Wat doen ze nou eigenlijk in groep 1?

Geen biet

op cognitief gebied, maar ze leren echt wel een hoop. Het is een hele overgang vanaf psz of kdv hoor.

Weet je wat mij het beste heeft geholpen? Ga eens helpen op school, bij het crea-uur of een uitje oid... daar steek je het meeste van op. Hoe heet dat ook al weer... participerende observatie. Sociologen laten zich daar duur voor betalen

Leren

Onze jongste zit nu vanaf de eerste schooldag dit jaar in groep 1. Dit is mijn eerste niet vrije schoolkleuter, en ik ben verbaast dat hij al zoveel geleerd heeft. Tot nu toe: de dagen van de week, de seizoenen, een heleboel Engelse woorden en zinnetjes, nieuwe liedjes, dansjes, sorteren (op kleur, aantal). En dan tel ik dingen als 'hoe gedraag je je in een kring' en 'vertellen over je weekend' nog niet mee. Laat staan hoe wen je aan een geheel nieuwe groep kinderen' of 'hoe red je je met twee nieuwe juffen'.

Letters gaan ook heel goed, maar dat vond hij voor school al erg leuk. Op school bieden ze dat alleen aan als kinderen er interesse in hebben.

Nou

als je het stuk hierboven leest, dan zou je denken dat kleuters vanaf dag 1 al gedwongen worden te gaan leren lezen enzo.... (zie draadje "Klossers willen kleuteropleiding terug)

Nasha

Een kleuter ergens toe dwingen? Nou, dan ben je wel een héle knappe juf volgens mij

Tirza

Daarom

vind ik dat hele stuk van die klossers ook zo'n klaagzang om niks.....alsof leren niet spelenderwijs kan....maar goed, laat die discussie maar in het draadje hierboven

Dank voor de tips

Dank voor de boeketip Pelle, hij is besteld!
En de tip van het uurtje meedoen is ook goed, ik zal mn licht eens opsteken als mn 4 daagse werkweek het toelaat. Dat zou er wellicht ook mee te maken kunnen hebben; ik heb maar 1 dag in de week tijd om contact te maken met andere ouders, om eens te informeren hoe zij het beleven. De overige dagen ben ik toch wat gehaast met brengen en halen doe ik niet altijd zelf….

De hele discussie van de klossers zie ik ook los van mijn vraag hoor. Het gaat mij er niet om wat de balans is tussen spelen en leren op school want hij zit op een prima school en ben er erg blij mee dat het niet 2 jaar voornamelijk spelen is zoals bij mij vroeger. Maar meer dat ik nooit een tekening of ander knutselding zie thuiskomen en geen idee heb wat een beetje de norm is (want dat die ook gesteld worden aan het einde van groep 1 is me wel duidelijk). Maar wellicht ga ik dat allemaal uit Pelle’s boekentip halen!

Verder

Ze doen ook veel dingen die je niet terugziet. Zoals bijvoorbeeld kleien (wordt weer terug in de doos gedaan, je krijgt in principe geen gedroogd ding mee naar huis), of met kralen figuurtjes maken, puzzels maken, spelletjes (met bijv. kleuren herkennen, tellen of sorteren). Dat doet de rest van de kinderen als één groepje bezig is met de werkjes van die week.
En in de bouwhoek of de huishoek leren de kinderen ook een hoop. Per thema hebben ze ook aparte dingen bij 'ons' op school. Dus een winkeltje, of het pakhuis van Sinterklaas.
Hier is één keer per jaar een kijkochtend, dan kijk je een uur mee. Leukste vind ik om dan het tijdstip van de kring uit te kiezen. Na het standaard begin kwam daarin dan bijvoorbeeld ook het volgende: er liggen een aantal artikelen op een tafel in het midden en de juf vraagt of er iemand iets aan kan wijzen wat 'gezond' is, dingen worden dan gesorteerd in gezond/ongezond, benoemd (wat is witlof?), geteld en voor de slimmerikken nog wat sommetjes gemaakt (als dit € 1 en dit € 2, hoeveel moet je dan betalen in de winkel? En als je dan € 5 geeft, hoeveel krijg je dan terug (is dan voor de groep2-ers).
Dit om even wat leermomenten te noemen die je niet terug ziet en die je kind ook niet zal vertellen (want dingen die aan het begin van de dag zijn gebeurd zijn ze vaak al weer 'vergeten').
Jesse

