Schoolarts en vragenlijst

Ik vond

De vragenlijst erg sturend. Of ze je kind al in een bepaalde hoek duwen als je een paar keer ja invult.
Wij hebben besloten om onze dochter toen niet naar de schoolarts te laten gaan, ook omdat er niet geacht werd er als ouder bij te zijn. Mijn kind gaat niet naar een vreemde om vragen te beantwoorden waar ik niet bij ben.
Je bent niet verplicht om naar de schoolarts te gaan. We kregen wel commentaar omdat het heel belangrijk is om bla bla bla bla. Nu komt dochter ieder jaar bij een kinderarts en wordt ze gescreend dus ook daar hadden we geen boodschap aan

Toestemming gegeven mits...

Hier moest zoon(13) ook naar de schoolarts (ggz fryslan). Ook eerst thuis een vragenlijst invullen en daarna aangeven of wij toestemming gaven voor dit onderzoek. (al dan niet in deze volgorde), of wij toestemming gaven om de resultaten te bespreken met de mentor (pardon?), en of de GGZ de gegevens mocht gebruiken voor een ander onderzoek.

Wij hebben alleen toestemming gegeven voor het onderzoek an sich, en dat alleen omdat zoonlief geen uitzondering wilde zijn.

Wel hebben we aan de voorkant van het formulier aangegeven dat wij toestemming gaven voor het onderzoek, mits wij een kopie kregen van het gespreksverslag/onderzoeksresultaten.

En wat schetst mijn verbazing... Binnen 10 dagen na het onderzoek op school hadden wij met de post een kopie binnen van het gespreksverslag/onderzoeksresultaat.

Dit verslag gaat dus netjes in de map bij het gescande vragenformulier .
Je weet tenslotte maar nooit ...

En nu is mijn zoon weliswaar ouder als jouw kind, maar dit kan ook een manier zijn waarop je wel mee wil werken aan het onderzoek.

Dit al gezien?

Cathy, had je het onderzoek van Ouders Online al gezien naar dit onderwerp? http://www.ouders.nl/mdiv2011-code-oranje.htm
"De vraag die lijst in te vullen irriteert me, maar ik weet niet zo goed hoe dat komt."
Je bent bepaald niet de enige, zie dat onderzoek. Maar je schrijft ook:"- vanuit mijn werk weet ik hoe belangrijk vroege signalering van emotionele en gedragsproblemen is. Daarom zou ik \'m eigenlijk in moeten vullen."
Ik vrees dat die gedachte voorbij gaat aan de werkelijkheid. Vanuit je werk kun je wellicht meegaan in de gedachte 'hadden we het maar eerder geweten dan...'. Maar dat gaat dan toch om concrete gevallen waarin achteraf wordt aangenomen dat er iets te signaleren was.
Nu het jezelf aangaat, je eigen kind, word je geconfronteerd met de werkelijkheid waarin een aantal zaken een rol spelen. Ten eerste primair je eigen oordel: Er is helemaal niks te signaleren. Ten tweede de vraag: Of mag ik dat niet zelf beoordelen? Ten derde de angst (het niet pluis gevoel): gaat iemand op afstand nu voor mij beoordelen of er misschien wel iets aan de hand is?
Kortom: het is een aanval op je competenties en bevoegdheden als ouder. Iemand, een anonieme nogal automatisch aandoende entiteit, gaat op de loop met dat wat jij tot je eigen verantwoordelijkheid rekent.
Als je de vragenlijst leest, zie je bovendien meteen dat de uitkomst op geen enkele manier onderscheid zal maken tussen ouders die wel die verantwoordelijkheid voelen en aankunnen, en ouders die dat niet kunnen.
De vragenlijst benadert kinderen alsof ze allemaal in beginsel hun nest hebben bij incompetente ouders, tenzij die vragenlijst het tegendeel bewijst.
En daarvan weet je dan weer meteen dat dat oordeel feitelijk afhangt van mensen met een mening over opvoeden die niet de jouwe hoeft te zijn.
Vul 'm niet in als je je er niet pluis bij voelt. Maar vooral ook: Neem deze persoonlijke ervaring mee in je professionele leven.
Die vragenlijsten en het unheimische gevoel dat ze oproepen, spannen het paard achter de wagen.
Groet,
Miriam Lavell

Net als

Mijk heb ik hem bij mijn kind van groep 2 onlangs niet ingevuld. Ik zie de meerwaarde er niet van in. Ik kon gewoon aangeven op het formulier zelf als ik er geen belang bij had.

