Melden of niet? werkstuk vorig jaar
Ik zit met een dilemma. Dochter zit in groep 7 en heeft een mooi werkstuk gemaakt. Ze heeft haar best gedaan en er hard voor gewerkt. Nu weet zij dat twee kinderen uit haar klas het werkstuk van een ander hebben gebruikt, naam wijzigen, jaartal wijzigen en klaar. Goed beschouwd is het fraude, een zwaar woord maar dat is het volgens mij wel. Ik vroeg haar of zij dit tegen de leerkracht zou vertellen. Mooi niet, dat is klikken enne, ik ben niet gek mam, dat weet ik wel wat de gevolgen zijn. Enerzijds denk ik: ach, laat toch gaan, mijn kind heeft haar best gedaan, wat anderen doen, lekker zelf uitzoeken. Anderzijds, weke boodschap geef ik mijn kind af als ik het laat overgaan? En: zou de school dit willen weten? Maar ja, is dat, zoals dochter het zegt, klikken? of is het een kwestie van zoek het zelf maar uit?
Grijs
Als de kinderen het werkstuk van internet geplukt hebben komt een bijdehandte leerkracht daar wel achter door even te googlen. En als ze het van een ouder broertje of zusje hebben gekopieerd misschien ook wel. De boodschap die je aan je dochter kan meegeven is dat zij trots kan zijn op haar werk en dat ze er van geleerd heeft en die andere kinderen niet. Ik zou er niks van zeggen tegen de leerkracht, het is die kinderen hun eigen verantwoording.
skik
Dat meen je niet
dat je daar serieus over na denkt zeg. Is de verantwoordelijkheid van die kinderen en die ouders hoor, lekker belangrijk wat die doen, moeten ze zelf weten. Ze komen zichzelf ooit wel tegen hoor. Bovendien is een werkstuk in groep 7 nou ook echt niet zo belangrijk hoor, sommige kinderen zijn op die leeftijd nog helemaal niet in staat om een werkstuk in elkaar te flansen. MIjn zoon kon het ook echt niet, heb ook wel eens het grootste deel voor hem gemaakt, nu zit hij in 2 atheneum en heeft in een middagje een werkstuk klaar zonder dat ik me ermee bemoeid heb en hij krijgt er nog goede cijfers voor ook.
Inderdaad
Op die leeftijd maken veel ouders het werkstuk nog en daarover ga je toch ook niet klikken? Lekker laten gaan!
Heu?
Wat is het nut van een werkstuk maken voor je kind? No way dat ik dat voor ze ga zitten doen!
Geen nut
Ik zie er inderdaad het nut niet van in. In ieder geval niet hoe het bij ons op school ging. Ze begonnen gelijk al met een flink werkstuk met summiere uitleg, wat een kind van 10 echt niet alleen kan. Op de middelbare school gingen ze honderd stappen terug en was het eerste werkstuk gewoon het beantwoorden van vragen, waarbij de antwoorden gevonden werden dmv opzoeken op internet en in boeken. De vragen werden steeds korter en summierder na een paar weken/maanden en opeens werd het een echt werkstuk. Nu kan mijn zoon het dus wel, doordat hij het geleerd heeft op de middelbare school. Zoals het op de basisschool ging zie ik er het nut niet van, teveel gevraagd voor die leeftijd. En het nut van het dan maar (deels) voor je kind doen, is dat je geen gezeik met de leerkracht krijgt.
Natuurlijk niet!
Ik vind het vrij verbazingwekkend dat het überhaupt in je hoofd opkomt om dat te gaan melden. Natuurlijk is dat klikken! Je overweegt op een middelbare school toch ook niet om te promoten dat je kind bij een docent gaat melden dat een van zijn klasgenoten heeft gespiekt bij een proefwerk?
Zolang er geen wetten worden overtreden, andere mensen leed wordt aangedaan, gevaar voor lijf of goed dreigt, etc. ga je je natuurlijk niet bemoeien met hoe iemand anders de dingen aanpakt. Huh, ik gruwel van dit soort burgerlijke vertrutting! Je praat over een basisschool werkstuk !
Sorry voor de harde reactie, maar mijn haren staan recht overeind.
Dank voor je reacties
Dank jullie wel voor je reacties. Kijk, ik ben heel erg voor eerlijk zijn, dat wil ik mijn kind ook meegeven. Tuurlijk, want anderen doen, moeten anderen weten, maar mijn dochter kijkt er wel naar en zei ook: da's toch wel handig hoor mama, scheelt een hoop werk. En dan geef ik aan: ja, maar wat leer je dan? Ze komt dan wel tot de conclusie dat je er weinig van leert, maar mijn dochter is wel een kind wat calculeert: een zes is voldoende.
Ik ga niet naar de leerkracht, dat heb ik inmiddels wel besloten want ja, het gaat mij niets aan, ik heb er persoonlijk ook geen nadeel van. Maar het voelt niet lekker, pronken met andermans veren.
Niks nieuws
Je dochter moet nu gewoon slim zijn en haar werkstuk verkopen. 
Deed ik vroeger ook, leverde mij een leuk extraatje op en ik was ook wel trots toen bleek dat een van mijn creaties na 10 jaar nog steeds circuleerde, steeds voorzien van een nieuw voorkantje. Succes! 
Ik wou nét zeggen, kaatje!
