Rekenprobleem
Onze dochter zit in groep 6 en heeft al vanaf start basisschool moeite met rekenen. Ze komt met de andere vakken voldoende tot goed mee, maar met rekenen dus niet. Lijkt deels een strategieprobleem (heeft bij het zien van een som geen idee welke bewerking ze erop los moet laten) en deels een automatiseringsprobleem (tafels leren was een verschrikking, en als iets na veel oefenen lukt en ze ‘onderhoudt’ het een paar weken niet is het weer verdwenen).
Ze is vrij perfectionistisch, wil het erg graag goed doen. Bij rekenen lukt dat dus niet, en dat maakt haar gestresst en zelfs wat faalangstig. Ze zegt regelmatig dat ze zichzelf dom vindt.
In de afgelopen jaren is er vanuit school en thuis het nodige gedaan, zo heeft ze een tijd een rekenarrangement gehad (2x pw 30 min individueel ondersteuning buiten de klas), werkt ze met een strategieschriftje, is ze teruggetoetst en gaat ze naar een kindercoach voor vergroten zelfvertrouwen. Al deze dingen helpen wel wat, maar niet voldoende. Ze houdt met rekenen nog steeds de klas niet bij en voelt zich elke rekenles gestresst en overvraagd. Waardoor eea nòg minder goed lukt natuurlijk...
Wij zijn er inmiddels een beetje klaar mee en hebben op school (bij de leerkracht) aangegeven dat het wat ons betreft niet verder kan zo. Het kost haar gewoon teveel. Volgende week gaan we met leerkracht en ib-er rond de tafel.
Wij denken erover om voor te stellen dat ze uit de leerlijn gaat. Dat de eisen flink naar beneden gaan dus. We overzien alleen niet helemaal welke consequenties dit heeft. En wat de voor- en nadelen zijn. We verwachten dat ze een vmbo kader of vmbo TL advies voor VO gaat krijgen. Vmbo kader is nog haalbaar toch, als je uit de leerlijn rekenen gaat? Is uit de leerlijn gaan handig in deze situatie, of heeft iemand nog andere tips?
Wij vinden welbevinden van onze dochter belangrijker dan niveau waarop ze presteert. Particuliere RT regelen hebben we overwogen maar dan komt er meer druk op én moet ze nog meer oefenen met wat ze zo lastig vindt. Voelt niet helemaal goed...
overige cito's
Hoe scoort ze op de overige cito's? met name begrijpend lezen?
Rekenrijk
...ik kan je uit ervaring vertellen van de f- lijn van rekenrijk, ik weet niet of je dit 1 op 1 kunt doortrekken naar andere methodes.
Met de f-lijn (basisleerlijn) stroomt een leerling uit op niveau 1F van de commissie Meijerink. Er worden alleen basisstrategieën aangeboden in deze lijn. Getallen zijn aangepast en er mag bij grote sommen gebruik gemaakt worden van een rekenmachine. Tot groep 6 kun je vanuit de f-lijn nog overstappen naar de reguliere lijn, daarna niet meer.
Met een reguliere methode rekenen is de verwachte uitstroom het streefniveau 1S.
http://rekendoelen.slo.nl/refniveaus/
Dit heeft inderdaad gevolgen voor het voortgezet onderwijs.
Voor vmbo kb en bb sluit het rekenonderwijs aan op 1F door 2F.
Wat haalbaar is , zal de leerkracht / ib-er voor jouw kind persoonlijk moeten beoordelen, dat hangt ook af van de prestaties op andere vakken...
Mogelijke voordelen; het geeft je kind 'lucht'en succeservaringen. Mogelijke nadelen (buiten het uitstroomniveau) ; in groep 7 zijn kinderen zich over het algemeen erg bewust dat ze 'ander rekenen' moeten doen en dat heeft vaak meer impact dan dat je op het eerste gezicht verwacht.
