Niets te klagen, maar mag ik toch even

Zorgen terecht

Beste 69er,

Ik vind je zorgen terecht. Een kind dat alles op zijn sloffen doet, leert niet leren. Onze oudste heeft bv in groep 5 kolomdelingen geleerd, maar hij rekende alles uit zijn hoofd uit. In groep 7 bleek dat hij de methode kolomdelingen absoluut niet begreep. Nooit nodig gehad, hij kwam toch wel tot het goede antwoord. Dit is zo'n typisch voorbeeld van niet leren leren.
Je vraag is eigenlijk hoe je erachter komt of het (extra) werk op nivo is. Daar zijn verschillende wegen voor. Kind kan worden doorgetoetst, dmv toetsen uit de methode af te nemen, van stof die kind nog niet heeft gehad in de klas. Ook kunnen er citotoetsen worden afgenomen. Nu is je kind getoetst op M5 (midden groep 5), school kan ook toetsen E5 (eind groep 5) en verder (M6,E6 enz) afnemen, om te kijken hoe groot de voorsprong is.
Hoe is het doorzettingsvermogen van je kind thuis? en op school?
Verder zou ik je willen wijzen op een ander forum (hb-kind-forum) waar ik veel van geleerd heb. Dit forum is er echt niet alleen voor ouders van kinderen die hoogbegaafd getest zijn, een vermoeden van mb of hb is genoeg.
Succes met je rapportgesprekken!

Tja

Ik zou er niet zoveel mee doen. Als je kind het minder naar zijn zin krijgt omdat hij zich verveelt, kun je actie ondernemen. Maar als hij prima draait en goed mee doet, lekker zo laten. Bij mijn dochter komt ook alles aanwaaien. Ze heeft wel verdieping/verrijking/plusklas gedaan, maar dat was omdat ze op een gegeven moment depressief werd van verveling. Ik denk dat ze op het v.o. wel wat harder moet gaan werken, maar dan is het vroeg genoeg om er achteraan te zitten.

Vic

Dat is het volgende...ik heb net voor oudste het schoolkeuzetraject VO doorlopen. Ik heb er een zeer hard hoofd in dat mijn kind het daar nog gaat leren.
Vervelen gaat niet gebeuren , haha. Kind houdt het lekker veilig bij wat íe kan. Dat heb ik ook aangegeven op school, dat we thuis werk gemaakt hebben van z'n zelfvertrouwen. :"geen zelftrouwen !!???", tot ik aangaf welk gedrag hij thuis vertoont als het even lastig wordt.., nou, dat kwam ze wel bekend voor.
Vorig jaar werd ons bijv. verteld dat hij het liefst vele rijtjes sommetjes zo snel mogelijk maakt. ( als ik kind daar dan naar vraag, krijg ik als antwoord dat hij bij moeilijker sommen misschien fouten gaat maken en een minder cijfer krijgt) Dit jaar, dat zijn werk slordiger werd, omdat hij het te snel afraffelt. Wij zien schriftjes die volgekladderd worden met tekeningetjes en kriebeltjes waar dan bijgeschreven staat dat dit niet mag. ( EN dan denken we,;' zet "m dan aan het werk zodat hij daar geen tijd voor heeft")
69

Zorgen niet terecht

Ik ben het eens met Vic. En ik viel een beetje over de volgende zin:"Ik ben een drop-out, op school nooit wat hoeven doen, niet geleerd hoe, en dan val je zo rond het 3e jaar uit". Je presenteert het bijna als een natuurwet, en dat is het echt niet. Ik hoefde op de basisschool ook nooit echt wat te doen maar ben niet uitgevallen. Niet in het VO, niet in het WO. En in het VO moest ik uiteindelijk wel harder werken (en later in het WO weer) maar er waren mensen die er veel harder aan moesten trekken.

Ik ben het dus eens met Vic: zolang het goed gaat, niet aan sleutelen. Als kind ongelukkig wordt (of dreigt te worden) is er natuurlijk reden tot ingrijpen. En verder het doorzettingsvermogen maar met iets anders oefenen. Er is vast genoeg wat je kinderen niet kunnen maar toch moeten leren (zwemmen, veters strikken, ophouden met nagelbijten...)

"Ik probeer ze bij te brengen dat iedereen even hard moet werken". Dat is dus gewoon niet waar. Althans, niet iedereen hoeft even hard te werken voor hetzelfde resultaat. Het is wat dat betreft nou eenmaal oneerlijk verdeeld in de wereld, en dat zullen je kinderen ook wel leren (als ze dat niet al lang doorhebben).

