School vind mijn kind autistisch

Joep

De keuze lijkt me niet zo moeilijk. Weggaan bij deze school. Ik weet dat het geen makkelijke keuze is, maar wat je hier schrijft kan echt niet. Jullie zien totaal geen probleem bij je kind, school alleen maar. Zelfs uit onderzoek bij een deskundige komt geen diagnose en school gelooft je nog niet. Daarnaast wordt er ook nog veel gepest op school en voelt je kind zich niet veilig. Er zijn ouders die hun kind voor minder van school halen.
Als je zoon autistisch is moet je hier thuis ook echt iets van merken hoor.
Ga het gesprek dus aan met school (wie zijn erbij aanwezig?) en blijven ze nog steeds bij hun standpunt, nadat jij de gegevens van deskundigen hebt overlegd en hun waarnemingen over o.a. psychosomatische klachten hebt weerlegd, dan geef je aan dat je een andere school voor je kind gaat zoeken omdat je vindt dat je als ouder niet serieus wordt genomen.
O ja, ga niet alleen naar het gesprek, maar neem je man mee of iemand anders die je kan steunen. Zeker als er van school meerdere personen aanwezig zijn.

Heel kort door de bocht

Maar een overijverige amateurpsycholoog als juf en een giga-pestprobleem op school waar men kennelijk niets aan wil doen: is een andere school misschien een mogelijkheid?

Sterkte

Temet

Andere school

Ik zou als de sodemieterij een andere school zoeken. Weg van deze juf.
"Volgende week heb ik een gesprek, graag wil ik deze keer beter beslagen te ijs komen en weten wat ik kan doen hiertegen. "
Neem een man mee. Je eigen man, je broer, je vader. Maakt niet uit welke man. Dat helpt.
Verder heeft het niet zoveel zin om in discussie te gaan over 'raar', want elk kind is wel een beetje raar.
Je kunt wel in discussie over de juf. Wat maakt haar toegerust om diagnoses te stellen? Je kunt ook in discussie over het dossier: hoezo psychosomatische klachten? Die zijn er niet.
En sinds wanneer is een cito-test een manier om hb in of uit te sluiten? Waar staat dat? Is er ook maar iemand in onderwijsland met verstand van die materie die dat adviseert?
Juf is aan het knoeien en op de een of andere manier lukt het haar om iedereen met dat geknoei mee te mobiliseren. Zeg dat jij niet meer meedoet. Jij hebt het ermee gehad en gaat je eigen weg.
Maar als dat nodig is, dan zul je niet nalaten de ernstige fouten die door deze juf gemaakt en in gang gezet zijn aan de kaak te stellen.
Groet,
Miriam Lavell

Super

Ik ben zo blij met de reacties dat de tranen over de wangen rollen (vrouwen he).
Ik wil hem er in eerste instantie proberen te handhaven, omdat hij er best gelukkig is en met plezier naar toe gaat.
Eigenlijk zijn alle adviezen goed voor mij. Ik neem in elk geval mijn man mee, het is altijd IB-er juf en orthopedagoog die van te voren nog een poosje zonder mij de echt belangrijke dingen bespreken en daarna binnen roepen om te laten weten wat de vrouwen die er verstand van hebben bedacht hebben. Hopelijk geeft dit ook wat beter tegenwicht.
Ik heb helaas geen deskundige en dat lukt me ook niet binnen een week er een te vinden. Toch wil ik er eigenlijk niet meer aan mee werken. Ik heb het voornemen om als hij wat ouder is, b.v. 6 naar hem te laten kijken. School streeft er wel naar om op cognitief gebied, werk op niveau aan te bieden, hoewel mij onduidelijk is in hoeverre dit mogelijk is in deze situatie.
Welke mogelijkheden heb ik om deze wantoestanden aan de kaak te stellen (zodat ik er in ieder geval mee kan dreigen, of het eventueel ook kan doen). Verder stelt de juf de dingen die ze me zegt niet op schrift, zij schrijven wel, maar dat is uiteraard ook voor mij niet in te zien.
Gr. Joep

Aha

Aha, die orthopedagoog is een "vriendje" van de school dus? Ik heb daar een forse hekel aan, vooral dat ze je kind dan eens even fijn gaan zitten voorbespreken zonder dat de ouder erbij mag zijn. Lijkt wel of ze dan een front willen vormen tégen de ouder, in plaats van gezamenlijk optrekken om een mogelijk "probleem" te behandelen.
Ik heb er voor gekozen om met mijn eigen experts in zee te gaan, om dit soort situaties te voorkomen. Mijn eigen experts zijn ónze bondgenoten, en niet die van de school. Dat maakt in de praktijk heel veel verschil! Alleen schiet je daar de komende week niet veel meer mee op...

