Ouders en School Ouders en School

Ouders en School

Lees ook op
Esther68

Esther68

02-04-2018 om 22:54

Stress i.v.m.school(VO) perikelen van kinderen

Ik heb bij 2 van onze kinderen momenteel veel last van stress rond school (VO). Eentje is al eens blijven zitten, kan nu prima overgaan, maar dan moeten bepaalde vakken niet verslechteren. Anders van school. Is in onze ogen niet serieus. Andere heeft nu ook problemen die kind en ons stress bezorgen. Het kan bij beide goed gaan maar ook flink mis gaan. Gelukkig geen problemen met nummer 3, pff, dit vind ik wel genoeg.

Ik heb er (ook door de stress van vorig jaar toen het net mis ging) veel last van.

Herkennen jullie dat? Of laten jullie de schoolproblemen van jullie kinderen, gewoon bij jullie kinderen, zonder het je persoonlijk aan te trekken of je er druk om te maken? Door te denken: het is hun leven? Door los te laten? Maar hoe?

Of, als jullie ook stress ervaren, hoe gaan jullie met de stress om?

Rabarber

Rabarber

03-04-2018 om 11:27

ligt aan de persoon

Dat ligt zo aan het geval, vind ik. En is het een kwestie van niet willen of toch niet (goed) kunnen (wat gemaskeerd wordt door tegendraads-gedrag)?

Elk kind is anders en op het VO speelt ook al dan niet in de puberteit een rol. Sommige kinderen kunnen prima hun verantwoording aan maar dat verandert tijdelijk in de puberteit, anderen weer niet. Sommigen kunnen goed overweg met plannen en organiseren met behulp van school en agenda, anderen niet. Kan je het maar krijg je steeds hulp, kan dat de verantwoording verminderen en zal je het niet laten zien. Laat je kind dan los, zal je eerder zien dat kind het oppakt. Een kind dat het (nog) niet (goed) kan, zal het er niet plotsklaps van kunnen en doen. Sommige kinderen hebben grote stappen nodig, andere kleine. Er zijn kinderen die veel moeite hebben met ogenschijnlijk simpele vaardigheden die het goed leren in de weg staat. Straf je daarvoor of laat je los betekent dat niet dat kind het opeens wel kan.

Zoek eens op executieve vaardigheden of executieve functies. Als het in die richting zit, kan je uitvogelen welke vaardigheden zwak zijn en welke sterk: waar kind wel hulp nodig heeft, waar niet.

Niet alles hoeft thuis te gebeuren. Om een puber elke dag achter de broek te zitten om huiswerk te maken (en agenda te controleren), levert aan weerskanten veel stress en irritatie op. Daarvoor kan je beter een huiswerkklas inschakelen.

Dora

Dora

04-04-2018 om 11:57

Ik maakte me echt gigantisch zorgen. Toen terecht, want school had hele rare plannen met mijn kinderen. die heb ik allemaal weten te verhinderen, maar het heeft me veel slapeloze nachten gekost. Nu zitten we in rustiger vaarwater, ze gaan allemaal goed. Alleen de oudste mag nog wel een tandje bij zetten, maar dat vind ik inmiddels haar probleem.

Ik ben er wel wat cynisch van geworden, dus het heeft me wel permanent veranderd. Aan de andere kant heb ik nu meer zelfvertrouwen, want het is me toch maar mooi gelukt, tegen alle overmacht in.

Tango

Tango

04-04-2018 om 16:23

Herken het wel

Hier ook soms meer stress bij mij dan bij de kinderen. Dochter presteert zo wisselend, geen touw aan vast te knopen. Dan weer hoge cijfers, dan weer alleen onvoldoendes. Ze zit voor de tweede keer in het examenjaar van VMBO-T en het is weer spannend of ze het wel gaat halen. Ze is veel teveel met andere dingen bezig. Bij vlagen maak ik me er druk om.
Bij zoon meer, niet omdat hij slechte cijfers haalt overigens, maar omdat het hem zelf niet lukt om alles te overzien. Ik ben dus heel druk met huiswerkplanningen e.d. En in weken met veel toetsen levert dat soms wel veel stress op. Strijd om huiswerk is er ook, maar een huiswerkklas inschakelen zie ik voor hem nog niet zitten. Duur ook trouwens.

