School wil asperger-kind kwijt. help!
Onze dochter (10 jaar) is dit voorjaar gediagnostiseerd met Asperger. Omdat er al aanwijzingen in die richting waren, heeft ze sinds een jaar een rugzakje op school. Ze zit op een montessoribasisschool (groep 5, tweede keer) bij ons in de buurt. Sociaal gaat het goed: ze speelt lekker buiten, doet enthousiast mee met gym.
Qua leren gaat het minder. Haar achterstand met taal loopt ze langzaam in, met rekenen is de vooruitgang nihil. Ook neemt ze te weinig initiatief, en is plannen heel moeilijk voor haar. Vanuit de rugzak krijgt ze daarin extra ondersteuning. De school vindt dat ze hier niet voldoende van profiteert. Voor haar leerachterstand hebben we een remedial teacher die haar goed helpt, en die zegt dat we geduld moeten hebben. Wij hebben dat wel, maar de school zit er enorm op aan te dringen dat we haar op het speciaal onderwijs plaatsen. Ze duwen ons langzaam die kant op, zo voelt het.
Wij denken dat de kwaliteit van haar leven dan achteruit gaat. Het speciaal onderwijs is ver van ons huis dus, door de reistijd alleen al, valt ze er dan in de buurt helemaal buiten. Bovendien zitten op dit speciaal onderwijs bijna alleen jongens (meer dan 90%), en onze dochter is juist erg gericht op meiden.
Ons idee is: we geven haar liever een zo gelukkig mogelijke jeugd, en leveren dan wel in op schoolresultaten. Ze is langzaam in haar leren, maar uiteindelijk komt het wel.
De school is het er niet mee eens. En dit maakt het leven erg moeilijk (terwijl het thuis goed gaat). Na ieder gesprek op school ben ik weer dagen in tranen.
Die gesprekken gaan meestal als volgt: de school noemt alle punten op waarop onze dochter faalt in hun ogen (het ligt altijd aan haar) en geeft aan dat ze echt naar het speciaal onderwijs moet. Ik luister, en zeg dan slapjes dat ik wel informatie zal verzamelen over het speciaal onderwijs. Ik stel me dus te slap op, maar het valt niet mee. Ik zit in die gesprekken met vier anderen, die mij allemaal richting het speciaal onderwijs zitten te duwen. Mijn man kan niet meer mee naar dit soort gesprekken, die is ooit verbaal uitgevallen naar de intern begeleider. Die intern begeleider is ongevoelig, en het ontbreekt haar ook aan zelfreflectie. Maar als ouder ben ik altijd bang om het conflict aan te gaan, want dat kan weer op het hoofd van je kind terecht komen.
Wat is wijsheid? Doorzetten op deze school? Een andere aanpak van de gesprekken met de school? Of toch een andere plek zoeken?
Dihanne
My two cents
Laat ik voorop stellen dat ik zelf geen enkele ervaring heb met een kind dat extra zorg behoeft op school en dat ik puur vanuit mijn eigen gedachten reageer. Misschien kun je er wat mee.
Ik denk dat deze school niet geschikt is voor je dochter. Niet vanwege de Asperger van haar, maar vanwege de instelling van de school naar haar toe. En volgens mij blijft een school daaarin volharden en kun je praten als brugman, ze veranderen dat toch niet. Is een andere reguliere basisschool die haar beter wil begeleiden en ondersteunen in de omgeving een optie? En anders misschien toch speciaal onderwijs eens bekijken. Waarom denk je dat ze daar geen gelukkige jeugd kan krijgen. Is ze nu wel gelukkig, op een school waar ze vreselijk op haar tenen moet lopen en waar ze vast door heeft dat ze niet gewaardeerd wordt om wat ze wél kan en dat ze faalt in de ogen van de leerkrachten? Ik spreek op school wel ouders met kinderen die van de reguliere basisschool (onze school is ook niet happig op rugzakkinderen is mijn ervaring) zijn overgegaan naar het speciaal onderwijs en eigenlijk zijn die allemaal positief, de kinderen bloeien er helemaal op, juist omdat ze gewaardeerd worden en zichzelf mogen zijn. Ik ken een meisje dat 3 jaar op het speciaal onderwijs zat en terug kon naar het reguliere. Nu zit ze weer een half jaar op het regulier onderwijs en het meisje lijkt er nu alweer aan onderdoor te gaan omdat ze te hoog moet presteren en er teveel druk op haar gelegd wordt. Ouders hebben nu vreselijk spijt dat ze haar van het speciaal onderwijs terug hebben laten gaan. Nu loopt ze namelijk alweer achter, terwijl ze aan het begin van het schooljaar wél het niveau had van haar leeftijdsgenootjes zonder beperking.
