scholieren van nu burn out over 20 jaar
Gisteren op het journaal hoorde ik een opmerkelijke uitspraak van een schoolleider. Het ging over het uiterste halen van alle leerlingen om zo van alle scholen excellente scholen te maken. Deze directeur vreesde met grote vreze dat wel door het continu op de tenen lopen van de leerlingen er een generatie ontstaat die over 20 jaar burn out verschijnselen gaat vertonen. Ik vind er wel iets in zitten. Als ik kijk hoe ik en mijn leeftijdgenoten vroeger door de middelbare school wandelden en alle tijd hadden voor een universitaire studie is dat zeer relaxed. De middelbare scholieren hebben het vele malen drukker dan ik het ooit heb gehad. Misschien omdat ze een nivo te hoog doen, ik weet het niet. EN op de universiteiten en HBO scholen zijn de eisen veel stringenter dan vroeger. WIj kregen gewoon 6 jaar basisbeurs voor een studie van 4 jaar, zonder aanvullende eisen.
Vraag: zien jullie dat gevaar van chronische overbelasting en stress ook bij scholieren en studenten? Of zie deze schoolleider spoken?
Ach
Waarom niet nu al een burn out?
skik
Excellent
Er is steeds meer streven naar excellentie op scholen en universiteiten. Dat is op zich prima, maar waar ik me zorgen over maak is dat deze 'excellentie' wordt gemeten aan de hand van de hoogte van behaalde cijfers en duur van de studie. Dat vind ik nauwelijks een graadmeter van talent, maar eerder een graadmeter voor harde werkers en strebers! Die lopen zich waarschijnlijk in de loop van de tijd vast, als het niveau eigenlijk te hoog is. De kinderen met talenten maar die laat bloeien komen zo niet meer uit de verf (en lopen dan mss ook wel vast).
Vroeger was het beter....nou nee
Toen ik op de basisschool zat. Lang geleden ik ben 40 was het juist niet beter. Ik heb dyslexie, dus bleef 2x zitten. Geen extra begeleiding , nee je bleef gewoon zitten. Werd dom genoemd door docenten. Er zou niets van mij terecht komen maar ach ik zag er wel leuk uit dus zou wel trouwen was een opmerking die ik vaak te horen kreeg van een docent. Helaas is dit uitgekomen. Ik ben tegenwoordig arbeidsongeschikt verklaard door heel erge faalangst. Want ik kan toch niets en ben dom. Vorig jaar heb ik toch besloten te onderzoeken wat er aan de hand is. Blijk ik VWO denkniveau te hebben en dyslexie. Het eerste wat er in mij opkwam was dat de onderzoeker zich vergist heeft. Nu mijn dochter van 11 heeft dyslexie maar is vol zelfvertrouwen. Krijgt steun waar nodig is en loopt niet op haar tenen want ze mag zwak zijn met spelling. Haar talenten worden ook gezien, het is een heel creatief kind. Ze wordt zeker niet dom genoemd op school. Automatiseren lukt niet dus is ze iets langzamer met alles. Maar rekenen dat ze kan 
. Dus nee, ik vind vroeger niet alles beter. Mijn zelfvertrouwen krijg ik nooit meer terug, de pijn zit te diep. Er is altijd dat stemmetje van vroeger die zegt dat ik niks kan. Gelukkig is er meer hoop voor mijn dochter. Het grappige is dat ik er pas achter kwam dyslexie te hebben doordat mijn dochter tegen precies dezelfde leerproblemen aanloopt.. Alleen door meer inzicht en begeleiding gaat het goed met dochter. Geloof me dat er veel mensen zoals ik zijn. Nooit gezien in hun jeugd en nu problemen als volwassene. Dit kost de staat handen veel geld. Je zal zien dat het juist anders is. Later als de kinderen van nu groot zijn zullen ze minder problemen hebben en juist beter op hun plek terecht komen. De adhd er van vroeger zou nu wel eens die buurman