Wat gaan we doen aan de dolende wolven in het onderwijs:

Verwarrend

Het is nogal wat om de mindere prestaties van jongens tov meisjes in het onderwijs te verbinden aan een lange lijst van gewelddadige mannen. Mannen overigens, die stuk voor stuk niet meer leerplichtig waren en bovendien geschoold.
Nee, scholing gaat niet helpen tegen mannen die zelfstandig de wapens oppakken.
Groet,
Miriam Lavell

Hormoontjes

Ach ja, de hormoontjes he. Daar krijg je van die Rambo's van.

Maar doen de jongens het echt zo slecht? Misschien ligt het ontstane verschil eerder aan het feit dat meisjes sinds kort niet meer gediscrimineerd en achtergesteld worden (althans in het onderwijs). Met andere woorden: misschien doen jongens het precies zo goed of slecht als ze het altijd gedaan hebben, als je kijkt naar de individuele mogelijkheden en beperkingen. Die mogelijkheid zou je mee moeten nemen in dit verhaal.

Later trekt dat verschil trouwens vanzelf bij, als de meisjes tegen de op de arbeidsmarkt nog steeds in ruime mate aanwezige discriminatie op botsen. Dus voor de lange termijn maak ik mij minder zorgen om het succes van mijn zonen dan om dat van mijn dochters.

En...

Ik lees in het stuk als mogelijke oplossing vaker toetsen...heeft de schrijver enig idee hoe vaak er nu al getoets wordt? Vast niet.....

Zachte oordelen

Ik doe het allemaal uit mijn hoofd, in het archief is het waarschijnlijk nog wel te vinden.
Toen mijn dochter een profielkeuze moest doen, verscheen er met vette koppen in de krant resultaat van onderzoek waaruit blijkt dat meisjes nog steeds vaker geadviseerd wordt om geen of niet de moeilijkste wiskunde te kiezen.
Vriendinnetje van mijn zoon is voor die argumentatie van de wiskundeleerkracht destijds ook gezwicht (maakt niet uit, ze maakt een spetterende carriere inmiddels).
Ik denk dat er nog steeds verschil is op dat punt. Ik denk bovendien (weet ik niet zeker) dat de meeste wiskundeleerkrachten nog steeds man zijn.
In het laatste onderwijsverslag van de inspectie wordt ook de positie van jongens en meisjes geanalyseerd. Jongens scoren beter (cijfers).
Jongens blijven inderdaad ook vaker zitten, stromen vaker af, belanden vaker in het SO. Ik denk dat er wel degelijk een jongensvalkuil is. Volgens mij zit die er vooral in dat er méér op sociaal wenselijk gedrag wordt afgerekend. Scores zijn oke, maar is nog wat jong. Of is lastig. Niet op tijd met werkstuk, vaker te laat in de les, boek vergeten, dat soort dingen.
Het zijn volgens mij vaak die dingen die in minnetjes en plusjes in de lerarenagenda belanden en die uiteindelijk bepalen of het cijfer een 5,5 of hoger wordt (dus een voldoende), of toch een onvoldoende.
Ik weet niet of dit soort onderliggende beoordelingen nog wel toegankelijk zijn voor onderzoek.
Het zou mij niets verbazen als jongens over de hele linie, tot en met het SO, feitelijk beter scoren (toetsen). Dat ze gelijkwaardige of zelfs iets mindere zusters hebben die wel een diploma hebben gekregen. Dat jongens vooral stranden op de zachte oordelen.
Groet,
Miriam Lavell

Pelle

Gezien de enorme hoeveelheid toetsen die nu afgenomen worden ben je dan dagelijks aan het toetsen vrees ik.

Miriam

Ik deel je vrees wat betreft de zachte oordelen. Vraag maar eens hulp voor je zoon, die verstrooid is en van alles vergeet. Binnen de kortste keren is de repliek: Ja maar...hij.... alsof de leerkracht zelf 14 is. Alsof een slordig kind geen hulp zou mogen onvangen wat betreft franse werkwoorden.
Er wordt al bij voorbaat vanuit gegaan dat de jongens het erom doen. En het wordt uitgelegd als desinteresse.
En verder valt mij op dat een kind geen puber meer mag zijn. Ik werd eens opgebeld door een lerares, zoon had geen pen bij zich en was werkelijk een beetje brutaal.
Zou ze nou werkelijk iedere ouder bellen wiens kind geen pen bij zich heeft en een weerwoord geeft? Echt, ik was te verbijsterd om een adequate reactie te geven.