Groeten,

Temet

Eens

Ik ben het eens met Vic en Temet. Je kind voelt zich lekker op school, haalt goede resultaten en is geen streber. Ik herken mijzelf daarin. Ik hoefde ook nooit wat te doen vroeger en kreeg op de basisschool weinig extra werk. Vwo idem, soms wat harder moeten trekken aan moeilijkere vakken, en pas op de uni heb ik soms wat meer moeten doen, hoewel ik ook daar nooit een hertentamen heb gedaan. En toch hoeft het niet mis te gaan. Leren leren kan ook best pas later komen. Doorzettingsvermogen kan ook in sport geleerd worden.
Mijn kinderen begonnen zich op een gegeven moment niet meer lekker te voelen op school en toen zijn we pas gaan ingrijpen.

Groet, Mamvantwee

Pelle

Helaas, is er geen keus voor VO en wat ik daar tot nu toe van gezien heb is het nog net zo kindgericht als de tijd dat ik op school zat. De basisschool van mijn kind heeft wel wat materiaal in huis, maar dat wordt in de groep van dit kind nauwelijks gebruikt, gezien als een keer een extraatje i.p.v. structureel onderdeel van het lesprogramma.
69

Je eigen mislukking

Het klinkt hard, maar ik denk dat je je kinderen een groot plezier doet om je eigen mislukte schoolcarrière te verwerken in plaats van hen er mee op te zadelen. Jouw kinderen leven hun eigen leven en dat is geen replica van het jouwe.
Wat hierboven gezegd wordt is waar. Massa's kinderen (ook gemiddelde) komen met twee vingers in de neus de basisschool door en een extra lesje rekenen gaat daar echt niet aan helpen. Veel slimmerds komen ook nog zonder meldenswaardige inspanning door het VWO heen om op de Uni onderuit te gaan, maar als ze een makkelijke studie kiezen zwijnen ze daar ook nog doorheen.
Het is het aan jou als creatieve ouder om je kind methodisch probleemoplossen te leren en niet aan school. En dat hoeft helemaal niet te liggen op schoolvakken, maar kan net zo goed in praktische zaken zijn, zoals gedoe met de computer oplossen. Maar dit werkt een beter als je dit doet vanuit een creatieve uitdaging in plaats van je eigen falen, want daar hebben zij niets mee te maken, tenzij jij het hun probleem maakt.

Ervaring

Het was wellicht verstandig geweest niet mijn eigen schoolervaring te beschrijven, omdat het de indruk wekt dat mijn kinderen mijn verleden moeten compenseren. Dat verwacht ik niet, maar maakt me wel waakzaam.
Ik verwacht van school dat mijn kinderen goed voorbereid worden op het VO en de directrice deelt deze mening, draagt dit ook uit, maar in de groep van mijn kind komt deze boodschap nog niet goed over.
Het is fijn te horen dat er velen zijn die alsnog slagen in het leven....
69

Hmmm

Er zijn dus ook nog mensen die fluitend en lamzakkend de universiteit doorkomen? Bij mij ging dat toch zo vreselijk mis. Tegen de tijd dat ik doorhad dat ik die stapels boeken voorafgaand aan de colleges moest lezen, liep ik al duizenden blz achter. Op de middelbare is het voldoende als je je lessen volgt en aantekeningen maakt. Een boek is daar leuk om eens door te bladeren. En niemand had me verteld dat het op de uni anders ging. Die wijsheid ga ik in ieder geval wel aan mijn dochter overbrengen

Marieke

Ik kan je een heel stuk volgen hoor, goed advies, praktisch hoor.
Toch ga even steigeren bij "Het is het aan jou als creatieve ouder om je kind methodisch probleemoplossen te leren en niet aan school."

Wat doet school dan wel?
Ik vind het prima als ze mijn kinderen niets nuttigs leren, maar kort dan asb de schooltijden in. Laat ouders zelf kiezen of ze hun kinderen om 12 uur uit school halen ipv om 3 uur. Niet alleen heb je dan meer tijd met je kind, maar het is ook minder afgepeigerd van het aandacht faken voor dingen waar het niets van leert.

Rodebeuk, jij mag het zeggen

Ik ben op het moment weer eens flink gedesillusioneerd wat school aangaat, dus kan het je ook niet vertellen
Maar los daarvan heb ik wel de overtuiging dat de manier waarmee je kind in het leven staat van de ouders moet komen en daarmee ook het probleemoplossend vermogen.
Als je kind altijd de oplossing "ziet" dan leert het niet methodisch en/of creatief een probleem oplossen en ik vraag mij af of het BO wat dat betreft genoeg in huis heeft. Verrijking verdieping en al dat fraais lossen dat namelijk niet op.
De gemiddelde BO leerkracht heeft een slimme 10-11 jarige niet zoveel meer te bieden. En aangezien het mijn kind is en ik het belangrijk vindt los ik dat zelf op.
Maar je hebt zeker een punt over die starre schooltijden.

