Van school wijzigen buiten het dorp?

Ik zou het nooit doen

Je vraagt om meningen, dus dan geef ik de mijne: ik zou dat echt niet doen. Kijk, jij doet PABO, dus je bent er erg in geinteresseerd hoe scholen georganiseerd zijn en hoe ze alles aanpakken. En ik weet ook niet hoe moeilijk/makkelijk je zoontje leert. Maar als hij gewoon goed kan meekomen, dan zou voor mij het schooltype ondergeschikt zijn aan het feit dat hij helemaal uit het dorp gehaald wordt op deze leeftijd.

Ik heb destijds ook heel erg zitten piekeren wat ik wilde qua basisschool. Maar wat ben ik blij dat onze kinderen op de school hier in de wijk zitten. Ik vind het zo veel waard dat ze gewoon zelf uit school naar huis kunnen komen, dat ze zonder ingewikkeld te doen kunnen afspreken met vriendjes, dat hun schoolwereld geintegreerd is met waar we wonen. En wat fijn voor mezelf is dat ook, dat ik zo op school ben en dat het niet moeilijker wordt dan het is

Ik zie buurtkinderen die bijvoorbeeld naar de Vrije School gaan, en die elke dag gebracht en gehaald moeten worden, die nooit spontaan kunnen afspreken met klasgenootjes, die ook verder nauwelijks mengen met de andere kinderen in de buurt. Ik zou dat niet willen.

Tegen de tijd dat ze naar de middelbare school gaan: Ja. Dan moet je denk ik goed kijken of de school is wat je wilt. Die school is in mijn beleving veel vormender voor een kind dan de lagere school.

Bij de lagere school denk ik: hou je marges breed. Als de dorpsschool binnen de marge valt, ook al is hij niet helemaal wat je wilt en zijn er betere scholen, ga dan toch niet moeilijk doen en kies voor de dorpsschool. Als de dorpsschool echter serieus minder is dan wat jij wilt, OK. Dan valt hij buiten de marges en moet je je heil elders zoeken. En daar moet je dus wel dit offer voor brengen.

Margje

Wel doen!

Zal ik even het tegengas komen geven? Ik ben zo'n moeder die haar kinderen wel 13 km verderop naar school brengt, terwijl de dorpsschool om de hoek is.
Eigenlijk dacht ik er vroeger net zo over als Margje; je haalt een kind uit zijn sociale omgeving, maar echt, daar is een oplossing voor te vinden. Een kind kan in het dorp wel lid worden van een sportvereniging of scouting bijvoorbeeld, en zo contacten houden.
Mijn idee over basisscholen in de buurt veranderde drastisch, toen ik min of meer gedwongen werd om me verder te verdiepen in het basisonderwijs. Mijn kinderen hebben allebei een vorm van autisme, en worden in eigen dorp niet goed opgevangen op school. De vorm van onderwijs die hier gegeven wordt past absoluut niet! oudste is hier nooit geweest, maar jongste hebben we bijna twee jaar laten aanmodderen omdat we het zo belangrijk vonden dat hij ook contacten in het dorp had.
Nu zitten ze dus allebei op een vrije school, dit past voor ons prima! Waarmee ik niet gezegd heb dat dat voor iedereen zo zou zijn. Maar ik vind de basisschool zo'n belangrijke basis, dat je moet kiezen wat het beste bij je kind past, en niet wat toevallig het dichtste bij of het gemakkelijkste is.
Het merendeel van de kinderen hier in het dorp gaat naar de dorpsschool, maar ik zie ook genoeg kinderen die hier eigenlijk helemaal niet goed op hun plek zitten. En school heeft het monopoly, want tja de andere keuzes liggen 13 km verderop... dat doet bijna niemand. Kritische geluiden zijn dan ook amper te horen binnen deze school, en dat vind ik erg jammer en niet in het belang van het kind.
Ik ben blij dat ik de mogelijkheid heb om ze naar een andere school te brengen, ze zitten nu goed, en dat is heel veel waard, zeker als je het tegenovergestelde met eigen ogen hebt gezien! Afspreken met vriendjes is ook eigenlijk nooit een probleem, al kan het niet helemaal spontaan, even een dag vantevoren aankondigen dat jantje of pietje mee komt, of dat ze na school daar naartoe gaat, en dan is het ook met vervoer altijd wel te regelen. Het scheelt natuurlijk wel dat hier meer kinderen op school zitten die niet direct om de hoek wonen, die ouders zijn toch al gewend om te rijden.
Suc6 met je keuze. Maar ik zou zeggen: durf verder te kijken dan je dorp groot is! de wereld van je kind is straks ook een stuk groter.
groetjes, Tess

