Veeleisende vriendinnen

Herkenbaar

Hoi, Ik zie hier ongeveer hetzelfde. Dochter even oud en ook in groep 4. Er is een meisje in haar klas, dat niet zo mondig is en in de groep vaak alleen is (nu al 2 jaar). (De leerkracht zegt : Is er iemand die met X wilt spelen, bij wie mag ze meedoen).Mijn dochter vindt dat dan zielig voor haar en biedt aan om met haar te spelen.

Echter vind ze zelf ook dat ze met anderen ook af wilt spreken.
Ik heb met mijn dochter hierover gesproken en gezegd dat ze zelf mag weten met wie ze wilt spelen. (Ook al zegt de leerkracht: Is er niemand die met X wilt spelen, bij wie mag ze meedoen). Als ze geen zin heeft om dit te doen, mag ze vrij zijn om dat te zeggen vind ik.
Ze heeft een enorm grote vriendengroep en zoals ze zelf ook zegt, die wil ze niet kwijt. Of in haar woorden :" straks denken ze dat ik ook zo'n deusje ben, en willen ze met mij ook niet meer spelen".

Ik vind dat het welzijn van je kind voorop moet staan, heeft je dochter er geen problemen mee prima, maar ze moet zich niet verantwoordelijk gaan voelen voor de andere.(nu nog even niet, laat ze lekker kind zijn)

Hmmm...

Gabbertje: "Of in haar woorden :" straks denken ze dat ik ook zo'n deusje ben, en willen ze met mij ook niet meer spelen".

Jammer dat de groepsdruk zo enorm kan zijn. Jammer dat je eigenlijk niet zelf mag weten met wie je gaat spelen, anders lig je eruit. In MIJN ogen zijn dat geen vriendschappen, maar goed, ik ben dan ook geen kind meer (ik snap er soms niks meer van

Overigens had ik ook tegen mijn dochter gezegd dat ze vrij moet zijn met wie ze gaat spelen. Dat beslist niet een ander voor haar. Eigenlijk zou de leerkracht het niet moeten vragen, maar haar in een groepje neer moeten zetten (als ze een opdracht gaan doen of zo).

Heel herkenbaar

Ik had dit bericht ook kunnen schrijven. Dochter (8) wordt heel erg geclaimd door een vriendin.
Ze hangt letterlijk en figuurlijk de hele dag om dochter heen, wil non-stop afspreken, belt de godganse-tijd en saboteert dochters vriendschappen met anderen.
Het meisje is ook erg dominant en mijn dochter meegaand, ze vind het heel moeilijk om nee te zeggen.
Ik heb ingegrepen. Vooraf heb ik me afgevraagd of ik dat eerst met de moeder van het meisje moest bespreken, ik heb ervoor gekozen om dat niet niet te doen omdat die moeder nogal zweverig en m.i. onrealistisch is in veel opzichten. Bovendien was het me duidelijk dat moeders er geen probleem in zag.
Mijn maatregelen:
-Ik heb met dochter afgesproken dat ze niet vaker dan 1 x per week met het meisje af mag spreken. (ze zagen elkaar zo'n 5 x p.wk. na schooltijd! en dat was voor het meisje meestal nog niet genoeg.
-Bij speelafspraakjes die hier plaats vinden zorg ik er zoveel mogelijk voor dat er nog een meisje mee gaat zodat dochter niet compleet is overgeleverd aan het meisje. (Het claim-meisje word hier meestal best boos om en zegt dan 'nee ik wil niet dat X ook mee gaat want ik wil alleen met jou spelen...' Jammer dan.)
-Ik heb zowel op school als op de BSO een gesprek hierover gehad. Zij waren met mij eens dat dit een ongezonde vriendschap was en we hebben afgesproken dat die twee zoveel mogelijk uit elkaar worden gehouden.
Dat betekend: niet naast elkaar zitten en bij activiteiten zoveel mogelijk splitsen.
-Telefoontjes van het meisje worden, met dank aan nummerherkenning, niet meer beantwoord. Dat klinkt misschien grof maar ik wens niet op zaterdag om zondag om 9.00 uur in de ochtend gebeld te worden door een meisje van 8 die mijn dochter voor de rest van de dag wil opeisen.
-Rolspellen gedaan met dochter om 'nee zeggen' te bevorderen. Gesprekken met dochter gehad over grenzen etc.

Inmiddels gaat dochter weer veel om met haar andere oude vriendinnen. Ik heb gezien dat ze daar ontzettend van opleeft, ze speelt met hen een stuk vrijer en heeft binnen die vriendschappen veel meer ruimte. Ze zit nu weer lekker in haar vel. De maatregelen blijven dus van kracht. Ik blijf het goed in de gaten houden.