Moet een vwo-kind van leren houden?

Beter naar vwo

Vwo is de makkelijkste weg voor niet van leren houden, maar dat wel kunnen. Er is een groter beroep op parate denkkracht en juist een kleiner beroep op huiswerk e.d.
Hoe lager het niveau, hoe meer kinderen beoordeeld worden op hun werkhouding, dus hoe moeilijker het wordt die geen werkhouding heeft.
Overigens is het gedrag van je dochter tamelijk normaal. Dat komt wel goed over een paar jaar.
"huiswerk daar moet ik altijd erg achteraan zitten (en dan doet ze het uiteindelijk wel, maar pff die strijd altijd), ze vergeet dingen in haar agenda te schrijven, ze vergeet boeken mee te nemen om huiswerk te maken..."
Jemig, op de basisschool? Wat een gedoe.
Voor het vo moet je gewoon duidelijke afspraken maken. Eerst veel controleren en dat langzaam loslaten. Kan wel een jaartje duren voordat kind op gang is.
Groet,
Miriam Lavell

Vwo

Mijn zoon is hb en heeft ADHD. 2 groepen overgeslagen op de basisschool en zit nu in 1 Gym. Hij heeft nooit leren leren, kan slecht plannen, is chaotisch kortom, de dingen die jij noemt herken ik.
De eerste maanden middelbare school moesten we alle zeilen bijzetten inclusief extra hulp en begeleiding vanuit school. Ikzelf zat hem achter zijn broek en bovenop zijn huiswerk en agenda. Afijn, met vallen en opstaan gaat het nu een stuk beter.
Hij is gewend, de routine zit erin en hij weet iets meer over wat "leren" inhoudt. Plannen gaat goed, hij vergeet niet meer zoveel, schrijft huiswerk goed op.
Met redelijk weinig moeite (max. half uurtje per dag huiswerk) haalt hij nu zesjes en zeventjes en een enkele acht (en ja, ook weleens een onvoldoende). Hij vindt het best; met deze cijfers gaat hij gewoon over en nog steeds is hij liever lui dan moe. Oftewel net genoeg je best doen om een voldoendetje te halen terwijl hij makkelijk met wat meer inzet en moeite veel hogere cijfers zou kunnen halen. Volgens zijn mentor doet hij het boven verwachting goed en zelfs beter dan een aantal andere brugpiepers op dit niveau (Gymnasium+; 21 vakken en nog een Plusprofiel).
Overigens is hij beslist niet de enige; het gros van de brugpiepers heeft min of meer dezelfde problemen en dan hebben ze geen ADHD en zijn niet hb.
Dit soort dingen is des kinds; in groep 8 kun je hier geen zinnig woord over zeggen behalve dan dat dit "normaal" gedrag is en het met wat sturing vanzelf beter gaat. Het eerste jaar VO is voor veel ouders zwaar omdat je inderdaad je kind gewoon nog flink moet helpen.
Als je dochter slim genoeg is zou het juist averechts werken om zo een kind een te laag onderwijsniveau te laten volgen. Leren leren, plannen etc. moet op iedere onderwijsrichting en als je niet genoeg uitdaging krijgt werkt dat niet stimulerend om deze executieve vaardigheden te gaan beheersen.
Kortom, geen zorgen. Gewoon naar het VWO, de vinger goed aan de pols houden en dan komt het goed.

Elisa en miriam

bedankt voor jullie reacties, heb ik al veel aan.

Elisa nog wel een vraag aan jou: wat ik lees over jouw zoon is dat hij (in het begin) weinig leervaardigheden had en chaotisch was. Net als mijn dochter idd
Maar, belangrijke vraag: wat vond/vind hij van leren op zich?
Want mijn dochter beweert dus een hekel aan leren en school te hebben. Misschien is het ook wel deels wat puber-geklaag, want uiteindelijk doet ze het werk toch wel, en in de klas doet ze wel goed haar best en heeft ze voor gedrag, tempo en werkhouding een 'goed'.