Gedaan

Hier nog zo'n moeder, mijn kinderen (nu 7 en 10) zijn van school gewijzigd van 500 meter naar 12 km van huis. Toch geen moment spijt gehad. Toegegeven, het contact met kinderen in het dorp in verwaterd. Behalve de échte vriendjes (mijn zoon speelt bijv. nog steeds vaak met zijn beste vriend van de andere school) hebben ze weinig meer met de kinderen hier. Af en toe gaan we naar dingen die georganiseerd worden hier in het dorp, maar ik vind het niet meer zo nodig eerlijk gezegd. Op hun nieuwe school hebben ze namelijk een veel grotere vriendenkring gekregen, waar ze geweldig mee omgaan. In het andere dorp wordt ook veel meer georganiseerd voor kinderen, zodat ik regelmatig heen-en-weer rij voor disco's, kooksessies en andere leuke dingen. En ik heb dat er graag voor over !

En terug naar de basis van je keuze : de manier van onderwijs geven en de manier van handelen op deze nieuwe school werkt voor mijn kinderen veel beter dan dat op de oude school ! Daardoor zitten ze lekkerder in hun vel, en daarmee zit IK ook weer lekkerder in mijn vel. Ik verkeer in de zekerheid dat ze daar omgaan met de kinderen op een manier die aansluit bij mijn ideeën. En dat is me een hoop waard.

Martine

Specifiek voor jouw kind

Je schreef er in je eerste posting niet bij dat jouw kind 'niet binnen de mainstream valt' (niet lullig bedoeld natuurlijk), maar dat verandert de zaak uiteraard. Als jij je kind naar de dorpsschool laat blijven gaan, dan komt je kind te kort. Dat is een andere overweging dan: bij die andere school bevalt mij het systeem zo veel beter.

Dus ja, dan lijkt mij dat je dat maar moet doen.

Hetzelfde geldt voor T&T, die twee autistische kinderen heeft. Uiteraard ga je dan verder zoeken dan alleen de dorpsschool, en neem je de consequenties voor lief.

Maar in z'n algemeenheid ben ik van mening dat het gewoon enorme voordelen heeft, zo dicht bij huis naar school te gaan. En dat je dat pas later inziet. Toen ik moest kiezen voor onze kinderen vond ik dat ook een hele klus. Nu ben ik veel laconieker. Misschien ben ik zelf ook bevooroordeeld omdat mijn kinderen heel makkelijk leren. Dus of ze nou linksom of rechtsom de leerstof aangeboden krijgen maakt voor mijn kinderen niet zo veel uit. En daarom vind ik juist die secondaire dingen (afstand, is de sfeer OK, etc) veel belangrijker dan welke pedagogische stijl ze hanteren.

Margje

Het gemiddelde...

Een ding is duidelijk: mijn kinderen zijn NIET het gemiddelde toch denk ik dat ik ook verder had gezocht als ze dat wel waren geweest.
Of zoals nicoleph al zegt: "Men moet vind ik verder kijken dan de neus lang is en zich verplaatsen in het kind, en op een positieve manier stimuleren om verder te ontwikkelen en dan vooral kijken, wat is voor HEM de beste manier.
Zoals ik het zie moet dit voor elk kind gebeuren, hier hebben ze recht op!"
Ouders moeten ook verder durven kijken. Ieder kind verdiend "maatwerk", niet alleen de kinderen met een "stoornis".
groetjes, Tess
P.S. mijn kinderen lijken op hun nieuwe school trouwens een stuk "gemiddelder" dan ze ooit geweest zijn het geeft de verleiding ze soms te overschatten, maar over het algemeen gaat het nu gewoon goed met ze, en doen ze meer mee dan ik ooit verwacht had.