Dagvulling

Goh, Rodebeuk, ik kon jouw titel met "geen biet" eigenlijk wel erg waarderen. Eindelijk iemand die niet de volle overtuiging heeft dat alles wat kleuters kunnen absoluut en alleen op (kleuter)school geleerd kan worden en alles wat een kind niet kan altijd volledig aan het-nog-niet-aan-toe-zijn van het kind geweten wordt.
Ik heb op kleutergesprekken eigenlijk altijd vreselijke moeite om mijn gezicht in de plooi te houden als me voor het 4e jaar uitgelegd wordt dat ook dit laatste kind de kleuren rood, bruin, en geel beheerst aan de hand van het herfst-thema en realiteitszin heeft omdat de paddenstoelen niet meer blauw ingekleurd worden en meer van diens. Geen idee of dit goede voorbeelden zijn, want ik kan me niet echt herinneren wat er nou precies besproken wordt, het gat bij mij het ene oor in en het andere weer uit. Ik heb altijd het idee dat ik aan een toneelstuk moet meedoen waar vreselijk gewichtig gedaan wordt over doodnormale kleuterontwikkeling, die zonder school ook prima zou verlopen. Denken ze nou heus dat een kind thuis die paddenstoel eeuwig blauw zal blijven krassen? Dat een kind zonder herfst-thema's een gat in zijn ontwikkeling zal blijven houden?
Ik vind een kleuterschool of kleuterklassen verder prima voor kinderen, omdat het over het algemeen een leuke manier is om de dag door te komen, ze een andere omgeving met andere vriendjes dan thuis leren kennen, er meer materialen zijn, die je dus niet thuis allemaal aan hoeft te schaffen en de ouders geen opvangprobleem hebben als ze werken. Alleen die gewichtigdoenerij daar snap ik niks van.
Groeten Primavera

Ik vrees van wel

Primavera:"Denken ze nou heus dat een kind thuis die paddenstoel eeuwig blauw zal blijven krassen? "
Hier raakt dit draadje toch weer het bovenstaande. Ik vrees inderdaad dat veel juffen dat denken. In werkelijkheid zijn een aantal van de werkjes in feite een soort psychologische testjes om te kijken of de ontwikkeling er al is (zijn het nog koppoters, of krijgen de poppetjes al een buik? Zit de neus op de goede plek? etc.) Met de bedoeling om oplettend te zijn als die ontwikkeling helemaal uitblijft. Die oplettendheid bestaat dan niet uit extra (schoolse) training (kleuren dreunen). Misschien is er wel een bril nodig of is het kind kleurenblind. Dat laatste is geen achterstand natuurlijk.
Bij alle kinderen die gewoon meehobbelen zou het volstaan om het vakje 'geen bijzonderheden' aan te vinken.
In die gevallen kunnen de werkjes mee naar huis (worden nu vaak bewaard als 'bewijs' in het lln dossier) en kan juf honderduit vertellen over het kind. Anecdotes, zoals je die ook vertelt aan een vriendin over je eigen kinderen, of de hare die bij jou hebben gespeeld.
Op het KDV hebben ze dat door. Op school nog steeds niet.
Groet,
Miriam Lavell

Nee dus

Primavera: "Ik heb altijd het idee dat ik aan een toneelstuk moet meedoen waar vreselijk gewichtig gedaan wordt over doodnormale kleuterontwikkeling, die zonder school ook prima zou verlopen. Denken ze nou heus dat een kind thuis die paddenstoel eeuwig blauw zal blijven krassen? Dat een kind zonder herfst-thema's een gat in zijn ontwikkeling zal blijven houden?"
Miriam: "Ik vrees van wel. Hier raakt dit draadje toch weer het bovenstaande. Ik vrees inderdaad dat veel juffen dat denken."
Hier raakt het draadje inderdaad het bovenstaande. Want wat ik van die Klossers begrijp, is dat kinderen spelenderwijs inderdaad vanzelf dingen oppikken. Dat toneelstukje waaraan Primavera refereert is nu juist waartegen de Klossers ageren.

Stokoud

Starry:"Dat toneelstukje waaraan Primavera refereert is nu juist waartegen de Klossers ageren."
Juist niet. Je moet het even weten, maar dat gedoe over die herfstbladeren (kleuren), de koppoters, huisjes bouwen, prikken, neuzen op de goede plaats, in creatieve vormen verpakte psychologische testjes, zijn allemaal Klosklussen.
Zo oud als de weg naar Rome.
De gewichtigdoenerij komt van de juffen zelf.
Groet,
Miriam Lavell

Nou...

Het is wel grappig, want het beeld dat ik er van kreeg gisteren, was nu juist dat de juffen het spelenderwijs willen en juist helemaal niet zo gewichtig met testjes en zo. Volgens mij ben jij het gewoon gloeiend met de Klossers eens

Touche!

