Pestgedrag na vriendschap

Met het risico het hele forum over me heen te krijgen ga ik m er toch ingooien;

Mijn oudste zoon werd op de basisschool ook gepest door een jongen. Stiekeme dingetjes, opstoken, gedrag wat net wel/net niet aan te pakken was door school. Een jongen in het bijzonder deed dit met nog wat meelopers eromheen. Andere kinderen werden ook gepest. Ouders betrokken, school betrokken, pestprotocol, bladiebla. Allemaal geprobeerd, het pesten ging door.
Tot we zoon hebben geadviseerd de grootste pestkop een flinke klap op de neus te geven als hij weer eens bezig was. Goed hard voor het schrikeffect. En warempel, er was een moment dat zoon het pesten zo zat was dat hij het deed en een flinke beuk uitdeelde. Pestkop een bloedneus. Mijn zoon is nooit meer gepest..

Ik sluit mij aan bij Mischa. 
Hetzelfde verhaal hier, ik heb mijn zoon uiteindelijk  gezegd dat hij wat mij betreft die pestkop maar een paar flinke klappen mocht geven.
Dat heeft hij ook gedaan. Hij is nooit meer gepest daarna.

Index224 schreef op 27-10-2023 om 09:04:

[..]

Zeker kan dat helpen. Maar niet alle kinderen zijn in staat dat te doen. Bovendien leg je dan de verantwoordelijkheid voor het stoppen bij het gepeste kind.

Als de daadwerkelijk verantwoordelijke geen verantwoordelijkheid krijgt of neemt, kan dat een oplossing zijn. Verder ben ik het niet met je eens dat je de verantwoordelijkheid bij het gepeste kind legt: Je geeft hem een nieuwe optie om te reageren.

Persoonlijk heb ik dat één keer gedaan (1x geschopt, richting ballen), toen ik 12 was. Het hielp geweldig. Ik vond het doodeng, maar het effect was fenomenaal. Helaas was ik toen al zo somber dat ik niet zo lang meer heb kunnen genieten van mijn nieuwe rol. Op de nieuwe school kwam ik weer dodelijk onzeker binnen. Was ik toen nog maar een keer zo dapper geweest, maar helaas!

In jouw geval (topicstarter) lijkt me terugslaan en zo nu niet meer nuttig. Dat heeft hij al gedaan en de leerkracht kijkt ook je zoons kant uit en ziet beide jongens als probleemgeval. Dus ik zou toch proberen of het gaat lukken met zelfbeheersing voor je zoon. Dat is ook nuttig voor 'later' ten slotte. Negeren, niet reageren, weglopen, de aandacht op anderen richten. Heel moeilijk dus. Veel sterkte!

hier ook voorgehad, een jongen die mijn dochter konstant treiterde maar ook wel vrienden wilde zijn, puur aandachtzoekerij dus. Ik heb de jongen zelf heel streng toegesproken toen zijn moeder er nog niet was bij t ophalen... hij heeft nooit meer iets gedaan en zelfs zijn excuses aangeboden. Zijn moeder kwam uiteraard even verhaal halen bij mij maar dat ging allemaal gelukkig heel vriendelijk en zij heeft haar zoon er ook nog eens streng op aangesproken maar jouw zoon mag hem idd ook even flink laten zien dat hij hier niet vam gediend is zoals andere hier al zeggen, alleen wil niet elk kind dat, mijn dochter durfde dat bv echt niet.

Heeft dat jongetje wat pest zelf wel vriendjes? Ik begrijp dat hij vriendjes was maar door zijn gedrag (ongetwijfeld niet expres) buiten de groep is gezet.  En nu door pesten en vervelen om aandacht blijft vragen. Het zelf waarschijnlijk ook niet leuk vinden.  Dan ook nog een moeder thuis die hem opstookt

Ik zou zeggen; probeer gewoon weer vrienden te worden.  Dus leg je zoon uit dat je soms de zaak eens flink op zijn kop moet zetten om dit soort dingen goed aan te pakken. Laat hem boven zichzelf uitstijgen en help ze weer vrienden te worden

Kp1985 schreef op 27-10-2023 om 09:24:

Snap jullie helemaal,probleem is alleen dat ik nu al weer dat de pestkop dan huilend naar moeder en meester gaat en mijn zoon weer met een rode kaart van school thuis komt...wat weer negatief effect heeft.
Hij heeft hem al eens terug geslagen en dat is toen gezien en toen had hij dus de schuld,heel jammer maar zo gaat het hier.
Zijn juf van vorig schooljaar had de pestkop goed in de gaten...helaas heeft hij nu een andere leerkracht en begint t gedoe van voor af aan.

Heel goed dat je zoon voor zichzelf opkomt! Ik zou dat ook precies zo uitdragen naar school, pester en diens ouders. Een rode kaart/straf oid gaat direct de prullenbak in of wordt niet uitgevoerd zolang er nog gepest wordt. Huilend naar ouders of leraar rennen? Helemaal prima! Als je dat niet wilt moet je niet pesten. Ziet meester dat jouw kind slaat? Ook prima, want zolang het pesten niet opgelost wordt door de verantwoordelijken mag zoon voor zichzelf opkomen. Ik zou niet bang zijn dat zoon 'de schuld' krijgt en dit ook zo naar zoon uitdragen. De schuld krijgen betekent in dit geval voor jezelf gaan staan en niet op je kop laten zitten door degene met een grote bek. Kun je niet vroeg genoeg leren m.i. Tuurlijk levert dit wat verontwaardigde gesprekjes op met de leraar/in het roddelcircuit/etc. Dat is dan maar zo. 