Wat is dat toch, dat gepsychologiseer van juffen?

Het lijkt wel een epidemie. In mijn omgeving ken ik twee kinderen van wie de juf op basis van haar eigen observaties met psychiatrische diagnoses kwam.
Eén van die cases lijkt als twee druppels water op die van jou. Kind is 5. Thuis en in de buurt was niets van het vermeende autisme te merken. Het is een slim kind, waarschijnlijk HB maar dat is niet getest. Met juf viel niet te praten. Het oordeel leek wel in haar hoofd gebeiteld. Moeder heeft gedaan wat Miriam Lavell hier al opperde: wegwezen.
Kind zit nu op een andere school. Het heeft even geduurd voordat hij zich veilig voelde (schade van de vorige juf) maar hij is echt he-le-maal opgebloeid. Doet het fantastisch.
Van prutswerk wordt jouw kind de dupe. Voordat juf door haar leidinggevende wordt aangesproken op disfunctioneel gedrag ben je jaaaaaren verder. In het onderwijs lopen ze niet zo hard hoor. Eerst moeten er vele kalveren in de put verdrinken.
Ik zou als ik jou was geen seconde wachten.
Sterkte! Leony

De manier bestaat niet

Ellen, de manier bestaat niet. Er zijn duizend verschillende maniertjes. Die maniertjes staan beschreven in protocollen of worden genoemd door mensen die er verstand van hebben.
Mijn vraag is dan ook: waar staat dat een cito-test tot die maniertjes hoort?
Als ouder heb ik destijds gekozen voor onderzoek bij het CBO in Nijmegen. Dat vind ik nog steeds de beste weg.
Groet,
Miriam Lavell

Tegengas

Mijn middelste zoon vertoonde in de klas ook autistische trekjes, keek juf niet aan, maakte weinig contact, was stil en erg terug getrokken. Dit was trouwens pas in groep 4, de jaren daarvoor was hij gewoon zichzelf. Thuis was hij gewoon open, vrolijk en zichzelf.

Ik was vreselijk verbaasd te horen wat de juffen te vertellen hadden, dat is mijn kind!!! dacht ik.
Tot ik eens stiekum in de klas kon kijken en idd het kind wat ik daar zag was precies het kind wat de juffen beschreven.
Hij is door een extern buro uitgebreid getest ( op ons initiatief dus niet door school) en daar is uiteindelijk uit gekomen dat hij ernstig dyslecties is, en ADHD heeft. Er zijn daar absoluut geen autistische kenmerken gevonden tijdens de testen en gesprekken.
Maar er was dus wel degelijk iets aan de hand. Hij was gewoon vreselijk ongelukkig in de klas omdat hij dacht dat hij heel dom was, omdat al het werk niet lukte.. sinds zijn diagnose is hij heerlijk opgefleurt en nu op school het zelfde kind als hij altijd thuis is geweest.

wat wil ik nou zeggen...

Er is niks mis met testen, als je kind niet autistisch is, dan krijgt hij echt die diagnose niet omdat de juf dat zo ziet.

Ga naar externburo, wat geen banden heeft met de school, of ga naar de ggz.
Laat je kind testen, zodat jij gewoon kan laten zien dat je kind niet autistisch is.

groet, polly

Was dat maar waar

Polly:"Er is niks mis met testen, als je kind niet autistisch is, dan krijgt hij echt die diagnose niet omdat de juf dat zo ziet. "
Helaas komt dat juist nogal eens voor.
Er is niks tegen testen, maar als er de vooraanname is dat er 'iets' is, dan kun je er donder op zeggen dat er 'wat' uitkomt. Ook als er 'niets' is.
Groet,
Miriam Lavell

Niet mee eens

Er komt niet "altijd" wat uit...Echt niet,
Ken verschillende kinderen die als diagnose kregen NADH hoor, beejte onzeker misschien, beetje last van bepaalde situaties, maar NADH.

Ken ook kinderen die gingen omdat gedacht werd aan HB maar die thuis kwamen met ADHD type 1 diagnose,
en ook een die met een HB thuiskwam terijl hij ging voor asperger.

groet, polly

Maar

waarom zo'n heel traject doorlopen, wat veel energie en tijd kost (ik weet het, zit er zelf midden in) als je zelf geen problemen ziet. Laat school maar eens helder verwoorden wat zij als probleem zien!

