Wat te doen? schoolwissel?

Wat is nou praktisch

het punt waar je tegen aan loopt op zijn huidige school?
Een negatief beeld vind ik vele malen te vaag.
Leg eens uit?

Eva

Moeilijk hoor, ik snap het helemaal. Ik denk dat het verhaal over jouw zoon op punten op die van mij lijkt, zij het dat mijn marizoon jonger is. Ik heb dus wat herkenning.
Allereerst, ik denk dat het sowieso heel moeilijk is om je zoon nog naar een andere school te krijgen, regulier of speciaal. Reguliere scholen nemen zorgenkinderen niet zomaar aan, en zeker niet met het passend onderwijs op komst. Ik heb toen 5 reguliere scholen benaderd, allemaal geen succes.

Ik heb inmiddels wel geleerd dat scholen nooit helemaal perfect en leuk en goed etc zijn voor dit soort kinderen. Er blijven gewoon altijd zaken die voor jouw zoon niet goed of leuk zijn. Misschien dat je in een andere school een positieve leerkracht treft voor je zoon, maar hoe dan de aansluiting? Dat is niet iets wat soepel loopt bij je zoon, en hij heeft nu wel fijne contacten. niet veel, maar toch. En dat is ook wat waard! Kinderen met Ass(kenmerken) doen dat nu eenmaal niet zo makkelijk, en dus ook niet op de nieuwe school.

Ik heb inmiddels ook wel door dat schoolse sistuaties voor mijn zoon heel anders zijn dan privesituaties, waardoor er op school hele andere knelpunten optreden.
En er dus heel anders tegen marizoon wordt aangekeken.
als ik tegen de leerkracht vertel hoe zoon het thuis/prive doet, dan zijn ze oprecht verbaasd.

Waar loopt je zoon precies tegenaan op school? Hij kan cognitief goed mee? Wat heeft hij nodig naast een positieve leerkracht?
Is er een andere school die dit hele pakket hem kan bieden in een jaar tijd? Heb je al een school op het oog? Dan kun je in ieder geval een afspraak maken om eens te kijken.

Bedenk dat er over een jaar weer een schoolwissel aankomt, VO. Is dit niet te veel voor hem?
Kan hij bij een overstap naar een andere basisschool in dezelfde verrijkingsklas blijven? Dat lijkt me ook belangrijk voor hem.

Is het voor dochter ook nodig om te wisselen of loopt het voor haar goed? Heb je voor haar nog wel vertrouwen in de school?

Ik denk dat ik zoon in het laatste jaar niet zou wisselen, tenzij er een school is die hem het totaalpakket kan bieden: dus aansluiting, vriendjes, positieve leerkracht etc. ik zou niet gaan voor een oplossing waarbij het ene nadeel wordt ingewisseld voor het andere. Dan wordt het voor zoon ook geen leuk laatste schooljaar.

Veel succes!

Met anne j eens

Ik zou ook voor een jaar die overstap niet meer doen. Die meester snapt het niet, maar je hebt geen enkele garantie dat ze het op een andere school wel gaan snappen. Bij deze school heb je in ieder geval nog het feit dat ze je zoon kennen en dat ze zich niet kunnen verschuilen achter: 'we wisten het niet.'
Tenzij je het idee hebt, dat je zoon echt beschadigd raakt op deze school. Maar zo klinkt je openingspost niet. Die vrienden, die zou ik ook heel zwaar meewegen. Juist in het laatste jaar is vriendschap een belangrijk gegeven.
Je kan dit laatste jaar voor je zoon zien als een stage: 'hoe ga ik om met mensen die niet verder kijken dan mijn buitenste schilletje'. En hem dan daarin coachen en helpen. Hij zal die mensen nog veel tegenkomen in zijn leven. Dan is die meester toch nog ergens goed voor misschien?
Wij zijn ook al direct na de zomervakantie begonnen met het zoeken van een middelbare school voor onze zoon. Die tijd was ook nodig. Soms wil de middelbare school nog aanvullende informatie, of aanvullende onderzoeken. Het is handig als je dan de tijd hebt.
Daarnaast hebben veel scholen toch een maximum aan zorgleerlingen dat ze aankunnen. Als je dan bovenaan de lijst staat en je geprofileerd hebt als een open, medewerkende en pro actieve ouder, is dat alleen maar meegenomen.
De middelbare school waar onze zoon volgend jaar heen gaat, vond die openheid heel belangrijk, dus hebben wij heel veelvuldig benadrukt dat wij dat zijn: 'open'. In ruil daarvoor vroegen wij openheid aan hun kant. Dus of ze tijdig aan wilden geven, als ze dachten: 'het gaat niet lukken op deze school met deze jongen'. En dat hebben ze ook gedaan. So far, so good.

