Van 4 vwo naar mbo?

Bijna ervaring

Dochters hebben de stap na drie havo gemaakt naar MBO4. Voordeel is inderdaad dat er meer affiniteit is met de leerstof, en als je van havo/ath. komt is het gewoon niet moeilijk, wel anders. Het hangt van de opleiding af wie je klasgenoten zijn. Bij sommige opleidingen komt een groot deel van een mbo op lager niveau, andere opleidingen vooral TL-ers, en bij sommige opleidingen een ratjetoe, veel 21+. De verplichte vakken Nl, Rekenen en Engels zijn echt op eenvoudig niveau. Kost geen moeite.
Informeer bij de gewenste MBO-opleiding vooraf al of versnellen mogelijk is. De complete zit is te lang, dochter met een multimedia-opleiding kan in een weekendje werken een compleet vak van een compleet semester er doorheen jassen, met ook goed resultaat. Zij hoopt dus de vierjarige opleiding in twee jaar af te ronden.
Ondertussen gaat zij ook de vooropleiding van de kunstacademie doen. Dat is wel een aanrader. Op het MBO wordt vooral ambachtelijk gewerkt, de academie vraagt vooral een creatief brein.
In die zin staat de academie ook enigszins sceptisch tegenover mensen die van het MBO komen, ze moeten vooral niet denken dat ze het (al) kunnen.
Al met al zijn wij wel iedere dag nog blij met deze stap, zoveel meer ontspanning, zoveel meer gelukkige pubers.

Orienteren

Bijvoorbeeld deze http://www.rocva.nl/mbo/Opleidingen/Overzicht/Kunst_Cultuur/Art_Entertainment/Pages/Art_Design.aspx
Je bent toelaatbaar met overgangsbewijs havo/vwo 3 naar 4. Het heet kunst, maar het is vormgeving en dan vooral in de hoek die vroeger grafische vormgeving heette (toegepast). Logo's maken, websites misschien, t-shirts, etc. Allemaal erg gericht op werken met klanten.
Dat wil niet zeggen dat kunstacademie daarna niet meer kan. Ik heb een vriendje die eerst Grafische school heeft gedaan (dat mbo dus) en daarna alsnog Rietveld. Een havo of vwo diploma geeft je niet echt meer kans op toelating tot een kunstacademie. Het gaat toch vooral om je werk en je motivatie. Een beetje ouder zijn, een beetje verder zijn, weten wat je wil en kan, helpt daar vaak bij.
Maar toch: de opleiding duurt 3 jaar. Dat is wel lang voor een leerling die het eigenlijk een beetje gehad heeft met naar school gaan.
Ik zou even onderzoeken of Vavo kan en dan examen havo, 2 jaar in 1. Dat is hard werken, maar dan ook klaar zijn. Snel resultaat, je helemaal concentreren, doorbijten en meer van dat.
Zie bijvoorbeeld http://www.rocva.nl/Educatie/Amsterdam/Vavo/Havo/Pages/default.aspx
Een jaar buffelen en daarna tijd om te werken aan een toelatingsmap voor een kunstacademie (als die er al niet is).
Lijkt mij een zinniger optie.
Groet,
Miriam Lavell

Niveau

Inge, mijn dochters 'hadden' eigenlijk ook vwo-hersens. Het niveau van mbo zit daar natuurlijk onder, maar de motivatie om iets voor school te doen is 100% en meer. Engels is op een laag niveau, hiephoi, dat geeft tijd/ zelfvertrouwen/ motivatie om daar zelf iets meer mee te doen. Dus worden er engelstalige boeken verslonden, films zonder ondertiteling bekeken. Etc. Tot en met een Japans leerboek wordt geconsumeerd. En oeps, wat weten we nog weinig van politiek, toch maar eens het politieke nieuws volgen.
De ontwikkeling gaat gewoon door, maar meer passend, niet door school opgelegd maar door intrinsieke motivatie.
De vraag is: is het doorbuffelen haalbaar? Hebben jullie daar de energie voor? Hij, maar ook jij om er bovenop te zitten? Is er iemand die hem er doorheen kan loodsen? Want dat lijkt wel nodig te zijn. En wat als dat buffelen weer niet werkt? Wat dan? Welke motivatie blijft dan over om door te gaan, nog eens te proberen?
Probeer samen een lijst te maken met daarop alle opties en alle voor-en nadelen.

Havo dan?

Nog twee en een half jaar heel hard werken is misschien inderdaad wel een te lange termijn. Maar kan hij niet volgend jaar naar 5havo gaan? Dan hoeft hij na dit jaar nog maar een jaar en dan heeft hij een diploma waar hij rechtstreeks mee naar de opleiding van zijn keuze kan?
Heeft hij daarvoor de motivatie? Dat lijkt me het belangrijkst want als hij wel gemotiveerd is kan je altijd ondersteuning voor hem zoeken in de vorm van begeleiding met huiswerk of bijles.

