Slim, dyslexie en add

Jep heel herkenbaar

Ik herken het bij mezelf. Zelf heb ik vroeger wel mijn VWO afgerond. Maar geloof me het heeft me alleen maar ellende gebracht. Waarom? Omdat er veel meer van mij verwacht werd dan ik aankon/ waar kon maken. Als je iemand aanneemt met een VWO diploma verwacht je meer dan een Add / dyslectisch iemand aankan. Nu denk ik, had ik toen maar geweten wat ik nu weet dan was ik nu niet arbeidsongeschikt en faalangstig geweest. Liever iets te makkelijk dan iets te moeilijk is veel beter voor hun zelfvertrouwen. Door alle negatieve ervaringen ben ik heel onzeker geworden. Je gaat erg aan jezelf twijfelen... Ik dacht echt wat raar ik snap dingen sneller dan veel mensen die ik ken, maar kan het niet waarmaken. Ik heb altijd het gevoel gehad dom te zijn.
Ik kan natuurlijk niets meer dan mijn eigen ervaring hierover vertellen. Misschien dat het bij jouw kinderen anders is. Ik ben nog steeds niet in staat te werken, mijn zelfvertrouwen krijg ik niet terug. Ik hoop dat je de juiste beslissing neemt voor je kinderen.

Fijn, dat er nu een uitslag is...

Ik heb geen ervaring met ADD, wel met combi slim en dyslexie. De ADD laat ik voor het gemak even weg.

"Maar het probleem is dus dat \'er niet uitkomt wat erin zit\'."

Je kind is slim maar wordt daarin flink gehinderd door dyslexie. Dan komt er niet uit wat erin zit omdat Cito's ingaan op spelling, lezen, begrijpend lezen. Allemaal dingen die direct of indirect flink negatief beinvloed worden door de dyslexie. Qua IQ zouden je kinderen dikke A's moeten scoren maar door de dyslexie is dit flink lager.

'De onderzoekers gaven aan dat het beide VWO-klanten zouden moeten zijn, maar met hun huidige scores (net even in een linkje in een topic hierboven gekeken) zouden ze voor VMBO-K of VMBO-T in aanmerking komen.'

Ik weet niet of het dezelfde onderzoekers zijn als toen. Maar ik vind dit echt een suffe uitspraak. Ik ken kinderen die met AVI4 op het VWO zitten. Je kunt bij een dyslectisch kind niet 100% op de Citoscores afgaan. Rekenen en begrijpend lezen (waarbij het mag worden voorgelezen) is belangrijk. Voor dyslectische kinderen wordt vaak ook een NIO afgenomen (soort IQ test) om ze op het onderwijs te krijgen waar ze horen.

"We hebben al externe RT voor spellen en lezen, op school wordt ook extra geoefend, maar tot op heden leidt dat nog niet tot betere scores."

De achterstand wordt ook niet groter? Dan is dat al een winstpunt, toch? Helaas er bestaat geen wondermiddel.

'We begrijpen dat de \'vlekjes\' ADD en dyslexie maken dat ze mogelijkerwijs niet hun meest optimale (schoolse) resultaten zullen laten zien, maar de lage scores van nu lijken ons (en de onderzoekers) wel heel erg laag.'

Tja, dat weet ik niet. Mijn kind heeft ook ooit E's gescoord en heeft toch een hoog IQ. Het geeft gewoon aan dat ze veel last hebben van dyslexie. En misschien moet je dat gewoon accepteren. Je kunt niet 3 uur per dag met een kind gaan lezen. Er bestaan zoveel fantastische hulpmiddelen (bv Kurzweil) waar kinderen profijt van kunnen hebben.

Het fantastische van Kurzweil is dat er een cursor meeloopt. Daardoor leest het kind automatisch mee.

Hap snap reageren

Even hap snap reageren:
Je schreef

En begrijp me goed: ik stuur niet aan op VWO. Ik wil graag dat ze op een school terecht komen die bij ze past, op alle gebied. Die rekening kan houden met de ADD, de dyslexie en de intelligentie. Wat het \'probleem\' is dat ze alledrie die kenmerken in zich hebben en met alledrie wil je rekening houden. Tenminste ik wel. Ik kan me wel neerleggen bij het feit dat hun lezen minder is en ze daarom eenvoudigere dingen aanbieden om te lezen. Maar die vinden ze niet interessant genoeg. Qua verstand moeten ze juist de Bolleboos-boekenserie lezen.Maar goed, da\'s weer geen optie vanwege de dyslexie. Maar dat zul jij met jouw kind ook wel herkennen. Hoe heb je dat opgelost?