Scherpe observatie Starry!

Je laat je verwarren

Starry:"Het is wel grappig, want het beeld dat ik er van kreeg gisteren, was nu juist dat de juffen het spelenderwijs willen en juist helemaal niet zo gewichtig met testjes en zo."
Dat komt omdat je je laat verwarren door het woordgebruik. Die juffen zijn ook in de war. "Spelenderwijs" is leuk en gezellig, denken ze. Letters en cijfers is zakelijk en dus vervelend, vinden ze plaatsverangend voor de kleuters.
Maar in werkelijkheid zit het verschil vooral in de verpakking. Dat 'speels leren' is gewoon een opdracht die af moet (teken een poppetje, doe leuk en vind leuk met herfstbladeren). De Klossers verkiezen deze vorm van toetsen. Ze denken namelijk dat kleuters het leuker vinden om verplicht een poppetje te tekenen dan om iets met letters te doen. Ze denken bovendien dat je met cijfers en letters niet kunt spelen.
Zij zijn het die van kleuters schools gedrag eisen (werkhouding) en een minimumprestatie (minimaal 15 letters) omdat zij vinden dat dat bij cijfers en letters hoort. Er is niemand die de juffen daartoe de opdracht geeft, maar ze doen het en ze klagen erover.
Bovendien en omdat ze dat decennia geleden zo geleerd hebben, blijven ze zeer gewichtig doen over puntdaken en herfstbladeren. Terwijl dat allang niet meer hoeft.
Groet,
Miriam Lavell

In het draadje hierboven

zal ik even wat "leuke" stukjes plaatsen waar ik dus echt kriebels van krijg

Niet zo mee eens

Ik ben er niet mee eens dat kleuters geen biet op cognitief gebied leren. Aannemende dat niet alle kleuters van huis uit van alles hebben meegekregen. Ze leren wat bijv. links, rechts, boven onder (echt, er zijn er die dat nog niet weten) en dat is weer een oefening op voorbereidend lezen. Veel werkjes en dingetjes die niets lijken voor te stellen zijn een voorbereiding op rekenen, taal, taalbegrip, begrijpend lezen, concentratie en de creatieve ontwikkeling. Kleuren, begrippen. puzzelen, dingen rangschikken, rubriceren, muzikale ontwikkeling, tekenen, knutselen voor de fijne motoriek ook weer een voorbereiding op het schrijven.
Buiten het cognitieve; het leren spelen met elkaar, hoe ga je om met opdrachten, rekening houden met elkaar, invoelen, beleefdheidsvormen (hebben ze ook niet allemaal van thuis mee gekregen) Naar elkaar luisteren, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het lijkt op het eerste gezicht alsof ze daar een beetje aan het spelen en zingen zijn, maar het is wel degelijk leren.

Kennelijk, miriam

De juf op tv bijvoorbeeld liet een chocoladeletter zien. "Hé", zei een meisje, "dat is de letter van mama." "Oh, hoe heet jouw mama?", vroeg juf. "Saskia", zei het meisje. "Heel goed!", juichte de juf.
Ik vond haar niet direct letterschuw, de juf. Haar stelling was meer dat ze het niet nodig vond om de kinderen te gaan zitten beoordelen op hun letter- en kleurkennis.

Huh iris?

