Rekenen is moeilijk, maar geldrekenen niet?

Overal geldsommen van maken?

Zou wel een aardige truc zijn.
289 + 315
is hetzelfde als
2,89 + 3,15

Dat is als truc misschien wel een oplossing. Maar ik wil zo graag weten waarom het zo werkt bij haar. Ik kan moeilijk de toetsen op school aanpassen, zodat het allemaal geldsommen zijn.
Is dit nu weer een gevolg van dat realistisch rekenen? Heeft ze ergens een blokkade opgelopen? Is het faalangst? Of vergis ik me en is het splitsen van 2,89 veel simpeler dan 62 plus 5 optellen?
En als ik weet waar het vandaan komt, dan kan ik misschien ook iets verzinnen om haar te helpen.

Ik ga overigens het nu wel eens verder uitproberen: de rekensommen waar ze moeite mee heeft stiekum omzetten in geldsommen. Eens zien of ze het dan nog moeilijk vindt.

Tihama

Tihama

"Ik kan moeilijk de toetsen op school aanpassen, zodat het allemaal geldsommen zijn."
Nee, dat moet jij ook niet doen. Je dochter zou dit zelf als ezelsbruggetje kunnen gebruiken. De methode met dat opsplitsen is gewoon maar een methode. Waarschijnlijk heeft je dochter juist moeite met die methode. Voor geldsommen heeft ze denk ik een andere aanpak, die voor haar dus blijkbaar wel werkt. Ze zou dus moeten inzien dat ze die aanpak ook kan gebruiken voor gewone sommen. Het gaat uiteindelijk om het resultaat. Voor veel kinderen werkt route A heel goed, anderen snappen niets van de route, maar komen met route B ook op het juiste antwoord.

Tihama

Dat zie ik vaker, geldrekenen is voor sommige kinderen herkenbaarder, gewoon rekenen is abstract, bij geld kunnen ze zich iets concreets voorstellen. Ze heeft het systeem door, dus de kans dat ze dit ook gaat toepassen in het gewone rekenen is groot. Het zou jammer zijn als de leerkracht blijft hameren op de methode die op school gangbaar is, een kind moet zijn eigen uitrekenmethode kunnen kiezen, vind ik.

Instructie

Tihama, mag ik raden dat ze op school nog niet met geld rekenen?
Ik denk dat je dochter inderdaad in de war is van de instructie. Dat ze wenselijk gedrag probeert te vertonen, rekenen zoals de juf dat doet, maar dat ze daar geen enkele logica in kan vinden.
Misschien trekt ze zich de woorden 'moeilijk' of 'spannend' in verband met getallen boven de tien of honderd ook wel extra aan.
Al die belemmeringen liggen er niet bij geld. Dat is niet van school of juf omhuld met duistere logica, dat is van thuis. Van haar zelf. Van haar zakgeld of dat ijsje kopen op de camping. Er bestaan nog geen regels voor die nauwgezet gevolgd moeten worden. Het mag op haar eigen manier.
Deze verklaring is een educated guess, gebaseerd op hetzelfde probleem dat zich bij lezen voordoet en waar een vergelijkbare oplossing, vergeet alle instructie en breng het terug naar jezelf en wat je wel kan (praten), dezelfde verbazingwekkende resultaten heeft.
Groet,
Miriam Lavell

Het winkeltje....

Bij mijn dochter in de klas is net een periode met "het winkeltje" gewerkt. Ze vond het geweldig! kinderen konden geld verdienen door taakjes te doen, en dat uitgeven bij de winkels die ze ook zelf gemaakt hadden. Ze had er zo'n lol aan dat het bijna niet meer op leren leek, en was teleurgesteld dat het nu weer afgelopen is Juf vertelde daarbij ook dat veel kinderen met reken problemen in dit praktische deel ineens het licht zien
Misschien een idee op jullie school? Als ze een tijdje met geld gerekend heeft gaat het daarna met gewoon rekenen misschien ook beter.
groetjes, Tess

Miriam

Hier wordt in groep 5 wel degelijk al met geld gerekend. Geen idee of dat nog afgeronde bedragen zijn overigens, maar ook in de cito wordt het getest, anders had school daar nooit zulke mooie grafiekjes met sterke en zwakke punten uit kunnen halen. Dus je educated guess gaat wat onze jongste betreft helaas niet op vrees ik. Ik ben overigens wel benieuwd wat ik me voor moet stellen bij leesproblemen en de instructie loslaten en het bij jezelf brengen. Jongste heeft daat ook problemen mee en gaat nu op school getest worden of er dyslexie in het spel kan zijn.

Heidi

"Ik ben overigens wel benieuwd wat ik me voor moet stellen bij leesproblemen en de instructie loslaten en het bij jezelf brengen."