Blijft de vraag

Polly, wie je allemaal kent is niet zo relevant. Die diagnoses zijn geen wiskunde. Het begint al met de klacht: als die er is, dan is er wat. Dat leidt vanzelf tot 'wie zoekt zal vinden', maar erg betrouwbaar is dat vinden niet.
Er wordt veel meer gevonden dan er objectief gezien aan werkelijk probleem kan zijn. Dat is bewijs genoeg voor het feit dat zoeken vanzelf tot vinden leidt, ook als er eigenlijk niks is.
Groet,
Miriam Lavell

Dus

Het afwijkend gedrag van mijn kind bestaat volgens de juf uit te weinig samen buiten spelen, of wel mee spelen, maar hier geen initiatief toe nemen, dus alleen op uitnodiging.
Juf niet aankijken als ze wat zegt, soms raar praten en wel eens in paniek geraakt toen de juf verkeerd terug naar school liep vanuit gymzaal. Hij zat er toen 2 weken op. Ook heeft hij weleens uit de lijmpot een hapje geproefd en van het brooddeeg.
Dit zal allemaal best weleens aan de orde zijn geweest, maar in alle situaties waarin ik hem zie, ik heb er op school ongeveer 800 opgenoemd, praat hij normaal, goed verstaanbaar, kijkt mij en anderen goed aan, raakt nooit in paniek als ik onverwachts ergens heenga, of anderszins. Kleuters doen weleens raar, zo ook in zijn klas. Het stond me al een beetje tegen, maar eerst had ik nog de indruk dat zij het beste met ons voor hadden en probeerden te helpen tot juf op een gegeven moment zei: Ja, nou niet om gelijk te krijgen hoor. Toen viel het kwartje pas bij mij.
Mijn vraag is eigenlijk hoe eigenwijs kan ik mij opstellen en wat zijn daarvan de consequenties??
Gr. en bedankt.

Het maakt niet uit

Zoals ik het lees heeft de juf er geen last van en doet hij wat hij moet doen op school. Ik denk als het consequenties heeft voor de schoolgang dat je er dan wat mee moet. Als je je erg eigenwijs opsteld zullen ze denken dat ze gelijk hebben en jij als ouder niet wil onderzoeken denk ik. Ik zou dit soort gesprekken niet meer doen zolang hij geen belemmering heeft op school. En dan mag de juf zoveel denken als ze wil. Wat ik zeker niet zou doen is de school in onderzoeken betrekken, als je wil onderzoeken zou ik het buiten school doen en alleen mededelen wat jij belangrijk vind dat school moet weten. Ik zou wel even benoemen dat je bang bent voor een hoe noem je dat kokervisie? Dat ze zo sterk richting autisme denken dat ze alles ook in dat licht gaan zien.

Hmm

een afwachtende houding en uit nieuwsgierigheid wat dingen proeven zijn redenen om een kind de diagnose autistisch te geven? Ik vind het nogal overdreven.
Het lijkt mij dat je zo eigenwijs kan zijn als je zelf wil. Als jij geen problemen ziet...
Je kan zoiets zeggen als: hij is nog heel jong, voorlopig wil ik hem de voordeel van de twijfel geven.
Overigens uitte de juf van zoon 2 ook enkele maanden haar zorgen wb hem: ook hij geen initiatief tot spelen, wel meespelen, teruggetrokken, vaak in zijn eigen wereldje, sprak bijna niet ook niet in de kring (of juist niet..). Ze heeft alleen geen etiketjes geplakt en we zijn samen tot de conclusie gekomen dat hij nog jong is en dat hij wrs nog een sprongetje gaat maken. En intussen gaat het veel beter.

Te gek

Ik weet niet wat ik lees. Het lijkt er inderdaad op dat juf iets wil winnen, maar wat dan precies? Wil ze dat jullie hem laten onderzoeken? Wil ze het kind uit de klas? Wil ze hem naar het speciaal onderwijs sturen? Kan ze niet met hem opgaan. Kan ze niet meer lesgeven? Waarom?! Wat is haar doel?