Iris, je doet een aantal uitspraken, waarvan ik benieuwd ben of je daar ook een onderbouwing van hebt.
Bijvoorbeeld:
Iris - "Ze leren wat bijv. links, rechts, boven onder (echt, er zijn er die dat nog niet weten) en dat is weer een oefening op voorbereidend lezen. "
Tja, ik heb hier toch echt allemaal kinderen in huis die links en rechts over het algemeen een stuk later leerden dan lezen. Sterker nog, mijn moeder van 65 heeft nog steeds moeite met links en rechts, maar geen enkel probleem met lezen. Familietrekje. Ik zou toch echt willen weten wat dit met voorbereidend lezen te maken heeft.
Verder noem je een hoop dingen die natuurlijk helpen om het kind zich wat fijnere technieken te oefenen, maar zeker niet als enige zaligmakend zijn. Persoonlijk vind ik die grove puzzels op school (ze komen zelden boven de 100 stukjes) nou niet zoveel meerwaarde hebben boven een bouwpakket lego thuis.
Natuurlijk leren kleuters ook een heleboel op school, ze zijn daar gewoon een hele tijd, maar dat leren is niet exclusief aan school gebonden. Als het kind niet een één of ander ontwikkelingsprobleem heeft doet het niet anders dan leren of dat nou op school of thuis of bij de grootouders of op opvang of gastouders is.
Ook thuis of op straat zijn dingen die niets voor lijken te stellen voorbereiding op lezen, rekenen en met elkaar leren omgaan. Voorbeelden genoeg:
Dochterlief kijkt naar haar moeder die vaak thuis achter de computer werkt en heeft zo geleerd om alle letters van het toetsenbord aan te leren. Inclusief apestaartje en dat leren ze nou nooit op de kleuterschool
Bij het tafeldekken. Als er 4 borden in de afwasmachine staan dan weten ze heel snel dat ze er dan nog twee uit de kast bij moeten pakken en voilà; voorbereidend rekenen.
Voorbereidend delen. Zodra de in stukken gesneden pizza op tafel komt, weten ze gelijk te berekenen hoeveel stukjes iedereen dan mag. Sterker nog, ze zijn hier al voorbereidend met breuken bezig. Als ik 3 appels wil schillen dan hebben ze geleerd drie appels in 4 stukjes, wil zeggen dat ieder kind 3 stukjes krijgt, maar als mamma en pappa ook appel willen dan zijn het twee stukjes per persoon.
Met elkaar omgaan, het sociale gedeelte leren kinderen eenvoudig door gewoon met andere mensen en kinderen in contact te komen. Dat kan op school zijn, maar dat is heus niet de enige plek waar dat mogelijk is.
Bij zwemles leren mijn kinderen net zo goed behalve zwemmen een stukje sociale omgang en opdrachten op verzoek uitvoeren. Bovendien leren ze ook nog zichzelf snel uit- en aankleden, kleren ordenen zodat je ze weer terug vind, klokkijken wanneer ze naar het bad toe mogen, op je beurt wachten, het eerder genoemde boven en onder (water), enz. Toch heb ik nog geen enkele zwemjuf of meester horen stellen dat daarom zwemles fundamenteel is voor de sociale ontwikkeling en ze anders niet rijp zijn voor groep 3.
Mijn stelling is dus dat kleuters op school, maar weinig meer leren dan velen op een één of andere manier al van thuis en de maatschappij meekrijgen. Sommigen juist minder. Dat hoeft niet ten koste te gaan van de dag leuk door brengen, maar spelen en zingen op school heeft voor mij geen meerwaarde boven spelen en zingen thuis.
Geen biet zou je kunnen vertalen met geen biet meer dan ze zonder school zouden doen.
Groeten Primavera

De denkfout

Starry:"Haar stelling was meer dat ze het niet nodig vond om de kinderen te gaan zitten beoordelen op hun letter- en kleurkennis."
Dan moet ze daar mee stoppen.
Dat gebeoordeel is een Klos afwijking. Uit de tijd dat kleuterjuffen kinderen nog moesten keuren voor geschiktheid voor de lagere school. Dat hoeft niet meer. Juf is boos over iets wat ze zelf bedacht heeft.
Juf en haar lessen worden wel beoordeeld. Cijfers en letters moeten er deel van uitkmaken zoals blokken en potloden. Dat wordt beoordeeld.
Juf schuift dat oordeel op de nek van de kinderen en trekt de verkeerde conclusie. Niet 'ik doe te weinig met cijfers en letters' maar 'kleuter kent te weinig letters' alsof juf daarvoor niks hoeft te doen.
Groet,
Miriam Lavell

Wat kunnen ze al?

Ik denk dat gewoon heel veel ervan afhangt wat je kind kan voordat hij naar groep 1 gaat en wat je thuis met je kind doet Mijn dochter was cognitief gezien allang klaar met groep 1 toen ze eraan begon. Tellen tot 5, of je eigen naar leren schrijven, een poppetje met handjes kunnen tekenen. De basiskleuren en de basisvormen. Als een kleuter die dingen al kan zal ze niet veel meer leren, buiten het sociale dan, groep 1 is ook wat dat betreft een grote leerschool. Er zijn gewoon kinderen die veel leren en kinderen bij wie je groep 1 ook kunt overslaan vind ik. Stop die maar meteen in groep 2 of 3. Iemand schreef eerder iets over een blauwe paddenstoel. Vorig jaar had ik ook zo’n voorval met dochter, ze had alle gezichtjes blauw gekleurd, niet goed natuurlijk, kreeg ik ook te horen van meester. Later vroeg ik dochter waarom ze de gezichtjes blauw had gekleurd want gezichtjes zijn niet blauw. Ze keek me echt aan alsof ik superdom was, zuchtte eens en zei: ja duh mama dat weet ik ook wel maar ik had nu zin om ze blauw te maken.