Ik wens je veel wijsheid en kijk ook eens in de rubriek zorgenkinderen, daar komt dit probleem vaker aan de orde.
Eens met puck
Gelukkig geen ervaring met een soortgelijke situatie, maar ik vraag mij wel af of je hier wel mee moet doorgaan. Dit klinkt als trekken aan een dood paard. Dat kost vreselijk veel energie, en het levert je helemaal niets op. Al je energie gaat nu op aan het proberen te overtuigen en veranderen van de school. Ik vrees dat je dat niet gaat lukken. Je geeft aan dat je het heel moeilijk vindt om sterk te staan tegenover vier mensen die allemaal een bepaalde richting in willen. Ik kan dat heel goed begrijpen, dat IS ook vreselijk moeilijk. Misschien moet je daar dan ook maar mee stoppen. Accepteer dat de school deze opvattingen heeft.
En begin met een ´schone lei´. Probeer heel zakelijk te bekijken wat jouw kind nodig heeft van een school. Maak een lijstje met dingen die voor hem (en jullie dus) belangrijk zijn en bepaal de prioriteiten. Wat is echt noodzakelijk en wat is wenselijk (maar niet persé noodzakelijk). En ga met dat lijstje in je hand op bezoek bij scholen. Gewoon in de buurt, maar ook zeker naar het speciaal onderwijs. En ga dan minnen en plussen en beoordelen waar je kind het beste op zijn plek zal zijn.
Hoewel het moeilijk (en misschien wel onmogelijk) is: probeer je emoties hierbij aan de kant te zetten en bekijk het zakelijk. Julie hebben bepaalde zaken nodig; welke partij kan dit bieden?
Dihanne: verbeter de communicatie
nog een stap minder ver: ik lees dat je in de minderheid zit bij die gesprekken. Niet doen. Neem iemand mee. Als je man niet mee kan neem je iemand anders mee. Vriendin. Buurman. Iemand die je bij de bushalte oppikt. Maakt niet uit.
Stap 1 lijkt mij dus het verbeteren van de communicatie met school. En dan jouw aandeel daarin, want daar heb je de controle over.
Stap 2 is dan een go/no go beslissing of je met die geoptimaliseerde communicatie iets kunt bereiken. Zo niet, dan moet je verder kijken.
Andere basisschool
Hallo
Ook ik zeg ga op zoek naar een andere basisschool. Het Montessori-systeem is blijkbaar helemaal niet geschikt voor je dochter. Op een "gewone" school is waarschijnlijk veel meer structuur en is het voor haar ook duidelijker wat er van haar verwacht wordt.
Op de reguliere basisschool van onze dochters zijn in de loop van de jaren diverse kinderen gekomen die op de Montessischool waren begonnen. Die kinderen waren ook vastgelopen of de ouders vonden dat ze er te weinig leerden. Uit de verhalen begreep ik dat het er ook erg "rommelig" aan toe ging.
Toen de kinderen op de "gewone" basisschool zaten gingen ze ineens wel weer vooruit.
Ik zou zeggen: geef de strijd dus bij de Montessorischool op en ga op zoek naar een basisschool in de buurt. En wacht niet te lang. Misschien kan ze na de Kerst (of eerder) wel instromen.
succes
Inderdaad, geen montesori
Hoi,
Een montesori lijkt mij nou juist NIET geschikt voor jouw kind. Een gewone basisschool lijkt mij een veel beter plan. Tegenwoordig werken de meeste gewone basisscholen ook wel meer met dag- en weekplanningen, maar dat is toch heel wat anders dan op een montesori. Een gewone basisschool is nog goed gewend aan structuur geven, dat volgens mij jouw kind nodig heeft. Het maakt niet zoveel uit of het een openbare, RK of christelijke school is. Er is er vast wel 1 bij jou in de buurt. Ga eens praten en kijken.
Groetjes,
Bibi
Wil je je kind echt op deze school?
