Vraag over avi lezen

Ayla

Dat hele avi moet je op school laten. Niets mee doen thuis.

Thuis gewoon lezen waar je zin in hebt.

Avi is een meetsysteem voor technisch lezen. Zoals ik het begreep krijgen kinderen vrij standaard een instructieniveau dat net boven het beheersingsniveau ligt. Dat is dan het aangeraden type instructie dat ze op school kunnen krijgen, het sluit aan bij wat ze beheersen.

Thuis ben je niet aan het instrueren, dus daar heb je niets mee van doen. Al lees je de Blokkerfolder, of de boeken van Tonke Dragt. Mijn jongste begint nu thuis echt met boeken lezen, en eerlijk, afgezien van wat kadootjes heb ik niet eens boeken in huis waar een avi-niveau op staat. Bij thuis lezen moet je aansluiten op de interessegebieden van je kind. Niet letten op avi. Hij leest nu Arnold Lobel en wat boeken van Lindgren. Soms gaat het langzaam of moet ik helpen met spellen. Maakt niet uit.

Dit zogenaamde terugslag-effect van dat hele avi-gedoe beschouw ik als een groot nadeel. Het systeem is bedoeld (en uitsluitend bedoeld) om op school technische leesvaardigheid te monitoren. Niet om thuis de goeie boekjes uit te kunnen kiezen of een andere instructiehouding aan te nemen.

Waarom?

Ik vind dat hele avi lezen juist zo overbodig. Ik snap het idee erachter niet zo goed. Ze moeten technisch goed leren lezen maar als je dus een langzame lezer hebt (in tempo) zal die altijd blijven zakken voor avi lezen? Is het niet veel belangrijker datz e begrijpen watz e lezen?

Als je kind niet makkelijk leert lezen

.. dan is avi een prachtig systeem. Het voorkomt namelijk dat slechte lezers door de mazen van het net kruipen en later tijdens de basisschool enorme achterstanden oplopen bij alle andere vakken, simpelweg omdat ze de stof en de opdrachten niet snel genoeg kunnen lezen. Dat nekt ze echt bij alles.

Daarom zijn de scholen goed in kaart gaan brengen hoe het technische leesniveau is van de kinderen, met name in de lagere groepen. Daarmee voorkom je uitval later in de schoolloopbaan. Vroeger bleek pas in de zesde klas dat kinderen eigenlijk hun hele schoolloopbaan voor joker erbij gezeten hadden, omdat ze overal tegen dezelfde drempel aangelopen waren: gebrekkige leestechniek.

Dat is dus waarom het avi-systeem niet overbodig is.

Precies

Dat soort systemen zijn alleen maar interessant als je kind moeite heeft met leren lezen. Mijn kinderen hebben zichzelf leren lezen en ik heb nooit hun niveau verder bij gehouden. Ze begonnen met een jaar of 4 te lezen en ze konden met een jaar of 5 wel redelijk lezen en liepen altijd voor op de klas. In groep 3 lazen ze al gewone boeken met langere zinnen en echte verhalen. Welk niveau ze technisch hadden was helemaal niet relevant of interessant omdat ik wist dat ze de teksten die ze lazen goed begrepen en dat het tempo vanzelf omhoog zou gaan. Het hele AVI systeem werd pas interessant toen een van de kinderen een minder goede lezer was en wat hulp kon gebruiken. Dan is een test systeem wat het precieze niveau bepaald wel interessant omdat je dan betere begeleiding kan geven.
Voor goede lezers is het verder helemaal niet belangrijk welk niveau ze precies hebben.

Maylise

Wat ik me afvraag

Je hebt altijd kinderen die gewoon langzaam lezen. Vrienden van ons die hebben zo’n dochter, heel secuur kijkt liever drie keer naar een woord voordat ze hem leest omdat ze dan zeker weet dat ze hem goed heeft. Blijven zo’n kinderen niet onnodig lang in een laag avi niveau hangen omdat ze heel secuur zijn?