trouwens Iris, dochter zit nu in groep 2 en ze zijn nu pas bezig met boven en onder, minder, meer en meest. Links en rechts zijn ze nog niet eens aan begonnen. Dochter trouwens wel, die leert die dingen gewoon thuis.

ik ben er ook van overtuigd dat ze dingen zoals meer en minder al heel snel doorhebben, vooral als het om snoepjes en cadeautjes gaat

Klopt

Primavera:"Mijn stelling is dus dat kleuters op school, maar weinig meer leren dan velen op een één of andere manier al van thuis en de maatschappij meekrijgen."
Dat klopt. Al die leuke creatieve werkjes die in feite verkapte psychologische testjes zijn, zijn er niet om kinderen iets te leren, maar om ze de ontwikkelingsmaat te nemen. Het is ontwikkeling die inderdaad vanzelf komt.
Voorzover de Klossers een principiele strijd aangaan, gaat het over de vraag of je kinderen met rust moet laten en slechts moet volgen in hun ontwikkeling (Piaget 1896-1980): Je speelt in op wat ze al kunnen. Piaget ligt het dichtst bij Steiner (1861 - 1925) die zelfs vindt dat je kinderen helemaal niet aan mag raken, behalve met voorgeschreven materialen (nat in nat) en zeker niet met letters (dat verziekt de geest).
Daar tegenover staat dat je kinderen moet stimuleren (Vygotsky 1896 - 1936): je biedt net iets meer aan dan ze kunnen (naaste ontwikkeling).
Wetenschappelijk onderzoek geeft die laatste meer gelijk (het leesoefeniveau moet hoger liggen dan het toetsnivau). Maar Piaget aanhangers vinden die gedachte gevaarlijk. Zie ook de discussie over Vervaet.
Maar Yta heeft ook gelijk, zie haar opsomming. Hoewel dat soort leren er ook al is op de PSZ en bijna vanzelf gaat op het KDV. Op school gaat dat gewoon door. Kinderen die niet naar psz of kdv gaan, krijgen dat op school wel mee. Yta ziet het verschil omdat ze VS kleuters heeft gehad die geheel volgens Steiner principe niet zijn aangeraakt. Er zijn heel wat kleuterjuffen die dat principe (doorgeschoten Piaget) op reguliere scholen toepassen. In dat geval merk je niet zoveel van dat leuks (mijn kinderen leerden minder dan op het KDV).
Er is uitgebreid onderzoek gedaan naar de werkzaamheid van de voorschool. Die is er alleen onder de omstandigheid dat er voldoende begeleiders zijn, de begeleiders HBO geschoold zijn, goed Nederlands spreken en de ontwikkelde methodes (leunend op Vygotsky) volgen en de leerlingen voldoende dagdelen meemaken (minimaal 2). Als de omstandigheden ook maar een beetje minder zijn, dan kan de voorschool inderdaad juist nadelig zijn voor kinderen (ze verkeren in een groep vol achterstand), zoals dat ook bij herhaling is gebleken in het speciaal onderwijs.
Het is niet gek om te denken dat dat in de kleuterklassen ook zo is.
Dus ja, sommigen leren zelfs minder op school dan buiten school.
Groet,
Miriam Lavell

Wel weten, niet kunnen

Ayla:"ik ben er ook van overtuigd dat ze dingen zoals meer en minder al heel snel doorhebben, vooral als het om snoepjes en cadeautjes gaat "
Kleuters (kinderen) hebben de onhebbelijke gewoonte om sommige dingen wel te weten, maar niet te kunnen. Het zit wel in het hoofd, maar komt er niet uit.
Dat 'eruit komen' laat zich het best stimuleren door kinderen te laten verkeren in een leeromgeving die iets meer te bieden heeft dan het niveau dat ze laten zien.
Groet,
Miriam Lavell

Wat ik zo akelig vond.. (misschien beetje o.t.)

..toen ik met mijn tweede zoon bij de kleuterklas begon, (je hebt op onze school geen gesprek met de juf vooraf. Moest ik al aanvragen, heb ik wat tussendoor gedaan omdat ik veel op school ben om te helpen.)

Maar goed, daar sta je dan met een zoon met een grote voorsprong. En dan? Hij was bezig met kloklezen. Dat doen ze niet bij de kleuters. Moest _ik_ maar van de juf een werkje gaan halen bij groep 3. Hij was al begonnen met schrijven op een zo jonge leeftijd dat ik het zelf aanvankelijk niet herkend had (net 3, ik dacht eerst dat het toevallig op letters leek). Doen ze ook niets mee.

