Verschil in rapportcijfers

Beleid van de school

Er zijn scholen die als beleid hebben dat ze geen hoger cijfer dan een acht geven. Er zijn scholen die gewoon het gemiddelde geven van de toetsen/afsluiting hoofstuk van de methode.
Ik heb een directeur van de eerste groep gevraagd waarom. Hij zei dat niemand alles goed doet, dus een 8 is mooi genoeg voor een kind dat goed presteert.
Mijn dochter zit op een school uit de tweede groep en krijgt gewoon een 10 voor topo als ze alle toetsen foutloos heeft gemaakt.

Niet lager dan 4 en gewoon een 10

Wij hebben op school de afspraak dat er geen lager cijfer dan een 4 op het rapport komt. Dat vind ik een goede regel. Je kunt toch geen 1 of 2 op het rapport van een basisschoolkind zetten!!
We gaan gewoon tot 10. Iemand die gemiddeld een 10 heeft voor topo of geschiedenis (en die zijn er zeker) die hebben dan ook recht op een 10 op hun rapport. Waarom dan een 7,5, dat snap ik echt niet hoor.

Waarom niet, geerke?

Alles goed is alles goed, dus een 10. Waarom kan dat op een rapport van het VO wel en op de basisschool niet? Bij mijn zoon hebben ze geen cijfers maar zeer goed, goed enz. op het rapport. Behalve voor de toetsen Engels en Topo, daar krijgen ze percentages te horen. Zoon komt dit jaar altijd met 100% score thuis. Dus op zijn rapport staat 100%, of te wel een 10. Het lijkt mij knap frusterend, heb je juist goed je huiswerk geleerd, alles goed en krijg je "maar" een 7.5.

Sorry geerke, ik bedoel tirza g.

Het is vrijdag he, de weekend blues slaat toe.

Kaatje43

Lees de posting van Geerke (vóór die van mij) eventjes , dan snap je denk ik wat ik bedoel. Geerke vindt een 10 (alles goed) wél kunnen, maar een 1 of 2 (alles fout) niet. Nou, dat vind ik wonderlijk. Als het ene kan, kan het andere ook.

Tirza

Tirza

Geen 1 of 2 op een rapport snap ik wel, daarmee geef je een kind zo'n opdonder 'jij kan er echt helemaal niks van!' dat de kans dat hij de moed voor dat vak helemaal laat zakken (en dus niks meer doet) erg groot is.

Of niet

Of hij raakt zó gemotiveerd, dat hij er voor gaat. Het is natuurlijk op te vangen met meerdere toetsen. Een rapportcijfer is toch nooit gebaseerd op maar 1 toets (mag ik hopen). Ik mag toch aannemen dat je na de eerste 1 bij het proefwerk als docent aan de slag gaat met de leerling om een volgende toets hoger te laten zijn.

Tirza

Tirza

Het zou kunnen dat een kind erdoor gemotiveerd raakt, maar de meesten die zulke slechte cijfers halen zijn zwakke leerlingen en die hebben vaak al veel teleurstellingen achter de rug op leergebied en het is zo frustrerend je best te doen en tóch weer de slechtste cijfers van de klas te halen, Ik heb een klas vol leerlingen die deze ervaringen hebben en hun verhalen zijn vaak erg schrijnend. Ook heb ik een zoon die zeer gedemotiveerd raakte door slechte cijfers voor vakken waar hij keihard voor leerde en dan had je nog van die leuke leerkrachten die zeiden "ik zie dat je het weer niet geleerd hebt..." (een opmerking die je als leerkracht noóit mag maken, vind ik), ook hij raakte niet gemotiveerd door slechte rapportcijfers, werd er alleen heel verdrietig van en liet de moed zakken.

Helemaal met reina eens

'ik zie dat je het weer niet geleerd hebt'

Oja?
Verborgen camera zeker?