Basisschool

Als de basiskennis aanwezig is, dan is je kind goed voorbereid op het vervolg onderwijs. Daarom heeft het namelijk basisonderwijs. Werken en plannen leren ze in het VO (maar waarschijnlijk vooral van hun ouders) en uitdaging komt in de bovenbouw of vervolgonderwijs.
Het basisonderwijs is geen cafetariamodel precies toegespitst op het individu maar eenheidsworst voor het gemiddelde kind (het gemiddelde van alle kinderen, dus eigenlijk voor niemand), wat de school-PR je ook heeft doen geloven. Tenzij je kind lastig is in de groep heeft school geen enkele prikkel om in actie te komen.

Ach

Mijn oudste zoon kwam alles aangewaaid, zelfs nog in de eerste van de havo. Dus bleef hij zitten in de tweede. En in september begint hij met een HBO. Een keer je neus stoten wil niet gelijk zeggen dat je een dropout wordt hoor.

69-er

hoi,

Herkenbaar hoor! Hier ook een slimkind en een vader die nooit heeft leren leren omdat alles kwam aanwaaien. Uiteindelijk heeft hij geen HBO afgemaakt. Ik heb altijd behoorlijk moeten leren. Mijn dochter is viool gaan spelen, en dat is moeilijk! Ze leert het nog snel, maar is zichzelf al behoorlijk tegen gekomen inclusief boze buien e.d. Ik vind dat goed. Ze moet echt moeite doen om het vioolspelen zich eigen te maken en de "beloning"is dat er prachtige muziek uitkomt! Misschien een leuke tip?
Ik heb bij de action laatst boeken gekocht over het oude mesopothamie, Egypte e.d. (waren nog geen 2 euro per stuk.) Ze is deze aan het lezen en aan het samenvatten. Ook een leuke uitdaging!

groetjes

Wel heel belangrijk

Ik vind het juist bij dergelijke kinderen heel belangrijk dat die studievaardigheden er met de paplepel ingegoten worden. Dat kan door werk op niveau aan te bieden, waar het kind de tanden in moet zetten. Al is het maar om te leren doorzetten en te merken dat niet álles vanzelf gaat in dit leven. Rond groep 7 beginnen en gedurende de hele middelbare schooltijd volhouden. En als ouder blijven controleren of het kind het huiswerk wel maakt.
Er is anders best een kans aanwezig dat het kind zo wordt als ik. Tot en met mijn 17e heb ik geen donder uit hoeven voeren op school, terwijl ik werd geprezen om mijn inspanningen (haha). En daarna bén ik toch op mijn bek gegaan! Geen studie kon ik volhouden, want oh jee, er moest inspanning geleverd worden. Na 12 studies en 13 ongelukken ben ik gelukkig nog enigszins op mijn pootjes terechtgekomen, maar ga nu titelloos door het leven. Ik heb nog vaak het gevoel dat er veel meer in had gezeten, als iemand mij studievaardigheden had bijgebracht. Nu is mijn hoogste afgeronde opleiding "slechts" VWO met pretpakket.
Dat ga ik bij mijn kinderen beslist anders aanpakken. Er zit er ook zo een bij die slapend slim wordt, dus ik ben nu al alert.

Zelf doen

Ik denk dat je wat dat betreft je neus zal stoten op het basisonderwijs. Maar, gelukkig ben je er zelf ook nog. Muziekles(iedere dag oefenen), sport(serieus nemen) en andere bezigheden kunnen ook een groot beroep doen op doorzettingsvermogen. Ik ben het met een bovenstaand schrijfster eens dat veel hiermee van de ouders afhangt.
Groet, An

Zondagskind; wie gaat het anders aanpakken?

Zondagskind, je schrijft dat je dit bij je kinderen anders gaat aanpakken. Maar de kwestie is, ga jij je pijlen richten op school en het daar neerleggen of ga je zelf met je kind aan de slag.
Als jij tot je 17e geen donder hebt uitgevoerd zegt dat ook iets over je intellectuele belangstelling. Is dit inmiddels anders en hoe ga je dit je kinderen dan bijbrengen. Of moet het allemaal van die basisschool juf komen, die de slimmerds van 10 of 11 jaar toch al niet meer kan volgen?

