Teveel gepraat over sociale vaardigheden?

Even wat anders

Kan je van je afbijten daadwerkelijk leren, denken jullie? En hoe dan? Dochter zegt heus wel dat ze het niet leuk vindt wat een ander doet. Dan roept zo'n kind "ja, dus?" en gaat gewoon door. Als je dan niet groot genoeg bent om iemand op z'n smoel te slaan, houdt het eigenlijk al op. Is het de houding? Door jarenlang ballet staat dochter perfect rechtop. Ze maakt gemakkelijk contact, heeft genoeg vriendinnen, kan complimenten geven en ontvangen.
Thuis geeft dochter vlijmscherpe analyses van wat er allemaal mis is met de 'tegenpartij': snap je dat nou, dat zo'n dwerg met een te groot hoofd en een slis vindt dat hij mij moet pesten? Of ze vindt dat Pietje Schipper lacht als Flipper, dus dat hij nodig iets van haar moet vinden. Maar als ik vraag waarom ze dat dan niet tegen de dwerg of Pietje Schipper zelf zegt, zegt ze dat dat ook pesten zou zijn en dat zij dat niet wil. Het voelt bij haarzelf immers ook niet goed!
Kan dit kind wel van zich leren afbijten?

Izar

Het verschil zit 'm erin dat de dochter van Stoepkrijt autonoom moet kunnen handelen, zelf kiezen wat ze doet en wie ze daarbij om raad vraagt.
Vooraf een cursus wegens je weet maar nooit is iets anders.

Vergelijking met korte rokjes: ik waarschuw mijn kinderen ook niet constant voor wat er allemaal zou kunnen gebeuren, dat vind ik de verkeerde boodschap. Als ze eens iets gaan doen wat buiten het normale komt waardoor ze in nieuwe situaties terecht zouden kunnen komen volg ik hun autonomie en kunnen ze met hun eigen denkvermogen kiezen hoe ze zich op die nieuwe situatie gaan voorbereiden. Ik stuur ze dan niet naar een cursus met misdaadstatistieken.

Toevallig,

Stoepkrijt, ik snap je zo goed.Heb hier thuis ook zo een dochter.Anna heeft wel een punt ,maar zo makkelijk werkt het niet.Je kunt een gevoel niet 1 2 3 veranderen.
Mijn dochter kan als er iets is,als buitenstaander,als ze langs de zijlijn staat,precies vertellen,wat er gebeurt,hoe het komt,wie verkeerd reageert enz.Maar zelf,is ze zo snel diep gekwetst,stelt zich zo zwak op tegenover vriendinnen.Op de lagere school was ze echt een meisje tussen de jongens.Ze kan het nog steeds veel beter vinden met jongens dan meisjes.Het is ook zo vreemd,de jongens in de klas zijn bang van haar,tegen hun durft ze wel heel duidelijk te zijn en een grote mond te hebben.Tegen haar vriend ook.Maar vriendinnen.
Net weer,ze was met de bus naar school gegaan,dat is gezellig ,dan ziet ze 2 vriendinnen van de lagere school,die naar een andere school zijn gegaan.1 vriendin een echte haaibaai,klaagt veel over haar ouders,mijn dochter heeft een sterk rechtvaardigheidsgevoel,praat niet met vriendin mee,maar zegt,denk je dat ik nu medelijden met jou krijg,eerder met je ouders.Fout ,natuurlijk,daar zit vriendin niet op te wachten.Dus vriendin gaat arrogant doen,gaat niet bij dochter zitten,andere vriendin ook niet.Er komt een ander meisje naast mijn dochter zitten.Gaan de 2 meisjes ,het meisje wat bij mijn dochter zit,smsen om haar over te halen om naar hun toe te komen enz enz.dochter blijft dan proberen bij vriendin,zegt dan nog gedag,waarop vriendin uiteraard niet reageerd,en is daar dan ook helemaal door van slag.Dan komt ze huilend binnen.Dat raakt haar zo diep.Heb een heel gesprek met haar gehad,dat ze zich niet zo kwetsbaar op moet stellen,dat ze dan vriendin moet negeren,inplaats van aandacht te trekken,dat vriendin nu weet dat ze er mee zit,dat zij de sterkste moet zijn,enz enz.
Dochter WEET wel hoe ze moet reageren,maar haar gevoel werkt haar tegen.Als een vriendin naar tegen haar doet,raakt dat zo diep.