Reactie

Koentje, ik begrijp je vraag, maar als ik alles op ga sommen dan raak ik iedereen hier zo kwijt is nl een nogal lang verhaal. Heel in 't kort; wat verwende school met goede populatie, spannen zich niet in voor kinderen, kind moet zich altijd aanpassen aan school en anders deugt kind niet. Communicatie is allerbelabberst, onderling al en naar ouders helemaal. Er is geen lijn, geen echt beleid, en als ouder zit je er middenin, wordt erbuiten gehouden en snapt er niets meer van. Mijn korte interpretatie even van beeld van leekracht van zoon: arrogant, voelt zich te goed voor school, lui, gemakzuchtig, is nooit goed, wil niets. Onze interpretatie van zoon staat daar haaks op; wij zien een onzeker kind dat niets liever wil dan alles goed doen. M

Ging iets mis

nog niet klaar, blijkbaar gedrukt.
Het grootste probleem waar wij tegen aan blijven lopen met zoon is zijn motivatie. Cognitief doet hij het prima, maar de stof blijft onder zijn nivo. Alleen, dat ziet leerkracht dan anders. Voor zoon is het moeilijk steeds maar weer motivatie op te brengen voor taken die weinig uitdaging bieden voor hem. School begint steeds meer te sputteren over zijn werkhouding.
Heb alle reacties gelezen en er staan heel zinnige dingen in voor mij, ik reageer hier later nog op.

Leermoment

Eigenlijk had ik het al geschreven, maar nu ik je laatste twee posts lees, raak ik er nog meer van overtuigd. Je kunt met je zoon, het volgende jaar gaan zien als een leermoment. Het grote doel:
'Hoe ga ik om met een buitenwereld (meester/lesstof) die niet bij mij past?'
Onze zoon zit/zat in een enigszins vergelijkbare situatie. Het is voor hem heel nuttig geweest om in de tijd dat zijn situatie op school langzaam verbeterde, te leren hoe hij zelf, door zijn eigen gedrag, dat van de leerkracht kan beinvloeden. Beinvloed een ander, begin bij je zelf.
Wij hebben met hem over de kernkwadranten van ofman en de roos van Leary gesproken. http://nl.wikipedia.org/wiki/Kwadrant_van_Ofman. http://nl.wikipedia.org/wiki/Roos_van_Leary
Dat is echt razend interessant en hierdoor kan een kind vaardigheden en inzichten leren, waar het de rest van zijn leven ook nog baat bij kan hebben. Het sprak onze zoon in ieder geval zeer aan, dat je, door jezelf op een bepaalde manier te gedragen, andere mensen kunt beinvloeden. Hij is er echt een beetje mee gaan experimenteren en heeft daarmee een heel stuk zelfbewustzijn op gebouwd.
Wij zijn het ook helemaal spuug en spuug zat met die school (nog 3 weken, we tellen af), maar wij hoeven er gelukkig niet elke dag in een klas te zitten. ☺