Ojaaa

Herken t zeker.... absoluut. Wat heb ik me zorgen gemaakt. Voor allebei op een andere manier. Manlief had dat niet...want er is toch nits aan te doen maar pfff... ik schoot echt in de zorg en piekerstand.. Terwijl ik normaal gezien dat veel minder heb. Zeker toen dochter zakte vanwege dr examenfaalangst....en daarna t jaar erop dr toch weer even een poosje in de blokkeer stand schoot.
Volop herkenning dus

MK

MK

04-04-2018 om 21:40

ook

Zeker toen zoon er slecht voor stond. Ik kon er slecht van slapen. Gek genoeg heeft man er nauwelijks om gepiekerd. Zal toch een man/vrouwendingetje zijn denk ik dan.

Hanneke

Hanneke

05-04-2018 om 09:13

vriendin

Mijn vriendin heeft een zoon die wel kan, maar het niet doet. Ik geloof dat ze daar behoorlijk slapeloze nachten van heeft gehad, nu zit zoon inmiddels op een huiswerk-klas en heeft zelfs voor één vak een bijles-student, dus zodra hij thuis komt is het meeste werk al gedaan, nu kan vriendin het wat meer loslaten, de rest zal hij toch echt zelf moeten doen. (is al een keer blijven zitten)
En waar mijn dochter met 16 jaar haar eindexamen Havo had gedaan, zaten er in haar examenklas ook jongeren van 20 jaar inmiddels, dus die types heb je alle schooljaren wel, uiteindelijk komt volgens mij het grootste deel gewoon goed terecht, al is het soms wat later.
Ik baalde weer dat mijn dochter al met 16 naar het HBO zou moeten, tussen allemaal oudere leerlingen (de richting die zij koos had sowieso wel wat oudere leerlingen, gemiddeld rond de 22) terwijl ze nog zo 'kind' was (in mijn ogen alleen )

Julia64

Julia64

05-04-2018 om 11:23

herkenbaar

Toevallig heb ik net een topic geopend over mijn zoon die dreigt te stranden in 4HAVO en waar ik me behoorlijk druk over maak, dus, ja herkenning hier.
Zoon heeft ADD (in de 2e klas de diagnose gekregen) en eigenlijk is de hele middelbare schoolperiode hier één moeizaam trekken- en duwenverhaal, waarbij slechte ervaringen met de school niet meehelpen.
Hoe ik er mee omga? Tja, lastig. Rationeel gezien weet ik dat piekeren weinig zin heeft en dat het heus, uiteindelijk, allemaal wel op zijn pootjes terecht zal komen. Maarja, als je er middenin zit, heb je daar erg weinig aan.

Julia64

Julia64

05-04-2018 om 11:45

aanvulling

Ik herken trouwens ook dat ik me er veel drukker over maak dan mijn vriend. Uiteraard is die ook wel betrokken enzo, maar hij kan het een stuk makkelijker loslaten dan ik. Vrouwendingetje idd

Esther68

Esther68

11-04-2018 om 18:16

Dank

Iedereen bedankt voor haar reactie.

Ik reageerde even niet, te druk met stress hebben .

Pfff, fijn alle herkenning. Gedeelde smart is halve smart.

Maar weinig tips hoe om te gaan met die stress. Rationeel weet ik dat ik moet loslaten, maar oh, wat is dat moeilijk. En de consequenties kunnen zo groot zijn!

Julia: "en eigenlijk is de hele middelbare schoolperiode hier één moeizaam trekken- en duwenverhaal, waarbij slechte ervaringen met de school niet meehelpen."

Ja, dat geldt hier ook sinds 2 jaar geleden. Het vertrouwen dat school helpt is ook wat weg na slechte ervaringen.

Panoramix

Panoramix

11-04-2018 om 22:02

Praat me er niet van

En sterkte allemaal. Hier al vanaf de kleuterschool een kind die school verschrikkelijk vindt en die ik nog bijna elke dag moet motiveren toch te gaan. Die op het vo heel wisselend presteert en heel slim is maar dat zelf niet vindt-en school ook niet. En een die is blijven zitten en is afgestroomd. Het zal allemaal vast goed komen maar zo voelt het vaak niet. Ik ben soms zó jaloers op mijn vriendinnen die allemaal kinderen hebben die school redelijk leuk vinden en fantastisch presteren.
Maar net nu ik er volledig vrede mee had dat dochter niet zou gaan studeren, is ze opeens heel fanatiek aan het leren en wil ze toch voor een studie gaan.. Bizar.

Stresskip

Stresskip

12-04-2018 om 09:24

Hier ook

Ik wilde net een topic starten hierover toen ik zag dat er al een was. Hier ook enorme stress door een kind dat het wel kan maar een enorm gebrek aan motivatie heeft. Al eens blijven zitten en nu weer spannend. Ik slaap er slecht van, ben chagrijnig en weet niet hoe het ooit nog wat moet worden met kind. En de jaloerse gevoelens herken ik ook maar al te goed.
Wat niet helpt hier is dat man er weinig mee kan, behalve zeggen dat hij ook zo'n hekel aan school had (en bedankt). Dat ergert mij dan weer.
Ik probeer te bedenken dat kind vast wel goed terecht zal komen en mijn gevoel voor humor te bewaren, maar dat valt me bijzonder zwaar op het moment. Moeite met loslaten, zullen we maar zeggen.