Cobi

Trouwens Cobi in mijn begin posting kom ik inderdaad met wat vragen over dochter. Eigenlijk vind ik dat niet zo belangrijk omdat ik vind dat ze het gewoon super doet. Ik ben niet van plan met haar te gaan oefenen ze moet al genoeg andere dingen inhalen. Ik was eigenlijk meer geïnteresseerd in de gedachte achter avi lezen en wat dat beheersingsniveau en instructieniveau nu praktisch betekent.

3 niveaus

Beheersing, Instructie en Frustratie.
Ik heb hier een AVI-M3 toets voor me liggen en Beheersing heb je als je de tekst leest binnen 1'58" en maximaal 5 fouten, Instructie als je er maximaal 2'22" over doet en Frustratie >2'22".

Ik denk wel, Pelle, dat een leerkracht wel kan ZEGGEN dat het nu niet netjes hoeft, maar niet ieder kind kan dat.
Die van mij niet in elk geval, die zijn zo perfectionistisch dat ze het goed willen doen. Gummen is bij een van hen dan ook een favoriete bezigheid. Het liefst deed hij dat ook bij lezen....
De ander wil wel snel, maar holt zichzelf dan voorbij en leest vanalles wat er niet staat.

Hier dus 2 (behoorlijk) slimme kinderen die met lezen niet vooruit te branden lijken te zijn.

Petuut

Haha

Vind het echt knap dat ze dit kan, haha wat ben ik suf, kind haalt een avi niveau en ik ben in staat een feestje te vieren

ze had het briefje met het behaalde niveau trouwens gisteren in haar gymtas gedaan ipv in haar gewone tas. Ik wist dus van niets totdat IB dat vanochtend melde. Ze had dochter al gevraagd of ze het briefje aan mij gegeven had, nee had die geantwoord, mijn tas gaat pas woensdag mee naar huis om te wassen.

Pelle

gelukkig is bij mijn mannen het tekstbegrip van wat ze gelezen hebben wel goed.
De RT-er doet vaak voor-koor-door-lezen, al valt de laatste tijd 'koor' wat vaker weg en is het voor-door en dan lezen ze beiden met een mooie intonatie.
De ene scoorde bij zijn laatste avi-toets E3 en de ander M3, da's toch niet echt snel voor eind groep 4.....
Maar daar wordt aan gewerkt, op allerlei manieren.

Groetjes, Petuut

Pas wel op

Hoogbegaafde kinderen zijn er vaak meester in signalen uit hun omgeving op te pikken, zeker van ouders natuurlijk. Waarschijnlijk is het voor je dochter helemaal geen prestatie dat ze zo snel leert lezen, je trots daarover kan haar verwarren en kan ook lijden tot forse problemen, faalangst etc.

Inderdaad billie

Ik kon het niet zeggen want ik mag van mezelf maar 1 keer per week Ayla helpen met een kritiese kanttekening.

Stiekum trots zijn na al die narigheid op de vorige school waar haar kleutertijd zo lastig was mag natuurlijk wel. Alsof er een paradijsvogeltje uit het ei komt gekropen.

Maar tegenover Ayladochter zal Ayla haar trots en prijslovingen moeten omturnen en alleen nog prijzen voor inzet, niet voor resultaat. Blabla mindset, Carol Dweck, eduratio.be enzovoort.

Ja nou

Het is natuurlijk altijd super leuk als je kind leert lezen, en ook echt wel een *trots moment*, maar als je daar zelf de volgende opmerking over maakt; ´Ik ben natuurlijk supertrots ben op ayladochter dat ze dit kan zonder groep 3 gedaan te hebben ` dan zou ik daar zelf toch over na gaan denken. Over waarom ik daar dan precies trots over zou zijn etc. Ik denk dat gedrag naar je kind toe niet altijd genoeg is, kinderen voelen zoveel aan, vooral wat onuitgesproken blijft.
(en zelf ben ik ook vaak onterecht, imo dan, trots op mijn kinderen, logisch wel)

Eens met de anderen

Ayla,

ik ben het eens met wat de anderen zeggen, je bent zo gefixeerd op wat je dochter kan. Het feit dat je supertrots bent dat ze een AVI niveau heeft behaald zonder instructie is ook wat vreemd. Ze heeft er in feite niets voor hoeven doen, ze heeft het leestrucje gewoon door.

