Wanneer is je kind zelf verantwoordelijk?

Altijd blijven proberen

Ik hoor om me heen veel ouders die hun kind vanaf de brugklas hun eigen gang laten gaan. Want een kind van die leeftijd kun je toch niet dwingen hun huiswerk te maken?

Mijn zoon is 14, zit in de 3e, zolang hij goede cijfers haalt mag hij het zelf regelen. Maar als zijn rapport straks slecht is, mag hij echt niet meer zoveel tijd aan de voetbal en de computer besteden als hij nu doet. Het spijt me zeer voor hem, maar ik grijp dan in.

Ik ben ook van plan dat de hele middelbare schooltijd te blijven doen. Ik hoop dat hij bij een voortgezette opleiding zelf dat verantwoordelijkheidsgevoel heeft.

Zo lang als nodig is

Ik bemoei me vrij intensief met schoolwerk als dat nodig is. In de brugklas begeleid ik hun zeer intensief met overhoren en huiswerk controleren. Ik laat het dan steeds meer los als het goed gaat. Alleen niet altijd lukt dat. Mijn nu 18jarige zoon heeft vorig jaar examen VWO gedaan en ik heb hem ook tot en met die tijd vrij intensief begeleid. Zonder die begeleiding van mijn kant was hij ongetwijfeld afgezakt naar de HAVO of zelfs naar het VMBO. Dus ik denk wel dat het in zijn geval zeer zinnig was. Nu studeert hij en moet hij het wel zelf doen. Hij doet ook een studie waar ik helemaal niets van weet dus ik kan hem nu echt niet meer helpen. Toch omdat ik hem ken en weet hoe hij is heb ik hem wel een kleine beloning in het vooruitzicht gesteld als hij zijn propedeuse haalt. We zullen zien maar het is nu echt aan hem verder. Hij is volwassen (althans officieel dan).
Lang niet alle kinderen hebben zulke begeleiding nodig overigens. Mijn zoon van 15 regelt alles zelf rondom school en ik overhoor hem alleen af en toe op verzoek. Hij is vrij streberig en kan ook goed organiseren en plannen dus hij redt het makkelijk zonder mijn hulp/dreigementen/aanmoedigingen.
Verschilt dus heel erg maar persoonlijk heb ik mij voorgenomen dat zolang ze nog op de middelbare school zitten ik het schoolwerk ook deels als mijn verantwoordelijkheid zie.

Maylise

Puberhersenen

De hersenen van pubers zijn in principe fysiek nog niet in staat om beslissingen op termijn in te kunnen schatten. Ze leven in het moment en nemen ook meestal beslissing gebaseerd op dat moment. Begeleiding van ouders is dan ook geen overbodige luxe! Natuurlijk zijn er kinderen die wel van nature erg zelfstandig zijn, die hebben ook minder sturing nodig. De meeste kinderen echter kunnen echt wel wat steun gebruiken. Soms vinden ze het inderdaad vervelend, maar zonder zouden ook niet (altijd) willen!