Ik zou de voor- en nadelen goed met haar bespreken..
Scores
Cito scores van m6 waren:
Begrijpend lezen III
Rekenen V
Tempotoets rekenen IV
Avi lezen I
Woordenschat I
Spelling II
DMT I
kader
Naar mijn idee zou kader dan haalbaar moeten zijn. Maar of vmbo-t haalbaar is weet ik niet.
Dyscalculie
Ik zou inzetten op een onderzoek naar dyscalculie. Vanuit daar kunnen dan ook adviezen komen voor het rekenen in het basisonderwijs. Dat hoeft niet perse een leerlijn lager te zijn maar kan ook zitten in bepaalde hulpmiddelen etc.
Ik begrijp dat er vanuit school al veel geprobeerd is maar heb niet echt de indruk (uit jouw verhaal) dat hier een deskundige heeft meegekeken.
Dyscalculie?
Waar/bij wie kun je een kind laten testen op dyscalculie? En heeft dat echt toegevoegde waarde?
Ik heb weleens gehoord dat deze diagnose (is het een officiële diagnose trouwens?) weinig oplevert omdat je op school weinig aanpassingen/voordeel kunt krijgen. Anders dan bij bv dyslexie waar specifieke hulpmiddelen bij in te zetten zijn. Klopt dat, of zie ik dat verkeerd?
Hier
biedt het instituut dat dyslexiebehandelingen biedt ook behandelingen bij dyscalculie.
Uitstroom
Een kind wat niet de leerlijn los laat stroomt ook uit op kader, mavo, havo. Ik verwacht dat jouw kind dan afstevent op basis/kader/mavo
Niet opgeven
Ik heb mijn kind laten testen op dyscalculie toen ze in groep 8 zat. Jouw verhaal over je dochter lijkt erg op mijn verhaal. Ze bleek geen dyscalculie te hebben maar wel "ernstige rekenproblemen", aangetoond en wel waarmee een "spiekboekje" en extra hulp kon krijgen met heldere richtlijnen. Inmiddels is ze wat ouder en is het rekenen wat minder problematisch. Hersenen blijven zich ontwikkelen. Geef het daarom niet op, echt nooit. Het is té belangrijk. Zoek een deskundige voor hulp.
Eens met @Emma
Even ons verhaal: jongste, nu groep 8, echt heel grote weerzin tegen rekenen gekregen, vooral in groep 3 en 4. Het automatiseren lukte niet, klokkijken niet, het zei hem helemaal niks. Zachtjesaan steeds ongelukkiger hierdoor.
Wat wij gedaan hebben: het rekenboek thuis, elke dag even thuis oefenen, hierbij altijd positief blijven, proberen nooit geïrriteerd te reageren.
Ik zag het als een soort grote kluwen die ontward moest worden: waar ontbreekt er kennis, waar systematiek. Aanvankelijk met beloningssysteem, hoewel ik daar eigenlijk heel weinig mee opheb, niet per se om de beloning maar om ook te laten zien: hartstikke goed zoals je hiervoor gaat. In de loop van 2 jaar ging het van tegenstribbelen naar frisse tegenzin naar zelfs wel gezellige momenten samen
Dit resulteerde wel in betere methodetoetsen, maar niet in betere cito's. Maar door tegelijkertijd ook veel over executieve vaardigheden te lezen, oa over het opdelen van opdrachten in deelopdrachten, kreeg hij het langzamerhand door. Ook steeds weer aandacht voor netjes werken, zorg dat je je eigen handschrift kunt lezen, zorg dat op je kladblok je ene som niet in de andere overloopt, aandacht voor instinkers in vragen, wanneer moet je schatten, wanneer exact uitrekenen enz.. Tegelijkertijd merkten wij ook dat het inzicht in de stof vanaf groep 7 heel goed was: verhoudingen, breuken, procenten, inhoudsmaten ed gingen heel vlot. Dat stimuleerde om het vol te houden. In groep 7 een tijd bijles gehad van een leraar waar zoon een goeie klik mee had.