Ik heb ook zo'n dochter (ook 6, november kind, groep 4), zij begon groep 3 met AVI E5. Ik ben trots op haar als ze iets doorzet wat tegenzit, als ze een knutselwerkje wat niet wilde lukken toch af heeft gemaakt, ongeacht het resultaat. Dat ze zo goed kon lezen, dat is niet zozeer knap maar vooral heel fijn voor haar, er gaat immers een wereld voor je open als je kunt lezen. Ze kan zich daardoor op school ook concentreren op de andere dingen, motorisch is ze niet heel sterk. Ik heb het ook nooit "knap" van haar gevonden, ze heeft er immers niets voor hoeven doen.

Ik heb vertrouwen in haar school en haar leerkrachten. Zolang zij lekker in haar vel zit op school ben ik tevreden.

We hebben het geluk dat we zijn verhuisd naar een ander land. Hier beginnen kinderen eerder met school en zij is nu opeens een van de oudsten van de klas in plaats van altijd maar de jongste en dat vind ze heerlijk. Ze gaat gewoon naar het equivalent van groep 4. Ze moet nu een nieuwe taal leren. We zien hoe ontzettend trots ze op ZICHZELF is als zij een Engels boekje uit kan lezen en kan begrijpen.

Ik wil je niet aanvallen hoor, begrijp me niet verkeerd, maar ik denk dat je je dochter nu beter een beetje met rust kunt laten. Geef haar lekker wat te lezen en laat haar een beetje aanmodderen. Ze is nog maar 6. Geef haar vertrouwen door haar te prijzen om haar inzet, ongeacht het resultaat.

Cobi noemde geloof ik ook al Carol Dweck, ik zou me daar echt eens in gaan verdiepen.

Hibiscus

Sorry

Carol Dweck was Rodebeuk, maar ik neem aan dat Cobi het er helemaal mee eens is

Reactie

en dan mijn laatste reactie in dit draadje.

Ik vind dat jullie niet eerlijk over mij oordelen. Als een normale ouder van een derde groeper had gezegd dat ze trots was op het behalen van een avi niveau dan zou daar niet vreemd op gereageerd worden. Als een andere ouder van een derde groeper info zou hebben gevraagd over avi lezen dan zou daar normaal gereageerd op zijn. Na wat draadjes van mij in het verleden wordt continu verkeerd over me gedacht. Geschiedenis boeken, ayla zal het wel willen, avi lezen, daar komt ze weer pusherig zijn. Nu mag ik nog niet eens meer trots zijn op het feit dat dochter een avi toets haalt. Ik weet nog dat mijn nichtjes bij het behalen van een avi toets mij trots opbelden. Ja ik ben trots op haar omdat ik zie dat ze de goede kant op gaat, zich bij elkaar raapt en weer durft te zijn wie ze is. En dan gaat het mij niet om die stomme avi toets maar wel dat ze durft te lezen, iets waar ze een jaar tegen aan zat te hikken.

Ik denk dat de vragen over het avi lezen bijvoorbeeld een normale vraag is voor een ouder die voor het eerst in aanraking komt met zoiets als avitoetsen. Bij mij wordt het echter helemaal verkeerd uitgelegd.

en ja we lezen soms samen gezellig, we doen soms ook samen rush hour, of pesten of het grote zakgeldspel. is dat ook weer verkeerd omdat ik dan pusherig rekenen ben aan het stimuleren?