Verband

Er wordt hier zoveel uit zijn verband getrokken dat de lust tot reageren me vergaat.

Volgens mij begon Stoepkrijt met deze beschrijving:
"gepest, van school veranderd, nu goed naar haar zin maar nog steeds geen haantje de voorste, lieve en geweldige juf maakt zich wel eens zorgen over de overgang naar het VO). Ik was met juf in overleg of we dochter nog een sovatraining of zoiets moesten aanbieden."

Er is dus geen sprake van een acute situatie waarin de dochter van Stoepkrijt hulp weigert. Het gaat om preventie voor de toekomst (die onzeker is - per definitie).
Dat Stoepkrijt's dochter in die situatie in een cursus een afwijzing ziet kan ik me voorstellen.

En bij de lange redenering van Anna waarom Stoepkrijt's dochter toch de grenzen van haar klasgenoten overschrijdt doordat ze hun aanpassingsbehoefte niet overneemt moet ik denken aan de gouden regel van een voormalige baas van mij (hoogleraar strafrecht):

"Een pratende verdachte moet je nooit onderbreken".

Anna, als het zou kloppen wat je zegt (en ik vind het ingenieus gevonden hoor, daar niet van) - dan had je er niet zoveel woorden voor nodig gehad.

Alweer de woorden uit mijn mond

Ik had de reacties al vanmiddag gelezen en had gewoon niet de lust tot reageren.
Op dochters oude school zei een meisje op de vraag van juf waarom zij dochter pestte: "Uhh, kweeniet, omdat iedereen het doet?" Anna heeft dus enorm gelijk: kinderen passen zich graag aan En omdat mijn dochter die behoefte niet voelt, 'lokt zij het gedrag uit'. En zo blijft de cirkel altijd netjes rond voor pestertjes en hun ouders.
Ik heb overigens net vanavond een gesprek met juf (nieuwe school) gehad over het (prachtige) rapport van dochter. Juf vindt nog steeds dat dochter zich wat meer mag laten horen, maar ziet haar genieten van deze klas en haar vriendinnen. Ook wordt dochter in alle groepjes geaccepteerd zoals ze is en met rust gelaten door kinderen waar ze niet zoveel mee heeft. Mijn frustraties golden de oude school en de afschuwelijke jaren die dochter daar heeft gehad. Wat mij betreft staat en valt zo'n klas ook met de leerkracht. Als hij/zij een kind al bestempelt als weerloos, sloom schaapje, dan is dat voor pesters natuurlijk een teken om lekker los te gaan.
Juf heeft ook haar huiswerk gedaan (wat hou ik van deze juf!) en kwam met wat suggesties die dochter misschien wél zouden aanstaan. Ik zal het er binnenkort eens met dochter over hebben.

Ik ben nog niet klaar met deze hele draad lezen, maar...

.... ik struikel hier toch even over: "het lerarencorps heeft een ideaal spontaan makkelijk prettig kind in zijn hoofd en zo moet iedereen worden. Dat is de lat waar ze voortdurend langs worden gelegd. Resultaat: afwijzingservaring zonder het ervaren of exploreren van handelingsalternatieven. Alle kinderen buiten de middenmaat krijgen alleen maar te horen dat het anders moet. Braak."
Het is echt onterecht om dit als een algemeen iets op te schrijven. Zeg dan dat je slechte ervaringen hebt, dat snap ik best, maar dit is niet terecht.

Ook dit

"zo'n modelkind voor juffen en meesters: intelligent, beleefd, kon goed slijmen, zag er beeldschoon uit (rijke ouders, mooie kleren), was goed in sport."'
Het is gewoon niet wáár dat zulke kinderen modelkinderen voor juffen en meesters zijn, ik walg hier zo van, het doet absoluut geen recht aan de leerkrachten. Ik zit me zo kwaad te maken. Misschien een modelkind voor DIE juf of meester, maar hier wordt het weer zó in het algemeen gezegd. Ik vind het leuke aan een klas met kinderen just dat ze allemaal zo verschillend zijn - maar ik wil het eigenlijk niet allemaal gaan verdedigen, grrr.