Dan heb je gewoon buikpijn als je je kind brengt. Inmiddels is hij ook gestopt met klokkijken. Heb verder niet gevraagd maar hij begint er zelf niet over. Hij heeft een paar weken geklaagd dat hij niets leerde. Vanwege een ander akkefietje (laat ff weg wat ivm herkenbaarheid) is hij bij een andere juf terechtgekomen. Dat gaat beter, zij biedt hem meer aan. Maar hij hoeft niets van haar. Ze zegt dat ie makkelijk mee zou kunnen met de oudere kinderen maar heeft liever dat hij speelt als hij dat zelf wil. Ik wil ook graag dat hij speelt maar als kinderen hun zone van naaste ontwikkeling helemaal mogen ontwijken gaan ze zich daarnaar gedragen, gaan ze op den duur uitdagingen uit de weg en gaan ze zich verstoppen om er bij te horen.

Dit voert misschien wat ver voor dit draadje. Onwetende moeder: vaak helpt het om goed het dagverloop te weten. Ik heb toevallig stage gelopen het jaar voor mijn kind naar school ging. Ik heb toen een paar weken in een kleuterklas meegekeken, dat was erg handig. Vaak hoef je maar beginnetjes te hebben, zoals vragen wat je kind heeft gekozen op het kiesbord, of wat hij het liefste doet bij het buitenspelen.. en dan komen ze vanzelf los. Rechtstreeks vragen hoe het was of wat ze gedaan hebben levert vaak weinig op.

Miriam

Mja, ik weet er echt te weinig van om inhoudelijk te kunnen reageren. Ik begreep de juf op tv gewoon anders dan zoals jij het nu stelt, maar misschien heb jij wel gelijk en zij niet: is het inderdaad een kwestie van 'eigen schuld, dikke bult'.
Ik moet wel bekennen dat ik ouders soms wel wat overspannen vind reageren waar het op prestaties van hun kinderen aankomt. Kind kan al klokkijken, daar móet dan meteen iets mee gebeuren en als dat niet gebeurt (schuld van school) dan stopt het kind acuut met klokkijken.
Ik ben zelf in het bezit van twee totale slaapkoppen die meestal achter alle feiten aanlopen of keurig doen wat er gevraagd wordt, dus misschien heeft het daarmee te maken, maar als ze iets kunnen dan kunnen ze het voor de rest van hun leven.
Zoon moest nog AVI8-boekjes lezen terwijl hij feitelijk al AVI-uit was (althans, thuis las hij gewoon alles wat er leuk uitzag, los van wat voor soort AVI dan ook). Dat resulteerde er echt niet in dat hij stopte met lezen. Hij mokte er wat over, kreeg van zijn zus de tip stiekem een ander boek in een AVI 8-boekje te vouwen en thuis bleef hij Paulus en Paul Biegel lezen.
Zelfde met al die lijstjes in groep 1/2. Wij hebben er beleefd met de juf in zitten staren (waar ze op voor lagen, waar ze op achter lagen) en moeten achteraf stellen dat het op geen enkele manier representatief was voor hun verdere schoolcarrière. Ik heb het idee dat overzichten en testjes wel erg makkelijk te baat worden genomen als houvast. Maar het biedt volgens mij net zoveel houvast als een scheermesje.
Mijn zoon vertikte het ooit de kleuren te kennen. Als hij iets roods zag, dan riep hij Po. En als hij iets geels zag Lala. Toen wist ik dat hij in ieder geval niet kleurenblind was en ook niet achterlijk. Louter koppig en tegendraads.

Starry

Ja, kan me voorstellen dat je dat raar vindt als het er zo staat. Is ook de klassieke maaivelddiscussie. Moeilijk ook om pushende ouders en ouders die gewoon hun kind zien met zijn behoeftes uitelkaar te houden.

Even voor je info. Kinderen verwachten dat ze op school iets leren én ze willen er graag bijhoren.

Simpel dus. Mijn jongste had zijn broer uit school zien thuiskomen met werkjes en rapporten (ze schelen vier jaar) dus ik vind het niet zo gek dat hij dan ook wat wil leren. En ja, dan gaat ie uit van waar hij op dat moment mee bezig is.

Mijn oudste is inderdaad in de kleutertijd zich gaan verstoppen en dat is niet leuk om te zien voor een ouder. Ook erg onhandig want hij werd thuis erg wild, verdrietig en boos en ging lang opblijven om dan maar zelf ingewikkelde sommen te verzinnen. Dat is helemaal verdwenen na een versnelling plus compacten en verrijken.

