Werkhouding
School van zoon (9) klaagt steeds meer over de werkhouding van zoon, mn tempo zou veel te laag zijn. Zoon heeft ooit diagnose pddnos gekregen, en scoort hb. Volgens de verrijkingsklas waar hij naartoe gaat (apart van school) heeft hij geen belemmeringen in zijn leren, en is zijn werkhouding daar goed en zijn tempo hoog. Wel is het een wat kwetsbare jongen die in een groep nogal teruggetrokken functioneert en het ontzettend graag goed wil doen op school. Maar erg weinig van zichzelf laat zien en daardoor een wat luie ongeïnteresseerde indruk kan maken. Een negatieve insteek naar hem toe is funest voor zijn zelfvertrouwen, en mijn indruk is wel dat school hem momenteel nogal negatief benaderd. Zo ook de juf van de (interne) plusklas waar hij sinds kort naartoe gaat, een nogal voortvarend type waarbij zoon niet zo zichzelf durft te zijn vrees ik.
We werken er hard aan het imago van zoon op school wat op te krikken, en dat lukt wel redelijk is onze inschatting maar wellicht niet genoeg voor hem. Zijn motivatie om naar school te gaan, altijd een groot probleem geweest, maar de laatste tijd ging het redelijk, is weer tanende. Dat komt naar ons idee door onzekerheid en onbegrip, en een niet-afgestemd programma. School denkt misschien wel dat zoon zich te goed voelt voor school oid. (vrij negatief gedacht van ons, maar op dit moment zit alles vrij hoog) Ze blijven de neiging houden zoon 'eens flink aan te pakken', lastig te omschrijven precies.
School neemt zijn werkhouding steeds als argument om juist niet-af te stemmen. (eerst maar eens leren door te werken) Het moge duidelijk zijn dat wij van het tegenovergestelde overtuigd zijn.
Zoon is een kind dat sowieso wel moeilijk past in een onderwijssysteem, hecht enorm aan zijn vrijheid en doet de zaken graag op zijn eigen manier. Thuis functioneert hij prima, maar we merken wel gelijk aan zijn stemming (sneller geprikkeld) als het op school weer moeilijker gaat.
Poeh, weet eigenlijk niet eens wat mijn vraag precies is, maar ergens ben ik bang dat zoon weer flink vast gaat lopen, en misschien heeft er iemand een tip voor me die we zelf over het hoofd zien momenteel.
Dooddoener
Ik vind dat altijd een dooddoener, eerst een goede werkhouding en dan als beloning krijg je leuk werk. Dat moet juist andersom, eerst passend werk zoeken, voldoende uitdaging bieden, kijken waar de interesses liggen en dan ervoor zorgen dat de werkhouding verandert. Waarom zou je zoon hard werken als hij met minder goed zijn best doen er ook komt. De oplossing is dat school gaat zien dat er voor je zoon een aangepast programma moet komen, laat ze kijken welk niveau hij heeft en daar het werk op aanpassen, geen onnodige oefeningen meer geven maar compacten en de tijd die overblijft vullen met verrijkingswerk.
Andere school?
Die plusklas, waar volgt zoon die? Gaat dat uit van iets anders dan de school waar kind is ingeschreven? Is het mogelijk om vanuit die plusklas de school bij te sturen in de opvattingen?
Verder lijkt het me zinnig om ook eens naar een andere school uit te kijken. Zoveel eigenwijsheid verandert niet zomaar.
Groet,
Miriam Lavell
Dank
voor jullie reacties.