Uit je verhaal maak ik op dat ze niet echt moeite doen om haar te houden, sterker nog: ze willen van een kind af! dan kun je de hulp die ze nodig heeft wel steeds verder op je buik schrijven natuurlijk...
Verder ben ik niet erg gecharmeerd van montessori voor kinderen met een vorm van autisme (ik heb er zelf twee). Ik denk dat de keuze mogelijkheden teveel zijn voor hen, en dat er veel zelfstandigheid wordt gevraagd waar ze (nog) niet aan toe zijn. Dat vind ik ook het probleem bij het populaire "nieuwe leren".
Er zijn echt andere vormen van onderwijs, zonder direct in het speciaal onderwijs terecht te komen. Voor mijn kinderen werkt het om juist meer klassikaal les te hebben, en veel duidelijkheid en regelmaat, juist niet teveel eigen keuzes! gewoon duidelijk! van 9 tot 10 doe je dit en van 10 tot 10:30 doe je dat!
De tussenstap tussen speciaal en regulier is dan nog SBO (de vroegere lom school), en daar zitten echt ook meer meiden dan bijvoorbeeld in het cluster 4. (cluster 4 is de vroegere zmok school, voor kinderen met gedrags problemen, en ook autisten komen hier vaak terecht)
Maar ik zou me eerst verdiepen in welke soorten regulier onderwijs er in de buurt nog aangeboden worden, en welke daarvan misschien beter bij je dochter past. Ga het gesprek eens aan op een school die je bevalt, zonder direct het rugzakje te noemen! maar benoem gewon concreet de problemen waar je dochter nu tegenaan loopt, en vraag eerlijk of hun daarmee om kunnen gaan.
Speciaal onderwijs is de laatste stap, en de weg terug is heel moeilijk. Natuurlijk is het goed dat het er is, en er zijn genoeg kinderen die anders echt geen onderwijs zouden kunnen volgen. Maar ze is al 10... ze is al heel ver gekomen... ik krijg het idee dat het nu nog misgaat gewoon omdat de school er geen zin meer in heeft, en dat mag natuurlijk nooit gebeuren. Zoek een school die de uitdaging wel aangaat!
suc6, Tess
Een folder en meer
Dihanne, jouw probleem komt veel voor. Er is zelfs een folder over gemaakt die tamelijk duidelijk uit een zet wat er allemaal kan gebeuren en wat zo ongeveer je rechten zijn.
http://www.oudersenrugzak.nl/zietdeschoolhetnietmeerzitten.pdf
Er is wel iets veranderd sinds die folder is geschreven en dat is dat de Wet Gelijke Behandeling ook van toepassing is geworden op leerlingen met een handicap in het basisonderwijs.
Dat betekent kortweg dat de school een oplossing moet verzinnen en dat men jouw kind niet de deur mag wijzen. Het argument dat de school nu gebruikt was ook in het verleden niet geldig. Het feit dat de leerling geen of weinig leervorderingen maakt is ongeldig, want als dat inderdaad volledig aan het kind ligt, dan zal dat in het speciaal onderwijs ook zo zijn. Kind schiet er dus niks mee op.
Ik zou als ik jou was contact opnemen met een onderwijsconsulent http://www.onderwijsconsulenten.nl/ Die kunnen je helpen, ook met de gesprekken met school.
Groet,
Miriam Lavell
Bedankt voor het meedenken
Beste allemaal,
Bedankt voor het meedenken en het delen van ervaringen. Dit is de eerste keer dat ik iets met het forum van Ouders Online doe, en ik vind het geweldig.
Wat de schoolkeuze betreft: ik denk ook dat montessori voor haar niet ideaal is, maar alle andere basisscholen in de buurt knappen direct af als je het woord rugzakje noemt. Ik heb ze allemaal geprobeerd. Dus het is of op deze school blijven, of speciaal onderwijs. Alleen al praktisch gezien betekent dat voor haar twee uur reistijd per dag! Als het echt zover komt, gaan we liever verhuizen.
Inderdaad een goede tip om niet meer alleen naar gesprekken op school te gaan. Na het vorige gesprek was ik dagen van slag. Vier mensen die op je in zitten te praten dat ze naar het speciaal onderwijs moet. En je weet dat ze daar eigenlijk geen echte onderbouwing voor hebben. Ik heb maar een onderzoek kunnen vinden met een vergelijking tussen speciaal en regulier onderwijs (Jepma, 2003) en daaruit bleken de verschillen in leerresultaten minimaal. Ze hebben vast goede bedoelingen op school, maar weten doen ze het ook niet. Maar in je eentje sta je niet sterk. Dus volgende keer ga ik met een maatje naar zo'n gesprek!