Schooladvies

Hoe heeft je zoon het gedaan bij de entreetoets in groep 7? Maak je je zorgen over over de CITO-toets?
Het is heel gebruikelijk dat er zonder autibril een andere beoordeling uitkomt dan met! Onlangs hoorde ik hier weer een leerkracht 'lui' zeggen over puberzoon. Voor mij is zoon ineens sociaal aan experimenteren en inhalen en dat gaat meteen drastisch ten koste van zijn inzet voor school en zijn cognitieve vaardigheden. Herkenbaar pubergedrag alleen bij deze kinderen kan het direct zo extreem zijn en opvallend omdat ze zo eerlijk kunnen zijn. Hij moet nog leren om dat in balans te brengen en daar kunnen we hem bij helpen, school en ouders samen. En verder geniet ik er heel erg van dat het hem lukt.
Mijn ervaring is dat de basisschool er veel minder kan dan het voortgezet onderwijs, ook als je zoon zou verplaatsen weet ik niet of je dan meer deskundigheid krijgt bij de overgang naar het VO. Minder mischien wel want een nieuwe school kent je zoon al helemaal niet.
Ga er vanuit dat het wonderlijk zou zijn als school hier adekwaat meewerkt dan valt het altijd mee.
En ook al scoort je zoon door gebrek aan uitdaging onder de maat bij de CITO-toets kan hij dit wel weer inhalen op het voortgezet, die keuze is zeer van belang. Mijn dochter zit in een mavo-havo kansklas en er zijn zelfs kinderen in haar klas die zo goed gepresteerd hebben dat ze dan toch naar het VWO gaan.
Concentreer je op de socratische methode, meer vragen stellen aan de school met de opzet om ze mee te krijgen met jou plan.

Annej

Dat is zo herkenbaar: of het gaat sociaal beter, of cognitief, maar allebei tegelijk is teveel gevraagd.

De socratische methode...die hou ik erin, goed idee! Vooral voor mezelf, zodat ik niet teveel van school verwacht. En vriendelijk aar vasthoudend blijven controleren of afspraken worden nagekomen. Het is gewoon niet anders.

Anders

Ik ken ouders die eind groep 7 hun kind van school haalden wegens pesten en de trage reactie van de school daarop. Ondanks aanvankelijk verzet bij het kind (je weet wat je hebt maar niet wat je krijgt), heeft dit goed uitgepakt. De CITO eind groep 8 op de nieuwe school werd goed gemaakt en advies was VWO. Op de oude school een slecht gemaakte entreetoets eind groep 7 en advies HAVO.
Wat meespeelde bij het succes is denk ik het andere schooltype (nieuwe school Montessori, dat beter bij het kind paste), bijles en begeleiding om het kind weerbaarder te maken maar ook de ‘frisse start’. Geen vaststaande beelden over het kind, maar een nieuwe blik.
Ik vond het indertijd heel dapper van de ouders en zou zelf denk ik hebben gedacht ‘het is nog maar een jaartje. Achteraf bleek het dus toch een gouden greep.

Pelle

Kind kreeg eind groep 7 voorlopig schooladvies HAVO, de kans op bijstelling was erg klein, want ze kenden het kind immers al 7 jaar. Ja, het is mogelijk dat op de oude school het advies ook naar boven was bijgesteld en nee, het is niet gezegd dat veranderen van school leidt tot een ander (beter) advies. In dit geval denk ik dat er wel een positief effect was van veranderen van school, mede dankzij de andere in mijn bericht genoemde factoren.

Bij slechte sociale sfeer zeker wel

Dochter werd gepest vanaf half groep 7. Achteraf had ik spijt dat ik niet begin groep 8 naar een andere school ging kijken (de verwachting was eerst dat de leerkracht veel verschil zou maken).

