Tegenvallende cito-uitslagen, hoe kan dat?

@liora

Dank je, ik heb gecheckt en je komt niet naar de meeting dus ik klets nog even hier tegen je aan

Weet je, ik geef die dingen ook hier maar door, beter goed gejat

Op de een of andere manier is het raad die je makkelijker aan anderen geeft dan dat je hem aan jezelf geeft. Eerlijk gezegd moet ik ook bij mijn oudste me veel minder zorgen maken. We komen nu in een negatieve spiraal dat ik hem wil behoeden voor van alles en nog wat en hem daardoor te veel corrigeer.
En het is ook een beetje het te gelde maken van mijn moeilijke jeugd. Mijn moeder is jaargang '38 en de overgang naar het gewone vreedzame leven was voor haar erg (nou ja, te) groot. Ze probeerde haar oorlogstrauma voor ons weg te houden door er niet over te praten. Daardoor ben ik heel erg alert op de niet verbale dingen die ouders aan kinderen doorgeven.
Ach, op die manier heb ik er nog eens wat aan...

En even terug naar jou: moed houden! Je oudste is ook echt op een leeftijd dat aan jongens vaak eisen worden gesteld die beter bij anderen (meisjes ofzo) passen. Jongens zouden meer hun eigen lijn moeten kunnen volgen.

Rodebeuk

Kom jij wel naar de meeting? Ik had je graag ontmoet! Volgend jaar dan maar.

Ben het met je eens dat jongens best op hun tenen moeten lopen. Bij ons op school hebben ze bijv kanjertraining, die volgens mij de jongens net wat harder nodig hebben dan de meisjes. En dan kiezen ze dus voor een training waarbij je, volgens mijn zoon, heel veel moet praten. En wie zijn daar het beste is? De meisjes. Zo jammer vind ik dat!

Liora

Eens met henriette

En ik zou zelfs nog een stapje verder gaan. Bij voorkeur zijn we thuis niet/cognitief bezig. Natuurlijk lopen zaken best in elkaar over.

Je bent onzeker over de ontwikkeling van je dochter door één Citotoets en-of door één zieke leerkracht. Probeer wat meer los te laten. Het is al veel vaker gezegd, je weet het volgens mij wel maar het voelt nog niet goed.

Ik ben er van overtuigd dat je dochter je zorgen, negatieve gedachten en onzekerheid aanvoelt. En ja, ik vind nog steeds dat je te veel bovenop je dochter zit. Bij elk hobbeltje denk je dat het niet goed gaat met je dochter. De oorzaak ligt altijd in het HB zijn. Het is niet gezond om daar zo intensief mee bezig te zijn. En ik vind het, zeker voor HB kinderen, niet goed dat je haar thuis zo intensief cognitief probeert uit te dagen. Cognitief komt ze er wel. Er zijn veel meer soorten intelligentie. Google eens op meervoudige intelligentie.

Hier zijn de kinderen thuis zo min mogelijk cognitief bezig. De oudste moet extra oefenen ivm dyslexie. De jongste moet je vaak even stimuleren om iets anders te doen dan Donald Ducks te lezen en computeren.

Onze kinderen zijn druk bezig met solderen, Wii/en, koken, een speelhuis maken voor zusje, voetbal, muziekles, vetbolletjes maken voor de vogels, powerpoint maken, Kaplatorens bouwen, schaatsles. Ze komen echt tijd te kort! Ze zoeken hun eigen uitdagingen. Van deze nietcognitieve dingen leert een kind ook heel erg veel!

Ik denk dat op het moment dat je dochter roept dat ze wel Engels wil leren, dat jij alles uit de kast trekt om aan die ´wens´ tegemoet te komen. Want je dochter is HB. En volgens mij moet je dat ook loslaten. Laat haar zelf haar weg zoeken. Als ze eerst door een verveelfase heen moet, dan is dat maar zo.