Wat ik uit je info opmaak is dat je een kind hebt dat de cito erg goed gemaakt heeft en waaruit juf (blijkbaar) kan opmaken dat hij 6 tot 9 maanden voorloopt. Verder voelt hij zich onveilig op het schoolplein en al die andere dingen (brooddeeg en weet ik veel wat) kunnen er simpel mee te maken hebben dat het kind een kind is, een kleuter. Jouw kleuter! Ik zou voorstellen om hem wellicht met 6 te laten testen (zoals je zei, ook al doe je het niet) en ik geloof ook dat ik mijn zorgen zou uiten. Heel kalm en rustig. Zorgen omtrent de snelheid van het trekken van conclusies door onbevoegde mensen, n.l. juf. De zorg over wat dat doet met je zoons verdere schoolloopbaan i.v.m. geklets met andere juffen. Dat je je afvraagt wat voor invloed het twee keer buitenspelen onder begeleiding met je zoon doet. Of het iemand erbij roepen' als hij niet in de zandbak speelt. Hoe onzeker kun je worden. Wat voor beeld heeft/krijgt hij over zichzelf? Een kind kan ziich dan ook onzeker en vreemd gaan gedragen.
Ik denk dat je heel goed moet aangeven hoe je wilt dat er met je kind wordt omgegaan en dat we niks hebben aan gepsychologiseer door mensen die daar niet voor doorgeleerd hebben. De (bewijs)druk moet eraf. De "ja maar, ja maar..." drammerigheid van juf kun je kalm af doen met: "Dat zien we dan wel weer".
Zit je zoon volgend jaar weer bij die juf? Kan-ie niet doorstromen? Kan-ie niet naar een andere juf. Ik vind het een vreselijk verhaal.

Groet jan

Ook gehad (lang)

In de kleutergroepen deed onze zoon lekker mee, al viel het wel op dat hij erg slim was. In groep 3 ging hij (op school) af en toe sterk afwijkend gedrag vertonen. De juffen mochten natuurlijk het woord autistisch niet gebruiken, maar het was duidelijk dat ze daaraan dachten. Wij dachten eerder aan een HB-jongetje dat niet goed werd begrepen en geen raad meer wist met zichzelf. Hij is toen trouwens af en toe wel echt door het lint gegaan hoor. Huilend heb ik op school gezeten bij een gesprek, wij hebben hem laten testen, meer om ons 'gelijk' te krijgen en om uit te sluiten dat hij autistisch was of een ander etiketje. Zo rond de zomer is hij getest. De eerste dag bij de orthopedagoog liet hij het jongetje van thuis zien, de tweede afspraak het jongetje dat flipte.
Uitslag was een bovengemiddeld intelligente jongen, die soms halststarrig een paar vragen niet volledig beantwoordde en moeite had rode draden te vinden, maar verder niet autistisch oid was. Aanpak was verder niet nodig, want hij zat inmiddels in groep 4 bij andere juffen en o wat was het een voorbeeldige jongen! Weer huilde ik van het rapportgesprek op weg naar huis, maar nu omdat de juf zei: ik wilde dat ik er 30 van in de klas had, zo'n geweldige jongen is het. Inmiddels zijn we een paar jaar verder en het gaat allemaal prima. Hij is misschien iets anders dan gemiddeld, maar de problemen kwamen duidelijk door een verkeerde aanpak van de juf(fen), waardoor hij zich bedreigd voelde en niet meer wist wat hij met de situatie aan moest. Hij was ook niet de enige, er zaten opeens heel veel zorgleerlingen in die klas, waarvan sommige ook echt hoor.
Het is natuurlijk wel mogelijk dat je kind op school heel ander gedrag vertoont dan thuis, thuis is veilig, vertrouwd en bekend, maar zelf als ouder voel je eigenlijk altijd wel of je kind echt sterk afwijkt van het gemiddelde of niet denk ik.
Succes, Pietje.

Diagnose door juffen

Juffen mogen AB-SO-LUUT geen diagnoses stellen of zelfs maar vermoedens uitspreken. Bij mij werd Zoon's gedrag "opvallend" genoemd (eufemisme voor raar). Uiteindelijk waren we toch wel blij dat we hem hebben laten testen, want met een rugzakje is hij enorm opgebloeid.

Ik heb ook problemen met school (zie pest-draadje), maar ook hier geldt dat er toch ook een heleboel dingen wel goed gaan en dat je wel weet wat je hebt, maar niet wat je krijgt.

