Vechten of niet? kind met downsyndroom regulier

Not done

Niet meer expertise? Op een zmlk school lopen ook orthopedagogen/gedragskundigen rond, die ook de juffen begeleiden. Logopedie en fysiotherapie/ergotherapie is onder schooltijd.
En het is blijkbaar not done om te zeggen dat een juf extra belast wordt door bepaalde kinderen en dat andere kinderen daardoor minder aandacht krijgen.
Een zmlk is niet heilig, het zijn hele lastige keuzen en je wilt natuurlijk het beste voor je kind. Soms is het beter een trapje hoger, soms een trapje lager. Eigenlijk zou Jiske met een orthopedagoge eens wat dagen mee moeten kijken met de juf (video-opname) om te zien hoe het nu werkelijk gaat en waar de problemen liggen. Je kind is thuis vaak veel beter dan op school.

Hoe dan?

Rafelkap:"En het is blijkbaar not done om te zeggen dat een juf extra belast wordt door bepaalde kinderen en dat andere kinderen daardoor minder aandacht krijgen. "
Dat is helemaal prima 'done', maar dat zomaar zeggen gaat nergens over. Leg uit: Hoe dan?
"Op een zmlk school lopen ook orthopedagogen/gedragskundigen rond, die ook de juffen begeleiden. Logopedie en fysiotherapie/ergotherapie is onder schooltijd. "
Maar als een kind dat niet nodig heeft, waarom zou je dat dan opzoeken? Bovendien en nogmaals: ook het reguliere onderwijsprogramma is te combineren met dit soort therapiën.
Het kind van Jiske heeft logopedie buiten schooltijd, zoals duizenden lln in het regulier onderwijs dat hebben. Wat is het bezwaar daar tegen?
Leg uit?
"Eigenlijk zou Jiske met een orthopedagoge eens wat dagen mee moeten kijken met de juf (video-opname) om te zien hoe het nu werkelijk gaat en waar de problemen liggen."
Welnee. Als er werkelijk zo'n groot probleem is met dat kind, dan kan de juf dat zelf wel onder woorden brengen. Daar heb je geen video voor nodig.
Het enige argument dat geweest is, is dat de klas druk is. Tja, moet dat dan op de nek van dit kind geschoven worden? Kan dat kind trouwens niet naar een andere klas? Er zijn oplossingen genoeg, toch?
Groet,
Miriam Lavell

Expertise op zmlk

Gaat wel ietsjes verder dan wat jij noemt, Miriam. Die luiers worden aan de assistenten overgelaten.
Veelal zijn de leerkrachten hoger opgeleid (hbo master SEN, maar ook andere extra studies als orthopedagogiek, SPH, etc.). En ook: de meest getalenteerde pabo-studenten komen in aanmerking voor het SO. Dat wat voor een gemiddelde leerling éen stapje is, bestaat voor een ZML-leerling uit minstens tien stapjes. Die stapjes moet je zien en herkennen. Daar is de gemiddelde reguliere leerkracht niet voor opgeleid. Je mist dan dus kennis.
Er is volop beschikking over speciale methodes (te duur voor RO om ook maar ff aan te schaffen)die heus wel wat verder gaan dan nog meer kleuterversjes en leerkrachten maken gebruik van ondersteunende gebaren.
Oftewel: ze zijn minder snel handelingsverlegen, ze weten wat een leerling nodig heeft.
De video-interactie die Rafelkap noemt is een bijzonder effectieve methode om te zien in hoeverre en op welk gebied de juf handelingsverlegen is. Misschien doet ze het beter dan ze denkt, misschien zijn de hiaten heel eenvoudig op te lossen. Zij weet dat niet, maar zou een ambulant begeleider dat met haar bekijken, dan komen er bruikbare oplossingen.
Over een paar weken kan ik vast nog meer verschillen in expertise aanwijzen.

Trein

De leerkracht is de locomotief, de leerlingen zijn de wagonnetjes. Het laatste wagonnetje is altijd te zwaar. Haal dat laatste wagonnetje eraf, dan is weer opnieuw het laatste wagonnetje te zwaar. En ga zo door.
Iedere juf die het laatste wagonnetje te zwaar vindt, is eigenlijk niet goed opgewassen tegen het vak. Zij zou pas lekker kunnen werken als er geen leerlingen waren.

Onhanteerbaar gedrag

Die kinderen komen, op basis van hun gedrag, in cluster 4. Niet in 3.

