Tegenvallende cito-uitslagen, hoe kan dat?
Vanochtend heb ik de cito uitslagen van 6 jarige dochter in groep 4 gekregen. Het was niet heel slecht op rekenen na maar ook niet goed. Begrijpend lezen een B, spelling een C, woordenschat een C, rekenen een E, 3 minuten woordentoets een C, avi instructie E4. Als ik het vergelijk met hoe ze is en de toetsen in de klas haalt verbaast mij dit echt, voor begrijpend lezen scoort ze normaal uitstekend, taal gaat ook heel goed en haar woordenschat is ver bovengemiddeld. Volgens de IB'er was het niet abnormaal, het zijn toch de eerste cito's die ze maakt na de kleuterklas, dus allemaal nieuw, haar concentratie is zachtjes gezegd niet best en het zal voor haar doen ook allemaal langzaam gaan.
Morgenmiddag heb ik een gesprek op school omdat het allemaal weer erg moeizaam gaat, ze is weer vaak ziek, geeft aan dat het allemaal erg makkelijk is en dat de andere kinderen zo langzaam gaan. Dan wil ik hier ook eens op terugkomen. Wie heeft ervaring met tegenvallende resultaten in vergelijk met de prestaties in de klas, is dit toch een soort onderpresteren?
Welnee pelle
Is toch leuk, zijn we het een keertje eens..
Ayla
Ayla-dochter is niet de enige die zo loopt te worstelen op school. Wij hebben een kleuter van bijna 5 jaar die fors voorloopt cognitief, 3-4 jaar, en die sociaal-emotioneel een heel wisselend beeld laat zien, zo nu en dan heel jong, zo nu en dan op het niveau wat hij cognitief ook heeft. Wij zitten in het nog testtraject. Ons jongetje is erg speels, maar zal waarschijnlijk wel een keer moeten versnellen in zijn schoolcarriere, en slaat waarschijnlijk groep 3 over (zit al op avi 6 nu). Hij en zijn oudere zus gaan met wisselende tegenzin naar school (oudere zus loopt 1 - 1,5 jaar voor, maar soc.emotioneel veel meer).
Beide hebben ze gelukkig geen last van snel overprikkeld zijn. De oudste heeft dat wel gehad, ze pikte te veel op, filterde de zintuiglijke waarnemingen te weinig. Bij haar was dat direct als baby al duidelijk en heb ik met een dreumes samen mijn hobby zitten doen, kleding naaien, ze kreeg bewust heel veel verschillende stofjes (restjes) om mee te spelen, vond ze heerlijk, maar zo nu en dan ging ik samen met haar ieder stofje voelen en benoemde ik zacht, glad, harig, wollig, stug, soepel, enz. en liet ik haar bewust de andere dingen even wegleggen om zich te concentreren en feitelijk de waarneming in een hokje te kunnen stoppen, te kunnen classificeren en dus te versimpelen. Later, vooral toen ze naar de peuterspeelzaal ging, heb ik haar ook gezegd dat ze altijd naar de wc mocht gaan als het haar te druk werd. Als kleuter ontspanningsoefeningen gedaan en nu ze 6 is zijn we aan het proberen om je gedachten onder controle te krijgen, zodat ze nare gedachten stop kan zetten. Bij de tweede werken we meer aan impulsbeheersing en het slecht met frustratie om kunnen gaan, hij snapt slecht dat anderen niet aan een half woord genoeg hebben. Maar ook bij hem werkt het heel goed om hem te laten classificeren, in zijn geval met een plantenzoekkaart de planten die we tegenkomen op naam te brengen, eigenlijk een individuele plant te versimpelen tot een soort. Ik merk dat mijn beide kinderen (oudste heeft een zwak voor vlinders en vogels) van dit op naam brengen van soorten ook makkelijker met soorten gebeurtenissen, soorten reacties om kunnen gaan, ze kunnen het beter handelen. Misschien is het leuk voor Ayla-dochter. Bij haar kun je misschien ook aan yoga-technieken denken, om zich af te kunnen sluiten en tot rust te kunnen komen.
Veel sterkte in ieder geval. Je dochter is een uitzondering, maar hoeft niet in alles anders te zijn, het is voor haar ook prettig als ze 'normaal' kan draaien in de klas.
Nou chippie
Wat een onzin zeg. Op onze basisschool was het ook heel normaal hoor dat je gewoon mee liep, tot in groep 8 aan toe. Tuurlijk werd het daar minder. Ik vind het juist raar dat je niet mee naar binnen mag. Ik vind ook dat je daarmee een afstand creëert tussen school en ouders. Als er wat is meld je het toch minder snel.
Wat ik bedoelde
(maar ik loop alweer gigantisch achter geloof ik) is dat je toch best een kind een cursus engels mag geven, gewoon omdat je kind dat wil? Als mijn kind ontzettend zin heeft in een koekje geef ik dat soms ook gewoon omdat mijn kind dat wil. En niet omdat het tijd is voor een tussendoortje, of net past binnen het voedingspatroon wat ik bedacht had, of omdat het mag omdat kind nog geen koekje had gehad die week. En soms tellen die redenen wel mee hoor, voor mij, maar soms ook gewoon helemaal niet en probeer ik eens te doen waar ik zin in heb, of de kinderen te laten doen waar ze zin in hebben, gewoon, zonder reden!
Zo kun je toch ook zin hebben in engels leren. En als ouder zin hebben om je kind dat gewoon te geven.
Zeker bij kinderen die het leven nogal serieus aanpakken en graag 'leerdoelen' hebben, vind ik dat helemnaal geen slechte les. Doen waar je zin in hebt en als dat leren is, prima.
Ayla, wat rot dat het zo gaat. Geen haar op m'n hoofd die erover zou denken trouwens mijn dochter die ook in groep 4 zit een schop onder haar kont te geven als ze intens verdrietig naar school moest. Laat je niet gek maken. Ik ben erg blij dat het niet nodig is hier, maar ik zou haar dan ook willen begeleiden, je kunt volgens mij ook niet anders. (op dat moment, tuurlijk moet je meer maar dat doe je vast) Ik vind dat je het goed doet! Je dochter WIJKT nu eenmaal af. (zoals zoveel kinderen, haha) Het lastige is dat de boodschap van velen blijft: afwijken prima, maar het mag niet gaan opvallen. Je daartegen wapenen kan lastig zijn, maar zal steeds makkelijker gaan. Heel fijn dat school het snapt.