Als ik jou was zou ik vriendelijk glimlachen tegen juf, niets onderzoeken en het allemaal rustig laten betijen. Over een paar weken ben je van juf af. Autisme valt toch niet te genezen en een rugzakje krijgt een kind pas als hij vastloopt, dus om zonder dat hij problemen heeft te gaan onderzoeken heeft niet zoveel zin. Tenzij je er zelf vreselijk mee zit natuurlijk.

Andere school

een andere school lijkt mij de beste oplossing. Het probleem hier ligt ook deels bij school en juf. Ik zie haar niet snel geneigt naar zichzelf te kijken, naar haar eigen handelen en welk effect dit heeft op de kinderen. Ook de wijze hoe ze jouw als ouder buitensluiten zegt al heel veel. Ik krijg daarbij het gevoel dat je je als ouder bij hun beslissing hebt neer te leggen. Wil je dat je zoon op die school blijft dan ga zelf niet de confrontatie aan maar neem een deskundige bij de hand.

Ik heb bij mijn zoon van toen 5 zelf een kinderpsychiater in de arm genomen die tijdens 1 sessie de school bezocht heeft. Je kan vaak als ouder hoog en laag springen om duidelijk te maken dat jouw kind (mijn zoon toendertijds) geen autisme / pdd nos had. Dat komt niet echt over. Heel iets anders als je daar een in hun ogen zeker, een deskundige neerzet. Probleem snel opgelost want hij (psychiater) vond dat er geen problemen waren. Later in groep 3 heeft zoon zelf bewezen dat er niets aan de hand was. Mede door de juffen van groep 3 (beetje meer nuchter verstand, meer ervaring en meer betrekken van ouders).

Uiteindelijk was het voor mij wel zo dat ik gehoord wer door de leerkrachten en was / is het meer afhankelijk van wie je voor je hebt.

Ervaar je dit niet op jouw school dan worden het moeilijke jaren , lijkt me. Dan is een andere school een overweging.

Sterkte Leen

Andere school!

Geen twijfel over mogelijk. Ik zou de energie niet willen verspillen aan een strijd met de juf over je kind. heb je trouwens zelf de orthopedagoog ingeschakeld, of school? Als de school het heeft gedaan kun je ook op eigen initiatief via bv. de huisarts naar iemand toegaan en je kind daar laten testen. Hoewel ik dat bizar zou vinden, zoals jij het omschrijft is het een volstrekt normale kleuter. Ik zou me door zo'n juf niet het onderzoekscircuit in willen laten drukken.
Ik zou gaan praten op een andere school, en ook wel uitleggen wat er speelt. Vragen hoe zij daarmee omgaan, je zoontje eens meenemen om te kijken.
Wat een vreemde juf zeg! Ze heeft zeker ergens iets gelezen.
Probeer jezelf niet gek te laten maken, blijf standvastig, en sta niets toe wat je zelf niet wilt. En ga niet alleen naar zo'n gesprek, geen enkel gesprek eigenlijk. Het is altijd handig met z'n tweeën te zijn. En blijkbaar/jammer genoeg leggen mannen toch een bepaald gewicht in de schaal op school...

Laat je niet gek maken

Deze juf is wel erg overtuigd van haar kunnen;wat zal zij zichzelf goed vinden.Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat je dit soort leerkrachten uit de vingers moet blijven!!
Ga hier alsjeblieft niet in mee en bespaar jezelf een hoop ellende en verdriet.Een moeder voelt of er iets mis of niet.Naar mijn mening worden karakter-trekken tegenwoordig al gauw als de één of andere stoornis betiteld.
Tegen dit soort leerkrachten is geen kruid gewassen,zij zullen er op blijven hameren dat er ´iets´ is en zo nodig zelfs het één en ander aandikken om je aan het twijfelen te brengen.
Zoals hierboven al meerdere keren is aangegeven;ga niet in je eentje deze gesprekken aan,twee horen meer dan één en je bent minder kwetsbaar.
En wees alert;ik moest uiteindelijk in het leerlingendossier (omdat ik dit heb geeist en daar heb je recht op) lezen dat er dingen achter mijn rug en zonder mijn toestemming waren uitgevoerd!
Om een lang verhaal kort te houden;uiteindelijk zijn we,halfweg het schooljaar,naar een andere school gegaan.Dit was niet makkelijk omdat er al schade was toegebracht (door juf,IB-er enz.),bij ons kind en bij onszelf,maar het schooljaar daarop ging het gelukkig goed.We zijn nu inmiddels een jaar of 5 verder en het gaat nog steeds goed,zonder begeleiding,etiketje of wat dan ook.Maar vergeten kan ik het nog steeds niet,en dit soort verhalen halen een hoop naar boven.
Neem alle adviezen ter harte en vertrouw bovenal op je gevoel!