Met mijn jongste zit ik soms achter het toetsenbord van de computer eindeloos letters en cijfers aan te wijzen, ben ik dan ook weer pusherig bezig?

...alleen af en toe een beetje water geven....

Weet je nog Ayla, van voor de vakantie?

Geen kunstmest, en niks opbinden bijsnoeien of leiden. Gewoon af en toe een beetje water en rustig laten groeien, da's op dit moment meer dan genoeg.

Je dochter zit nu op haar nieuwe school, en het is nu tijd voor RUST in de tent. Voor haar, maar ook voor jou. Heb vertrouwen in de keuzes die je hebt gemaakt, en neem jezelf voor om niemand achter de vodden te zitten en voorlopig niks te vragen...laat het allemaal maar fijn even gebeuren.

Enne...pas op met de 'boodschappen' die je uitzendt naar je dochter. Ze voelt het, zeker weten. Je hoeft geen gat in de lucht te springen of opgewonden te raken van een behaald AVI niveau (en dan nog wel zonder groep 3 te hebben gedaan!) Onzin allemaal. Als ze nou zwaar dyslectisch was of zo, dan was het wat anders. Maar dit is toch niet meer of minder dan wat je verwacht van je kind na versnelling? Als je ook maar een grteintje idee had dat ze dit moeilijk zou vinden dan was versnelling (en zeker al in gr 3) toch totaaaal niet aan de orde geweest lijkt me?

Ik weet het, ik verval ook een beetje in herhaling, maar af en toe moet ik het gewoon nog een keer tegen je zeggen. Als je niet uitkijkt kun je (zoals iemand hierboven al zei) ook probleemkinderen maken waar het helemaal niet nodig had hoeven zijn...

ingrid

Oh en ayla...

Onze berichten kruisten.

Maar nog even:

'Als een normale ouder van een derde groeper had gezegd dat ze trots was op het behalen van een avi niveau dan zou daar niet vreemd op gereageerd worden.'

Ik denk dat een 'normale' ouder van een 'gemiddeld' kind die 'gewoon' de 'gemiddelde' AVI's voor zijn leeftijd haalt dat 'gewoon' voor granted neemt, en daar niet bovengemiddeld trots op is of zo.

Ingrid

Ingridt

Wat een mooie omschrijving: alleen af en toe een beetje water geven, die onthoud ik!

Ayla

Ondanks dat ik cognitieve prestaties heel belangrijk vind en er ook niet bang voor ben om dat uit te dragen is het nooit bij mij opgekomen om mijn kinderen hun tantes/ooms te laten bellen bij het behalen van een avi niveau. Sterker nog ik wist zelf nauwelijks op welk niveau ze zaten en ze vertelden mij bijna nooit wanneer ze weer een toets hadden gehad en gehaald. Dat kwam ook door de houding van de school die op dat soort dingen geen nadruk wilde leggen om de minder vlug lezende leerlingen niet een minderwaardigheidscomplex aan te praten. Daarnaast vond de school het ook niet zo belangrijk mits er een opgaande lijn in zat. Ik ben het met de school eens. Avi niveaus zijn van geen enkel belang zolang het gewoon lekker gaat. Trots zijn op een behaald avi niveau in combinatie met een goede lezer snap ik ook niet. Bij mijn minder goede lezer die veel moeite had met de stof was ik wel heel blij als er vorderingen waren omdat uiteindelijk lezen natuurlijk heel belangrijk is. Bij mijn goede lezers maakte het allemaal niks uit. Ik zou in jouw geval dat hele avi niveau gebeuren ook echt loslaten. Het is echt volkomen oninteressant voor een goede lezer als jouw dochter.

Maylise

Mira....

Even eerlijk...hij was niet eens van mij, die uitspraak. 't lijkt me eerder een typische 'Rode Beuk', maar zeker weet ik het niet. Maar ik heb hem wel onthouden....