Thuis niet! dan is het meestal een kwestie van een half uur klagen over het feit dat ze iets moet doen, en dan in een kwartier het eigenlijke werk doen.

Punt is eigenlijk ook dat een aantal mensen met wie ik dit heb besproken, van mening lijkt te zijn dat een kind óf uit zichzelf het werk doet wat voor school nodig is, óf, als dat niet het geval is, zijn ze dús niet geschikt voor een hoger niveau van onderwijs. Als je je als ouder ermee bemoeit, zoals jullie dus duidelijk gedaan hebben in het begin, en ik nu eigenlijk ook al doe, ben je eigenlijk een streber die niet wil accepteren dat zijn/haar kind het niveau niet aankan.
Krijg je van die vragen van: ga je dan tot haar 17/18de al haar huiswerk bijhouden etc.
En dan ga ik weer twijfelen of ik wel goed bezig ben

Nou

Er was geen enkele twijfel mogelijk dat mijn zoon écht op het vwo thuishoort, maar toch heb ik hem de eerste maanden flink aan het werk moeten zetten (en houden). Nu gaat het perfect en hoef ik hem alleen nog even te helpen herinneren

Als je een kind steeds weer moet helpen met de inhoudelijke kant van het huiswerk zou ik wel twijfelen aan het niveau.

Heb je het over mijn dochter?

'Thuis niet! dan is het meestal een kwestie van een half uur klagen over het feit dat ze iets moet doen, en dan in een kwartier het eigenlijke werk doen.'

Je beschrijft precies de werkhouding van mijn dochter. Toch zit ze inmiddels in VWO 4 en gaat het best.
De eerste drie jaar hebben wij haar veel moeten helpen met plannen. 'Kijk Pietjepuk, achterin het hoofdstuk staat een samenvatting, dat is precies wat je moet weten voor de repetitie.' (daar kwam ze na een half jaar brugklas dus pas achter) 'Kijk Pietjepuk, die woorden zijn vetgedrukt, dat betekend dat ze belangrijk zijn, die moet je nu juist leren.'
Nu is het alleen nog maar: 'Pietjepuk, begin noouououh.' Ze weet het van zichzelf maar is kampioen uitstellen. Eerst nog de konijnen voeren, mijn nagels lakken, een kopje thee zetten, de krant lezen, met mijn zusje knuffelen, vertellen over school aan mama (die is zo gemeen, ze wéét dat ik het zo leuk vind, als ze over school vertelt, onbeschaamd gebruikt ze dat, om maar niet met haar huiswerk te beginnen, grrrr)
Is het erg? Nee, want ze haalt goede cijfers, is vrolijk, heeft vrienden. Ze is alleen geen pietje precies, geen goede planner. Ze is een echte deadline werker. De hele klas zit er vol mee, als ik haar mag geloven.
Ik vind het echt onzin, dat je met zo'n werkhouding niet geschikt zou zijn voor het VWO. Net alsof mijn dochter op de HAVO ineens wel een goede werkhouding zou hebben. Ze is geschikt voor het VWO, omdat ze VWO-cijfers haalt. En als mevrouw echt haar uiterste best zou doen, zou ze nog veel hogere cijfers halen. Maar daar kiest ze niet voor en dat moet ze dan helemaal zelf weten, vind ik.

Roos

Mijn zoon is erg nieuwsgierig en ook wel leergierig maar het mag niet teveel moeite kosten; het moet hem als het ware bijna komen aanwaaien. Als hij iets echt interessant vindt wil hij er nog wel moeite voor doen. Maar ik ga ervanuit dat dit toch ook deels een fase is (heeft zeker ook met puberen te maken) en dat het ook deels komt omdat hij de basisschool met twee vingers in zijn neus heeft gedaan en dus nooit echt heeft hoeven leren en ook nog niet helemaal weet wat dat inhoudt.
Wat die opmerkingen van andere ouders betreft: volkomen onzin. De mentor van zoon heeft meerdere malen benadrukt, ook tijdens de informatieavonden vorig jaar, dat het gros van de kinderen in 1 VWO het eerste jaar hulp en begeleiding nodig heeft bij het leren leren, plannen, huiswerk maken etc. Via school en/of via de ouders. Dit heeft nl. niets te maken met cognitieve vaardigheden maar met vaardigheden die nog niet voldoende ontwikkeld en gerijpt kunnen zijn op deze leeftijd. Zaken die het kind gewoon nog moet leren.
Je gooit je kind toch ook niet in het diepe zonder dat het heeft leren zwemmen??