Mijn reactie:
Mijn jongste zoon is ook dyslectisch, en heeft in mijn ogen kenmerken van ADD (Ik ben zelf ook een ADD-er, dus herken gedrag in hem). Ook heeft hij een goede kop met verstand.

Wat mij triggerde in bovenstaande opmerking, was dat je aangaf dat de bollenboos serie geen optie was ivm de dyslectie. Daarin ben ik het niet met je eens.

Mijn streven is altijd geweest om hem zo veel mogelijk te lezen aan te bieden op interesse nivo. Juist door die ADD (hyperfocus)kon mijn zoon heel geconcentreerd bezig zijn met datgene waar zijn interesse op dat moment lag. Inclusief het lezen van datgene waar zijn interesse op dat moment lag.

Ook schreef je:

Ik heb niet zo\'n moeite met de D\'s en E\'s. Mijn kinderen zijn zoals ze zijn en zo zijn ze goed. Ik hoop alleen wel dat er (op de een of andere manier) voldoende hulpmiddelen zijn om ervoor te zorgen dat de lekkere combi van slim, ADD en dyslexie ze niet belemmert in hun verdere schoolloopbaan. En daar lijkt het nu wel een beetje op: zoals ze nu \'gaan\', komen ze niet op een schoolniveau dat recht doet aan hun intellectuele capaciteiten. Natuurlijk moet je de ADD en dyslexie ook niet uit het ook verliezen, maar het IQ ook niet.

Mijn reactie:
Toen mijn zoon (toen 8) officieel de diagnose Dyslexie kreeg, wilde de IB-er graag een gesprek met mij. In dit gesprek vertelde ze mij dat ik mij geen zorgen hoefde te maken, en dat wij (lees de school) mijn zoon echt wel op Basis Kader niveau zou krijgen.

Dit was dus precies het moment waarop ik mij zorgen begon te maken... Als dit namelijk het uitgangspunt was van de school, dan was in mijn ogen de kans ook groot dat hij daar op zou eindigen.

En let wel, waar het mij om ging was dat hij op een school terecht zou komen die zo goed mogelijk bij zijn capaciteiten paste, en die recht deed aan zijn kwaliteiten.

Dat was dus ook het moment waarop ik begreep dat ik van school niet veel hoefde te verwachten.
Om die reden hebben wij ervoor gekozen om thuis te zorgen voor de intellectuele uitdaging, en hem te stimuleren om zoveel mogelijk bezig te zijn met datgene wat hem op dat moment interesseerde.

Waar ik wel nieuwsgierig naar ben: Weet de school de iq waarden van je kinderen? Ik kan me niet herinneren dat ik die aan de school heb gegeven, maar nu ik zo aan het schrijven ben, (en aan het nakijken in de verslagen) kan ik me voorstellen dat de school inspeelt op één van de iq waarden van de kinderen.

Ik realiseer me nu namelijk dat de IB-er toen kwam met een schoolkeuze advies (basis-kader) wat paste bij het performale IQ van mijn zoon volgens de test-uitslagen.

Dat zijn verbale IQ aanzienlijk hoger lag ( meer dan 20 punten verschil) is helemaal niet meegenomen.

Goed, ik brei er een punt aan. Ik merk dat ik door mijn ADD de draad aan het kwijtraken ben van datgene wat ik nu precies wilde vertellen...