De remedial teacher die we ingeschakeld hebben, ziet wel vooruitgang in het leren. Ze vindt onze dochter ook goed leerbaar (raar woord!). En zij zegt dat de zaken maar eens omgedraaid moeten worden: niet onze dochter faalt, maar de school slaagt er niet in haar goed te begeleiden.
Ik denk ook dat een wat assertievere opstelling op zijn plaats is. Ik ben zo bezig om het contact goed te houden, maar boek daar geen enkel resultaat mee.
Ik word er alleen maar wanhopig van!
Dus heb ik een aanvraag bij de onderwijsconsulenten ingediend. Ik wist helemaal niet dat die bestonden, maar als ik de website lees, lijken ze me deskundig op ons probleemgebied. Hopelijk kunnen die ons (en de school) ondersteunen.
vriendelijke groet,
Dihanne
Snelle reactie
Dihanne,
Ik heb niet alle reacties gelezen dus wie weet is er al geschreven wat ik je wil zeggen.
Ik schrijf je vanuit persoonlijke ervaring. Kind, rugzakje aangevraagd vanwege vastlopen op reguliere basisschool. Deze school trekt het niet en kind naar andere school geplaatst. Ook daar viel het buiten de boot, konden ze niet de hulp/aandacht/begeleidinggeven die gewenst was. Onderwijsconsulent ingeschakeld omdat er ook niets met het rugzakje gedaan werd. Deze onderwijsconsulent kwam na gesprekken op de basisschool met adressen aanzetten van speciaal onderwijsscholen. Hij zag in dat het voor ons kind niet goed was op de reguliere school te blijven. (iets wat ik pas na jaren erkende als kundig van hem, maar op dat moment voelde ik me ook door die onderwijsconsulent belazerd).
Wij hebben zelf een speciaal onderwijs school gezocht. Die op redelijke reisafstand viel af door de populatie die daar zat, daar zou ons kind in verzuipen.
Waar ons kind terecht kwam was ook minstens 2 uur resitijd per dag. Dat werd door ons ouders als belastend ervaren, maar niet door kind zelf. Die werd opgehaald door een taxi, zette de game-boy aan die hij van ons als kado had gekregen voor de lange reizen en vermaakte zich prima in de taxi.
Het enige nadeel was de contacten die kind buietn schooltijd niet/nauwelijks had met klasgenootjes. dat was ook niet toen kind nog op het reguliere onderwijs zat, want de klas vond kind anders en aansluiting was er niet/nauwelijks. Niet genoeg om op feestjes gevraagd te worden en niet genoeg om na schooltijd af te spreken.
Ter compensatie is kind op 2 clubs/sporten gegaan om na schooltijd iets qua ontspanning te hebben.
Kind zit al een tijdje nu op het reguliere voortgezet onderwijs en het gaat kind erg goed. De tijd op het speciaal onderwijs heet kind nodig gehad om tot zichzelf te komen. Ik herken wel wat de r.t. zegt, kind heeft een langere aanlooptijd nodig. Dat heeft ons kind een aantal jaren gedaan op het speciaal onderwijs.
Pas toen kind dat ontgroeide konden we weer voorzichtig denken aan terugkeer naar reguliere onderwijs. Pas toen viel kind hetop dat deze school anders was en stoorde kind zich aan regels, regels die kind in de jaren daarvoor echt nodig had en houvast aan had.
Ik heb bij mezelf gemerkt dat ik de knop om moest zetten en moest gaan accepteren dat ons kind speciale aandacht op school, dus speciaal onderwijs nodig had zodat kind zichzelf beter kon waarderen om de prestaties. Het is anders dan je jezelf had voorgesteld van toekomst en leven van je kind, maar als je ziet dat je kind opbloeit doordat het zichzelf kan en vooral mag zijn op school en daarbij begeleidt wordt is het voor ons kind een juiste keuze geweest.
Let wel, die keuze is niet definief hoor, een paar jaar kan je kind op weg helpen om verder naar het reguliere te gaan (zoals bij ons het geval was)
Wens je veel sterkte!
M.