Geniet dat het goed gaat. HB betekent niet altijd problemen. De media doen ons weleens anders geloven maar 50/80% van de HB kinderen heeft geen problemen (meer). Je hebt volgens mij `HB, nou en´ gelezen. Het boek is heel duidelijk maar ook wel heel erg negatief gesteld. Mijn kinderen herkenden zich bijna nergens in. Maar als je het boek gelooft, dan is HB zijn een garantie voor problemen.

Chippie

Chippie Ik ben het wel met je eens, maar een kind dat echt naar steeds meer kennis verlangt, is heel moeilijk te stoppen, of af te remmen. Voorbeeld: Ze mochten, thuis op de basisschoolleeftijd een uurtje per dag met de pc. Zij koos altijd leerspelletjes. Samen met haar broer een spelletje doen; wat is vanaf de middelbare school hun lievelingsspelletejs? Het taalknobbelspel of het van dale woordenboek spel echt onmogelijke spellen vind ik althans. Verder deden ze in hun vrije tijd graag puzzels maken, en boeken lezen. Ook las zij als kleuter haar broertjes al voor, kun en wil je niet verbieden, maar is wel op leergebied gericht
Ze zaten en zitten verder bij ons ook allemaal op voetbal, dus dat soort dingen en buitenspelen probeerden we echt wel te stimuleren, mmar voorkeuren kun je wel sturen als ouders, maar niet dwingen.
We zijn nu, ze is inmiddels 21 nog altijd blij dat we er op deze maneir mee zijn omgegaan. Vanaf groep 4 van de basisschool werden door deze manier van met haar hoogbegaafdheid omgaan, de problemen steeds kleiner.Hoewel ik wel moet zeggen, dat pas ze beter aansluiting met klasgenoten kreeg, toen ze naar het gymnasium ging.

Chippie

Ik ben het helemaal met je eens. Onze zoon kan ook heel goed leren. Geen idee of hij hoogbegaafd is of niet. Hij is niet getest en daar is ook geen aanleiding voor dus hij zal ook niet getest worden. Wel doet hij al zijn schoolwerk met twee vingers in zijn neus. Hoeft nergens voor te leren maar doet alles wel foutloos. Geen idee trouwens hoe hij zijn cito's gedaan heeft.

Maar hij heeft geen problemen. Hij is sociaal. Hij vindt het heel erg leuk op school. Hij wil alleen extra rekenwerk en verder vindt hij het wel best. Hij is liever lui dan moe geloof ik. Wij vinden het prima.

Thuis dagen wij hem wel uit. Hij zit op muziekles, hij kan schaken en dammen en verder zit hij op voetbal. En hij speelt heel veel met playmobil en Kapla.

Het stoort mij nogal dat HB continu wordt geassocieerd met problemen. Als een kind het niet leuk op school vindt dan zal het wel HB zijn of komt dat omdat een kind HB is. Maar dat hoeft helemaal niet hoor. Mijn neefjes zijn niet hoogbegaafd maar hebben alletwee een ontzettende hekel aan school. Ze gaan ernaar toe. Ze doen hun werk maar hangen het liefst ongeïnteresseerd onderuit. Sommige kinderen vinden school niet leuk.

Maar voor Ayla heb ik als advies om Ayla dochter op schaakles te doen, op muziekles en volgens mij zit ze toch ook op paardrijden? En verder hoef je je niet zo druk te maken. Mijn volkomen normale zoon haalde vorig jaar eerst een A voor begrijpend lezen, daarna een E en dit jaar (groep 5) weer een A. En waarom? Geen idee, de juf snapt het ook niet. Gelukkig is de CITO niet een examen. Het is een toets niet meer en niet minder.