Gemiddeld kind

Geen enkel kind is gemiddeld, net zo min als dat er twee dezelfde scholen bestaan. Maar je hebt wel scholen die goed passen bij een meerderheid van alle kinderen. Dat is alles wat ik met mijn opmerking wilde zeggen.

Jullie suggereren met je laatste berichten ook een beetje dat mensen die kiezen voor de wijk/dorpsschool niét het beste voor hun kind willen.

Jullie punt van overweging is: mijn kind heeft een zodanige specifieke behoefte dat ik de prioriteit geef aan schooltype.

Mijn punt van overweging is: ondanks dat mijn kind net zo uniek en speciaal is als dat van jullie, geloof ik dat mijn kind beter af is met een school die dicht in de buurt ligt, want mijn kinderen zijn meer gebaat met een goede scoiale cohesie dan met een specifiek onderwijs- of leerlingenbeleid.

(Mooi gezegd he?

Gelukkig kunnen we allemaal kiezen en kunnen wij dus allemaal doen wat ons het beste lijkt voor onze kinderen.

Margje

Wij wel

Onze kinderen zitten vanaf het begin op een jenaplanschool buiten het dorp op circa 7 km.
De consequentie die ik met liefde aanvaard is dat ik veel rij, en ook vaak om vriendjes thuis te brengen. Dat kan een drempel zijn als kids op de fiets naar school komen en ouders geen auto hebben dan kan kind alleen om die reden niet komen spelen dus ja ik rij wel veel. Maar goed dat heb ik er wel voor over.
Ik vind passend onderwijs (voor mijn kinderen zonder 'stoornis' of 'afwijking' of 'toevoeging' of weet ik veel heel belangrijk. Belangrijker dan het dorpsgevoel.
Heel soms vind ik het wel jammer als ik kindjes van school samen op straat in de wijk zie. Maar ach mijn kinderen hebben hier in de wijk andere speelkameraadjes.

De BSO zit in de buurt van school dus daarvor moet ik ook rijden.
Ik wil nu wel gaan werken aan vaker fietsen. 7 km is wel te doen. Anders doet zoon van 7 nauwelijks verkeerservaring op. Nadeel is dat ik na school gelijk doorrij naar het werk dus fietsen komt er gewoon niet van
Ik zou dus zeggen: waarom niet?

Wel gedaan

Ik heb een zoon die veranderd is van een buurtschool naar een school 2 km verderop, en als ik zie hoe hij het naar zijn zin heeft op deze nieuwe school ben ik wel overtuigd, al moest ik 'm naar school 20 km verderop brengen deed ik het. In ons dorp is het niet ongebruikelijk dat kinderen van verder weg komen uit kleine buitendorpen. Spelen kan ook gewoon, zoons beste vriendje woont 12 km verderop en ze spelen toch wel 2x per week. We hebben hier een kinderrijke buurt dus ook thuis genoeg vriendjes. Mijn andere zoon zit op het SBO in een andere gemeente, die speelt nooit met schoolkinderen, die moet het echt hebben van de buurtvriendjes, hij mist dat contact met schoolkinderen niet echt. De kinderen raken zo snel gewend aan hun situatie, ik denk dat wij ouders er meer van wakker liggen Wat heb ik gepiekerd over overstappen, maar ben nog elke dag blij met de keuze.