Uit eigen ervaring

Mijn kinderen hebben de huiswerkleeftijd nog niet (helemaal) bereikt, en ik ben ook nog niet bezig met bedenken hoe ik dat dan zou gaan aanpakken. Ik kan dus alleen maar uit mijn eigen ervaring spreken.
Mijn ouders lieten me volledig vrij als het om huiswerk ging. Af en toe werd er belangstellend geïnformeerd of ik huiswerk had en het antwoord luidde altijd dat ik het natuurlijk of al láng afhad of gewoon níet had die dag, ook als ik 2 proefwerken en 2 SO's in mijn agenda had staan. Zo keutelde ik vrolijk door 2 vwo heen, met als resultaat een eindrapport vol vieren en vijfen. Geen nood, ik ging het jaar gewoon overnieuw doen. Het jaar daarop deed ik ook niets, want ik had alles al eens gehad. Mijn rapport na dat doublure jaar bestond uit louter zevens en achten. En oh, wat was mijn vader tóen kwaad!
Hij had gelijk natuurlijk, ik had niet hoeven blijven zitten als ik meer energie in het leren had gestoken. Mijn ouders hadden bedacht dat zolang ik mijn best deed, zij de resultaten zouden accepteren. Mijn vader was dus diep teleurgesteld dat ik ondanks mijn stellige beweringen nooit een donder had uitgevoerd. Mijn moeder daarentegen heeft járen later uitgelegd dat ze bijna iedere week in mijn agenda keek om te zien of ik écht geen huiswerk had zoals ik beweerde. Toch heeft ze mij nooit aangesproken op mijn abominabele huiswerkdiscipline. Ze vond dat ik die les maar zelf moest leren. en dat heb ik gedaan, min of meer. Bij mij was het dus zo als EmmaB in haar startposting zegt: "Laat je je kind van 15, als het niets doet op school, gewoon niets doen en draagt het daarvan zelf de consequentie?".
De vraag is: ben ik er uiteindelijk wat mee opgeschoten? Mijn huiswerkdiscipline is nog steeds vreselijk, ik ben een absolute deadline addict: pas als ik minder dan 24 uur voor een deadline zit, kom ik goed op gang. en ja, doordat ik niet heel erg dom ben, loopt het doorgaans goed af. Die les heb ik toch heel erg goed onthouden. er waren trouwens bijkomende consequenties bij het blijven zitten die voor mijn ontwikkeling juist uitermate goed waren en die ik misschien (of waarschijnlijk) anders niet had gehad.

Ligt eraan.........

hier is puber redelijk zelfstandig en doet haar huiswerk (volgens de leerkrachten) slordig, maar ze máákt het in ieder geval. ook proefwerken etc. leert ze. met 'moeilijke' dingen komt ze zelf naar ons toe om haar te overhoren (engels, frans, duits woordjes b.v.) dingen waar ze gauw de fout mee ingaat vooral. maar een wiskunde kijkt ze amper in (kan ze toch al). dat is best...ze kan zelf het beste inschatten hoeveel leertijd eraan besteed moet worden. ik houd wel in de gaten welk huiswerk ze heeft, online. soms, meer bij wijze van steekproef, zoiets. werkstukken e.d. is ze erg slordig in. ze begint op 't laatste moment en is dan in paniek. dus daar houd ik meer de vinger in de pap. ik begin op tijd te vragen wat ze al heeft en controleer het dan ook...zodat ze wel iets móet tonen. later als d'r cijfer binnen is, is ze me er dankbaar voor.
ik controleer ook haar cijfers on-line, maar verwacht dat ze dat ons ervoor al verteld. ik controleer niet altijd, dit is ook steekproefsgewijs.
zo werkt het voor haar en voor ons prima. en zolang we geen klachten horen van school is het goed.
groeten albana

Hmmm

Ik heb nog lang geen kinderen in die leeftijd. Maar ik hoorde laatst dat er op hbo's en universitaire opleidingen tegenwoordig ouderavonden worden gegeven om ouders te informeren over de opleiding. Dat vind ik nou echt totaal onnodig. Als je dan je eigen boontjes nog niet kunt doppen of nog niet leert doppen dan lijkt het me wel rekkelijk laat. Ook bleken op die scholen steeds meer ouders verhaal te komen halen bij slechte scores of bijvoorbeeld stages. Natuurlijk steun je dan nog steeds je kind, maar op de achtergrond. Niet door er zelf op af te stappen.

Proest meyke

dat klopt, die ouderavonden op HBO en WO. Ik heb mijn vader vorig jaar daar ook vriendelijk uitgenodigd op de ouderavond van mijn nieuwe HBO-opleiding. hij heeft even vriendelijk bedankt