Heel herkenbaar

Alsof je het over mijn dochter hebt (ook groep 8). Alleen heeft die van jou volgens mij betere cijfers (wij hebben geen cito volgsysteem dus je kan het niet helemaal vergelijken, maar die van mij heeft regelmatig zessen en zevens (naast achten)). En ze gaat gewoon gymnasium doen (na goede toetsen en VWO advies). Gaat volgens mij (met veel pushen voor het huiswerk in het begin) vast goed komen.
Niets aantrekken van die andere ouders. Jij kent je dochter en haar intelligentie. Juist een zesjes kind (met voldoende intelligentie) gewoon op het VWO doen, dan halen ze dat ... met zesjes (of met een beetje geluk uiteindelijk met betere cijfers). Maar op de HAVO worden het ook zesjes. Zonde!

Afspraken

Ik heb er trouwens met mijn dochter ook afspraken over gemaakt. Zo ongeveer van: ik wil je helpen met het ordenen en het plannen van je werk, ik wil je ook helpen met leren. Maar dan wil ik wel dat je 'normaal' tegen mij doet. Ik heb al een diploma, dus ik hoef niet meer. Jij moet nog wel, dan moet je wel mijn hulp accepteren.

Ik moest deze afspraak soms een keer herhalen in een verhit overhoor moment om tien uur 's avonds. Maar over het algemeen ging het dus prima.

Inhoudelijk

"Als je een kind steeds weer moet helpen met de inhoudelijke kant van het huiswerk zou ik wel twijfelen aan het niveau."

Goed punt! Nu moet ik toch even nadenken....haar huiswerk voor taal (ontleden, spelling, woordenschat) kan ze helemaal alleen.
Proefwerken (aardrijkskunde of natuniek) leert ze doordat ik een keer of 3 vragen stel over de stof. Doet ze dus niet zelfstandig leren want "dat kan ik niet" (=ik wil het niet/geen zin in vermengd met een tikkie faalangst)
Werkstukken háát ze echt dus helpen daarbij voelt wel eens als trekken aan een (half)dood paard. Ik moet dan alles in kleine porties aanleveren (verzin onderwerpen voor je hoofdstukken....lees deze tekst door.....vat dit hoofdstuk in je eigen woorden samen....etc).
Boekbesprekingen haat ze een stuk minder en kan ze redelijk goed zelfstandig.
Rekenen is een verhaal apart: ze kreeg in het begin van dit schooljaar een werkboek redactiesommen mee. Ze begon aan de eerste taak: groot drama. Ze snapte er niks van. Ik schrok gewoon van hoe slecht het ging: ze had toch een B voor rekenen bij de cito's steeds? En best aardige cijfers voor rekenen op haar rapport?
Mijn man en ik hebben toen een aantal weken (stuk of 6 geloof ik) echt élke dag een half uur met haar redactiesommen gemaakt (vond ze echt verschrikkelijk maar we hadden geen genade, gna gna). Want ik wist gewoon dat rekenen weliswaar niet haar sterkste punt is, maar dat die redactiesommen toch echt niet onmogelijk zouden moeten zijn voor haar. Na die week of 6 ging het een stuk beter, en kon ze af en toe in de klas al sommen uitleggen aan haar klasgenoten
Dus hiermee heb ik me echt stevig inhoudelijk bemoeit, maar ik denk toch dat het niet zo geweldige rekenonderwijs van tegenwoordig (het realistisch rekenen, het verhaal van "Waarom Daan en Sanne niet kunnen rekenen") er ook mee te maken heeft dat mijn dochter in het begin zoveel moeite had. Want nadat we haar de staartdeling hadden geleerd vond ze heel veel sommen ook al een stuk gemakkelijker

Eh dus, lang verhaal...ik vind het een goede opmerking: als je veel inhoudelijk moet helpen is er misschien wél een probleem. Ga ik goed onthouden!