Rookgordijn

Kaatje:"Dat wat voor een gemiddelde leerling éen stapje is, bestaat voor een ZML-leerling uit minstens tien stapjes. Die stapjes moet je zien en herkennen. Daar is de gemiddelde reguliere leerkracht niet voor opgeleid. Je mist dan dus kennis. "
Dat geloof ik (hoewel ik je optimisme over opleidingsniveau niet deel. Dat speciaal opgeleid zijn voor SO is een relatief nieuw verschijnsel. Een groot deel van de leerkrachten is niet anders opgeleid, nieuwe misschien wel, maar die gaan er ook het eerste uit met de bezuinigingen).
Blijft dat de interactie tussen kinderen op zichzelf een bijzonder effectieve manier van overdracht is. Dat wat je mogelijk mist aan gecoördineerde tussenstapjes uit het zmlk, win je aan interactie met de leerlingen in het ro.
Het is precies die keuze die je maakt en dat in de wetenschap (of met de acceptatie) dat het kind mogelijk het fundamenteel niveau niet haalt (hoewel dat niet eens gezegd is).
Kaatje "Er is volop beschikking over speciale methodes (te duur voor RO om ook maar ff aan te schaffen)die heus wel wat verder gaan dan nog meer kleuterversjes en leerkrachten maken gebruik van ondersteunende gebaren. "
Dat 'volop' en die gebaren, duidt op het geschikt zijn van de klassen voor een breed spectrum aan leerlingen met verschillende capaciteiten. Op een ZMLK is dat nodig, je weet maar nooit wie je volgende leerling wordt.
Voor de vraag of een individuele leerling op het RO kan blijven, is dat allemaal niet nodig. De leerling die zonder gebaren kan, de leerling die redelijk uit de voeten kan met het materiaal dat er op het RO is, de leerling die wat zou hebben aan een enkel onderdeel uit die speciale methodes. Dat laatste is geen probleem, kan wel worden aangeschaft, of kan zelfs van thuis komen.
Kaatje:"Oftewel: ze zijn minder snel handelingsverlegen, ze weten wat een leerling nodig heeft. "
Minder snel ten opzichte van de totale populatie. Dat wil allerminst zeggen dat het voor individuele kinderen meer te bieden heeft.
Kaatje:"De video-interactie die Rafelkap noemt is een bijzonder effectieve methode om te zien in hoeverre en op welk gebied de juf handelingsverlegen is. Misschien doet ze het beter dan ze denkt, misschien zijn de hiaten heel eenvoudig op te lossen. Zij weet dat niet, maar zou een ambulant begeleider dat met haar bekijken, dan komen er bruikbare oplossingen. "
Ik geloof dat allemaal best, maar het is bij elkaar een stuk duurder dan een stukje geschikte methode kopen (of lenen). Het is een rookgordijn in een concreet geval als dit. Juf hoeft geen vragen te beantwoorden over alle kinderen die in aanmerking komen voor cluster 3. Het gaat alleen maar om dit ene kind en wat dat kind nodig heeft of hoe dit kind invloed heeft op het werk van de juf.
Dat is niet zo ingewikkeld. Het ingewikkelder maken dan dat is nodeloos kostbaar en bovendien zo verhullend dat zicht op een doeltreffende oplossing alleen maar verder weg komt.
Groet,
Miriam Lavell

Klopt

Kaatje:"Die kinderen komen, op basis van hun gedrag, in cluster 4. Niet in 3. "
Maar de thuiszitters uit cluster 3 zijn thuis komen te zitten vanwege hun gedrag.
Groet,
Miriam Lavell

Ervaring

Behalve de opleiding van de juffen is er ook nog de ervaring. Een juf op het reguliere onderwijs kan natuurlijk niet bogen op jarenlange ervaring met 'andere' kinderen, dat kan je ook niet van haar verwachten en dat maakt ook de werkdruk zwaarder. De orthopedagogen in het s.o. zijn ook weer gespecialiseerd in 'ander gedrag' en 'andere' leermethoden.

Maar ik trek me terug uit deze discussie.

Jiske

Veel sterkte met je zoon ! En ik zou toch eens kijken naar ervaringsverhalen op een downsyndroomforum of iets soortgelijks, want hier lopen niet veel ouders rond met soortgelijke vragen.

