"slimme dochter"
Ik hoor zo vaak van anderen dat mijn dochter slim is.
Ik kan het niet zo inschatten want ik ken geen andere 5-jarigen. Toch zie ik geen onmiddellijke redenen voor deze gedachte (ik stel mij bij slim wat anders voor). Bovendien vind ik de opmerkingen best wel vervelend als dochter erbij staat (ze is nu al overtuigd dat ze inderdaad slim is; lijkt me niet zo heel ideaal).
Maar: na de zoveelste opmerking vraag ik vraag mij af of ik hier wat mee moet doen? Ik bedoel: ik lees hier vaak verhalen over slimmere kinderen die het moeilijk krijgen op school enzo. Zijn er punten waar ik best aandacht aan zou besteden of neem ik gewoon maar een "laat maar waaien houding" aan en zien wat komt?
Nu heb ik een gelukkig kind, dat sociaal is, nergens problemen mee heeft (ja, een enkele keer liever niet naar school wil maar wie heeft dat nou's niet?)
Ik heb getwijfeld of ik het zou vragen want het lijkt een beetje een overbodige vraag. Toch had ik graag wat visies hierop.
Nog even maylisse
"Maar uiteindelijk is er natuurlijk ook zo iets als aanleg en net als dat sommige kinderen pas met 2 jaar leren spreken en anderen al voor ze 1 jaar zijn zal dat met lezen ook zo zijn. Ik vind praten ook niet zo veel zeggen over de langdurige ontwikkeling van een kind en dat heb ik met lezen dus ook."
Ik ben het hier wel mee eens: ik heb nog een ouder kind, wat ondanks dat het in hetzelfde milieu opgroeit, veel moeilijker heeft met taal. Ik verbaas mij er soms over dat jongste veel beter taal aanvoelt dan oudste. Oudste was in groep 3 ook een kind dat echt alles nog moest leren (zelfs begon met zekere achterstand wegens weerstand tegen kleutertaken). Maar dit is inderdaad allemaal "bijgetrokken".
Pelle
Ik werk niet beroepsmatig met kinderen dus ik schrijf inderdaad puur over wat ik in mijn eigen omgeving heb gezien. Het is overigens niet dat ik denk dat alle kinderen zo maar kunnen leren lezen. Alleen als je zoals mijn man dat deed op hele jonge leeftijd al letter spelletjes doet met kinderen dan stimuleer je het natuurlijk wel en vind ik het niet verwonderlijk als dat zelfde kind twee jaar later kan lezen.
Natuurlijk zijn er kinderen die het pas veel later leren, net zoals er ook kinderen zijn die later leren lopen, praten en kleuren.
Ik geef echter onmiddelijk toe dat ik er niet veel verstand van heb. Ik denk alleen dat het belangrijk is om goed kunnen lezen op kleuterleeftijd niet gelijk als een ontwikkelingsvoorsprong te beschouwen.
Maylise
Hier ook
Ik schrijf dit even anoniem, anders klinkt het zo opschepperig en zo is het dus niet bedoeld. Onze dochter is nog maar een peuter en veel mensen (van cb-arts tot absoluut niet objectieve opa tot vreemden op straat) maken opmerkingen over haar intelligentie. Waar zij met haar kleine neusje bij staat. Ik krijg daar de laatste tijd een wat vreemd gevoel bij en wil in elk geval niet dat madammeke verwaand wordt. Als ze al zo slim is, is dat een geschenk van moeder natuur. Ik probeer juist te genieten van haar peuterschap en geef haar alleen waarom zij zelf vraagt. Zo wil ze bijvoorbeeld 's avonds niet voorgelezen worden, maar toegezongen. Ze zingt de hele dag en kent al tientallen liedjes. Ze zou waarschijnlijk best letters kunnen leren, waarom niet? Ik denk dan: waarom wel?
Verder deel ik de mening van Maylise over lezen op zich, het is een truc die sommige kinderen zich al heel vroeg eigen maken. Mijn zus was er zo eentje, die las en schreef met drie jaar. Toch is zij niet hoogbegaafd.
Wel denk ik dat de omgeving die Maylise haar kinderen biedt verder gaat dan zuiver "talig" en dat die omgeving veel onbewuste stimulanten bevat. Intelligentie is geen vast gegeven, maar bij een gezin met zes VWO-ers denk ik wel aan zo'n prikkelende omgeving vol mogelijkheden - niet zozeer financieel of materieel alswel cultureel, sociaal en intellectueel.