In mijn tijd had je nog geen computer/internet op school en moest je staaaaaaaaaapels boeken lezen (25 voor Nederlands, wie verzínt er zoiets). En dan moest je van die boeken ook nog een uittreksel maken. Die maakte ik dus, handgeschreven, maar wel met een 'uittrekselboek' uit de bieb er naast. Dat kon ik heel goed en ik beurde 5 gld per uittreksel. Dat was best veel in die tijd.
Handel, handel.
Tirza
Tirza ot
Wij moesten er 40 ! voor Nederlands en voor elke andere taal er 25.
Ja inderdaad
Waarom hoeven ze niet meer zoveel boeken te lezen? Hebben wij toch iets onzinnigs gedaan toen en zijn ze daar eens achtergekomen?
Anne
Mijn zoon,mavo 2, heeft toch al de nodige boeken moeten lezen inmiddels. Ik geloof zes stuks in beide schooljaren, en ook voor engels.
Precies vera*
40! voor Nederlands en elke andere taal 25. Na de middelbare school heb ik ook jaren niet meer voor de lol een boek gepakt. Ik vond het erg veel. Met name voor Engels heb ik de helft maar gelezen en voor de rest de uittrekselboeken goed gebruikt. Of een film van een boek bekijken en even heel snel het boek dwars doorlezen om te kijken of het redelijk overeen komt.
Hmz
In mijn eigen eindexamentijd vond ik het systeem van onze school al beter dan x boeken moeten lezen: in de keuzelijst had elk boek een aantal punten. Moeilijk dikke boeken maximaal 10 en heel dun en/of makkelijk te lezen boeken 1 of 2 punten. We moesten dan een bepaald aantal punten bij elkaar lezen. Dat vind ik nogal altijd een veel logischer systeem dan gewoon een vast aantal boeken moeten lezen. Maar ik begrijp dat het op veel scholen nog zo is?
Overigens had ik het (als absolute boekenwurm) ook even totáál gehad met het gedrukte woord na mijn eindexamenjaaar. Een aantal jaren nauwelijks iets anders gelezen dan studieboeken en teletekst. Gelukkig is het leesplezier wel teruggekomen, maar je vraagt je wel eens af of zo'n examenjaar eigenlijk niet meer verknolt dan goed doet, zeker als je naast Engels nog een of meer talen hebt.
Wel voorstellen
Ik kan mij de frustratie wel voorstellen. Zelf volg ik een deeltijd opleiding en het frustreerd mij ook hoeveel daar gekopieerd wordt, verschrikkelijk. Wel hebben de docenten daar speciale zoekmachines. Je werkstuk wordt door een programma gegooit en dan komt het percentage wat geknipt is eruit. Een op een kopieren lukt dus niet meer zomaar....mits de leraar het checkt.
En toch..
.. kan ik me wel de frustratie bij de dochter van Marieke voorstellen als straks de leerlingen die een kopie hebben ingeleverd een goede beoordeling krijgen, waar dochter het met haar werkstuk met een voldoende moet doen. Dat komt toch onrechtvaardig over en stap daar dan maar eens luchtigjes overheen als 10 of 11jarige.
Ik vind de suggestie om met een terloopse opmerking een leerkracht wat alerter te maken, nog niet zo verkeerd. Heb je iets gedaan, zonder te klikken. Verder zou ik het bij de kinderen onderling laten, het lost zich vanzelf op en linksom/rechtsom komt wel een keer uit hoe de vork in de steel zit. Al is het maar omdat ze vast nog weleens een werkstuk moeten maken.als dochter toch porblemen heeft, kun je altijd nog met haar praten over het nut en onnut van spieken en jatten.
Lol
Het is soms zo jammer dat wij volwassenen niet meer de lol kunnen inzien van creatief gedrag van kinderen die onder schoolwerk uit proberen te komen. Waarom niet een glimlach of nog eens denken aan hoe we zelf vroeger waren. Niemand hier gespiekt, iets overgeschreven schoolziek geweest?? Kan me nauwelijks voorstellen. Ja dat dochter Marieke het gemeen vindt is logisch, zij heeft wel hard gewerkt en leert nu dat je ook je cijfer op een andere manier kunt krijgen. Dus naar dochter Marieke zou ik de verontwaardiging mee spelen maar van binnen zou ik wel moeten lachen natuurlijk. En al die tips dat je het moet laten doorschemeren aan de leerkracht met toevallige opmerkingen, hoe flauw is dat. Echt kinderachtig. Jouw eigen dochter gaat dit ook doen op de middelbare school en geloof me dan zul je er wel om kunnen lachen. Probeer het dus nu alvast maar bij het kind van een ander. O ja en bewaar het werkstuk van je oudste voor je jongste ; )
Maar wat is nou jatten?
Die grens wordt toch steeds lastiger aan te geven? Vroeger haalde je voor een werkstuk twee boekjes uit de bieb, als je mazzel had stond er nog wat in een encyclopedie of een krant of wist er nog een ouwe oom wat te vertellen en nou, aan de slag dan maar.
Tegenwoordig typ je 'zoekterm' in op Google en je krijgt 1 miljoen hits. Hoe kunnen we dan nog van een basisschoolkind verwachten dat ze met iets origineels komen? Elk woord wat een kind op schrijft, heeft-ie wel érgens gelezen, we hebben tenslotte maar 26 letters tot onze beschikking. Wanneer is een zin nou van jezelf en wanneer van een ander?
Tirza