Ouders ja, maar...

Tuurlijk moet je als ouder ook alert zijn, maar.. hoe moet het dan met die ouders die opvoedkundig en/of qua opleiding gewoon de "tools" niet hebben om hun toevallig nogal slim uitgevallen kind te helpen? Als school die kinderen niet herkent en uitdaagt, krijg je dus dat alleen slimme kinderen wiens ouders genoeg in huis hebben genoeg uit zichzelf halen. Dat kan toch ook niet de bedoeling zijn?

Marieke

Dat ik tot mijn 17e geen donder heb uitgevoerd betekent natuurlijk dat ik tot op die leeftijd 0,0 *schooltechnische* inspanning heb hoeven leveren. Fijn dat je twijfelt aan mijn intellectuele interesse, bedankt weer, daar zal ik maar niet op ingaan.
En zoals alle zaken die met leervaardigheden te maken hebben is dit natuurlijk een samenspel tussen school en ouders. Beide hebben een grote rol, lijkt mij, in stimulerende en controlerende zin. Hoe precies dat ingevuld moet worden zie ik tegen die tijd. Huiswerkcontrole wordt in elk geval een onderdeel.

Het moet echt anders

op basisscholen. Maar gaan trekken aan school heeft voor je individuele kind ook consequenties. Die hoeven niet perse negatief te zijn, maar kunnen dat wel zijn, de kans hierop is uiteraard groter als het leerkrachten betreft die uit zichzelf het al niet nodig achten kinderen behoorlijk uit te dagen. (en doen ze dat wel is trekken al weer niet meer nodig..)
Bij mijn zoon is het wel nodig. Helaas. Dus is het laveren tussen de negatieve consequenties van de ene stap wel zetten en de consequenties van stappen niet zetten. Jammer, want juist hij zou er ook bij gebaat zijn als ik de leerkracht met rust liet, het is een enorm gevoelig kind. Maar dat kan dus niet. Geen haar op m'n hoofd die eraan denkt de leerkrachten van dochter lastig te vallen, die echt wel meer uitdaging kan gebruiken maar fluitend naar school gaat en zich met andere dingen bezig houdt. Ik gooi weleens een (altijd vergeefs) balletje op bij de juffen, en houdt dochter in de gaten. Maar meer doe ik zeker niet. Je moet een goede reden hebben om een leerkracht te vertellen dat 'ie zijn werk niet goed doet. Want hoe je het ook verpakt, de boodschap blijft hetzelfde, en de leerkracht is ook niet gek.

Gesprek

gehad en het verliep veel beter dan ik verwacht had. Voor het eerst omschreef de leerkracht ons kind zoals wij het ook zien. Verveelt zich nooit, werkt op een langzamer tempo dan het zou kunnen. Als het daarop gewezen wordt kan het ineens, zonder gemopper, wel sneller en goed. Er wordt extra werk aangeboden ( 'k weet nog niet precies wat), maar zou meer kunnen zijn als kind efficienter zou werken. Weer kwam:" dat het kind zich niet verveelt...", nogmaals uitgelegd dat dit voor mij geen criterium is. Dit kind verveelt zich nooit, gaat voor de gezelligheid naar school en dat ik dit geen goede instelling en voorbereiding op het Vo vind, dat was leerkracht met me eens. ( leerkracht vertelde dat je kind aan het eind van de dag echt naar huis moest sturen.., nu snap ik ook waarom het altijd zo laat is
Ik heb dit aan kind ook uitgelegd en hoop dat er wat mee gedaan wordt.
69

Jamaar

Grote kans dat tempo en efficientie verbeterd worden als werk meer op niveau is. Dat bedoel ik dus; een leerkracht zou dat moeten weten maar weet dat vaak dus niet, laat staan dat ze het durven uitproberen.
Leerkrachten blijven vaak hangen in dezelfde mantra's: extra werk mag, maar dan moet eerst het gewone werk....hetgeen voor kinderen soms lastig te snappen is, soms niet haalbaar is, en dus frustrerend kan werken juist.
Het kan soms echt verstandiger zijn om niets te doen, dan de verkeerde dingen.

Billie

Ik weet ook wel dat het nog veel beter zou kunnen, maar ik ben al blij met wat ik nu bereikt heb, dat we al beter op 1 lijn zitten. Ik heb niet de illusie dat ik dit nog even kan gaan veranderen, volgend jaar, nieuwe kansen. Hoger op spelen zal niet werken. De zorg aan kinderen die vastlopen, dyslectie ed. is door geld/personeelsgebrek al niet eens op peil.
69