Steel Magnolia

Ik had het zo bedacht

Beste meiden, bedankt voor alle reacties. Ik vind het prettig te horen hoe jullie erover denken. Het komt dus nogal eens vaker voor.
Veranderen van school heb ik al vaker overwogen, maar hij heeft het er leuk, voelt zich ook geen buitenbeentje of i.d. Het is in een piepklein gehucht, dat speelt ook mee, met buiten spelken e.d.
Hij zal vgld. jaar helaas nog wel een half jaar bij deze figuur zitten. Daarom dacht ik aan de volgende maatregelen:
Ik ga met mijn man (ik verwacht niets van hem,maar voor de show). Daarnaast geef ik aan dat het mij bij nader inzien tever gaat wat er nu gebeurt en dat ik per direct de 'speciale behandeling' tot nader orde wil stopzetten. Ik denk erover om hierbij te melden dat mijn zoon zich er ongemakkelijk bij voelt. Dit is denk ook wel zo. Niemand is graag bijzonder.
Daarnaast zal ik aangeven dat ik geen enkel kenmerk zoals door hun genoemd van autisme zie, in geen enkele situatie en dat ik hem inderdaad het voordeel van de twijfel wil geven, tot hij wat ouder is. Mijn verwachting is dat hij afwijkend gedrag als het er al is steeds sterker zal laten zien als er pathologie in het spel is.
Ik hoop zo de sfeer redelijk te houden, omdat aan de school ook voordelen kleven. Ik verwacht door hen weer verrast te worden, zoals altijd, dus goed voorbereiden is moeilijk.
Gr. Joep

Stempel

Dit is wat je schreef: "Mijn zoon is 5 en wordt door zijn juf als autistisch bestempeld. Eerst vermoedde zij Hb (na 6 weken school)daarna vermoedde zij hb + asperger (na 8 weken school), daarna heeft zij op basis van 1 cito besloten dat hb uitgesloten is (voorsprong zou maar 6-9 maanden zijn), onderpresteren wel van gehoord, maar dat doet hij niet. Dus:autistisch. Later werd dit wat bijgesteld als hij heeft autistische trekken."
Jakkes, wat denk die juf wel? En hij blijft ook nog een halfjaar extra onder haar hoede! Ik zou toch echt die stap nemen en een andere school zoeken. Deze juf heeft je kind op zeer ondeskundige wijze een stempel op zijn hoofd geplakt en probeert ook nog eens iedereen van haar gelijk te overtuigen. Ik snap dat het lastig is een andere school, toch zou ik mijn kind niet in handen laten van zo'n juf. Hij zal nog heel lang moeten strijden tegen haar vooroordelen, temeer omdat de juf aan een tunnelvisie lijkt te lijden.
Ik heb overigens wel heel veel bewondering voor ouders die wel de stap van school veranderen durven te nemen omdat het zoveel voeten in aarde heeft, omdat ik het zelf heel moeilijk zou vinden. De twee keer dat ik gezien heb dat ouders wel van school verandereden (om verschillende redenen) pakte het heel goed uit, de ene keer dat ik meemaakte dat iemand dacht laat maar, het is nog maar een jaartje, pakte het achteraf bezien niet zo goed uit (kind gaf aan liever al eerder van basisschool verlost te willen zijn). Zelf zou ik waarschijnlijk, net als jij, lang twijfelen. Toch zou ik een andere school echt serieus overwegen.
Sterkte, wat je ook beslist.
Elisabeth.