Tegengeluid

Ik wilde alleen maar een tegengeluid laten horen.
Ik vind dat Miriam veel te absoluut is in haar uitlatingen. Zeggen dat de juf het moet kunnen terwijl ze het niet kan, dat is makkelijk achter een toetsenbordje. En dat je sch&%t hebt aan wat anderen denken, meegemaakt hebben of op dit moment doormaken is ook duidelijk.

Je kan wel blijven hakken daar in dat ivoren toetsentorentje, onderhand zou je toch echt veel meer bereiken als je je af en toe verlaagt tot normaal doen.

Teveel gevraagd, ik weet het.
Ik sluit me aan bij Rafelkapje, trek me terug.
En Miriam, vraag eens een spiegel aan Sinterklaas.

Argumenten

Deze discussie levert volgens mij genoeg argumenten om zelf een overweging te maken. Maar DE oplossing is er niet natuurlijk. Als ouder neem je alle overwegingen mee. Bij ons speelde ook nog mee dat de school deed alsof ze zaken op kon lossen maar dat bleek een wassen neus en misschien is het hier ook wel zo dat juf/school zegt zaken niet op te kunnen lossen en valt het uiteindelijk juist erg mee. Genoeg stof voor discussie dus. En las je er met de school niet uit komt kun je ook nog advies en bemiddeling vragen bij onderwijsconsulenten en die doen die plaatsingsperikelen de hele tijd.
http://www.onderwijsconsulenten.nl/

Er is er maar eentje met ervaring

Rafelkap:"Behalve de opleiding van de juffen is er ook nog de ervaring. "
Er is er maar eentje met voldoende ervaring in dit concrete geval, en dat is Jiske.
Individuele kinderen hebben niks aan algemene ervaring van professionals. Veronderstellen dat die algemene ervaring voor een individueel geval het verschil kan maken, doet alsof alle kinderen op elkaar lijken. En dat is nou juist niet zo.
"Een juf op het reguliere onderwijs kan natuurlijk niet bogen op jarenlange ervaring met \'andere\' kinderen,"
Er is niemand in het zmlk die ervaring heeft met het kind van Jiske. In die zin verschilt dat niet van wat RO juffen aan ervaring missen.
"De orthopedagogen in het s.o. zijn ook weer gespecialiseerd in \'ander gedrag\' en \'andere\' leermethoden. "
Die zijn ook in het RO in te huren, als dat al nodig is. Daarvan is niets gebleken.
"Maar ik trek me terug uit deze discussie."
Ik vind het best, al begrijp ik niet zo goed welke discussie je aan het voeren bent en waarom je doet alsof voor het kind van Jiske vanzelfsprekend opgaat wat voor jouw kind opgaat.
Mariette:"En dat je sch&%t hebt aan wat anderen denken, meegemaakt hebben of op dit moment doormaken is ook duidelijk."
Jij hebt geen ervaring met het kind van Jiske. Waarom doe je alsof haar kind net zo is als die van jou? Waarom verzet je tegen de mogelijkheid dat andere factoren bij dat kind een rol spelen.
Kaatje maakte een mooie vergelijking. Ik citeer:"De leerkracht is de locomotief, de leerlingen zijn de wagonnetjes. Het laatste wagonnetje is altijd te zwaar. Haal dat laatste wagonnetje eraf, dan is weer opnieuw het laatste wagonnetje te zwaar."
Zo is dat.
Maar ik ga nog een stap verder. Ik neem niet zomaar aan dat het kind van Jiske nu al het laatste/zwaarste wagonnetje is. Het enige wat om dat kind als soort vanzelfsprekendheid hangt is dat het down heeft.
Ik verzet me tegen de veronderstelling dat dat per definitie tot 'zwaar' of 'problematisch' leidt.
Annej:"En las je er met de school niet uit komt kun je ook nog advies en bemiddeling vragen bij onderwijsconsulenten en die doen die plaatsingsperikelen de hele tijd.

http://www.onderwijsconsulenten.nl/ "
Goede tip.
Groet,
Miriam Lavell

Mirjam

"Ik vind het best, al begrijp ik niet zo goed welke discussie je aan het voeren bent en waarom je doet alsof voor het kind van Jiske vanzelfsprekend opgaat wat voor jouw kind opgaat."
Ach ja, discussie, gesprek, het is maar hoe je het noemen wilt. En nee, ik heb nergens bedoeld dat het voor Jiske net zo gaat als bij mijn kind.
Ik ben het niet met alles met je eens Mirjam, maar ik word er een beetje moe van dit mitrailleurgeknetter, ik besteed liever deze tijd aan mijn kinderen
Kaatje, dank voor je bijval!

