Onderzoek door sbo

Uitkijken!

Beste Paula,
Zelf heb ik geen ervaring, maar kijk heel goed uit waar je in principe toestemming voor geeft. Het kan maar zo zijn dat iets waarvan jij denkt dat het alleen maar een niet zo nodig onderzoek is in feite het begin is van een nauwelijks meer te stoppen procedure om je kind naar het SBO weg te werken.
Het volgende draadje is me bijgebleven uit het archief. Lees het maar eens goed door. Ik heb het meestzeggende berichtje gelinkt:
http://www.ouders.nl/cgi-bin/TMMforum/NFshowpost.cgi?archief=1&thread=153794&forum=23&post=2489866
Groeten Primavera

Eigen plan trekken

Hi Paula,

Zelf geen ervaring met onderzoek door school, wel met discussie met school over je kind. Zou zo'n onderzoek kwaad kunnen? Een onderzoek an sich niet dwz je kind denkt dat hij gewoon werkjes gaat maken en zal dat vast niet als vervelend, eng of zo ervaren. Maar ik zou er zelf niet blij mee zijn. De juf en IB-er hebben waarschijnlijk wel 'iets' opgemerkt. Op basis van kennis en ervaring, maar jij kent je kind het beste. Dankjewel school voor het opmerken, maar vervolgens is het aan de ouders om te overdenken of, en wat je er mee wilt. Je moet zelf de regie houden! Komt op mij toch een beetje dedain over van: school weet wat goed is voor je kind. Heb je na het 10 minuten gesprek hier alsnog een gesprek over gehad met de juf of IB-er? Of heb je nu alleeneen terugmelding gehad met een formulier? Vraag anders om een gesprek met juf, vraag wat haar grootste zorg is, vraag door en vraag vooral om voorbeelden waarmee ze haar opmerkingen of gevoel kan onderbouwen. En ga niet alleen naar het gesprek. Neem een houding aan dat je graag haar indruk en advies wilt horen, maar laat vooral merken dat jij als ouder keuzes maakt voor je kind. En als jij je geen zorgen maakt, of thuis een heel ander kind hebt dan juf beschrijft, zeg dat dan ook.

En stel dat je je kind zou laten onderzoeken/testen dan kun je zelf bepalen wat je daarover weer aan de school meldt.

Misschien is er helemaal niks aan de hand, misschien zullen dit, achteraf gezien, de eerste signalen zijn dat er wel iets bijzonders is. Maar je hebt geen glazen bol natuurlijk.

Je kunt nu niks doen, er wel in mee gaan, of wel iets doen maar het in eigen hand houden. Met dit laatste bedoel ik dat je onafhankelijk van school een onderzoek kunt laten doen. Dit zou je aan school kunnen melden, maar je kunt het ook stil houden. Kortom, je kan nu alle kanten uit, en bedenk zelf welke kant je op wilt. Succes!

'derden'

NOOIT toestemming geven voor het doorsturen van je gegevens aan derden. Als je dat doet, ligt de privacy van je kind in de handen van mensen die je niet kent. Ga er niet van uit dat scholen zorgvuldig met privacy omgaan, want dat is vaak niet zo. Ik ken heel wat onderwijzers die kinderen met naam en toenaam bespreken tijdens verjaardagsborrels. Dat soort zinnen strepen wij altijd door.
Ik zou dit niet in de handen van een school leggen. Met name omdat je kind cognitief wel goed functioneert. Ik zou naar de huisarts gaan en zelfstandig hulp zoeken bij een kinderpsycholoog orthopedagoog of iets dergelijks. De huisarts heeft waarschijnlijk wel ideeen.

