Wijsheid gezocht
Hoi,
hier een probleem dat al ruim 1,5 jaar duurt op de Montessorischool van mijn kinderen (groep 3, 5 en 7). Met name oudste wordt al geruime tijd door een paar jongens gepest. Hij is niet de enige die wordt gepest maar hij is wel degene die er slecht mee om kan gaan. Hij is een supergevoelig mannetje, snel uit balans, uit zich moeilijk en als het hem dan allemaal te veel wordt komt het er nog wel eens onbeholpen uit, zeg maar. Nou goed, daar wordt "aan gewerkt". Hij is onderzocht op i.q en eventuele ADD. Volgende week krijgen we een adviesgesprek n.a.v deze onderzoeken. Eerlijk gezegd verwachten we hier niet al te veel van, buiten het feit dat hij op school een enorm probleem met concentratie heeft is hij een piekeraar, veel zorgen over ziekte/dood van mensen van wie hij houdt. Hij gaat ook binnenkort starten met een rots en water-training in de hoop dat hij zich beter staande houdt t.o.v de pesters op school en de wereld in het algemeen. Buiten dat geven we hem alle liefde van de wereld en op zich hebben we er vertrouwen in dat hij met de nodige veiligheid zich zal weten te redden. Mijn probleem ligt op de school. Al anderhalf jaar praten we op school over de veiligheid, of liever, het gebrek er aan. Dit geldt overigens niet alleen voor ons, er zijn veel ouders die zich hier druk over maken, echter vooral aan het hek. Wij zijn al heel vaak in gesprek geweest met de directie, op school blijken ze echter nog altijd van de softe aanpak van de pesters; ze moeten het zelf oplossen en af en toe vindt er een vermanend gesprekje plaats. Pesten varieert van constant vervelende opmerkingen tot spugen tot schoppen tot duwen tot dreigen met "de volgende keer vermoorden we je". Het gaat om 3 jochies die het voor elkaar hebben gekregen om de sfeer flink te verpesten. Op school hanteren ze 10 z.g gouden regels die als uitgangspunt heel mooi zijn (hierin gaat het ook over niet buiten sluiten, respect enz.) maar ze zijn niet afdoende om dit te voorkomen. Door aanhoudend hiermee bezig te zijn is op vorig schooljaar een soort van protocol aan die regels gehangen die neer komen op actie bij overtreding van de regels. Het wordt echter niet toegepast, iedere juf/meester lijkt een eigen methode te hebben om de orde te handhaven. Dat mijn zoon al zo'n lange tijd stelselmatig wordt gepest wordt niet (h)erkend, gesprekken die er over zijn geweest kwamen er op neer dat hij iets moet doen, niet de jongens die pesten. Sinds dit jaar zit hij bij alle 3 de pestkoppen in de klas,dit betekent dus dat hij ze nu helemaal niet meer kan ontlopen. Hij is inmiddels zo bang dat er helemaal niets meer hoeft te gebeuren of hij voelt zich al gepest en dat roept bij de meesters en juffen voelbaar irritatie op. Ik heb inmiddels geen vertrouwen meer in het beleid van school omtrend dit onderwerp, ben ook moe van elke keer aan de bel trekken ("mijn gevoelige zoontje wordt weer gepest..."), heb al eens het bestuur ingeschakeld maar die blijken ook niets te kunnen doen en ik ben nu zo ver dat ik naar een andere school wil. Ik heb ook al een afspraak voor deze week gemaakt bij een andere school om eens te praten. Het is duidelijk dat de school die etterbakjes er door heel wil trekken en dat is te prijzen. Echter, het gaat ten koste van mijn kind en nog een aantal andere kinderen. Mijn kinderen willen absoluut niet naar een andere school want hebben ook hun vriendjes en vertrouwde plek. Ik heb het echter helemaal gehad. Vandaag zou oudste op kamp gaan met school, na veel getwijfel over wel of niet mee gaan stapte hij vandaag toch die bus in, echter voor de bus uiteindelijk vertrok