Dolende wolven

Ik denk niet dat je dolende wolven kunt voorkomen. Het is misschien een uitingsvorm van deze tijd, misschien ook niet. Misschien zijn er in het verleden wel vergelijkbare figuren. Het hangt ook af van de middelen en de omgeving die ze tot hun beschikking hebben.
Ik heb ooit een scene uit Heimat gezien (de televisieserie) waarin een rechtsradicale jongere geweld tegen immigranten begon omdat zijn ouders thuis altijd negatief en met krachttermen over immigranten spraken. Dat wil niet zeggen dat ze zelf tot geweld over zouden gaan maar wel dat de jongere iets wilde betekenen en dacht dat door zijn acties te kunnen bereiken dat hij gewaardeerd werd om zijn moed.
Zoiets proefde ik ook bij de Noorse Anders Behring Breivik. De waardering die hij in het dagelijks leven mistte moest hij compenseren door een moedige daad, de uitvoering van een scenario om de opvattingen van een groep waar hij affiniteit mee had kracht bij te zetten en zo hun waardering te oogsten.
De andere lonewolfs uitten voornamelijk hun frustratie, neem Karst T of Tristan van der Vlis.
Neemt niet weg dat het een goed initiatief is om nou eens uit te zoeken hoe je jongens en zeker kinderen met een verschillende leerstijl beter onderwijs kunt bieden. Daar heb je allemaal wat aan.
Het zou niet nodig moeten zijn om zoveel frustratie op te moeten lopen in het onderwijs.

Beta versus alfa

Tsja, de argumentatie dat jongens nu eenmaal beter zijn in exact en meisjes in talen, die hoor ik zo ongeveer dagelijks bij ons op de basisschool. Dat verklaart namelijk het verschil tussen oudste (meisje, blinkt uit in taal en rekenen) en tweede (jongen, blinkt uit in rekenen en taal). Mijn twee oudsten horen bij de beide belangrijkste vakken van de eerste klassen van de basisschool bij de top van hun klas. Bij de oudste wordt door de lerares en ib-er de nadruk gelegd dat ze zo ontzettend goed is in taal en dat het in haar klas wel heel bijzonder is dat er ook een meisje een rekentijgerboek heeft gekregen (wat moeilijkere rekensommen). Bij de tweede is het juist dat hij geprezen wordt om zijn rekeninzicht (terwijl dat duidelijk minder goed is als van oudste op die leeftijd) en veel minder om zijn taal. Tot zover de segregatie op vakkenpakket. Overigens zie ik oudste dochter nog wel als beta terechtkomen, ze heeft namelijk hoogstwaarschijnlijk dyslectie.
De oudste wordt ook heel erg geprezen om haar vermogen om met iedereen samen te werken en om haar werkhouding. De tweede wordt beoordeeld als een typisch jongetje, graag samen met zijn vriendjes aan het donderjagen als het rommelig is in de klas en ze daar gelegenheid toe zien. De proppenschieter is al uitgevonden en uitgeprobeerd, overigens een bijzonder mooi staaltje samenwerking tussen die jongens en ze hebben er hard, snel en goed aan gewerkt. De oudste is helaas een stuk braver, ze mag van mij ook wel eens kattekwaad uithalen, maar zij rent in de pauze gewoon alle adrenaline uit haar lijf en doet dan heerlijk wild en heeft er in de klas stukken minder behoefte aan.
Het gekke is, totdat ze naar school gingen was de oudste juist de beste van de twee in beta-dingen en was de tweede meer alfa. Het dondersteengehalte was al zo als ze nu op school laten zien, ik betwijfel of oudste echt kattekwaadmateriaal is, tweede is dat absoluut wel, altijd al geweest.
De oudste krijgt echt supermooie rapporten en haar juffen zien haar erg graag in de klas. De tweede wordt een stuk minder positief beoordeeld, ook op cognitief vlak. Ik denk dat Miriam wel een punt heeft met haar afstromen op gedrag ipv op resultaten, dat is iets wat ik bij de tweede namelijk wel zou kunnen zien (tenzij je hem verteld dat zijn juf/meester denkt dat hij het niet kan, dan zul je hem eens zien werken).
Een vriend van ons is leraar op het middelbaar onderwijs en ik heb hem wel eens horen praten over de beoordeling van de bespreekgevallen (overgaan, zittenblijven of afstromen). Daar zijn de cijfers niet doorslaggevend. Hij heeft wel eens verteld dat een kind als bespreekgeval werd aangemeld door een lerares terwijl het kind overal voldoende tot ruim voldoende voor stond. De lerares had het idee dat het kind wel heel erg hard eraan moest trekken, het begon namelijk iedere keer met onvoldoendes en haalde dat in de proefwerkweek weer op. Onze vriend heeft daar korte metten mee gemaakt, karakter, kan het best, maar heeft gewoon niet altijd zin, eerder een gevalletje opstromen dan afstromen. Dat is een pittige discussie geworden waarbij de kampen redelijk man-vrouw waren. Veel van de leraressen vonden zittenblijven en liever nog afstromen zeker geen slechte zaak in dit geval, veel van de mannen hadden zoiets van gewoon over, dit is geen bespreekgeval. De ouders waren overigens not amused, vonden hun zoon geen bespreekgeval en het meest doorslaggevende argument was dat in de schoolgids duidelijk stond dat je zonder onvoldoendes gewoon overging naar het volgende jaar.

