Onvoldoendes op rapport. terecht of niet?
Mijn dochter (gr 4) is een treuzelkind en vrij snel afgeleid. Nu heeft ze net haar rapport en heeft wederom een onvoldoende voor werktempo, concentratie en bij lezen ook met tempo. Verder wel een goed rapport.
Dit was op haar vorige rapport ook, maar in de tekst erbij staat dat het treuzelen erger is geworden.
Nu had mijn dochter laatst een vervelende aanvaring met de juf; ze had haar (taal) werk in de klas niet af, en de juf was boos geworden en ze moest het thuis afmaken.
Het was een soort kruiswoordpuzzel met plaatjes en mijn dochter snapte een woord niet; maarja ik vond het ook erg onduidelijk dus ik begreep wel dat ze was vastgelopen.
Maar dochter kwam dus helemaal overstuur thuis, echt met rooddoorlopen huilogen en luid snikkend, mijn hart brak ervan. Ze gaat ook al wat langer met tegenzin naar school.
Dus de volgende dag ben ik samen met haar even naar de juf gegaan (ze moest ook dat werkje inleveren), maar die had even geen tijd, en snauwde dat ze het even helemaal met dat kind gehad had. En liep toen weer "druk druk druk " weg...
Ik stond echt met een mond vol tanden en durfde niet aan te dringen (ik wilde eigenlijk een afspraak maken), want de juf was druk. Dit is nu een aantal weken geleden.
Ik wil dit dus met het 10 minuten gesprek bespreken, maar ik ben nu al bang dat de juf de schuld (weer) op mijn kind schuift, ze is een treuzelkind, en neem nu ook nog eens teveel een slachtoffer-rol aan in de klas (heeft inderdaad vaak ruzie met anderen momenteel).
Maarja als ik die juf zo meemaak, met de verhalen van mijn dochter denk ik ook dat deze juf nu juist heel erg averechts werk voor haar. Als ze onzeker is durft ze gewoon niet te beginnen aan iets.
Ik vind de juf een beetje een boeman, ik ken haar ook van andere situaties, buiten de school, en ik kan me dus echt voorstellen dat mijn dochter met een andere aanpak wel beter doorwerkt.
Maarja hoe breng ik dat bij de juf? Ik ken haar als behoorlijk betweterig en eigenwijs, dus ik zie echt als een berg tegen het gesprek op.
Zij is ook echt een juf die zeurende ouders eigenlijk als noodzakelijk kwaad ziet, en ik ben dus nu zo'n zeur.
Vragen wat jullie sámen kunnen doen
Oké, even wat trots en angst inslikken misschien, maar de beste taktiek is toch vragen wat jullie sámen, dus jij en juf en kind, eraan kunnen doen. Dus niet aanvallend praten of verdedigend, maar oplossingsgericht.
Heb ik ook moeten leren in de loop der jaren en ik loop ook nogsteeds soms vast, maar doorgaans is dit toch de bestwerkende taktiek. Desnoods thuis even oefenen wat en hoe je te werk gaat.
Verder vind ik die opmerking dat juf het helemaal gehad heeft met je kind niet kunnen ...
Succes !
Groetjes,
Wilma
Ib-er?
Hallo
Vraag anders een gesprek aan met de IB-er of een gesprek samen met IB-er en juf. Dit kan ook op een ander tijdstip dan het 10-min gesprek. Dat is toch vaak "gehaast" en jij wilt een rustig gesprek lijkt me.
Als je er tegenop ziet om er alleen naar toe te gaan, neem dan een "toehoorder" mee, die er vrij neutraal in staat. Kan je partner zijn, maar ook een buurvrouw of je vader? Alleen al het feit dat je er samen bent, kan je net het steuntje in de rug geven om rustig je verhaal te kunnen doen. Schrijf het anders op in een verslag wat je voorleest, of schrijf steekwoorden op, zodat je niks vergeet.
Ik vond/vind dit ook heel moeilijk hoor, dat heb ik ook moeten leren. Gelukkig heb ik een partner die zulke dingen veel beter kan en daar heb ik veel van geleerd.
succes
Goede tip gekregen vorige week
een dame die voor een of andere cursus kwam, vertelde dat ze altijd haar kind mee neemt naar oudergesprekken. Het gaat tenslotte om het kind. En daar leerkrachten vaak commentaar op hem hadden, wilde ze dat hij zich ook kon verweren. Voorbeeld:
Leerkracht vertelde wat er allemaal mis gaat. Toen keek ze haar zoon aan en zei: Goh, wat rot zeg, dat jij zo'n negatief mannetje bent. Ik wil dat beslist niet hebben hoor.(ze had haar zoon van te voren wel ingelicht dat ze dit ging doen) Toen begon de leerkracht wat terug te krabbelen en ook positieve kanten te benoemen; nou ja, zo erg is het ook weer niet... want hij kan ook dit en dat. Fijn zegt die dame; kunnen we dan samen vanuit die standpunten zoeken naar hoe het wel kan?
Dus ik zou mijn dochter meenemen (haar van te voren inlichten en het thuis luchtig houden) en dan eens vragen aan de juf: joh, vertel eens, waarom heeft u het zo gehad met mijn kind? Ze zal het niet leuk vinden, maar wellicht een eyeopener voor haar.
Ik ga per heden ook mijn kinderen meenemen naar dit soort gesprekken. Zeker omdat het over mijn kinderen gaat.
Wauw
Die ga ik onthouden, echt een goede tip!
