Probleem eerste tijd groep 1

Praten met de juf

Goh, wat zielig. Dit is inderdaad niet goed, je moet in actie komen.

Ik zou maar eens beginnen met een gesprek met de juf. Zij is het eerste aanspreekpunt. Vraag hoe het in de klas gaat met je zoon: doet hij lekker mee, of trekt hij zich terug? Heeft hij vriendjes, hoe reageert hij op de andere kinderen? Oftewel: krijg zelf een beeld van je zoon in de klas en ga na of dat erg afwijkt van zijn gedrag thuis.

Je zult toch echt moeten bespreken wat de juf kan doen. Overzetten naar een andere klas is misschien een optie, maar ik denk niet dat dat echt een oplossing is. Dan moet hij weer wennen, weer andere kinderen en leerkracht, plus hij heeft de vervelende ervaring van nu die daarmee niet echt is opgelost.

succes, groet, Mamvantwee

Uitzoeken wat er aan de hand is

Ik herken wat je schrijft en ik heb geen pasklaar antwoord voor je. Zelf zou ik eerst willen uitzoeken waarom hij school niet leuk vindt op dit moment. Is het de verandering (hebben jullie hem daar regelmatig met hem over gesproken, af en toe de weg naar de nieuwe school gelopen) en is hij voldoende voorbereid.. Sommige kinderen hebben echt meer nodig dan een paar keer horen dat er iets anders zal zijn.. soms moeten ze het vaker horen, moet er precies verteld worden wat er anders is, ze moeten het zien, voor het zal gebeuren.. Of is het de juf? Zo te lezen heeft de juf niet veel inlevingsvermogen. Of is het dat het te druk is, teveel kinderen die allemaal ook die ene lego trein willen hebben om te spelen.. heeft hij het nodig om gekoppeld te worden aan een ouder kindje dat hem bij de hand neemt en zo gaandeweg eea vertelt over hoe het gaat.. Maakt hij zich zorgen over de regels of hoe hij thuis komt ? Ik was in de (luxe) positie om ene zoon 2 maanden te doen wennen aan school en de andere 6 (waarvan 4 voor rekening van de juf komen -hoor). Misschien helpt het om mbv pictogrammen (zo heb ik fotos van de deur van school, van huis en van de naschoolse als pictogram) de dag overzichtelijker maken.

Je moet ook niet vergissen in dat voor alle kinderen het weer opnieuw wennen is na de vakantie.. er is dan weer op nieuw een 'pikorde' die gevormd zal worden. En al die kinderen reageren dat af en ook op elkaar.. En misschien helpt het als je dat ook helder zegt: iedereen heeft het even moeilijk om weer naar school te gaan. Sommigen doen misschien wel gek/raar/anders.

Misschien helpt een knuffel van thuis mee die op school mag blijven of heeft de juf een speciale knuffel in de klas om kinderen te helpen. Mag hij zo lang naast de juf zitten (als zij hem helpt met de overgang). Vraag ook de juf wat zij vindt en kijk of je kan afstemmen hoe je het doet. Misschien kan je vragen of ze hem de keuze laat in iets (onze juf vroeg -bij stralend weer- aan zoon wat hij wilde: buiten of binnen spelen met de hele klas.. zo'n kind kiest meestal buiten en hij had het gevoel te hebben gekozen en de hele klas was blij met zijn keuze. Misschien helpt het als hij zolang hij het nodig heeft, op een plek kan spelen waar het rustig is, met rustige kindjes. Voor mijn zoon was dat de 'zolder' met poppenhoek zodat hij alles en iedereen aan zag komen. Verder heeft hij niet veel met poppen.