Het kon tot een paar jaar terug wel. Ik weet niet of het nog kan want dingen veranderen vlug. Op de scholengemeenschap waar mijn zoon zat kwam het wel eens voor dat een leerling van 4VWO naar 5HAVO ging of 3Havo naar 4Mavo. Dat waren dan kinderen die net overgingen maar zelf niet zo gemotiveerd waren om verder te gaan.
Sowieso heeft deze scholengemeenschap ook een 2 jarige brugklas mavo/havo/vwo dus er was veel afstemming tussen de afdelingen.
Ik weet niet of het op elke school kan en ik weet dat de regels steeds strenger worden dus het kan best zijn dat het nu niet meer kan.
Maar allicht is het de moeite waard om er op de school over te beginnen. Ik denk sowieso dat veel afhangt van wat de zoon van Inge zelf wil. Hij moet er tenslotte mee verder.

Vroege keuze en puberbrein

Ik ben het boek Puberbrein binnestebuiten aan het lezen. Zoals je zelf al aangaf: door naar het MBO te gaan maakt hij een vroege beroepskeuze.

In dat boek over het Puberbrein staat dat jongeren van 16 jaar vaak nog geen goede keuze kunnen maken. Daarom wordt het advies gegeven zo lang mogelijk een breed pakket te volgen tot een kind echt weet (en niet van gedachten verandert) wat hij wil gaan doen.

Misschien helpt dit inzicht nog bij het maken van een keuze (misschien een idee het boek er eens op na te lezen - veel leerlingen kunnen daardoor vaak opleiding die ze niet willen niet doen).

Wel moeilijk als hard werken niet goed (genoeg) lukt, terwijl je wel denkt dat hij het kan. Zou het met huiswerkbegeleiding niet lukken om nog over te gaan zodat hij evt. 5 Havo toch mag gaan doen? (dus alleen buffelen tot de zomer.....). |Dan kan hij de beroepskeuze nog even uitstellen en hoeft hij wellicht geen "last" te hebben van het lage niveau van de algemene vakken (zelf gymnasiaste en zou ervan "gruwelen" ver beneden mijn niveau dat soort vakken te volgen - weet niet of dat voor jouw zoon ook zou gelden - nb voor alle duidelijkheid: ik wil daarmee niet negatief doen over mensen die dat niveau volgen).

Veel succes ermee.

Vroege keuze

Dat maakt niet veel uit, als hij niet was blijven zitten had hij zo onderhand ook de keuze moeten maken. Daarbij zijn er nou eenmaal mensen die al vroeg weten wat ze willen. Alle vmbo-ers moeten op hun vijftiende/ zestiende al een keuze maken. En ja, dat lukt niet altijd even goed, maar ook na je veertigste kun je nog heel wat anders gaan doen.

Aansluiting op kunstacademie

Als kunstvakdocent op een kunstakademie kan ik wel zeggen dat ik de MBO-ers bar weinig toegerust vind. Met name intellecueel vragen we een andere manier van functioneren. Het hangt een beetje van het soort vooropleiding af maar de meeste MBO-designers en grafici kunnen vooral heel goed opdrachten uitvoeren maar onvoldoende op zichzelf reflecteren of goede discussies aangaan. Laat staan vakken als filosofie volgen.
Wat de MBO-ers dan weer voor hebben is hun ondernemerschap.

Haha beeldhouwjuf

Beeldhouwjuf: "Als kunstvakdocent op een kunstakademie kan ik wel zeggen dat ik de MBO-ers bar weinig toegerust vind. Met name intellecueel vragen we een andere manier van functioneren."
Dat is nou precies wat ik bedoel. De skepsis tegenover MBO-ers. Het glasharde vooroordeel. MBO, dat is voor mensen die niet kunnen leren, niet kunnen denken. Laag niveau. Heul laag niveau.
Ja, die zitten erbij. Maar er is ook een deel waarbij het denkniveau dat van beeldhouwjuf ruimschoots overschrijdt. Maar ja, door zo'n vooroordeel zien ze dat niet meer, kortzichtig en dom.
Het is dus de kunst om het toelatingsexamen dusdanig voor te bereiden, dat men (beeldhouwjuf en consorten) even vergeet dat de vooropleiding MBO is. Veel weten, bezoek musea, tentoonstellingen, etc. Veel weten van huidige kunststromingen, weten wie je inspireert en waarom.
HBO, zo'n hoog denkniveau is dat nou ook weer niet, zeker niet voor iemand die ook in principe vwo aankan.