Je ziet als leerkracht alleen een teleurstellend cijfer, maar niet hoe dat is ontstaan.

tonny

Wel een 10, maar ook een fictieve 6 (die eigenlijk een 1 is)

Bij ons geven ze gewoon een 10. Hoe laag ze eindigen, dat weet ik niet, hier niet aan de orde. Mijn oudste (gr. 8) heeft al jaren meerdere 10-en op z'n rapport, aangevuld met wat cijfers tussen de 8 en 9. Voor mij hoeft een 10 niet, maar als zoon voor als z'n topo, geschiedenis of dictee's alleen maar 10-en haalt, dan is het wel zo eerlijk omdat te vermelden.

Zoon heeft voor gym en knutselen een fictieve 6. Eigenlijk is het beide een 1 waard, maar omdat zoon zowel qua fijne als grove motoriek een niveau van een kleuter heeft vinden wij (en de juf ook) het oneerlijk om hem tevergelijken met klasgenoten (hij heeft ook nog een klas overgeslagen). Eerst hebben ze een aantal jaren voor beide vakken een 5 op het rapport gezet, maar wij hebben gevraagd of dat een 6 mocht worden omdat het het zo raar staat tussen de 10-en en 9-es. Vonden ze prima. Iedereen weet hoe het zit. Voor schrijven heeft zoon ook een 6, maar dat is dan wel een reeel cijfer.

Zoon gaat na de zomer naar een gymnasium brugklas en we zijn 'm al hard aan het voorbereiden dat daar een 7 normaal is. Zulke hoge cijfers zullen er waarschijnlijk niet meer in zitten. Hij zegt dat hij ze wel gaat halen. Ook zal hij bij een vak als techniek en gym nu wel misschien een onvoldoende op z'n rapport krijgen. Ik ben wel van plan om dit straks te gaan aankaarten op het VO met de vraag of ze er daar ook niet een fictieve 6 van kunnen maken. Of anders desnoods een 5, maar geen 4. Hij heeft echt een enorme motorische achterstand (kan bv. geeneens een knoop dicht maken van een bloes of zonder de leuning vast te houden van de trap af) die hij volgens het revalidatie centrum nooit meer inhaalt.

Toch niet helemaal eerlijk astrid

Er zullen best kinderen in de klas zijn die dyslectisch zijn. Krijgen die dan een 6 voor spelling als ze hun best doen, terwijl ze voor dictees een 4 halen?
Ik snap jouw gedachtengang wel hoor. Jouw kind kan er niets aan doen. En dat is precies de reden waarom sommige scholen kiezen om geen onvoldoendes op een rapport te zetten.
Het lastige blijft dat ouders dan niet altijd in de gaten hebben dat hun kind helemaal geen voldoende niveau heeft.

Inconsequent

Ik vind als een kind gemiddeld een 10 staat dat hij of zij dan ook echt een 10 moet krijgen ja. Bij max een 8 maakt het dus niet uit of je een 8, 9 of 10 haalt voor je toets, dat lijkt me niet echt motiverend!
Maar nee, niet bij een basisschoolkind een 1 of 2 op het rapport. Is dat inconsequent? Misschien, maar ik denk dat het aantal kinderen dat door een 2 gemotiveerd raakt, bar klein blijkt te zijn tegenover het aantal kinderen dat hierdoor juist gedemotiveerd wordt. Als het lager dan een 4 is vertel ik dat er wel bij aan ouders, en zet ik er een stimulerende zin bij, maar ik ga geen 1 of 2 op het rapport zetten van zo'n jong kind. Ja, het VO is toch een beetje anders, vind ik. Kinderen zijn ouder, het cijferbeleid mag iets harder misschien.
En je kunt er soms álles aan doen als leerkracht, het is niet een garantie dat een kind de volgende toets een beter cijfer haalt. Omdat het niet altijd van jou als leerkracht afhankelijk is.

Schrijven

Wat wij op het rapport hebben staan:
"Netheid bij het schrijven" goed-ruimvoldoende-voldoende-matig-onvoldoende
"Inzet bij het schrijven" goed-ruimvoldoende-voldoende-matig-onvoldoende
Zo kun je aangeven dat de netheid bij schrijven van een kind misschien matig is, maar de inzet goed!