In het geval van Eva zou ik de sociale contacten zwaar laten wegen. Ze schrijft dat het cognitief goed gaat, dus het schooladvies zit qua eindcito waarschijnlijk wel goed.
Het nadeel is dat je zoon onvoldoende uitgedaagd zal worden qua stof. Probeer of je hem zelf stof kunt meegeven of thuis iets met hem te doen.
Mijn ervaring is dat dit probleem het minst groot is in groep 8 omdat er zoveel andere dingen zijn zoals bij ons ehbo examen, verkeersexamen, musical, kamp, weerbaarheidstraing.
Een praktisch hulpmiddel is dat zoon geregeld enkele dagen ziek zal zijn, zodat hij thuis uitdagende dingen kan doen.

Sociale contacten

zijn zeker belangrijk, maar uit de posts van Eva begrijp ik dat deze er nu wel zijn, niet veel maar die er zijn, vinden ze fijn.
Er wordt ook niet gepest. Ze schrijft ook dat zoon Ass heeft, dan zijn sociale contacten al niet makkelijk. Dus als je ze al hebt, koester ze zou ik zeggen!

Waar ik bang voor ben

is dat het kleine beetje zelfvertrouwen dat we nu met moeite erin gepompt hebben volgend jaar weer afbrokkelt bij zoon. Omdat ik sterk het gevoel heb dat hun insteek naar zoon toe niet goed is. Zoon zelf is nog niet zo ver dat hij al kritisch durft te kijken naar volwassenen, (behalve ouders) naar leerkrachten al helemaal niet. Die zijn voor hem enorme autotiteiten. Hij kijkt wel al kritisch naar kinderen en durft dat te uiten, dat is al heel wat voor hem. Maar hij heeft het dus nog hard nodig, ons inziens, dat een leerkracht vertrouwen naar hem uitstraalt.
En dat vertrouwen verdient hij ook gewoon, het is een doodgoede jongen die hard werkt. Maar net wat te slim en te gevoelig is. Om het schooladvies maak ik me niet de grootste zorgen, hoewel dat in zijn geval misschien niet de juiste zal zijn. Hij scoort als altijd goed cognitief, maar ze zeuren zo enorm over zijn werkhouding dat ik niet uitsluit dat er een lager advies uit zal rollen dan voor hem mogelijk maar oi ook noodzakelijk is.
We hebben al een heel traject achter de rug met zoon, het is lange tijd echt heel slecht met hem gegaan tav school. Wilde lange tijd absoluut niet, huilen, veel lichamelijke klachten, somber, thuis prikkelbaar. We hebben hard gewerkt aan aanpassingen op school. Het is voor hem te lastig geen aangepast programma te hebben. Maar huidige leerkracht verzet zich nonstop tegen gemaakte afspraken, neemt zoon niet serieus etc.
Annet, haha, ziek melden is niet eens een optie want school is er nu al van overtuigd dat zoon klachten simuleert en wij hem pamperen. En dat omdat zoon zich niet overmatig uit op school. Hij heeft een keer gevraagd of leerkracht mij wilde bellen omdat hij ziek was, maar leerkracht geloofde hem niet, liet mij overigens wel komen. Gaf toen in bijzijn van zoon aan te twijfelen aan de ernst van de klachten. Was een genant moment. Zoon zal altijd proberen te voorkomen dat hij op school zal huilen of echt klagen, hij schaamt zich veel te snel, houdt zich altijd groot. Daardoor werd leerkracht op verkeerde been gezet. Maar het zorgt er wel voor dat ik zelf ook wel drie keer nadenk eer ik hem ziek meld. Leerkracht heeft al enorm de pee in dat zoon tijdens schooltijd naar verrijkingsklas gaat, en blijft daar over klagen. Ook wil hij dat zoon daarmee stopt, terwijl dat naar ons idee geen goed idee is en zoon absoluut niet wil stoppen.
Juist omdat in groep 8 minder gewerkt zal worden, maak ik me zorgen. Zoon voelt zich op school nu niet zo veilig dat hij echt zal genieten van iets als musical of kamp. Zoon heeft uitdaging echt nodig. Thuis zoekt hij die wel zelf, gaat graag zijn eigen weg. Maar al die lege tijd op school is voor hem gewoon erg zwaar. (waardoor zijn werkhouding niet bepaald zal verbeteren) Stof meegeven zou ik heel graag doen, maar school houdt de boot volledig af. Beweren ook steeds dat ze voldoende hebben (ib'er) maar leerkracht vindt steeds dat zoon eerst al het reguliere werk af moet hebben. Aangezien dat hem niet meer lukt komt hij nooit aan extra toe. Compacten houdt de leerkracht tegen.