Mooi gesproken margje

"Mijn punt van overweging is: ondanks dat mijn kind net zo uniek en speciaal is als dat van jullie, geloof ik dat mijn kind beter af is met een school die dicht in de buurt ligt, want mijn kinderen zijn meer gebaat met een goede scoiale cohesie dan met een specifiek onderwijs- of leerlingenbeleid."
Je verwoord het heel mooi, en als jou kind gelukkig is op de dorpsschool is dat natuurlijk geweldig. Net zoiets als je droombaan net om de hoek vinden maar bij het zoeken naar een leuke baan kijken we niet zo benauwd naar afstand valt me op.
Ik zie hier op de dorpsschool ook heel veel kinderen die het prima doen, sterker nog, ik heb er zelf op school gezeten en een prima lagere schooltijd gehad.
Maar... wat mij hier in het dorp opvalt is dat veel mensen toch nogal "gemakszuchtig" zijn, er zijn nl veel meer kinderen die niet zo wel varen bij de aanpak van deze school, maar bijna niemand durft daar iets over te zeggen, en de mensen die hun kind daarvoor van school halen zijn helemaal op een hand te tellen. En dat vind ik dan weer niet zo best.
Daarmee zeg ik niks over al die kinderen die hier wel goed zitten op de dorpsschool. Maar ik zie ook kinderen die het helemaal niet zo lekker doen, en ouders die het er eigenlijk ook niet zo mee eens zijn, en allemaal modderen ze maar door en niemand doet iets, en zo verandert er ook nooit iets.
Ach ja, ik maak het weer te moeilijk en moet het gewoon dicht bij mezelf houden heb ik geleerd. Mijn kinderen zijn niet gemiddeld, en wat voor hen goed is is niet altijd ook goed voor anderen. Het is goed dat we tegenwoordig wat meer keuzes hebben, maar dan moet je er wel gebruik van maken. Je word nog steeds al te gemakkelijk in een bepaald hoekje gedrukt en blijft daar dan maar zitten omdat dat de gemakkelijkste weg is, ik ben dat schaap dat weer net buiten de rij moet gaan lopen
groetjes, Tess

Eens met margje

Ik heb 3 kinderen. De oudste is inmiddels een brugklasser.

Ik klink natuurlijk als een bejaarde miep die het allemaal al heeft gezien en meegemaakt, maar ohohoh, wat ben ik het met Margje eens. Er zou voor mij wel heeeeel veeeeel loos moeten zijn voor ik mijn kind naar een basisschool 15 km verderop zou laten gaan. Poeh. Wij hebben zo ongeveer besloten dat we een middelbare school op die afstand eigenlijk al op het randje van 'te ver' vinden!

Wat moet dat moet, tuurlijk. Maar hoeveel voordeel moet er staan tegenover dat afstands-nadeel? (wat niet alleen reistijd is, maar idd ook heel veel sociale aspecten heeft. Op school een 'buitenbeentje' qua woonplaats, maar ook in je eigen buurt een buitenbeentje qua school.

En hoewel ik weet dat jullie nu allemaal gaan roepen dat het bij jullie specifieke kinderen anders is ga ik het toch gewoon zeggen:

Ik houd van alle 3 mijn kinderen evenveel, en ze zijn alle 3 even bijzonder. Maar toch herinner ik me nog als ik terugkijk op de kleutertijd van mijn oudste hoeveel zorgen ik me heb gemaakt. Hij was zo gevoelig, zo tenger, zo kwetsbaar, zo slim, hij had iets bijzonders nodig. Op de 'gewone' buurtschool zou hij niet aan zijn trekken komen, ze zouden niet doorzien wat hij nodig had. Hij zou gaan onderpresteren, of zich emotioneel niet optimaal genoeg ontwikkelen. Hij zou te weinig meekrijgen van wat de wereld allemaal te bieden heeft. Noem het maar op, en ik heb het allemaal gedacht. Ben zelfs bij andere scholen op bezoek geweest om me her en der te orienteren (we hadden zijn school door verhuizing van ver weg nogal plompverloren moeten kiezen, dus alle twijfels begonnen toen ie er al op zat zeg maar)

En wat ben ik blij dat ik het allemaal niet gedaan heb. Dat ik niet op jacht ben gegaan naar die superspeciale betrokken montessori-vrij-huppeldepup school, met die bevlogen directeur, en dat creatieve team. Ik denk echt dat het (wederom, uitzonderingen daargelaten) allemaal niet nodig was geweest.

Een 'gewone' school is voor de meeste kinderen meer dan goed genoeg. En 'in de buiurt' heeft zoveel voordelen. Als je zo mega-overbewust kiest en daar zoveel offers voor doet (afstand, reizen, voor kind & ouder een hele belasting, en dan nog al dat sociale gedoe)....en dan valt zo'n school tegen. Komt je kind net in die ene klas terecht waar veel gedoe en geklier is (een klas is ook zo belangrijk, en die gaat op de basisschool langer mee dan een docent.), die bevlogen directeur neemt een nieuwe carrierestap, of fusieplannen verstoren de kleine intieme sfeer....

Kan allemaal gebeuren. En daar sta je dan met je superbewuste keuze met alle nadelen die daar ook al bijhoorden...

