Mijn kind is "maar" een "gewoon" kind.

Domweg gelukkig op de basisschool

Ja, herkenning. Ik had er ook een. Het ideale basisschoolkind. Tevreden, gemotiveerd, vrolijk, gewoon presterend, geliefd door iedereen.
Geweldig kind. Vreselijk van genieten!
Groet,
Miriam Lavel
Warnig: successen uit het verleden geven geen garantie voor de toekomst

Hier ook

Ik snap je wel hoor. Denk ik tenminste. Mijn zoon is onzichtbaar in zijn klas. Voor zijn juf dan. Hij doet het prima. Is niet de beste in de klas maar hoort tot de betere leerlingen. Veroorzaakt nooit problemen. Vecht niet. Tijdens 10 minuten gesprekken wordt altijd benadrukt wat hij niet kan (en wat wij zelf moeten doen om hem beter te laten spellen) en als wij vragen naar andere dingen dan moet ze eerst haar map openslaan om er vervolgens achter te komen dat hij wel heel goed ergens op gescoord heeft. Ik heb het bij zijn huidige juf opgegeven. Mijn zoon is introvert en zijn juf is extravert. Zo krijgt hij commentaar dat hij weinig contact zoekt met de juf of met andere kinderen op het schoolplein (en dat staat dan ook zo op zijn rapport). Dat hij na school met ongeveer de halve klas afspreekt en heel goed kan voetballen dat ziet ze niet. Gelukkig krijgt hij volgend jaar een andere leerkracht. En verder denk ik maar zo. Zolang hij het goed doet, vind ik het wel best. En dat de juf meer aandacht besteed aan kinderen met problemen vind ik terecht maar soms zou ik het wel fijn vinden als ook mijn zoon eens een beetje aandacht zou krijgen. Hij kan echt niet spellen maar wat meer uitleg ho maar. Dat moeten wij als ouders zelf maar doen.

Hier beide...

Een probleemkind en een probleemloos kind. Het probleemloze kind krijgt ook geen aandacht op school. Het 10 minuten gesprek duurt echt geen 10 minuten: "nou, alles gaat goed, volgende maar."

Jaloezie is een volkomen normale emotie, daar moet je ook niet moeilijk over doen. Ik ben ook wel jaloers op mensen die niet van die ingewikkelde probleemkinderen hebben, waarbij zowel school als ouder het nooit echt goed doen.

Fijn jullie herkenning

Ja idd, hij doet zijn dingetjes en kan helemaal opgaan in zijn wereldje met vriendjes, leren enz.
Ik snap ook wel dat mijn gevoel niet opweegt tegen de moeilijke dingen waar ouders tegen aanlopen. Ach soms is genieten van de normale dingen ook lastig. Wel echt leuk Ishtar, dat de juf jou soms die dingen toe fluistert.
Dan krijg je echt het trotse gevoel.
Wij kwamen op 10 min gesprek en de juf vroeg zich echt af wat we kwamen doen. Ze had ook niets te melden. Gewoon echt niets... Ja het gaat goed.. that's it. Misschien hebben we ook gewoon even pech met de juf op dit gebied. Verder is ze echt een super lief mens!

Ik ben natuurlijk ook mega trots op mijn kereltje. Vanaf het moment dat hij eruit kwam, haha. En het liefst moet iedereen zien, waarom ik zo trots ben. Hem zal het een worst wezen..

En je wil echt niet ruilen hoor

voor al die nare gesprekken die ik in het verleden over oudste op school had. Met lood in je schoenen naar school lopen om daar weeeeeeeer aan te horen wat jouw kind NOU weeeeeeeeeeeer verkeerd heeft gedaan.....echt niet....

Sluit me aan

Ik sluit me aan bij Nasha. Je wilt niet ruilen.
De laatste tijd gaat het goed met zoon op school en hij heeft nu een meester die ook weleens wat positiefs over hem verteld. Maar als ik bij het schoolhek sta te wachten en er komt een leerkracht naar me toe lopen, krijg ik werkelijk hartkloppingen. ('buikademhaling Pippin, buikademhaling') Het is afschuwelijk om steeds maar weer te horen wat je kind nu weer fout heeft gedaan. En daarna weer een verdrietig kind opvangen. En de volgende morgen hem weer proberen te motiveren om het maar weer op school te proberen. Die aandacht wil je niet en mijn zoon vond het ook VERSCHRIKKELIJK.
Ik heb ook kinderen van het andere soort. Waarvoor tienminuten gesprekken te lang duren. Heerlijk!

Bij deze

Bij deze een compliment voor het heerlijke kind van Lotus! Geniet van hem! En wellicht kun je volgend jaar aangeven bij de nieuwe juf/meester dat hij óók wel eens een compliment wil, ook al wordt hij bijna niet opgemerkt omdat hij zich zo soepel gedraagt.
Hier ook één van beide soorten. Er valt inderdaad gewoon niets te melden over jongste; ja, dat ie het weer zo geweldig heeft gedaan op het KDV en dat ze zo wel 10 kinderen in de groep willen hebben. Ik probeer thuis de aandacht evenwichtig te verdelen over beide typetjes.