Mocht je meer willen weten, of ergens dieper op in willen gaan, dan hoor ik het wel. Da's een kwestie van gericht vragen stellen. LOL

Heel herkenbaar

Hier zoon, bijna 9, vermoeden van dyslexie, ass met slecht concentratievermogen maar wel hoog IQ, Op zijn vorige school ging het precies zoals je beschrijft Petuut. Lezen was hij niet voor te motiveren vanwege de saaie boekjes. Ik heb heel erg veel gepraat met IB en juffen om hem interessante leesonderwerpen aan te bieden en dat is nooit gelukt. "hij moet het eerst maar laten zien" heb ik heel vaak gehoord. Ik ben het helemaal met Jolanda123 eens: slecht lezende kinderen zijn juist te motiveren en leren het meest door voor hen interessante boeken te lezen. Daar leren ze ook het meeste van. Onbegrijpelijk ook dat scholen dat zo vaak nog niet doen.
Lezen je kinderen zelf thuis? Dat zou ik in ieder geval verplichten: vooral veel leeskilomters maken. En dan kunnen ze ook lezen wat ze zelf willen. Koorlezen is ook heel leerzaam.

Wat betreft schoolkeuze later: ik zit nog niet in dat traject maar vanuit mijn omgeving hoor ik vooral vroeg beginnen met zelf te orienteren op VO-scholen. Gesprekken aangaan etc, .

Succes

Hier ook zo'n kind

Zo frustrerend!! Alle leerkrachten waarmee we gewerkt hebben lijken ervan uit te gaan dat er alleen aan het leren lezen gewerkt moet worden, en als dat eenmaal lukt de rest vanzelf gaat. Gelukkig geven wij niet snel op, en mag hij wel gewoon met plusklasjes meedoen, maar de onderliggende gedachte van de school en de leerkrachten is erg hardnekkig, eigenlijk mag je pas echt iets leren als je kunt op papier kunt bewijzen dat je het kunt.
Ondertussen gaat onze zoon volgend jaar naar het VO en kan maar heel beperkt lezen, ondanks de leeskilometers en dagelijks individueel leesonderwijs. Misschien is het wel goed dat onze zoon zo extreem dyslectisch is, want als je met hem praat is wel heel duidelijk dat het allemaal wel in zijn hoofd zit. Je zou wel gek zijn om hem het laagste onderwijsniveau aan te bieden, wat je wel zou doen als je van zijn geschreven werk uitgaat.
We hebben wel veel middelbare scholen bezocht om uit te vinden hoe ze tegenover het gebruik van bepaalde hulpmiddelen staan. Kurzweil, en dergelijk programma's worden hier (buitenland) nog niet zoveel gebruikt. De keuze is uiteindelijk op een school gevallen die oprecht geinteresseerd en welwillend overkwam. Wat dat in de praktijk gaat betekenen is nog een tweede natuurlijk.
Ik voorzie nog jaren knokken, en ik weet ook dat de cijferlijst van onze zoon niet gaat kloppen met hoe slim hij is. Maar daar zijn we ondertussen wel aan gewend. Mijn voornaamste doel is om te zorgen dat hij geinteresseerd blijft in leren, want hij heeft nog een flink aantal jaren op school voor de boeg.

Petuut

Ik moet over 2 minuten mijn kinderen ophalen en ben daarna een weekend weg. Dus even heel snel.

"De onderzoekers hebben niet gezegd dat ze naar het VMBO-T of L moeten, dat heb ik zelf \'geconcludeerd\' uit een linkje in een topic hierboven waarin werd geschreven hoe scholen kijken naar DL/DLE en welk schooladvies daar dan bij hoort. Alsje de huidige DLE\'s van onze kinderen daarin afzet (in groep 5 dus) zouden ze volgens dat lijstje in VMBO-T of L thuishoren.'

Ik denk dat we het zelfde schema bedoelen. Ik vond het heel duidelijk. Er wordt vnl naar rekenen en begrijpend lezen gekeken. En als laatste categorie werden dek inderen genoemd met een aangetoonde beperking (ofzoiets) wo dyslexie. Kijk maar eens in het schema. Da vond ik dus superhelder. Alles wat daarboven staat, geldt niet voor dyslexiekinderen. Wat dan wel, hoe dan wel? IQ onderzoek (denk ik). Al heb ik ook wel eens moeite om te geloven dat mijn kind op het VWO thuishoort. Aan de andere kant, op VO gaat het steeds meer om begrip *daar zijn ze wel goed in* en zijn er allerlei dispensatie en compensatiemethoden. Kurzweil kun je gebruiken voor toetsen maar nog veel meer voor het dageljikse huiswerk etc. Kijk het schema nog maar eens na.

