Overleg met ouders?
Tot mijn verbazing gaf zoon, groep 5, laatst aan dat juf hem gevraagd had of hij naar groep 6 wilde, nu dus en niet volgend schooljaar.
Ik ga ervan uit dat ze hierin iig niet helemaal serieus was, kan me voorstellen dat ze hem wilde uitdagen (zoon werkt niet harder dan perse noodzakelijk terwijl hij meer kan en waarschijnlijk nodig heeft en ik krijg wel eens het gevoel dat haar dat lichtelijk wanhopig maakt) en zelfs een soort van grap sluit ik bij haar niet helemaal uit, ik weet natuurlijk ook helemaal de context niet waarin dit gezegd is.
Maar goed, zoon neemt het serieus op, natuurlijk. Nu heeft hij nee gezegd (logisch bij zo´n plompverloren vraag) maar wat als hij ja had gezegd?
Ik voel me hier toch wat ongemakkelijk bij. Het is met ons nooit een onderwerp van gesprek geweest omdat juf ongevraagd aangegeven heeft dat versnellen sowieso geen optie is gezien ze hem zo ´jong` vindt. Wat haar bedoeling ook is geweest met het aangeven van die optie aan hem, eigenlijk voelt het voor mij verkeerd, vind dat ze hoe dan ook eerst met ons had moeten overleggen.
Ik ga hier wel met haar over in gesprek, binnenkort toch 10 minuten gesprek. Maar wilde eerst graag meningen horen, overdrijf ik als ik vind dat ze hierin te ver gaat?
Het heeft iig de consequentie dat zoon ermee bezig is. Ik ben bang dat ze verwachtingen heeft geschept naar hem toe. Het gaat niet helemaal super op school, dat begint hij ook te beseffen en wie weet besluit hij straks dat versnellen iid een oplossing is. Van de andere kant hetzelfde, zouden we eindelijk met school tot een bepaald beleid kunnen komen, en zou versnellen daarin een optie zijn, dan is er wellicht al bij zoon geen ingang meer omdat hij zelf zijn mening gevormd heeft inmiddels en de indruk van juf heeft gekregen dat hij zelf daarin mag kiezen.
Ik snap het niet
Billie, je zoon is ook een gesprekspartner in dit geheel. Hij is zelfs het onderwerp. Ik zie helemaal niet wat het voor een kwaad kan dat juf een balletje bij hem opgooit, zelfs al heeft ze het er nog niet met de ouders over gehad.
"Het gaat niet helemaal super op school, dat begint hij ook te beseffen en wie weet besluit hij straks dat versnellen iid een oplossing is."
En het bezwaar is?
Voor een oplossing moet hij ook meewerken. Als hij mogelijkheden ziet in versnellen, dan is de kans op succes van de gekozen weg groter. Ziet hij het helemaal niet zitten, dan zal het geen oplossing bieden.
"en de indruk van juf heeft gekregen dat hij zelf daarin mag kiezen."
Waarom zou hij niet mogen kiezen?
Praat met hem. Hou de opties open. Blijf met hem praten en hou er rekening mee dat hij jong is en van mening kan veranderen.
Groet,
Miriam Lavell
Misschien verkeerd gesnapt?
Houd je ook rekening met de mogelijkheid dat hij het gewoon 'verkeerd opgevat' heeft? Dat juf bij wijze van grapen om hem te stimuleren door te werken heeft gezegd...je wilt toch wel naar groep 6? En daarbij gewoon bedoeld heeft volgend jaar...
Waarom ga je niet gewoon naar juf om uitleg vragen wat ze met die opmerking bedoelde, nu vandaag nog? En als ze inderdaad gezegd en bedoeld heeft wat zoon denkt maak je meteen een afspraak om een er uitgebreider over te praten...(dat zou ik doen....voordat ik me allerlei muizenissen in het hoofd haalde..)
groeten albana
Geen probleem
Ik vind het geen probleem dat de juf eens een balletje opgooit bij je zoon. Prima toch om even te polsen hoe hij zelf in dit onderwerp staat? De juf brengt 5 a 6 uur per dag met de kinderen door; er wordt wel meer met kinderen besproken waar we als ouder niet direct van op de hoogte zijn. Hoeft ook niet.
Neemt niet weg dat je best de leerkracht even kan aanspreken. "Goh, ik begreep van X dat je met hem had gepraat over versneld doorgaan naar de volgende groep. Vertel eens, hebben jullie inmiddels de indruk dat dat beter voor hem zou zijn?"