Mari

Hij heeft een diagnose ass gekregen, dat wil nog niet zeggen dat hij ass heeft. Eigenlijk blijven we daar zelf steeds aan twijfelen. Hij is iig, zeker in kleinere settings, erg goed in staat tot het leggen en onderhouden van contacten. Het is iig geen standaard autistisch kind, maar wordt op school wel zo gezien, uiteraard ook door rugzak. Of hem dat altijd goed doet is een grote vraag van ons.
Dat hij op school sociaal niet funcioneert zoals hij zou willen, heeft oi meer met onzekerheid en gebrek aan aansluiting te maken dan met onvermogen.
Overigens heeft de verrijkingsklas ook hun zorgen uitgesproken over het blijven bij deze leerkracht volgend jaar.

Plek

Iemand anders heeft het ook al gesteld, maar het lijkt me zinnig als Eva eerst uitzoekt of er überhaupt een andere school te vinden is, die een "probleemleerling" wil aannemen. Ik heb hier in het verleden slechte ervaringen mee gehad.
Ik kan overigens wel begrijpen dat Eva zo naar de school kijkt, maar ja soms heb je geen keuze en moet je hopen dat het zo'n laatste jaar meevalt. Ik heb in het laatste jaar van jongste vooral de gezellige kanten onderstreept en verrassend genoeg kijkt hij nu vier jaar later nog steeds op groep 8 terug als een gezellig jaar (kamp, keten met zijn allen, de musical).

Haha

Dat is een leuke, als ik dat zeker wist dan was zoon uiteraard al gestart op een andere school. Nee, maar natuurlijk kun je zoiets nooit zeker weten. We blijven echter het gevoel houden dat zoon met een andere benadering zich heel veel prettiger zou kunnen voelen. (zoals bij verrijkingsklas bijv, maar ook thuis zien we totaal anders functionerend kind; heel actief, open, sociaal) Ik ben gewoon bang dat ik door angst geen risico's durf te nemen die misschien wel heel goed uit zouden kunnen pakken voor zoon. (maar zoon wil zelf overigens niet veranderen van school)

Eva

Ik begrijp helemaal wat je zegt,ook het verhaal: eerst maar laten zien dat je het reguliere werk af kan krijgen. Zeer frustrerend! En ik begrijp ook je zorgen voor het laatste jaar. Ik denk alleen dat je vooralsnog geen redenen hebt om aan te nemen dat dat op een andere school anders zal zijn. Ik zou kiezen voor het laatste jaar zo aangenaam mogelijk maken. En wat betreft dat ziek melden, als jij je zoon toch een keer per 2 weken of zo thuis houdt (en daarmee dus ook voorkomt dat hij op school moet aangeven dat hij zich ziek voelt), wie houdt jou daarvan tegen? Ik deed dat bij marizoon hoor, het laatste half jaar heb ik met hem afgesproken dat hij een aantal snipperdagen van mij kreeg. Dat bood hem veel ruimte! Gaat school jou dan echt bellen? Zou ik me werkelijk niets van aantrekken. Gewoon doen!