Haha kobalt

Hier ook regelmatig de opmerking van mij: óf ik help je met je huiswerk maar dan luister je ook naar mij, en doe je de dingen wanneer en hoe ik het zeg, en gedraag je je normaal, óf je doet het helemaal zelf en alleen. Dan bindt ze meestal in.

Of als ik zeg: ga nu eens beginnen aan .... , dan zegt zij "daar heb ik nu geen zin in". En dan is mijn antwoord altijd: "daar heb je nooit zin in, nu niet en later ook niet, dus ga het maar gewoon nú doen". Mopper, mopper, zucht, kreun....

En ik neem me ook regelmatig voor om alleen maar te helpen nadat zij mij dat zelf gevraagd heeft maar....daar komt niet veel van terecht. Zeg ik bijvoorbeeld toch weer: zou je nu niet aan je werkstuk gaan werken? Of: zal ik je nu even overhoren voor dat proefwerk?

Maar ik begrijp na jullie reacties dat dat niet zo vreemd is, gelukkig

Roos

Jouw dochter lijkt zo te lezen veel op mijn zoon. Alhoewel hij rekenkundig/cijfermatig echt heel sterk is had hij totaal niets met "het nieuwe rekenen". Pas nadat ik mijn oude rekenboek met simpele staartdelingen erbij haalde viel het kwartje. Nu op het vo haalt hij achten en negens voor rekenen; simpelweg omdat het op de "oude" manier wordt onderwezen. Geen flauwekul verhoudingstabellen en leuke doch afleidende plaatjes, gewoon sommen maken.
Ik vind dat jouw dochter behoorlijk veel moet doen en al aardig wat kan gezien het feit dat ze nog op de basisschool zit. Naar wat ik zo kan inschatten lijkt het mij een kind dat het prima zou doen op het VWO met wat sturing en hulp (wat dus niets abnormaals is, integendeel).

Hollandse onderwijsopvatting

Roos:"Punt is eigenlijk ook dat een aantal mensen met wie ik dit heb besproken, van mening lijkt te zijn dat een kind óf uit zichzelf het werk doet wat voor school nodig is, óf, als dat niet het geval is, zijn ze dús niet geschikt voor een hoger niveau van onderwijs. Als je je als ouder ermee bemoeit, zoals jullie dus duidelijk gedaan hebben in het begin, en ik nu eigenlijk ook al doe, ben je eigenlijk een streber die niet wil accepteren dat zijn/haar kind het niveau niet aankan."
Dat is bekende maar ook bijzonder achterhaalde opvatting van de koude kleigrond.
Mijn ouders en hun genaratie dachten er ook zo over. Onderwijs als een soort magisch proces, je stopt het kind in een school en het komt er hervormd en verheven weer uit.
Dat klopte toen al niet, maar tegenwoordig helemaal niet meer. Het onderwijs heeft namelijk ondertussen in toenemende mate de onhebbelijke gewoonte ontewikkeld om het _juist_ steeds meer aan de ouders over te laten.
Dat begint al met het kind aan het lot over te laten en een beroep te doen op capaciteiten rond planning en organisatie die pubers gewoon nog niet hebben (Google Jelle Jolles, het Nieuw Leren)
Ondertussen moet iemand het doen, die agenda bijhouden, de prioriteiten stellen, het werk indelen, etc. want de school doet het niet en het wordt alleen maar ingewikkelder. Vooruit, dat moet dan maar samen (ouders met kind), zoals je een jong kind ook de kamer leert opruimen. Stellen dat dat kind dat alleen kan is flauwekul, hoewel meisjes wel vaker succesvol zijn.
In het geheim, tegen de stroom van de oerhollandse onderwijsopvatting in, is er al een heleboel veranderd waardoor die opvatting niet meer past.
Maar er komt nog meer. Minister en scholen roepen het nu ook hardop, al gebruiken ze verwarrende woorden. (Zoek op 'ouderbetrokkenheid').
Nee, ons onderwijssysteem leent zich niet voor een hands off benadering die in een soort natuurlijk proces kinderen selecteert.
Het tegendeel zelfs.
Groet,
Miriam Lavell