Dingetje
Maylise en dingetje
Jullie zeggen dat leren lezen een truuk is en geen blijk van intelligentie. Wat is volgens jullie dan wel een blijk van intelligentie?
Tellen?
Inzichtelijk tellen?
Rekenen?
Puzzelen?
Als lezen een truuc is dan zijn dat soort dingen ook truucs. Ook hier trekt alles bij, dus dat is precies hetzelfde als lezen. Wanneer denken jullie dan wel indicaties te zien dat een kind slim is?
@Dingetje: hoe weet je dat je zus niet hb is? Is ze ooit getest?
Indicatie slim
Mijn zoon die als hb uit de test kwam, was nooit zo voorlijk op al die schoolse vaardigheden. Wel wat voorlijk, maar zeker niet extreem. Wel al vroeg bezig met letters enz enz maar speelde toch vooral gewoon en nu nog.
Wat ik wel bij hem merkte was een enorm tempo van denken. Legde enorm snel verbanden, en bleek allerlei informatie ´zomaar` opeens te hebben. (natuurlijk niet zomaar maar blijkbaar buiten mijn blikveld om verkregen) Was enorm te plezieren met ´problemen` en bleek verrassend goed in het oplossen daarvan, en liet daarbij veel creativiteit zien. Vraag hem iets simpels en hij wil niet.
Gerry: slim gedrag
Tja, misschien is mijn zus eigenlijk wel hb, ze heeft ook nog een klas overgeslagen op de basisschool. Dat ging geheel per ongeluk na een verhuizing en dito schoolwisseling. Toen men er na een aantal weken achter kwam dat zus in groep 6 zat in plaats van 5 (ofzo, weet niet meer welke groep het was), werd alles maar zo gelaten, want ze draaide prima mee. Zou dus best kunnen dat ze hb is, maar ik vind hb zo'n lastig begrip. Mijn semantische gevoel bij hb is toch wel "richting genie", niet gewoon "slimmer dan de meeste anderen in de klas".
Onze dochter kent nog geen enkele letter, maar wordt wel slim/intelligent genoemd. Dat heeft te maken met haar taalvaardigheid, haar geheugen, de manier waarop zij verbanden legt, haar creativiteit (ze speelde met 23 maanden al toneelstukjes met poppen die hele gesprekken met elkaar voeren).
Ja, ik zie lezen als een truc. Voor rekenen is echt inzicht nodig, lezen is een veel oppervlakkiger vaardigheid. Omgekeerd is niet goed kunnen lezen dan ook geen indicator van een laag IQ. Misschien klets ik hier uit mijn nek, hoor, als het allemaal heel anders ligt hoor ik het graag.
Groetjes
Dingetje
Inzicht
Hier is dochter nu bezig met letters en ik merk dus dat het een stuk gecompliceerder is dan cijfers. De letters gekoppeld aan een klank, en dan nog verschillende letters aan verschillende klanken. Het is nogal een complex proces.
Getalsinzicht is in feite maar een dingetje. Het enige wat hoeft te gebeuren is dat het verband tussen de dingen en het cijfer gelegd wordt. Dochter kan prima tellen, kan een beetje rekenen, en dat is duidelijk allemaal in het verlengde van dat getalsbegrip.
Lezen is natuurlijk wel een eindig proces. Op een gegeven moment kun je het, dan gaat het meer om de complexiteit van het onderwerp of je snapt wat er staat, maar het technische stuk is wel afgerond. Met rekenen gaat dat allemaal een stuk meer door en zit je in de wiskunde.
Maar voor het leren van beiden moet er voldoende abstract denkvermogen zijn.
Terug naar de topicstarter: meisjes hebben nogal eens de neiging zich aan te passen aan het gemiddelde. Ze laten dan niet zien wat ze kunnen om niet op te vallen. Dat betekent dat ze niet leren leren en dat kan voor een hoop problemen later zorgen. Hoeft niet, kan wel. Zolang een kind goed in haar vel zit, is er niks aan de hand. Als het betekent dat ze zich op school vervelen, dan hebben ze geen leuke schooltijd. En je kunt wennen aan verveling en denken dat het normaal is.