kunnen zijn die niets weg gooit en in de vuiligheid leeft omdat hij nooit de hulp heeft gekregen die hij nodig had en nu is het te laat. Gelukkig heb ik zelf geen uitkering maar zorg voor de kinderen en mijn man heeft een goede baan.. Heel graag zou ik ook werken, er ook bijhoren en een eigen inkomen hebben. Dit los ik op door veel vrijwilligers werk te doen. Natuurlijk zijn er altijd wel kinderen die te veel moeten presteren. Dus daar moet zeker wel op gelet worden dat we niet doorschieten. Conclusie het best is elk kind individueel te bekijken en te zien wat het nodig heeft. Tegenwoordig werken kinderen op hun eigen niveau in een groep. Bv rekenen 1 ster tot 3 ster. Het kan zijn dat een kind 3 sterren rekenen aankan maar wat langzamer door dyslexie en dus iets meer tijd krijgt of minder sommen. Dit kind krijgt dus wel wat het nodig heeft qua uitdaging en ook wordt er rekening gehouden met dyslexie en dus moeite met automatiseren dus meer tijd nodig en dit ook krijgen. Juist vroeger liep ik onnodig op mijn tenen om maar zo te presteren als er van mij verwacht werd en waar ik natuurlijk nooit, maar dan ook nooit aan kan voldoen.
Quinini
Duidelijk verhaal, uit mijn hart gegrepen. Ik ben wel op tijd gezien destijds, maar het had maar weinig gescheeld of mijn verhaal was hetzelfde geweest.
En waarom zou een scholier over 20 jaar problemen hebben met het feit dat hij nu op zijn tenen loopt? Een zo hoog mogelijke opleiding is alleen maar prachtig, daar heb je een leven lang plezier van, waar je ook terecht komt.
Misschien raakt die schooldirecteur eerder zelf burnt out, omdat niet bij alle kinderen alles vanzelf gaat en hij en zijn staf er dus wat voor moeten doen?
Ik herken het wel. Nu is mijn oudste een type waar alles heel hard binnenkomt, dus het is ook iets persoonlijks.
Maar voor hem was het erg veel, dit groep 8 jaar. En ik heb ook bewust gezocht naar een school die het niet zoekt in meer en breder. Een school waar hij gewoon een normaal programma kan aflopen en zelf daarbinnen nog wat kan schuiven.
Hij heeft lege tijd nodig, en dat moeten wij als gezin maken. Ik heb het idee dat die tijd nu meer gevuld wordt door de buitenwacht dan in mijn eigen jeugd.
Mijn zusje
Prima slim, zware dyslexie. Door slimheid de dyslexie nog redelijk kunnen camoufleren en daardoor de lagere school en de middelbare (exact pakket, talen zijn een ramp) goed kunnen doorlopen. Ze heeft wel altijd het gevoel gehad dom te zijn, zo werd ze ook door de juf op de basisschool altijd behandeld. Ze is ook altijd bang geweest om door de mand te vallen, ze dacht anders dan de andere kinderen, met andere/minder tussenstappen, heeft altijd van zichzelf het beeld gehad dat ze fout dacht, het niet zou kunnen, toch dom was al heeft ze vwo met 9's op wiskunde en natuurkunde gehaald (met twee vingers in de neus, ze snapte werkelijk niet dat iemand dat moeilijk kon vinden, het was allemaal zo logisch en makkelijk). Ze is vandaar naar het mbo gegaan, juist om niet meer te hoeven lezen/schrijven en heeft die met veel feesten en een fantastische studententijd gedaan. Vandaar naar hbo, dubbele studie, nog steeds cum laude zonder ooit te werken. Vandaar naar de TU Delft, daar is ze gestrand op haar dyslexie, daar viel het niet meer te compenseren en was ze het werken voor een cijfer verleerd. Doodzonde, ze is prima slim maar heeft echt zo'n laag zelfbeeld doordat toen pas dyslexie is vastgesteld en ze al die tijd daarvoor zichzelf als dom heeft bestempeld.