Wel/geen ass

Eva, in alles wat je zegt, herken ik mijn zoon. Ook wij hebben onze twijfels over de ass-diagnose bij zoon, prive is hij zo anders. Maar blijkbaar zijn er toch voldoende symptomen/kenmerken om aan ass te denken.
Marizoon is ook erg slim en de psycxh zei toen tegen ons: önderschat zijn intelligentie niet, daarmee kunnen dit soort kinderen heel veel compenseren, ook op sociaal gebied" . Sociaal gezien doet onze zoon het ook heel goed, maar vooral in kleinschalige sociale situaties (dus niet in grote groepen). En dat is denk ik wel onvermogen, om die situaties te overzien en te kunnen bevatten wat en waarom van alles gebeurt. Ik denk eigenlijk wel dat dat ASS is.
Succes!

2e helft groep 8

Kan een moeilijke tijd zijn. Mogelijke opties zijn nog: het inschakelen van de directie en de ib-er en aangeven dat de leerkracht de diagnose autisme niet kan vatten maar dat jij daar zo goed mogelijk omheen werkt. Dan weten ze dat vast.
Ook kun je vast aangeven dat je in onrustige periodes meer rust in gaat bouwen als dat nodig is door vaste dagen af te spreken dat je zoon thuishoudt.
Je kunt een cc sturen naar de leerplichtambtenaar. Accepteer geen boete of dreigende boete. De leerkracht heeft het niet in zich en dat mag niet ten koste gaan van jou zoon.
Het heeft ook totaal geen zin om te 'slijmen'. Zo'n leerkracht kun je beter kort maar duidelijk, neutraal informeren en melden wat je wel verwacht (maar mogelijk toch niet krijgt).
En vooral: zet in op een goede middelbare school.

Sovatraining

Na een schoolwissel zou dochter een jonge leerkracht krijgen waar ze bang voor was omdat die nogal uit kon pakken in de klas. Daar heb ik hevig over getwijfeld, was zelfs in staat om haar te laten zitten zodat ze bij die lieve juf kon blijven.
Maar het is weer wonderlijk opgelost. De IB-er moedigde kind aan om de juf te vragen waarom ze zo uit zat te pakken en juf meldde kind dat dit niet voor haar bedoeld was. Dat gaf kind een hoop lucht.
Ook ging de juf mee naar de SOVA-training en deed met dochter ook oefeningen op school. Ik heb het idee dat ze dochter daarmee beter heeft leren kennen en beter met haar om kon gaan daardoor. Dat viel dus 100% mee.

Ik zou niet meer wisselen

Ik zou dit laatste jaar zeker niet meer wisselen. Groep 7 is het niveau voor het VO al lang bekend. Daar gaat groep 8 weinig meer aan veranderen. Groep 8 duurt eigenlijk maar enkele maanden qua niveau bepaling. Wij kregen in November al een voorlopig schooladvies.
Dus kind krijgt een Havo advies en scoort VWO+ op de Cito. Geen probleem, brugklas Havo-VWO.
Je kind is sociaal gezien niet erg middelmatig. Nee logisch toch? Op de basisschool zitten alle niveau`s bij elkaar. Straks komt hij in een brugklas op zijn niveau en zal hij minder sociaal "vreemd" gaan lijken. Ook daar zal een andere basisschool nu niets aan veranderen. Hij blijft een vreemde eend in de bijt.
Groep 8 is een afsluiting van de basisschool. Musical, kamp enz. zijn al niet de makkelijkste dingen voor je kind. Waarschijnlijk geeft het toch iets vertrouwds als hij dit mag meemaken met in ieder geval kinderen die hij kent.
Ook mijn reactie is geschreven of het over mijn eigen zoon gaat. Heb vertrouwen in je kind. Laat een beetje los wat school van hem vindt. Praat met hem, respecteer zijn wensen, help hem te "overleven", veroordeel de leerkracht niet en accepteer hoe je kind is en hoe anderen daar op reageren. Moeilijk, maar enorm goed voor zijn zelfvertrouwen. "Jongen, groep 8 wordt leuk, spannend, op naar het VO! Maak er een mooi jaar van."
Niks thuishouden, ziek melden. Sorry, over een jaar gaat hij naar het VO, mag hij dan ook thuis blijven als hij een rotdag heeft? Groep 8, daar zitten beginnende pubers, geen oververmoeide kleuters.

