Routeboekjes rekenen

Blijkbaar

was het onderdeel waar ze de fouten had gemaakt plus en min sommen tot en met 100. Stom eigenlijk want ze heeft deze week mogen meerekenen met groep 5, plus en min sommen boven de 1000, foutloos. Ik weet dus ook dat ze de stof beheerst maar ergens is er blijkbaar iets gebeurt waardoor ze de toets niet gehaald heeft.

Leermoment

Je kunt het ook als een leermoment zien: ook slimme leerlingen zit het wel eens tegen waardoor ze dingen extra moeten doen of herhalen. Dat is voor slimme leerlingen wel eens lastig te accepteren omdat het doorgaans van een leien dakje gaat. (Ervaring met 1 van onze kinderen) Als je dochter het echt erg vindt dat ze het hele blok moet doen, zal het haar niet nog een keer overkomen, als ze de stof beheerst.

Hier geen toets

Zoon compact ook met rekenen, maar hoeft daarvoor geen toetsen te doen. Geen herkenning dus.

Hier

Als zoon bij een toets uitviel op een bepaald gedeelte, moet hij dat gedeelte alleen herhalen uit het rekenboek. Meestal ging de leerkracht even samen met hem kijken wat er fout was gegaan en legde die stof even opnieuw uit. Maar verder blijft hij gewoon uit het routeboekje werken. Pas als de uitval structureel zou zijn geworden, bijvoorbeeld met een slechte lvs-cito toets, of meerdere slechte methodegebonden toetsen na elkaar, of als in elk onderdeel van de toets veel fouten zouden zitten, zou hij 'terug' gaan naar de methode.
Ik vind het niet eerlijk als het routeboekje als een soort van wortel bij kinderen wordt voorgehouden. Het is geen beloning, het is een noodzakelijke aanpassing.

Gewoon compacten en toets achteraf

Oudste mocht compacten mbv routeboekje en deed daarna gewoon de toets met de hele klas mee. Ging uitstekend. School heeft toen gezegd dat een enkele lage score niet gelijk zou betekenen dat het compacten moest stoppen.

Een toets vooraf lijkt me alleen zinvol als je bij een goed resultaat de stof helemaal niet meer hoeft te doen of alleen de onderdelen waar je nog niet goed op scoort.
Nu moet je kind een hoge score halen om daarna de hele stof (gecompact) te gaan oefenen.

Toets vooraf

Ik heb even nagevraagd bij dochter. Zij doet ook de toetsen vooraf, en hoeft alleen de onderdelen te doen die ze dan minder beheerst. Dochter was er nogal rechtlijnig in, haal je het niet, dan moet je het blok volgen. Helaas pindakaas! Nu moet ik eerlijk zeggen dat dochter ook wel eens heeft lopen zeuren als ze saai werk moest doen. Daar ben ik dan ook wel snel klaar mee. De school heeft heel veel gedaan en meegedacht om haar zinvol bezig te houden, en als het dan toch een keer minder leuk is, is dat jammer. Het kan niet altijd leuk zijn, en het is voor kinderen die niet zo goed zijn in schoolvakken nog veel vervelender. Een slechte rekenaar zal de sommen ook niet voor zijn lol doen, en wordt dan ook nog eens niet beloond met een 10.

Vooraf toetsen

Je toetst vooraf om te kijken waar de hiaten in het gewone programma zitten. Als dit bijv. de + en - sommen tot 100 zijn, laat je die wel maken tijdens het volgende blok, maar volg je verder gewoon het routeboekje.
Maar compacten is niet bedoeld voor kinderen die alles al weten van de volgende periode, maar voor kinderen die sneller door de stof gaan dan de gemiddelde leerling en dus minder herhalingssommen hoeven te maken.

