Vraag over handelingsplan

Aparte afspraak

Ik zou een handelingsplan niet tijdens het 10-minutengesprek bespreken, want dat is zo voorbij. Ik zou er dus een aparte afspraak voor maken, waar je uitgebreid de tijd hebt om er over te praten en je vragen te stellen.
Of bedoel je dat de juf er helemaal niet over wil praten? Dat zou ik vreemd vinden.

Raar

Raar dat juf het niet wil. Een handelingsplan bespreken met ouders is verplicht dus eigenlijk is er niks te willen. Het enige wat ik me voor kan stellen is dat ze het niet tijdens de 10 min gesprekken wil doen. Dat vind ik dan ook weer raar want dat betekent dat ze twee keer een afspraak moet maken.Handiger zou zijn om een dubbele tijd in te plannen; 1 x tine min gesprek 1x hp bespreken. Handig voor ouders en leerkracht.
Andere mogelijkheid is nog dat hp door IB-er is gemaakt en dat die het met ouders bespreekt maar dan zou leerkracht dat gewoon kunnen aangeven.
Wat voert ze als rede aan?

Handelingsplan was afknapper

Het was inderdaad nogal een afknapper, dat handelingsplan.Ik had een soort rapport verwacht, en het was idd. een of twee A4tjes met vage kreten, waar verder niets mee gebeurt. Dus ook niet evalueren wat er nou allemaal van terecht is gekomen. Een verplicht nummer dus. Boeiuh, zoals degene waar dit circus over gaat zou zeggen

@ pelle

O, maar dat idee had ik al wel, hoor. Dat een handelingsplan niet zo heel veel voorsteld. Misschien komt daar mijn verbazing ook wel vandaan. Hoeveel tijd kost dat nou? Even op een a4-tje schrijven waar mijn kind extra begeleiding bij nodig heeft + een vermoedelijk oorzaak en dan nog wat er aan te doen. 't Lijkt mij niet meer dan 1 uurtje werk in totaal. Maar goed, ik ben geen juf en weet niet wat er allemaal bij komt kijken.

***Hoeveel tijd kost dat nou? Even op een a4-tje schrijven waar mijn kind extra begeleiding bij nodig heeft + een vermoedelijk oorzaak en dan nog wat er aan te doen. \'t Lijkt mij niet meer dan 1 uurtje werk in totaal.

Is hij de enige in de klas die een handelingsplan nodig heeft?
Hoe lang het maken van een handelingsplan kost is afhankelijk van veel factoren. Wat is het onderwerp? Is de oorzaak makkelijk te achterhalen? Is de nodige begeleiding makkelijk te organiseren? Zijn er meerdere partijen betrokken? Is het materiaal voor handen of moet dat samengesteld worden? En hoe serieus neemt de school het handelingsplan. Heeft het kind meerdere handelingsplannen? Zijn er meer kinderen het hetzelfde probleem.
Sommige onderdelen zijn relatief makkelijk om een HP van te maken. Spelling bijvoorbeeld: Uit een toets blijkt dat een aantal categorieën
niet beheerst zijn. Doel is dat die wel beheerst worden. Wat extra instructie, wat extra oefenstof, en na en paar weken nogmaals een toets afnemen om te kijken of het probleem weg is. Ben je zo mee klaar. Sommige onderdelen is het veel ingewikkelder omdat de oorzaak niet knip en klaar is en de oplossingen complex.
Als het goed is, komt er een plan uit, dat zinvol en haalbaar is. In praktijk wil het, vrees ik, nog wel eens voorkomen dat het HP maken vooral een administratieve activiteit is.
Overigens kun je als school behoorlijk afgerekend worden op hoe je handelingsplannen er op papier uitzien. Dit wordt gecontroleerd door de inspectie en dan kom je niet weg met gewoon even wat op een a4tje zetten.

Lachen, gieren, brullen voor de inspectie

De inspectie zou eens naar het handelingsplan voor mijn zorgenkindje moeten kijken, ongelooflijk. De IB'er gaf me ook duidelijk te kennen dat zij het hele proces absoluut niet serieus nam. Het hele zogenaamde gesprek kwam er alleen op neer dat hij toch echt naar het SBO zou moeten, dat zou zoveel beter voor hem zijn (waarom dan?). Maar ja, we zijn ook niet voor niets op zoek naar een andere school. Die houding heeft deze school dus in alles, de goede juffen niet te na gesproken hoor. Zolang het allemaal maar loopt op school. Dat er wat mensen tussen wal en schip vallen...ach...

