tijd tot tijd te evalueren.
Betrek je kind zelf er in; maak haar zelf (voor een deel) verantwoordelijk.
Dat het als moeder anders werkt, heb ik aan levende lijve ondervonden maar...
vanaf dag 1 heeft het gewerkt en dit eerste half jaar heeft mijn kind ruim voldoende afgesloten.
Hij is tevreden, ik ben trots.
Mijn advies in een notendop: zoek samen de oplossing waarbij jij het 'grote proces' bewaakt en ondersteunt.
Praktische tip; google eens op 'kids skills' of overweeg het boek aan te schaffen.
In mijn praktijk is bewezen dat het werkt...
Maria.
Je ideeën zijn niet nieuw. Althans, niet voor mij. En sommige dingen kunnen misschien werken bij alle leeftijden van het kind.
Maar...toch zit er een enorm verschil in zelfinzicht bij een 13 jarige of een 18 jarige, heb ik zelf ondervonden.
Vooral het motiveren richting de toekomst. Dat is enorm lastig bij een 13 jarige.
Vervolgopleiding in 2VWO? Wat wil je bereiken? Dat is dan nog erg ver weg. Op 13 jarige leeftijd leef je erg in het nu. Dat is juist het probleem. Een toetsweek over 3 weken is op die leeftijd nog eeuwen verder. Tijd zat hebben ze nog, dat leren komt wel...
dank
Dank voor jullie reacties, heel fijn om te merken dat ik niet de enige ben. Francis, jouw verhaal lijkt inderdaad op dat van mij. En Maria, ik ga zeker eens googlen. Al heeft wil40 wel gelijk, een kind van 18 is anders dan een van 13. Hoewel ze een zeer duidelijk idee heeft van wat ze hierna wil gaan doen, is dat natuurlijk toch gewoon nog heel ver weg.
Haar reactie op de laatste onvoldoende was anders dan ik dacht, ze was niet laconiek maar vond het echt rot. Ik heb haar geadviseerd om goed te kijken wat ze fout heeft gedaan (ze krijgt het proefwerk vandaag terug) en ze kwam zelf met het idee om steunles te vragen. Ik denk dat ze nu wel beseft dat er iets anders moet. Waarbij we haar natuurlijk steunen.
Ik denk dat ik zelf ook wat strenger moet worden. Of misschien niet strenger, maar duidelijker. Hoe precies moet ik nog even over nadenken. Ook maar even zoeken op parents skills 
Francis
Heb je draadje nog wat uitgebreider gelezen en deze zin had ik exact zo kunnen zeggen:
" ..ik wil mijn bemoeienis niet loslaten _ alleen maar_ omdat ik "bang" ben voor zijn sacherijn. Wil me, overdreven gesteld, niet laten gijzelen door zijn puberhumeur, maar gewoon kunnen handelen zoals ik wil of denk dat goed is. Maar goed, het is duidelijk maar zeer de vraag of mijn bemoeienis überhaupt wel zinvol is. "
toevallig
Ik heb toevallig net ook een gesprek gehad met dochter, 18. Haar resultaten waren wat minder dan verwacht. Ik heb haar gevraagd hoe dat kwam. Ze vond zelf dat ze hard had geleerd. Al brainstormend kwam ze daar toch wat op terug en onze conclusie was dat de telefoon haar had afgeleid, ze heeft sowieso wat problemen met concentratie. Ze wil dus de komende tijd haar telefoon beneden laten liggen als ze op haar kamer aan de slag gaatvoor school. Ik weet niet of zoiets bij je dochter speelt?
Het grote proces bewaken
dat vind ik nu juist iets van kind zelf.
Vind ik wel lastig hoor, en heb wel miljoen keer op handen gaan zitten afgelopen jaren. Maar toch steeds weer opnieuw die keuze gemaakt, om regie bij dochter te laten.
We helpen wel, maar alleen op haar vraag. Verder luister ik natuurlijk belangstellend en probeer niet al te vaak te informeren naar het waarom van een tegenvallend punt...
Ik probeer haar vooral te volgen, ook in gesprek over school.
Hier trouwens toch wel lange termijn visie hoor.
Die ik volgens mij makkelijk zou kunnen 'kapen', als ik me teveel zou bemoeien, (met hele leerproces) het is natuurlijk allemaal nog broos en in ontwikkeling.