Petuut:

Luisterboeken: Als je daar aan kunt komen, doen! geweldig voor de jeugd, om te luisteren en om op die manier toch gestimuleerd worden.

Lezen: Letters zijn letters in mijn ogen. Wat er gelezen wordt maakt mij dan ook niet veel uit. En dus kwamen hier de gratis lego-catalogussen in huis, en werd er (al dan niet samen) gegoogled op het internet, op zoek naar wat er op dat moment actueel was.
Wat ook geweldig is, is met elkaar chatten, (als jullie 2 pc's of zo in huis hebben)

Mijn zoon doet nu de mavo-havo brugklas, en ik verwacht dat hij de havo gaat doen zoals het er nu uitziet.

Zijn cito score vorig jaar was 533 (met als kanttekening dat hij één dag "gewoon"was, één dag erg grieperig was tijdens de cito, en één dag ziek (die heeft hij later ingehaald ... )

Hoe oud zijn jouw kinderen?

Iets uitgebreider...

'vandaar dat we nu (omdat we nu een dyslexieverklaring hebben waarop dat staat) van school gevraagd hebben toetsen met Kurzweil of iets dergelijks af te nemen. Kijken of daar dan wel meer eruit komt wat erin zit.'

Technisch lezen kun je niet met Kurzweil afnemen. Spelling wordt niet beter als je het met Kurzweil afneemt. Begrijpend lezen wel en rekenen misschien (bij ons zijn dat nu nog gewoon A's). Hier is de afspraak gemaakt dat als dit een B wordt de toetsen worden voorgelezen. Dus zelfs met Kurzweil komt er niet uit wat er in zit. Of je moet de niet-Citotoetsen bedoelen, maar die zijn minder relevant. Dus ook met Kurzweil krik je de Cito's niet op. Cito's meten niet het begrip/IQ, ze meten of kinderen bepaalde schoolstof beheersen. Dat is heel iets anders.

'Ik zou ook verwachten dat je bij de keuze voor VO niet alleen kijkt naar de Cito\'s zeker niet bij dyslectici, maar blijkbaar is de Cito toch wel een heel harde norm voor veel scholen.'

In het schema zie je dus duidelijk dat er voor dyslectische kinderen en andere leerstoornissen een aparte rij is aangemaakt. Niet voor niets.

'Om toch een beetje op hun eigen niveau (? wat is dat dan? HAVO/VWO??) te komen, zullen dan toch de scores beter moeten zijn, want de IB-er vertelde straks wel dat je met Dtjes en Etjes niet naar het VWO gaat.'

Wat de IB-er zegt klopt niet! Met een E voor spelling en lezen kun je best naar het VWO. Je moet dan wel compensatie en dispensatie inzetten, dus voorlees- en spellingssoftware. Het zal echt niet eenvoudig worden maar de IB-er heeft in principe ongelijk.

'We zijn dus best nog zoekende naar wat er kan in dit traject en ook wat er redelijkerwijs verwacht kan worden van bijvoorbeeld school. Is er een streefniveau om naar toe te werken (onderhuids, niet dat je het de kinderen oplegt) of zeg je \'laat maar los, we zien wel wat de Cito in groep 8 zegt?'

Je focust j en u heel erg op het vervolgonderwijs. Terwijl je eigenlijke vraag moet zijn: hoe halen we uit dit kind wat er in zit? Onze orthopedagoog is daar heel duidelijk in: het kind is dyslectisch en moet dus ook zo worden behandeld. Daar is genoeg over te vinden op het internet. Maar je moet het kind ook uitdagen als het bovengemiddeld slim is. Valkuil is dat je dingen wegstreept wat het kind makkelijk vindt en dat opvult met extra oefening voor taal en lezen. Nee, juist voor slimme, dyslectische kinderen is het van groot belang dat zij worden uitgedaagd, zoals dat van belang is voor alle bovengemiddeld slimme kinderen. En zoek het dan niet in altijd in schrijfopdrachten, invulwerkbladen, etc maar bv techniek. Onze zoon draait dus mee in het dyslexie-groepje en in het snelle kinderen-groepje.

Maar school kan niet ales. Thuis kun je, als je kind er behoefte aan heeft, ook uitdaging bieden: schaken, Klokhuis, muziekles, koken. Het is dan juist goed om niet-cognitieve talenten te stimuleren.

