Wat te doen?
Hi, al eerder heb ik geschreven over mijn dochter over haar mogelijke dyscalculie. Daar heb ik veel nuttige en lieve reacties op gekregen dus vandaar dat ik meer weer iets post
we zijn al een jaar met school in gesprek omdat mijn dochter moeite heeft met emotieregulatie (ze is snel in paniek als iets niet lukt) en ze niet goed is in vrienden maken. Ze wilt het wel maar ze vindt het lastig. In groep één had ze vriendinnen uit groep twee. Ze was aan het begin van groep twee helemaal verloren omdat die naar groep drie waren gegaan. Ze speelde af en toe wel bij een aantal meisjes, maar tot een vriendschap kwam het niet. Na de herfstvakantie kwamen er nieuwe kinderen in de klas en daar klikte het heel goed mee. Ze kreeg een heel fijn vriendinnen groepje. Maar ja die bleven in groep 2 achter, toen zij naar groep drie ging.
na twee dagen groep drie kwam de juf naar mij toe dat ze twijfelde of mijn dochter cognitief groep drie wel aankon. Dat verbaasde me, omdat ze razend enthousiast naar huis kwam en de geleerde woorden van de eerste week ging schrijven. Ze droomde in de klas wel veel weg, waardoor het vermoeden van overvraging was. Na een tijdje kwam de juf er wel achter dat als ze een op een aandacht gaf, mijn dochter het goed begreep. Ze wilde alleen meer handvatten om mijn dochter beter te begeleiden.
Daarom is er een orthopedagoog gekomen om mijn dochter te observeren. Nou ben ik expres niet naar het gesprek gegaan, waar de observatie besproken werd omdat ik nogal een paniekerig persoon ben. Mijn vriend wel en die zei dat het een goed gesprek was.
nou kregen wij gisteren het verslag van het gesprek onder ogen en daar ben ik wel van geschrokken. Volgens de orthopedagoog is mijn dochter hoog gevoelig en heeft last van prikkelverwerking. Ze kan goed geconcentreerd werken als het rustig is in de klas, maar raakt afgeleid als er drukte is en stopt dan met werken. Ook vind ze het echt heel moeilijk ik contact te maken, met kinderen uit de klas. De emotieregulatie is wel enorm verbeterd, gaf de juf aan.
De orthopedagoog gaf ook aan dat het soms lastig is om te peilen of klassikale uitleg (mijn dochter heeft vooral moeite om klassikale instructies op te volgen, niet uitleg) binnen komt. Wij weten dat mijn dochter een blik in haar ogen heeft die moeilijk te peilen is. Maar inmiddels hebben we wel door hoeveel ze eigenlijk wel opneemt. Mijn schoonmoeder heeft dezelfde plek en dezelfde gevoeligheid voor geluid. En die is gepromoveerd in de wiskunde, dus aan haar intelligentie ligt het niet.
ze gaf een aantal aanwijzingen om mijn dochter beter te begeleiden. En de juf wilt mijn dochter echt graag helpen. Alleen werd er in de conclusie gezegd en volgens mijn vriend is dat niet benoemd in het gesprek, dat de conclusie eventueel kon zijn dat mijn dochter eventueel beter op haar plek zou zijn op het speciaal basisonderwijs waar ze met kleinere klassen werken.
Punt één vind ik dit ongelofelijk snel na drie maanden groep drie waar er nog geen Cito toets is afgenomen.
En eigenlijk wel het belangrijkste Punt. Mijn dochter is zo ongelofelijk gegroeid de afgelopen maanden. Ze is heel rustig thuis, blij. Waar ze vorig jaar nog weg liep voor spelletjes met tellen, wilt ze dit juist heel graag doen. Haar emotieregulatie is thuis, prima onder controle. Ze is heel lief voor haar broertje. Ze heeft een nieuw vriendje gemaakt. In de observatie stond dat ze amper meedoet met de gym. Terwijl ze thuis de hele tijd de meest gevaarlijke turn oefeningen doet. Ze wilt ook graag met kindjes spelen. En als we dan een speel afspraak regelen in het weekend, kan ze niet wachten tot het vriendje er is. Waar ze vroegen moeite had met onverwachte plannen (laten we dit en dit doen), vindt ze dit juist heel leuk nu. Ik kan nog langer door gaan, maar ze is zoo veranderd. Wie zegt dat ze het gedrag van thuis, als ze zich veiliger voelt in de klas daar ook niet laat zien. Dat ze leert om zich meer te concentreren in een drukke omgeving en leert verbale instructies op te volgen. Nou was ik zelf een enorme dromer op de kleuterschool en heeft mijn moeder nog moeten praten als brug man om mij naar de groep drie te krijgen (ik kon toen al wel lezen en rekenen toen ik naar groep drie ging) en had het eerste half jaar van groep drie nog issues met dromerigheid en contact maken met kinderen. Met mij is het “goed gekomen”.