Eind 7 voor het eerst echte verbetering op cito, een II, M8 een I en eindcito 549. In de loop van groep 8 (voor rekenen vooral herhaling) is zijn vertrouwen gegroeid en is hij het allemaal makkelijk gaan vinden.
Als ik erop terugkijk is de moeite met automatiseren iets wat ontzettend in de weg heeft gezeten, hij was daar pas later rijp voor of zo.
Hoop dat het jullie lukt om wat meer inzicht te krijgen, de methodes kunnen idd heel verlammend werken, als je ziet hoeveel methodes aangeboden worden bvb om op te tellen en af te trekken: rijgen, rekenen met teveel, via het ronde getal... 😏
Thuis oefenen is een drama
Mia9, ik zie het echt niet zitten om thuis zo intensief het rekenen te begeleiden. Rekenhuiswerk (dat vrij frequent meekomt) zorgt hier altijd voor zeer veel weerstand vantevoren, en gemopper en boosheid en daarnaast ook machteloosheid en frustratie tijdens het maken van het huiswerk. Van pure narigheid krijgt dochter op die momenten een erg kort lontje, het is eigenlijk niet positief te houden.
Iom school afgesproken dat we thuis niets meer uitleggen, omdat dat vaak nét iets anders is dan op school en ze dan helemaal in de war raakt. Als ze iets niet begrijpt gaat het rekenwerk mee terug naar school en vraagt ze de leerkracht om hulp. Soms wel 3x op één werkblad 
Snap ik,
Dat dat zo thuis niet haalbaar is. Goed dat je dochter wel de leerkracht om hulp vraagt.
Misschien dat RT toch wel aan te raden is, denk dat heel veel kinderen een aversie tegen het hw hebben, aangezien ze al heel wat meegemaakt hebben voor ze daar komen. Dat zou je kunnen overleggen, en 1 op 1 kan ze misschien tijdens de les wel verder komen met strategieën. Kind kreeg hier hw wat hij in 1 a 2 dagen afkreeg, als hij al hw meekreeg. De klik met de leraar is wel heel belangrijk.
Rekenen in de praktijk
Een tip uit een oud draadje die ik zelf ook heb toegepast, is actiever met getallen in en om huis aan de slag haan. Bvb samen in de keuken: recepten van 4 naar 6 personen omrekenen, afwegen, wanneer moet het uit de oven, in de winkel schatten hoeveel de boodschappen kosten, prijzen vergelijken, wat is goedkoper, treintijden, over hoeveel tijd vertrekt onze trein, enz...
Eigenlijk zijn veel citovragen gebaseerd op dit soort situaties.
Mama
Thuis oefenen is niet leuk nee. Maar je kind hierbij "loslaten" is pas echt erg. Mijn dochter heeft, naast die rekenproblemen die ik eerder noemde, dyslexie en add. Ik heb van groep 3 tm 7 vijf keer per week met haar gelezen thuis. Het moest vooral leuk blijven, ze moest niet gedemotiveerd blijven, altijd een andere insteek dan ik zelf gewend was of wat voor mij logisch leek. En ook de schoolvakanties hoor, anders konden we daarna weer opnieuw beginnen. Ik heb erg veel hulp en begeleiding gehad van het dyslexieinstituut dat haar behandelde. Rekenen heeft vanaf groep 7 iemand anders gedaan. Naast andere huiswerkdingen die ik met haar deed kon dat er niet meer bij.
Rekenen en taal zijn meer dan ooit belangrijke vaardigheden die je hoe dan ook nodig hebt om te kunnen functioneren in de maatschappij. Je komt niet meer weg met een technisch of creatief beroep waarbij je dat niet nodig zou hebben. Laaggeletterdheid is, net als als laaggecijferdheid, een enorm maatschappelijk probleem. Daar komen we steeds meer achter.