Mooi hoor. Dus je leert je kind dat geweld helemaal ok is, zolang je maar niet zelf begint.

Mijn kind was te groot en te sterk om die rattige pestkoppen een dreun op de neus te geven; dat zou onherroepelijk leiden tot fysiek geweld en een proces-verbaal. Wij hebben kind ook altijd gezegd nooit zich te laten verleiden tot het uitdelen van een dreun daar een dreun van hem kon leiden tot een gebroken neus bij de pester. Het was ergens jammer want het kwetsende gepest van flauwe opmerkingen of teksten op klimrek schoolplein of tegen tafel botsen etc hield wel aan. We hebben kind meegegeven dat dit gedrag van pesters een manier is om je uit de tent te lokken wel over te gaan tot ongewenst gedrag en dat dan net op een moment dat ze zien dat de juf in de buurt is. We hebben met kind gesproken over het pest gedrag daar we bij school geen daadkracht bemerkten. Dat is namelijk het nadeel van grote sterke kinderen; de juf vindt snel dat ze niet moeten aanstellen of heeft geen zin of tijd dat op te pakken.
Kind snapte het spel van de pesters heel goed. Een keer heeft het een rattige pester met judo greep tegen de grond klem gelegd maar toen waren er een paar ouders die er iets van vonden terwijl ze negeerden  wat er speelde( sneaky gepest). De huisarts vond het sterk dat kind voor zichzelf was opgekomen omdat er ook heel wat kinderen veranderen in psychisch gebroken wezentjes met heel laag zelfvertrouwen. 

Nu schrijft TO over dat het pesten puur kijken, of met woorden gebeurt. Hij wordt niet geschopt of ander zichtbare vorm van zieken. Moeilijk voor haar zoon om dergelijke momenten vast te leggen en ermee voor de dag te kunnen komen zodat die moeder van de jongen met eigen ogen kan zien hoe in het geniep hij te werk gaat. Aan TO dan het advies haar zoon te leren zich af te sluiten voor het ziekelijke jaloerse gedrag van een etterig en rancuneus ventje. Leer hem te begrijpen dat reageren net hetgeen is wat hij juist moet laten. Ik weet het, hij is pas 8 jaar.
Mijn kind (10) zei ons  dat het net was als vissen. (Hij viste graag.) Tijdens vissen wordt de vis gelokt met een lekker stukje brood aan een verborgen haakje. Maar de vis moet zo verstandig zijn er met een boog omheen te zwemmen. Precies, zeiden wij, zo had hij voor zichzelf een prima voorstelling gemaakt hoe te handelen tijdens uitlokkend of bedreigend gedrag. Ouders kunnen hun kind wel vertellen hoe te handelen maar dat moeten ze zelf bedenken. Zo werken de assertiviteitstrainingen ook; kind komt tijdens training in een opgezette conflictsituatie en dan is het aan het kind de opdracht te bedenken hoe te reageren. Die trainingen zijn leerzaam omdat kind dan beter voorbereid is in onverwachte dreigende situaties op school of speelplein of sportveld hoe het zich heeft te beheersen. Ze hebben in een training gezien hoe te handelen als er geen volwassene in de buurt is en met welk resultaat.

Misschien een wat langdradig verhaal maar als je kind merkt moeite te hebben met het omzeilen van uitlokkingen, zou een assertiviteitstraining hem hierin kunnen trainen zodat hij het minder persoonlijk neemt. Of zoals de maatschappelijk werkster zei:’ glibberen als een aal om zo buiten de rottigheid te blijven’ een raad die altijd van pas komt, ook als ze meer uit zicht van ouders geraken.
Zoon is na de inzicht over het haakje met brood lange tijd niet meer gaan vissen.
Sterkte

Sommige kinderen zijn niet zo mondig itt andere klasgenoten. Als een assertiviteit training hen leert mondiger te worden, is dat al een groot winstpunt, niet alleen tijdens pesten maar ook op andere vlakken waarbij sociale vaardigheden handig zijn.
Moet wel meegeven dat mijn kind pertinent geen cursus wilde want het vond dat de pesters zelf maar op cursus moesten gaan. Tegen die waarheid  kon ik niets inbrengen en zo had de cursus bij hem ook geen zin. Hij is er op eigen wijze door de basisschool jaren heen geglibberd. 

je schrijft dat de leerkracht vorig jaar het wel goed in de gaten had. Is die nog actief op school? Misschien die eens benaderen of meenemen in het gesprek met huidige leerkracht?

is de andere moeder aanspreekbaar? Klinkt niet echt zo, maar misschien een poging met een neutrale/bemiddelende  derde erbij?

Dit is voor beide jongens toch niet leuk? Lijkt me in ieders belang dat het stopt. Met die insteek (ipv dader/slachtoffer) toch nog eens rustig het gesprek aan gaan, onder begeleiding?