Steunen

Helemaal mee eens Wil dat je kind kunt steunen om te overleven op school. Mijn zoon heeft in de brugklas geen dag verzuimd. Zelfs stress kon de school goed opvangen. Maar in een situatie met onbegrip van de leerkracht en een voor kind onvoorspelbare en rommelige situatie in de 2e helft van groep 8 kan het net het verschil maken tussen volhouden en uitvallen. Eva's zoon heeft al een periode met schoolweigering doorgemaakt en dat zou ik beslist serieus nemen. Als optie dan. Gaat het goed des te beter. En de kwalificatie oververmoeide kleuter zou ik niet gebruiken. Dat soort flinkigheid kan de druk te hoog maken. Je helpt kind zo goed mogelijk om te gaan met de omstandigheden maar onttrekt kind aan omstandigheden die boven zijn hoofd groeien. Die balans breng je aan en dat heeft niets te maken met kinderachtigheid maar met balans.

Even kort

Heb weinig tijd nu, reageer later meer want er zijn zoveel zinnige geschreven, ben er echt ontzettend blij mee en enorm mee geholpen.
Dat ik zoon niet ziek durf te melden heeft denk ik te maken met mijn poging het afgelopen jaar een goed beeld van zoon te scheppen bij leerkracht en zijn negatieve houding om te buigen. Gelukkig is het het laatste jaar ook helemaal niet nodig geweest, hij heeft wel een dip gehad maar niet zo erg dat alle klachten weer terug kwamen, in gr 4 en 5 was dat bijv wel erg actueel, maar die leerkracht had meer begrip.
Ik houd het wel in mijn achterhoofd als mogelijkheid mocht het volgend jaar misgaan met zoon. Iets van snipperdagen heb ik iid toen in gr 4 ingesteld omdat hij het echt niet trok. Mocht het misgaan met hem kan ik dat altijd nog doen.
Want ik heb me hoe dan ook voorgenomen om te stoppen iid met proberen het beeld van leerkracht bij te stellen. Waarschijnlijk ben ik daar veel te veel mee bezig en uiteindelijk blijkt het resultaat minimaal. Beter kan ik mijn pijlen iid op zoon richten, ben ik overigens ook wel al een poos bewust mee bezig, kan jullie tips hierin heel goed gebruiken!