Ik vraag me trouwens af vanuit welke ervaring met cluster 3 onderwijs jij eigenlijk spreekt, je brengt alles puur theoretisch.

maar jij mag het laatste woord!

Ervaring

Miriam: "Individuele kinderen hebben niks aan algemene ervaring van professionals. Veronderstellen dat die algemene ervaring voor een individueel geval het verschil kan maken, doet alsof alle kinderen op elkaar lijken. En dat is nou juist niet zo."
En toch klopt dit helemaal niet. Ik ben al eeuwenlang harpjuf. Daarbij trek ik vooral leerlingen aan waar iets mee is. Mijn eerste ervaring met een ZML-leerling was een beetje het wiel uitvinden, maar ik heb kind uiteindelijk harp leren spelen. Zo'n zestig ZML-leerlingen later, beschik ik over een gigantische trukendoos. Nieuwe ZML-leerlingen hebben profijt van mijn ervaring, al lijkt er geen een op elkaar.
En volgens mij is dat waar in het onderwijs ook om gaat: hoe meer ervaring je hebt, hoe makkelijker kun je het individuele kind verder helpen.

Iets specifieker

Ik weet bij een nieuwe harpleerling nu vrij snel hoe en wanneer ik het notenlezen aan bod laat komen. Voor leren noten lezen kan ik op ongeveer tien verschillende manieren te werk gaan, plus nog allerlei combinaties en variaties.
Toen ik begon kende ik éen manier en éen moment van het beginnen met notenlezen. Algemene ervaring van de professional komt dus de individuele leerling ten goede.
De reguliere juf kent éen manier van leren lezen: in groep 3 met VLL. Als het niet lukken wil, ontstaat er een soort van paniek. De oorzaak wordt bij de leerling gezocht. De ZMLK-juf kent heel veel manieren en startmomenten van leren lezen. De trukendoos is groter.

Je haalt wat dingen door elkaar

Kaatje:"Zo\'n zestig ZML-leerlingen later, beschik ik over een gigantische trukendoos. "
Dat is heel fijn, maar die eerste heb je ook wat kunnen bieden.
Je vergelijking gaat overigens niet helemaal op. Je vergelijkt nu 1:1 onderwijs met onderwijs in een klas. Natuurlijk helpt ervaring bij het beter uitoefenen van je vak. Ondertussen is de stelling dat meer ervaren leerkrachten in het zmlk de doorslag geven voor een kind met down ten opzichte van een ro klas, te kort door de bocht.
In die vergelijking wordt de werking van de klas, de kinderen in de klas, genegeerd.
Dat kinderen zmlk kinderen in het regulier onderwijs tot meer komen dan in het zmlk onderwijs, is volgt uit onderzoek (nee, dat gaat natuurlijk niet over al die leerlingen). Kennelijk leren kinderen zoveel van elkaar dat de capaciteiten van de leerkracht daaraan ondergeschikt zijn.
Ben ik het weer heleaal met je eens dat een leerkracht met ervaring in de RO klas nóg meer resultaat zou kunnen boeken. Dat effect vervaagt als je de leerling naar zo'n leerkracht brengt door 'm uit die RO klas te halen en naar het zmlk te brengen.
Kaatje:"En volgens mij is dat waar in het onderwijs ook om gaat: hoe meer ervaring je hebt, hoe makkelijker kun je het individuele kind verder helpen."
Dat is een waarheid als een koe. Maar met alle ervaring van de wereld maak je de omgevingsfactoren van een zmlk klas niet goed.
Kaatje:"Toen ik begon kende ik éen manier en éen moment van het beginnen met notenlezen. Algemene ervaring van de professional komt dus de individuele leerling ten goede. "
Nee. Ja, je hebt ervaring opgedaan, maar dat is gelukt omdat je wilde weten. Wie niet wil weten, leert niks bij.
Kaatje:"De reguliere juf kent éen manier van leren lezen: in groep 3 met VLL."
Als de juf wil weten, kent ze er binnen de kortste keren meer. Maar het blangrijkste eigenlijk: Het leren lezen bij een kind met down hoeft helemaal niet om die juf te draaien. Jiske is er ook nog.
Vergelijk het met astma. Die van jou en die van mij. Alletwee dezelfde noemer en toch totaal verschillend. Wie heeft onze kinderen behandeld, begeleid, naar leren omgaan met en minder belemmering van geleid?
Precies: jij voor jouw kind en ik voor het mijne. Op aanwijzing van de dokter. Iemand met veel ervaring, maar toch geen specialist op het gebied van jouw eigen kind.
Het voornaamste verschil: die dokter schaamt zich daar niet voor. Die zegt het gewoon. Probeer dit, let op dat, laat me weten hoe het gaat en als je wat nieuws gevonden hebt. Succes en ik hoop je het komende half jaar niet meer te zien.
Als het dan al ingewikkeld is voor juffen om meer te kunnen dan 1 trucje, laat dan dan aan de ouders over. Als dat al nodig is trouwens. Het onderwijs verlangt niet van dit kind dat het een bepaald lesniveau haalt.
Groet,
Miriam Lavell