Ik doe het niet meer

bij oudste verleden jaar heb ik het voor het groep 7 onderzoek nog gedaan. Ik had niet bedacht dat ik wel kon gaan zonder het ingevulde formulier , terwijl ik vond dat ik te laat was om af te zeggen. Maar ik vond het inderdaad een lijst met rare vragen, tendentieus en nauwelijks gericht op medisch-lichamelijke dingen. Tel daarbij op dat ik het consult niet verheffend vond. Op grond daarvan ga ik met de volgende kinderen dit niet meer doen. We maken met jongste het cb af, omdat daar nog een vacinatie aan hangt en daarna is het afgelopen met de schoolartsen, -verpleegkundigen enzovoorts. Ik doe het niet meer. Zeker nu ik weet dat alles wat je daar zegt je tot in den treure wordt nagedragen....
Aagje

Onderzoek van een uur

Hier vandaag de oproep voor de GGD voor oudste. Het is inderdaad een belachelijke vragenlijst en vertrouwen heb ik niet in deze instantie, het consultatiebureau heeft ons ook helemaal in de kou laten staan dus ik vertrouw meer op mijn eigen verstand.
Maar een onderzoek van een UUR, is dat niet wat belachelijk? In een uithoek van de stad, onder schooltijd? Het is toch alleen even meten/wegen/oren/ogen? Moet ik dit nu doen met een werkelijk Niets Aan De Hand Kind?

Belastingcenten

Het lijkt me handiger om niet langer onze belanstingcenten te verspillen. Meten en wegen kan iedereen heus wel zelf en gehoor en zicht kan de praktijkassistente van de huisarts. Gewoon niet verder meedoen aan die geldverspilling. Van mijn ouders hoefden we dat soort dingen ook nooit. We hadden een eigen huisarts, particuliere tandarts en als ze toch aandrongen mochten we naar huis komen. Mijn moeder was toch een stuk slimmer dan ikzelf denk ik.

Net een vragenlijst ingevuld

Ik kreeg een verzoek van de GGD om een online-vragenlijst anoniem in te vullen omdat ze graag gegevens over de jeugd willen. Nou, dat wil ik dan nog wel doen. Ingevuld dat mijn kind elke dag twee stuks fruit eet, weinig tv kijkt en dagelijks buitenspeelt en dat het verder ook een probleemloos modelkind is. Misschien heeft het enigszins invloed op de statistieken die ze hieruit afleiden. Als iedereen die vragenlijsten nou zo sociaal wenselijk invult dan is er straks voor de GGD en aanverwante organisaties niets meer te doen, want dan wijzen de statistieken uit dat Nederland uitsluitend bevolkt wordt door gelukkige gezonde kinderen met dito ouders.

skik

Izar

die lijsten zijn lang niet meer zo onschuldig als jij denkt, niets fruit eten of tv kijken. je moet reageren op stellingen als: Mijn kind huilt veel, speelt altijd alleen, pest andere kinderen, liegt en bedriegt vaak, helpt andere kinderen, heeft ecthe vrienden pikt en steelt thuis op school of ergens anders

en toen ik belde was dat noodzakelijk want ja ouders hebben echt neit altijd in de gaten als het niet goed gaat met kind!

mIJK

Mijk haha

'toen ik belde was dat noodzakelijk want ja ouders hebben echt neit altijd in de gaten als het niet goed gaat met kind!

Ik heb zelf een kind hebt waarmee het echt niet goed is gegaan, en kan me de alerte reactie (niet dus) van de schoolarts nog uitstekend herinneren. Wat een lachwekkend argument van de ggd is dat zeg! Net alsof zij weten wat te doen als het niet goed met een kind gaat! Ze zetten het netjes in het dossier dat tot in der eeuwigheid wordt bewaard en doen vervolgens NIETS.

