Wie bepaalt? - leesmethode
Ik wil even polsen wat jullie vinden, na een beetje botsing met de juf van mijn zoon. Hij gaat nu naar year 1 (groep 3) en krijgt 1 boekje per week mee als huiswerk.
Vandaag zat er in zijn tas hetzelfde (veel te moeilijke) boekje als vorige week, dat we dus net dit weekend gelezen hadden (en ik had een blaadje met aantekeningen erbij gedaan, die ze dus niet gelezen heeft). Ik ga dus even naar binnen om om een ander boekje te vragen. Buiten laat ik zoon 1 en 2 en de wagen met baby. Ze geeft me een boekje en begint me vervolgens uit te leggen hoe ik dit met hem moet lezen. Eerst naar de plaatjes kijken, vragen stellen (ok, kan ik inkomen) en hem dan het boekje 1 a 2 keer voorlezen. Ik keek nogal sceptisch en zei dat ik mijn methode zelf fijner vond, waarna ze zei "fine then, I`m only your child`s teacher trying to give you some advice" en wegliep.
Ik zit nu met een rotgevoel hierover. Ten eerste vond ik haar timing om mij uitgebreid iets uit te gaan leggen met 3 kinderen die buiten op me wachten uiterst beroerd, ik was ook niet geheel ontspannen in dat gesprek, verder vond ik haar belerend overkomen, alsof ik echt een domme buitenlander was die niets weet (beetje vooroordeel over mensen met 3 kinderen?) en uiteindelijk vind ik haar methode best ok, maar ik vind het niet leuk. Mijn zoontje heeft namelijk geen zin meer om te lezen als hij het verhaaltje al kent, wat ik me kan voorstellen, want die boekjes zijn dodelijk saai. Ik laat hem lezen, en help hem waar hij vastloopt, en lees vervolgens de hele zin voor. Aan het einde bespreken we het verhaaltje.
Zit ik fout en moet ik mij gewoon aanpassen aan wat zijn juf zegt of heb ik het recht zelf te bepalen hoe ik mijn zoon help met zijn huiswerk?
En hoe kan ik de relatie met de juf weer een beetje herstellen?
Jij thuis zij school
Zij bepaald de methode op school en jij thuis. Volgens mij maakt het echt helemaal niet uit hoe of wat je kind leest. Àls het maar leest en er plezier in heeft. In het begin moet een kind vooral 'leeskilometers' maken.
En die relatie met de juf? Tja, ik blink niet zo uit in tact ben ik bang.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app
Lijkt op
De methode zoals de juf hanteert lijkt volgens mij op Ralfi lezen. Daarbij moet je ook als ouder eerst een stukje voorlezen, waarna je kind hetzelfde stukje leest. Dat wordt in NL gebruikt bij kinderen die moeite hebben met lezen. De kinderen die nu in groep 3 zitten en een maandje bezig zijn kunnen vaak nog helemaal geen verhaaltjes lezen.
En v.w.b. de relatie met de juf. Ik zou denk ik instemmend knikken en dan alsnog mijn eigen manier volgen thuis.
Vic en triple
Vic, ja, dat instemmend knikken bedacht ik me later ook. Helaas ben ik net zo niet subtiel als triple en komt het op het moment zelf niet eens in me op om diplomatiek te zijn.
Mijn man vind dat ik een gesprek met haar moet aanvragen, een keer als hij bij de kinderen kan blijven. Maar ik vind nog steeds dat ik gelijk heb, en weet zeker dat zij dat ook vind, en dat is misschien juist een echte ruzie creeren. Begint lekker, "mijn" tweede schoolcarriere.
Geef het even
Dan ga je midden-eind volgende week nog een keer langs, maar nu prepared. Very prepared 
En dan zeg je: goh, we zijn thuis druk aan het oefenen, jammer dat we vorige week een beetje een slechte start hadden, Ik wil je toch even laten weten dat-ie naar mijn idee vooruit gaat en je bedanken voor je tijd.
Klaar
Tirza
Cultuurverschil
Ik ken het Britse onderwijs alleen van een internationale school t/m Reception. Wat mij opviel is dat de juf meer een autoriteit is dan op een school in Nederland.
Gewoon aardig knikken dus en thuis doen wat jij goed vindt. Het is de discussie niet waard.
Omgang met leerkrachten
Nee dat was niet handig en dat zou het op een NL school ook niet zijn, is misschien wel een cultuurverschil, maar niet tussen landen maar tussen leerkrachten en gewone mensen. Even in het kort een lesje hoe geef ik kritiek op een leerkracht of hoe krijg ik het op mijn manier gedaan. Ga naar de juf toen en geef een complimentje over iets dat ze goed heeft gedaan. Vervolgens stel je de vraag over jouw onderwerp, maar maak jezelf heel klein en doe net of het haar idee is. Dus in dit geval had je moeten zeggen: oh wat een geweldig idee van u, daar zou ik nou geen moment op gekomen zijn, want ik heb het nu zo en zo gedaan, is dat heel erg denkt u? Heb ik ongewild en met de beste bedoelingen onherstelbare schade aangericht? Oh wat vervelend en ik wilde het juist zo goed doen. De juf gaat zich dan groot voelen ten opzichte van jou, de meerdere en degene met meer kennis en zal je dan gerust willen stellen en uiteindelijk zeggen dat haar methode weliswaar beter is, maar dat als het met jouw methode werkt dat uiteraard ook wel mag. Probeer ergens iets van een soort excuus aan te bieden voor je opmerking en slijm je rot de rest van het jaar, put je uit in complimenten anders heeft je zoon geen leven.
