Overstap naar vrijeschool
Wij denken erover om onze kinderen (groep 4 en 6) te laten overstappen naar de Vrijeschool. Geen makkelijk besluit: de school staat in een andere plaats, 15 km verderop. Maar... op deze school (openbaar, dalton) gaat het met zoon (gr. 6) hard bergafwaarts. Dat is op zich al een lang verhaal, maar het komt er samengevat nu op neer dat we denken dat een totaal andere (creatievere, intuïtievere) aanpak zijn redding kan zijn. Oudste kind zit al in groep 7 en die willen we niet meer laten wisselen.
Wie heeft ervaring met overstappen naar een andere school? En naar de Vrijeschool? Beviel het?
Allemaal waar
Ha Miriam, je stelt precies de goede vragen 
Wij willen het als ouders ook best 'laten gaan' met zoon, maar punt is dat we door school steeds weer gewezen worden op het feit dat hij uitvalt. We hebben over doubleren gedacht, vanuit het idee dat hij dan wat tijd heeft om uit te harden. Maar precies wat je stelt: de vraag is of dat soort dingen wat doet. Het is het herhalen van dezelfde foefjes, net zo lang tot het hopelijk landt. Dat is weinig aantrekkelijk voor hem. En sociaal gezien past hij in z'n klas.
Wat de ib-er zei over het compenseren met intelligentie, sloeg op het eerste dyslexieonderzoek van 1,5 jaar geleden. En ja, hij loopt werkelijk op alles in meer of mindere mate achter (behalve dus topo). Nu ontstaan die achterstanden weer omdat hij relatief vaak en lang met spelling bezig is. En omdat hij opdrachten moet uitschrijven, wat niet lukt. En zelfstandig moet werken (dalton), wat niet gaat. Een cirkeltje.
Hij houdt van sport (is ie goed in!), tekenen, en is verder heel ondernemend. Heeft maandag nog een Valentijnskunstwerk in elkaar geflanst voor zijn liefje, inclusief zelfgeschreven (!) kaart. Zo trots als een pauw.
Je slaat de spijker op z'n kop: iedereen verwacht meer van hem. Hij is zeker bovengemiddeld slim (en vooral ongelooflijk vindingrijk en origineel), maar hij kan dat eigenlijk overal gebruiken, behalve op school. Ironisch toch?
Maar, terug naar mijn oorspronkelijke vraag: zou een overstap naar een andere school (welke dan ook) deze cirkel voor hem kunnen doorbreken?
Oren en ogen zijn dik in orde (al is al eens een auditief verwerkingsprobleem geopperd)
Ik betwijfel het
School blijft school, dus leren aan een tafeltje en met een methode. En of die methode nou door Noordhoff, Zwijssen of de vrije school is bedacht, dat maakt weinig uit. Spelling, rekenen, het blijft in principe hetzelfde. Montessori is de enige methode die hierin iets anders is, het wordt door allerlei materialen zichtbaar gemaakt.
Ik denk dat op de VS, door periode-onderwijs, ambachtelijke vakken en veel handwerken, voor je zoon misschien wel leuker wordt: er is misschien minder waarbij zijn niet-goed-kunnen-leren tot uiting komt. Wie weet kan hij fantastisch timmeren en breien. Maar dat zal hem geen betere lezer, speller of rekenaar maken. In die zin is het dus een domweg accepteren dat het is zoals het is. En dat kan op de huidige school ook, bij zijn vriendjes.
Nog even los van wat de onderzoeken straks zeggen, want wie weet is dat wel heel verhelderend, maar misschien dat een echt andere vorm van onderwijs wel het verschil kan maken. Ik weet het niet, maar ik vind een school als de Guus Kieft-school wel interessant. Zo zijn er meer, Terra Incognita bijv. Het zijn particuliere scholen op democratische/ sociocratische basis. Het keurslijf dat alle andere scholen bieden (waaronder regulier, maar beslist ook de VS) ontbreekt daar volledig.