Goed

Je zit dus nog een half jaar aan de juf gebakken en dus is dat gesprek best belangrijk. Misschien nog een voorzichtige tip, voor wat het waard is, want wie ben ik, maar ergens valt me op, dat je je dit jaar nogal verzet hebt. Alsof het háár woord is tegen het jouwe en dat jullie je in de loopgraven ingegraven hebben. Alsof het inmiddels meer over jullie gaat dan over het kind o.i.d.. Derhalve mijn tip om niet alles wat juf zegt meteen van tafel te vegen als onzin, maar misschien wordt het handig haar (ook al vind je haar een domme koe), meer in je kamp te trekken.
Dus niet van: "Nee, het is niet zo, er is niks mis met hem", naar "Ik herken dit niet, maar blijkbaar zie jij op school wel iets en laten we het dan maar in de gaten houden", o.i.d.
Als ze je weer verrassen, b.v. dit keer is hij incontinent, doof en is inmiddels beland in een zware depressie, vraag dan vriendelijk wat ze vinden wat daar dan aan moet gebeuren. Luister en maak wat aantekeningen, maar hou je bij je zoon en verval niet in wellis, nietis spelletjes. Richt je op de plan van aanpak en uit open je zorgen over nu al diagnostiseren en dat je het graag tzt over laat aan een professional, maar dat je hem samen wilt helpen als er problemen zijn. Jullie moeten nu gewoon zorgen dat hij plezier houdt in school en dat hij fijn buiten kan spelen/samen spelen. Daar kun je kinderen best bij helpen zonder dat het nu opeens een groot issue wordt. Kortom, misschien verstandig, nu je nog even met haar voort moet, om de wijste te zijn?

Groet Jan

Dossier inzien

Ik zou toch eens even het dossier van je kind gaan inzien. Mijn dochter was dan in de ogen van school geen 'autist', maar wel een weerloos, sloom schaap. Toen ik na een hoop gedoe haar dossier ging inzien, bleek ze een sociaal-emotionele test te hebben gedaan, waar ze zwaar onder wenselijk had gescoord. Ik had nooit iets over de test gehoord. Op vragen als: 'ik word wel eens gepest' had ze geantwoord: 'altijd' en op 'ik voel me gelukkig op school' had ze geantwoord: 'nooit'. Het kind zat dus doodongelukkig te zijn op school en dat was keurig gedocumenteerd en in het dossier opgeborgen zonder er actie op te ondernemen. Ik was woedend!
Dochter is naar een andere school gegaan en daar opgebloeid. Het slome, weerloze schaapje kwam vandaag thuis van kamp met wilde verhalen over keten in slaapzalen en stoere speurtochten in het bos. Het stempel dat ze op de oude school had, was ze daar nooit kwijtgeraakt. De directeur durfde zelfs met droge ogen te beweren dat ik 'te emotioneel bij mijn kind betrokken was om de waarheid te kunnen zien'.
Maar ik dwaal af. Het dossier inzien was voor mij wel een eye-opener hoe er daar met de kinderen werd omgegaan. Het had natuurlijk ook anders kunnen uitpakken bij het inzien. Eén juf had een bijzonder liefdevol verslag over dochter geschreven in groep 4, ik herkende dochter er helemaal in, ook de minder aantrekkelijke kanten (die ieder kind nou eenmaal ook heeft). Ik heb die juf nog persoonlijk bedankt toen ik dochter van school haalde. De rest mag wat mijn betreft in een heel diep gat zakken.

De ib-er gaat je kind buiten leren spelen?

Uh... ik heb echt met verbazing je verhaal gelezen!
Wat doen ze je kind aan? Ik hoop dat je na alle reacties sterk in je schoenen staat en je eigen koers gaat varen. Jouw intuitie is de belangrijkste, die laat je nooit in de steek.

Het plan dat nu wordt uitgestippeld, dat de IB-er met je kind gaat leren buiten spelen, dat vind ik echt van de zotte, om maar niet te spreken van de hele gang van zaken zoals je het beschreef.

Bekijk de school eens kritisch, het zou ook kunnen dat je kind stomweg niet goed past op deze school. Ik heb ook jaren in de clinch gelegen want er scheen altijd wat te zijn. Dochter zat in een klas met lastige kinderen, veel pestgedrag en 3 jaar achter elkaar een juf met flinke oogkleppen op maar wel een flinke eigen mening over mijn kind. Dat deed mijn kind de das om, en ons erbij. Ze zit nu sinds een paar maanden op een andere school, en ik heb er een gelukkig, spontaan en blij kind voor terug.

Wees kritisch, en laat je niet meevoeren op de wave van die juf. Je denkt daar de expertise te vinden die er blijkbaar niet is (tenminste, van een juf mag je toch wat verwachten). Deze juf is flink de weg kwijt en geeft je kind een behoorlijke stempel waardoor hij nooit meer fris en fruitig kan zijn. Er is bij voorbaat al een vooroordeel over je kind.

Dus kom op, haar op je tanden en pik het niet.

Succes, Moppeke

Dossier + meer

Hoe gaat dat eigenlijk met dossier inzien?? Heb je daar recht op en mag je verzoeken om er in te wijzigen? Moet het eerst heel hoog oplopen of komt het wel vaker voor dat ouders dat willen?