Wie heeft ervaring met dergelijke zaken? Overigens twijfelt school niet meer aan haar intelligentie en heeft de orthopedagoog heeft ook nadrukkelijk aangegeven dat ze wel op normaal Niveau onderwijs moet krijgen. Ik ken ook kinderen met adhd en ass die met aanpassingen de “normale” basisschool hebben afgemaakt.
Daarbij had ik vorig jaar nog wel mijn dochter herkend in het beeld van de observatie, maar niet van het meisje dat nu naast me op de bank zit.
Je weet meer, maar je weet beslist nog niet wat "haalbaar" is en op welke manier.
Een voorbeeld van een jongen in mijn omgeving, in groep 3 kon hij meekomen, maar gezien z'n ADHD werd er gezegd dat hij zeker zou vastlopen in groep 4, die is nu in de laatste jaar van z'n master, met mooie cijfers, zonder zittenblijven.
Twee zusjes in m'n omgeving, de ene zeer serieus op de basisschool, veel lezen, echt vwo leerling. Todat de puberteit inzette, heel haar kont tegen de krib, moeilijk moeilijk. De andere had een lastige start op de basisschool, maar liet zich door de puberteit niet in de war brengen en zonder omwegen door de school.
Ik begrijp je eerste reactie over speciaal onderwijs echt heel goed. Dan was mijn reactie destijds ook.
De juf heeft vast diverse tips van de orthopedagoog gekregen om toe te passen op je dochter. Vergeet alleen niet dat de juf niet alleen altijd die tijd heeft om ze uit te voeren. Er zijn meerdere kinderen in een klas en meer zullen er een gebruiksaanwijzing hebben en dan 32 kinderen. Ik zou eerst de tijd nemen om te kijken hoe het dan gaat en nauw contact onderhouden met de juf. Ze kan een koptelefoon op, tussendoor een rustmoment als in even tekenen of rondje om het plein rennen om te ontspannen en te ontprikkelen. Werkjes bij de ib’er maken, werk meer zelf doen ipv op de ipad wat veel scholen gebruiken. Je kind kan op school heel anders zijn dan thuis. Op school moeten ze van alles en thuis is het vrijheid.
Je geeft aan dat Volgens de orthopedagoog je dochter hoog gevoelig is en heeft last van prikkelverwerking. Ze kan goed geconcentreerd werken als het rustig is in de klas, maar raakt afgeleid als er drukte is en stopt dan met werken. Hierop kan je kind enorm vastlopen in regulier onderwijs als je niet oppast. Welke onderwijsmethode hanteren ze. vaak past een strak type onderwijs het beste bij dit soort kinderen, niet te vrij want dan verzuipen ze.
Mijn kind is uiteindelijk op speciaal basisonderwijs terecht gekomen, maar wat ben ik daar blij mee achteraf(!) gezien. Ze is daar net als thuis, komt veel uitgeruster thuis, hoofd zit minder vol en ze wilt weer leren. Qua niveau is het net als een normale basisschool van gemiddeld tot hoogbegaafd, maar dan 12 kinderen in de klas en juffen met oneindig veel geduld en positiviteit. Hoe zij er nu bij zit gun ik echt elk kind.
Succes met alles. Het is heel moeilijk.
JannaGreen schreef op 20-11-2022 om 16:30:
Ik begrijp je eerste reactie over speciaal onderwijs echt heel goed. Dan was mijn reactie destijds ook.
De juf heeft vast diverse tips van de orthopedagoog gekregen om toe te passen op je dochter. Vergeet alleen niet dat de juf niet alleen altijd die tijd heeft om ze uit te voeren. Er zijn meerdere kinderen in een klas en meer zullen er een gebruiksaanwijzing hebben en dan 32 kinderen. Ik zou eerst de tijd nemen om te kijken hoe het dan gaat en nauw contact onderhouden met de juf. Ze kan een koptelefoon op, tussendoor een rustmoment als in even tekenen of rondje om het plein rennen om te ontspannen en te ontprikkelen. Werkjes bij de ib’er maken, werk meer zelf doen ipv op de ipad wat veel scholen gebruiken. Je kind kan op school heel anders zijn dan thuis. Op school moeten ze van alles en thuis is het vrijheid.
Je geeft aan dat Volgens de orthopedagoog je dochter hoog gevoelig is en heeft last van prikkelverwerking. Ze kan goed geconcentreerd werken als het rustig is in de klas, maar raakt afgeleid als er drukte is en stopt dan met werken. Hierop kan je kind enorm vastlopen in regulier onderwijs als je niet oppast. Welke onderwijsmethode hanteren ze. vaak past een strak type onderwijs het beste bij dit soort kinderen, niet te vrij want dan verzuipen ze.
Mijn kind is uiteindelijk op speciaal basisonderwijs terecht gekomen, maar wat ben ik daar blij mee achteraf(!) gezien. Ze is daar net als thuis, komt veel uitgeruster thuis, hoofd zit minder vol en ze wilt weer leren. Qua niveau is het net als een normale basisschool van gemiddeld tot hoogbegaafd, maar dan 12 kinderen in de klas en juffen met oneindig veel geduld en positiviteit. Hoe zij er nu bij zit gun ik echt elk kind.