Niet door elkaar, maar uit elkaar

Ik zeg alleen maar dat de expertise en de ervaring van SO-leerkrachten er wel degelijk is én dat dit ten goede zal komen van de individuele (zorg-)leerling. Daarmee heb ik nog niets gezegd over het kind van Jiske.
Uit allerlei (vooral Vlaamse) onderzoeken blijkt dat inclusief onderwijs, dus het kind met down in de reguliere klas, voor iedereen alleen maar voordelen heeft.
Er zijn drie zorgpuntjes: 1. ouders denken dat hun kind tekort zal komen. Onderzoek bestrijdt dat. 2. het kan nadelig zijn voor het zelfbeeld van de zorgleerling omdat hij zo duidelijk anders is. Een competente leerkracht kan dit voorkomen. 3. de leerkracht kan denken dat hij niet competent is om dit kind in zijn klas te hebben. Hiervoor bestaat de mogelijkheid van video-interactie, waarbij de AB van onschatbare waarde kan zijn.

Oke

Dan zijn we het weer eens.
Kaatje:"Er zijn drie zorgpuntjes: 1. ouders denken dat hun kind tekort zal komen."
Dat is het grootste probleem van de praktijk van na de rugzak. Niet alleen leerkrachten en scholen, maar ook ouders zijn in toenemende mate gaan denken dat het stempel 'zorgleerling' goed is voor kinderen. Dat ze tekort gedaan wordt als ze dat niet krijgen.
We hebben nu dus te maken met een onderwijscultuur waarin (vooral jonge/nieuwe) ouders met die gedachte het onderwijs instromen of gebruiken, terwijl dat onderwijs nu weer terug naar de periode van voor de rugzak moet: problemen oplossen in de klas.
"2. het kan nadelig zijn voor het zelfbeeld van de zorgleerling omdat hij zo duidelijk anders is. Een competente leerkracht kan dit voorkomen."
Eh.. tja. Ik ben ervan overtuigd dat dat probleem zich niet beperkt tot zorgleerlingen. Pesten is een groot en nog steeds onbegrepen probleem op scholen. Leerkrachten hebben daar meer stimulerende invloed op dan ze denken.
"3. de leerkracht kan denken dat hij niet competent is om dit kind in zijn klas te hebben. Hiervoor bestaat de mogelijkheid van video-interactie, waarbij de AB van onschatbare waarde kan zijn."
Ja, dat kan.
Maar wat ook kan, en dat komt volgens mij veel vaker voor, is dat de leerkracht helemaal niet over zichzelf nadenkt maar alleen maar over dat kind of zelfs de hele klas. "Ik heb een drukke klas, hoe kan ik daar in snijden, nou die heeft een rugzak en moet daarom dan maar weg'.
Precies daarom gaf ik al aan dat die leerkracht eerst maar een duidelijk moet maken wat de problemen met dit kind zijn. Ik denk dat die er niet zijn. Het hooguit via de band 'ik heb een drukke klas en dan is helpen met een trui aantrekken nog een extra belasting'.
Een video-interactie met dit kind gaat dan ook niet helpen. Dat verandert het probleem, de drukke klas niet. Het verandert ook niets aan het feit dat dit kind geholpen moet worden bij het aantrekken van zijn trui (liefst niet binnenste buiten).
Een video-interactie gericht op dat kind zonder dat vooraf helder is wat de problemen zijn, bevestigt juist eens te meer dat de problemen wel bij dit kind moeten horen. Het heeft down, dussss...
Groet,
Miriam Lavell

Reactie

Karmijn, goede tip, ik wil gaan afspraken met de AB-er.
Helaas zijn de leerkrachten die zoon gehad heeft en die positief waren weg. Over het team weet ik niets.
Met de IB-er is goed te praten. We gaan snel een gesprek organiseren.