Verder ondanks jullie vrijwel unanieme adviezen om van school te veranderen, wil ik hier nog niet echt aan. De klas is wat kinderen betreft een goede omgeving voor hem, het contact tussen mijn zoon en de juf is best goed en hierin is zij ook wel leerbaar, ik zie haar soms wel steeds beter gedrag vertonen waar hij behoefte aan heeft. ( hiermee bedoel ik vooral scheppen van duidelijkheid,van wat ze nou eigenlijk wil zien, ook vindt hij haar aardig )
Ik zie hem ook wel eens in de klas functioneren en zie daar normaal en sociaal gedrag, hij praat wat, doet wat, enz.. Het probleem is m.n. buiten en ook dit heb ik weleens gezien. Hij doet hier niet echt iets, maar loopt vooral rond. Ik begrijp dat na de zomer 2 van de 4 pestkinderen de school mogelijk verlaten. Hopelijk pakt dit voor hem goed uit (en voor de gepesten nog beter).
Ik heb goede hoop dat het volgend jaar met hem buiten spontaan wel zal verbeteren. Ook zijn toekomst zie ik eigenlijk best rooskleurig in.

Verder heb ik deze problemen gedeeltelijk zelf veroorzaakt,dat vind ik achteraf behoorlijk suf. Ik had toen al moeten zeggen, doe maar niks, maar ik dacht steeds: laat de IB-er en vervolgens de orthopedagoog maar kijken, zij ziet wel dat hij normaal is. Nooit in mijn hoofd opgekomen dat zij zo onbezonnen de mening van de juf zou overnemen. (zij is overigens ook de orthopedagoog van alle scholen in de buurt, van allerlei pluimage. Haar opvatting zou dus in ieder geval met ons meereizen, bij evt wisseling van school).
Verder is hij inderdaad zichtbaar slimmer dan leeftijdsgenoten, dat ziet iedereen, ook zij, dus om die reden heb ik toen zelf aangedrongen op doortoetsen, school vond dat best, maar zijn score was dus niet wat zij verwacht hadden (maar 6-9 mnd vooruit), dus geen aanwijzing van hb volgens hen.
Orthopedagoog raadde intelligentieonderzoek verder af op dit moment, dat zou bij 5-jarigen nogal onbetrouwbaar zijn. Deze persoon heeft mij onder 4 ogen (op een onbewaakt ogenblik toen de bijpassende thee werd gehaald) ook wel eens gemeld dat autisme haar sterk lijkt, gezien gedrag thuis. Onder meer ogen kan ik haar deze uitspraken niet ontlokken, ze zegt dan: Het is nu niet van belang wat de oorzaak is, we moeten kijken hoe wel hem kunnen helpen. Misschien werkt dat wel het beste met een auti-aanpak. Dit woord stuitte mij later thuis ook erg tegen de borst, hoewel mogelijk niet zo bedoeld. Het betekent min of meer dat ik al zo gewend ben aan het autisme van mijn kind dat ik auti ga zeggen in plaats van autist.
Ik denk er in ieder geval nog een paar dagen over, want dat kan nog.
Gr Joep

Je hebt er recht op

Je hebt er recht op om het dossier in te zien. Miriam Lavell had een mooie link naar een officiële tekst daarover (Algemene vereniging van Schoolleiders):
http://www.avs.nl/werkgeverszaken/onderwijsenleerlingzorg/ouders/2005/Pages/Leerlingdossieronderdeloep.aspx
'Ouders hebben een recht tot inzage in het leerlingdossier van hun kind. Er moet door de school binnen een termijn van vier weken aan een verzoek tot inzage worden voldaan. Ook bestaat er een kopierecht , dat wil zeggen dat er tegen een vergoeding (van maximaal 4,50 euro) door de ouders kopieën van de gegevens mogen worden gemaakt'.
Ik heb 'm helaas moeten gebruiken met het dreigement het hogerop te zoeken als ik mijn zin niet kreeg. Daar maak je natuurlijk geen vrienden mee, maar ik was toen toch al helemaal klaar met die school.

Heel snel van school halen!

Ik zit me gewoon kwaad te maken hier achter de laptop. Zo'n juf die diagnoses stelt, hoe haalt ze het in haar hoofd! Gauw een andere school opzoeken en niet blijven aanmodderen hier, dit gaat grote problemen geven.