Zoon gaat nu dus naar twee plusklassen, de interne vanuit school, pas sinds kort, en de vraag is dus nog maar hoe dat werkt. En hij gaat sinds dit schooljaar (dus al bijna een jaar) met veel plezier naar een externe verrijkingsklas, die wel gefinancierd wordt door het samenwerkingsverband, officieel is ook de indicatie vanuit school gekomen, want hij liep totaal vast. (maar ik heb daar natuurlijk achteraan gezeten)
Er speelt natuurlijk veel meer, de samenwerking met de verrijkingsklas is nog vrij experimenteel en niet elke leerkracht staat achter de samenwerking. (volgens mij bijna geen, begin ik te geloven) Zoon voelt al dat soort dingen scherp aan en heeft daar last van, maar kan zich hierin niet uiten. Ook moeilijk tov ons. Bij de verrijkingsklas zien ze zoon zoals hij is, voor mijn gevoel, en we voelen ons erg gesteund. Ook proberen ze ons sterk te steunen naar school toe. Dat helpt wel wat maar ik heb momenteel het gevoel dat er vooral mooi weer gespeeld wordt en dat ondertussen hun eigen beleid toch doorgedrukt wordt. Ook weer via andere kanalen, er is een rugzak, ambulant begeleider etc en beleid wordt niet gestroomlijnd, en wij worden erbuiten gehouden. We hebben de pech niet alleen een school te hebben die slecht communiceert, maar nu ook een ambulant begeleider die ons buiten de deur probeert te houden, we kunnen ook niet overweg (lees; we zien de problematiek totaal anders)
Dus eigenlijk gaat het steeds zo dat als we denken dat we een stapje vooruit zijn gekomen, na een poosje het weer lijkt alsof we twee stappen terug zijn.
Andere school, ja, de laatste dagen denk ik daar weer aan. Erg simpel is dat niet, gezien zoon een rugzak heeft en dus officieel veel zorg nodig heeft. Zoon heeft naar ons idee niet veel nodig, maar de vraag is toch of er een school in de buurt is die hem dat wel wil bieden. (en het hangt dan natuurlijk ook weer af van individuele leerkracht, als die hem niet begrijpt schieten we niets op, zoon is kwetsbaar nu) Bovendien is zoon in onze ogen sowieso kwetsbaar, soms twijfelen we daaraan, misschien zijn we ook te bezorgd, soms heb ik meer vertrouwen. Maar zoon wordt bijv op deze school niet gepest en dat is al heel wat, hij is toch wel een beetje een potentieel slachtoffer. (maar zou het niet aankunnen) Sociaal loopt het niet zoals hij zou wilen, maar slecht gaat het ook niet. (heeft wel tijden alleen gestaan in de pauze, maar op het moment niet) Het is een school met een hele fijne sfeer, ik denk dat dat komt door het publiek dat kiest voor de school en niet zozeer door school zelf. Het gaat nog om ruim een jaar, en ik vind de keuze al dan niet uitkijken naar een andere school best zwaar.
Franje
mag ik vragen naar welke externe plusklas hij gaat?
Werktempo
"School denkt misschien wel dat zoon zich te goed voelt voor school oid."
Dat zou het best wel eens kunnen zijn. Juf denkt: ik sta daar mijn stinkende best te doen om een beetje leuk en goed les te geven en dan zit er een jongentje in de klas die ongeïnteresseerd kijkt en de met liefde gegeven werk niet eens afmaakt. En bij de verrijkingsklas gaat hij wel ineens lekker doorwerken en leuk meedoen. Juf neemt dat lage werktempo persoonlijk en 'gunt' hem dus verder niks.
Misschien kan je nog eens in een gesprek uitleggen dat het geen onwil of persoonlijke aversie tegen de juf (of school) van je zoon is, maar een gevolg van te weinig stimulerend werk (zolang de resultaten goed zijn is een laag werktempo geen probleem).
skik
Ayla, skik
Ayla, nee, niet op dit forum, daar vind ik de info omtrent zoon te gevoelig voor. Mailen kan wel.
Skik, ja, dat proberen we al een hele tijd, en ik heb dus een hele poos het idee gehad dat onze pogingen een beetje begonnen te helpen, maar nu krijg ik signalen dat het toch weer anders gaat. Maar school is uiteraard niet open en eerlijk, dan was het makkelijk en konden we open gesprekken voeren. Nu in de (interne) plusklas zijn houding ook te wensen overlaat volgens die juf wordt hun idee bevestigd dat het allemaal aan zoon ligt en dat zij dus niks kunnen/hoeven doen. Met faalangst, zich een houding proberen te geven door onzekerheid en angst, daar wordt volgens mij geen rekening mee gehouden, al beweren ze van wel. Wij proberen steeds maar spreekbuis te zijn voor zoon omdat hem dat zelf niet lukt, maar op dit moment zie ik het allemaal even hopeloos in. Overigens werkt die verrijkingsklas natuurlijk ook met zoon zelf (en wij thuis natuurlijk)en hopen we dat het hem gaat lukken zelf wat meer te laten zien, maar nu heb ik het gevoel dat hij zo vast komt te zitten dat het hem nu niet lukt, en dat hij dus vast komt in zo'n negatieve spiraal.