Evalyn, het is waar dat mijn emoties niet de hoofdrol mogen spelen, maar zoon zal toch ook merken als hij niet echt meer welkom is.

Rafelkap, ik heb ook de overweging gemaakt een combi ro so te maken, maar of dat zoon ten goede komt?
Op fora voor ouders met ds geven ouders snel op valt mij op, dus daar heb ik in dit geval niet veel aan.

Kaatje 66, wat een mooi verhaal, goed om te lezen!

K. Heksenvet, wat zeg je dat mooi (wagonnetjes), die zal ik nooit vergeten.

Anne, ik overweeg zeker een onderwijsconsulent in te schakelen, geweldige link, ik kende deze niet.

Mirjam, bedankt voor alle info. Geeft mij veel zekerheid in het gesprek.

Vandaag even doorgevraagd: zoon is niet het laatste wagonnetje, geeft geen last voor juf of in de klas, maar juf en rugzakjuf voelen zich handelingsonbekwaam. Zoon staat stil (in hun ogen), gaat zelfs achteruit (in hun ogen). Zij hebben het idee er niet uit te kunnen halen "wat er in zit", wat ze ook proberen.
Vooral het lezen gaat niet goed. Op so zouden er meer handen/materialen zijn dit aan te pakken. En zou hij daar niet gelukkiger zijn, vragen zij zich af.
Ook moet hij voor de overstap naar groep 4 veel zelfstandiger kunnen werken (Daltononderwijs), dit pakt hij ook niet goed op. Heeft veel aansturing/uitleg nodig.

Groet,
Jiske

Wat dingen

Jiske:"Zoon staat stil (in hun ogen), gaat zelfs achteruit (in hun ogen). Zij hebben het idee er niet uit te kunnen halen "wat er in zit", wat ze ook proberen. "
Misschien is het wel veel verstandiger om te accepteren dat de grootste sprongen vooruit al gemaakt zijn. Dat betekent niet dat er niks meer kan komen, misschien wel dat de vooruitgang niet noemenswaardig zal zijn op de schaal van Cito.
Geeft niet. Als er iemand is die vooral voor zichzelf en zijn eigen belang naar school gaat, dan is dat Jiskezoon wel. Hij hoeft geen diploma.
Jiske:"Op so zouden er meer handen/materialen zijn dit aan te pakken. "
Daar zou ik dieper op ingaan als ik jou was. Zie http://www.downsyndroom.nl/cms/publish/content/showpage.asp?pageid=1504 en http://www.leraar24.nl/video/2518
Ik weet niet hoeveel begeleiding hij nu krijgt op school, of wat er af gaat door de bezuinigingen (die zijn er nu nog niet!). Misschien moet je zelf meer doen. Thuis vas vooruit werken aan lesjes in de klas.
"En zou hij daar niet gelukkiger zijn, vragen zij zich af. "
Hij is niet ongelukkig, toch? Hoezo nóg gelukkiger dan? Maak duidelijk dat je je realiseert dat de lessen op het RO mogelijk minder specifiek op hem zijn toegepast, maar dat je dat eventuele verlies inruilt voor de voordelen van het verkeren in een reguliere klas. Misschien minder leren van de juffen, maar zeker meer leren van de leerlingen.
"Ook moet hij voor de overstap naar groep 4 veel zelfstandiger kunnen werken (Daltononderwijs)'
Nee. Dat hoeft hij helemaal niet. Dat is een eis die de school niet kan en mag stellen. Daarmee zouden gehandicapten als Jiskezoon per definitie van dit schooltype zijn uitgesloten en dat is discriminerend.
De school zal hem moeten blijven begeleiden.
Groet,
Miriam Lavell

M. lavell

"Misschien is het wel veel verstandiger om te accepteren dat de grootste sprongen vooruit al gemaakt zijn. Dat betekent niet dat er niks meer kan komen, misschien wel dat de vooruitgang niet noemenswaardig zal zijn op de schaal van Cito."