Wat afgedwaald

Hmmm, ik zie net dat mijn stukje meer ging over jongens in het onderwijs dan over dolende wolven. De laatsten zijn volgens mij niet goed te voorkomen. Er zijn altijd kinderen die buiten de groep vallen, er zijn altijd kinderen die minder waardering van hun ouders krijgen dan ze nodig hebben. Er zijn ook altijd kliekjes van volwassenen op het schoolplein (bij tijden nog erger in het roddelen en uitsluiten dan de ergste pre-puberella's). Er zijn ook altijd mensen die niet echt ergens bij horen, die niet populair zijn, die er buiten staan. In een ideale wereld zorgt iedereen voor elkaar, maar die hebben we niet, dus denk ik dat dolende wolven niet te voorkomen zijn. Al vind ik het geen slecht idee om wat vaker een praatje te maken met je buren en zo weer wat sociale cohesie te krijgen.

Jongens

Jongens:
Volgens mij speelt in Nederland mee, dat (kort gehouden) allochtone meisjes het veel beter in het onderwijs doen, dan vrijgevochten allochtone jongens.
Dat beinvloed momenteel de cijfers.
Wat een verbetering zou kunnen zijn is allochtone ouders goedschiks of iets minder goedschiks bij het onderwijs van hun kinderen te betrekken. School van jongste had wel initiatieven in die richting, maar echte dwang en drang was alleen mogelijk in geval van spijbelen en te laat komen (de leerplichtambtenaar).

Lone wolves:
Naar mijn idee is er niets tegen te doen, dit soort misdadigers sluiten zich af van de wereld, voorafgaande aan de daad. Anders Breivik is in deze wel een uitzondering. Hij had zijn manifest al rondgemaild voor de aanslagen en zocht interactie met anderen (gelijkgestemden). Hij is zeer langdurig en bijzonder grondig bezig geweest met de voorbereiding van zijn daden. Eng. Laten wij maar blij zijn dat de meest lone wolves hun daden niet zo goed voorbereiden.
Overigens is er ooit wel een meisje geweest dat in het rond ging schieten. http://en.wikipedia.org/wiki/Brenda_Ann_Spencer
Maar inderdaad, de meerderheid wordt gevormd door jongens.

Waarom meisjes geen lone wolves worden

Ik heb eens ergens gelezen (en het is ook mijn persoonlijke ervaring) dat meisjes en jongens trauma en andere persoonlijke problemen anders verwerken. Even kort door de bocht en over het algemeen gesproken: jongens worden vaker agressief (richten hun woede naar buiten); meisjes worden eerder depressief/angstig/gaan zichzelf pijnigen/krijgen een eetstoornis etc (richten hun woede naar binnen). Er wordt wel gezegd dat dat cultureel bepaald is (meisjes horen "lief" te zijn (en zich dus aanpassen aan de norm) en jongens "stoer"), maar ik weet niet wat daarvan waar is. Het lijkt mij dat (een deel van) dat gedrag ook nature zou kunnen zijn ipv nurture.

Hoe dan ook: die theorie zou kunnen verklaren waarom vrouwen niet gauw een lone wolf worden: 1. Onaangepast 2. Niet lief. Dan liever jezelf de vernieling in helpen (onbewust natuurlijk).

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.