stapte hij huilend uit, durfde toch niet mee. Nou ja, mijn hart brak want hij had zo graag mee gewild, was het hele weekend bezig met oefenen voor de bonte avond. En nu dit..Ik beweer niet dat het alleen door het pesten komt en door het gebrek aan steun van school uit dat mijn zoon ervaart. Ik zal de eerste zijn om te erkennen dat ook zoonlief anders met de situatie om zou moeten gaan. Op school beweert men dat ze regelmatig contact hebben met de ouders van de pesters. Aan het einde van de zomervakantie breidde het gepest zich uit tot het voetbalveld,ik heb toen de ouders van een van die jongens gebeld maar zij zeiden dat hun zoon geen problemen geeft op school, ze waren 1 keer op school geweest toen hun zoon een jongetje in het gezicht geschopt had maar verder was er nooit iets gemeld. Mijn zoon wil ook graag praten met de pestkoppen en ouders er bij om tot een oplossing te komen, ouders willen niet...Zoonlief roept nu dat het nog maar 1 jaar is, dan zijn 2 van de 3 naar het VO. Ik wil niet verder op deze manier, zie mijn zoon lijden onder de situatie. Inmiddels gaan er stemmen op om de onderwijsinspectiedienst er bij te halen maar dit lijkt mij alleen maar nog meer kwaad bloed te zetten. Wie heeft er wijsheid in huis? Gewoon een goede tip is ook zeer welkom. En bedankt voor het geduld om dit verhaal te lezen.
Groet, Coya
Coya
Wat een vervelende situatie is dit! Ikherken veel in je verhaal, over het gevoelige kind en het gepest wroden of het zich gepest voelen. Goed dat je hem de training laat doen ( had ik hier ook veel eerder moeten doen!) het is bealngrijk dat hij zich weerbaar voelt.
Helaas geven sommige scholen je als ouder voortdurend het gevoel dat je zeurt. Als ik het zo lees is het contact met school al niet echt fijn, wat heb je nog te verliezen? Ik bedoel: waarom niet naar de inspectie? Missschien dringt het dan door dat het ernst is.
Probeer een negatieve spiraal te voorkomen door met hem ook te praten over de leuke dingen die er waren op school. Dat relativeert voor hem ook het probleem. Ik heb zelf de ervaring dat ik zelf zo met het probleem van mijn dochter zat, dat dat weer zijn weerslag had op haar. Misschien heb jij daar helemaal geen last van, maar het is wel iets om je bewust van te blijven.
Ik wens je veel wijsheid toe!
Naar werkweek brengen?
Beste Coya
Wat een naar verhaal!
Op zich proef ik nog wel enige sympathie voor de school bij je. Het klopt natuurlijk dat pesters ook niet goed in hun vel zitten, maar als ik het zo lees moeten ze meer doen voor jouw kind. Zo'n training lijkt me prima. En kan hij niet naar een andere klas, om daar te oefenen met nieuw gedrag? Misschien makkelijker dan bij de pestkoppen.
En ik vind dat de school het gewoon aan moet pakken. Als het al zo lang speelt, en zo ernstig is. Kunnen ze niet met de hele groep een Kanjertraining doen ofzo? Deskundigheid van buitenaf inroepen, als het zelf niet lukt? Onderwijsbegeleidingsdienst erbij ofzo?
De inspectie kan natuurlijk, maar dat komt er denk ik op neer dat je naar een andere school moet, ivm verziekte verhoudingen. Wat je schrijft over je zoon, wil hij het liever op deze school oplossen.
En over die werkweek: ik vind het raar dat je als school gewoon weg rijdt met de bus, en een kind huilend achterblijft. Juist zo'n werkweek is toch heel geschikt om met kinderen over pesten te praten, eens een andere omgeving, je kunt het wat speelser aanpakken enz.
Nu hoort jouw zoon er niet bij! En kan later ook niet meepraten over de werkweek.
Mijn eerste reactie was: breng hem alsnog, hij hoort erbij. En dan maken ze maar ruimte in het programma om dit op te lossen.