Compacten

Ik weet niet precies hoe het compacten samenhangt met het routeboekje. Volgens dochter is het routeboekje alleen voor de kinderen die voorlopen, en die krijgen de toetsen allemaal voorafgaand aan het blok. Compacten staat daar volgens mij helemaal los van. Dat houdt in dat je in het blok niet alle oefeningen hoeft te maken. Als je die af hebt, mag je in je plusrekenboek gaan werken, maar je moet wel gewoon achteraf de toets doen.
Overigens vind ik het wel neigen naar belonen. In het plusrekenboek staan vooral leuke opgaven, sudokupuzzels e.d., terwijl het normale rekenboek veel saaier is (rijtjes). Dochter heeft ook een paar maanden (zo'n beetje heel groep 8) bijna geen rekenen gedaan. Dan ging ze naar de plusklas, en dat was helemaal vooral leuk (met gezamenlijke projecten).

Routeboekje = compacten

Volgens mij is het routeboekje een methode van compacten. Kind hoeft maar een deel van de stof te doen, met als een soort garantie voor de leerkracht dat er geen belangrijke stappen worden overgeslagen.

Je kunt compacten door eerst de toets te doen en daarna te oefenen wat nog niet beheerst wordt. Dat is dus niet per definitie gelijk aan het routeboekje. Dit wordt volgens mij weinig toegepast want het vraagt meer aanpassingen door de leerkracht. Zelf vind ik het wel de ideale manier omdat de leerstof echt wordt afgestemd op de vaardigheden van de leerling.

Je kunt compacten door het routeboekje te volgen. Dan doe je van alle stof van het hoofdstuk/blok een kleiner deel. Dit is bedoeld voor de betere leerlingen die minder oefening nodig hebben en daarmee tijd over houden voor meer uitdagend werk.

Op school van oudste deden ze de toets aan het eind, net zoals alle kinderen, om te kijken of ze voldoende geleerd had. Een toets vooraf had geen nut omdat er toch niet gekeken werd wat ze wel of niet al kon.

Bezwaar

mijn bezwaar is vooral dat dochter het blok volgen nu als straf ervaart. Ik snap het idee wel hoor, je kijkt welke hiaten er zijn en laat kinderen dat nog eens oefenen. Maar haar juf weet wat ze kan anders had ze haar niet met groep 5 laten meerekenen deze week. Dochter ziet er enorm tegenop om al die 'makkelijke' sommen nu te gaan maken is bang dat ze niet meer met Kien mag werken terwijl dat juist nog enigzins een uitdaging is.
Ik denk dat ik maandag eens voorzihtig bij de juf pols wat er nou gebeurt als ze de toets niet haalt.

Of je kijkt het even aan

Het hoeft niet altijd leuk te zijn, en je dochter zal heus niet de rest van het jaar saai werk krijgen omdat ze 1 toets niet heeft gehaald.

Ik weet het

loslatennnnnnnn

ik ben alleen bang dat dochter weer in een van haar buien terecht komt die ze wel eens krijgt als ze te makkelijk werk krijgt en daar heb ik dan thuis weer last van

Uitleggen

Als jouw dochter het volgen van een blok omdat ze de toets vooraf niet haalde, als straf ziet, dan is er een taak aan de juf en aan jou om uit te leggen dat dat helemaal niet zo is. Dat het komt doordat ze de toets vooraf niet gehaald heeft. En 1 fout teveel is 1 fout teveel. En dat als ze de stof kent, dat ook moet laten zien. Dat is wat ik bedoelde met leermoment: uitleggen, oorzaak en gevolg, eigen verantwoordelijkheid etc. Als je dochter dit als een straf ziet, dan gaat of zij fout om met compacten of de juf heeft het niet duidelijk uitgelegd of een combinatie. Je dochter is slim genoeg om te begrijpen water van haar verwacht wordt.
Overigens zou ik er zelf ook niet zo bovenop zitten door steeds met de juf erover te gaan praten. Dat draagt ook bij aan het gevoel van "dit is niet goed" van je dochter. Voor haar wordt de acceptatie dan ook lastiger. Je kunt haar beter alles goed uitleggen en haar te wijzen op eigen verantwoordelijkheid. Niet alles gaat zoals je graag zou willen.