Juffie en jenaplan
Helder, hoor, dank voor je overweging. Hè, wat doet het goed eens wat andere geluiden te horen! Als je al zo lang aan het cirkelredeneren bent en er ook samen met school niet meer uitkomt, is een frisse blik heel welkom die krijgen we hier volop.
Wij zijn ook erg benieuwd wat er uit de nieuwe onderzoeken komt. De wisc zal niet wezenlijk anders zijn dan 2 jaar gelden, denken we, maar het dyslexieonderzoek? Als nu opnieuw wel een achterstand wirdt aangetoond, maar geen dyslexie, gaan we toch ook aan school twijfelen. Hebben ze hem dan wel voldoende geleerd? Stiekem hopen we op aantoonbare dyslexie. Een dyslexieverklaring heeft niet alleen een prettige bijkomstigheid voor onze portemonnee (vergoeding van de RT uit de zorgverz.) maar misschien geeft het ook meer richting aan de aanpak van school. En, ook niet onbelangrijk: het kan zoon misschien geruststellen, het ligt niet aan hem maar aan de dyslexie. Oudste zoon die HB is, veranderde op slag in een blij kind toen hij dat eenmaal wist. Tot die tijd dacht hij dat hij niet spoorde, omdat hij totaal anders dacht dan andere kinderen. Nu heeft hij daar voor zichzelf een afdoende verklaring voor. En ja, ik ben allergisch voor labels, maar ik snap wel dat het voor een kind duidelijkheid schept.
Ok, balans: school, welke dan ook, blijft een systeem. En vraag is of zoon daar op een andere school aan kan 'ontsnappen'. Iemand ervaring met Jenaplan? Het werd hier al eerder geopperd.
Dysortografie?
Hallo Mama4,
Hebben jullie wel eens aan dysorthografie gedacht? Daar doet de beschrijving van je zoon me aan denken. Ik heb er ook zo eentje thuis. Compenseert met intelligentie waardoor een gewone dyslexie-test nog een score leeftijdsadequaat liet zien, maar ondertussen is foutloos schrijven en verhalen in elkaar zetten telkens weer een moeizaam en langzaam project. Gelukkig heeft hij nu een juf die wel begrip ervoor heeft en als hij het op school niet afkrijgt of te veel fouten heeft krijgt hij het werk gewoon mee naar huis en ze boordeeld het pas met een cijfer als het werkelijk af is.
Het gewone dyslexie-protocol heeft niet zoveel zin, want na een aanvankelijk wat lastiger start, leest hij door veel oefenen thuis wel goed, al is het radend. Wisc heeft hij nooit gehad. Maar wat ik van die test weet doordat mijn andere zoon wel getest is, is dat het typisch een test is waarbij schrijfproblemen nauwelijks het resultaat beinvloeden, terwijl die juist wel een grote stempel op al het schriftelijke schoolwerk drukken.
Ik vermoed dat jullie niet de meest praktische aanpak hebben gehad voor de problemen van jullie zoon. Als de RT-er alleen maar met theorieën komt die op school niet praktisch kunnen (of willen) worden uitgevoerd, dan is dat weggegooid geld. Iemand die buiten school met jullie zoon oefent is dan misschien handiger.
Ik snap dat jullie vanwege gebrek aan resultaten nu op zoek gaan naar een andere school. Ik vraag me alleen af of de Vrije School juist voor deze problemen de meest geschikste is aangezien de algemene tendens is om minder aandacht aan dit soort schoolse capaciteiten te besteden, terwijl je zoon hierin juist meer oefening nodig heeft om zijn tekorten hierin bij te werken. Zowel als met spelling, als simpele schema's hoe teksten en lopende zinnen te structureren.