Maar misschien reageer ik te veel vanuit mijn emoties, hoor!
heel veel sterkte
Dihanne
Wegwezen
Even doorzetten. Ik werd gepest in de brugklas, wilde desondanks niet weg. Mijn ouders hebben dit toch doorgezet en dat was het beste wat ze gedaan konden hebben. Pesten kan je beschadigen voor je hele leven. Niet meer twijfelen, je hebt deze week mooi tijd om een andere school te regelen. Overigens werd mijn zusje gepest op de basisschool en die heeft tijdens het kamp haar polsen doorgesneden. Nee is inderdaad geen toeval, pesters waren de zusjes van mijn kwelgeesten. Zover laat je het toch niet komen?
Als
Als een school het in zijn hoofd haalt om een kind huilend achter te laten en vrolijk weg te rijden,dan zou het mijn school niet meer zijn.Zijn ze nou helemaal.
Ik zou mijn zoon van school halen.En dat is makkelijk gezegd,want opnieuw beginnen is ook niet makkelijk,maar dit kan toch niet.
Hier was vorig jaar een groep 8 kind wat ondanks inspanningen van school (en geloof die inspanning is er!)toch af en toe gepest werd,en pertinent niet meewilde op kamp.Er is door school heel veel in gang gezet,gepraat met hem,zijn ouders,meerdere malen,met de kinderen van de klas,noem amar op,en uiteindelijk is hij mee gegaan,en heeft een paar fijne dagen gehad.Het kan wel,maar dan moet school ook meer doen dan ze nu doen.
Gaat niet goed komen
Meid, wat vreselijk!
Ik vind het allemaal veel te ernstig klinken. Zonder een hele bak hulp gaat de school daar niet uitkomen. Ze klinken niet gemotiveerd daarvoor. Het enige dat hun motivatie op gaat kunnen krikken vrees ik is dat ouders gaan vertrekken. Het lijkt me dus dat je heel wijs bezig bent, door een andere school te zoeken.
En een proces van verziekte sferen (meestal is er meer aan de hand dan een paar etterbakjes) doorbreek je niet even. Dat gaat veel tijd kosten, tijd die je kind veel beter kan gebruiken.
En pas op bij een diagnose traject, een beschadigd kind is moeilijk te diagnostiseren, zorg dat daar ook genoeg naar gekeken wordt.
En blijf geloven in je kind, waarschijnlijk weet hij heel goed wat goed voor hem is, misschien was het een super goede zet van hem om niet mee te gaan op kamp. (hoe schrijnend ook) Dat hij niet van school wil wisselen is logisch, hij is bang.
Veel sterkte.
Snel wegwezen daar!
Er hebben al meerdere draadjes gelopen van mijzelf en ook van Moppeke. Wij hebben allebei ons kind in groep 7 van school gehaald en wat een opluchting was dat!
Mijn dochter is ook gevoelig en heeft coaching en trainingen gehad, maar pas op de nieuwe school, toen ze zich gesteund voelde door de geweldige juf en het beleid van de school, durfde ze ook daadwerkelijk iets met het geleerde te doen. En dat pakte supergoed uit en nu is ze helemaal niet meer bang om gepest te worden (inmiddels eerste van het VO). Ze riep al in groep 6 dat ze 'dus echt niet in groep 8 op kamp ging met deze klas'. En ik moest haar eigenlijk gelijk geven, de klas werd geterroriseerd door een queen bee met haar onderdanen, die veel te ver konden gaan.
Met haar nieuwe klas is ze wel op kamp geweest en ze heeft een fantastische tijd gehad. (Toen ik de foto's zag van een dansende, lachende dochter met allemaal dansende en lachende meiden om zich heen moest ik huilen.)
Morgen gaat ze op brugklaskamp en ze heeft er enorm veel zin in. Ik zou zeggen: wegwezen daar, je zoon moet ook een leuke schooltijd hebben en dat krijgt hij op die school echt niet!
Doet me goed
om jullie reakties te lezen, ik had het denk ik toch even nodig om weer te beseffen dat wij niet gek zijn, dat de situatie echt ernstig is. En ik realiseer me ook ontzettend goed dat we, bij verandering van school, niet weg lopen bij de eerste de beste tegenslag, we hebben er genoeg aan gedaan om de situatie te veranderen maar het heeft niet mogen baten.