Reactie

Vanochtend toch eens voorzichtig bij de juf geïnformeerd, ze had het inderdaad net niet gehaald, eigenlijk precies zoals dochter had gezegd, Het betekent ook dat dochter eigenlijk het hele blok moet volgen. Ook de onderdelen die ze wel gehaald heeft. Maar…. Juf zou kijken wat ze weg kon laten. Ze weet dat oeverloze herhaling bij dochter alleen maar averechts werkt en dat die dan binnen 2 weken het bijltje er bij neergooit. Ik hoop dus dat het alsnog goed komt ook zonder gehaalde toets.

Jeetje

Ik voel me echt een ontaarde moeder door jouw posting. Hier ook pluspunt en routeboekjes enzo. Zoon (bugklas)heeft wel eens in groep 5 en 6 gedeeltelijk of helemaal dacht ik in routeboekje gezeten. Maar heb nooit een idee gehad in welk blok en wat voor toetsen en of hij erin of uit ging. Dochter (groep 8) heeft volgens mij nooit routeboekje gedaan, maar ze haalde wel percentiel 96 op haar eindcito, veel hoger dan al die kinderen die er altijd wel in gezeten hebben, dus waarom weet ik ook niet. Ik heb ook geen flauw idee in welk blok ze nu bezig zijn. Ben ik nu zo ontaard of zit jij er teveel boven op?

Hier ook hoor yura

Zoon doet pluswerk. Zonmateriaal voor taal en een routeboekje voor rekenen. Geen idee wat hij doet. Toetsen? Ik hoor er nooit iets over.

Wel nam hij vandaag zijn map mee. Alles foutloos maar op een pagina had hij de woorden niet netjes opgeschreven en alles duidelijk afgeraffeld. Opnieuw stond erbij. En terecht vind ik.

Goed kunnen leren betekent niet dat je alles kan maken. Soms moet je ook gewoon doen wat de juf zegt. En niet lopen zeuren.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Beetje laveren

Ik heb het bij mijn oudste heel lang losgelaten, tot ze op een gegeven moment iedere week schoolziek was. Toen hebben we een gesprek gehad met ouders, dochter, leerkracht en ib'er. Dochter had een heel lijstje met wensen, dat ze zelf heeft toegelicht. Haar wensenlijstje werd overigens niet geheel ingewilligd, maar ze voelde zich hierdoor heel serieus genomen. Eigenlijk ben ik meer van de insteek 'niet zeuren', maar soms is het toch even nodig om op school te polsen hoe het gaat en wat er voor werk gegeven wordt.

Je hebt gelijk vic

Natuurlijk spreek ik de juf van mijn zoon wel eens. Net als ik de leerkrachten van mijn andere kinderen spreek. Soms vraag ik over het werk van saharazoon maar ik stimuleer hem vooral om zelf stappen te ondernemen. Hij kan best zelf om extra werk vragen. Dat doet hij al vanaf groep 1 dus ze zijn het wel gewend.

En soms moet je ook wel eens saaie dingen op school doen. Ik denk niet dat mijn oudste volkomen normaal lerende zoon in groep 5 nou alles altijd zo leuk vindt. School is school. Ik ben soms heel erg verbaasd dat sommige ouders verwachten dat een kind school alyijd maar leuk moet vinden en continu uitgedaagd moet worden. Dat wordt onze zoon niet maar dat is geen ramp. Uitdagen kunnen wij thuis ook wel.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Wat ik ook heb gemerkt

Ik ben er wel eens bang voor geweest dat met alle (leuke) verdieping en verrijking, het 'echte' saaie rekenwerk in het gedrang zou komen. Vroeger moesten we ellenlange rijtjes sommen maken. Vervelend, maar het zorgde er wel voor een groot stuk automatisering. Dat mis ik wel een beetje bij mijn dochter. Ze kan goed rekenen, heeft goed inzicht, maar scoorde toch op de eindcito lager voor rekenen dan voor de andere onderdelen. Ik denk dat dat voor een groot deel te wijten is aan te weinig oefening, ervaring en beklijven.