Als het dat allemaal niet is of kan zijn.. (want na 6 maanden halve dagen thuis omdat het de juf teveel was, had ik een bak gedrag en heb ik veel van bovenstaande gedaan of overwogen).. kan je eens kijken of het volgende helpt. (En echt niet me beginnen omdat de paniek bij je kind er nog groter om kan worden ipv kleiner! dan ben je verder van huis).. toen wij bovenstaande (en meer) hadden opgezet, heeft mijn man een week vrij genomen om kind naar school te brengen (want ik was altijd degene bij wie hij thuis was in de middag). Toen hebben wij het volgende afgesproken: man bereide zoon voor op welke weg ze naar school zouden nemen en wat er zou gebeuren (jij gaat naar school) en gevraagd aan de juf wat ze gingen doen. Mijn man bracht zoon de klas in, waarbij mijn man *niet* over de drempel stapte en zoon wel. Wij hebben toen ook gevraagd of de juf wilde zorgen dat zoon welkom geheten en ontvangen zou worden. Toen zwaaien en klaar. Na die week heb ik hem gebracht.. toen kwam er even drama en heb ik hem opgetild, een zoen gegeven en hem aan de juf, in haar armen overhandigd met "nu ga jij naar school, ik ben er zo weer", omdraaien en weggebeend. Dat vond ik best heel lastig hoor. Het is uiteindelijk goed gekomen. Hij gaat met veel plezier naar school (even afkloppen . Al het bovenstaande heeft geholpen: ook in de poppenhoek spelen, ook de pictogrammen.

Wat je ook doet, afscheid moet kort en krachtig zijn met een "tot zo".

Mi een kind kan pas loslaten als dat wat hij moet loslaten, veilig en rustig is en goed ondersteund aan een nieuw avontuur kan beginnen. Ook goed voor jou zou ik zeggen.

Hij kan het

je ook niet vertellen want hij heeft de woorden er niet voor, de grammatica niet en ook de kennis van de wereld en zichzelf niet. Hij weet alleen dat het niet fijn is. Praat eens met de juf. Een van mijn zonen bleek zich zorgen te maken over of ik alleen zou zijn die dag. Op een dag vroeg hij wat ik dan ging doen en toen zei ik dat ik wat leuks in mijn eentje ging doen (zoals zij dat ook wel eens graag doen). Oh, ok zei zoon en dat was dat. Iedereen zei dat ik iets had moeten zeggen in de trant van niet iets leuks doen etc.. boodschappen doen oid (maar dat vinden mijn kinderen weer leuk om te doen).

BTW 1x wennen voor de zomervakantie is wel heel weinig en veels te ver weg hoor.

Je moet echt even zoeken voor je het gevonden hebt. Misschien zit er iets tussen de tips die je hebt gekregen dat precies in jullie manier van doen, in de wereld staan, past.

Naja

nijd, tuurlijk niet. Daarbij is elke vorm van boosheid of nijd of hoe je het noemen wilt gebaseerd op iets anders.. vaak angst ja. Ik denk dat als je gaat praten met de juf, laat haar vooral veel verteleln, je moet letten of zij wel wat snapt van kleuters, angst, overgangen etc.. als ze dat allemaal niet in huis heeft, heb je best kans dat hij in de klas geen enkele ondersteuning krijgt.. integendeel.. dadelijk krijgt hij straf of wordt genegeerd. Even goed op de juf letten, oa.

Hier ook meegemaakt

hallo
dat hebben wij ook meegemaakt, hoewel iets minder heftig denk ik.
onze zoon wilde opeens ook niet meer naar school, en één keertje werd hij helemaal hysterisch toen hij de klas in moest.
na wat praten en flink doorvragen (!) bleek dat een kindje uit zijn klas, hem tijdens het speelkwartier steeds tackelde.
de meester heeft toen met dat andere kindje gepraat en toen was het over. hij voelde dat hij bij de meester terecht kon en dat hij niet aan zijn lot overgeleverd was tijdens het speelkwartier.
sindsdien gaat alles goed. dat kindje wil nu steeds komen spelen bij ons en hij is sindsdien 2x geweest maar 9 van de 10 keer houdt mijn zoontje het af. het gaat goed op school maar hij heeft er geen behoefe aan met dat jongetje ook nog eens thuis te spelen. dus dat doen we dan maar niet, vind ik prima.

ze zijn nog zo klein en sociaal gezien is alles nog mogelijk zegmaar, maar die kleintjes hebben een piekfijn instinct. daar moeten ze op kunnen vertrouwen en leren dat ze om hulp kunnen vragen.

ik zou proberen toch met je zoontje te praten, desnoods met playmobiel poppetjes 'schooltje' spelen en kijken wat er eventueel uit komt. je weet maar nooit, gewoon proberen?