Mee eens. Maar ik heb ook het idee dat zij veel stappen die hij maakt niet zien. Ik vind dat hij wel vooruit gaat, zelfs met lezen. Ik weet ook zeker dat hij ooit zal gaan lezen, al duurt dat wellicht nog een aantal jaren. Ik denk ook dat hij veel druk voelt met die lesjes, dat stokt het proces.

Jiske:"Op so zouden er meer handen/materialen zijn dit aan te pakken. "

Ik weet niet hoeveel begeleiding hij nu krijgt op school, of wat er af gaat door de bezuinigingen (die zijn er nu nog niet!). Misschien moet je zelf meer doen. Thuis vas vooruit werken aan lesjes in de klas.

Juf is niet voor thuis werken. Kind moet dan rusten volgens haar. Ook is zij niet zo bereid tot samenwerken met ons. Via rugzakje krijgt hij dagelijks een uur individuele aandacht. Te weinig vinden zij.

"Hij is niet ongelukkig, toch? Hoezo nóg gelukkiger dan?"

Moet erg lachten hierom, inderdaad, moet dat dan, nog gelukkiger? Het gaat gewoon erg goed met hem, hij gaat zingend naar school!

"Maak duidelijk dat je je realiseert dat de lessen op het RO mogelijk minder specifiek op hem zijn toegepast, maar dat je dat eventuele verlies inruilt voor de voordelen van het verkeren in een reguliere klas. Misschien minder leren van de juffen, maar zeker meer leren van de leerlingen."

Ga ik zeker doen!

"Ook moet hij voor de overstap naar groep 4 veel zelfstandiger kunnen werken (Daltononderwijs)\'

"Nee. Dat hoeft hij helemaal niet. Dat is een eis die de school niet kan en mag stellen. Daarmee zouden gehandicapten als Jiskezoon per definitie van dit schooltype zijn uitgesloten en dat is discriminerend.

De school zal hem moeten blijven begeleiden."

Juf stelde dat echt als voorwaarde. Maar dat zou inderdaad wel raar zijn eigenlijk. Er zijn ook kinderen met ADHD bijvoorbeeld, die blijven vaak toch ook nog aansturing nodig hebben?
Maar goed, al zouden ze dat moeten, kunnen ze het? Er zijn echt weinig handen in zo'n klas, en nog meer kinderen die aandacht nodig hebben.

Groet,
Jiske

Drempels nemen

"Ik weet ook zeker dat hij ooit zal gaan lezen, al duurt dat wellicht nog een aantal jaren. Ik denk ook dat hij veel druk voelt met die lesjes, dat stokt het proces. "
Ken je dit http://www.taalpilots.nl/attachments/2276248/101122_Kwaliteitskaart_Alternatief_leerlingrapport_(site)_(1).pdf
Het is niet erg om juf op ideeën te brengen. Vraag welke uitkomst ze verwacht. Misschien verwacht ze wel te veel. Die link geeft aan hoe het rapport van zorglln op het S(O al een tijdje wordt bijgehouden en hoe dat voortaan ook in het RO moet.
Geen voortgang zien leidt tot bijstellen van de curve, waarschijnlijk wordt de uitkomst lager. Er is niets dat dwingen voorschrijft dat die uitkomst hoger zou moeten zijn.
"Juf is niet voor thuis werken. Kind moet dan rusten volgens haar. Ook is zij niet zo bereid tot samenwerken met ons."
Geef haar (of die IB-er) eens de link van dat filmpje. Je hoeft juf niet af te branden, maar dit idee zal ze (eventueel met hulp van de IB-er, de directie of de onderwijsconsulent) bij moeten stellen.
Hou je zelf een dagboekje bij van je zoon? Zo niet, doe dat dan eens. Ik denk dat juf van haar stoel valt van verbazing van de tijd die je buiten school ook nog eens bezig bent met leren en begeleiden (taal, spreken, herkennen, etc.). Het is, stel ik me zo voor, de hele dag bijna zo intensief als met een baby op wakkere momenten (praten, voelen, kijken, uitleggen wat er gaat gebeuren).
"Via rugzakje krijgt hij dagelijks een uur individuele aandacht. Te weinig vinden zij."
Wie geeft die begeleiding, de IB-er? Als het een ander is, heb je daar dan wel eens overleg mee?
"Maar goed, al zouden ze dat moeten, kunnen ze het? Er zijn echt weinig handen in zo\'n klas, en nog meer kinderen die aandacht nodig hebben. "
Natuurlijk kunnen ze het. Blijf logisch nadenken. Juf beroept zich op zelfstandigheid en het Daltonsysteem. Dat mag daar bij horen, maar als het op een niet daltonschool voor alle kinderen anders kan, dan kan het op deze school voor eentje best anders.
Twijfel niet aan kunnen. Het gaat over weten en willen. Over drempels nemen.
Neem contact op met de onderwijsconsulent. Dat kan flink helpen.
Groet,
Miriam Lavell