Hbo

Ik volg nu een HBO-opleiding in deeltijd. Wat mij vooral opvalt (in vergelijking met een voltijd WO opleiding 20 jaar geleden) is hoe de leerlingen aan het handje worden meegenomen door de lesstof. Voor mij was dat een reden om een HBO-opleidng te doen ipv nog een WO opleidng: met de drukte van werk, huishouden etc wilde ik geen energie steken in die randvoorwaarden van een studie (planning en zo). mijn ervaring met het WO is: je krijgt een leeslijst, je krijgt een tentamen datum en als je geluk hebt, ook nog wat colleges die je wel of niewt volgt, wat je maar wilt. aan jou dan de schone taak om alles goed te plannen. Nu haal ik aan het begin van het kwartaal een documentje van intranet waarin per vak staat wat de wekelijkse lesstof is, welke doelen je daarmee hoort te halen en welke vaardigheden je ermee ontwikkelt. ook staan er voor iedere week begripsvragen en toepassingsvragen die je kunt maken. Volg dit spoorboekje trouw en zonder al te veel problemen heb je keurig op tijd voor het tentamen de stof onder de knie. Verbazingwekkend hoe eenvoudig studeren dan is
De docenten van mijn opleiding zeggen wel met enige regelmaat dat er soms grote verschillen zijn tussen deeltijd en voltijd studenten. De oha jonge voltijdsstudenten hebben meer begeleiding en meer tijd nodig.

Hogere opleidingen

Met HBO heb ik geen ervaring want mijn oudste kinderen hebben allemaal WO gedaan maar wat betreft ouder begeleiding denk ik dat het lastiger is en ook minder noodzakelijk.
Mijn zoon van 18 die net aan het WO is begonnen zou best wat begeleiding kunnen gebruiken denk ik maar ik kan hem gewoon niet adequaat helpen want de opleiding die hij doet weet ik echt niks van. Dus dat lukt gewoon niet. Als hij nu begeleiding nodig heeft zal hij dat op de universiteit moeten zoeken. Gelukkig bieden die wel wat extra ondersteuning in de vorm van methodologie klassen bijvoorbeeld. Alleen je moet er wel zelf om vragen. Omdat deze zoon al het vijfde kind is wat aan de universiteit is begonnen weet ik inmiddels heel goed welke extra begeleiding er mogelijk is. Ik spoor zoon aan om zich daar ook daadwerkelijk voor in te schrijven. Dus in dat opzicht begeleid ik hem nog wel wat. Hij neemt niet echt veel initatief uit zichzelf maar als ik hem vertel hoe hij iets moet regelen doet hij het wel. En ik bemoei me er dus nog wel lichtelijk tegenaan. Overigens vind hij dat ook wel makkelijk.
Maar inhoudelijk helpen doe ik niet. Dat kan ik niet.
Alleen de randvoorwaarden kan ik wat makkelijker maken of adviezeren.
Mijn oudste drie kinderen hebben een studie gekozen waar ik meer raakvlakken mee heb en soms zelf ook best wel wat van wist. In principe waren en zijn zij zelfstandig genoeg om zich te redden. Wel hadden we vaak discussies over de stof of heb ik hun een bepaald boek aangeraden of gaf ik hun wat extra informatie. Ik vond en vind het altijd leuk om inhoudelijk over hun studies te discussieren. Alleen dat heeft niet zoveel met begeleiding te maken.
Soms hielp ik ook wel als ze er om vroegen. Zo heb ik regelmatig essays gelezen en gecorrigeerd of hun aangeraden om dingen op een wat andere manier in te delen. Ook hun scripties heb ik proefgelezen en vervolgens samen met hun wat verbeteringen aangebracht als dat nodig was. Vooral mijn tweede zoon had toch wel wat moeite met het schrijven van die scriptie en vooral het overzicht en de organisatie erom heen dus ik heb hem daar wel wat in begeleid.
Dus in zekere zin doe ik toch wel wat. Alleen in dat geval was het vooral mogelijk omdat ik wel wat raakvlakken met hun studies heb. Bij kind vier en kind vijf is dat moeilijker want ik snap niet zoveel van wat ze studeren. Ik wil best een essay lezen maar inhoudelijk kan ik niet zoveel er over zeggen. Ik kan wel advies geven over de vormgeving, de bibliographie , enzovoorts natuurlijk.
Eh als ik het zo lees bemoei ik me er toch nog wel veel mee

Maylise

Maar..

Ik vind dat er dus een enorm verschil zit tussen wat Maylise doet op de achtergrond (dat zou ik ook allemaal doen) en zelf naar school trekken.
En eigenlijk vind ik dat een school die ouders uitnodigt op een ouderavond en ze dus tot gesprekspartners maakt, vervolgens niet moet zeuren als ouders zichzelf ook gesprekspartners maken. Dat lok je dan ook uit.