Ik probeer mezelf hierin aan zijlijn te houden (slechts ondersteunend te zijn) juist omdat ik hierin niet wil 'storen'. Het is idd van haar.
hier
vind dochter (3vwo) overhoren niet echt fijn, maar onvoldoendes ook niet. Afspraak is nu dat, als ze een onvoldoende scoort, ik haar voor dat vak ga overhoren tot ze weer 2 voldoendes heeft gehaald. Regelmatig komt ze nu uit op 5,6 - dus niet overhoren. Soms een 4,5 - dan gaan we samen aan het werk. Hier werkt het goed op die manier.
Ik hoop alleen niet dat ze voor economie onvoldoendes gaat scoren, dat vak heb ik nooit gehad en ik blijk het niet vanzelf te weten (weet ik vanwege het helpen van oudste bij economie, enkele jaren terug).
Niet loslaten
Bij mijn jongste (brugklas m/h) zit ik er bovenop en dat is een wankel evenwicht. Als ik teveel druk zet haakt ze af en doet ze helemaal niets meer, dus ik laat het zo nu en dan ook gaan als ze voor een vak ruim hoger staat dan een 6. Er speelt waarschijnlijk nog wat onderliggende angst mee, ze wil absoluut niet naar de havo omdat ze bang is dan heel hard te hoeven werken. Als we samen leren voor toetsen haalt ze vaak hoger dan een 7,5 dus dat wil ze niet iedere keer, zelfs nu ik beloofd heb dat ze zelfs met een 9 gemiddeld niet naar de havo hoeft.
We hebben sinds kort individuele huiswerkbegeleiding maar daar ben ik nog niet van overtuigd. De begeleiding wordt gegeven door een examenleerling die nog niet goed doorheeft hoe dochter het beste leert. En dat is, helaas voor mij, door de stof samen door te nemen en vaak herhalen wat de hoofdzaken zijn. Met als gevolg dat ik nu ook alles weet over domeinen, rijken en stammen
dank
Lieneke, dank je wel. Helaas moet voor het huiswerk de ipad regelmatig ingezet worden, dus die heeft ze erbij nodig, en ik sta er niet bovenop om te kijken wat ze daar precies mee doet. Ik denk wel dat ze zich makkelijk laat afleiden, een gesprekje waard om te zien hoe we dat aan kunnen pakken. In elk geval overhoren na een onvoldoende doen wij al, daar goeie afspraken over maken lijkt me ook een goed idee.
Phyrne, jouw dochter is bang om te hoog te scoren, dat is ook wat Ik dacht net nog dat de 'dreiging' op de middelbare school zoveel groter is dan op de veilige basisschool. Je kunt maar zo af moeten stromen of blijven zitten als het niet goed gaat, eigenlijk best een onveilige basis als je erover nadenkt. Ik vind trouwens sowieso het verschil met de basisschool groot en ben over een paar dingen toch wel teleurgesteld. Maar goed, dat is mijn proces, niet het hare.
Als ze zo uit school komt heeft ze vakantie, dan gaan we het er maar een tijd helemaal niet over hebben en tegen de tijd dat de school weer begint, zullen we er eens even voor gaan zitten en een plan van aanpak samenstellen.
In elk geval bedankt voor alle reacties, ik vind het al erg fijn te merken dat ik niet de enige ben die met dit soort dingen worstelt.
Ze is over
Even dit topic omhoog schoppen om te laten weten dat dochter met een mooi rapport over is naar de 3e. Ben trots op haar, ze heeft hard gewerkt en het allemaal slim aangepakt. Voor wiskunde bijles geregeld, dat leverde twee (noodzakelijke) prachtige cijfers op en nu is ze over met maar 1 tekort, voor een vak waar zoveel uitval voor was dat de 5 niet meer op te halen was, simpelweg omdat er geen toetsen meer kwamen.
Volgens mij is het kwartje van 'hoe moet ik leren&het aanpakken' nu wel echt gevallen. Ik dacht ik laat het nog even weten voor ouders met hetzelfde probleem.
ps en ik ook
Ik heb geloof ik nu ook een modus gevonden tussen te veel en te weinig bemoeien. (Eerder minder dan meer, was mijn les dit jaar).
Petra
Dat is echt fantastisch! Die van mij heeft net haar diploma binnen en zei: "Nou mam, daar had jouw naam ook wel onder gemogen".
Maar ze vond ook dat ze er nu zelf mee verder kon. Echt fijn als je die balans hebt (en nu al, bij ons duurde het veel langer).
Petra
Mooi bericht, fijn zeg!
Hier heeft zoon zijn grillige patroon voortgezet. Mikkend op een zesje, regelmatig opeens een 8 ertussen en af en toe een 2. is inmiddels over naar 4 vwo dus ik ben ook blij