Tess

Fijn dat jij andere ervaringen hebt en ook fijn dat die hier beschreven worden. Mijn kinderen op school weten dat elk kind wel ergens goed en ergens minder goed in is, dat elk kind verschillend is, en als je wilt als juf, dan zorg je ervoor dat je een klimaat creeert waarin dat allemaal wordt geaccepteerd. Waar je niet uitgelachen wordt als je een keer een 4 haalt, of als je niet over de bok kunt springen bij gym. Tuurlijk, dat moet je als juf of meester wel WILLEN, het gaat niet altijd vanzelf, maar die juffen en meesters zijn er wel degelijk!
Dank je wel Tess. En ook iets verder lees ik positieve ervaringen, gelukkig.

Stoepkrijt

Gelukkig heb jij nu ook andere ervaringen, ben ik oprecht blij om. Ja het staat of valt helaas vaak met de leerkracht. Dat zou anders moeten zijn.

Geerke

Ik kan me je reactie wel voorstellen, de draad raakt nu een beetje gekleurd door persoonlijke ervaringen.
Desalniettemin ben ik van mening dat kinderen langs een bepaalde sociale vaardighedenmeetlat worden gelegd. Dit gebeurt niet alleen op scholen natuurlijk, ook in maatschappij verwacht "men" veelal een bepaald soort mens. En dat is de assertieve soort.
Die meetlat staat zelfs in de rapporten, er wordt een kruisje gezet op een lijntje en dan kan je zien hoeveel je kind afwijkt van die norm.

Guinevere

"Desalniettemin ben ik van mening dat kinderen langs een bepaalde sociale vaardighedenmeetlat worden gelegd. Dit gebeurt niet alleen op scholen natuurlijk, ook in maatschappij verwacht "men" veelal een bepaald soort mens. En dat is de assertieve soort. "
Dat is absoluut waar! ik heb zelfs als volwassene nog wel eens voor de voeten geworpen gekregen dat niet assertief genoeg was... boehoe wat was ik verdrietig...niet dus, ik hoef geen haaibaai te worden, het zit niet in mijn aard, en ook niet bij mijn kinderen. Ik heb intussen ook geleerd dat je ook met een glimlach heel veel bereikt, en dat heeft niks met slijmen te maken, maar gewoon met vriendelijk zijn en interesse tonen voor de ander. Daar ontdooid menige haaibaai voor.
"Die meetlat staat zelfs in de rapporten, er wordt een kruisje gezet op een lijntje en dan kan je zien hoeveel je kind afwijkt van die norm" ooooooooooh wat erg! ik ben zo blij dat wij dat soort raporten niet hebben op school. Mijn dochter heeft in het speciaal onderwijs gezeten, en daar zag je ook op ieder raport hoeveel ze wel niet afwijkt van wat normaal moet zijn... ik vond het vreselijk, kwam na iedere bespreking depri naar buiten, met weer eens het idee dat mijn dochter het nooit gaat redden in deze maatschappij. Gelukkig is mijn beeld inmiddels wat bijgeschaafd en dat soor raporten hoef ik nooit meer te zien!
groetjes, Tess

Geerke

Ik waardeer het alleen maar dat je ingaat op mijn wat kort door de bocht teksten. (Had ik er ook bijgezegd hoor, dat ik ff weinig tijd had, maar dat rechtvaardigt natuurlijk niet iedere generalisatie).

In zijn algemeenheid denk ik dat juffen, bij alle waardering voor de verschillen, in grote klassen wel bepaalde eisen moeten stellen om de groep te kunnen draaien. Dat voorweg. En het is mijn indruk, vooral bij de kleuters, dat dat soms aanleiding kan geven tot socemo eisen die toch wat ver gaan. Gewoon doordat er 30 kinderen in zo'n klas zitten.

Bij mijn oudste bijvoorbeeld wist ik al van tevoren dat hij een makkelijk kind zou zijn in de klas. Rustig, beleefd, zwijgzaam...maar vooral die laatste eigenschap roept veel onrust op bij onzekere mensen. Dus wat krijg je dan: hij moet Praten In De Kring. Terwijl dat gewoon een kwestie van tijd is, hij droogt gewoon wat langzamer op.
Mijn jongste heeft een erg grote ontwikkelingsvoorsprong. Die was bezig met groep 3 - stof toen hij in groep 1 binnenkwam. Hij is wat losser dan zijn broer, praten in de kring gaat goed. Maar het kan altijd beter. Dus wat krijg je dan: hij moet Tegen De Juf Praten. En pas als hij dat doet krijgt hij verrijking/verbreding. Maar hij is net 4 en wel erg verlegen... dus dat kan nog wel ff duren.