Herkenning

Wat heerlijk om dit te lezen. Heb twee kinderen, eentje van 18 die vorig jaar eindexamen Vwo heeft gedaan en nu studeert. Zij heeft dyslexie, waar we pas in de tweede klas achter kwamen. De tweede, een jongen van net 13, zit in 2-Vwo en heeft ADD. Hij stond na periode 1 8 keer een 5 op zijn eindlijst, na periode 2 4 keer een 5 en nu heeft hij periode 3 totaal verpest: 5 keer 5 op de eindlijst. Hij had dit keer wel geleerd, samen met zijn individueel begeleider een planning gemaakt, leek alles ook te beheersen en nu regende het toch weer onvoldoendes.

Ik merk aan mezelf dat ik het ook absoluut niet los kan laten. Obsessief Magister checken, tienduizend keer uitrekenen of hij het nog op kan halen, piekeren of we de Playstation tot de zomervakantie achter slot en grendel moeten doen (hij speelt ongeveer anderhalf uur per dag), wel of geen huiswerkbegeleiding inschakelen, moet zijn medicatie niet sterker worden gedoseerd.... ik word knettergek van mezelf. Het stomme is dat hij van mij echt niet per se op het Vwo hoeft te blijven, maar hij wil dat zelf zo graag en dan zijn al die slechte cijfers elke keer een klap. Cognitief zou hij het moeten kunnen maar het komt er niet uit.

Ik probeer mezelf voor te houden dat ik over mijn dochter ook eindeloos heb gepiekerd en dat dat ook goed is gekomen, maar het is erg moeilijk om het los te laten. Mijn man zit er ook niet erg mee, die heeft zelf ook met de nodige omwegen een prima opleiding gehad. De school doet niet aan zittenblijven dus dan wordt het meteen de Havo, ook niks mis mee maar dan zit hij straks met 14 jaar in 4-Havo en dat zie ik niet zo zitten.

Tips om het los te laten welkom, en anders is het al fijn om te lezen dat ik de enige niet ben!

Esther68

Esther68

14-04-2018 om 22:34

tja

Fijn alle reacties. En hoewel geen gouden tips hoe om te gaan met de stress, is het ergens ook wel weer geruststellend, dat veel mensen er last van hebben en ook niet weten wat te doen .

Ik had stress om de twee oudsten. Bij eentje lijkt het nu weer wat beter te gaan en heb ik besloten om het (zoveel mogelijk) los te laten. Is altijd goed gegaan bij dat kind, dus heb ik ook wat meer vertrouwen in dat het hopelijk ook dit jaar weer goed komt.

Bij de andere blijft het stressvol.

Ik ga maar proberen wat meer ademhalingsoefeningen te doen of te mediteren als ik weer stress om dat kind krijg.

En verder maar proberen te relativeren. Wat is het ergste dat er kan gebeuren? Allerlei vervelende dingen, maar zolang ze gezond zijn, is het vervelend maar geen echte ramp. Slechts een klein rampje .

Even anders

Even anders

15-04-2018 om 18:59

Hou op, schei uit.

Hier jaren, duwen, trekken, aarzelen wel of geen huiswerkbegeleiding, playstation achter slot en grendel, valiumrijp in proefwerkweken (ik dan he, niet hij). En uiteindelijk in Vwo5 weer blijven zitten.

Kortom, op een jaar na werd het een Emile Roemertje (die heeft 8 jaar over de havo gedaan). Het examenjaar is hij uit zijn bed gekomen, dat was het wel zo'n beetje. Op een gegeven moment kreeg ik een telefoontje van school: waarom zoon zo vaak naar de orthodonist moest?
De schobbejak had geen eens een beugel.

Een baantje zoeken na zijn eindexamen? Ho maar. Hij kwam pas in actie toen ik hem toebitste dat als hij niks deed, hij dat vooral niet hier moest doen. Toen had ie ineens dezelfde week een kamer. En oja, die rijlessen, die had hij ook tussen neus en lippen door geregeld.

En het is toch nog allemaal goed gekomen, hij neemt zijn studie zo serieus dat hij gisteravond heeft hij een diepteinterview over kerstomaatjes bij me heeft afgenomen, hij heeft een bijbaan en een vriendin die hem adoreert.