Zit ik me er weer kwaad om te maken.

Verdacht als je niet meewerkt?

Ik ga niet, heb ik besloten. Niet nodig, uit ervaring niet overtuigd van de kunde van zo'n arts. Zonde van het geld ook.
Maar kom je als niet meewerkende ouder dan niet automatisch in een verdachte hoek?

Izar

dit was niets anoniems het was gewoon een lijst die ik moest invullen zodat de ggd mijn kind kon stempelen. (okj, niet ok).

hier staat ie tussen. http://www.ggdkennisnet.nl/kennisnet/uploaddb/downl_object.asp?atoom=35285&VolgNr=345

Voor wie geen zin heeft om deze handleiding helemaal te lezen. Volgens dit document is de aanleiding om psychosiciale problemen van kinderen op een uniforme manier op te sporen. Dus niet om ze te ontdekken maar om te zorgen dat dat bij iedereen op dezelfde manier gebeurt! Waanzin!

Mijk

Net die sdq ingevuld voor een kleuter van 5

..dan komt er dus echt bullshit uit (mag je zo'n woord gewoon gebruiken op een forum?)

'Houdt rekening met de gevoelens van anderen'

Een KLEUTER? Rekening houden met ANDEREN?
Ik zou me ernstig zorgen maken als hij dat wél zou doen. Als hij nu zijn ik niet ontwikkelt komt het er nooit meer van. Serieus. Natuurlijk is hij bezig met dit soort dingen, maar die sociale experimenten van kleuters zijn toch niet onder zo'n noemer te brengen? Míjn kleuter heeft nog nooit gevraagd of ik opzie tegen mijn functioneringsgesprek. Ok, hij heeft wel een heel lieve brief geschreven aan mijn moeder toen ze op sterven lag. Dat hij het zo jammer vond dat ze straks niet meer op zijn verjaardagsfeestje kon komen want hij had graag veel grote mensen op zijn verjaardag. Aandoenlijk, het was ook een heel lieve brief verder, maar wel heel normaal voor zijn leeftijd (oeps, dat ie het zelf opschrijft misschien niet bedenk ik nu, maar daar hebben we het verder niet over hier).

Rodebeuk

' Een KLEUTER? Rekening houden met ANDEREN?'

Haha, het is inderdaad een giller, maar je kan er bijna op rekenen dat als je 'nee' invult er meteen een stempel mogelijk autistisch op zijn dossier komt

Soms

Ik heb die lijst onlangs ook ingevuld voor mijn kleuter. Gewoon overal 'soms' ingevuld. 'Nooit' vond ik ook zo ongeloofwaardig staan.

Hier ook een uur

Afgelopen vrijdag ontving ik een uitnodiging voor een gezondheidsonderzoek van een uur voor mijn oudste (net 6). Het onderzoek vindt niet op school plaats, maar bij het CB onder begeleiding van een jeugdarts. Het bijbehorende boekje, dat zoon zoveel mogelijk zelf zou moeten invullen, zag er vrolijk uit. Het onderzoek zou voorafgegaan worden door een overleg met juf en arts. De bevindingen van het onderzoek zouden nadien tussen beiden besproken worden.
Ik schrijf hier in de zou-vorm , want we hebben besloten niet mee te doen aan het onderzoek. Al jarenlang lees ik hier over dit soort onderzoeken en voor ons hoeft het niet. Ik zie geen meerwaarde voor mijn kinderen. Dus vandaag vol goede moed de telefoon gepakt en ik zat al klaar voor allerhande argumenten. Door de jaren heen voldoende argumenten voor en tegen gelezen op ool, dus ik dacht: die kan ik mooi allemaal pareren. Nou, eerlijk gezegd voelde het een beetje als anticlimax. Ik kreeg eerst de vraag of ik wist dat alle kinderen uit de klas een uitnodiging hebben gekregen. Ja, maar dat maakt mijn mening niet anders. Toen de vraag waarom we het onderzoek niet wilden. Aangegeven dat ik er geen behoefte aan heb. Dat was voldoende! Tja, een beetje anticlimaxgevoel had ik wel