Dus mijn directe ervaring in de laatste jaren is dat de juffen behoorlijke socemo eisen stellen en die ook koppelen aan het aanbieden van stof op andere gebieden. De samenhang ontgaat mij vaak. Verder krijg ik op 10 minuten gesprekken vooral te horen waar de kinderen nog niet helemaal passend zijn. Veel minder dat ze hun eigenaardigheden mogen houden. Zo kwam ik op het idee van de eisen aan een gemiddeld kind.

Praten in de kring

Ja, dat Praten In De Kring is inderdaad zoiets dat kennelijk alle kinderen met plezier moeten doen. Tenminste, dat is één van de punten die steeds terugkomen.
Juf was hier dan ook erg verbaasd dat zoon zo'n geweldige spreekbeurt wist te houden. Want in de kring zegt hij nooit iets. Zijn commentaar: "Ik zeg alleen iets in de kring als ik het echt belangrijk vind." Kortom, hij heeft geen zin om over zijn konijn te gaan vertellen, of over zijn uitstapje naar het museum ofzo.

Praten in de kring

Mijnzoon (groep 8) heeft daar ook nooit veel mee gehad. Toen hij nog kleuter was dacht ik nog dat dat misschien belangrijk was en probeerde ik dat te stimuleren. Dan hadden we (dacht ik) iets leuks of bijzonders gedaan in het weekend en dan vroeg ik: "en heb je nog wat verteld in de kring?". "Nee" zei hij en op mijn vraag waarom niet, antwoordde hij: "ja maar wij zijn niet naar de MacDonalds geweest". Blijkbaar was er daar in de klas iets gegroeid waardoor er in de kring voornamelijk over de MacDonalds bezoeken verteld werd.

Dank je wel voor jullie reacties

Ik was me ervan bewust dat ik wat fel overkwam, maar gelukkig vallen jullie daar niet heel erg over
Ik snap jullie probleem met het Praten (in de kring of tegen juf) ook goed. Ik had een meisje in de klas in groep 7 die erg verlegen was, maar we hadden een goede klik samen. We hadden soms kleine gesprekjes onderons, dat was hartstikke leuk. In de klas durfde ze bijna niets te zeggen. Maar van moeder moest zij elke ochtend eerst naar mijn bureau komen, een hand geven en "goedemorgen juf" zeggen.... en dat vond ze heel eng. Misschien omdat het opgelegd was. Dat vond ik zo erg, doe dat het kind niet aan! We hadden een goede klik samen, we kwamen er wel uit. Na verloop van tijd kwam moeder niet meer altijd mee de klas in (en droeg het meisje eindelijk zelf haar drinkbeker) en deed ze dat handje schudden op die dagen niet meer. Ik vond het prima.
"Dus mijn directe ervaring in de laatste jaren is dat de juffen behoorlijke socemo eisen stellen en die ook koppelen aan het aanbieden van stof op andere gebieden. De samenhang ontgaat mij vaak."
Deze samenhang ontgaat mij ook totáál. Snap er niks van. Wat heeft het een met het ander te maken?!?

Geerke

tis simpel. De IB-er is modern, de juf lijkt helaas alleen maar modern. Dus ze zoekt redenen om mijn zoon als minder ontwikkeld aan te merken. Het verwarrende is dat wij als ouders helemaal niet willen dat hij versnelt en daardoor komen we in een soort communicatiewarboel terecht. Zij noemt voor de zekerheid maar weer de dingen waar hij jong in is, wij laboreren weer door op de ervaring met oudste die faalangst heeft opgebouwd omdat hij niet zijn eigen leerlijn kon volgen. Als je vier jaar te makkelijke stof krijgt dan doet dat iets met je zelfbeeld. Dan denk je bv. dat je iets pas mag doen als het je perfect kunt.

Nou ja, en de IB-er wil dus wel doortoetsen en andere stof.

Ja eigenlijk hadden we de hele meetingavond hiermee kunnen vullen want ik vind het heel moeilijk om mijn positie te bepalen. Maar goed, voor dat soort ontboezemingen is een meeting natuurljk niet bedoeld!

