Toestanden rondom het vak ckv

Slikken of stikken

"Wat te doen als dansen blijft staan? "
Gewoon gaan.
Kennelijk heeft je zoon berichten over die verplichte keuze gemist. Dat is in beginsel zijn eigen schuld, tenzij je aan kunt tonen dat de verwarring rond dat kiezen zo groot was, dat in redelijkheid van hem niet verwacht kon worden dat hij kon kiezen.
Dat is geen eenvoudige klus, want het gros van de leerlingen zal wel gekozen hebben.
"Kan school je verplichten om buiten de regulier schooltijd om een theater voorstelling bij te laten wonen. "
Ja. Het hoort ook tot de schooltijd. Het is niet anders dan het verplicht zijn bij een tentamen of examen te verschijnen dat tot 17:00 uur duurt.
Maar ook hier speelt redelijkheid een rol. De school moet dit soort verschoven lestijden wel op tijd aankondigen. Dat is gebeurd in dit geval. Je weet het nu al. Het is nu aan je zoon om zich zo op tijd aan te melden, dat hij bij 'wie het eerst komt' hoort.
Je zoon loopt hier aan tegen bureaucratie. Dat is, net als bij de belastingdienst, slikken of stikken. Wie fouten maakt, moet betalen. Ook als je dat uit onschuldige motieven doet (vergeten, niet opgelet).
Dat is bijzonder vervelend, maar het is niet anders.
Er een drama van maken levert je geen extra punten voor ckv op. Niet verschijnen (spijbelen) levert wel aftrek van punten of een boete van de leerplichtambtenaar op.
Ik zou als ik je zoon was gewoon mijn stinkende best doen om dit leed punctueel te dragen en ondertussen ook de andere punten te halen.
Volgend jaar is ie ervan af. Zittenblijven levert nog een jaar van dit gedoe op.
Groet,
Miriam Lavell

Dat is duidelijk

Dank je Miriam voor je duidelijke antwoord.
Dat wordt weer eens een gesprek dat de wereld niet altijd eerlijk is.
Alhoewel als ik het onderdeel van de vrijwillige ouder bijdrage voor het vak CKV niet betaal mag hij ook niet mee met de excursie......
Hmmm...... toch maar niet. Hij moet ook leren dat je soms dingen moet doen die minder leuk zijn en wie weet hoeveel lol ze hebben.

Een stukje eerlijker

"Alhoewel als ik het onderdeel van de vrijwillige ouder bijdrage voor het vak CKV niet betaal mag hij ook niet mee met de excursie...... Hmmm...... toch maar niet. Hij moet ook leren dat je soms dingen moet doen die minder leuk zijn en wie weet hoeveel lol ze hebben."
Hier kun je je zoon wel een beetje gelijk geven. Je zoon wordt nu strak gehouden aan een bureaucratische formule, maar de echte wereld zit niet voor iedereen zo in elkaar. Zo houdt de school zelf zich met regelmaat niet aan de regels. Bijvoorbeeld bij die excursies en het er wel of niet voor moeten betalen.
Ik zou tegen je zoon zeggen dat hij niet terug kan. Hij moet drama doen, tenzij het hem lukt om toch een andere afspraak te maken. Hij moet zo groot zijn om dat op te brengen, met een glimlach zelfs.
In ruil voor die inspanning zal jij het met de school opnemen over die excursies. Je betaalt niet. Dan hoeft hij er niet heen. Dat doe je niet zomaar, want school moet een alternatief bieden. Wie weet is dat alternatief nog vervelender. Je gaat dus informeren wat het alternatief dan is.
Alle kans dat er helemaal geen alternatief is. Het is zelfs mogelijk dat de school of de leerkracht gaat dreigen met punten aftrek als je niet betaalt.
Dat mag niet. Daarover mag je klagen bij de inspectie die verscherpt toezicht houdt op de ouderbijdrage.
Maar zover hoeft het helemaal niet te komen. Uiteindelijk betaal je misschien gewoon wel en gaat hij toch naar dat theater.
Het idee alleen al dat de school ook te betrappen is op fouten, was voor mijn kinderen eerlijkheid genoeg.
Groet,
Miriam Lavell

Vraag?

Mijn dochter zou het geweldig vinden dans op school, Kan je op elke school voor dans kiezen? En geld dat ook voor het vwo?