Ellende met handelingsplannen...

Ik heb altijd wat kanttekeningen bij het fenomeen handelingsplannen. Begrijp me goed, het idee erachter, sta ik helemaal achter. Dat als een kind iets niet kan wat het wel zou moeten kunnen om succesvol aan het vervolg van het onderwijs te kunnen deelnemen, je gaat bedenken hoe dat komt, wat daaraan moet gebeuren, hoe je dat gaat organiseren en hoe je controleert of dat zin heeft gehad. Dat je niet een half jaar later bij de volgende toets constateert dat het heel verwonderlijk is maar dat het kind, ondanks dat er niets gedaan is, het toch niet op miraculeuse wijze vanzelf is gaan leren.
Echter... De praktijk kent, in mijn bescheiden mening, wat ongewenste effecten.
1. Als je niet uitkijkt gaat het bij het maken van het handelingsplan veel meer tijd zitten in het plan dan in het handelen. Aan het plan worden eisen gesteld, zijn de doelen haalbaar en concreet genoeg, staat er een datum op, is het allemaal 'smart' genoeg. Staat er een evaluatiemoment en evaluatiemiddel op, enz, enz...Allemaal hardstikke mooi en zinvol ook. Het is echt niet voor niets. Maar het mooiste plan dat ergens in een map zit mooi te wezen... helpt geen kind... En bij mij heeft nog niemand ooit gekeken hoe zo'n plan in de praktijk ten uitvoer komt...
2. Handelingsplannen zijn vaak van de leerkracht. Terwijl het leerprobleem van het kind is. Hmmm... leerling scoort onvoldoende en de leerkracht gaat handelen... Een goed HP zou eigenlijk samen met het kind moeten worden gemaakt. Op sommige scholen gebeurt dat ook. Ik heb er wel goede ervaringen mee. Het mooie is, vind ik, dat als je het plan met het kind samen hebt gemaakt en deze het plan ook als van hem ervaart, je het kind nooit hoeft aan te sporen om het plan uit te voeren en extra te oefenen...
3. Handelingsplannen reduceren vaak het leren tot een louter technische aangelegenheid. Kind beheerst vaardigheid 'X' niet, hoe komt dat? Dat lijkt te komen doordat er hiaten zitten in de deelvaardigheden 'W' en 'U'... Dan gaan we daar twee keer in de week extra mee oefenen en krijgt het kind een bak oefenstof mee naar huis en na weet ik hoeveel weken weken eens kijken of het geholpen heeft. En zo niet, dan continueren we het plan... Prachtig op papier, maar je zal dat kind maar zijn... En vaardigheid 'X' is toevallig lezen... En iedereen om je heen schijnt te snappen hoe dat moet en jij krijgt het maar niet voor elkaar... En iedere keer dat je extra moet oefenen wordt je bevestigd in je frustratie.
4. Handelingsplannen maken het soms moeilijk om een kind met rust te laten. We weten allemaal dat gefrustreerde en ongelukkige kinderen, niet of nauwelijks leren. Kinderen die goed in hun vel zitten ontwikkelen zich veel beter. We weten ook dat kinderen een gevoel van relatie, autonomie en competentie nodig hebben, en als zij aangetast worden, of zijn, in hun gevoel van autonomie en competentie, dit het leerproces ernstig verstoord. We weten ook dat als het leerproces stagneert juist het gevoel van autonomie en competentie behoorlijk wat schade op kan lopen. En als dat zo is, hoeveel zin heeft het dan om de vaardigheden 'W' en 'U' als uitgangspunt te nemen en het kind vooral te laten oefenen met hetgeen het ongelukkig en gefrustreerd maakt. Begrijp me niet verkeerd, daar moet ook iets aan gebeuren... Maar op hoeveel scholen durft men in het HP te zetten. Dit kind is ernstig gefrustreerd en aangetast in z'n competentiebeleving, we gaan er eerst voor zorgen dat het kind zich goed voelt voordat we het technische gedeelte aanpakken. Als voorbeeld kreeg ik dit jaar een zwaar gefrustreerd dyslectisch meisje in mijn klas met een zelfbeeld op ongeveer grondwaterniveau. Daar helpt een mooi plan met goede oefenstof niet aan. Gelukkig konden we samen met de ouders het kind ademruimte geven en aan de voorwaarden werken voordat we het technische aspect gingen aanpakken. Maar eng is het wel... want in dit geval ging het gelukkig goed... Maar als het kind niet vooruit was gegaan, dan staan er heel wat verwijten open...