Ingrid

Eens met de rest - trots

Rust, rust, laat dat kind toch wat met rust, is ook altijd wat ik meteen denk als ik weer een draadje van jou zie. Precies wat bijna de hele meute hier nu ook zegt.

Ik heb zelf ook drie kinderen waarvan er twee al avi-uit waren voordat ze in groep 3 kwamen. Op hen ben ik natuurlijk trots. Maar trotser was ik op mijn middelste, die niveautje voor niveautje de avi's trotseerde en nu (groep 8) ook een veel-lezer is geworden die qua lezen niet meer onderdoet voor zijn broers.

Op mijn oudste zoon ben ik trots omdat hij er gisteren zelf aan gedacht had de melk en de vla in de koelkast te leggen, die hij om 3 uur voor mij gehaald had, terwijl ik zelf pas om 6 uur thuis zou zijn. Ongelofelijk, wat een mijlpaal. Dit, terwijl mijn middelste hier standaard aan zou denken. Hem zou ik daar dan ook niet elke keer uitbundig voor prijzen.

Op jongste was ik ongelofelijk trots toen hij eindelijk zijn zwemdiploma haalde, omdat hij zo'n schaarslag heeft dat hij van nature eigenlijk direct wil verzuipen (nog steeds ziet het er niet uit als je hem ziet zwemmen).

Trots ben je op de dingen die je kind doet terwijl die hem/haar niet komen aanwaaien. Avi's kwamen mijn oudste en jongste letterlijk aanwaaien, ze hebben er helemaal niets voor hoeven doen. Rekenen komt mijn kinderen alledrie aanwaaien, daar hoeven we ook niets voor te doen.

Natuurlijk mag ik trots zijn dat ze dat allemaal zo goed kunnen. Ben ik ook. Ik praat er ook heus wel eens over, en dat horen ze ook wel eens. Ik vind het ook supergaaf dat mijn 12-jarige volgende week naar de Vrije Universiteit mag om daar mee te doen aan de finale voor de junior wiskunde olympiade. Dat schreeuw ik ook heus wel van de daken als ik de kans krijg.

Maar dat hij de afspraak met de orthodontist nu een keer niét is vergeten, eerlijk gezegd ben ik dáár nu zo ontzettend veel trotser op.

Anyway, iedereen heeft het al gezegd, en je moet zeker niet de conclusie trekken dat je niet trots mag zijn op je dochter. Natuurlijk! Maar het uitdragen op een manier dat je elke week stiekum een vreugdesprongetje wilt maken bij iedere ontwikkeling die je dochter maakt, en er meteen bovenop springt door het juiste materiaal aan te dragen en de juiste houding aan te nemen... je moet je realiseren dat dat hoe dan ook een weerslag heeft op je dochter. Daar proberen wij je bewust van te maken. Het is uit een goed hart

Margje

Hm...

Ik dacht gisteren al: als ik Ayla was zou ik een andere nick nemen en het voortaan hebben over mijn zoon. Ik begrijp heel goed jullie boodschap aan haar en ben het er tot op zekere hoogte ook wel mee eens, maar op deze manier overschreeuwen 'jullie' jezelf wel een beetje, vind ik.

Cobi zegt: "Wat ik dan weer een beetje tegenstrijdig vind, is dat je vaak blijk geeft weinig zelf weinig verstand van cognitieve processen te hebben. Misschien als je je zelf wat verdiept in onderwijskundige zaken (hoe zit dat avilezen in elkaar, hoe ontwikkelt getalsbegrip zich)het wat van je eigen onzekerheid wegneemt."
Maar dat is toch precies wat Ayla hier doet? Ayla probeert met behulp van dit forum kennis te vergaren over cognitieve processen. Ze draagt voorbeelden aan uit de praktijk om haar vraag te verduidelijken en hup daar komt weer iemand zeggen dat ze te hard duwt of trekt.