'Is er een streefniveau om naar toe te werken'

Nee, dat is er niet. Je kunt niet zeggen dat je eind groep 8 met IQ x en dyslexie dat en dat moet kunnen. Er is natuurlijk wel iets na te streven. Het is het streven om alle kinderen AVI-uit te leren lezen. Omdat je dan functioneel geletterd bent. Mocht dit op tempo niet lukken dan is het fijn dat op zo'n hoog mogelijk niveau teksten kunnen worden gelezen.

Helemaal super :d

Geweldig he? om te zien hoe je kinderen daar mee bezig kunnen zijn.

Maar goed, even mijn reactie op deze zin:

Bij een van de twee staat wel expliciet als advies dat hij de discipline op moet brengen om met regelmaat te lezen uit tijdschriften en boeken met een goed taalniveau.

Mijn reactie: Arggggg, van de woorden discipline en taalniveau krijg ik al kriebels, en loopt de irritatie op.

Wat is in hemelsnaam een "goed taalniveau"? En een 8,5 jarige ADD-er moet de discipline opbrengen? daar krijg ik al helemaal braakneigingen van, om heel eerlijk te zijn.

Ik als volwassene wordt ook geacht op de discipline op te brengen zodat de was op een "goed wasniveau" komt, maar dat is voor mij een onmogelijke taak...

Wat je als ouder hierbij kunt doen is een ritme en een regelmaat creëren waarbij het kind het normaal vind om dan te gaat zitten lezen. Oftewel inslijten in zijn gedragspatroon, net zoals tandenpoetsen en haren kammen.

En qua leesniveau: Ik blijf erbij, kinderen moeten datgene lezen wat ze leuk vinden. Wat uitdagend voor hen is. Los van het niveau. En om dus terug te komen op die lego-catalogus, lezen (op het internet) hoe je een legobouwsel maakt, of gericht zoeken op 2e hands lego op marktplaats is ook lezen. Maar ook een pagina zoals dit: http://www.miniland.nl/makingoff/making%20off%20home.htm is uitdagend.

Het internet is wat dat aangaat een onuitputtelijke bron van informatie om te lezen. Tja, jammer dat er bij die pagina's niet de opmerking "goed leesniveau" bij staat, maar dat is dan zo.

Zo vroeg zoonlief ooit in de buurt van pasen wanneer of dat "christusgedoe" nu eindelijk een keer over was.
Van ons heeft hij daar geen antwoord op gekregen, dat moest hij zelf maar bedenken aan de hand van de kinderbijbel.. Kijk, dat daarvoor nodig is dat hij de hele kinderbijbel daarvoor door moest lezen, da's een ander verhaal . Maar sindsdien weet hij wel wanneer of het "christusgedoe" ophoudt, en weet hij ook wie Mozes is.

Zucht... weer de draad kwijt.

Boeken

Hier leest kind wat ze willen lezen. Dat zijn meestal A boeken met een niet al te kinderachtig verhaal en niet te moeilijk. Bij het Makkelijk Lezen Plein (bieb) heb je leuke boeken van Marianne Coolwijk (oid).
Hij heeft de hele serie van Roald Dahl uit, die ik eerst heb voorgelezen.
AVI-niveaus zijn er om in de hoek gegooid te worden. Laat gewoon lezen wat leuk is. Advies is wel om een paar blz per dag samen te lezen. Kleine foutjes (de ipv het) laten zitten, fouten die het leesbegrip in de weg staan (bv 'iets' ipv 'niets') wel laten verbeteren.
Donald Duck heeft onze oudste aan het lezen gekregen. En ook andere tijdschriften worden verslonden (Hoe zit dat?)

Plaatsingswijzer

Yep, het is dezelfde. Je moet kijken bij ´disharmonisch profiel´.

Petuut: spelletje meespelen.

Weet je, ik heb vaak het gevoel gehad dat ik als ouder niet erg serieus genomen werd. Niet in mijn kennis van mijn kind, niet in mijn kennis t.a.v dyslexi of ADD.

Een IB-er, een leerkracht kan grote moeite hebben om de ouder als "deskundige" te zien, en daardoor is de kans groot dat je tegenover elkaar komt te staan, en niet tegenover elkaar.