Jasset, je hebt helemaal gelijk en ja, we vragen inderdaad ook altijd naar wat er leuk was, een hele tijd hebben we expres niet gevraagd naar de pesterijen omdat dat zo op de voorgrond kwam te staan terwijl er ook leuke dingen gebeuren. Maar mijn gevoel t.a.v de school zal het er niet beter op maken.
Dihanne, een andere klas gaat helaas niet lukken, het is een kleine school met maar 1 bovenbouw. Kanjertraining wordt toegepast hoorde ik, maar zeer onduidelijk nog en voor zover ik begreep is dat niet iets wat dagelijks terug komt maar e.e.a is me nog onduidelijk. Op school riep men voor de zomervakantie ineens dat ze dit doen, in het kader van; jullie zeggen dat we niks doen maar we doen wel degelijk wat! In alles klinkt door dat ze de situatie zelf willen oplossen, hulp van buitenaf zullen ze niet zomaar accepteren.
Bastet, het doet pijn dat ze niet hebben geprobeerd hem over te halen om te blijven, in de aanloop naar het kamp hebben ze er nauwelijks aandacht voor gehad, gister in de bus heeft een juf hem nog proberen over te halen, de beide meesters bleven zitten waar ze zaten. Terwijl juist een man een positieve draai had kunnen geven. Naar mijn idee vonden ze het wel prima dat hij niet mee ging, scheelt toch weer gedoe. We zouden hem met alle liefde nog nabrengen, hij wil echter nog steeds niet.
Stoepkrijt, geweldig dat het zo goed heeft uitgepakt met je dochter, ik zou graag een kijkje in de toekomst nemen.
Zus, ik ben bang om mijn zoon meer pijn te doen, zekerheden onder zijn bestaan weg te zagen door hem elders naar school te laten gaan. Dit zou ook nog in een andere plaats zijn. Dat is nu mijn grootste worsteling. In ieder geval bedankt voor jullie goede reakties, ik zal jullie laten weten hoe e.e.a verder gaat na deze week.
Groet, Coya
Coya, zekerheden
Je schrijft dat je bang bent je zoon meer pijn te doen als je de zekerheden uit zijn bestaan wegneemt. Maar de zekerheid dat je gepest wordt is geen fijne zekerheid. Het is de zekerheid van in ieder geval kennen wat er is (een onfijne situatie) en bang zijn voor het onbekende, een zeer waarschijnlijk veel fijnere situatie.
Je hebt nu een week waarin zoon thuis is, even de druk van de ketel is. Ga naar een andere school om te praten, je kunt nu ook zoon meenemen en de sfeer elders laten proeven. Ik zou zeggen, dan maar in een andere plaats naar school, als die school je/jullie aanspreekt.
Je zoon zou nu nog vrijwel twee jaar een prettiger, onbeladen tijd kunnen hebben op een andere school.
Ik vind het schandalig, trouwens, hoe dat is gegaan met je zoon in de bus. Dat ze geen moeite hebben gedaan, ook al vooraf, om de situatie voor hem veilig te krijgen, hem een veilig gevoel te geven ook in die bus, zegt mij eerlijk gezegd genoeg. Hoe kun je nu fijn op kamp gaan als er een kind op déze manier niet mee gaat? Ook naar de andere kinderen toe. Dat kan toch niet goed voelen? Het feit dat ze dit gewoon laten gebeuren zou mij genoeg zeggen over incompetentie, gebrek aan inlevingsvermogen en wat al niet.
Echt, het zou voor mij de druppel zijn, ik zou weggaan daar. Sterkte ermee!
Zekerheden
Inderdaad nu is er de zekerheid dat hij gepest wordt. Een jaar in een kinderleven is immens lang. Kijk zelf maar eens terug op de jaren die achter je liggen, lijkt het voor je gevoel niet alsof je schooltijd veel langer is geweest dan de jaren die daarna kwamen?