An mien
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Reactie

@zeggik Nie.
Wat nu blijkt is dat er meerdere klasgenote die keuze brief nooit gezien dus ingevuld hebben alleen die zijn ingedeeld bij een bij een onderdeel waar ze minder moeite mee hebben als onze zoon met dans heeft.
Hij weet niet wanneer die keus gemaakt had moeten worden en ik heb geen zin om het welles nietus spelletje met school aan te gaan. Dat is al te vaak gebeurd. Vorig jaar is hij namelijk ook niet in de keuze vakken die hij wilden geplaatst omdat hij als laatste in de groep ingedeeld werd en alles waar zijn voorkeur naar uit ging al vol zat.(hij wilde toen tekenen en handvaardigheid en werd geplaatst bij drama en muziek)
Hij gaat inderdaad zelf netjes vragen of hij alsnog niet een ander keuze kan doen. Alleen mijn ervaringen met school zijn dat ze vrij star zijn. Ook dat zijn zaken waar hij mee moet leren omgaan.
Wat betreft de keus tussen theater activiteit voor school of sport/werk daarvan heb ik niet gezegd dat sport of werk belangrijker zijn dan school. Ik vroeg me alleen af of school dit soort activiteiten buiten reguliere schooltijden kan verplichten.
@an mien. Het vak CKV dit jaar bestaat uit de keuze mogelijkheid voor dans, drama, film of beeldende vorming.
Uit deze 4 mogelijkheden moet gekozen worden en daar krijg je een half jaar les in. Ik weet niet of dit op alle scholen zo is.
@miriam. Ik zal op de komende info avond zeker vragen wat het alternatief is voordat ik betaal.

Voorgeschiedenis

Oké, ik wist natuurlijk niet dat er al een aantal dingen aan vooraf zijn gegaan. Goed dat hij het gesprek aangaat, ik hoop dat het hem toch lukt.
Het is jammer dat ze zo star zijn maar zoals Miriam al zegt zal hij daar vaker mee te maken krijgen. Niet eens alleen met de belastingdienst

Zelf laten oplossen

"Hij weet niet wanneer die keus gemaakt had moeten worden en ik heb geen zin om het welles nietus spelletje met school aan te gaan. Dat is al te vaak gebeurd."
Je kind gaat naar de 4e klas - en nog maak jij je druk om deze situatie? Nee, ik vind dit echt zijn eigen probleem. Natuurlijk kun je met hem meeleven, maar dit moet hij toch echt zelf gaan oplossen. En lukt het hem niet: dan heeft hij gewoon pech en gaat hij dus dansen. (zijn er écht ouders van vierde klassers die de school bellen over briefjes die wel of niet zijn uitgedeeld?)

Oh ja hoor

Ik zou zo'n moeder kunnen zijn. Als kind hierin tegen muur oploopt, zelf al meerdere malen aan de bel heeft getrokken zonder effect, dan zou ik daartoe geneigd zijn.

mirjam

Welnee

Ijsvogeltje:"Je kind gaat naar de 4e klas - en nog maak jij je druk om deze situatie? "
Eh, ik wil niet vervelend zijn, maar deze rubriek (en flink wat andere) bestaat voor een deel bij de gratie van ouders die tegen dit soort problemen aanlopen. Dan is er nog de Consumentenbond, de Ombudsman en noem maar op.
Bureaucratische valkuilen zijn de lastigste en meest onvoorspelbare. Je stapt er goed geluimd en vol optimisme in. Niet in de laatste plaats omdat ze steeds gebaseerd zijn op een verwijt (je hebt dit of dat niet ingevuld), terwijl je compleet ontgaan is dat je dat had moeten doen.
"zijn er écht ouders van vierde klassers die de school bellen over briefjes die wel of niet zijn uitgedeeld?"
Ik denk het. Ik zou het ook doen misschien. Ik zou de school wel willen laten bewijzen dat kind iets fout heeft gedaan. Heeft school het goed gedaan dan? Zie dat gedoe over de vrijwillige ouderbijdrage. School maakt zelf fouten.
Van dit soort kwesties een punt maken geeft jezelf en je kinderen inzicht hoe dat soort gedoe werkt. Je hoeft er hemel en aarde niet voor te bewegen, maar het zomaar laten gebeuren en het kind laksheid verwijten, is niet terecht. Je kind oplettendheid bijbrengen, had je het kunnen weten, waar moet je dan precies op letten, is constructiever. Zeker voor later.
Groet,
Miriam Lavell

Maar dat heeft zoon nog niet gedaan

"Ik zou zo'n moeder kunnen zijn. Als kind hierin tegen muur oploopt, zelf al meerdere malen aan de bel heeft getrokken zonder effect, dan zou ik daartoe geneigd zijn."
Precies. Maar Moeder Toluro schrijft dat haar zoon 'nu gaat proberen te overleggen of hij misschien wat anders mag gaan doen'. Zoon heeft dus zelf nog niets ondernomen om het probleem op te lossen. Dat lijkt mij toch de eerste stap, zeker als je al een jaar of 15/16 bent. Eerst zelf in actie komen, met de mentor gaan praten, de klassenvertegenwoordigers, of wie dan ook maar. En verzandt hij in bureaucratie of loopt hij tegen de grenzen van onredelijkheid op, dan kun je als ouder nog besluiten in actie komen.