Lijkt me niet verstandig

om er zo bovenop te zitten en het programma tot in detail aan te willen passen aan haar wensen. Hoewel het mijn stijl helemaal niet is, ben ik al jaren aan het strijden voor aangepaster werk voor zoon op school, hij wordt er ook echt ziek van. Maar ik richt me alleen op een algemene lijn, de details weet ik absoluut niet en hoef ik ook niet te weten. Die moet ik aan school overlaten, vind ik.
Net zo als ik me alleen bezig houd met een 'algehele lijn' wat betreft het welbevinden van zoon. Ik wil dat het goed met hem gaat, dat hij gelukkig is. Maar ik streef er niet naar dat er geen hobbels zijn op zijn weg, en dat hij nooit eens baalt. Als mijn zoon buien zou krijgen van werk moeten doen omdat hij een toets niet gehaald krijgt, zou ik dat prima vinden, werk aan de winkel, opvoeden.

Billie

In principe ben ik het met je eens. Als het goed is, weet je als ouder niet eens wat er speelt op school, waar ze mee bezig zijn.
Maar er zijn nu eenmaal ook kinderen, voor wie naar school gaan een probleem is. Dan is het toch wel handig om je in school te verdiepen, zodat je het kind kan helpen de problemen waar het tegen aanloopt, op te lossen. En als het toevallig om een faalangstig kind gaat, wat zeer veel moeite heeft me het in perspectief zien van een minder goed gemaakte toets, kan het soms wel helpen als een leerkracht af stapt van rigide zwart-wit denken. (je haalt het en je mag compacten, je haalt het niet en je moet alles doen, ook het gedeelte wat je al in je slaap kunt). Want rigiditeit en regels, helpen over het algemeen slecht tegen angsten. Ze hebben de neiging angsten te vergroten. Compromissen, tussen oplossingen en het kind autonomie geven, helpen wel.

Ik snap wel dat het voor sommige kinderen anders werkt maar wat ik in dit hele verhaal afvraag: zijn de regels duidelijk besproken met kind, ouder en leerkracht? Mijn dochter bijvoorbeeld heeft destijds een gesprek gehad met docent, ib'er en mij. Daarin zijn duidelijk de regels uitgelegd. Ook is heel duidelijk uitgelegd dat zo'n toets een niveaubepaling is, dat er verder geen cijfer of wat dan ook aan vast zit. Dat die toets dus serieus gemaakt dient te worden want de consequenties zijn voor dochter. School stelt vertrouwen in haar, heel erg veel, en dat zal dochter ook waar moeten maken. Met de pet ernaar gooien is stoppen (dat is ook tijdelijk met een klasgenootje gebeurd). Ik heb daarom ook nooit met school besproken als ik het niet eens was over het maken van reguliere/extra stof want dochter kende de regels (en ik ook). Dochter heeft zelfs nog iets moeten ondertekenen (pro forma). De school heeft dochter gewezen op eigen verantwoordelijkheid en daar heeft ze nu op de middelbare school nog steeds voordeel van. Ze heeft geleerd consequenties van eigen gedrag te ervaren. En dat is leerzaam, ook al is het niet altijd leuk voor dochter (en de thuissituatie) geweest.
Is dan zoiets niet met jouw kind besproken (mijn dochter zat toen in groep 4). Is dat niet gebeurt, dan zou ik zoiets voorstellen. Dan is het voor iedereen duidelijk, vooral voor jouw dochter.
En wat ga je doen als er meer fouten gemaakt worden? Waar ligt de grens? 2 fouten teveel? 3 fouten? 4 Fouten?

Kobalt

Helaas weet ik er alles van, van kinderen voor wie naar school gaan een probleem is.
Maar ik ben het niet met je eens. Wel met een aantal zaken die je zegt, maar ik denk ook dat te weinig duidelijkheid, consequentheid en regie (door volwassenen) ook niet werken bij angsten. Ik zou dochter van Ayla (en mijn kind, en, en) erg gunnen dat een leerkracht helemaal niet insteekt met rigiditeit en teveel regels. Maar het lijkt me een ongezonde zaak als er afgestapt gaat worden van regels nav ongenoegens van een kind. Die ongenoegens lijken me juist erg gezond en kunnen heel productief zijn. Je moet er wel mee leren omgaan.
Eerlijk gezegd ben ik wel blij dat mijn zoon niet met dit systeem werkt, bij hem zou het ook niet goed werken. Hij zou het enorm als straf ervaren. Maar eerlijk is eerlijk, je hebt het niet gehaald. Mooie les over hoe het in de wereld vaak (helaas) toegaat. Ik zou hem wel de boodschap willen geven dat hij ermee kan dealen. (en daarbij natuurlijk wel helpen) Door naar school te rennen geef je de boodschap af dat kind er niet mee om kan gaan, ook naar kind toe.
Het systeem op een ander tijstip, los van de crisis, evalueren, past het wel bij haar, lijkt me wél zinnig.

