Wanneer van school veranderen?
We zitten hier echt met een groot probleem. Mijn zoontje van 5 jaar zit sinds vorig jaar December in groep 1. Op het PSZ werd al snel duidelijk dat hij niet zo goed is sociale contacten/interactie met andere kinderen. Dit hebben wij duidelijk aangegeven toen we voor de intake gingen bij de basisschool waar hij nu op zit. Er werd ons verzekerd dat we bij de goede school waren en dat er goede begeleiding zou zijn voor onze zoon.
Nu komen we er achter dat dat niet het geval is. We weten dat onze zoon niet de makkelijkste is maar als je weet hoe je met hem moet omgaan is het echt het liefste mannetje van de wereld. De juf weet dus niet hoe je met hem om moet gaan en dat heeft als resultaat dat Jasper erg negatief in de klas staat. Door zijn eigen gedrag maar ook omdat de juf hem negatief benaderd waardoor het allemaal een tikje erger word.
Gisteren met het 10 minuten gesprek kregen we weer te horen dat ze niet meer weet wat ze met ons mannetje aanmoet. Twee weken geleden had ze een heel ander verhaal en was ze hartstikke positief dus dit kwam nogal hard aan. We hebben het geval dat ze, met de stappen die ze wel neemt, zich aan het indekken is. Toen we gisteren de optie gaven om hem naar een andere klas te doen zag je de opluchting op haar gezicht. Ja, daar had zij ook al aan gedacht en dat was misschien wel beter.
Wat te doen? Gelijk stappen ondernemen en naar een andere klas? Misschien zoonlief nog door een kinderpsychiater laten onderzoeken om te kijken wat er met hem eventueel mis is?
Ik weet niet of mijn verhaal een beetje duidelijk is maar het belangrijkste is dat mijn zoon altijd boos is in de klas en alleen maar blij is als hij met zijn enige vriendje kan spelen.
Iemand advies?
MamaZonderNaam
Positieve benadering
JE zegt zelf dat het geod met hem gaat als hij posotief benaderd wordt. Dat blijkt hier dus niet het geval te zijn.
Heb je de juf al raad gegeven hoe ze hem anders kan benaderen?
Is de intern begeleider al in beeld geweest?
Vind je het zelf belangrijk/fijn als hij onderzocht wordt?
Als je op deze vragen een atwoord kan geven voor jezelf, is de beslissing misschien makkelijker.
Zit dat enige vriendje in zijn klas? Dan is het misschien voor zoon niet heel fijn om naar een andere klas te moeten( omdat de juf niet weet hoe ze met hem om moet gaan).
Het lijkt bij de juf in 2 weken opeens te zijn veranderd. Kan juf het niet nog eens proberen met tips van jullie en hup van de intern begeleider? Als het 2 weken terug nog prima ging, en nu opeens helemaal niet meer is een beetje raar....
lastig hoor! succes!
Jasset
Jasset, bedankt voor je reactie.
- Heb je de juf al raad gegeven hoe ze hem anders kan benaderen?
* Ja, dat hebben we al een aantal keren eerder gedaan. Volgens haar doet ze dat ook maar ze komt ook snel met het argument dat ze nog 24 andere kinderen in de klas heeft (en dus niet altijd eraan kan denken hoe ze onze zoon moet benaderen ?????)
- Is de intern begeleider al in beeld geweest?
* Die is ook al in beeld. We hebben eind januari zelfs al een gesprek gehad met iemand van Jeugdzorg erbij. (Ik ben vergeten te zeggen dat dit al bijna een jaar aan de gang is.)
- Vind je het zelf belangrijk/fijn als hij onderzocht wordt?
* Ik zou het inderdaad heel fijn vinden als hij onderzocht word. Mijn zoon reageert nou eenmaal niet 'normaal' op bepaalde situaties in de klas en dat maakt het niet makkelijker voor hem. We hebben zelf al wel gedacht aan een lichte vorm van autisme (Asperger) maar weten niet zo goed welke stappen we moeten ondernemen om daar achter te komen en de school bied die mogelijkheden ook niet aan.
Dat enige vriendje zit inderdaad bij hem in de klas. Hij hangt echt aan dat vriendje en doet eigenlijk niks zonder hem. Zijn vriendje zit al wel in groep 2 dus kan niet altijd met mijn zoon spelen omdat hij al andere taken heeft. Als dat het geval is dan staat mijn zoontje er verloren bij. Ik probeer hem dan wel aan te moedigen om iets anders te kiezen van het kiesbord maar dat kost heel veel moeite.
We zijn nu al bijna een jaar bezig en we zien gewoon geen verbetering in de klas. Mijn zoontje is de makkelijkste niet maar wij hebben ook het gevoel dat hij in de ogen van de juf gezien word als een grote stoorfactor en ze kan (wil?) heb ook niet meer positief benaderen. Vind ik een redelijk foute instelling van een juf. Ze is de perfecte juf voor kinderen die zonder mokken en tegenwoord doen wat ze zegt maar als een kind problemen heeft, dan weet ze niet wat ze daarmee aan moet en mijn kind is daar het dupe van.
Het is weer een heel verhaal geworden. Ik weet wel dat ik er heel erg emotioneel van word. Ik sprak net ook nog een andere moeder en die was ook al niet zo te spreken over dezelfde juf.
Wij gaan nu genieten van het heerlijke weer.
MamaZonderNaam