En vergeet niet (wederom, mijn ervaring) dat je bij je eerste kind soms wat erg bewust bezig bent met 'het beste' te doen. Ik merkte zelf dat ik bij 2e en 3e kind een stuk relaxter tegenover dat schoolgedoe stond. Ook als het niet allemaal mega-super-perfect is (en dat is het nooit) dan gaat het oha prima.

Voorbeeld: mijn jongste heeft dit jaar 2 niet zulke denderende juffen. Die heb je overigens op bijna elke school. Vroeger zou ik daar vreselijke zorgen over hebben gehad. Nu houd ik thuis een vingertje aan de pols (dochter leert prima, dus het gaat ook best ok) en troost me met de gedachte dat de directeur ook weet dat deze dames niet tot de toppers behoren. Ik weet dus zeker dat ze volgend jaar ter compensatie een top-juf of meester krijgen. That's life. Komt allemaal goed. Moet eerlijk zeggen dat deze benadering voor mij een stuk prettiger aanvoelt dan de ietwat gestresste 'alleen het beste is goed genoeg'-approach ....

Ingrid

Geen enkele school

sluit helemaal aan bij een kind.
Onze zoon is nu 12, brugklasser, maar toen hij 4/5 was leek zijn verhaal heel erg veel op dat wat jij beschrijft. Hyperintelligent, recalcitrant, moeizaam in sociaal contact.
Hij zat toen op een basisschool waar het helemaal mis ging. Een school met veel vaste regels waar geen ruimte was om hem extra uit te dagen. Het gevolg was dat hij super recalcitrant reageerde en helemaal niets meer deed. Straf was het antwoord op niet luisteren. Op een dag ontdekte ik dat mijn 5- jarige elke dag voor straf met zijn stoel op de gang moest zitten. Antwoord van de IB-er: "Hij moet echt leren te gehoorzamen en het lukt ons maar niet om zijn wil te breken".

Om die reden zijn wij van school veranderd.
De nieuwe school was overigens nog dichterbij huis.

Ik herinner me nog dat de IB-er op de nieuwe school tegen ons zei: "Het zal met hem nooit makkelijk worden, wees daarop voorbereid". Wij hebben ons dat ook altijd in de oren geprent. Zoals Ingrid schrijft: er kan door de jaren heel veel veranderen op een school. Dat kan positief en negatief.
Als er NU geen echt grote problemen zijn, dan zou ik gaan voor de school dichtbij huis. Je kunt dan intussen blijven investeren in de school, zodat ze hun onderwijs beter aanpassen op jouw kind. Bij onze school zijn ze bijv. gestart met een hb-klas vanwege onze zoon (zoals de directeur me vertelde).
Adaptief onderwijs klinkt namelijk wel mooi, maar meestal staat of valt het met de docent. Dat zul jij als PABO-er ook vast wel weten.
Als je kind speciale aandacht nodig hebt, dan loont het meestal het beste om een goede relatie met school en leerkracht te onderhouden. Als je een betrokken leerkracht hebt, dan is dat 100 maal meer waard dan een school met een daverend beleidsplan.

Dichtbij huis heeft dan nog een groot voordeel: je kunt je kind zelf observeren in het speelgedrag met klasgenoten. De verhalen horen van buurkinderen over dezelfde leerkrachten. Dat helpt allemaal veel harder dan een onderwijsfilosofie.

Tihama

Weet je nicole...

niet om het je nog lastiger te maken...

Maar mijn oudste is brugklasser, de jongste zit nu in gr 4.

Toen we hier nu bijna 9 jaar geleden kwamen wonen was 'onze' basisschool de enige waar de kinderen 'zomaar' terecht konden. de andere scholen zaten vol, hadden een wachtliojst, noem maar op. Als mensen vroegen, en ik vertelde waar onze kinderen op school zaten was de reactie vaak ' oh, ja, er is op zich niks mis met de school' (met daarachter een hele riedel al dan niet uitgesproken negatieve gedachten. Typische dorpsschool, laag niveau van uitstroom, beetje een arbeiderspopulatie, ouderwetse manier van lesgeven, directeur stond niet al te goed bekend, noem maar op.
Als je het op een of andere manier kon ritselen stuurde je je kind liever naar een van de christelijke scholen, of de jenaplan school, waar de hoger opgeleide ouders allemaal mee wegliepen.