Dus dames,even een hart onder de riem. De gouden tip is misschien toch net zoals de heren zelf: vooral rustig doorblijven ademen, en jezelf een magisterlimiet opleggen. Zo lang ze gezond en opgewekt en niet aan de drugs of alcohol zijn zal het wel recht komen. Uiteindelijk.

Ja even anders

Zo probeerde ik t ook maar te zien,ondanks t niet leren gaat t met zoon goed. Met vriendinnen waarvan een kind wegens verslaving in de yeswecan kliniek zat en de ander ook flinke problemen met kinderen had,probeerde ik mezelf maar voor te houden dat t best meeviel. Dat ik blij moest zijn dat ik hun erge zorgen niet had. Soms ging dat goed soms niet. Over dochter heb ik me toen zo veel zorgen gemaakt met haar erge examenangst. En nu heeft ze vannacht(wie verzint dat trouwens,snachts!) haar toelating voor geneeskunde gekregen. Wat een groei heeft ze doorgemaakt.

Bennikki

Bennikki

15-04-2018 om 21:40

Lillian

Gefeliciteerd! Wat een fijn gevoel moet dat zijn.

Bennikki

Nou echt.... dat voelt zo goed. Wie had dat toen gedacht!

Zoon heeft gisteren ingeschreven voor een nieuwe HBO opleiding dus t kan allemaal goed komen al denk je dat op de middelbare soms niet.
Het komt goed maar met een omweg is Mn motto

Esther68

Esther68

16-04-2018 om 22:57

komt goed

Vaak hoor ik "het komt goed" en "wat erin zit komt er wel uit vroeg of laat".

En dat zal ook vaak het geval zijn.

Maar helaas hoor ik soms ook verhalen dat het niet helemaal goed komt. En ik weet ook tenminste een geval waar het helemaal niet goed is gekomen, waarbij ik dan ook nog wat vergelijkbare aspecten zie, waardoor de angst me soms om het hart slaat.

Misschien is toch wel het belangrijkste dat ik me steeds meer realiseer dat ik gewoon niet meer alles naar mijn hand kan zetten. Ik kan een beetje bellen, maar uiteindelijk moet zoon het doen. En zijn neus stoten kan hij beter nu doen. Nu kan hij nog "oefenen" als hij eenmaal uit huis is moet hij het veel meer zelf doen.

Inmiddels afgestroomd

Herkenbaar! Na 2 jaar ploeteren is zoon afgestroomd en is het nog steeds kielekiele maar er wordt veel meer huiswerk in de klas gedaan en ben ik aan het afkicken van Magister. Waar ik - volgens zoon - de enige ouder was die daar überhaupt in keek. Zoon heeft ADD en kan simpelweg minder aan qua hoeveelheid stof. Playstations verbergen of andere acties halen niets uit. Huiswerkinstituut wist er zelfs geen raad mee. Nu doet hij een traject om zelf inzicht te krijgen en laten wij het veel meer los. Helpt ook dat hij nu VMBO-kader doet en de praktijk (techniek) hem heel erg ligt. Ik heb dat wel even los moeten laten, van een misschien HAVO naar VMBO-Kader. Maar ik zie nu hoeveel leuke vervolgopleidingen er zijn en zie dat helemaal goed komen. Hij heeft er nu lol in en ook nog tijd voor bijbaantje en sport.
Komend schooljaar gaat de jongste naar het VWO, ik ben erg benieuwd hoe die het gaat aanpakken. We zijn nu al wat meer aan het plannen om er al wat aan te wennen. En aangezien ik nu zelf ook aan het studeren ben hoop ik er wat minder aandacht aan te hoeven geven.

Stuurlui

'Vaak hoor ik "het komt goed" en "wat erin zit komt er wel uit vroeg of laat".'
Klopt het dat je er vaak met vrienden of familieleden ovr je zorg praat? En dat ze dan zeggen " het komt wel goed". Gemakkelijk gezegd als ze zelf op afstand staan.

Tip: deel je zorgen minder vaak en hou ze meer voor jezelf. De opdracht "loslaten" geeft uiteindelijk nog meer stress, omdat dit tegen je instinct is. Praten met anderen maakt de stress alleen maar erger. Ga je eigen weg en bouw de "begeleiding" langzaam af, daar waar de situatie het toelaat.

Esther68

Esther68

09-05-2018 om 16:31

Flanagan

Leuke gedachte van jou.

Maar misschien heb je gelijk. Alleen vertellen aan mensen die jou begrijpen (vergelijkbare problematiek hebben) en die je dus niet als beste stuurlui vertellen wat je moet doen. Of dat wel tegen jou zeggen (en tegen zichzelf) maar weten hoe moeilijk het is .

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.