School bellen

"zijn er écht ouders van vierde klassers die de school bellen over briefjes die wel of niet zijn uitgedeeld?" "Ik denk het. ik zou het ook doen misschien."
Weet je, ik zelf misschien ook wel. Maar dus niet voordat zoon zélf actie heeft ondernomen op school. Misschien is een gesprekje met zijn mentor of de CKV-docent genoeg, en kan hij zo in een andere groep terecht. En blijkbaar zijn er meerdere leerlingen die de brief hebben gemist. Laat hen maar samen optrekken, klassenvertegenwoordigers inschakelen of wat dan ook maar. Paps en mams kunnen altijd nog in actie komen - maar niet te snel. Daar leert kind niets van.

Niet zo absoluut

Ijsvogeltje:"Maar dus niet voordat zoon zélf actie heeft ondernomen op school. "
Ik zou daar niet zo absoluut in zijn. Als kind in de puberale 'stom' en 'belachelijk' modus verkeert, aangemoedigd door klasgenoten die hetzelfde roepen, dan krijgt hij zeker niks voor elkaar.
Erover praten en voordoen hoe het wel moet, helpt. Daar zit nog wel een dingetje bij en dat gaat botweg over hiërarchie: Leerlingen worden helemaal niet als gelijkwaardige gesprekspartner behandeld door school (zelfs ouders hebben het daar al moeilijk mee).
De vraag begint toch met "goh, heb ik dat gemist? Wanneer is dat uitgedeeld dan? Hoe zag die brief eruit?" waarmee het in gelijkwaardige respectvolle verhoudingen zo is dat de school dat allemaal laat zien en aantoont dat je zelf iets stoms hebt gedaan.
Je kunt hoog en laag springen, maar er is geen school die op die manier de leerlingen te woord staat. De snotaap heeft het nadeel van de twijfel. Gewoon omdat het een snotaap is.
Groet,
Miriam Lavell

Conclusies trekken

Dit is waar ik al bang voor was. Er worden direct allerlei conclusie getrokken over wat wij als ouders allemaal wel en niet doen daarbij wordt ook direct een waardeoordeel uit gesproken over of dat goed of fout is.
Ja onze zoon is 15 jaar en hij probeert zijn eigen boontjes te doppen. Dit leert hij met vallen en opstaan. Hij is bij zijn mentor gewest die hem doorverwijst naar docent CKV en ja hij is de docent CKV gaan zoeken maar die was niet aanwezig en ja hij heeft docent gemaild dat hij een gesprek wil.
Ik regel dus voorlopig nog niets voor hem. Ik wil alleen graag weten wat mag en kan een school doen zodat ik hem kan adviseren. En ja ik zal zeker naar school toe gaan om te praten als het hem niet lukt.

Nee joh

"Er worden direct allerlei conclusie getrokken over wat wij als ouders allemaal wel en niet doen daarbij wordt ook direct een waardeoordeel uit gesproken over of dat goed of fout is."
Nee joh, zo bedoel ik het helemaal niet. Ik constateer alleen maar dat je zoon zelf nog geen actie had ondernomen, dat schreef je immers zelf. En als je hier iets schrijft, dan is het toch logisch dat mensen reageren en hun visie op de situatie geven? Ik neem ook aan dat je daarvoor je berichtje hier plaatste
Tja, en ik geef dan aan dat ik vind dat een puber dit in principe zelf moet op te lossen. Dat is alleen maar mijn mening hoor, geen oordeel hoor. Doe er mee wat je wilt!

Dank

Ik heb het even aan mijn eindexamenklasser voorgelegd. Na een gillende lachstuip over zoveel kortzichtigheid van je zoon (ach ja) tuuuuuuuurlijk jongen, spijbel lekker, dan blijf je lekker zittttttttttten.........vielen hem ineens een paar dingen in. O ja. Ik moet nog X uur loopbaanorientatie. O ja. Ik moet nog een stage regelen. O ja. Ik moet nog.........