verder hebben hebben we hier een Barbapapa voorleesboek waar opeens een situatie in voorkwam dat de Barbapapa's zich moesten beschermen. toen maakte mij zoontje de link met school en wat er gebeurd was (ik was het alweer min of meer vergeten) en blijkbaar heeft hij meegenomen dat je je soms in het leven moet beschermen tegen anderen. hij snapt nu dat hij het recht heeft voor zichzelf op te komen.

en gewoon door praten, voorlezen, samen spelen..
sterkte ermee, ik vond het zelf erg lastig want je wilt je kind helpen maar bent er niet bij, vanaf de zijlijn.. poeh hey.

herfst

Hoi

toevallig ben ik in ouders en school een draadje gestart over het huilen van mijn dochter bij het afscheid. Het grote verschil dat ik lees is dat het bij ons gaat om het afscheid van mij, en niet zozeer dat ze op school is. Bij jouw zoontje lijkt het wel op de school te gaan en dat lijkt me zorgelijker. (al herken ik dat knoop in maag enorm)

De houding van de juf vind ik walgelijk! Hier een juf die zorgt dat ze in de klas is, haar van me overneemt, op schoot zet of naast haar in de kring, kortom met liefde haar overneemt.

Hoe komt hij uit school, is hij dan wel vrolijk of is hij dan alleen maar blij dat hij weg mag?
Ik zou zo snel mogelijk een gesprek aangaan want zij mag zich wel eens wat behulpzamer opstellen.
Is er geen mogelijkheid hem terug te krijgen naar de eerste juf?

sterkte!

Inderdaad

Juf komt over als een harteloos geval - zal vast niet zo zijn ..
Hier een peutertje dat tijdelijk naar preschool gaat, voor 2 dagen maar.
Vooral door het taalprobleem heeft hij het er erg moeilijk mee. Nu allerlei hulpstukjes om hem zich veilig te laten voelen.. Dat helpt. Maar de leidsters zelf zijn niet erg empathisch, dat valt mij echt op. Ze zijn wel aardig, maar even die knuffel en je kind echt even 'binnenhalen' doen ze niet.

School is natuurlijk al verder dan de opvang, maar met 4 of 5 jaar zijn ze nog steeds zo klein en kwetsbaar! Toch?
Heel jammer dat jouw zoontje nu deze juf treft. Wie weet worden ze nog wel maatjes als jullie juf erop attent maken?

Succes!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Misschien..

ik proef heel erg uit jouw berichtjes dat je denk dat de juf hier de oorzaak van is. Is het mogelijk dat het zich versterkt?
(Zoon kent juf niet, jij vindt de juf niet betrokken waardoor hij - ook bij jou - de afstand tot juf blijft voelen? en zich niet veilig en gewenst in de klas voelt)
Jesse

School

Hoi,

Het beleid van school klinkt niet zo heel kindvriendelijk: geen steun voor deze kleuters. Alleen al dat er 6 nieuwe kleuters in de groep zijn, direct na de zomervakantie.. hoe kan je dan verwachten dat de jongste kleuters goed ondersteund hun eerste dagen in de nieuwe omgeving ervaren? Dat is heel belangrijk voor de eerste indruk van een school (is het eng, spannend of leuk).. de blauwdruk van school. Als je een blauwdruk wil veranderen, kan dat best pittig zijn. De vraag is ook of deze juf dat kan nu of later. Of ze het nu expres doet of niet (zoja, dient ze onmiddellijk ontslagen te worden, zoniet is de vraag of ze daar zelf aan wil sleutelen) maakt niet uit in het ontbreken van steun aan jullie zoon. Is dit jullie eerste kind dat naar de kleuterklas gaat ? Ik voel en voelde mij heel onervaren toen. Ik denk dat ervaren moeders niet stilletjes zullen hopen maar richting juf de verwachting uit zullen spreken *dat* zij hem ondersteund.. De kunst is dat te zeggen zonder dat de verhoudingen op spanning komen. En als dat uitblijft en je ziet dat hij aan het overleven is op school dan kan je wellicht overwegen om eens met iemand van school te praten over dat de juf een fantastische juf is voor 99% van de kinderen maar jouw zoon heeft het er moeilijk mee en wellicht is de juiste conclusie dan dat de combinatie jongetje-juf geen goede is. Of die 99% nu klopt en waar het aan ligt.. Ondertussen heb je ogen goed de kost gegeven op school en wellicht gemerkt welke combinatie met jouw zoon wel een goede is. Dat deze juf het niet kan of wil en de inval wel.. tja. Wellicht ook een gesprekje met inval om te vragen wat er nu precies bij haar gebeurt en wat zij dan doet & wat hij in haar ogen nodig heeft.