Succes met alles. Het is heel moeilijk.
Hi Janna, ik ben blij dat jij zulke positieve ervaringen heb. Ergens hoop ik dan wel dat mijn kind erover heen groeit, maar dat is wellicht ijdele hoop. Ik had het er vandaag nog met vriendinnen over, en dat is dan fijn.
Ik hoop gewoon dat ze haar plekje vindt, waar ze tot haar recht komt.
"Alleen werd er in de conclusie gezegd en volgens mijn vriend is dat niet benoemd in het gesprek, dat de conclusie eventueel kon zijn dat mijn dochter eventueel beter op haar plek zou zijn op het speciaal basisonderwijs waar ze met kleinere klassen werken"
Los van wat er verder gezegd wordt of als tip wordt gegeven vind ik zo'n opmerking in het dossier die niet is besproken met de ouders niet oké.
Ik zou daar zeker op terugkomen bij de juf/orthopedagoog. Ik vind het een heftige conclusie, het riekt naar een andere agenda dan die van jullie.
Ik ben achterdochtig, door schade en schande helaas, en het is geen oordeel over SBO. Maar een suggestie om van school te wisselen, hoe marginaal en vaag ook, daar moeten de ouders vanaf het begin bij betrokken worden.
Dat begrijp ik. Mijn kind kan gewoon zich niet concentreren in grote groepen, terwijl er met haar intelligentie echt niks mis is. Ze slaat dicht. Ik zag dat ze vast liep. Verhalen van haar vorige school en observatieverslagen herkende ik mijn kind totaal niet in en dan is dat heel lastig. Ik ben er de eerste weken echt verdrietig van geweest. Ik begrijp je zo goed.
Ik zou nog wel het gesprek aangaan als er speciaal onderwijs is genoemd. Ze zeggen het niet zomaar en de orthopedagogen zijn echt wel wat gewend. Een aantal scholen hebben ook observatietrajecten.
Ik had haar liever op regulier onderwijs gehad, maar dan had ik mijn kind te kort gedaan. Dan zou ze elke dag met zichzelf in gevecht zijn. Ze is snel overprikkeld en alles koste op haar vorige school zoveel energie en nu heeft ze energie over. Ze komt nu zo gelukkig uit school.
JannaGreen schreef op 20-11-2022 om 20:08:
Dat begrijp ik. Mijn kind kan gewoon zich niet concentreren in grote groepen, terwijl er met haar intelligentie echt niks mis is. Ze slaat dicht. Ik zag dat ze vast liep. Verhalen van haar vorige school en observatieverslagen herkende ik mijn kind totaal niet in en dan is dat heel lastig. Ik ben er de eerste weken echt verdrietig van geweest. Ik begrijp je zo goed.
Ik zou nog wel het gesprek aangaan als er speciaal onderwijs is genoemd. Ze zeggen het niet zomaar en de orthopedagogen zijn echt wel wat gewend. Een aantal scholen hebben ook observatietrajecten.
Ik had haar liever op regulier onderwijs gehad, maar dan had ik mijn kind te kort gedaan. Dan zou ze elke dag met zichzelf in gevecht zijn. Ze is snel overprikkeld en alles koste op haar vorige school zoveel energie en nu heeft ze energie over. Ze komt nu zo gelukkig uit school.
Hi janna, dat is super mooi. Dat gun ik mijn dochter ook. Thuis is het een levendig kind dat veel fantasie heeft, samen speelt met haar broertje van twee, leuk samen speelt met vriendjes. Ze is leergierig. Ze houdt erg van knuffelen. Veel humor. En als ik dan zo’n observatie lees, dan heb ik echt het gevoel dat ik een observatie van een ander kind lees.
Doen43 schreef op 20-11-2022 om 20:48:
[..]
Hi janna, dat is super mooi. Dat gun ik mijn dochter ook. Thuis is het een levendig kind dat veel fantasie heeft, samen speelt met haar broertje van twee, leuk samen speelt met vriendjes. Ze is leergierig. Ze houdt erg van knuffelen. Veel humor. En als ik dan zo’n observatie lees, dan heb ik echt het gevoel dat ik een observatie van een ander kind lees.
Dat is ook heel lastig als moeder zijnde. Maar de thuis situatie en de schoolsituatie zijn beide hele andere situaties waarbij de setting anders is en er andere dingen verwacht worden van je dochter.
Gingergirl schreef op 21-11-2022 om 08:56:
[..]
Dat is ook heel lastig als moeder zijnde. Maar de thuis situatie en de schoolsituatie zijn beide hele andere situaties waarbij de setting anders is en er andere dingen verwacht worden van je dochter.
Ja, dat had ik me nooit zo gerealiseerd. Daar kom ik nu achter. Voor mijzelf werkte de school setting erg goed. Dan ga je ervan uit, en dat is heel slecht van mij, dat dat voor je kind ook zo is.
Jammer dat de klassen zo groot zijn, waardoor er weinig individuele aandacht gegeven kan worden. Particulier onderwijs is dan echt een verademing. Helaas kost het zo veel 