Toen was het onze beurt om schamper te lachen. Gewoon niet doen joh......laten ze je lekker zakken.......

Tirza

Graag gedaan

Het belachelijk maken van een ander is altijd makkelijk

Jammer maar helaas

Ik ben op de basisschool al begonnen met mijn dochter zelf dingen te laten oplossen. Ze heeft een hekel aan gym en wilde eigenlijk niet meer meedoen. Die vlieger ging niet op (haha) maar ze heeft wel afspraken kunnen maken over wat ze dan niet hoefde te doen en wat de alternatieven konden zijn. Ik kan me dat ook nog herinneren van de middelbare school. Wat een crime, die gymlessen. Altijd maar die balspellen, 's zomers softbal en 's winters volleybal, terwijl ik een soort van balangst heb en eerder opzij spring dan zo'n bal te raken. Dat was toch een gevalletje jammer maar helaas, want ik moest van de gymleraar zelf t.o. mijn klasgenoten verdedigen waarom ik vond dat we meer turnen en atletiek moesten doen. En die stemming heeft het niet gehaald ;-(

Ja toluro

Jij denkt dat scholen/docenten/systemen hard en star zijn, maar dat haalt het nog niet bij de medeleerlingen. Mijn zoon heeft, helaas, geen enkel medegevoel en is nogal snel en hard met zijn oordeel. Erfelijk belast, denk ik.

Tirza

Tirza

" Dat haalt het nog niet bij de medeleerlingen"...mijn rvaringen zijn gelukkig anders.

Leereffect 2

Oja Cobi, praat me niet van gymlessen. Ik ken eigenlijk veel meer mensen die ze afgrijselijk vonden en zo goed als geen die ze vroeger leuk vond. Ook is het nut me niet helemaal duidelijk als een kind verder al op een andere sport/sporten buiten school zit of tig km naar school fietst.
Het leereffect van gymlessen bij mij was al gauw, hoe zorg ik dat ik me zoveel mogelijk afzijdig hou en zo min mogelijk hoef mee te doen. Ik merkte als snel dat als ik mij best deed met gym, ik een 6 op mijn rapport kreeg, als ik er met de pet naar gooide kreeg ik een 6 op mijn rapport en als klapper ondekte ik dat als ik helemaal niet kwam de beloning ook een 6 was. Het leereffect bij mij was dus vooral hoe spijbel je consequent van gymlessen zonder gesnapt te worden en daar ben ik uiteindelijk met lof in geslaagd Pfff, gymlessen... ik weet wel waarop ik zou bezuinigen in het onderwijs.
Groeten Primavera

Gymlessen brr

Ik had dat echt even verdrongen, maar ik vond gym ook vreselijk. We hadden gescheiden gym op de middelbare school, de jongens mochten altijd leuke dingen doen en wij werden opgescheept met een handtastelijke gymjuf. Dan gingen we salto's maken op de trampoline en ging zij 'vangen', en dan greep ze je niet bij je arm, zal ik maar zeggen. Ik was haar meestal te snel af (had op turnen gezeten) maar soms had ze je dan toch nog te pakken. Eng mens, brr. 'Gelukkig' liep ik in de 4e een blessure op die de gymlessen verder onmogelijk maakte.
Niny

O, nee heerlijk juist die gym

hoefde je tenminste niet 2 uur achter elkaar min of meer stil te zitten.

Gelukkig hadden wij veel variatie en konden we meestal kiezen wat we wilden doen. Er waren 4 klassen tegelijk bezig met gym en dus ook 4 docenten. Er hing een lijst op de kleedkamer met de activiteit per docent.
Nu zitten de zonen van mijn vriendin op deze school en ze hanteren nog steeds deze methode.

Wacht even amk

Amk, jij was toch ook degene die in een draadje in Gezondheid opperde dat het zo heerlijk was om in de lunchpauze 5 km te gaan rennen?

Kijk, met zulke mensen kun je over dit soort dingen ook niet echt van gedachten wisselen natuurlijk

Zelf heb ik aan de gymlessen op school een diepgevoelde haat tegen volleybal en softbal overgehouden, dus je snapt wel aan welke kant van deze discussie ik sta ...

Groeten,

Temet

Overigens

Overigens had ik op het VO de eerste 5 jaar van de 6 dezelfde gymlerares, met het volgende leerplan: in de winter volleybal, basketbal en rondjes rennen, in de zomer softbal en rondjes rennen. En dan in de zomer éen keer atletiek en in de winter éen keer toestellen.