Mwaaah, zal wel meevallen
Mijn zoon studeert in de VS en werkt zich daar 3 slagen in de rondte. Niks effe tentamen maken; presentaties, groepsopdrachten, werkstukken, onverwachte mondelinge beurten in de les; altijd opletten, altijd bij zijn met de stof en altijd presteren. De meeste studenten werken er minstens 20 uur bij. En dat in de wetenschap dat je ouders hun hele leven gespaard hebben om jou dit te kunnen geven, dus als je faalt heb je wel hun geld er doorheen gejaagd. Over druk gesproken.
Zesjes-mentaliteit
Tja, ik weet het niet hoor. Maar dat komt vooral omdat ik het absoluut niet herken bij mijn zoon (die op zo'n 'excellente school' zit, in 4 gymnasium). Ja, er kan heel veel (extra) op die school, maar hij ervaart dat niet als een druk. Hij is een heel gewone puber: er zijn veel dingen belangrijker dan school. Dat geldt voor de meeste van zijn vrienden ook. Maar er zijn zeker klasgenoten die wél stress ervaren. Dat zijn leerlingen die altijd minimaal een 8 willen scoren. Volgens mij komt dat vooral vanuit henzelf (persoonlijkheid) en niet zozeer dat de school dat van hen verlangt. Ik herken dat van mijzelf wel van vroeger: ik was ook erg gedreven goede cijfers te halen (en zat zeker niet op een excellente school).
Maar wat ik mij afvraag: de laatste jaren worden we bestookt met nieuwsberichten en onderzoeken over de zesjes-cultuur in Nederland. 'Vroeger' zouden leerlingen veel serieuzer zijn en meer hun best doen dan de jeugd van tegenwoordig.
Ik geloof vooralsnog dus niet dat een hele generatie nu overspannen dreigt te raken omdat ze te hard moeten werken vanwege over-ambitieuze scholen.
Neuh
Ik zie ze in ieder geval niet bij mij in de les 
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Thuis
En hier thuis lopen ze ook niet rond. Als de vingers af en toe even uit de neus komen wordt er opeens een tien gescoord, maar verder...
Tja
Ik hoor nu alleen maar reacties van ouders van talentvolle VWO ers. Er zijn toch ook genoeg leerlingen die hard moeten werken omdat ze het VWO willen halen maar eigenlijk havisten zijn? Of de zwoegers op de havo die het na een keer zitten blijven toch niet halen en op het mbo terecht komen zonder diploma?
Elk jaar gaat er een grote groep naar de vavo omdat ze stranden op het gewone vo. Blijkbaar lezen en reageren hier alleen de succesverhalen.
Ik ken wel een redelijk aantal harde zwoegers, die het deels halen en die deels zijn afgestroomd. Of ze stranden op de passende vervolgopleiding. Sommige hadden beter een nivo lager kunnen doen op het vo.
Tja nee toch niet
Die zwoegers zijn echt uitzonderingen Mach, ik heb dit jaar 7 klassen en misschien 3 kinderen die echt zichtbaar echt hard werken om een niveau bij te houden die eigenlijk te hoog is.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Sini
Welk niveau zijn die klassen?
Sini
De laatste plek, waar mijn kinderen het laten merken, als ze hard moeten werken, is de school.
Mijn zoon doet altijd heel cool en relaxed, bijna ongeinteresseerd op school. Maar thuis werkt hij echt wel hard. Als mijn dochter iets niet begrijpt, of moeilijk vindt, vraagt ze dat zelden aan de leraar. Dan gaat ze thuis op internet zoeken hoe het zit. Gewoon omdat ze het op school niet wil vragen. 'Want dan ga je af.' Zou dat niet mee kunnen spelen? Het is gewoon ontzettend oncool, om in de klas op het puntje van je stoel te gaan zitten.