Kan je je zoon halve dagen laten gaan ? Ik zou zelf nadenken over open en neutrale vragen stellen richting de staf: in de zin van dat je merkt dat je zoon het moeilijk heeft en dat je snapt dat met 28 (!!!) kids (vanaf begin: pfff) waarvan 6 nieuwen de ondersteuning ook lastig is voor een juf: of ze tips hebben.. Mogen ze jou uitleggen hoe en wat, kom je niet hakketak over en kan je ingaan op de inhoud, nl dat het moeilijk is voor dit jongetje ipv dat jij als overbezorgde moeder te boek staat. Misschien helpt het de juf enorm als er een moeder is die de oudste kindjes voorleest zodat juf meer tijd heeft voor de jongsten. Wellicht moet jij dat niet zijn (gezien de reactie van je zoon) maar is er een moeder die dat graag doet.

Nouja, het is maar een idee.. Lastig hoor.

Succes

Fijn

En gisteren en vandaag?

Ik vind het wel een matige juf hoor, dat is geen warme ontvangst op school en geen reclame voor de school!

Elske

Blijf opletten

Ik vind inderdaad dat juf wel wat alerter mag zijn. Bij ons is het trouwens zelfs "verplicht" om juf bij binnenkomst een handje te geven. Elke dag!

Maar super van je zoontje dat hij zelf durft te vragen of hij bij juf mag zitten, dat is toch echt heel erg knap!

Ik denk dat je goed contact moet houden met de juf. En ook zeggen dat je het zo fijn vindt dat het nu beter gaat. Dat het echt verschil maakt als ze hem 's morgens een beetje op weg helpt.

Verder kun je misschien een kindje uit de klas vragen om een beetje te helpen. Meisjes uit groep 2 vinden dat meestal geweldig (als je een gemengde groep 1/2 hebt). Bij ons doen ze dat ook standaard, mijn dochter (nu groep 3) vond het heerlijk om zo'n nieuwe kindje te helpen. Bv. met jas aan/uit, gymschoenen aan/uit, kleine dingen, maar het geeft een fijn gevoel voor een kind als hij niet alleen staat te prutsen met z'n jas terwijl iedereen al buiten is.

Veel succes en houd het in de gaten!!
Wiggie

Knap

"Ik denk dat je goed contact moet houden met de juf. En ook zeggen dat je het zo fijn vindt dat het nu beter gaat. Dat het echt verschil maakt als ze hem 's morgens een beetje op weg helpt."

Ja maar ze heeft het niet in huis.. niet als je aardig bent, niet als je onaardig bent.. ze heeft het alleen in huis als je er elke keer om vraagt.. en dan zal ze na een paar keer vreselijk geïrriteerd zijn omdat iemand iets van haar wil dat zij niet in huis heeft. Of ze is het alleen als niemand kijkt. Het kan zelfs zo zijn dat als een kind dat nodig heeft en daar bij haar een beroep op doet, het kind vervolgens de hele dag als laatste aan de beurt is. Ze verwaarloost de noden van kleintjes (en dus ook van de groten). Als ze 'handig' is, knikt ze ja en amen in je gezicht en doet ze wat ze wil als je uit zicht bent.

Je moet wel opletten ja en misschien al wel de conclusie trekken dat de noden van kind niet passen bij wat juf te geven heeft en naar school benoemen dat de combinatie kind-juf een ongelukkig is in dit geval.

"Maar super van je zoontje dat hij zelf durft te vragen of hij bij juf mag zitten, dat is toch echt heel erg knap!"
Heel knap en moedig maar de vraag is of hij er niet voor moet betalen. En kost hem dat uiteindelijk misschien meer ? Maw moet je hem in die positie zetten dat hij het zo moet komen halen. Wellicht lever je hem uit aan de leeuwen en ziet hij school als survivallen.. dat kan in lichte mate maar vergis je hoeveel kinderen compenseren voor ze laten zien dat het niet goed gaat.