Leren en leren

Herkenbaar wat je schrijft. Met name mijn zoon haat school. Hij is op school een uitblinker maar hij vindt de manier waarop de stof wordt aangeboden gewoon niet interessant en dat saaie huiswerk al helemaal niet.

Dit betekent echter absoluut niet dat hij niet van leren houdt. Hij is enorm leergierig en als iets hem boeit dan kan hij daar helemaal in opgaan. Misschien is dat bij jouw dochter ook het geval?

Interesse

Mijn oudste is heel slim, maar ook geen leerder. Hij leest wel graag, maar leert nooit. Meestal is het ook genoeg als hij iets gelezen heeft, want dan weet hij het al.

Maar dat brak hem dus wel op toen hij op het gymnasium kwam. Hij had vrij snel een onvoldoende voor aardrijkskunde. "Ja, ik had het wel even doorgelezen, maar ik vond er niets aan". En verder was hij niet gekomen. Als je er niks aan vindt, onthoud je het ook niet. En als je het niet gewend bent, kom je dan niet op het idee dat je het misschien toch moet 'leren'.

Hij zit inmiddels in de derde en het gaat nog steeds zo. Als het hem niet zo boeit, dan zorgt hij dat hij net een voldoende haalt, maar hij gaat echt niet zitten leren. Hij haalt dus niet meer dan een 6 voor aardrijkskunde. Maar zodra het wel zijn interesse heeft zie je iets gebeuren. Geef hem een blad met wiskundesommen, en je ziet hem opveren, hij ziet alleen nog maar het papier, vreet die sommen op en ontspant pas weer als hij alles heeft opgelost.

Kijk, en daar moeten we het van hebben, denk ik. Hopelijk heeft je dochter ook zoiets, dat ze een passie ontdekt, waar ze zich moeiteloos voor wil inspannen. Daar doe je het uiteindelijk voor, daar wil ze dan ook in verder waarschijnlijk.

Voor de rest moet je natuurlijk wel zorgen dat je het minimumniveau haalt, desnoods met wat leren erbij.

Maar ik denk dat er veel VWO-leerlingen zijn die niet van leren houden

Margje

Zesjes

"Juist een zesjes kind (met voldoende intelligentie) gewoon op het VWO doen, dan halen ze dat ... met zesjes (of met een beetje geluk uiteindelijk met betere cijfers). Maar op de HAVO worden het ook zesjes. Zonde! "

Inderdaad. Ik was zelf zo'n kind. Altijd de kantjes eraflopen, altijd met de hakken over de sloot. Man idem.

Dus wij hebben er vanaf de brugklas bij zoon bovenop gezeten. Vroeger bleef je zitten, nu stroom je af. En met de geërfde werkhouding, zou zoon gegarandeerd afstromen. Ik kreeg ook kritiek dat ik het los moest laten. Naar mijn bescheiden mening van mensen die zelf blijkbaar altijd brave leerlingen waren geweest en daardoor niet wisten hoe je met een goed stel hersenen toch je school kunt verknallen
Ik geloof overigens ook heilig in het puberbrein, dus ik verwacht ook niet dat een puber hier verstandig mee om kan gaan. Ik leerde het zelf pas bij mijn studie.

Inhoudelijk heb ik nooit hoeven helpen, maar wel qua planning. Zoon klaagde wel eens, maar toen in de 2e de helft van de klas afstroomde en hij juist de laatste maanden achterover kon leunen, gaf hij toe dat hij er toch wel blij mee was.