Jouw redenering dat sommige ouders overspannen reageren omdat ik zeg dat ik iets bij mijn kinderen zie wat jij niet bij jouw kinderen zie laat ik gewoon bij jou.

Bij mijn oudste dacht ik er ook een beetje zo over als wat jij hier formuleert. Ik ben daar op teruggekomen. Misschien ook een gelegenheidsredenering, maar ik heb 2 kinderen en zij blijken gebaat bij een leeraanbod dat bij ze past. Maar nu komen we ook buiten dit draadje.

Laat maar.

Verzet

Starry:"Ik moet wel bekennen dat ik ouders soms wel wat overspannen vind reageren waar het op prestaties van hun kinderen aankomt. Kind kan al klokkijken, daar móet dan meteen iets mee gebeuren en als dat niet gebeurt (schuld van school) dan stopt het kind acuut met klokkijken. "
Dat vind ik ook wel eens en dat vind je ook terug in diverse draadjes. Het is helemaal niet erg om school niet meer dan een wel aardige dagbesteding te laten zijn. Als juf dat dan ook zo benadert, is het duidelijk en zal het kind lekker klok blijven kijken.
Het probleem ontstaat als juffen ook tegen dit soort kinderen blijft doen alsof er Belangrijke Zaken geleerd moeten worden. Het wordt zelfs nog erger als juffen dit soort vaardigheden uit de klas houden om de andere kinderen 'te beschermen' (het is zielig om iets te zien wat je nog niet kan) en zich ook nog eens volle overgave storten op dit soort kinderen met vaardigheden die ze niet laten zien (de fijne motoriek moet nodig gestimuleerd worden, die blijft achter).
Het effect ervan is op zijn best verzet. Jouw kind laat dat ook zien met z'n Po en Lala. Helaas leidt dat soort verzet er vaak toe dat de juffen twijfelen aan de 'werkhouding' van de kleuter, of menen dat kind sociaal emotioneel nog niet helemaal geschikt is. Of nog erger, afhankelijk van hoe het kind dat verzet uit, diagnoses als adhd (kind wordt echt vervelend) of autisme (kind kruipt in de schulp).
Dat komt bij kinderen die met een voorsprong de kleuterklas binnenkomen, vaak voor. Dat is geen grapje. Dat is echt een probleem.
Het trieste is dat de oplossing zo eenvoudig is. A: De gedachte loslaten dat het 'zielig' is voor kinderen om in de groep geconfronteerd te worden met kinderen die meer kunnen. Een klokkijkende kleuters is helemaal niet bedreigend. Wel stimulerend.
B: De gedachte loslaten dat kleuters alle lesjes gedaan moeten hebben en op al die lesjes een ongeveer gelijkmatig resultaat moeten laten zien.
Ik kan me voorstellen dat je vindt dat je zoon niet zoveel nadeel heeft ondervonden van het doelbewuste geknijp in het aanbod. De vraag blijft waarom juffen dat doen en waar het goed voor is.
Bovendien, en dat moet je je voor kunnen stellen, zijn kinderen nu eenmaal verschillend. Mijn zoon werd er in de onderbouw gillend gek van. Hij dacht werkelijk dat het aan hem lag. Dat heb ik kunnen compenseren, ik heb al die zware diagnoses van hem af weten te houden, maar het heeft wel ruim 8 jaar geduurd voordat hij weer een beetje zichzelf werd.
Toen was ie 12 en al 8 jaar niet lekker in zijn vel. En dat alleen maar om dat wat de juffen vinden. Zonder dat er voor die mening enige meer objectieve grond bestaat. Dat is op zijn minst zonde. In die tijd vond ik het een schande.
Oh ja, nog steeds een schande: juist leerlingen die niet zo makkelijk leren ondervinden er de meest blijvende schade van. Ze leren daadwerkelijk minder dan ze zouden kunnen leren (onvoldoende lezen en rekenen), juist omdat ze uit vriendelijke voorzichtigheid klein worden gehouden.
Het allergekste: De Klossers zijn opgeleid in een tijd dat de kleuterjuf niet geacht werd enig verschil te maken. De leerplicht begon pas met 6 jaar. Kleuterjuffen leerden kinderen niks, ze registreerde slechts ontwikkeling (Piaget).
In het modernere onderwijs bestaat de verwachting dat kleuterjuffen wel wat kunnen betekenen. Dat ze verschil kunnen maken. Dat ze kunnen stimuleren (Vygotsky). En dat vinden de juffen niet leuk.
Ik begrijp het niet.
Groet,
Miriam Lavell