Dan weet je ook met welk doel de juf deze vraag aan je zoon heeft gesteld. Pas op dat je niet nu al alles zelf invult en inkleurt voor haar.
Vragen
Ik zou ook even navragem hoe het zit, dacht hetzelfde als Albana, misschien heeft hij een opnmerking gewoon verkeerd begrepen. En het gaat om hem, dus hij zou sowieso moeten meebeslissen, lijkt me, als het echt een serieuze vraag is.
Tja
Ik zou dat als juf niet doen, ook niet een balletje opgooien. Ik zou dat altijd eerst met de ouders overleggen. Je kind kan thuiskomen met die opmerking van de juf en dat komt raar over bij ouders denk ik.
Billie je moet wel naar de juf stappen om het te vragen hoor. Waarom wacht je daarmee om eerst hier te polsen wat er misschien gezegd zou kunnen zijn?
Oke
Het probleem zit er een beetje in dat ik juist denk dat school hem niet zal laten versnellen. Omdat juf dat sowieso dus al aangaf, en omdat het volgens mij helemaal geen beleid is op school. (ik hoor er nooit over, wel vaak over zittenblijven, terwijl er best veel slimmere kinderen zitten)
Daarom heb ik er moeite mee dat hem het gevoel wordt gegeven dat hij mag kiezen, terwijl ik me afvraag of dat wel zo is. Terwijl ik niet uitsluit iid dat bij hem de wens om te versnellen gaat komen, omdat zoals ik zei hij ook begint te snappen dat het niet goed gaat zo. Of versnellen hierin iets kan oplossen is maar de vraag, en ik heb er eerlijk gezegd niet goed over nagedacht omdat juf zo duidelijk aangaf dat geen optie te vinden.
Tsja, vind het toch wel fijn eerst hier te polsen. Het stemt me iig al wat milder, te lezen dat anderen het niet zo´n probleem vinden dat ze op eigen houtje het gesprek aangaat met hem, zit misschien toch wel iets in. Ik vind het ook niet nodig er gelijk voor naar haar te rennen, volgende week is ook gesprek. Dat zoon het helemaal verkeerd begrepen heeft kan ik me bijna niet voorstellen omdat dat eigenlijk nooit voorkomt.
(als hij twijfelt of hij info wel goed heeft geïnterpreteerd dan geeft hij dat ook aan doorgaans, nu was hij heel stellig)
Bedankt voor de reacties!
Soms
begrijp ik mijn zoon wel, die vrouwen ingewikkeld vind. Ik heb het al een paar keer gelezen Billie, maar om nu te zeggen dat ik begrijp wat je punt is.... Ergens zit een knoop, ik hop dat je hem ontward krijgt.
Tsjor
Nou
Had er nog over nagedacht, vroeg me zelf ook wel af waar precies mijn moeite ligt. Ik denk dat ik een beetje bang ben dat de juf op deze manier (weer) wil bewijzen dat ze gewoon niks kan met zoon, want hij wil niet. Dat is al een paar keer gebeurd met moeilijker werk etc. Ze vraagt het hem heel liefjes en enthousiast maar zoon wil dan niet. Ik denk dat ze volgende week bij het gesprek heel wanhopig gaat roepen; en naar groep 6 wil hij ook al niet, tsja, dan weet ik het echt niet meer!
Zoon is een kind dat zeker betrokken moet worden en een grote stem moet hebben, maar anderzijds moet hij ook ´bewerkt` worden omdat anders zijn onzekerheid, faalangst en angst voor onbekend gaan overheersen. (werken op een moeilijker nivo zou hij gewoon *moeten* wat mij betreft, maar juf wil daar (nog) niet aan.) Ik denk dat ze teveel verantwoordelijkheid bij hem legt en dat hij voelt dat zij het ook niet weet allemaal, terwijl hij er grote behoefte aan heeft dat ´wij het wel weten`. Het gaat, nogmaals, niet echt goed op school, anders zou ik me ook niet druk maken. Maar wat er nu precies niet goed gaat en waarom en in welke mate enz enz blijft voor ons allemaal nogal vaag. Daar gaat wel een vervolg op komen maar in de tussentijd moeten we ook iets. (overigens, hij heeft deze juf al het derde jaar, dus de dingen spelen nogal lang.)