Verder ben ik van mening dat begrippen als hoogsensitief en beelddenken mensen makkelijk op een alternatieve dwaalweg brengen. Ik geef er zelf de voorkeur aan om mijn kinderen als (hyper)gevoelig en zeer visueeel ingesteld te omschrijven. Ze moeten leren dat ze in deze wereld iets minder snel zich iets moeten aantrekken van andere mensen die in hun doen en laten nou eenmaal niet voor ze op hun tenen gaan lopen en dus afleiden, geluiden maken en soms ook minder aardig uit de hoek komen en aan de andere kant hun sterke visuele kant gebruiken om zwakkere kanten te compenseren. Beelddenken met wereldspel e.d. is alternatieve romantiek. Visueel sterke kant gebruiken door schema's en afbeeldingen te gebruiken om het werk te leren en te structureren is gewoon praktisch het werk om maat van je kind aanbieden.
Groeten Primavera
Ja, primavera!
Alsof je zoon kent! ik heb nog nooit van dysortografie gehoord, maar ik herken het. Ik voel ook helemaal mee in wat je schrijft over de alternatieve dwaalweg: wij zijn zelf erg van de no nonsense, nogal nuchter ingezteld, en ik krijg al snel de kriebels van termen als hoogsensitief. Maar ik herken de kenmerken wel helemaal. Dat is gek, hoor. Zoon doet nu yoga bij een bevriende holistische therapeute, en hij vindt het fantastisch. Dan is het voor ons ook prima, maar het blijft onwennig terrein, met een speciaal steentje en kindermantra's.
De RT-er oefent veel spelling met hem, en we oefenen thuis ook. Ik heb inmiddels ook contact met iemand die een training aanbiedt Ik leer anders, voor visueel ingestelde kinderen 
Ook het proberen waard. Kinderen leren een foefje om de talige informatie beeldend op te slaan (als ik het goed heb onthouden). Maar het blijft allemaal versnipperd schieten met een schot hagel op een mug. En dan maar hopen dat we wat raken.
Hulpmiddelen
Mam:"Als nu opnieuw wel een achterstand wirdt aangetoond, maar geen dyslexie, gaan we toch ook aan school twijfelen. Hebben ze hem dan wel voldoende geleerd? "
Ik heb de indruk dat dat de kern van je bezwaar is tegen deze school. En dat is eigenlijk mijn bezwaar tegen je overwegingen. Je zoekt een school die meer resultaat zal boeken, maar dat gaat 'm niet worden.
Bovendien, en dat vind ik eigenlijk het meest trieste, is het waarschijnlijk dat je zoon de teleurstelling van de verwachting op zichzelf betrekt: RT, yoga, vriendjes kwijt en nog helpt het niet, zie je wel ik kan het niet.
Zijn er wel eens pragmatische oplossingen geprobeerd zoals Primavera beschrijft? Waarom moet hij schrijvend zijn lesjes afmaken terwijl dat schrijven problemen geeft? Dat doe je toch ook niet met een kind zonder handen?
Ik vond een link met heel veel vragen en antwoorden, ook over dysorthografie. Misschien heb je daar wat aan http://www.tbraams.nl/ouders/dyslexievragen.php
Groet,
Miriam Lavell
Interessant draadje
Ik lees met interesse mee omdat wij ook twijfelen over een schoolwisseling. Gisteravond wel zo'n negatief 10-minuten gesprek gehad over Tangozoon, 7 jaar groep 3. Maar aan de andere kant denken ze op school wel mee. De juffen weten het niet meer, maar IB-er gaat er nu naar kijken. Tangozoon zit op een montessorischool en al hebben we zo onze twijfels over de school. Het materiaal is voor hem wel prettig, want wij hebben wel vermoedens richting beelddenker, naast onze vermoedens richting dyspraxie. Aan de andere kant kan hij dus helemaal niet goed omgaan met de zelfstandigheid en het plannen wat van hem verwacht wordt op deze school.