Droge ogen

Oh jongens, die cito flauwekul. Ik dacht dat ik alles wat dat betreft wel gezien had maar vandaag bij de 10minutengesprekken hadden we weer een hoogte/ dieptepuntje te pakken. Kleuter (5) werd vorig jaar aangeraden een klas over te laten slaan, wat we niet gedaan hebben, twee maanden geleden moesten we extra op school komen omdat kleuter twee E's scoorde op de taalcito, vandaag zei de juf: "Hij is toch zo verbazend snel vooruit gegaan, hij had nu alles foutloos, hij is van E naar A gegaan." Met droge ogen. Het is toch niet te geloven Het lijkt erop dat mijn slimme kleuter goed wordt in cito, kan 'ie nog veel plezier van hebben *grijns*

Het is jammer dat de gemiddelde basisschool leerkracht zo aan cito hecht dat ze vergeten naar het kind te kijken, maar laat je niet verleiden zelf ook niet naar je kind te kijken.

Henriette

Geloof me, en kind wat toe is aan engels hou je niet tegen. Ik heb echt nooit engels geoefend met mijn dochter, maar op vakantie in Duitsland had ze hele verhalen in behoorlijk goed engels tegen een engels meisje. Het is echt een misvatting dat je een bepaalde ontwikkeling op welk gebied dan ook tegenhoudt door het niet aan te bieden.

Fiorucci

Ik geloof best dat je een kind dat Engels wil leren niet kunt tegen houden. Maar je kunt er wel voor kiezen om het niet nog extra te stimuleren door allerlei taalcdroms en boekjes te kopen of te lenen. Hetzelfde geldt voor rekenen. Je kunt tafelleer cdroms kopen, maar ook andere cdroms waar een kind uitdaging in vindt.Alyadochter verveelt zich al op school , dan zou ik thuis uitdaging zoeken in andere dingen dan schoolvakken.

Henriette

Ik ben het ook met jou eens
Die ontwikkeling houd je niet tegen, maar als je je HB kind een zetje wilt geven zou ik geen Engelse cursus aanschaffen maar juist iets zoeken op een ander vlak. Maar het belangrijkste advies voor Ayla blijft: laat los!

Pelle

Nee, en dat is dus juist mijn punt, ze leren het toch wel, als ze er aan toe zijn. Voorkomen dat ze groep 7 engels te makkelijk vindt, voorkom je er niet mee.
Overigens, ik heb inderdaad geen pakketten gekocht, maar wel engelse kinderboeken. Ze zat toen in groep 5, wilde graag engels leren, ik vond het onzin om haar te laten wachten tot groep 7. Ik kocht geen pakketten omdat die duur zijn, en helemaal beginnen bij o. Dat vond madam al veel te makkelijk....

Pelle

Dat ben ik met je eens, je maakt het zo wel heel erg belangrijk allemaal. Dochterlief wilde graag nog meer engels leren, ze had de smaak te pakken, dat was ook de enige reden waarom ik die boeken kocht. Zij was wel een heel jonge lezer, dus nu mag ze tijdens het vrij lezen in de klas engels lezen. Want anders is het wel erg nutteloos voor haar, die leesuren..
Verder ben ik thuis juist meer bezig met schilderen, knutselen, tussen kunst en kitsch kijken, dat vindt ze geweldig, en we zijn museumbezoeken aan het plannen.

Gewoon?

Het lastige met slimmere kinderen is toch wel, vind ik, dat er zo enorm gelet wordt op hun ontwikkeling, en dat alles eraan op gehangen wordt. Terwijl je misschien wel gewoon een lespakket engels aan wil schaffen, puur omdat je kind dat wil en je je kind dat graag wil geven. Gewoon, zoals je een ander kind (of hetzelfde uiteraard) een zak knikkers geeft omdat hij dat zo graag wil en je je kind gewoon wilt verwennen, oid.
Ik bedenk me opeens dat dat eigenlijk niet specifiek voor slimmere kinderen geldt, ik geloof dat we sowieso met z'n allen veel aan het opvoeden zijn en weinig gewoon leven met onze kinderen.