Handvaardigheid, tekenen en gym

Bij handvaardigheid en tekenen hebben we zowel het kopje "interesse" als "afwerking".
Bij gym hebben we de kopjes "turnen" en "spel" en "inzet".

Op het vo

gaat dat anders zijn Astrid, ténzij hij een aantekening heeft. Dus: een doktersverklaring. Dan krijgt hij misschien zelfs wel vrijstelling.
Bij dyslectie gelden hele andere regels, dat wordt niet als handicap erkend.

Tirza

Tirza

Ernstige dyslexie geldt wel als handicap. Spelling mag bij een schriftelijk examen niet worden meegerekend, het kind heeft recht op extra (lees)tijd bij toetsen etc. Sommigen mogen zelfs alles met een dyslexieprogramma op de computer doen, dan kunnen ze teksten laten voorlezen.
De rapportcijferdiscussie woedt op zo ongeveer elke school, denk ik. Pedagogisch cijferen is bij gym misschien in bepaalde gevallen bespreekbaar. Ik heb zelf een leerling met een motorische achterstand, zijn hoge gymcijfer is puur voor zijn geweldige inzet. Hij weet dit ook. Maar voor eindexamenvakken als Nederlands, Engels en wiskunde zou ik een pedagogisch cijfer ronduit contraproductief noemen. Wat heeft een kind aan een voldoende voor een vak dat hij/zij niet beheerst? Dan val je toch later bij het examenprogramma alsnog door de mand?
Groetjes
Massi
PS: Als een kind echt gemiddeld een 1 of een 2 staat voor bepaalde vakken, lijkt het me eerder verstandig om eens te kijken of het kind wel op het juiste niveau zit.

Nog even over die fictieve 6

Dat ik een 6 voor gym e.d. mooier vind staan tussen ie hoge cijfers was meer iets wat wij zelf dachten, maar wat je natuurlijk niet echt kan uitspreken. Was meer als grap bedoeld. Zou wel erg arrogant zijn. We hebben het wel overigens wel genoemd, de juffen zagen er de humor wel van in.
Wat de werkelijke reden is dat ik eigenlijk vind dat hij een 6 waard is voor gym e.d. . Een 5 voor gym vind ik eigenlijk niet kunnen. Naar verhouding naar wat hij fysiek in staat is doet hij het eigenlijk prima. Ik vind ook dat je een kind niet naar leeftijd moet beoordelen, maar ook moet kijken naar zijn of haar fysieke vermogen. Naast zijn motorische achterstand is hij ook nog autistisch, dus van een spelletje volleybal o.i.d. snapt hij werkelijk niks. Voor inzet bij gym heeft hij een 8, want hij doet wel overal aan mee. Z'n klasgenoten verdienen voor gym trouwens wel een extra punt, want die helpen 'm werkelijk overal bij!

Een 6 i.p.v. een 5 is overigens nooit een discussie punt tussen de juffen en ons geweest. Werd zo gegeven.

Pelle, waarom geen 8 of vmbo-basis?

"Wat moet een kind dan dat straks naar het vmbobasis gaat? Die haalt wrs geeneens een 8 of misschien voor gym?" Pelle, bedoel dat zo'n kind op de basisschool geen acht haalt of straks op het VMBO?

Verder ben ik het met Tirza eens. Een 10 geven is ook een 1 of 2 geven. Alleen de vraag is natuurlijk als een kind inderdaad een 2 op zijn rapport zou staan (gemiddelde van meerdere toetsen!) dan is er natuurlijk wel werk aan de winkel, want dan is het waarschijnlijk geen kwestie van beter zijn best doen. Óf binnen de huidige school via Interne begeleiding naar een oplossing zoeken óf als het voor meerdere onderdelen is, is misschien speciaal onderwijs een betere oplossing. Want dat zo'n kind daar niet gelukkig van wordt, lijkt mij duidelijk.
En verder zal een kind wat op de basisschool hoog scoort, natuurlijk minder hoog scoren op het VO. Alleen al omdat hij dan de stof op zijn niveau krijgt aangeboden. Mijn oudste heeft dat ook ervaren. Het was een harde dobber om dus niet meer alleen hele hoge cijfers te krijgen. Van zijn eerste onvoldoende was hij in de brugklas behoorlijk ziek. Maar daar worden ze hard van hoor.