Juist niet zo fijn, dat relaxte..
"Als ik kijk hoe ik en mijn leeftijdgenoten vroeger door de middelbare school wandelden en alle tijd hadden voor een universitaire studie is dat zeer relaxed. De middelbare scholieren hebben het vele malen drukker dan ik het ooit heb gehad."
Mhah, ik denk dat juist een 'relaxte' middelbare schooltijd je niet vrolijker maakt. Vergelijk het relaxen met een hamburger. Op het moment is het genieten, maar als je altijd maar alleen hamburgers eet zul je merken dat je toch niet goed gevoed bent.
Heel mijn jeugd was ik ook zo'n relaxte scholier. Beetje buiten spelen, wat tekenen, beetje achter de computer hangen.. dat was het wel zo'n beetje. Huiswerk deed ik niet aan, en extracurriculaire activiteiten waren helemaal niet in the picture.
Pas op de universiteit kwam 'het nieuwe streben' zo'n beetje op, en ik ben er door aangestoken Ik ging voor hoge cijfers, buitenschoolse activiteiten en een honours programma.
Meer stress, minder vrije tijd. Toch merkte ik dat ik er gelukkiger van werd dan van het relaxte rondhangen. Toen had ik toch altijd last van een 'is dit alles' gevoel. Duss, zo geweldig is dat relaxte ook niet.
Nou
Ik hoor van vrienden die op de universiteit lesgeven dat het niveau juist is gekelderd vergeleken met twintig jaar geleden. Mede door de instroom van al die omhooggevallen HBO'ers. De eindexameneisen zijn juist de laatste paar jaar weer omhooggeschroefd, vandaar al dat afstromen in de voorlaatste klas.
En verder is het in elk geval deels de aloude persoonlijkheidskwestie. Je hebt nu eenmaal strebers en zesjesklanten.
P: van alles
gymnasium 3, vwo3, havo3, havo-veo brugklas, vmbo-t...
Sinilind
Koolmees
natuurlijk speelt het een rol maar ik en mijn collega's zouden toch wel erg slechten docenten zijn als we het niet zouden merken na een poosje. Een kind dat e hard werkt maar het niveau amper bij kan benen valt door de mand bij alles wat inzicht vraagt. Franse woordjes leren jan bijna iedereen maar de grammatica toepassen en begrijpen hoe de theorie erachter zit lukt niet als je het niveau niet heb. En uiteraard geldt het ook voor andere vakken.
Sinilind
Mea
Over dat universiteit, dat heb ik ook gemerkt ja. Nu speelt ook het verschil tussen het Franse en Nederlandse systeem uiteraard. Maar ik heb in de jaren 80 een Master in de geschiedenis gehaald aan de universiteit in Parijs, waar ik voor elke onderdeel aan het begin van een trimester een litteratuur lijst kreeg te verteren wat minimaal 2 volle A4 was, met zware tentamens, werkstuks van minimaal 10 A4 etc.
Ik begon in 2000 een andere studie aan de UvA (master Frans!) en was zeer teleurgesteld door het niveau: mede studenten gingen protesteren van het moeten lezen van 3 boeken in een maand, en ik vond hun denkniveau niet van je van het, op een paar uitzonderingen na.
Sinilind
Sini
Dan zitten op jouw school dus alle kinderen op hun niveau of er een fractie onder.
Burn out
Van kennissen die op Formosa wonen hoor ik regelmatig verhalen van kinderen die na middernacht krijsen omdat ze geen zin meer in huiswerk hebben en er harde klappen vallen. In Japan en Korea gaat het er niet veel anders aan toe.
En in de krant lees ik hoeveel kinderen en jongvolwassenen, meestal mannen, niet meer naar school gaan omdat ze het huis of zelfs hun kamer niet meer uitkomen.