Ik heb gisteren eindeloos schoolgidsen van andere scholen zitten bekijken en vindt het echt lastig om hierin een keuze te maken. Wij wisselen vooralsnog dus maar niet en gaan eerst het traject in met IB-er plus ons eigen onderzoekstraject. Maar we verwachten dan ook echt wel veranderingen op school binnen nu en twee maanden en anders gaan we alsnog verder kijken.
Vrije school zie ik voor onze zoon helemaal niet zo zitten, want er wordt dan veel van hem gevraagd w.b. handvaardigheid. Waar hij dus juist helemaal niet sterk in is. Verder spreekt het kindbeeld me ook niet aan. Maar ik kan me helemaal indenken dat andere kinderen daar juist heel goed op hun plek zitten.
In jouw geval, mama4, zou ik nogmaals een gesprek met school aangaan en inderdaad kijken naar wat Miriam noemt, aanpassingen.
Mama4
Wij hebben zelf met onze oudste ook een heel traject achter de rug. Nachten kon ik er wakker van liggen om te bedenken wat wijsheid was. Een ander verhaal dan t jouwe maar ook wij wisten niet precies wat er nou aan de hand was. Uiteindelijk zijn we van de Montessori bij de vrije school terechtgekomen. Ik heb me de vraag gesteld wat wil ik nu eigenlijk voor haar? Toen was uiteindelijk het enige antwoord dat ze weer vrolijk wordt en zin heeft om op te staan en leuke dingen te doen. Bij ons was het op dat moment zo heftig dat dat het enige wezenlijke werd dat belangrijk werd. Ze mocht een week proefdraaien op de vrije school om te kijken of ze het wat vond (groep 6/4e klas) het was een match made in heaven. Ik zag het het moment dat ze naar beneden kwam rennen en vrolijk kwam vragen of die en die bij haar mocht spelen. Voor iedereen klinkt dit waarschijnlijk heel normaal maar op dat moment schoten de tranen in mijn ogen. Dit was een meiske dat bij de psycholoog liep omdat ze niet meer wilde leven.
Ze is geen dag zonder tegenzin naar school gegaan. De zaakvakken boeiden haar niet echt maar wat was ze gelukkig met toneelspelen, breien, kleien, houtbewerken en weet ik veel wat. Wij vonden op dat moment het leren ondergeschikt aan haar gemoedstoestand. Ze is helemaal opgebloeid, is uiteindelijk gymnasium gaan doen maar als het vmbo was geweest was het ook goed geweest. Zelf zegt ze dat het de beste beslissing was die we ooit genomen hebben : )Onze andere kinderen zitten ook op de vrije school. Ik kan rustig zeggen dat het niveau van leren hier hoger is dan op de reguliere scholen hier in de buurt (ik zat in de invalpool van de reguliere scholen). Alleen de weg ernaar toe is een andere. Mijn andere kind is ook meerbegaafd en heeft gelukkig nooit problemen gehad juist omdat ze al haar talenten kwijt kon in het zingen, fluit spelen, handwerken en de vreemde talen (houdt ze nu spreekbeurten in op 10 jarige leeftijd!) Mijn een na jongste kind heeft wellicht wel leerproblemen. Is nog niet helemaal duidelijk. Maar die kan wel heel goed breien en tekenen en zingen en redelijk in rekenen. Tja wellicht dat er op aan andere school iets meer uit zou komen (betwijfel ik, maar o.k.) maar hij is op dit moment heel trots op alles wat hij wel kan en steekt heel goed in zijn vel. Dat is voor ons het belangrijkste. Ik heb zelf op een daltonschool gezeten en het enige wat daar gegroeid is was mijn frustratieniveau en mijn faalangst. Ik had n.l. mijn weektaak nooit af. Voor mij was het systeem ongeschikt. Ik was een dromer en begreep nooit echt wat er nou van me verwacht werd. had het gevoel nooit klaar te zijn. Daar zou je zoon dus wel baat bij kunnen hebben op een vrije school, dat het duidelijk is wat gedaan moet worden en ook wanneer het af is. Jenaplan lijkt mij ongeschikt voor je zoon als Dalton ook niet geschikt is voor hem. Ook bij jenaplan werken de kinderen zelfstandig met taakjes n.l. Ik zou je aanraden om te gaan praten en je zoon er te laten proefdraaien. Dan kan hij zelf zien wat en hoe het is. Nog een voordeel zou kunnen zijn dat de leerkracht die er nu voorstaat degene is die bij de klas blijft t/m groep 8/klas 6. Als dat een klik is en dat gaat goed weet je in ieder geval waar je aan toe bent de komende jaren. Succes en laat nog eens weten hoe het gaat en hoe hij de eventuele proefweek vond.