Ik zou het positief brengen bij de school, immers je hebt er nog meer kinderen zitten. Breng het dat je weet en begrijpt dat ze er van alles aan doen, maar dat je ook weet en begrijpt dat het niet binnen een dag opgelost is en dat op dit moment elke dag er een teveel is, dat je kind elke dag meer beschadigd raakt.
Het gekke is dat mensen de neiging hebben liever in een onveilige bekende situatie te blijven dan naar een veilige maar onbekende situatie te gaan. Lees maar eens verhalen van mishandelde vrouwen, niemand in hun omgeving begrijpt waarom ze maar niet weggaan. Nu hebben we het over een kind, een kind dat het geluk heeft dat jij die knoop voor hem kunt doorhakken.
Coya
Ik snap je redenering,maar ik sluit me bij Mirreke aan.Ik vind dat een kind zich veilig moet voelen op school,en ik vind dat ouders daar op moeten kunnen rekenen.School biedt deze veiligheid niet.Je kind moet nu kunnen terugvallen op jou,om een situatie te creeren waar die veiligheid wellicht wel aanwezig is,een andere school.Ik snap wel dat er dan voor hem zekerheden wegvallen,op korte termijn,maar jij doet met zo'n beslissing aan lange termijn denken.En dat valt uit te leggen aan hem.Tegelijkertijd heeft hij met die beslissing een andere belangrijke zekerheid,namelijk dat zijn ouders ingrijpen als zijn gevoel van veiligheid in het gedrang is.Zijn ouders grijpen in als het te gek wordt.Dat is voor een kind ook een heel fijn gevoel!
Bastet
Oh...
En ik sluit me aan bij Zus,die schrijft iets van gelijke strekking..
Bastet
Net als stoepkrijt
Hier trouwens zelfde verhaal als stoepkrijt: Dochter eind groep 7 naar andere school gedaan; de beste beslissing van ons leven! Ze heeft een heerlijk jaar op de nieuwe school gehad, incl. kamp. Nu zit ze een paar weekjes op de middelbare school en zie hier: een zelfverzekerde dame die helemaal op haar plek is op de middelbare school!
Ook wegwezen
Dit verhaal komt mij zeer bekend voor. Wij hebben dit jaar gekozen om ons kind te verhuizen van school. Dit had ook te maken met veiligheid en het totale onvermogen en de onwil van school, directie, en bestuur om iets aan de situatie te veranderen. De Kanjertraining werd gebruikt maar had een zodanig effect dat de gepeste kinderen weggezet werden als zieligdoeners door de kanjertrainers. Er zijn het afgelopen schooljaar om deze reden verschillende kinderen van school gehaald waaronder kinderen uit groep 7, nu groep 8. De kinderen zijn enorm opgeknapt en zeer gelukkig dat ze nooit meer terug hoeven. Mijn kind zit in groep 4 en is rustiger dan ze het afgelopen jaar geweest is en gaat met plezier naar haar nieuwe school. Ik zeg wegwezen.
Coya
Mijn maag draait om als ik je verhaal lees. Haal je kind daar weg, hij gaat de vernieling in. En ik vind het superdroevig dat hij niet wegwil vanwege een vriendje hier of daar. Hij verdient beter. Hij is loyaal naar zowel school als vriendje, terwijl er níemand loyaal naar hem is. Alsof hij niet beter verdiend, zo ver is het al gekomen. Nou, hij verdient wel beter. Gewoon een gewone klas met gewone kinderen die gewoon normaal doen.
Tirza
Voor hem, maar ook voor jezelf
Ik merk aan mezelf dat ik ook een behoorlijke tik heb gekregen van het hele pestgebeuren op de basisschool. Vanochtend vertrok dochter op brugklaskamp en ze had even niemand om naast te zitten in de bus. Ik kon wel janken: zou het meteen weer opnieuw beginnen? Het kwam allemaal binnen een minuut goed, maar ik reed terug met een enorme knoop in mijn maag. Moet je nagaan hoe diep het er in hakt! En hoe het dan bij je kind moet binnenkomen. Hoe korter het duurt, hoe minder diep de sporen, denk ik.