Rode beuk

Ja het is grappig dat ik nu gewoon een gezicht voor me heb bij het schrijven naar jou

Tja geerke

Ik heb helaas wel heel veel nare ervaringen, behalve dan op deze nieuwe school, waar mijn kind wél zichzelf kan zijn.
Het meisje waarover ik schreef (rijke ouders, knap, goed in sport enz) werd op de oude school al vanaf groep 1 voorgetrokken door de juffen en meesters. Elk jaar de hoofdrol in het kerstspel, vooraan bij alle activiteiten waarbij ouders kwamen kijken (alsof haar knappe koppie een verdienste van de school was), altijd degene die werd afgevaardigd namens de klas (door juf, niet door de klas), bij elk dansje in het midden vooraan (terwijl ze niet beter danste dan een ander). Was ze ziek, dan kreeg ze een kaartje, of juf ging even langs, de rest kreeg nooit wat. Consequent, jaar in jaar uit, werden andere kinderen overgeslagen en werd dit modelkind gekozen voor de leuke dingen. In de bijna zeven jaar die dochter op die school heeft gezeten heeft ze, inclusief parttimers, elf juffen en meesters gehad. En geen van hen heeft ooit eens bedacht dat een ander kind het ook wel eens leuk vond om een keer de hoofdrol te hebben. En wij als ouders keken jaar in, jaar uit naar hetzelfde koppie. Als we vroegen of een ander nou eens aan de beurt was, waren we jaloers en zouden we zeker wel willen dat we zelf zo'n leuk kind hadden. Neem het dat kind is kwalijk dat ze onuitstaanbaar was! Jij kunt je wel kwaad maken en zeggen dat het niet zo is, maar deze elf leerkrachten hebben dit modelkind toch stelselmatig voorgetrokken. Jíj vindt het leuk dat alle kinderen anders zijn, deze elf blijkbaar niet. Ik vind het trouwens wel heel fijn hoor, dat je een juf bent die alle kinderen zich wensen, ik val je niet aan, maar je collega's zijn niet allemaal even goed bezig.

O wat erg

Wat erg zeg Stoepkrijt, dat zou niet moeten mogen! Wij noteren hoofdrollen en andere speciale taken, en geven die namen door aan de volgende leerkracht.
En een kaartje bij ziek zijn en de rest niet?? Hoe kunnen ze dat nou maken. Ik doe alleen een kaart (namens de klas met alle namen erop) als een kind echt een week ziek is, of in het ziekenhuis ligt of zo.
In het begin van mijn baan ging ik nog wel eens ergens gezellig lunchen of een bakkie thee doen smiddags, maar dat doe ik allang niet meer. Want je komt niet bij iedereen, en dat geeft scheve gezichten. Dat heb ik moeten leren. Toen werd een huisbezoek bij elk kind elk jaar verplicht en was alles mooi gelijk getrokken, dat was beter.
Hey en ik voel me niet meer aangevallen hoor, dat was even omdat ik vond dat alles zo algemeen werd gesteld, ik zei niet dat het niet zo is, maar dat het niet overal zo is. Want die indruk kreeg ik. Toen las ik later de rest van het draadje en ook de positieve ervaringen en ben blij dat die er ook zijn.

Ongelooflijk he?

Zo zou het ook moeten, dat iedereen aan de beurt komt. Dochter was dit jaar dan ook vol overgave kerstengel, was zij even blij dat ze ook op het podium mocht! Op deze school doet iedereen mee, de ene keer met een wat kleinere en de andere keer met een wat grotere rol.
Op de oude school had ik daadwerkelijk de indruk dat het de norm was dat er werd voorgetrokken en achtergesteld, omdat het jaar in, jaar uit gebeurde. Echt niet leuk voor de kinderen die niet aan het 'ideaalbeeld' voldoen.

Rodebeuk

"Dus mijn directe ervaring in de laatste jaren is dat de juffen behoorlijke socemo eisen stellen en die ook koppelen aan het aanbieden van stof op andere gebieden. De samenhang ontgaat mij vaak."

Toevallig schreef ik vanmiddag in een van de draadjes hieronder iets soortgelijks:

Het lijkt een nogal wijdverbreid misverstand dat allerhande problemen (motoriek, gedrag, werkhouding) kunnen worden opgelost, door kinderen vooral cognitief NIET uit te dagen. Alsof een kind dat zich 'verveelt', zich dan (uiteraard uit zichzelf) eens fijn gaat richten op zijn fijne motoriek of werkhouding.