Dat meten wij in Nederland toch ook niet willen?
Ja,
maar dat doen we hier toch ook niet?
Overigens heb ik geen talentvolle VWO er maar een talentvolle havist. En ja, die is te laag geplaatst.
Hmm
nog maar 1 jaar ervaring....maar so far zie ik meer 'relaxte' havo leerlingen die eigenlijk best VWO zouden aankunnen dan zich uit de naad werkende VWO'ers die niet willen afstromen naar de HAVO waar ze misschien beter zouden passen.
Ik geef momenteel vnl onderbouw lessen, maar ben niet zo vreselijk onder de indruk van de eisen die de gemiddelde leerling zichzelf oplegt. Naar mijn idee mag de lat best een tikkie hoger.
Ingrid
Amen ingridt
Precies mijn idee
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Werken
Hier wordt ook beslist niet hard gewerkt. Met effe doorkijken bij het ontbijt valt er altijd nog wel een zeven uit te slepen. Met serieus iets doen een tien. Maar ook dan is er nog tijd zat voor andere dingen, die ook belangrijk zijn. Burnout...mwah...
Ik zie ze dus wel.
Niet op het vwo. Maar wel op de havo en mavo.
Kijk, over die slimme vwo-ers die met bijnhet ontbijt de boel overkijken een 7 halen heb ik het niet. Ik ken wel degelijk kinderen die met veel hulp, overhoren, bijlessen enz de havo willen halen. Of de mavo.
Die niet 1 keer per week kunnen trainen omdat het druk hebben. En dat zal deels verkeerde planning zijn, maar dat doet aan de zaak niets af. Veel verslagen, wat moeilijk is voor een groot deel mavo-ers en havisten, Veel lezen, wat ze ook lastig vinden. Veel maakwerk, overschrijfwerk vaak wat heel veel tijd kost,
Dat is niet te vergelijken met een slimme vwo er die op inzicht achten haalt.
Mach
"Ik ken wel degelijk kinderen die met veel hulp, overhoren, bijlessen enz de havo willen halen."
Maar de vraag blijft: is dit een probleem dat kinderen veel van zichzelf vragen? En is dit dan het gevolg van de scholen die graag 'excellent' willen zijn?
Hier op het forum lezen we geregeld over situaties waarin de school aanstuurt op afstromen, terwijl de leerling zelf op een bepaald niveau wil blijven. Volgens mij staan hier nooit (of zelden?) verhalen over kinderen die willen afstromen (of met een zes genoegen nemen), terwijl de school pusht om hogere cijfers te halen of een hoger niveau te doen. Voor mijn gevoel is een massale burn-out (door streberige scholen) dus helemaal niet aan de orde...
Harder knokken
Maar als de scholen zo aansturen op afstromen is het idee van stress wél weer begrijpelijk, je moet harder knokken om niet van de opleiding af te moeten.
Scholen vroeger wél relaxter
..en daar waren scholen vroeger wél relaxter in.
Op mijn middelbare praatten ze eindeloos in op types die geen zin in school hadden, of ze als-je-bieft beter hun best wilden doen, want zonder diploma was het leven geen pretje.
dan zijn scholen van nu toch harder heb ik het idee.
Precies fred
een jaar wat rustiger aan kan voor de door mij beschreven leerlingen niet.
Zelfs een paar weken ziek is al moeilijk. Ze komen met moeite weer bij met al die inhaalproefwerken.
Ik weet nog zeker uit mijn tijd dat ik bij ziekte mijn proefwerk niet inhaalde. Gewoon een proefwerk minder. Van een PTA hadden we nog nooit gehoord. Er is zelden een rustige periode op school. En nee, dan heb ik het weer niet over dat kleine percentage leerlingen dat op het vwo zit en dat met het grootste gemak doet! Want dat zijn er echt maar weinig, al lijkt het anders op dit forum.