Dit is hoe het op mij overkomt. Ik wil geen meta-discussie starten hierover en prima als jullie het anders zien. Maar ik kan me goed voorstellen dat het voor Ayla op deze manier niet zo leuk meer is op het forum. En dat terwijl ze er volgens mij juist zoveel aan heeft om haar vragen en zorgen hier neer te leggen. Hoe zit dat met die Avi's, CITO's, versnellen, verbreden en soms vergalloperen?

Groeten, Maw.

Maw

Ik snap wat je bedoelt, vandaar dat ik mezelf op rantsoen heb gezet.

Maar het ware beter als we er echt de vinger op kunnen leggen. Ik snap niet precies wat hier gebeurt. Ik heb er ook al over nagedacht of ik een apart draadje zou starten over "er te dicht bovenop zitten". Of er een soort balans is die je zoekt als ouder, het ene uiterste is pure verwaarlozing en het andere is overal bovenop zitten. Maar dat is heel ingewikkeld - deze twee uitersten dekken niet de hele lading. Bij alles wat je kind overkomt kun je je afvragen of je moet ingrijpen, je kunt je zelfs gaan afvragen óf je je iets moet afvragen.... je kunt proberen op zoek te gaan naar manieren om je kind in zijn kracht te brengen. Soms is het daarvoor juist goed om je nergens mee te bemoeien, maar soms heeft je kind wél een zetje nodig. En dan heb je nog hoe je eigen onzekerheid doorstraalt naar je kind: mijn moeder heeft ooit in mijn pubertijd zeer goed bedoelend gebeld naar school, het ging om de klasse-indeling in de derde klas. Ik was ziedend!! Want ik had het zelf willen oplossen.

Ik denk dus dat de wat onbevredigende uitwisseling erg te maken heeft met de weerbarstigheid van de materie.
En eerlijk gezegd denk ik dat het onderliggende verschil van mening wél interessante conclusies zou kunnen opleveren. Het gaat snel niet meer waar het over gaat, en waarom dat is weet ik niet.

"motiveren of pushen" de grens

Het ligt heel dicht bij elkaar.
Beiden hoeven eigenlijk geen onderdeel van opvoeden te zijn. Meestal is alleen begeleiden en dan weer loslaten voldoende, maar dat is heel moeilijk.

It's in the mix

Maar dat maakt het juist zo moeilijk.
Ze zijn goed zoals ze zijn, maar moeten desondanks steeds iets wórden. Van zichzelf, van school en van ons. Ga er maar aan staan. Een beetje hulp is dan welkom. Vraaggestuurd, bij voorkeur. Je moet alleen wel blijven opletten, anders mis je de vraag misschien. Ayla let gewoon heel goed op

Er bovenop zitten

Ik vind dit ook lastig hoor, wanneer moet je dingen nou een beetje loslaten en wanneer moet je er bovenop zitten. Momenteel heb ik ook het gevoel veel te veel bezig te zijn met wat Tangozoon doet op school. Ik moet gewoon oppassen dat ik hem niet elke dag uithoor bij wijze van spreken. Naar wat ik terug zie aan werk van school en wat hij af en toe vertelt als ik er tussen neus en lippen door naar vraag, is hij zwaar onder zijn niveau aan het werken. Thuis leest hij woordjes, op school doet hij hooguit een simpel tel- of rekenwerkje dat hij al 20 keer heeft gedaan. Althans dat is wat ik zie. Hopelijk heeft de juf a.s. een ander verhaal en zo niet....tja, wat gaan we dan weer eens doen.
Een tegengesteld verhaal van dat van Ayla, want Tangozoon doet groep 2 over, terwijl Ayladochter een groep over heeft geslagen. Maar ik vind het net zo ingewikkeld. Daarom kan ik me de vragen van Ayla ook best voorstellen.

Ik vind dit forum juist een ideale plek om kennis te vergaren

Ik heb al veel geleerd op dit forum, over school, over auto's, over mijn lichaam, over kinderen opvoeden.
Het mooie is juist dat je verschillende meningen bij elkaar krijgt, vaak goed onderbouwd, met veel variatie per dag.
Dat vind ik prettiger dan alles uitzoeken per onderwerp.