Een 8 voor gym

zag ik op het rapport van mijn oudste. Ik kwam niet meer bij. Als je nagaat dat hij toen hij in de kleuterklas zat remedial gym heeft gekregen omdat de juf hem zo "aards" vond. En dat is hij nog steeds. Toen ik aan hem vroeg hoe hij dat in 's hemelsnaam voor elkaar had gekregen, zei hij met een grote grijns dat als je de gymjuf goed helpt met sjouwen dat dat ook meetelt in je cijfer. Zo kan het dus ook. Volgens mij telt dus werkhouding heel erg mee met dat soort vakken. Met handvaardigheid hetzelfde verhaal. Maar 3 x in je vinger zagen met handvaardigheid is ook knap, is wel een 7.5 waard. Ach sommigen zijn met meerdere linkerhanden geboren.

Helemaal mee eens massi

Je kunt natuurlijk niet voor de examenvakken pedagogisch cijferen. Waar blijf je dan met de kwaliteit van het onderwijs?

Objectieve versus subjectieve cijfers

De Nederlandse cijferschaal is behoorlijk extreem aan de uiteinden. Wat bij ons een 8 is, dat is in andere landen een A (het hoogste wat je kunt halen). En wat bij ons een 4 is, dat is een F (het allerlaagste). Als je eenmaal "op niveau" zit (dus niet meer op de basisschool), dan haalt nog slechts een zeer klein percentage gemiddelde scores hoger dan een 8, en iedereen met lager dan een 4 wordt naar een lager niveau gestuurd.

Geen wonder dat deze schaal zich bij subjectieve beoordeling "vanzelf" beperkt tot een wat redelijkere, minder extreme schaal. Ongeveer van 4 tot 8. En om "inzet" te belonen wordt het minimum dan vaak nog verhoogd tot 5 of soms tot 6.

Subjectieve cijfers liggen bijna altijd dicht bij elkaar, omdat de "objectieve" cijferschaal zo extreem is. Subjectieve cijfers heb je bij gym, bij handvaardigheid, bij muziek, maar ook bij spreekbeurten en later bij je literatuurtentamen en zelfs bij je afstudeerpresentatie.

Meestal geldt dat dat zowel hele lage als hele hoge cijfers niet gegeven worden. Dat vind ik ook best redelijk. Bij goede docenten geldt dat als een leerling duidelijk boven de verwachtingen uitstijgt (of boven het niveau van de docent), dat er dan wel hoger dan een 8 gegeven wordt. Maar het is onmogelijk om leerlingen een "recept" te geven waarmee ze die 9 kunnen verdienen, omdat de leerling dan echt buiten de aangeboden stof bezig moet zijn.

Een tekendocent in de brugklas, die zei aan het begin van het jaar: achten zijn het hoogste wat jullie gaan halen, negens zijn voor mezelf, tienen zijn voor God. Daar was ik toen verontwaardigd over, maar goed, het is beter om van te voren verantwoordigd te zijn dan om achteraf teleurgesteld te zijn. Als je minder dan een 8 kreeg, dan kon 'ie ook altijd uitleggen wat er nog niet goed genoeg was aan je tekening. En later bleek dat 'ie af en toe wel degelijk negens gaf; dan zei hij erbij dat hij het zelf niet beter had kunnen doen.

Internationale vergelijking

Hieronder een internationale vergelijking die ik kon vinden over cijfers op universitair niveau:

http://www.umcutrecht.nl/subsite/bmw/International-Students/Current-students/Grading-system.htm

The Dutch grading system is based on a number scale from 1 (very poor) to 10 (outstanding). The lowest pass grade is 6. Marks of 9 or higher are rare.