Is misschien ook geen cultuursverschil hoor, want op deze manier is het me ook onlangs gelukt om onder twee bekeuringen uit te komen en is met ook al twee keer gelukt met bezwaarschriften in deze schrijfstijl bij de belastingdienst om mijn gelijk te krijgen (voor bekenden van me hoor, niet dat jullie denken dat ik zo'n zootje van mijn belastingen maak).
Doe gewoon thuis zoals jij het wilt en knik inderdaad vriendelijk tegen de juf. Je zoon leert het echt wel en zal geen verwarring krijgen door twee verschillende manieren.
De relatie die je hier in Engeland met leerkrachten hebt is heel anders dan in Nederland. Alhoewel Nederlanders over het algemeen directer zijn dan Engelsen, geldt dat niet helemaal in het onderwijs. De leerkrachten hebben hier veel meer autoriteit end e afstand tussen ouder en leerkracht is veel groter. Ik ben het afgelopen jaar klassenmoeder geweest en ben iedere week 2 middagen per week als leesmoeder door de school gegaan en twee ochtenden als zwemmoeder. Ik kreeg aan het einde van het jaar pas de indruk dat ik een wat vriendschappelijkere relatie met de leerkracht kreeg, niet meer zo vreselijk zakelijk.
Laat het gaan en lees lekker met je zoon alle Biff en Kipper boekjes (oh wat zijn er daar veel van) op jouw manier tot ze je neus uitkomen... Op een gegeven moment worden de boekjes echt leuker, ik beloof het je
Hibiscus
Nou yura (ot)
Ook onbekenden denken dat nu )))))
Tirza (die het altijd met haar blauwe ogen oplost. Met mijn MinnieMouse wimpers)
Pfff, yura
Is dat serieus bedoeld? Ik ga met juffen om als ware het gewoon mensen. En gewone mensen begrijpen best dat je eens een keertje iets wat minder handig aanpakt. Gewoon over een paar dagen even op terugkomen. Uitleggen waarom jij het thuis zo doet (je zoon vindt andere methode niet leuk) en de methode van school accepteren maar naast je neer leggen.
Bij bekeuringen en belastingdienst oke, maar slijmen bij juffen, dacht het niet hoor.
Tactisch
Los van de cultuurverschillen vind ik jouw handelen ook niet heel tactisch moet ik zeggen. Als ik het goed begrijp had je het boekje al thuis en vond je zoontje het te moeilijk. De juf geeft jou tips hoe je het boekje zou kunnen lezen waarop jij simpelweg zegt dat je jouw methode toch beter vindt... Zou ik als juf ook niet zo blij mee zijn geloof ik. Wat was er mis mee geweest om haar methode eens een weekje uit te proberen? Of begrijp ik het niet goed en had je deze methode al toegepast?
n@nny
Tirza (o.t.)
Ach minnie-mouse wimpers... altijd beter dan minnie-mouse oren lijkt me 
n@nny
Als
ik deze methode bij mijn jongste zou uitproberen, dan zou hij de woorden niet meer (proberen te) lezen, maar uit zijn geheugen opdiepen. Hij herkent de eerste letters wel en vindt daar een bijpassend en vaak in het verhaal passend woord bij (dat doet hij al standaard, of ik nou eerst voorlees of niet. Zo werd 'kreunde' gisteren 'krijste' krabde' en nog een paar woorden met kr. )
Dat zou bij hem dus echt niet helpen om beter te leren lezen.
Tirza (ot)
Moest even nadenken, maar heb het een beetje onhandig geformuleerd zag ik. Nee ik heb voor 2 bekenden/kennissen een bezwaarschrift gemaakt. Ja zo doe ik dat ook met mijn blauwe ogen en sorry dat ik hier verkeerd geparkeerd stond, heb helemaal niet goed opgelet etc. Dat ik een van die twee keren met een rouwstuk bij de auto aankwam deed ze ook wel over hun hart strijken moet ik zeggen.
Tango
Slijmen is misschien wat groot woord, maar zeer omzichtig inkleden en kritiek omgeven met complimentjes is zeer effectief. Zoon had ooit een juf en iedereen had problemen met haar behalve ik en ik kwam toch echt met dezelfde kritiek als de andere ouders.
Dat heet
de sandwichmethode. Iets aardigs, dan Het Kritiekpunt en afsluiten met weer wat aardigs
Tirza
Nanny ea
Het ging niet om het eerste boekje. Zij had al beaamd dat dat veel te moeilijk was voor hun klas (en ik was dus een beetje boos dat ze deze dus wel aan hem meegegeven had). Ze begon me ongevraagd uit te leggen hoe ik het makkelijke boekje met hem moest lezen. Niet dezelfde methode als vorig jaar door zijn oude juf gegeven werd.
Ik vroeg niet om advies. Ik wilde alleen even snel een ander boekje, terwijl er 3 kinderen buiten stonden te wachten. En na nu ongeveer 8 maanden gebroken nachten, waarvan de laatste 5 maanden 3 keer per nacht, ben ik misschien inderdaad wat minder diplomatiek dan gewoon. Als mensen tegen me praten, duurt het gewoon een minuut voor het echt tot me doordringt. Dus adequaat en subtiel reageren zit er even niet in geloof ik.
Ik ga voor methode Tirza. Ik laat het gewoon even rusten, en bespreek het rustig bij de oudergesprekken over een paar weken. Dan is mijn man erbij, ook handig. Tot die tijd probeer ik haar een beetje te omzeilen. In principe hoeven we de klas ook niet in, dus moet lukken hoop ik.
Hibiscus
Die Biff en Kipper komen nu mijn neus al uit! Kan niet wachten tot het beter wordt!
Yura en tirza, lol
Geweldig, ik lees mezelf terug. En probeer weer moed te verzamelen voor de eerstvolgende mail aan de mentor....
Veel sterkte, dc! Ik voel met je mee.