Reactie

Precies, Ik kan mijn kind wel een stapel speelgoed kopen maar daar zou ik haar niet gelukkig mee maken, dat wil ze gewoon niet. Haar grootste schat zijn haar boeken. Zo is zij nou eenmaal. Ze zeurt al bijna een jaar om engels te leren het is dus niet dat ik haar hier meteen in tegen moet kom. Ik heb het een tijd afgewacht om te kijken of ze het blijft volhouden maar ze wil het echt graag en nee ze wil geen spaans, Italiaans etc ze wil engels. Ze wil kunnen begrijpen wat er in die liedjes gezongen wordt, het is frusterend voor haar om dat te horen en niet te begrijpen waar het over gaat.

Vanochtend een intens verdrietig meisje naar school gebracht, snikkend naast me in de auto dat ze niet naar school wilde. Probeer het dan maar eens allemaal los te laten. Naar haar klas gebracht en de juf heeft haar meteen met een boekje in een apart kamertje laten zitten. Even bijkomen, even acclimatiseren. Nog lang zitten napraten met de juf en nog afgesproken dat ik dochter de komende dagen in de klas breng en dat ze de dag rustig met haar boek in de kamer van de IB er mag beginnen.

Bella

Nou niet direct hoor, het is vooral op aandringen van mijn dochter dat ik in gesprek ga met school voor wat verrijking en meer uitdaging, omdat ze aangeeft zich te vervelen. Ik leef gewoon verder hoor, en ben hier echt niet dag en nacht mee bezig.

Grens van aanbieden

ik vind het ook een moeilijke grens: op welke vraag van je kind om cognitief bezig te zijn ga je wel en niet in? Hier ook een slimme dochter, die je echt niet blij maakt met een stapel speelgoed. Buitenschoolse activiteiten genoeg, maar als ze dan thuiskomt, wil ze vaak echt leren. Dat is ook wat ze bij het begin van een vakantie eerst doet: willen leren. En als ze dat niet kan doen, wordt ze lastig en onaangenaam.

Ik bied vaak genoeg andere activiteiten aan maar daar heeft ze gewoon geen zin in. Het gaat niet om zich vervelen, want ze weet goed genoeg wat ze wel wil doen.
En helaas wil ze dat leren blijkbaar niet op school doen, daar werkt ze traag als een slak en let vnl. niet op, terwijl ik thuis vaak versteld sta van het tempo dat ze aanhoudt in haar werk. Ik denk ook vaak bij mezelf, meisje, laat het toch maar je kan tegen die wil om te leren gewoon niet op.

Willen leren

hier eentje die heel veel wil leren. Nu heeft een basiscursus dansen gedaan. Vindt ze heel leuk, dus ik ging er van uit dat ze de vervolgcursus ook wel wilde volgen. We hebben het ook steeds gebracht als leuk, geen prestatiedrang. Toch denkt ze er zelf een beetje anders over, hoorde ik gister. Ze wil nu namelijk op zangles, want dat kan ze nog niet zo goed, vindt ze zelf. Hetzelfde geldt voor judo, karate en boksen (laatste 2 gaan het trouwens niet worden!). Haar criterium is dus niet of ze het leuk vindt, maar of ze er iets van kan leren.

Ayla

Natuurlijk is het moeilijk om het los te laten als je kind huilend naar school gaat.Maar als je nu eens je berichtejs achter elkaar leest, dan begint het dat het niet zo lekker met je dochter gaat, maar wel redelijk.
Pas op het moment dat jij je druk gaat maken over de citotoets uitslagen van je dochter gaat het opeens veel slechter met haar. Denk je daarom niet dat jouw bezorgheid en het moeilijk los kunnen laten meespeelt met het feit dat het niet lekker met je dochter gaat?
Ik bedoel het beslist niet naar, maar misschien moet je ergens psychologische hulp zoeken om te vragen hoe jij het beste met je dochter om kan gaan.

Sta je overigens alleen voor de opvoeding van je kinderen?