Toen ik een keer witverziedendheet op school kwam, omdat e.e.a niet goed was gegaan met school en kind, vertelde het hoofd mij, dat het niet aan de school lag, maar aan het kind. En dat het zinvol was om maar eens even met de huisarts te gaan praten, ipv het probleem op school te zoeken.

Daar werd ik nog pissiger van. En nadat de stoom uit mijn oren was verdwenen, ben ik idd naar de huisarts gegaan. Die heeft mij door verwezen naar een kinderpsychiater, die daarop constateerde dat mijn kind "normaal" was (voor zover dyslexie normaal is LOL) maar dat er wel sprake was van een angststoornis, die rechtstreeks viel te herleiden naar school.....

daarna ben ik weer naar school gegaan, heb aangegeven dat ik de raad van het hoofd had opgevolgd, dat ik zoonlief door de medische molen had gehaald, en dat daaruit bleek dat hij toch last had van datgene wat er op school speelde. Toen moest de school wel meewerken met wat ik wilde, want een deskundige had het bevestigd.

Wat ik met bovenstaande wil zeggen is het volgende.

Ga de strijd niet aan met de school, maar speel het spelletje mee. De IB-er weet niet wat te doen? prima, informeer wat de IB-er nodig heeft, en ga vervolgens op bezoek bij je huisarts.

Leg daar je verhaal neer, en vraag hem of hij mee wil denken om te zien of er een mogelijkheid is of hij via een verwijsbrief of wat dan ook contact kan leggen met een othopedagoog, die aan kan geven wat goed voor je kinderen is. Inclusief handelings plan .

Met die informatie kun je naar school terug. De IB-er van school kan dan een "handleiding" krijgen van hoe om te gaan met je kinderen, en jij kunt met een strak gezicht zeggen: "ja, vervelend he? ik snap je helemaal, maar van de orthopedagoog moet het op deze manier, en van Die-en-Die ook...."

Kijk, of bovenstaande zo loopt bij jou zoals ik het hier omschreven heb, dat weet ik niet. Ik weet wel dat hier op het forum genoeg kennis aanwezig is om een alternatief traject op poten te zetten, waarbij je zelf de regie in handen houd, en je niet afhankelijk bent van een IB-er, die er of geen verstand van heeft, of er niet voldoende kennis van heeft.

Gr. Jolanda, die hoopt dat je de strekking van het verhaal nog volgt ...

Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

Kan ik me voorstellen dat je ploft zo onderhand.....

Zou d'r in heel onderwijsland dan niet één instantie zijn die de school zou kunnen "dwingen" om mee te werken met de deskundigen?

Je zou bijna de wethouder van onderwijs inschakelen, of een locale politieke partij, of de lokale media...

En ten aanzien van het rekenen: Zoonlief heeft hier groep 4 over gedaan, ook omdat in de eerste keer groep 4 de dyslexie is vastgesteld (officieel). Advies vanuit dat rapport was om hem groep 4 nog een keer over te laten doen.

Dat heeft hem inwendig zeer gedaan, maar goed, wat moet moet.
Toen kwam de mededeling in groep 7 dat zijn rekenen toch niet voldoende was, en dat hij anders maar een niveau lager moest gaan rekenen.

Mijn zoon was gebroken. Dat hij moeite had met lezen en schrijven, tja, dat kon hij nog accepteren omdat hij dyslectisch was. Maar dat de school nu ook nog zei dat hij slecht kon rekenen...Dat ging er bij hem niet in. En bij mij ook niet, om eerlijk te zijn. (hij is er altijd erg trots op geweest, dan hij slim was) Hij heeft al die jaren de hoogste scores gehad met rekenen, en om dan te horen dat je maar een niveau lager moet gaan rekenen...

Ik heb op school ook aangegeven dat ik dat niet wilde, en dat ik lesboeken mee naar huis toe wilde hebben. Om hem als het ware "voor te scholen".

En ja, dan kom je in de methode "realistisch rekenen".
Wat dat aangaat heeft de leerkracht op jouw school gelijk, je kind wordt ook maar 1 methode aangeboden.
De ellende is alleen dat die methode kinderen verschillende strategieën aanbied om tot een oplossing te komen.
( link: http://www.pedagogiek.net/content/artikel.php?contentID=1035&subname=Onderwijs&sectieNR=1&&rubriekID=3)

En daar gaan de kinderen de bietenberg op. Omdat ze namelijk die verschillende strategieën gaan combineren tot één strategie die niet werkt.