Overigens nu in 3 VWO doet zoon het grotendeels zelf en staat hij gemiddeld ruim een 8. Hij is net zoals zoon van Margje, niet dol op leren. De talen waarvoor je iets moet doen, bevallen hem niet. Maar hij leest allerlei non-fictie, heeft zijn geschiedenisboek allang uit, evenals aardrijkskunde, is verslingerd aan animal planet, history channel en national geographic.

Dus of hij van leren houdt? Ja en nee. Hij is dol op nieuwe dingen horen en lezen, maar hij heeft geen zin zich in te spannen voor iets dat niet zijn interesse heeft.

Tihama

Stampen en leren

Mijn dochter (ook 3e klas) heeft het ook altijd gemakkelijk gehad op de basisschool. Op de middelbare school, waar ze enorm naar uitkeek, vond ze leren wel leuk maar stampen helemaal niet. Rijtjes stampen (klassieken), woordjes leren, nee, niets voor haar. Het lukt haar helemaal niet, mede door haar afkeer ervoor. Dingen leren en opnemen zonder stampen, vooral in haar interessegebied, vindt ze wel ok. Ze doet dus het minimale aan stampwerk en zorgt dat ze wel uitkomt op minimaal een 6 op het eindrapport. Afgelopen trimester heeft ze zich wat misrekend maar ze is nu goed bezig. Ze heeft mazzel dat ze veel inzicht heeft op tekstgebied. Daarmee kun je je slechte cijfers voor woordjesoverhoringen weer aardig ophalen.

Roos

Kinderen die school niet leuk vinden kunnen het ook prima doen op het VWO. Mijn oudste zoon (inmiddels allang volwassen) had ook een hekel aan school. Toch scoorde hij altijd gewoon goed. Wel vooral op gebieden die zijn interesse hadden. Hij vond leren dan ook wel leuk maar school niet zo. Wel was hij redelijk zelfstandig in zijn werk. Om geen gezeur van ons te krijgen zorgde hij dat hij een voldoende stond. Hij haalde fantastische cijfers voor sommige vakken en net aan voldoendes voor de vakken die niet zijn interesse hadden.

Een van mijn andere zoons heeft altijd een verschrikkelijke slechte werkhouding gehad. Hij is op zich wel slim genoeg maar had gewoon geen zin zich in te spannen. Toch heeft hij VWO gedaan. Weliswaar met heel veel hulp van onze kant. Echter hij had die hulp ook nodig gehad op de Havo dus dat was voor mij geen argument om te kiezen voor de havo. Bovendien aan het eind van de dag is toch het belangrijkst of je dat papiertje hebt, niet hoe je hebt gehaald. School had gewoon niet zijn prioriteit en hij had er nooit zin in. Heel demotiverend voor ons ook maar ach uiteindelijk is dat ook goed gekomen.

Zolang je dochter de juiste cijfers voor het VWO heeft zou ik haar gewoon laten gaan. Werkhouding hoeft echt niet perfect te zijn. Dat kan bovendien ook nog veranderen.