Relativeren

Vervelend dat je dochter zo moet huilen. Hoe komt dat, weet je dat ook? Vindt ze het niet erg dat ze nu in een apart lokaal zit terwijl de rest van de klas de dag al aan het starten is? En waarom voorzie je dat het de komende dagen ook zo gaat, begrijp ik uit je verhaal (gaat in apart lokaal en jij brengt dochter)?
Mijn oudste dochter was ook wel ene beetje zo. Zeer leergierig, wilde ook van alles weten. Wat wij hebben gedaan is: "Ok, jij wilt dit en dat weten. Dan gaan we naar de bieb en dan ga jij daar zelf informatie over zoeken. Ik breng je naar de bieb en jij zoekt het zelf uit." Ik heb haar hulpmiddelen (pc, nummering kast etc) laten zien en ze heeft vaak de bibliothecaresse om hulp gevraagd. Dat hebben we gedaan vanaf groep 3. Ze bleek veel meer zelf te kunnen dan ze dacht. Waarom zo? Omdat ze zo zelf haar weg leerde vinden, ze zelf door had of het boek oid geschikt was, haar grenzen ook wat leerde kennen en het leerproces ook zelf wat in de hand had.
Verder hebben wij haar leren relativeren. Je kunt niet Engels zo snel leren dat je de liedjes van de radio leert kennen maar wel wat woordjes eruit. Je kunt niet altijd de beste zijn in alles (was voor onze dochter erg moeilijk, een meester heeft haar daar goed bij geholpen). Van fouten maken, leer je. School is misschien niet (altijd) leuk maar ja, je moet er naar toe, het is niet anders. Probeer daar het beste van te maken en leuke dingen doe je wel in je eigen tijd (muziek maken en luisteren en verhalen lezen en schrijven).
Onze dochter zou trouwens nooit apart van de groep 's ochtends een boekje willen zitten lezen. Zij wilde juist zo gewoon mogelijk zijn dus samen met de kinderen de dag beginnen met kringgesprek, nieuwskring etc. Dat vond zij nou juist wel weer leuk.
Succes, probeer afstand te nemen en praat eens met begeleider van dochter/psychologe hoe nu het beste om te gaan met haar. Ik ken bijvoorbeeld een meisje dat haar ouders enorm wist te manipuleren waardoor uiteindelijk een meer dan ongemakkelijke situatie is ontstaan. Ik zeg niet dat jouw dochter dit doet maar wees er wel alert op.

Ayla

Ayla, je dochter zit in groep 4. Dan zul je haar ook zo moeten behandelen! Geen kind in groep 4 wordt nog in de klas gebracht door mams, apart zitten, etc. Sorry, maar je maakt er zo wel een zielig hoopje van. Ik (let op: ik) vind dit een hele slechte ontwikkeling. Je past de omstandigheden aan aan je dochter aan en dat leidt tot niets want je kunt dat niet haar hele leven doen.

Jij zoekt het in uitdaging. Op school en thuis. Ik denk dat je dochter veel meer heeft aan iets anders. Geen idee hoe het wordt genoemd maar ze moet sterker worden, weerbaarder, omgaan met frustraties, etc etc. Ik ken je dochter niet maar daar gaat het volgens mij mis. En nee, dat los je niet op met uitdaging. Ik heb het al zovaak gezegd. Je dochter is zoveel meer dan HB. Kijk dan eens onbevangen naar haar. Hang de zaken eens niet op aan het HB zijn. Wat zie je dan? Waar heeft je kind behoefte aan?

En ik denk ook dat het heel goed is dat jij wordt begeleid hoe je met Ayla om kunt gaan. Jij glijdt in mijn ogen met haar mee in negatieve gedachten en haar negatieve gedrag. Om dat gedrag om te buiten is er iets anders nodig dan uitdaging; er moet worden gewerkt aan haar EQ en SQ. En dat los je niet op met een CD-rommetje Robbie Konijn.

Ayla

Ayla, je dochter zit in groep 4. Dan zul je haar ook zo moeten behandelen! Geen kind in groep 4 wordt nog in de klas gebracht door mams, apart zitten, etc. Sorry, maar je maakt er zo wel een zielig hoopje van. Ik (let op: ik) vind dit een hele slechte ontwikkeling. Je past de omstandigheden aan aan je dochter aan en dat leidt tot niets want je kunt dat niet haar hele leven doen.