Het geluk van je zoon staat voorop

Hier heb ik al enige jaren ervaring vanaf de zijlijn: bij mijn dochter zit een jongen met downsyndroom in de klas op regulier onderwijs. En dat gaat heel goed! Hij is wel wat ouder dan zijn klasgenoten (11 in groep 6) maar hij doet het prima! Zoals hiervoor al regelmatig gezegd is volgt hij zijn eigen programma, krijgt regelmatig begeleiding door verschillende peuten, er is een een ambulant begeleider en er zal misschien nog wel meer zijn (zo precies weet ik het niet). Maar wat mij erg opvalt, iedere keer weer, is dat hij gewoon meedraait in de klas. Uiteraard weten ze allemaal dat hij niet op het zelfde sociale niveau zit als de rest, maar dat maakt niet uit. Hij heeft wekelijks speelafspraakjes en komt ook gewoon op verjaaardagspartijtjes, kortom, hij hoort er helemaal bij. Zijn spraak is niet al te duidelijk, maar inmiddels is de hele klas er zo aan gewend dat dat geen problemen meer oplevert. Ik vind het zowel voor hem als voor de rest van de klas een enorme verrijking.
Maar: dit alles valt en staat natuurlijk met de inzet va school. Als die er niet positief in staat lukt het niet. Ik krijg uit jouw berichtjes vooral het gevoel dat juf het moeilijk te verkroppen vindt dat ze geen of weinig vooruitgang ziet. En ik kan me dat heel goed voorstellen, als juf is dat je doel toch, kinderen vooruit helpen. Maar hij kan ook vooruitgang boeken op andere gebieden dan lezen en schrijven. Zo gaat deze jongen sociaal heel goed vooruit. Vorig jaar kwan hij nauwelijks tot samen spelen (naast elkaar ipv met elkaar), dit jaar gaat dat samen spelen al veel beter! Hij kan beter tegen zijn verlies, leert dat hij fysiek veel sterker is dan de rest en dat hij daar rekening mee moet houden. Sinds kort kan hij alleen fietsen (veel geoefend op school ook, met verkeersles). En bovenal heeft hij plezier!
Ik hoop dat je juf duidelijk kunt maken dat je zoon het meest gebaat is bij een omgeving waarin hij geaccepteerd is en waarin hij zich op alle vlakken kan ontwikkelen. En waarschijnlijk zal hij niet op alle vlakken tegelijk stappen kunnen maken. Misschien komt het lezen bij hem inderdaad later, maar is hij ondertussen wel al ver in sociaal opzicht.
Sterkte en wijsheid!
Engeltje

Toch ook reageren

Ik ben slechthorend en heb altijd regulier onderwijs gehad terwijl ik waarschijnlijk ook wel op speciaal onderwijs had gekund.

Hiervoor moesten de docenten zich af en toe aanpassen ja, onderdeel van je beroep hoor. Mijn moeder heeft regelmatig voor mij dingen moeten regelen zoals logo op school, rt en voorlezen bij luistertoetsen en regelmatig leverde dat strijd op, voor mijn moeder, niet voor mij. Ik heb daar nooit last van gehad en ik denk dat je zoon dat ook niet zo snel zal hebben.

Al moet ik zeggen dat ik 1 keer een docent Engels had die na een gesprek met mijn moeder mij het hele jaar 6en gaf voor alle wat ik deed.... Ik weet nog steeds niet wat mijn moeder gezegd heeft, maar het is vast niet aardig geweest

Als je zoon gelukkig is, dan zou ik ervoor vechten, dan maar een zeikouder! Je kind is het allerbelangrijkste, jammer dat de school dan moeite heeft met jou. En Mirjam heeft al een heleboel praktische argumenten gegeven waar ik zeker achter sta. De juf moet maar beter haar best doen! En als het haar niet lukt, dan help je maar een handje (deed mijn moeder vroeger ook)