Begin van ontwarren
Drie touwtjes zie ik waar je een begin mee zou kunnen maken om te ontwarren:
- 'wat er nu precies niet goed gaat en waarom en in welke mate enz enz blijft voor ons allemaal nogal vaag.' Het lijkt me dat die vaagheid eerst opgelost moet worden, voordat je discussies aangaat over oplossingen (wel of niet naar groep 6, wel of niet moeilijker werken etc.) Dus wellicht kan dat je insteek zijn voor het tien-minuten-gesprek: geen gesprek over oplossingen, maar alleen over opheldering van wat er nu precies niet goed gaat;
- de knoop lijkt ook de knoop van de juf te zijn, zoals jij het nu beschrijft, dus wellicht kun je haar eens laten praten, zodat zij zelf helderder krijgt wat er u precies speelt, waar ze niet mee overweg kan, wat ze moeilijk vindt, waar ze zich wellicht aan irriteert etc.
- je geeft zelf aan dat je een andere benadering zou kiezen dan wat je denkt dat de juf doet, zelf schrijf je dat je hem eigenlijk zou opdragen/uitdagen om moeilijker werk te doen. Wellicht heb je voorbeelden in de thuissituatie uit het verleden, of zou je nu in de thuissituatie je zoon op jouw wijze kunnen uitdagen en dan niet zozeer in concurrentie met de school, maar om te zorgen dat het manneke lekker in zijn vel zit en doet waar hij zin in heeft (thuis dan).
Tsjor
Tsjor
Bedankt voor je reactie!
Gesprek is nu geweest en eigenlijk ben ik tot de conclusie gekomen dat ik écht niet met juf kan communiceren, en misschien maakt dat wel dat alles zo in het vage blijft. Dat ´ligt` ook aan zoon, het is een kind met een wat onduidelijke problematiek, en jaren hulpverlening hebben ons niet veel verder gebracht inmiddels. We gaan nu overstappen naar nieuwe hv maar door wachtlijst gaat dat ook weer duren.
Ergens snap ik ook wel dat juf er de vinger niet op kan leggen want dat kunnen we thuis ook niet goed. Van de ene kant lijkt eea wel zorgwekkend, van de andere kant ook weer niet. Juf heeft het gevoel dat hij niet zo gelukkig is op school, dat blijft vaag. Ook wij hebben soms het gevoel dat het prima gaat met zoon maar soms ook niet. In ieder geval zijn er genoeg signalen dat hij steeds meer moeite met school heeft. (blijft onophoudelijk aangeven veel moeite te hebben met de vaste reken en taal werkjes, naar ons toe dan, doet deze wel braaf en goed, vage lichamelijke klachten aangevend om niet naar school te hoeven, ook al voor de zomervakantie maar in de vakantie geen klachten, prikkelbaar uit school komend etc)
Ik weet niet precies wat er met zoon scheelt, maar misschien komen we er ook niet achter voorlopig. Het zou mijn idee zijn om iig te proberen hem werk te geven dat meer op zijn nivo ligt, hij doet nu het reguliere werk dat voor hem geen enkele inspanning inhoudt. Misschien is dat helemaal geen oplossing, maar het lijkt me de moeite waard te proberen. Ik zou eigenlijk niet weten hoe we de gebruiksaanwijzing van hem kunnen vinden zonder maar iets te gaan proberen.
Van de juf ga ik iig geen concrete dingen te horen krijgen, ze bleef weer uitermate vaag. Op het moment dat ik dingen probeerde te concretiseren draaide haar verhaal weer een kwartslag enz. Maar het lijkt erop dat ze haar baan langsaamaan aan het afstoten is aan een nieuwe juf, die nu voor het eerst ook bij het gesprek was. (de oude juf is steeds minder dagen aanwezig, deed de klas voorheen alleen) Met deze nieuwe juf heb ik veel beter het gevoel te kunnen praten. Ik had nu voor het eerst het gevoel dat er naar ons geluisterd werd en dat het gesprek professioneel en zakelijk verliep. (maar het leek alsof we 2 totaal verschillende gesprekken door elkaar heen voerden, ook nog met ´oude`juf, best bizar was het) In ieder geval is er nu wel afgesproken, ook omdat zoon nu (thuis) aangaf graag moeilijker werk te willen, dat hij met taal en rekenen met groep 6 mee mag doen, al deed oude juf hier wel nog moeilijk over.
Ik ben toch wel blij nu, omdat ik het gevoel heb dat er tenminste iets gebeurt nu. (we staan al zo lang stil) En ik kreeg het gevoel dat oude juf zichzelf echt op de achtergrond aan het plaatsen is, hetgeen misschien prima is want met nieuwe juf kan ik denk ik wel uit de voeten, heb het gevoel wel weer bij haar terecht te kunnen als het nodig is en met haar een front te kunnen vormen tbv onze zoon.