Vaardigheden

Kinderen die een brede interesse hebben en nieuwsgierig zijn zitten uitstekend op hun plek op het VWO. Het VWO is niet uitsluitend voorbehouden aan kinderen die goed kunnen en willen leren. Uiteraard zullie die eerder voor het VWO kiezen dan zeg voor het Havo maar het gaat om het brede vakkenpakket, de verdieping en het contextrijk leren.
Voor vakken die een kind interessant vindt zal het eerder geneigd zijn om er wat meer energie in te steken dan voor vakken die het "saai" vindt. Maar die worst boven hun neus is wel belangrijk; die uitdaging. Dat motiveert en stimuleert om te leren.
Nogmaals "leren" moet je leren. Dat is niet afhankelijk van cognitieve vermogens en intelligentie. Leren is een vaardigheid die min of meer aangeleerd en geoefend kan worden. Net als plannen, taakgericht werken etc. De rol van de ouders is daarbij ontzettend belangrijk.
Mijn ouders (moeder MULO en vader HBS) onderkenden dit gelukkig en ook al kon ik goed leren en had ik een uitstekende werkhouding, toch zaten ze er in de brugklas van het Gym behoorlijk bovenop. Altijd overhoren, mij helpen en me positief stimuleren. Mijn hele schooltijd lang bleven ze geinteresseerd en wilden ze op de hoogte gehouden worden van het reilen en zeilen rond school. Dit vonden ze gewoon een onderdeel van hun rol als ouders. Je kind helpen op wat voor gebied dan ook en dan langzamerhand loslaten.
Mijn moeder heeft op veel latere leeftijd zelf nog volwassenen-onderwijs gedaan en VWO Frans, Engels, Duits en Nederlands gehaald. Zij heeft mijn zus en mij altijd gestimuleerd en gemotiveerd om het onderste uit de kan te halen en ons zo breed mogelijk te ontwikkelen. Ongeacht cognitieve vermogens. Weet je iets niet? Dan zoek je het op. Snap je iets niet? Dan moet je het op een andere manier aanpakken/leren net zolang tot je het wel snapt. En niets was "saai". In alles zit wel iets wat je aanspreekt maar soms moet je eerst door de gortdroge basisstof. Ook dit kun en kan je. Je kan meer dan je zelf denkt en soms heb je gewoon wat hulp daarbij nodig. Heel normaal.
Misschien dat sommigen dit "pushen" vinden maar ik ben heel blij met deze houding en aanpak van mijn ouders en zo doe ik het nu ook bij mijn eigen zoon. Dat levert zijn vruchten af, zeker omdat hij ADHD heeft.
De mentor van zoon (tevens docente) zegt weleens dat het soms lijkt alsof ze 20 ADHD'ertjes voor zich heeft in de klas en zo benadert ze de kinderen ook. Structuur, planning, werkhouding en andere executieve vaardigheden moeten op deze leeftijd en in deze fase gewoon nog aangeleerd worden. Ook op het Gym. Misschien wel vooral op het Gym. De ouders hebben daarin een nog belangrijkere rol dan school.

Van leren houden

Ik geloof niet dat mijn kinderen (2 atheneum en 1 vwoplus) van leren houden. Ze gaan echt veel liever: voetballen, playstationnen, nagels lakken, twitteren, chillen etc. Van beiden is gym dan ook hun lievelingsvak op school. Maar zoals oudste zegt: "natuurlijk houd ik niet van school, maar het moet nou eenmaal, dus kun je maar beter gewoon zorgen dat je voldoendes haalt".

Drama's

Mijn dochter zou slim genoeg moeten zijn voor vwo (iq 130+), maar nu in de brugklas is het huilen met de pet op. Voor sommige vakken (talen) haalt ze achten en negens, maar met name de leervakken gaan zo nu en dan dramatisch. We hebben haar nu flink onder curatele want ik wil niet dat ze het net niet haalt, en dan volgend jaar op de havo hetzelfde gedoe want daar wordt haar werkhouding niet beter van.

Fijn

al die nieuwe inzichten, heb ik echt wat aan.
Ik ben al jaren vooral een meelezer hier, maar als ik dan zelf eens iets heb, een vraag of een probleem, dan vergeet ik dit meestal hier te plaatsen

Maar al met al denk ik dat ik een verkeerd beeld van 'het' vwo kind had,
en dat is nu wat beter bijgesteld naar de realiteit.

Wat betreft de interesses en leergierigheid van mijn dochter: ja, er zijn wel dingen die haar interesseren en daar kan ze dan ook best in opgaan.
Zo heeft ze een abonnement op de Zo zit dat (soort KIJK voor kinderen) en als dat blad op de mat ligt gaat ze het altijd erg enthousiast lezen. In de bieb kiest ze meestal voor informatieboeken, niet veel voor leesboeken. En oh ja, we zijn ook lid van het WNF en de Tamtam leest ze vaak heel intensief door, en ze weet ons regelmatig allerlei dieren-feitjes te vertellen

Iedereen bedankt voor de reacties! En ik zal nog laten weten wat het uiteindelijke NIO resultaat is geworden....