Of het allemaal waar is laat ik maar even in het midden.

Maar nu, 8 jaar later, is er een grote nieuwbouwwijk verrezen aan onze kant vh dorp. De leerlingenpopulatie is daardoor een stuk 'breder' geworden. De directeur is verruild voor een nieuwe enthousiaste vent, het lerarenbestand is door de groei behoorlijk verjongd, en dat onze school de staartdeling altijd in ere heeft gehouden en het al te realistische rekenen altijd wat argwanend heeft bekeken blijkt nu een voordeel...we zijn bijna trendy!

En ja, er is hier tegenwoordig een wachtlijst, en bij de Jenaplan school krimpen ze in.

Ik chargeer een beetje. Het was niet zo suoperberoerd, en ze zijn nu echt niet 3 keer 'beter' dan de andere scholen hier. Maar de feiten zijn waar. Zo gaan dingen. En ik geloof niet dat dit verhaal zo uniek is....

Succes met besluiten! (en bedenk...van school veranderen kan altijd nog als het nodig is.Ik kan me niet voorstellen dat je kind in 2 kleuterjaren vreselijk gaat lijden onder wat dan ook. Maar het is wel meer dan lang genoeg voor jou om te zien of de beren op de weg die je nu ziet echt groot genoeg zijn om die andere school te willen kiezen..

Het lijkt me gemakkelijker naar je zelf te verantwoorden om voor 'ver' te gaan als dichtbij echt niks blijkt te zijn, dan om na 2 jaar gereis uiteindelijk tot de ontdekking te komen dat de buurtschool zo gek niet was.

Ingrid

Net als ingridt

Mijn oudste is ook een brugklasser en mijn jongste zit ook in groep 4. En dan heb ik er nog een in groep 7.

Ik heb dezelfde ervaring als IngridT. Hier zijn wel 12 lagere scholen waar je je kind naartoe zou kunnen sturen. En het is zeer modegevoelig welke school nu weer 'in' is bij de nieuwe vers-kiezende ouders. Dan gaan ze ineens allemaal naar die ene school, die die plotselinge groei niet aan kan, en daardoor juist weer een negatiever imago krijgt, zodat iedereen vervolgens weer ergens anders aanklopt.

Ook het pedagogisch beleid is wendbaar, ongeveer net zo wendbaar als de directeur.

Hier gebeurde het zelfs dat een zeer geliefde directeur (verantwoordelijk voor heel wat leerlingenaanwas) ineens naar een andere school ging (in dezelfde plaats). Had ineens die andere school de plus-directeur. En dan gaan al die leerlingen niet ineens ook over, hoor.

Dus zaken als locatie, vervoer en dergelijke zijn inderdaad niet zo slecht want die zijn tenminste behoorlijk gegeven. De rest is zeer veranderlijk.

Maar hoe gemotiveerder je bent om je kind ergens anders naar school te sturen, hoe beter je dat ook zult volhouden, daarvan ben ik wel overtuigd. Dus als jij daar nu een goed rijtje argumenten voor hebt, waar je je ook goed bij voelt, dan kun je de gok wel nemen.

Maar als je echt twijfelt, dan is de kans best groot dat je argumentenlijstje minder belangijk is dan je nu denkt. Net als IngridT ben ik alles ook veel meer met een korrel zou gaan bekijken toen ik eenmaal een kind op school had en wist hoe het toeging.

Hier in onze woonplaats geldt dat er eigenlijk geen slechte scholen zijn, het fluctueert heel erg, maar onder een bepaald niveau komt het sowieso niet, dus het gaat toch echt over marges.

Maar ik kan niet in jouw dorp kijken dus die overweging moet je echt zelf maken.

Succes!
Margje

Past het ook bij je kinderen?

Omdat het schoolsysteem jou aanspreekt wil dat nog niet zeggen dat jouw kinderen daar behoefte aan hebben. Ik zou kijken bij welk type onderwijs zij het beste tot hun recht zullen komen.
Een school verderop is natuurlijk niet ideaal, maar een school dichtbij is beslist geen garantie voor hordes vriendjes hoor!