Wsns

Paula, ik heb het donkerbruine vermoeden dat je nu geen aanvraag doet voor BSO, maar in feite wel aanvraag doet voor een etiket voor je kind als zorgleerling die speciale behandeling nodig heeft. Op het moment dat je kind zo'n etiket heeft en de SCHOOL vindt dat je kind onvoldoende op de aanpak reageert of niet voldoende kan bieden dan gaat het via het samenwerkingsverband naar het SBO.
In schoolgidsen staat namelijk vaak iets in de strekking van:"Wanneer de basisschool aangeeft dat de speciale begeleiding niet voldoende is om de leerlingen te begeleiden dan kan de school gebruiken maken van de mogelijkheid tot overplaatsing naar SBO of een andere basisschool of in overleg ouders rugzak aanvragen of in overleg ouders overplaatsing naar SO" Dat het overleg alleen genoemd wordt bij SO en rugzak en niet bij overplaatsing SBO vindt ik niet geruststellend.
Ik denk dat je door zo'n aanvraag te tekenen de regie uit handen geeft aan de school, dus dat zou ik niet doen. Desnoods zou ik zelf iets opstellen waarbij uitdrukkelijk zwart op wit staat wat er nou precies wordt gevraagd, in het dossier van je kind komt te staan (inzage, recht op correctie), naar wie dat dossier gaat en dat er voor eventuele andere stappen weer nieuwe toestemming moet worden gevraagd. Ik weet alleen niet hoe het precies wettelijk zit en of je zo wie zo na een bepaald etiket alle grip erop verliest en maar moet vertrouwen op de goodwill van school. Het draadje in het archief vond ik zorgelijk.
Groeten Primavera

Zeker weten

Paula, de procedures voor het aanvragen van zorg liggen vast in het zorgplan. Vraag naar die procedures. Zoek uit bij welk samenwerkingsverband jouw school zit en kijk wat er daar op de site staat. Ook daar kun je vaak procedures vinden. Kijk op de site van de SBO school (die vaak fungeert als 'hoofdkantoor llnzorg' voor het samenwerkingsverband). Ook daar kun je misschien procedures vinden.
Er zijn samenwerkingsverbanden waar iets geks gebeurt. Daar wordt in eerste instantie niet om een formele afweging voor plaatsbaarheid op het SBO gevraagd, maar in vagere termen een onderzoek verzocht waarin dat wordt open gelaten.
Het kind wordt wel onderzocht en geobserveerd. Daar kan dan ook uitkomen dat 'de beste oplossing voor dit kind' plaatsing in het SBO is.
Formeel is dat nog geen beschikking, maar eigenlijk wel, want de onderzoekers zijn dezelfde die beschikken over zo'n formeel besluit. Zij gaan zichzelf niet tegenspreken.
Zoek uit hoe het op jouw school werkt en teken niks voordat je begrijpt wat de implicaties ervan zijn.
Groet,
Miriam Lavell

Doorvragen

Hi Paula,

Via huisarts, sociaal verpleegkundige, Stichting Balans (? is een belangen vereniging dus die kunnen je vast helpen) zou ik eens vragen als je verder wilt.

Hee, en als de juf wilt laten testen zullen ze zelf onderzoeksvragen hebben verzonnen! En hoezo mogen ze daar niks van zeggen? Het is toch jouw kind! Ben geen deskundige (vraag Miriam), maar volgens mij heb je inzagerecht in alles wat school over je kind documenteert.

Het komt op mij wat vreemd over. School wil een onderzoekstraject starten, maar heeft slechts een kort gesprek met jou hierover? Ik krijg het gevoel dat Primavera ontzettend gelijk heeft. Misschien moet je het zelfs omdraaien en aangeven dat je overal overleg over wilt, of bij betrokken wilt zijn. Want als zij inderdaad 'iets' willen opstarten om later een onderbouwing te kunnen leveren en jij geeft nu geen toestemming, zullen ze mss alternatieven verzinnen. Misschien redeneer ik nu te argwanend, maar houd rekening met een worst case scenario. Geen idee wat die alternatieven dan kunnen zijn, iemand komt in de klas je kind observeren of zo?

Ik zou toch proberen de discussie met school te starten. Wat is hun grootste zorg? Je kunt hun deskundigheid respecteren, maar laat ze vooral aangeven wat ze opmerken, wat ze vinden, en vooral wat ze precies willen doen.

En verder vragen: wat doet school om je kind verder te helpen? Ik heb hier op de site wel eens de term handelingsplan horen vallen. Misschien wat zwaar maar het is dus wel heel gewoon dat een school nadenkt hoe ze jouw kunnen helpen met zijn zwakke punten. Ok, je kind zegt niks in de kring. Wat doen zij eraan om hem aan het praten te krijgen? Wat doen zij om hem bij werkjes en spel te betrekken, om hem uit zijn tent te lokken?

Kopieën

Paula, misschien is het goed om samen met je man toch een keer een gesprek aan te gaan met de IB-er. Want als men eenmaal in het hoofd heeft dat het kind mogelijk een probleemkind is zal het kind zo ook benaderd worden. Voor dt gesprek zou ik kopieën meenemen van je eigen oude rapport. Ter verduidelijking, zeg maar, omdat jij dus in je kind je eigen karakter herkent en inmiddels weet dat je daarmee best nog door het leven kunt gaan.