Die suggesties van de RT er gaan het inderdaad niet doen. Dat zie je volgens mij op meer scholen, zowel regulier als bijzonder: geen tijd, geen zin, ze moeten maar in de mal passen en anders is het jouw probleem.
Reageert je zoon beter op rekenen met eikels en pannekoeken (breuken!) en het leren van ambachtelijke technieken? Dat kun je zelf thuis uittesten. VS dochter vindt het geweldig. Maar voor zoon zou het niets zijn. Die wil dat dingen zijn wat ze zijn, klaar. En knutselen is aan hem al helemaal niet besteed. Nou, dan is de VS dus niets voor hem.
Als je zoon dyslexie met een hoog IQ heeft, moet er waarschijnlijk flink aan zijn zelfbeeld gesleuteld worden. Zelfs als de juf daar goed mee omgaat, kunnen klasgenoten heel wat schade aanrichten, heb ik gemerkt. Dus misschien ook daar op letten. En verder moet er dan met een gespecialisserde dyslexie-coach worden gewerkt, onafhankelijk van het soort schooltype.
O.t.: Ik ken iemand die geen goede dyslexie-coach kon vinden en er dus zelf maar een werd, en dan bedoel ik echt met alle papieren en de hoogste score van haar jaar! Ze verdient er nu haar brood mee...
Juffie (onbelangrijk vraagje)
Waarom heten vrouwelijke leerkrachten op de vrije school 'juffie'
Vind ik zo'n rare term, waar komt die vandaan? Waarom is juf niet genoeg?
Vraag ik me nou ook af, bromvlieg
Ik vind juffie ook zo vreemd, een beetje kinderachtig. Kan me niet voorstellen dat ze dat in groep 8, ik bedoel 6e klas nog zeggen. En hoe noemen ze een meester dan eigenlijk?
Ontroerd
Net schoten me even de tranen in de ogen, waarom weet ik eigenlijk niet. Ik ben ontroerd door het ongelooflijke fijne meedenken van jullie allemaal. Dat is het! Het is prettig te lezen dat onze zoon blijkbaar niet de enige is die zijn weg moet vinden. En de kwaliteit van jullie adviezen (of ze nou pro of contra VS zijn) is enorm!
Miriam, hulpmiddelen (laptop in de klas etc) zijn besproken, maar moeten door ons zelf worden geregeld en bekostigd. Op zich geen probleem, maar de meerwaarde is op dit moment nog niet direct duidelijk geworden. School is niet happig op werken met bijv. Kurzweil, omdat er dus al zoveel aandacht in de klas moet worden verdeeld. Begrijp me goed: de verstandhouding met school is nog altijd goed, maar de grenzen van wat op deze school haalbaar is, zijn al langere tijd in zicht. We zijn ook open naar school over de vraag of dalton het wel helemaal is voor zoon. Dat snappen ze ook, gelukkig. De RTer is extern, dat is wel jammer, merken we. Ergens zit toch weerstand bij school, alsof ze zich bekritiseerd voelen door de RTer. Maar de school van zoon is een kleine dorpsschool met nul middelen en alleen een parttime ib-er.
En je hebt natuurlijk helemaal gelijk dat we onze verwachtingen moeten bijstellen over zoon. Of bijstellen, dat klinkt zo negatief, meer in lijn brengen met wat we van hem zien eerste doel is nu dan ook om zijn welbevinden op te krikken. Zoon blij, wij blij.