Ik ben toen dus op zoek gegaan naar "ouderwetse" rekenboekjes, en heb daaruit oefeningen en voorbeelden gezocht die aansloten bij datgene waar ze mee bezig waren op school.

Naar zoonlief heb ik dat gebracht onder het motto: "dit is een rekengeheim. ik leer het jouw omdat ik weet dat jij dit geheim kunt bewaren, en omdat ik weet dat jij dit kunt".

En ja hoor... met een aantal maanden was het kind weer helemaal bij op school, en had hij volgens de leerkracht een "leerdipje" gehad. .....

Moeilijk

Ik weet niet hoe je er bij jouw jongens uit zou kunnen halen wat er volgens hun IQ in zou moeten zitten. Ik begreep uit oude draadjes dat dit inmiddels gedaan wordt/werd:

- toepassen dyslexieprotocol sinds groep 3
- extra begeleiding in kleine groepjes
- BAVI/RALFI/clusteren
- RT op en door school
- externe RT
- schrijfondersteuning
- thuis extra oefenen
- fysio, ergo, logo
- medicatie

Ik vraag me af of je dat IQ wel als graadmeter zou moeten gebruiken. Bovendien is nou juist één van de criteria van dyslexie dat de prestaties achterblijven bij de cognitieve vermogens. Ik ben nog geen dyslexietherapie tegengekomen die kinderen weer helemaal 'op niveau' krijgt, dus het zal altijd een zwak punt blijven.

Je noemt ADD en dyslexie een vlekje, maar ik denk dat het behoorlijk belemmerende factoren in het schoolwerk zijn. Da's althans mijn ervaring met mijn dochter met 'alleen maar' dyslexie. Op het vo stelt de begeleiding van dyslexie meestal niet meer voor dan extra tijd voor toetsen, toets op groot lettertype en een gesproken versie bij examens. Bovendien zijn ze dan ook nog aan het puberen, wat hun ADD-aspecten wellicht alleen maar zal versterken (op het gebied van planning bijvoorbeeld).

Ik vraag me af of er, gezien de begeleiding versus resultaten tot nu toe, nog grote verbeteringen te verwachten zijn. Therapeuten kunnen prachtige plannen opstellen, maar die zijn in de praktijk vaak niet realiseerbaar gezien de kennis, middelen en mankracht van een basisschool. Ik denk dat je het niet van school moet hebben, maar je pijlen moet richten op wat je zelf of met hulp van buiten kan doen.

Succes,
skik

Petuut

Ik ben het wel eens met Skik. Je kunt je kinderen nauwelijks meer bieden dan wat er nu wordt gedaan. Het is een utopie om te verwachten dat de lage Citoscores door optimale begeleiding Atje of Btjes worden. Bekijk het eens positief. Met dyslexie hebben je kinderen bv best nog een redelijk leesniveau.

Ik snap dat je een stukje uitdaging wil. Neem een orthopedagoog mee naar school die school uit gaat leggen dat dat wel van belang is. Het hoogbegaafdenklasje, ach dat is maar een uurtje per week, kijk eens naar het reguliere programma. Plusschrift voor rekenen kan het kind al een boost geven. Maak duidelijk dat hoofdrekenen en bv simpele sommetjes en tafels moeilijk zijn voor dyslecten maar dat ze een goed rekeninzicht kunnen hebben. En bied dan thuis uitdaging. En niet in cognitieve dingen maar in heel andere dingen: koken, sporten, muziek, timmeren, kwartiertje per dag Engels praten (is hier nu de hit), lees thuis samen een boek met wetenswaardigheden.