Rodebeuk en ijsvogeltje

ik had het zelf niet beter kunnen omschrijven, zo is het en niet anders....

Nadh-kinderen

Ha, een NADH-kind, geweldig, die kende ik nog niet! Eindelijk een diagnose voor die andere 80%. Kunnen we die tenminste óók een etiketje opplakken.

Eeeeeeh...........

die term is van mij. Toen ik nog onder mijn vorige nick schreef. Ik heb ze zelf altijd zo graag willen hebben, NADH's, maar ja, niet gelukt he.

Tirza

Tjeetje stoepkrijt

Wat is het toch erg, die ex-school, elke keer weer. Jouw posting is gewoon zo erg dat ik er om zou lachen als het niet zo echt waar was.
Ik ben overigens weer eens zwaar onder de indruk van die dochter van jou met haar opmerking!

Asa

Ja, ik moet zeggen dat ik het ook heel moeilijk vind om los te laten. Al dat onbegrip en paternalistisch gedoe hebben echt hun sporen bij me achtergelaten. Gisteren haalde ik mijn buurmeisje even van die bewuste school op, omdat haar vader is geopereerd aan zijn voet en dus moeilijk loopt. Het leek wel of ik een vos in een kippenhok was, overal kwetterende moeders in groepjes, leerkrachten die gestresst over het plein liepen... ik stónd daar alleen maar even! Alsof ik mijn machinegeweer zou trekken en de boel zou neermaaien of zo. Jemig, dochter is er al bijna een jaar weg.
Mijn dochter is zojuist weer vrolijk vertrokken naar school. Gek he, dat ze nooit meer buikpijn heeft? Morgen heeft ze een feestje bij een vriendinnetje en in de voorjaarsvakantie een slaapfeestje bij een ander vriendinnetje. Gisteren was er een anti-rookvoorlichting op school en had de voorlichtster gevraagd wie er snel kon rekenen (er moest worden uitgerekend wat roken per jaar kost bij een pakje per dag) en toen hadden een paar kinderen geroepen dat ze dan dochter moest hebben, díe kan pas goed rekenen. Dochter was voor het eerst trots op haar 'kunsten', op de vorige school werd ze erom in elkaar getimmerd. Natuurlijk zijn er hier ook kinderen die flauw doen of haar een nerd vinden, maar de meerderheid is gewoon gezellig (of laat haar met rust) en anders is er ook nog die fijne juf.
Ik hoorde dat de kinderen op de oude school van de directeur te horen hadden gekregen dat dochter weg was omdat ze de meester niet aardig vond en dat het dus niet aan de kinderen lag. Ik heb nog steeds de neiging om dat allemaal recht te zetten, maar natuurlijk heeft dat geen enkele zin en ga ik het dus ook niet doen. Inmiddels hoorde ik van twee meisjes uit de oude klas dat ze naar een sovatraining zijn gegaan omdat ze worden gepest. Ik heb erg met ze te doen. Er verandert daar helemaal niks.
Maar ik ga vanmiddag met mijn blije dochter lekker een cadeautje uitzoeken voor het meisje dat morgen een feestje geeft! Nu nog een zonnetje erbij en het leven ziet er helemaal goed uit.

Goede beslissing!

Stoepkrijt wat heb jij een goede beslissing genomen om je dochter naar een andere school te laten gaan! Maar dat zie je zelf ook iedere dag ik herken heel veel. Mijn kinderen vertellen niet veel, maar achteraf ontdek ik zoveel nog: idd dochter heeft ineens nooit meer buikpijn (?) zoon begint ineens WEL te praten tegen andere kinderen... De "oude" school van mijn zoon ligt in de achtertuin, ik loop er dus heel vaak langs. Veel ouders snappen het echt niet dat ik mijn kinderen "zo ver" naar school breng. Maar ik krijg ook best geregeld goede reacties. Mensen hebben ook vaak wel respect voor mijn keuze.
Laat die zon maar komen
groetjes, Tess

Wat een leuke term

Echt leuk bedacht zeg.

Stoepkrijt

Ik geloof graag dat je zoiets niet zomaar van je afschudt. Het is allemaal zo idioot en volslagen absurd, en dan nog die reacties tegen jou persoonlijk. En dan te zien hoe goed het nu op de nieuwe school gaat, dat maakt het achteraf gezien natuurlijk nog eens zo vreselijk. Brrrr.