Ik ga je gevonden link NU bekijken!
Eefy, herkenbaar verhaal! Wat je stelt over niet weten wat er van je wordt verwacht is bij zoon idd een struikelblok op de huidige school. Proefdraaien willen we tzt graag doen, maar dan moet wel al duidelijk zijn dat de nieuwe school een serieuze optie is. Inmiddels is er een afspraak met een jenaplanschool voor een gesprek, en we zijn met de vs in contact. Beide scholen ver van huis. We gaan er open in en ik heb nu werkelijk geen flauw idee wat daar uit gaat rollen. Intussen zullen binnen 3 weken ook de nieuwe onderzoeken in de bus liggen. Wordt vervolgd!
Mensbeeld
Een meester is een meester, een juf is een juffie. Antroposofie is een mensbeeld, juffie net zoiets als een hoofddoekje (iets paternalistisch over of voor vrouwen, 't is maar hoe je het bekijkt).
Groet,
Miriam Lavell
Reguliere basisschool?
Reguliere basisscholen verschillen ook onderling, misschien zit er wel een gewone basisschool bij jullie in de buurt die goed bij je zoon past.
Ik was getriggerd door je opmerking over de jenaplanschool: er zijn hier ooit mensen in de straat komen wonen omdat hier in de buurt een jenaplanschool is, en ze hadden jenaplanonderwijs uitgekozen voor hun zoon. Maar voor hij naar school ging bleek dat ze die school niet jenaplan-genoeg vonden en is hij naar de gewone-school-om-de-hoek gegaan, die voldeed toch beter aan de wensen.
Jenaplan vindt zelfstandig werken trouwens ook belangrijk, net als een daltonschool.
Bij ons in de buurt hebben alle basisscholen de komende maand open dagen, is dat bij jullie ook? Dan zou je overal eens makkelijk langs kunnen om de sfeer te proeven en te vragen wat elke school belangrijk vindt.
Klopt, tijgeroog
Lastige is dat hier in de omgeving vooral veel straf christelijke scholen zitten. Niks op tegen, maar niet passend bij ons, want wij zijn 'niks'. Zoals dat zo mooi heet
Ik merk dat onze focus voortdurend verschuift: ander type onderwijs, andere sfeer, betere school, meer voorzieningen, andere vakken? Wat is het beste voor hem? Helaas weten we dat pas als we het hebben geprobeerd. En dan is huidige school ook nog een optie. Blijven kan nl. ook nog, met aanpassingen, een dyslexie-coach (heb ik van dit draadje geleerd), stevige gesprekken. We gaan het allemaal meenemen!
Vaardigheden uit elkaar halen
Als een kind niet kan schrijven, dan moet je niet leren rekenen of zinnen kan begrijpen of zelfs spellen, door te schrijven. Controleren of hij van het leren de vaardigheden rekenen, begrijpend lezen of spellen heeft opgedaan door hem te laten schrijven, kan helemaal niet.
Hij kan niet schrijven.
Probeer met school op andere manieren van aanleren en toetsing te komen. Mondeling, computer, verzin het maar. Stop met schrijven. Dat houdt hem onnodig op in de vaardigheden die hij wel zou kunnen leren.
Groet,
Miriam Lavell
Ach miriam
"Een meester is een meester, een juf is een juffie. Antroposofie is een mensbeeld, juffie net zoiets als een hoofddoekje (iets paternalistisch over of voor vrouwen, \'t is maar hoe je het bekijkt)."
Hoe negatief kun je het weer bekijken? Juffie is (meestal) een kleuterjuf, de "juffies" vanaf de 1e klas worden meestal gewoon "juf" genoemd, hebben niks voor of tegen hoofddoekjes, en zijn niets meer of minder dan de meester, die ook gewoon meester genoemd wordt 
groet, Tess