Ook

Hier ook een modelkind op school: leren gaat prima, goede werkhouding, vriendelijk voor en met andere kinderen etc. Zij wordt gelukkig wel opgemerkt door de juf maar zij heeft dan ook de ideale juf, dat mag ook wel eens gezegd worden. En die juf heeft ze volgend jaar weer, dat is ook goed nieuws voor haar tweelingbroer die op school wat meer aandacht behoeft. Maar ook voor hem is er aandacht in balans, niet teveel (daar kan hij niet tegen) en niet te weinig (dat is niet goed voor zijn werkhouding. En ik ga jullie lekker niet vertellen hoe die ideale juf heet want ze is van ons )))

Wel in de gaten houden

Dochter hier was ook zo'n modelkind. In groep 5 kreeg ze een juf die haar nooit aandacht of een compliment gaf. Nooit! Dochter vond het een vreselijk mens, ze had alleen aandacht voor de probleemgevallen. Dochter kroop steeds meer in haar schulp en toen ze in groep 6 een waardeloze meester kreeg, werd ze ineens gepest. Dat hoeft bij jouw modelkind natuurlijk niet te gebeuren, maar houd in ieder geval in de gaten dat ook jouw kind zijn deel krijgt van jufs aandacht. Mijn dochter is nogal goed in ballet en hield aan het einde van groep 5 een spreekbeurt, waarin ze ook wat ballet liet zien. Juf stomverbaasd: "Goh kind, ik wist niet dat je zo goed kon balletten." Nee, omdat je totaal geen interesse hebt in het kind. Dochter moest tijdens de avondvierdaagse optreden en kon dus niet meelopen. Juf boos, want ze 'plaatste zichzelf buiten de groep'. Dochter snakte naar wat positieve feedback van deze juf, maar kreeg het nooit.
De juf die ze nu heeft prijst haar vaak om haar werkhouding, haar behulpzaamheid en haar zachtaardige, ruzie-oplossende karakter. Gevolg: dochter straalt en doet wat ze kan om deze juf te helpen. Ze heeft veel meer zelfvertrouwen gekregen. Wat een beetje positieve aandacht al niet kan doen! Zorg dat je zoon het volgend jaar ook krijgt.

Zelfstandig

Nasha en Pippin, ik wil zeker niet ruilen hoor! Begrijp ook echt de keerzijde.. of naja begrijpen.. het lijkt me echt niet fijn.
Het is meer dat ik zie dat hij gewoon niet echt de aandacht krijg, die ik vind dat hij verdiend. Hij zit er niet mee. Het is een zelfstandig mannetje en doet gewoon lekker zijn ding. Ik zal het wel in de gaten houden stoepkrijt. Wil wel dat hij positief ingesteld blijft. Volgend jaar krijgt hij een andere juf. Ik ben benieuwd.
Maar laat ik voorop stellen, ik ben echt heel blij met hem, dat ie het zo goed doet allemaal. Ik heb nog twee kinderen. De middelste, een meisje is een stuk pittiger. Tot nu toe gaat het goed, maar bij haar verwacht ik wel wat tegengas van de juffen. Ach carpe diem.

Input en rendement

Lotus: “Hij kan gewoon goed leren en heeft geen last van stoornissen of wat dan ook. Ik heb het gevoel dat de kinderen die iets extra's hebben meer aandacht krijgen en meer complimentjes enz krijgen.”
Heel herkenbaar. Geld ook voor mijn oudste. Ik denk vaak, als ze daar op school net zoveel aandacht aan zouden geven als aan zijn jongere broertjes , dan zou dat zó veel extra rendeent opleveren.
Heerlijk kind, hij komt er wel.
Elisabeth.

Lotus

Lotus ik begrijp je heel goed. Ieder kind zou gewoon evenveel aandacht moeten krijgen, zeg maar gewoon veel aandacht moeten krijgen. De kinderen die problemen hebben, die groep staat al jaren in de belangstelling. De hoogbegaafden ( en alles wat daarvoor door moet gaan) worden nu ook extra begeleid. Maar de kinderen die daar tussenin zitten horen net zoveel aandacht en begeleiding te krijgen. Let wel, als alles gewoon goed gaat met een kind en je geeft het extra aandacht zou het dan niet ook gewoon toch beter gaan presteren? Ik denk van wel en vind dat elk kind evenveel aandacht verdiend. Ik vind bijvoorbeeld dat kleinere klassen niet opgehangen moet worden aan rugzakjes, maar dat dat een standaard hoort te zijn. Door alle regelingen zie je het fenomeen dat ouders en leerkrachten zich genoodzaakt voelen kinderen etiketten op te plakken en zo weer in hokjes te verdelen. Goed voor extra inkomsten via rugzakjes bijvoorbeeld. Maar elk kind is bijzonder en speciaal met of zonder leerproblemen, dus elk kind hoort ook die speciale aandacht te krijgen, precies genoeg om optimaal te presteren op je eigen manier en je eigen niveau. Als een leerkracht in staat is elk kind voldoende aandacht te geven, dan wordt er pas uitgehaald wat er inzit. Ik heb ook vaak het gevoel dat sommige kinderen wel heel erg over het paard getild worden en anderen in vergetelheid wegteren. Wij zijn allen uniek en een kind dat OVERAL gemiddeld in is is ook uniek, want hoevaak komt dat voor???