Mari

Wordt natuurlijk beetje ot, maar je kunt er natuurlijk over discussieren wat ass precies is. De diagnose is enorm uitgerekt. (nu op z'n hoogtepunt, zal wel weer enger worden denk ik) Zelf vind ik het helemaal niets, om een kind dat enkel moeite heeft met grote groepen het stempel ass te geven, al is het misschien een verwant onvermogen.
Maar vooral: wij hebben nooit iets 'gehad' aan de diagnose. Het heeft me nooit handvaten aangereikt, op geen enkele manier. En ik heb ze enorm gezocht. Het heeft wel steeds een hoop twijfels gegeven en een verkeerde kijk op zoon. Pas toen ik de diagnose helemaal los liet thuis, en dat ging meer langsaam dan plots, verbeterde de situatie thuis en hoe minder ik geloofde in de diagnose hoe minder ik het nog zag.
Maar wat de buitenwereld betreft: dat vind ik helemaal stuitend. Vooral de mensen die verstand hebben van autisme zien allerlei autistische kenmerken bij zoon die er niet zijn en gedrag wordt altijd autistisch gekleurd. En juist omdat zoon sociale problemen heeft, zoals zich niet goed kunnen uiten in bepaalde situaties, zorgt dat voor enorm veel misverstanden. Zo is het bijv zo dat mensen met ass taal erg letterlijk opvatten vaak. Maar bij zoon merk ik een tegengesteld probleem; hij wordt vaak te letterlijk genomen. Zoon is wat onhandig in zijn uitdrukken. En experimenteert graag met humor, roept zaken puur om een bepaalde reactie uit te lokken etc. Zelfs ik trap daar vaker in, maar minder nu ik niet meer (zo) in de diagnose geloof. Als ik dan verder navraag is hij hoogst verbolgen over feit dat ik opmerkingen van hem serieus heb genomen. (dat snap je toch zeker wel mama, dat dat niet echt is!! Hoe kun je zoiets nu van me denken!) Als een minder bekend iemand hem serieus neemt in een niet-serieuze opmerking, dan kan hij dat beeld dat geschetst wordt niet corrigeren. Dan slaat hij dicht. Maar hij wordt wel gesterkt in zijn gevoel dat hij alleen staat en niet begrepen wordt.
Nuja, voor ik nog heel lang doorga; ik zie wel degelijk negatieve effecten van de diagnose voor onze zoon, in onze situatie. En het heeft ons niets opgebracht. Alleen een rugzak waarvan ik helemaal niet zeker weet of het zoon nu goed doet of schaadt.

Kobalt

Je schrijft prachtig bevlogen over het leerproces bij je kind. Hoe heb je de theorieën die je noemt gepresenteerd bij zoon? Heb je nog tips over hoe ze te brengen naar een kind, want het is geen makkelijke stof.
Ik denk wel dat het erg interessant is voor zoon. Maar het probleem bij hem is meer toepassen van. Hij blokkeert op de een of andere manier.

Iedereen

Iedereen erg bedankt voor de reacties. De emoties zijn weer wat gezakt, en dit draadje heeft daar zeker toe bijgedragen. De algemene tenneur in dit draadje is wel duidelijk, niet wisselen. Dat neem ik zeker mee in de overwegingen. Heel erg toevallig sprak oma (die hier allemaal niets van weet) gisteren met zoon en sprak erover dat hij misschien wel naar een andere school moet, omdat we misschien gaan verhuizen. Ze zei het een beetje met een grap, aangezien we helemaal niet van plan zijn ver weg te gaan verhuizen. Zoon reageerde heel verontwaardigd en sprak zich zeer lovend over huidige school uit. Nu had ik wel al het gevoel dat zijn beleving naar school toe positief was veranderd, maar dit te horen deed me toch erg goed. Een jaar geleden zou hij heel anders gereageerd hebben.
Ik moet goed oppassen dat ik mijn eigen onvrede (die heel terecht is want ze maken er echt een zooitje van) niet ga projecteren op zoon.

Theorie

Mijn heeft zich, vanwege een studie erg in deze twee theorien verdiept, dus hij kan er mee lezen en schrijven.
Maar zoon kon het toch wel snel begrijpen hoor. We legden het uit aan de hand van voorbeelden. Als iemand zich tegen/boven opstelt (voorbeeld van gedrag erbij) dan roept dat tegen/onder gedrag bij de ander op (voorbeeld van gedrag erbij). Dat snapte zoon eigenlijk heel snel, want het is allemaal heel goed logisch te beredeneren. Ik moet zeggen dat logisch redeneren wel een sterke kant van zoon is.
In ieder geval heel veel succes ermee. Het klinkt alsof je zoon op deze school wil blijven. Wij hebben dat ook gehad. Op een gegeven moment ben je als ouder zo zat, die houding van een school. Maar je kind merkt daar maar zeer oppervlakkig iets van. Het gaat dan toch grotendeels langs hem heen.
Je klinkt wel heel verstandig hoor! Het gaat je vast nog wel een jaar lukken om je onvrede met school niet op je zoon te projecteren! ☺