Spelfouten corrigeren?
In hoeverre corrigeren jullie de spelfouten van jullie kinderen? Ik vraag dit omdat Marizoon in zijn schrijven veel spelfouten maakt (9 jaar en vermoedelijk dyslexie). Uiteraard corrigeer en bespreek ik wel zijn spelfouten in schoolwerk, maar ik vroeg me af of ik ook spelfouten in andere schrijven elke keer moet corrigeren, of gewoon maar moet laten. Bijv. vandaag heeft hij voor het eten menukaarten gemaakt voor ons, hartstikke leuk maar met zoveel fouten. Ik heb er niets van gezegd, ik wil hem ook niet demotiveren om dit soort leuke ideeen uit te voeren. Aan de andere kant, dan leert hij er ook niets van.
Hoe gaan jullie daar mee om?
Beetje
Als het té gortig wordt geef ik wat goedbedoelde adviezen. Wat hier een uitvinding is, is Word. Liever gezegd, de spellingscontrole. Tenslotte is een woord meestal fout getikt als er een rood kringeltje onder staat. Dus misschien kan hij de volgende keer in Word werken? Helaas helpt het niet tegen alle spelfouten, getuige de volgende vaderdagzin van onze bijna 9-jarige, die wél door Word werd goedgekeurd: "Je bent de allerliefste vader van de helle weide wereld voor mei.". 
Agossie guin
Prachtig toch Wat een schat!
Ik zou het denk ik zo min mogelijk doen (wel bij schoolwerk natuurlijk). Maar "zo min mogelijk" is bij mij al best vaak... (beroepsdeformatie).
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Soms
Hier ook een zoon van negen met vermoedelijk dyslexie.
Fouten corrigeer ik soms wel, soms niet. Als het om schoolwerk gaat inderdaad wel. Als het een briefje voor iemand anders (buiten ons gezin) is, verbeter ik ook meestal wel. Andere briefjes meestal niet, zeker niet als er veel fouten in zitten. Eén of twee foutjes verbeteren is toch wat makkelijker en werkt denk ik niet zo demotiverend. Zo'n menukaart zou ik ook niets over zeggen.
Alleen schoolwerk
Bij schoolwerk wel, maar als het bijv. om menukaarten gaat liet ik het zo.
Alleen in spelingsopdrachten
De regel op school is dat spelling alleen wordt gecorrigeerd bij opdrachten waar het om spelling gaat. Bij andere opdrachten niet. Zelf hanteer ik het criterium dat het nog wel begrijpelijk moet zijn voor mijn zoon van 12 (getest dyslecticus), maar bij de jongste (8 jaar en vermoedelijk ook dyslectisch) lukt dat nog niet altijd. Mijn grootste zorg is niet hun spelling, maar dat zij hun enthousiasme en motivatie voor school behouden, want ze hebben nog een lange weg te gaan.
Vooraf
Achteraf corrigeer ik niet, wel benoem ik het. Zo van: geeft nu niets maar denk de volgende keer aan........
Als ik merk dat spellingszwakke dochter iets gaat schrijven dan zeg ik wel dingen als: Denk om de spellingsregels! of: Als je een woord niet zeker weet vraag het dan even.
Spellingszwakke kinderen moeten nou eenmaal altijd alert zijn. Dat geeft niets.
Groet, An
Eh, josephine?
Spelingsopdrachten? 
Ik verbeter mijn dyslectische kind niet.
Heeft geen nut, ze kan haar eigen naam nauwelijks correct spellen. Mijn niet-dyslectische kind in vwo 3 verbeter ik altijd, die dan best goed spellen maar is gemakzuchtig. Mijn zoons die in groep 4 zitten leg ik wel uit dat een woord soms anders gespeld moet worden dan zij hebben geschreven, maar da's meestal omdat ze die spellingscategorie nog niet behandeld hebben.
skik
Leek mij ook
beter om niet zo heel veel buiten schoolwerk te corrigeren. Soms schrijft hij heel goed, en soms is het tenenkrommend. Computer stimuleer ik ook wel veel, maar ja, het meeste wat hij schrijft wil hij ook echt zelf schrijven, met zijn stabiliofijnschrijvers en dan de letters in allerlei kleuren. Op zich heel creatief.
Hahaha skik
Ik moest toch echt wel drie keer kijken waar de grap zat.
Ik vrees dat mijn 3 zoons hun spellingsvaardigheden van mij hebben
J.