Mijn advies: je kind is nog jong, zorg dat ze leert rekenen, zoek hulp, voor haar maar ook voor jezelf, zodat zij het leert.
Nog iets
Laat het niet alleen over aan school. Dat de school goed samenwerkt met jou is prettig en belangrijk maar in dit stadium, na zóveel hulp op school en van jou, is er echt een deskundige professional nodig en een onderzoek.
Is dat echt zo?
Jullie zeggen dat thuis extra oefenen heel belangrijk is. Op zich mee eens, maar als een kind zich al enorm overbelast voelt op dat rekenen, hoe voelt het dan als je thuis (in je vrije tijd) ook nog eens elke dag moet oefenen?
Hulde aan de ouders en kinderen die dat in goede harmonie kunnen, maar wij horen daar helaas niet bij. Thuis oefenen geeft eigemlikk elke keer een huis vol herrie. Dat lijkt me voor haar ontwikkeling ook niet goed.
Ik ga wel aangeven dat er iets moet gaan gebeuren. Misschien kan school een rekenspecialist inschakelen, of RT regelen. En anders is particulier onderzoek ook een optie, al is dat wel erg duur.
tja
als je kind dyslexie hebt en je gaat een behandeling aan dan ben je 1,5 jaar lang thuis 5x per week 20-30 min aan het oefenen. Niet dat dat altijd maar makkelijk gaat ofzo. Ik heb mijn kind omgekocht, we hadden een hele verzameling oude munten en hij kreeg een munt per keer, we hadden een lijstje gemaakt met dingen die hij wilde doen en daar had ik een waarde aangegeven. Dus een keer kiezen wat te eten was 2 munten, een dagje pretpark met papa was 25 munten en van alles er tussen. Niet dat het altijd gezellig ging maar sommige dingen moeten, zoals tandenpoetsen, sommige kinderen moeten elke dag een injectie, andere moeten elke dag fysio-oefeningen doen, er zijn kinderen die elke dag klusjes in huis moeten doen (soms omdat hun moeder chronisch ziek is) en weer anderen moeten elke dag lezen en taaloefeningen doen en sommigen doen dat met rekenen.
overigens
zou ik dan niet het rekenwerk van school gaan doen maar bijv iets van ambrasoft of squala ofzo. Adaptief rekenwerk thuis op de computer.
Mama
"Thuis oefenen geeft eigemlikk elke keer een huis vol herrie. Dat lijkt me voor haar ontwikkeling ook niet goed"
Dat is ook helemaal niet goed, het komt de interactie tussen jullie ook niet ten goede met alle gevolgen van dien.
Wat ik wil zeggen: zorg dat je kind leert rekenen en dat ze succeservaringen opdoet, hoe klein ook.. Het is niet niks. Als jij het niet kunt (wat ik me kan voorstellen) zorg dan dat iemand anders het doet en zorg dat dat een goede professional is.
Na alle interventies die er al zijn geweest met haar zou ik niet thuis gaan aanrommelen met Ambrasoft of squla of wat dan ook.
Elke dag oefenen hier ook drama
Hier een zoon met dyslexie, hij werkt ook niet mee aan extra oefenen thuis. We moeten hem eerst vangen, dwangbuisje aan, oordoppen in (wij) tegen de protesten. Met de zweep ernaast staan anders smeert ie hem. 😉
In elk geval, dit hebben we kenbaar gemaakt op school. Toen heeft de leerkracht besloten het extra oefenen onder schooltijd te doen. Thuis is voor andere dingen (muziekles, toneelles, typeles).
Volgend jaar het officiele begeleidingstraject voor dyslexie, dan móet hij thuis wel aan de bak. Dat muntensysteem spreekt me dan wel aan.