Inmiddels heb ik een mail geschreven naar de directeur, hij is echter mee op kamp dus zal hem nog niet onder ogen hebben gehad. Ik ben het moe om weer te praten hierover en bovendien zo emotioneel dat ik waarschijnlijk ga zitten huilen. Ondertussen hebben we nog steeds niets gehoord van school, geen telefoontje o.i.d en ook van de juffen die gewoon op school zijn geen enkele blijk van medeleven of een vraag. Niemand, behalve andere ouders, die ons benaderd heeft.
Mirreke, ik ben het met je eens, zoonlief ziet nu echter vooral het feit dat hij dan niet meer bij zijn 3 beste vriendjes op school zit, maakt zich zelfs al druk voor als hij dan naar 't VO gaat en niet bij zijn vriendjes in de klas komt...Verder is er op school een groot grasveld om te voetballen en een net aangelegd ecologisch speelplein. Allemaal zaken die voor hem belangrijk zijn.
Zus, t voorbeeld van de mishandelde vrouwen heb ik ook al gebruikt, mensen blijven liever in een bekende situatie, ook als die onveilig is. Zeker kinderen hebben vaak niet eens door dat ze daar ongelukkig van worden.
Bastet, ik vind het inderdaad onze verantwoordelijkheid om in te grijpen, hij kan dit zelf natuurlijk nog niet.
Tirza, dank voor je prachtige normale posting.
Verder heeft ons mannetje gister wel een prachtige dag gehad; een vriend van ons kwam op het idee om hem mee te nemen naar de training van zijn favoriete voetbalclub. Hij heeft 8 handtekeningen verzameld (die inmiddels zijn ingelijst) en is met al zijn helden op de foto gegaan! Hij vertelde gister dat het een van de mooiste dagen uit zijn leven was!
Groet, Coya
Waardeloze school
sorry hoor, maar daar zou ik mijn kind geen dag meer naar toe brengen. Dat ze niet eens moeite doen jouw zoon mee op kamp te krijgen en daarna ook nog niet eens informeren hoe het gaat...
Andere school zoeken, dit is toch geen jaar meer vol te houden, elke dag je kind met buikpijn naar school brengen en zelf word je hier toch ook helemaal naar van? Wat het vo betreft, op tijd de open dag bezoeken, de leerlingcoordinator van de brugklas aanspreken, verhaal uitleggen en een dwingend verzoek jouw zoon bij vriendjes in de klas te plaatsen en juist niet bij die ettertjes...
Sterkte, ik voel echt met je mee
Elske
Ehm, coya...?
De week is al bijna voorbij. Blijf niet hangen in je verdriet of geschokt zijn. Nu is de tijd voor actie!! Hoe zie jij het voor je volgende week? De klas is weer terug van kamp en jij stuurt hem weer naar school en naar die klas?
Nu wat doen, straks even instorten. En niet te lang, want écht, je zult zien dat je kind zo opknapt, dat je misschien dan wel staat te huilen, maar dan van blijdschap.
Ik denk dat jij misschien ook een beetje bang bent voor het onbekende. Echt, dit is niet normaal. Lees nog maar een keer de posting van Tirza, je kind heeft recht op een normale school met een normale klas met normale kinderen. Nu lijkt dat heel bijzonder, een fijne, aardige klas, maar eigenlijk is dat heel normaal, of dat zou het moeten zijn.
Actie meid!
Enne, fijn voor je kanjer dat hij zo'n geweldige dag heeft gehad.
Anders regel je nu een nieuwe school voor hem, en hou je hem thuis totdat alles geregeld is en hij erheen kan. Dat kan meestal heel snel, veel scholen hebben dit wel eens meegemaakt.
Zctie
Sluit me helemaal aan bij Mirreke. Hoe moet hij nou maandag naar school? Dat kan toch niet. Het voorbeeld van mishandelde vrouwen zal hem niet over de streep trekken, dat bedoelde ik als voorbeeld naar jou, dat jij dat voor hem moet doen. Dat voorbeeld is veel te abstract voor een kind.