Rodebeuk

Ik pakte inderdaad jouw voorbeeld, zonder daar echter jouw specifieke situatie mee te willen bekritiseren. Dat was slordig, sorry. Ik wil onmiddellijk aannemen dat in jullie geval kind inderdaad staakte met klokkijken doordat het het gevoel kreeg tegengewerkt te worden.
Waar het mij eigenlijk meer om ging is dat ik het zo vaak hoor, en daar heb ik dus een beetje mijn vraagtekens bij. Al die ongelofelijk slimme voorliggende kinderen... Nee, dat is geen maaiveld-kinnesinne, want ik zie heus wel de bijzondere kinderen op de school van bijv. mijn kinderen. Over hen heb ik het niet. Maar als ieder kind dat op kleuterleeftijd een tikkie voorligt die weg voort zou zetten, dan puilden de universiteiten uit. Rustig an nou maar, denk ik dan toch, dan val je ook niet zo diep. Die opgetogenheid over het briljante kind begint al met babies die met 9 maanden kunnen lopen. Als ze drie zijn lopen ze allemaal, en de een niet beter of slechter dan de ander.
Maar, nogmaals, het was niet mijn bedoeling me specifiek tegen jouw posting te richten.

Starry, klokkijken

Ik snap je wel hoor. Zelf vind ik helemaal niet dat dat klokkijken op school aan bod moet komen op moment dat kind daar klaar voor is (kun je iid prima thuis doen, en anders komt het wel een keertje, kinderen die leergierig zijn zoeken ook vaak zelf wel gelegenheden) Er valt immers genoeg te leren, zoveel keus, ook voor een leergierig kind.
Ik denk wel dat het mis gaat als een kind dat de klok volledig kent steeds maar weer mee moet doen met alle klok-kijk-leer-lesjes. Dat ze becomplimenteerd worden steeds maar weer voor vaardigheden die ze al jaren beheersen.
Hier geen klokkijkers hoor maar merk wel dat dochter nu in groep 3 niet echt lekker zit. Ze leest bijv al goed en in de kleuterklassen was dat niet zo´n probleem, ze deed wel iets met letters maar dat was te overzien voor haar, denk ik, omdat ze vooral veel dingen mocht doen die ze leuk vindt zoals spelen. (en daar heeft ze dan geluk mee gehad want als de vorm die op school aangeboden wordt je ook niet ligt heb je natuurlijk een groter probleem, had mijn zoon ook wel)
Maar nu zijn de letters iid plots ZEER belangrijk en zijn er iedere dag belangrijke lessen over. Ik kan me goed voorstellen dat dochter (en met haar zoveel kinderen) het echt niet meer snapt nu. En daar vind ik haar best nog wel jong voor, 6 jaar. Ik denk dat ze het gevoel heeft dat ze door naar groep 3 te mogen eerder achteruit gaat dan vooruit. In plaats van het echte leren nu. In de kleuterklassen lag hier de nadruk niet zo op leren en dat was iig voor haar een zegen. (iid meer leuke dagbesteding)

Miriam

"Het effect ervan is op zijn best verzet. Jouw kind laat dat ook zien met z'n Po en Lala. Helaas leidt dat soort verzet er vaak toe dat de juffen twijfelen aan de 'werkhouding' van de kleuter, of menen dat kind sociaal emotioneel nog niet helemaal geschikt is. Of nog erger, afhankelijk van hoe het kind dat verzet uit, diagnoses als adhd (kind wordt echt vervelend) of autisme (kind kruipt in de schulp)."
Dat verzet was overigens tegen mij gericht, want ik wilde zonodig dat hij op dezelfde manier kleurenboekjes met me doornam zoals zijn zus ooit. Ik denk dat hij daarom inderdaad zijn kont tegen de krip (krib?) gooide, ik moest er wel om lachen. Tegenwoordig formuleert hij zijn ongenoegen als hij zich iets teveel achter de broek aan gezeten voelt
Overigens heeft dit hem in de kleuterklas inderdaad al een prediciaat 'wellicht iets in het autistisch spectrum' opgeleverd. Omdat hij altijd een beetje doelloos met zijn armen ging staan zwaaien als er iets gebouwd moest worden. Nou sta ik ook altijd een beetje doellos met mijn armen te zwaaien wanneer mensen om mij heen heel voortvarend met spullen gaan lopen sjouwen, dus ik herkende dat wel. Nee, ik kan niet zeggen dat ik nou werkelijk in de stress schoot van dat soort amateuristische analyses. Ik heb het wel even rechtgezet door een test in te vullen met hulp van een bevriende medwerkers van het Riagg. Daar kwam uit dat hij volkomen normaal was, zij het wat faalangstig. En daar kun je gelukkig heel oud mee worden.