5. Handelingsplannen, of nog verder, eigen leerlijnen, willen nog wel eens plannen zijn met veel oefenstof dat het kind zelfstandig, in zijn eigen tempo, met eigen boekjes, moet doorwerken. Dat is namelijk het makkelijkst te organiseren. Echter... Als het kind het zelfstandig kon, zou het geen HP nodig hebben. Het kind heeft juist instructie nodig. Dat is helaas vaak een stuk lastiger te organiseren.
6. HP's worden vaak gemaakt omdat de citotoets dit zegt. Vaak bij een D of een E score. Alleen die scores horen bij gemiddelden en percentielen. Altijd zal toch de helft van de populatie onder het gemiddelde scoren. Een slordige 25% van de leerlingen haalt een D of lager (De grens tussen D en C is percentiel 25). Bij sommige kinderen hoort deze score. Je kunt niet alle kinderen in Nederland uit het D of E gebied halen.
7. En soms is het gewoon niet nodig. Het is me wel eens gebeurt dat schande, o schande, ik geen HP had gemaakt en het kind op de volgende toets twee niveaus hoger scoorde. Cito's en HP's wekken soms onbedoeld de illusie dat de ontwikkeling van kinderen een lineair proces is. Dat is echter niet zo, in praktijk verloopt het op individueel niveau heel grillig, vallen en opstaan, tijdjes stilstand, dan weer een sprong. En hiermee kan het afname moment een belangrijk gegeven zijn, het maakt nogal wat uit of je net voor, of net na een ontwikkelingssprong de toets afneemt. Maar wat zegt dat over de ontwikkeling?
8. Soms worden HP's nodeloos ingewikkeld. Met een hoop jargon en moeilijke begrippen... Terwijl het meest succesvolle HP uit mijn carriere zou passen op een bierviltje... Zwaar dyslectisch jongetje, twee keer groep 3 gedaan, ik kreeg hem toen hij voor de eerste keer in groep 4 zat en nog steeds Avi-niks las. Hij had dan ook inmiddels de schurft aan lezen. Het woord boek vervulde hem met afschuw. Behalve Suske & Wiske, dat vond hij geweldig. Het HP had kunnen luiden: Dit jongetje, zwaar gefrustreerd en een afschuw voor lezen, AVI-noppes, houdt wel van Suske & Wiske, kan mij niet schelen wat hij leest, als hij maar leest, ik laat hem voor op school een stapeltje stripboeken meenemen om die te lezen... De beste jongen ging overigens twee jaar later met een voldoende leesniveau naar groep 6. Had in de tussentijd ook veel kinderen met leesproblemen in groep 3 en 4 kunnen bijstaan met zijn ervaring...
9. Is het HP om de kinderen wat te leren, of om je in te dekken. Ik heb hier mooi op papier de meest prachtige dingen staan met een stempel, een datum en een handtekening. Niemand kan mij meer iets verwijten... En het kind... o ja...

Afijn... allemaal voor wat het waard is. Ik rammel bovenstaande zonder al te veel overpeinzingen uit mijn toetsenbord. Ik weet dat ik een aantal zaken simplificeer. Het idee van handelen is zoals gezegd, heel goed. En volgens mij zou heen goed HP samen met het kind gemaakt moeten worden en inderdaad op een A4-tje moeten passen. Veel meer dan, wat kan je nog iet, hoe komt dat, wat gaan we er aan doen, hoe, en wanneer kijken we of het gelukt is, of dat we ons plan moeten bijstellen, hoeft er eigenlijk niet in. Ook de ouders er in betrekken, want als school en ouders het met elkaar eens zijn is het effect van het onderwijs het grootst. En laat het dan alsjeblieft geen probleem zijn. En het is echt heel handig als het goed in een map zit zodat een eventuele volgende leerkracht kan zien... enz... Maar veel belangrijker is dat er iets gebeurt, en dat het kind huppelend naar school gaat...

Afijn...

MG