Autonoom kunstenaar

De verwarring is volgens mij de volgende: De gedachte dat mbo aansluit op hbo gaat bij de kunsten zeker niet op. Het gaat in beginsel juist niet om technische en praktische vaardigheden, maar om autonoom kunstenaarschap.
Er zijn er die dat al tonen als ze 12 zijn (meer precies: niet verliezen als ze 6 worden!). Deze mensen worden niet verstoord door het volgen van mbo.
Verder is er een enorm cohort aan mensen dat best verdienstelijk en ook nog een beetje creatief dingen kan maken. Hoe handiger (praktisch) hoe beter het wordt. Mbo volgen helpt hen een stuk op weg, maar ze worden er geen autonoom kunstenaar van.
Terug naar de vraagsteller: Je zoon heeft te maken met een bureaucratisch probleem. Hij moet naar school. Voor zijn ontwikkeling is dat naar school gaan helemaal niet zo belangrijk. Tenminste, als hij autonoom kunstenaar is dan heeft hij geen school nodig om dat verder te ontwikkelen. Liever heeft hij tijd nodig om al werkend, liefst ook met anderen, dat verder te ontwikkelen.
Maar dat mag niet van de leerplichtambtenaar. Hij moet naar school minstens tot hij 18 is.
Daar komt nog een dingetje bij en dat is dat je brood verdienen met de kunsten maar weinigen gegeven is. Een diploma is handig.
Ken je kunstenaars in je omgeving? Heeft hij zijn werk al eens aan iemand laten zien?
Tijd is in zijn ontwikkeling belangrijk. Een traject waarbinnen de bureaucratische plichten en de schone kunsten verenigd zijn, kan ook zijn dat hij inderdaad mbo gaat doen en daar met minimale inspanning in drie jaar doorheen kabbelt, terwijl hij daarnaast een voorbereidende cursus kunstacademie doet of, als dat voor handen is, samen met andere kunst gaat maken (atelier delen, zoeken, kijken, gelijken vinden, boeken lezen, tentoonstellingen bezoeken)
Voor die informele weg is veel te zeggen. Zeker als helder is dat er een autonoom kunstenaar in hem schuilt.
Groet,
Miriam Lavell

Ook havo niet

Miriam: "De verwarring is volgens mij de volgende: De gedachte dat mbo aansluit op hbo gaat bij de kunsten zeker niet op."
Havo sluit ook niet aan. Dat wat je in je vrije tijd doet, dat moet de aansluiting geven.

Klopt

Dat schreef ik ook al eerder.
Mijn dochter, zeer zeker een autonoom geval, heeft voor hetzelfde dilemma gestaan: filmacademie of iets anders. Ik heb haar uitgelegd dat ze zich vooral eerst moet ontwikkelen, van het leven moet leren, en dat ze in die tussentijd iets moet gaan doen dat ze niet van het leven kan leren. Dat werd de zeevaartschool.
Nu vaart ze drie maanden, straks is ze drie maanden thuis. En dan barst ze weer los. In haar vorige 3 maanden vrij periode heeft ze een filmpje gemaakt en er een prijs mee gewonnen. Oh ja, en nog wat wc deuren in opdracht van 'art' voorzien.
Groet,
Miriam Lavell

De maatschappij

Is niet meer zoals die 'vroeger' was, aan filosoferende kunstenaars hebben ze amper nog wat, die verdienen zelfs geen droog brood. Wat de maatschappij wel vraagt zijn 'ondernemende kunstenaars'.
Mijn vriendin (kunstacademnie afgerond) is kunstenaar en best 'succesvol' maar van de opbrengst van haar werk kan ze haar kinderen per maand misschien 1 week van eten voorzien. Jaha ze heeft exposities, richt in musea tentoonstellingen in en verkoopt haar werk met zeer grote regelmaat. Maar het 'brengt' gewoon niet genoeg op, ze verdient per uur net zoveel als een vakkenvuller van 15.
En dan kan ze daar eeuwig over filosoferen, maar dat brengt nog steeds niks in het laatje, soms had ze maanden waarbij haar kosten (matriaal, atelier, reiskosten, etc.) haar onkosten zelfs overschrijden. Dat wás geen probleem eerder met een man die goed verdiende en kleine kinderen, maar nu (gescheiden en studerende kinderen) moest er wat anders gebeuren anders waren ze van de honger omgekomen.
Dus is vriendin curcussen gaan doen, 'vrij ondernemerschap' en heeft contacten opgezocht die daar verstand van hebben en haar willen helpen. O.a. mijn broer/vader (ondernemers inderdaad). Er is een 'plan' gekomen, geld van de bank, een boekhouder.
Sindsien geeft vriendin curcussen, houdt work-shops, is verbonden aan scholen om bepaalde projecten met kunst uit te voeren, is verbonden aan vrij gevestigde therapeuten die 'kunst'gebruiken in hun therapieën, zelf wat produceren is 'erbij' gekomen en pas voor als alle verplichtingen 'klaar' zijn. Vriendin is de armoede voorbij en alleen al omdat ze alle zorgen afgeschud heeft is haar werk ook beter geworden, gezien haar succesvolle verkopen en expostities. Volgens vriendin ontbreekt het op de kunstacademie nog steeds aan voldoende bagage meegeven om je werk om te zetten in 'brood'. Haar dochter doet kunstacademie, maar denkt er hard over na om eraf te gaan en een meer praktische opleiding te doen. Iets waar ze als 'vrij gevestigde kunstenaar' meer aan heeft....namelijk hoe verdien je er geld mee i.p.v. droog brood eten om jezelf te 'onwikkelen'.
groeten albana