Numerical grades may be considered equivalent to letter grades as follows:
Dutch grade Letter grade
1 - Fail
2 - Fail
3 'deep' F Fail
4 F Fail
5 D Fail
6 C Pass
7 B Pass
8 A Pass
9 A+, honours Pass
10 unsurpassed Pass

Moet een basisschool tienen op het rapport geven voor foutloze topo? Ja, zo'n schriftelijke toets liegt niet. En je hebt die negens en tienen nodig om enen, tweeën en drieën te kunnen compenseren.
Kinderen moeten wel weten dat rapportcijfers hoger dan een 8 op de middelbare school zeldzaam zijn. In een VWO-brugklas gebeurt het nog redelijk vaak, maar in een VWO-eindexamenklas al nauwelijks meer. Maar het is meer de taak van de middelbare school en de ouders om dat uit te leggen, dan van de basisschool.

Syboor

Syboor:
"Hieronder een internationale vergelijking die ik kon vinden over cijfers op universitair niveau:"
Wikipedia heeft ook een lang verhaal, dat twee dingen duidelijk maakt:
1. Ook dit soort vergelijkingen zijn nogal controversieel.
2. In de VS zijn de letters A-D vaak niet gebaseerd op absolute resultaten (10=foutloos) maar op percentielscores (A=80e percentiel). Dat maakt conversie in 1 klap onmogelijk.

Verder, mijn 2 centjes: een schaal van 1-10 en nauwkeurige cijfers (zoals 7-min of 8,5) is nuttig als je een test doet die goed te objectiveren is, zoals topografiekennis. Voor lastig te objectiveren zaken (zoals een spreekbeurt), voldoet het rijtje onvoldoende-voldoende-goed-zeer goed, eventueel te converteren naar 4-6-8-10. Het geven van een 2 of een 9-min draagt dan verder niet meer bij.

Wikipedia

de link http://en.wikipedia.org/wiki/Grade_(education)

In de vs

Amerikaanse cijfers zijn vaak gebaseerd op een competitiesysteem. De besten uit de klas krijgen een A, de slechtsten een F en de rest zit er tussenin. Onhandig systeem in mijn ogen omdat de cijfers dus niet absoluut zijn.
Ach, cijfers blijven gedeeltelijk subjectief. Zelfs als de docent erg zijn/haar best doet om zo objectief mogelijk na te kijken, blijkt uit allerlei onderzoek dat er zich tijdens het nakijken in het onderbewuste van alles afspeelt.
Groetjes
Massi

Massi nissa

Het klinkt mooi, da dyslectie wordt erkend als handicap, maar het is níet waar. Dyslectie-hulpmiddelen, behandelingen en onderzoeken bijv. vallen niet onder een ziektekosten-aftrek-dinges. Er is een dyslectieprotocol (overheid), maar een school is vrij om daarmee te doen wat ze willen. En dus ook met cijfernormering bij een examen enzovoort. Je hebt als (ouder van een) dysleet geen póót om op te staan, als school iets niet wil of doet, heb je simpelweg pech. En dat is toch echt wel heel anders als jouw kind bijv. blind of doof is of in een rolstoel zit.

Tirza

Jee tirza

Ik geloof je meteen, maar dit is even wennen. Op de scholen waar ik heb gewerkt, werd dyslexie volkomen vanzelfsprekend geaccepteerd (mits er een verklaring was). Ik begrijp dat het woord "protocol" in dit verband kan worden uitgelegd als "potentieel w.c.-papier", dat wist ik helemaal niet. Ik ben zelf dyslexiecoach op mijn huidige school en zit er dus middenin, toch wel absurd eigenlijk dat ik dan niet weet dat het andere scholen vrijstaat om dat protocol volstrekt te negeren. Dank voor de informatie.
Groetjes
Massi