Hoe je dat precies doet kunnen anderen je beter uitleggen.
Maar het doet me een beetje denken aan een passage uit een stokoud boek van Heidi dat ik als kind las. Het is ergens in mijn achterhoofd altijd blijven hangen.
Heidi kan niet lezen en de huisonderwijzer van haar vriendinnetje doet verwoede pogingen haar het abc te leren, en ze moet allerlei leesoefeningen doen. Het lukt niet.
Dan komt oma van vriendinnetje logeren, en die leest heel veel voor, en Heidi kijkt mee. En door de rust en het meekijken met het gesprokene (wat eigenlijk heel natuurlijk is, lijkt me) leert ze het wél.

Lees- en rekenonderwijs is mijn stiel niet maar ik heb wel het idee dat het voor veel kinderen gewoon te moeilijk gemaakt wordt met hakken en hapjes en bruggetjes en techniekjes. Het is iets wat eigenlijk heel natuurlijk in je dagelijke omgeving aanwezig is. Een intelligent kind pikt een hoop dingen vanzelf wel op, maar wordt misschien wel heel onzeker van al die techniekjes. ('Hoezo, zo gaat het toch ook, is dat dan niet goed?')

Als je dreumesen allemaal op looples zou doen met specifieke spieroefeningen en programma's om te leren lopen zou je er misschien een paar extra topsprinters mee kunnen kweken, en verder een heleboel kinderen die problemen hebben met lopen.

Te moeilijk inderdaad

Puck, lees het draadje 'sleeplezen' van Nasha (start do 4 feb). Daar staat ook een verwijzing in naar een draadje in het archief van chippie.
Ellen:"Als je dreumesen allemaal op looples zou doen met specifieke spieroefeningen en programma\'s om te leren lopen zou je er misschien een paar extra topsprinters mee kunnen kweken, en verder een heleboel kinderen die problemen hebben met lopen."
Dat is het. Lezen en rekenen zijn tot op het bot theoretisch geanalyseerd. Die analyse is leidend in hoe kinderen de instructie krijgen. Maar daardoor wordt het juist veel te ingewikkeld.
Zelf doet dit verschijnsel me altijd denken aan het automatiseren van systemen. Ik zat er midden in, begin jaren tachtig. Administraties moesten in de computer en daarvoor was het noodzakelijk om te weten welke processen er precies plaats hadden. De meeste medewerkers, juist ook die met jaren ervaring, hadden geen flauw idee. Het was zo geautomatiseerd in hun doen en laten dat ze het niet meer in stukjes konden benoemen. De analyse die uiteindelijk gemaakt was als basis voor de programmatuur, herkenden ze helemaal niet. Het stond mijlen ver van hen af.
Zo werd dat geautomatiseerde systeem, dat juist de belofte van 'gemak' in zich droeg, juist voor de meest ervaren medewerkers een 'moeilijk ding'.
groet,
Miriam Lavell

Experiment

Bedankt voor jullie reacties. Niemand heeft gezegd dat mijn aanname niet klopte: namelijk dat de geldrekensom op zichzelf makkelijker was dan de abstracte som, dus het moet inderdaad ergens anders inzitten.

Ik heb zojuist een hele bladzijde abstracte sommen in een Excelsheet omgetoverd in geldsommen. Daarnaast heb ik er een IF-formule aan gekoppeld, die de woorden GOED ZO! laat zien als ze het juiste antwoord intikte .

Ze vond het geweldig en vlot maakte ze twintig optel- en aftreksommen in de vorm van 96+22 en 76-23.
Ik had een stapel kleingeld erbij gelegd zodat ze om kon rekenen. Bij de som 96+22 gebruikte ze het kleingeld, maar ze deed iets bijzonders: ze pakte eerst 50+20+20+5+1 om 96 en 20+1+1 om 22 uit te beelden, maar daarna splitste ze direct een van de 20jes in 2 10-centstukken om naar de 100 te komen. Die denkstap maakte ze dus probleemloos.

Toen heb ik het blaadje van school erbij gehaald en gevraagd wat ze van deze sommen vond. Veel te moeilijk, mam. Toen heb ik haar laten zien hoe de sommen met elkaar overeen kwamen. "Ooooooh, mama, je hebt alle sommen overgeschreven!"

Daarna was ze even in verwarring, want de sommen op het scherm vond ze makkelijk en die op het blaadje moeilijk. Toen belde net haar vriendinnetje aan om te gaan spelen, dus ik heb het maar even gelaten.

Maar het klopt dus: zodra de som een waarde vertegenwoordigt vindt ze hem logisch en makkelijk, terwijl ze de abstracte vorm verlammend vindt.

Voor mij toont dit aan dat het dus niet aan haar capaciteiten ligt, maar aan iets anders. Ik neig ernaar om te denken dat het inderdaad de aangeleverde methode niet werkt voor haar, terwijl ze (erg gevoelig voor 'hoe het hoort') wel vindt dat ze het zo moet doen.

Ik ga nog even zo door. Eens kijken of het ons gaat lukken om haar vertrouwen te geven in haar eigen methode. Op onze school hebben de leerkrachten ook niet zo'n fijn gevoel bij het realistisch rekenen, dus andere methoden mogen wel degelijk. Over 2 weken hebben we een 10 minuten gesprek, ik denk dat ik het er dan ook even over heb.

Tihama