Jij zoekt het in uitdaging. Op school en thuis. Ik denk dat je dochter veel meer heeft aan iets anders. Geen idee hoe het wordt genoemd maar ze moet sterker worden, weerbaarder, omgaan met frustraties, etc etc. Ik ken je dochter niet maar daar gaat het volgens mij mis. En nee, dat los je niet op met uitdaging. Ik heb het al zovaak gezegd. Je dochter is zoveel meer dan HB. Kijk dan eens onbevangen naar haar. Hang de zaken eens niet op aan het HB zijn. Wat zie je dan? Waar heeft je kind behoefte aan?

En ik denk ook dat het heel goed is dat jij wordt begeleid hoe je met Ayla om kunt gaan. Jij glijdt in mijn ogen met haar mee in negatieve gedachten en haar negatieve gedrag. Om dat gedrag om te buiten is er iets anders nodig dan uitdaging; er moet worden gewerkt aan haar EQ en SQ. En dat los je niet op met een CD-rommetje Robbie Konijn.

Ayla,

Sorry, ik had de laatste reacties net gelezen. Nu is het net of ik je iets in wil wrijven wat anderen al hadden gezegd. Dat was niet de bedoeling.

Chippie? ot

Geen kind in groep 4 wordt nog in de klas gebracht door mams? Hier alle kinderen in de onderbouw, is volstrekt normaal. Pas vanaf groep 6 ofzo minder, maar zelfs in groep 8 loopt er nog weleens een ouder mee om even iets door te geven ofzo.

Ayla

Hier dezelfde spiraal. Ik ga mij zorgen maken, kind merkt het op, krijgt stress en gaat het gedrag nog veel sterker vertonen.
Hier op het forum (met dank aan rode beuk) kwam ik er achter dat ik hem toch wel steeds een beetje probeerde te veranderen (leuk dat je slim bent, maar dan wel normaal doen!). Ik heb, om eerlijk te zijn, bij jou ook steeds die indruk.
Ik probeer hem nu te laten zijn zoals hij is en dat scheelt echt heel veel, gedragsmatig, maar ook in functioneren op school. Soms zijn er terugvallen, maar altijd veroorzaakt door mijzelf.
Tenslotte denk ik dat een in hb gespecialiseerde orthopedagoog (bv Alja de Bruin) je goed advies zou kunnen geven.

Fiorucci

Hier is het inloopmoment ná schooltijd. Werkt heel erg goed. Ik kan me wel voorstellen dat je even wat door wilt geven, maar op zowel deze als vorige school ga je na groep 1 niet meer mee naar binnen. Ja, ik blijf het een beetje overdreven vinden om een kind in groep 4 letterlijk tot helemaal in de klas te brengen. Waarom dan? Om de jas op te hangen?

Chippie ot

Elke school heeft zijn eigen manier van doen. Hier gaan de deuren open, is er een minuut of zeven een komen en gaan van ouders die hun kinders even naar de klas brengen, even een praatje maken, iets doorgeven aan de overblijf ,even de directeur aanschieten omdat je nog even iets wilde vragen/overleggen/afspraak maken, nog even hun stembiljet voor de MR in de bus gooien en weer huiswaarts gaan, zoiets. Weet je, je loopt gewoon even mee naar binnen, of niet, wat jij wilt. Uiteraard kun je daar weer aan ophangen dat een kind nooit zelfstandig wordt ( ik vermoed dat ik dat moet opmaken uit je opmerking over die jas ophangen?) maar geen zorgen, dat is niet zo, weet ik uit ervaring.

Reactie

voor diegene die het vroegen

ja we zijn aan het zoeken naar een begeleider, niet alleen voor ons maar ook voor dochter en school. We lopen allemaal tegen dingen aan die nog niet lekker gaan. Dat heeft met een aantal dingen te maken, een stukje gevoeligheid van dochter, perfectionisme en faalangst en wij en de school hebben nog niet helemaal de manier gevonden om daar op een goede manier mee om te gaan. Vanuit onze omgeving krijgen we een heleboel goed bedoelde adviezen die bij een gewone 6 jarige misschien zouden werken maar niet bij ayladochter.