In de zesde kregen we een lerares die er meer sjeu in bracht,maar toen was ik voor de gymles al verloren.

Groeten,

Temet

Gym was een crime

maar dan vooral omdat ik me continu ergerde aan klasgenotes die geen enkel spelinzicht hadden als het op teamsporten aan kwam. Menige gymles was ik vooral bezig met mijzelf of een ander vrijspelen voor een scoorkans, wat nooit werd opgemerkt.

Sancy

Spelinzicht helpt niet zoveel als je de kleinste van de klas bent de de gymleraren een uitgesproken voorkeur voor basketbal e.d. hebben. Je kunt verdedigen wat je wilt, maar zo'n boom van een klasgenoot kan gewoon lachend met alle kalmte de bal in het netje mikken terwijl ik dan daarvoor springend aan zijn armen hing. Alle ballen gingen dus naar de langste spelers toe ipv de vrijlopende.
Met volleybal sloegen sommige jongens de ballen zo knoerdhard dat je riskeerde een vingerblessure op te lopen als je die probeerde te onderscheppen. We hadden ook nog een jaarlijks volleybaltoernooi tegen andere scholen. De klassen werden dan opgedeeld in verschillende teams en de kunst was om als kneusjesteam zo snel mogelijk de ronde te verliezen, zodat je niet meer in de volgenden hoefde te spelen en de rest van de dag vrij was. Officieel mocht je natuurlijk niet weg, maar het was altijd zo'n chaos dat niemand daar erg in had.
Primavera

Spelinzicht

Ik was, maar dat zal wel al duidelijk zijn, een van die kneuzen zonder enig spelinzicht. Nou ja, ik had wel genoeg inzicht (eerder zelfinzicht) om te weten dat ik een bal, als ik die per ongeluk in mijn handen had (zo vaak kwam dat niet voor), zo snel mogelijk weer kwijt diende te raken aan iemand van mijn team.

Het rare is dat ik me niet kan herinneren dat er ooit serieuze pogingen gedaan zijn om spelinzicht aan te kweken. Maar misschien was ik gewoon immuum, dat zou kunnen.
Op het vlak van baltechniek werden wel pogingen gedaan, maar volgens mij was de les in de vijfde op dat punt precies hetzelfde als in de brugklas. Dat zouden ze bij Engels toch niet snel doen...

Groeten,

Temet

Gym..

Ik krijg nog steeds last van zwetende handen, als ik op sportvelden of in gymzalen kom. Alleen die geur al maakt mij onpasselijk.
Ik ben zo'n type dat een bal van de grond wil pakken en hem dan met haar voet per ongeluk wegschopt. Dat type dat geen bal kan vangen, ik kan nu nog steeds zo slecht voetballen dat mijn zoontje van drie het beter kon, ik heb nog nooit een radslag kunnen maken (en o, wat heb ik dat vaak geoefend, wat wilde ik dat vroeger graag leren, wel honderd keer heb ik het geprobeerd). Ik heb met softbal slechts een keer een bal geraakt (van al die honderden keren dat we dat %$&-spel moesten doen op gymles) en ben een keer met de bok en al in de armen van een gymdocent beland. Het is nog steeds een groot wonder dat ik het overleefd heb.
En weet je wat het helemaal een crime maakte. Die negatieve pesterige, agressieve houding van die klasgenoten, die niet snappen dat het echt geen onwil was. En die sarcastische gymleraren die maar bleven zeggen, dat ik veel zou moeten oefenen, dan zou ik het vanzelf leren. (ha ha ha, mag ik even lachen) Na een jaar of vier heb ik het maar opgegeven. Ik heb er faalangst aan over gehouden. Ik durf nu niet eens naar een sportschool om te kijken of dat misschien wel wat voor mij is.
Van mij mogen ze alle gymlessen vandaag nog vrijwillig maken. Laat die kinderen toch kiezen. Wie wil tekenen, gaat tekenen, wie muziek wil maken, gaat op muziek, wie wil sporten gaat gymmen.

Grin primavera

"Spelinzicht helpt niet zoveel als je de kleinste van de klas bent de de gymleraren een uitgesproken voorkeur voor basketbal e.d. hebben."
Als kleinste van de klas had ik wel het spelinzicht om mezelf altijd vrij te spelen voor een pass, en om de bal weer af te staan aan een teamgenoot die de lengte had om te scoren als dat beter uit kwam. Maar ja, dan moest ik wel eerst gezien worden.
Bij handbal en voetbal stond ik graag als keeper, dan had ik tenminste wat te doen