Spreekbeurt met partner, door de leerkracht gepusht
Op school moeten er spreekbeurten gehouden worden. Bij het inplannen bleven mijn kind plus klasgenoot nog over. Nu heeft de leerkracht 'gevraagd' of ze het samen wilden doen. Daarop kon mijn kind (natuurlijk) geen nee zeggen.
In tegenstelling tot het andere kind 'flanst' de mijne in een middagje een goede spreekbeurt in elkaar, maakt er nog een mooie powerpoint van met plaatjes en is dan klaar (sterke kant van kind).
Ik snap dat de bedoeling van het sámen doen is dat dat andere kind er wat van opsteekt maar ze zijn nu al zes (!) keer een middag bij elkaar geweest en het is nog niet af.
Het andere kind is nogal dwingend en bepaalt wat er gedaan wordt. Ik zie hier wel een aandachtspuntje naar mijn eigen kind toe in.
Op een vriendenduo na doet de rest de spreekbeurt alleen en vooral níet in een 'verplicht' setje.
Ik weet dat het waarschijnlijk vooral míjn probleem is maar ik vind het toch vrij ergerlijk.
Toch apart?
wij hebben hier thuis exact hetzelfde gehad. Na een paar afspraken was er weliswaar een concept maar toen kwam zoon thuis met de mededeling dat vriendje het onderwerp had veranderd op de lijst in de klas. Hij was eigen te overdonderd geweest om er tegenin te gaan, maar was er niet blij mee. Toen ik vroeg of hij het misschien liever toch alleen wilde doen, volgde een volmondig ja. Dat heb ik hem wel zo veel mogelijk zelf laten regelen, maar er kwam uit dat zowel zoon als vriendje liever apart wilde. Dat hebben ze vervolgens samen met de juf besproken en het was geregeld. Zoon had daarna in no time een spreekbeurt in elkaar, waar hij een goede beoordeling voor kreeg. Vriendje raffelde het af en kreeg een onvoldoende.
Dus ik kan je aanraden om toch het splitsen voor te stellen bij je zoon/dochter. Wil die de samenwerking voortzetten, dan is het maar zo en moet je het loslaten. Maar misschien geef je hem net het duwtje dat hij nodig heeft om voor zichzelf oo te komen.
Juist goed
Ik vind het juist een goed leermoment. Zo ziet je kind dat samenwerken lastig kan zijn, en hij kan een stuk meer leren dan enkel een spreekbeurt in elkaar flansen. In het latere leven moet je ook vaak samenwerken met mensen die anders in elkaar steken dan jij, en juist daardoor leer je je eigen sterke en zwakke punten kennen.
Samenwerken dc
Samenwerken kan ook met een bak Lego. Samen een spreekbeurt voorbereiden en houden is op zichzelf prima en waardevol, maar als het ene kind het andere domineert, komt dat de gezamenlijke spreekbeurt niet echt ten goede.
Ik begreep ook dat het meer toeval dan opzet was om deze combinatie een spreekbeurt te laten houden. Dan kun je dat best herzien, in dit geval lijkt het doel me belangrijker dan het middel. In ons geval moest zoon later met een groepje een werkstuk maken, waarbij de taken strikt waren verdeeld, maar er ook echt samengewerkt moest wordem. Dan ligt daar de nadruk op. Maar dat was hier niet zo, als ik het goed begrepen heb.
Overigens deel ik wel je mening dat kinderen ook van zo'n niet zo geslaagd proces altijd wel wijzer worden, dat het nooit voor niets is. Maar ik zou toch polsen hoe van harte die samenwerking nu is.
Leren samenwerken
is prima, en zelfs een belangrijk item op school. Maar dan moet iedereen de opdracht twee aan twee doen en niet de laatste twee omdat er dan geen tijd meer is voor verschillende spreekbeurten of wat de reden ook is!
In groep 8 samen en alleen
Op de BS van mijn kinderen was het een verplicht onderdeel in groep 8. Een werkstuk alleen en een werkstuk met presentatie samen. Bij beide kinderen werd het een bevalling, want dat moest ook thuis en er waren altijd afspraken die misliepen omdat zo'n partnertje niet kwam opdagen.
Zoon 1 had een heel vrolijk vriendje die alleen maar grappen en grollen uithaalde, dus ook dat werd niets. Hij heeft erg veel geleerd, van het toch zover krijgen dat zijn vriendje aan het werk ging.
Bij beiden een drama op dat moment, maar wel echt een heel leerzame opdracht. Oudste moet op het VO veel samenwerking en probeert nu goed zijn "collega" uit te zoeken. Jongste heeft geleerd dat niet iedereen het gewoon vindt afspraken na te komen, zo gaat het in het leven....
Leerzaam
Ik heb hier niets te zoeken, maar.......... leren samenwerken met mensen die je niet goed liggen/ opgedrongen worden, daar kun je je hele leven "plezier" van hebben. Dit "gedoe" gaat nog wel even door: middelbare school, universiteit en onze oudste, inmiddels aan het werk, hoor ik er ook weer over :o)
Niet verplicht
Als íedereen in de klas met een door de leerkracht uitgezochte partner een spreekbeurt zou moeten houden had ik er geen probleem mee.
Je mocht de spreekbeurt alleen of met zijn tweeën houden en zo zijn er een paar koppeltjes maar dat zijn vrienden van elkaar.
Mijn kind is door de leerkracht opgedrongen aan een ander kind terwijl het ook alleen mag.
Het is duidelijk dat dit kind veel hulp nodig heeft om er iets fatsoenlijks van te maken maar dat kost ze nu al zeven middagen en het is nog niet af.
Om een kind iets bij te brengen vind ik dat dit toch iets te veel tijd kost. Het is iets anders dan dat je op school een keer iets uitlegt aan een ander kind.
Mijn kind ziet bij grote zus (4 gym) dat die ook veel verslagen en presentaties moet maken in groepjes maar dat ze daar A niet voor bij elkaar komen (alles via de mail) en B er voor presentaties niet geoefend wordt met elkaar.
Nogmaals: als íedereen gekoppeld was, was het een leermoment voor iedereen. Nu is het ongelijkwaardig.
Waarom moesten ze samen?
Zag de leerkracht dat het andere kind het niet op eigen kracht zou kunnen en koppelde hij hem daarom aan jouw zoon?
Vraag dat eens na?
En je kind?
Vroeg het me gewoon af... Je kind, vindt die het ook een probleem?
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Mastergoat
Mijn kind is een pleaser en zal nooit zomaar iets onaardigs zeggen over een ander.
Ik krijg er wel uit dat eigen spreekbeurten er toch heel anders uitzien en veel sneller klaar zijn.
Drommels
Het is basisschool.
Maar nog eens
wat was de reden van dit verplichte duo, aangezien het geen werkwijze voor de gehele groep was? Had de leerkracht de bedoeling dat jouw kind die ander wat op weg zou helpen omdat het alleen niet zou lukken?