Hier is het niet de gewoonte dat je je kind in de klas brengt, normaal worden de kinderen op het schoolplein opgehaald door de leerkracht. Ik maak nu even een paar dagen een uitzondering, betuttelend? misschien maar ik merk dat ayladochter dat nu wel even fijn vind. Ik heb haar met haar boek geinstalleerd aan haar tafeltje, ze was wat rustiger en ik kon weg.

henriette, in mijn eerste posting gaf ik aan dat het al een paar weken niet lekker loopt, ze klaagt al weken over buikpijn en hoofdpijn en ze is sinds kort zelfs weer aan de laxeermiddelen. Ze heeft zelf geen idee van de cito's. Op advies van jullie heb ik haar daar niets over verteld en zover ik weet heeft de juf dat ook niet gedaan. We vermoeden dat dochter haar frustratie eerder ligt bij een aantal dingen in de klas, die heb ik echter nog eens doorgesproken met school en de juf en daar wordt aan gewerkt. Dochter weet nu dat ze de dag apart mag beginnen als ze dat wil, ik breng haar naar de klas en sluit dan kort met haar waar ze wil blijven. Ze mag meer op de gang werken waar het rustiger is en als er tijd over is en het wordt te druk dan mag ze met haar boek naar de kamer van de IB’er. En ja, dat vindt ze fijn, het is een kind dat zich moet kunnen opladen anders gebeurt er iets zoals gisteren. Ze kan zich blijkbaar moeilijk afsluiten vooral die kinderen, wil alles meekrijgen, luistert zowel naar de uitleg van groep 4 als 5 tegelijkertijd en wordt daar heel druk van. Ze speelt graag samen maar werken of lezen dat doet ze ook graag alleen, op haar eigen tempo op haar eigen manier. Juf heeft gisteren concrete afspraken met haar gemaakt, als je die oefening nu doet dan heb je tijd over en dan kun je even met je boek naar juf G. Ayladochter was hier heel blij mee en ging vanochtend al een stuk vrolijker naar school dan gisteren.

Ayla

Is er destijds ook onderzoek gedaan naar meer dan hb? Ik bedoel naar bijvoorbeeld adhd en/of iets in het autistisch spectrum?

Mniek

Ze heeft de WISCIII gehad en ze hebben de TOM-test gedaan, verder is er nog gekeken naar aanwijzingen voor AD(H)D. Bij de WISC scoorde ze uiteraard hoog, maar bij de TOM-test ook. 2 tot 3 jaar voorsprong. Het had er iets mee te maken dat ze zich kan verplaatsen in de gevoelens van andere mensen etc. Ze hebben ook gekeken naar ADHD maar zagen daar geen echte aanwijzingen voor, dochter is heel snel afgeleid en vaak ongeconcentreerd maar wel heel goed te corrigeren en als je haar aandacht ook hebt dan kan ze ook wel erbij blijven. Autisme herken ik niet in haar. Zowel de school als wij denken aan hypersensitiviteit. Niet kunnen afsluiten voor geluiden, invloeden van buitenaf, meegaan in de drukte van anderen, gevoelig zijn voor bepaalde kleding, etiketjes etc. Er zijn vaak momenten dat ze zich zelf terugtrekt, op feestjes, in speeltuinen is ze opeens alleen, een boek aan het lezen of gewoon naar de lucht aan het kijken. In de klas is dat blijkbaar moeilijker. Daar kan ze zich niet zo maar terugtrekken

Ayla

Ayla, wat onze snel afgeleide zoon een tijd goed heeft geholpen, wat een MP3-speler in de klas. Die lag gewoon in zijn laatje, en kon hij zelf pakken als hij te veel last had van geluiden. Misschien is dat voor jouw dochter ook prettig.