Rigide omgaan met compacten

Het lijkt soms net alsof leerkrachten een soort van angst hebben. 'O jee, we gaan compacten, we laten het kind minder saai werk doen, dat is spannend, als dat maar goed gaat.'
En daar worden ze zo rigide van. Ik pleit voor flexibliteit. Als ik lees over dat contract bij Gonneke, dat vind ik toch echt overdreven hoor. Mijn slimme zoon zou zo'n contract echt nooit ondertekenen (hij weigerde dit jaar ook al de klassenregels te ondertekenen, omdat daarin stond: 'We spelen normaal met elkaar'. "Hoe kan ik dat nu ondertekenen, niemand kan voor een ander bepalen wat normaal is.") Ik denk dat hij geen som meer zou maken.
Door die gesprekjes lijkt het net alsof compacten een heel risicovolle ingreep is. Ze maken het heel zwaar. Bij ons op school wordt het rekenwerk in elke klas wel voor een stuk of zes kinderen gecompact. Er zijn er ook een stel die juist een i-lijn hebben, omdat ze niet zo snel kunnen rekenen. Het is dus heel gewoon en er wordt amper aandacht aan besteed.
Ik vind het heel mooi, als het compacten gelijk gebruikt wordt om het kind een 'lesje te leren' over doorzetten, verantwoordelijkheid en 'regels zijn regels'. Maar ik vind tegelijk ook, dat dit lesje nooit het doel mag zijn van de rekenles. Het doel van de rekenles is leren rekenen. En sommige kinderen leren nu eenmaal veel beter, als ze geen herhaling krijgen.
Voor een kind als mijn zoon, zou het gewicht wat compacten bij Gonneke haar dochter krijgt, al genoeg zijn om helemaal te stoppen met rekenen.
Als ik over Ayla's dochter lees, dan lijkt ze in bepaalde opzichten erg op mijn zoon. En dan denk ik: hou het helder. Rekenles is in eerste instantie bedoeld om te leren rekenen. De school moet blij zijn dat het kind tot rekenen komt, dat het kind werkt en gemotiveerd is om het werk te doen. Als dat betekent dat je de regels wat bij moet buigen: doen, buigen maar.
Als de dochter van Ayla laat merken door haar gedrag thuis, dat ze de onzekerheid over het routeboekje niet aankan, moet in eerste instantie die onzekerheid weggenomen worden. Je kan wel stellen dat 'ze er maar aan moet wennen'. Maar mijn ervaring is, dat kinderen onder stress, juist helemaal niet in staat zijn om ergens aan te 'wennen'. Wanneer het lekker loopt, ze zelfvertrouwen heeft ontwikkeld, kun je altijd nog het gesprek met haar aangaan en haar in de mal van 'de regels' gaan persen.

Reactie

laat ik voorp stellen dat ik niet boos naar de juf ben gegaan om te eisen dat er gecompact zou worden, ik heb voorzichtig geinformeerd wat het betekent voor dochter haar rekenwerk nu ze de toets niet gehaald heeft. Juf kwam meteen zelf al met het feit dat er gecompact zal blijven worden. Het heeft van september tot afgelopen blok geduurd om dochter een beetje zelfvertrouwen te geven op rekengebied en dat laat ik liever niet onderuit halen door 1 slechte toets. Maar jullie hebben gelijk dat dit ook een leerervaring voor dochter is.

Blok

Mag ik vragen hoe lang zo n blok die ze over moet doen nu precies duurt? Gewoon nieuwsgierig