Avi

Ik heb dat ook altijd maf gevonden. Dan las mijn oudste (dat doet ze nog steeds) veel hogere avi-boekjes en boeken voor hogere leeftijdcategorien dan op school. Ze moest een bepaald avi-niveau hebben voordat ze bepaalde boeken in de klas mocht lezen. Dan haalde ze die boeken maar van de bieb en dan las ze die thuis.
We hebben voor thuis lezen dan ook al snel die avi's over boord gegooid en ook de adviesleeftijden die op de boeken stonden.
Ze ging door de avi's heen, alleen de laatste duurde lang. Ze wilde het te mooi voorlezen, met stemmetjes, rust bij de leestekens etc. Toen ze het nagenoeg monotoon voorlas, had ze de laatste avi te pakken. Dat voelde niet helemaal goed bij haar want dat was niet goed lezen,vlgs dochter. Maar ze had hem te pakken na meer dan een jaar (!!).
Dus: lekker thuis laten lezen wat dochter ZELF (niet jij) uitzoekt in de bieb. Soms zijn dat boeken zijn die veel te gemakkelijk zijn, soms zullen ze moeilijk zijn, vaak er tussen in. Heb vertrouwen in je kind (en school).

Reactie

Ik ga toch nog een keer reageren,

Cobi, Denk je echt dat ik een school zo gek had gekregen een kind te versnellen als ze dachten dat ze het niet aankon? School heeft zelf voorgesteld haar te versnellen en daar staan ze nog steeds achter. Volgens ayladochter haar juf zou groep 3 echt niets voor haar zijn geweest. Er zijn dingen die ze moet inhalen maar er zijn ook dingen waarin ze al op groep 5 niveau zit. Ze kan het met gemak aan volgens school en ze zijn zelfs al begonnen met compacten en verrijken omdat er in de gewone stof niet genoeg uitdaging zat.

Ja ik maak me wel regelmatig zorgen. Lijkt me ook niet gek als je jarenlang een kind hebt gehad dat naast zowel vaak lichamelijk ziek ook nog eens geestelijk helemaal niet lekker in haar vel zat.
Over het avilezen. Het maakt mij niet veel uit dat ze ‘pas’ avi e3 heeft terwijl ze thuis veel moeilijkere boekjes leest. Wat ik me dan echter wel afvraag of ze niet zo een stuk uitdaging mist en weer ondergesneeuwd raakt omdat ze gewoon niet zegt dat ze ook best die moeilijke boekjes kan lezen. Moet ik naar school gaan? moet ik zeggen duw haar bij die hele goede lezers want dat kan ze best? Het is een kind wat het niet durft te zeggen en zich dan maar gewoon aanpast aan het niveau van de groep. Ik weet dat dit eigenlijk geen dingen zijn die ik hier moet neerleggen maar dat ik dit gewoon op school moet bespreken. Ik heb over 1,5 week een afspraak op school staan en dan wil ik ook die dingen gaan bespreken. Ik heb dan de hoop dat als ik meer begrijp van het systeem van avi lezen dat ik ook die inschatting makkelijker kan maken.

Ik laat haar ook dingen zelf oplossen en ook met regelmaar zelf naar de juf gaan als ze ergens mee zit. Maar ze is ook pas 6 en ze zit op een nieuwe school, ik heb dus wel het gevoel dat ik haar nu even moet helpen.

Pelle, de school hanteert een systeem van huiswerk op maat, ze kijken iedere week in de klas waar hiaten zitten, kijken daarnaast ook naar de cito-uitslagen en op basis daarvan krijgt iedereen ander huiswerk. Heeft een kind moeite met begrijpend lezen krijgt hij daar huiswerk van, een ander kind krijgt rekensommen onder de 10, een ander rekensommen boven de tien. Er is dus geen vast huiswerk voor de hele klas.