Zelf kiezen
Kan je zelf nog iets zeggen over wanneer je aan de beurt bent? Of evt met een andere ouder ruilen. Als je nu zorgt dat je als eerste aan de beurt bent kan juf ook nog niet uitgelopen zijn.
Ik benader het totaal anders.
Ieder doet het op zijn eigen manier, maar ik zou een totaal andere aanpak hanteren. Juf is niet leuk zegt je dochter en jij vindt haar ook niet aardig. Ik zou het dan juist wat "zakelijker" aanpakken. Waarom breekt je hart als je kind overstuur thuis komt? De juf heeft boos gereageert en ze heeft huiswerk.
Tranen drogen, glas drinken inschenken en hup aan je huiswerk.
Op het 10 min, gesprek zou ik aankaarten dat het werktempo op school èn thuis erg laag is. Maar gelukkig zijn de resultaten prima toch juf? Nou, dan stel ik voor dat je je niet meer aan mijn kind stoort maar al het niet afgemaakte werk mag mee naar huis.
De juf voelt zich gesteund, zie nou wel, dat werktempo is dramatisch! Je dochter komt èèn keer thuis met een tas vol schoolwerk waar je haar wat mee helpt. "Jammer, dat je nu niet lekker kan spelen, bah, niet te hopen dat je dat iedere dag hebt, hoe komt dat?" Misschien gaat bij je dochter een lampje branden dat een beetje doorwerken prettiger is, dan is het werk af.
Echt, dat werk mee naar huis duurt nog geen week en je dochter krijgt op haar rapport een "matig" i.p.v. onvoldoende.
Als jij duidelijk laat merken dat je juf niet "eerlijk" vindt leidt dat waarschijnlijk nergens toe. Ze blijft dan chagarijnig en mopperen tegen je kind. Komt door jou, vind je het gek met zo`n moeder? Moeder en dochter zitten samen in de slachtofferrol, ze moet dat kind eerst wat meer achter de vodden zitten. ( zo denkt juf )
Mijn zoon is intussen 12 en ik herken je verhaal. Op deze leeftijd zeg ik:"O, heb je echt niet doorgewerkt of moest juf ongesteld worden?" Daarmee steun ik hem, is het ons geheimpje hoe we er werkelijk over denken.
En de matige cijfers voor werktempo en concentratie lap ik aan mijn laars. Zijn resultaten zijn uitstekend.
Blijkbaar heeft de juf geen geduld met langzame kinderen en vindt ze je dochter een zeur. Als je in de aanval en verdediging gaat, wordt dat idee er vast niet beter op. En ik zou je dochter zeker niet mee nemen naar zo`n gesprek. Ik vind een kind van 8 daar te jong voor. Je lost dat als moeder toch even prima alleen op?
En nog een tip, mijn zoon blijkt expres zo langzaam te werken. Het werk is zo makkelijk dat hij binnen 10 min. klaar kan zijn. Maar ja, dan geeft juf hem nieuw werk. Daar heeft hij geen zin in. Hard werken dat wordt beloond met nòg meer werk.
Probeer bij je dochter erachter te komen wààrom ze zo langzaam werkt. Dus, focus je op je kind, niet op de juf.
Volgend jaar beter...
Ik sluit een beetje aan bij wil40. Die juf en jij (en je dochter), dat matcht gewoon totaal niet. Kan gebeuren. De vraag is of je er iets mee opschiet door het bij de juf aan te kaarten. Het lijkt vooral een kwestie van botsende karakters te zijn en dat los je niet op met gesprekken. Hooguit wek je de irritatie van de juf nog wat verder op.
Heel eerlijk gezegd zou ik (als het verder een goede school is) de rest van het jaar een beetje uitzitten en hopen op een betere juf of meester in het volgend jaar. Vooral niet te groot maken.
Én ik zou, wat wil40 ook al suggereerde, zelf mijn dochter in de gaten houden. Is ze altijd al wat traag geweest? Of is het vooral bij deze juf? Kortom: wat is de oorzaak van haar traagheid?
n@nny
Methode
Of je kind nu aanwezig is of niet, wat ik zo geweldig vind aan de tip is zo mee te gaan met de juf, dat ze zelf aankomt met positieve punten! Want dat wil je in feite, je wil dat de juf uit de negatieve spiraal stapt en weer even op een andere manier naar je kind kijkt.
Lorwyn
Het 10 minuten gesprek gaat bij ons voornamelijk over de schoolprestaties. Als je de juf wilt spreken omdat het niet goed gaat met je kind bijvoorbeeld, dus wat uitgebreider, dan is het beter om dat op een ander moment te doen. Ik vind dat je daarvoor altijd bij de leerkracht terecht moet kunnen om daar een afspraak voor te maken om dat te bespreken.
"Ik ben gewoon nogal bezorgd over mijn dochter, ze zit zichtbaar slecht in haar vel," -Zo zou ik het gesprek met de juf beginnen; duidelijk maken dat je je zorgen maakt. Mijn dochter heeft een moeilijk periode op school achter de rug. In de vakantie was ze heerlijk relaxed en fijn. En als ze weer naar school ging zag je haar veranderen, ook haar gedrag thuis, totaal gestresst. Ze wil vaak ook niet zeggen wat er aan de hand is. Ik vraag haar dan vaak; wat is het leukste dat vandaag gebeurde. en dan daarna vraag ik; was er ook iet dat niet leuk was wat er gebeurde. Dan verteld ze het soms wel. Of later op de avond komt ze op die vraag terug.
Ik zou zeker wel aandringen op een gesprek, los van het 10mingesprek, over je zorgen over je dochter. Sterkte!