In elk geval, wij doen thuis.nu het "leuke" leren. Toneel, daarvoor moet je toch je teksten leren. Muziek, goed voor de hersenen. En we verstrekken heeeeel veel Donald Ducks, want die worden zeer gewaardeerd.
Met dyscalculie is het misschien meer zoeken naar "leuk" leren. Maar er zijn ook.spelletjes voor. En inderdaad, recepten zijn goed voor getal- en hoeveelhedenbegrip.
Haha Pirata
Toneellezen van Zwijsen is ook een goeie. Zet je kind een hoed op ofzo en hij zit in zijn rol.
Liedjes van Annie MG Schmidt die een beetje bekend zijn in grote letters uitprinten, verkleedkist erbij en meeblèren maar met de muziek en een nepmicrofoon. We hebben het allemaal gedaan hier 🤣
En rekenen: inderdaad veel taarten en koekjes bakken, reistijden, benzinekosten en kilometers uitrekenen op vakantie enz enz.
Beloning ter motivatie
Wij hebben kind letterlijk betaald om te oefenen, 0,20 per keer. Mooie gelegenheid om het zakgeld wat op te hogen.
Aagje
weerstand
ik zou bij het zoeken naar een thuis-oefen-methode zeker ook aandacht besteden aan het overwinnen van weerstand in allerlei situaties. ik bedoel: het zou eeuwig zonde zijn als 'oefenen voor school' het object van weerstand blijft, en dat alles leuker zou zijn dan dit. dan kan er ook nooit bij een kind groeien dat sommige dingen in het leven altijd moeilijk zullen zijn maar wel een bepaalde moeite waard zijn.
misschien wat vaag, maar pas op dat het kind zich niet 'zielig' voelt en dat het dús erg is en dat er dus een probleem is.
Daarom vind ik dat je juist wel thuis moet oefenen omdat je daar met je kind een gedragsverandering kunt bereiken die school nooit kan bereiken. Zij zijn er namelijk niet voor zijn of haar geestelijk welbevinden (dat klinkt onaardig maar zo bedoel ik het niet) maar voor het inhoudelijke oefenen.
gr Angela
Hier had kind ook RT op school, maar dat betekende in een klein groepje uit de les gehaald worden, en daar nog eens meer van hetzelfde maken, dat leverde nauwelijks iets op. Je hebt iemand nodig die kan analyseren welke factoren maken dat het rekenen je kind zo frustreert. Het zou kunnen bvb dat de manier waarop de methode (bij ons Rekenrijk) werkt al logistieke problemen oplevert: het boek, het werkboek en een rekenschrift, hoofdstukken beginnen halverwege de blz, en maar switchen tussen opgaven maken in het werkboek en weer terug naar het boek en die oefeningen weer in je schriftje maken. Mijn kind was meer tijd kwijt met bladeren en de weg vinden dan met rekenen...
Wat mij opviel, omdat ik tegelijk een kind had dat in de brugklas begon, was dat wiskunde daar zo ontzettend gestructureerd werd aangeleerd, met heel veel aandacht voor de tussenstappen. Daar kan je punten verdienen met de tussenstappen, ook al maak je ergens een rekenfout. Ook kan een goed antwoord je niet de volle mep opleveren als je de tussenstappen niet noteert. Op de basisschool draait alles om het antwoord, zo heb ik meegemaakt dat bvb bij sommen waarbij verder gerekend moest worden met een eerder antwoord, alles fout gerekend werd als het eerste antwoord niet klopte, ook als het 2de gedeelte op zich wel klopte. Dit is heel demotiverend voor kinderen. Ook is er op alle voorgedrukte werkboeken en toetsbladen geen ruimte voor tussenstappen, dat maakt het erg moeilijk om te zien waar er precies mis gaat. In een 1-op-1 omgeving lukt dat wel. Ik wens je echt toe dat jullie (in samenwerking met school) iemand vinden die jullie dochter kan helpen.