Staar je niet blind op wat er in jouw ogen allemaal mogelijk en wenselijk is. Er zitten nog 25 kinderen in de klas. Beide kinderen zijn HB en beiden hebben een plusschrift voor rekenen en doen een facultatief piittig project (iedereen mag dit doen, zij moeten dit doen), wij zorgen voor boeken op hun niveau (mogen ook infoboeken zijn), woordenschat is bij allebei geschrapt. En ik heb twee happy kids. Het is onmogelijk om een groep van 25 kinderen met een IQ ergens tussen de 80 en 150 allemaal een programm op maat te geven (ter illustratie de Leo klassen zijn klein omdat het anders onmogelijk is om kinderen met een IQ tussen 130 en hoger een goed sluitend programma aan te bieden (heb ik altijd in relatie tot regulier onderwijs heel vreemd gevonden) bovendien gaven ze hier bij het Leo aan dat ze echt niet uit de voeten met dyslexie of andere leerstoornissen.

Nogmaals focus je niet teveel op voortgezet ondewijs. Er zijn voldoende compensatie= en dispensatiemogelijkheden; spellinggsfouten worden niet meegeteld, toetsen mogen mondeling worden afgenomen, minder boeken lezen voor lijst, leerlingen mogen altijd gebruik maken van Kurzweil (ik ken zelfs een school die huiswerk in Elektronische Leeromgeving klaarzet in Kurzweil), meer tijd, etc.

Mijn buurvrouw is leerkracht in groep acht en zegt daat het voor dyslecten doorbijten is op de basisschool (omdat het daar gaat om lezen - spelling - automatiseren rekenen) maar dat er op het VO heel veel mogelijk is (al worden de talen natuurlijk wel een heikel punt). Ik zou nu nog niet rond gaan kijken, ik vraag wel eens aan ouders waarvan kind op voortgezet zit hoe zaken geregeld zijn).

Iq en vmbo

Petuut, hier een kind met ADHD met een TIQ van 116 (ViQ 105, PiQ 126) en nu op VMBO-basis. Uit de boot vallen doet hij in elk geval niet, want zijn ADHD speelt hem behoorlijk parten. Bijvoorbeeeld in het fatsoenlijk zijn huiswerk plannen en doen...Om een voorbeeld te geven, zoon scoort gemiddeld bij overhoringen een 7,5, soms wat uitschieters, maar dit is wat er zo'n beetje op zijn rapport staat. Met iets meer tijd en aandacht zou hij zomaar hoger kunnen scoren. Met zijn PGB-begeleider had hij eens een biologie-overhoring geleerd. Van te voren veel gezucht en gesteun, hij moest alle botten in het menselijk lichaam kennen (en ik kan het niet, en ik leer het nooit, enzenzenz....) Met haar geleerd, cijfer: 10!
En dus proberen wij hem daar flink in te steunen, maar van je ouders is het lastig iets te accepteren...Ik accepteer dan ook nu maar die gemiddelde 7,5...En hoop dat hij na de 2e naar Kader kan opstromen omdat dat meer opties geeft met uitstroom naar het MBO...

Het is dus inderdaad zo dat er een bepaald IQ is, maar dat het door de stoornis lastig is aan dat IQ te voldoen...(ook bij zoon zag het er lang naar uit dat hij gewoon de HAVO of in ieder geval VMBO-T had kunnen doen....)

Anna en petuut

Hier een dochter met hetzelfde profyl, TIQ 115, VIQ van 103 en PIQ van 128. ADD en Dyslexie

Voorlopige advies is havo. Maar dit is niet te danken aan de oude school die niet mee wilde werken ontdanks onze moeite van eigen laptop-claroread en externe RT als ondersteuning.

Omdat de andere twee allebei een IQ hebben boven de 140 met dyslexie zijn we overgegaan naar leonardo met die twee. Dochterlief mocht instromen in een groep 7-8 waar ze met nivo groepen werken.

Dat is een gouden greep geweest, inmiddels rekent ze op middelbare school nivo (binnen 10 weken....) en met taal en spelling zit ze op groep 7 nivo. Ze wil dus wel maar was zo gefrustreeerd dat ze dacht dat ze niets meer kon.

Die positieve insteek van de leerkracht en de orthopedagoog waar ze wekelijks naar toe gaat is wonderbaarlijk goed voor haar. Ze weet nu dat ze dingen heeel goed kan en daar wil ze dus voor werken. Ze legt zich er meer of minder bij neer dat het talige deel niet haar kant is maar de school en leerkracht stimuleert haar wel om binnen haar mogelijkheden te zoeken naar oplossingen dmv voorleesprogramma's enzo...