De twee problemen die genoemd worden kun je dan ook bespreken:
- in paniek raken (herken je dat zelf ook, hoe ga je dar thuis mee om, wellicht heb je tips voor de leerkrachten;
- bij de groep gaan horen, tsja, daar krijg ik dan de kriebels van. Dat is alleen een probleem als het kind het een probleem vindt. Er zijn gelukkig ook nog zogenaamde einzelgangers die gewoon hun eigen plan trekken, ongeacht wat er om hen heen gebeurt.
En daar kun je dan wellicht aan toevoegen hoe je omgaat met je kind als hij niks wil vertellen op je vragen.

Ik zou je man meenemen, zodat je samen tegelijkertijd over dezelfde informatie beschikt. En als het kan niet meer problematiseren dan nodig is. als je tenminste zelf geen uitzonderlijke problemen met je kind hebt.

Tsjor

Paula /sbo

Het is heel begrijpelijk dat je bang bent dat er door onderzoek via school een dik dossier over je zoon wordt aangelegd. Die angst is niet onterecht, dat weet ik uit ervaring.

Heb je zelf ook weleens het gevoel gehad dat jouw zoon "anders" is dan de meeste andere kinderen? Vermoedt de school misschien een vorm van autisme of spreken ze zich niet uit over eventuele vermoedens? Als je jezelf ook zorgen maakt dan kun je via de huisarts proberen bij een praktijk voor kinderpsychologie terecht te komen voor nader onderzoek. Dat wordt vergoed vanuit de zorgverzekering en hoeft op die manier niet via school te lopen. Je kunt er zelf voor kiezen om de school al dan niet op de hoogte te stellen van de uitkomst van het onderzoek. Ik ben geen schooldeskundige maar ik heb een vergelijkbare toestand meegemaakt met mijn zoon. Als je eenmaal accoord gaat met onderzoek door een deskundige via "weer samen naar school" (kan een ambulant medewerker van een school voor speciaal onderwijs uit het samenwerkingsverband zijn) dan volgt daar op een gegeven moment een bepaald advies uit. De adviescommissie adviseert dan of een kind met of zonder begeleiding op de eigen school blijft of beter af is op een speciale school. Je bent dan al zo "ver heen" dat het onmogelijk lijkt om je tegen dat advies te verzetten. In de praktijk kun je wel degelijk bezwaar aantekenen maar dat zal de verhoudingen met school er niet leuker op maken, zeker niet als de school wel van mening is dat jouw zoon beter af is op een speciale school. Mijn zoon (9 jaar met Asperger) zit overigens wel op een sbo-school omdat we dat zelf wilden en het gaat daar heel erg goed met hem. Hij kon ook cognitief prima meekomen op de reguliere basisschool maar had qua gedrag problemen. Op een sbo-school is er veel structuur en regelmaat en zijn de klassen aanzienlijk kleiner (+/- 14 leerlingen). Ook werken de kinderen op hun eigen niveau, wie veel kan krijgt moeilijker en/of meer werk.

Als ik in jouw schoenen zou staan dan zou ik een afspraak bij de huisarts maken en het aan hem/haar voorleggen en eventueel op eigen gelegenheid vervolgonderzoek laten doen. Ook zou je eens een vrijblijvende informatieve afspraak kunnen maken bij een andere reguliere basisschool en een sbo-school in jouw regio om sfeer te proeven en te horen hoe ze daar te werk gaan. Doordat ik zelf vantevoren bij verschillende scholen ben gaan kijken, was ik minder bang om de stap voor een sbo-school te nemen. Als je met iets onbekend bent dan maakt dat je vaak bang. Het zou ook nog kunnen zijn dat een montessori-school misschien geen goed concept voor jouw zoon is, ik kan me zo voorstellen dat het niet voor alle kinderen werkt. Wellicht dat hij het prima naar zijn zin zou hebben op een basisschool zonder speciale visie, gewoon een normale basisschool om de hoek bedoel ik dan.

Ik volg dit draadje met interesse en wens je sterkte!

Groet Jessica

Succes morgen

Sterkte met het gesprek morgen Paula!
Vraag morgen alles wat je weten wilt en waar je mee zit.
Groet Jessica