Oefenen onder schooltijd
Pas op met oefenen onder schooltijd. Dit mag nooit gebeuren tijdens een vak waar je kind wél goed in is (ookal is het "maar" knutselen of gym). Het mag ook niet tijdens instructiemomenten, want dan mist je kind instructie. En ik ben er ook niet vóór dat het gebeurt terwijl de rest van de klas kilometers maakt voor lezen of rekenen want jouw kind heeft die kilometers net zo hard of misschien wel nog veel harder nodig.
Veel kinderen ervaren het als een straf als ze steeds maar weer de klas uit worden gehaald.
inderdaad
Na jarenlang oefenen op rekenen en taal was de brugklas de hemel op aarde. Gewoon duidelijk wat er geleerd moest worden voor biologie, voor Nederlands, voor Wiskunde. Die basisschoolstof is zo onduidelijk.
eigen leerlijn
Hier juist een kind die na de vakantie op een eigen leerlijn gaat op rekenen en begrijpend lezen cito scores zijn d en e maar de tempo toets op rekenen een b.
Omdat wij verder niet meer weten wat te doen hebben wij gezegd dat het goed is.
Maar als jou dochter er stress aan ondervind zou een eigen leerlijn toch kunnen helpen de druk van de ketel te halen.
Mijn kind heeft geen stress ziet ook niet wat fout gaat.
Overschrijven
Mia9, herkenbaar wat jij schrijft over logistieke problemen etc. bij rekenen. Hier had zoon dat ook. Hij kon best rekenen, maar het lukte hem niet de sommen vanuit het rekenboek over te schrijven in zijn schrift en dan uit te rekenen. In groep 3 dacht de juf dus dat hij niet kon rekenen. In groep 4 had juf het zo door en kopieerde de bladzijden uit het boek zodat hij alleen het antwoord kon opschrijven. Soms kan een probleem zo simpel worden opgelost. Waarbij ik niet zeg dat daar het probleem zit bij topicstartster natuurlijk.
En verder geldt inderdaad dat bij rekenen het probleem in zoveel onderdelen kan zitten dat het mij goed lijkt er een deskundige bij te vragen. Automatiseren kan het probleem zijn en dat is op te lossen door o.a. gebruik van tafelkaarten e.d. Maar het kan ook meer een probleem zijn bij redactiesommen, dus de som uit een verhaal halen. En verder zijn er natuurlijk scholen die weer geen staartdelingen gebruiken maar andere methoden om getallen te delen die het er vaak niet makkelijker op maken. Hetzelfde geldt voor vermenigvuldigen. Dat maakt het dan ook vaak weer lastig om thuis te rekenen, als je zelf die methode ook niet kent of begrijpt.
Tango
Wat fijn als een leerkracht dan het onderliggend probleem oppikt he Hier ook een leerkracht die voor een aantal kinderen het boek kopieerde, maar een jaar later kan je dan weer tegen iemand aanlopen die dat totaal niet nodig vindt...
Een andere eenvoudige tip kan zijn om met een wit blad een deel van het boek af te dekken, soms lijken de rijtjes sommen zoveel dat de moed in de schoenen zinkt, voor ze begonnen zijn, dan kan dit helpen.
Aanvulling
Wij hadden een combinatie van allerlei verschillende oplossingen nodig, dus alleen boek kopiëren of afdekken was op zichzelf niet genoeg voor kind , maar alle beetjes hielpen om die associatie rekenen-is-afschuwelijk kwijt te raken.
Ik zou zelf in het gesprek met school graag horen op welke onderdelen school vindt dat kind achterblijft en of zij iemand kunnen aanbevelen die zou kunnen werken met je dochter.
Zelfs als de conclusie is dat dochter best op een aangepaste leerlijn zou werken, denk ik dat het winst is om uit te zoeken waar de problemen liggen (bij de logistiek, bij automatiseren, bij som uit het verhaal halen), zoals Tango ook schrijft.