Je gaat hem niet overtuigen, hij zal het moeten ondervinden. Het is nu tijd om op te staan en te zeggen: "Ik ben je moeder en ik weet wat het beste voor je is. Ik begrijp dat het moeilijk is, maar het is even niet anders". Dat hebben mijn ouders destijds bij mij ook gedaan en ik was al 13, ben ze er nog steeds dankbaar voor. Jouw kind is pas 7, die is echt niet in staat om de voors en tegens tegen elkaar af te wegen.
Mirreke en zus
Het is jullie denk ik ontgaan in mijn eerste posting dat ik vandaag een afspraak heb op een andere school...Die afspraak stond er overigens al voordat hij op kamp zou gaan. Ja, tijd voor aktie realiseer ik me ontzettend goed. Het is niet zo zeer dat ik bang ben voor het onbekende Mirreke, ik ben echt helemaal totaal klaar met de school. Het is wel zo dat het ook consequenties heeft voor de andere kinderen; ook zij zullen van school moeten veranderen en zij hebben het wel naar hun zin. Voor mij geldt dat als deze school niet goed genoeg is voor de oudste (die overigens 10 is, Zus) deze ook niet goed genoeg is voor de middelste en jongste. Het voorbeeld van de mishandelde vrouwen heb ik uiteraard niet naar zoonlief gebruikt maar naar manlief
Wij zijn hier samen nog niet helemaal uit, manlief ziet nog iets in 2 verschillende scholen, is buiten mijn eerder genoemde bezwaar ook praktisch een bezwaar omdat de nieuwe school 20 km. verderop ligt.
Overigens zijn ze weer terug van kamp, tot op heden nog steeds niets gehoord van school, geen enkele vraag over hoe het met zoon is.
Groet, Coya
Slecht gelezen
Heb inderdaad slecht gelezen, van die afspraak wist ik inderdaad niet en het was groep 7 en niet 7 jaar,sorry. Ja het is wel een gedoe inderdaad zeg, 20 km verder, daar kan ik me niks bij voorstellen. Wij hebben 3 scholen in hetzelfde gebouw en dan een gemeente verder (10 a 15 minuten fietsen nog minimaal 4 scholen). Overigens ben ik van mening dat geen enkele school ideaal is, je moet het gewoon treffen met de leerkracht en de klas. Dus het zou zomaar kunnen dat je andere twee er wel een fijne schooltijd hebben, moet je alleen wel zorgen dat je je niet te boos naar de school opstelt, zoals ik al eerder postte. Maar het praktische verhaal is wel lastig natuurlijk, aan de andere kant is dat nu voor een kleine twee jaar, gaan ze allemaal over dan moet je nog jarenlang 40 km per dag rijden.
2 scholen
Ik ken van onze basisschool een aantal ouders die hun kinderen op verschillende scholen hadden. Inderdaad omdat de klas dan pestgedrag vertoonde en het andere kind, in andere klas, totaal geen problemen had. Dus die broertjes of zusjes gingen dan naar een andere school.
Alleen hier wel in hetzelfde dorp, 20 km is wel een eind en hij moet dus zeker de laatste 2 jaar gebracht worden. Naar welke middelbare school zal hij gaan? Ook daar in die plaats 20km verderop, of is dat weer ergens anders, anders is hij er nu maar vast aan gewend.
Als ouders is het alleen goed samenwerken. Jullie moeten dan allebei kinderen naar school brengen lijkt me, dit kan niet door een ouder uitgevoerd worden.
Maxime
Geweest
Vandaag op de school van onze keuze geweest, ben alleen maar meer overtuigd geraakt van het feit dat het echt tijd is voor verandering. Zoonlief staat er inmiddels minder negatief tegenover, wil i.i.g wel 'proefdraaien', is zijn eigen idee dus dat is al weer een hobbel genomen.
Verder weer een staaltje mee gekregen van de etterbakjes (sorry, t zijn natuurlijk ook kinderen maar ik heb geen andere woorden mee voor ze); ik haalde jongste op om 12.00, komt middelste met een vriendje vertellen dat die jongens vervelende opmerkingen maakten over oudste en hem van school zouden gaan pesten...
Tja, ik ben niet eens meer verbaasd, ik hoorde later wel dat de juf heel boos was geworden. Maar ja, helaas een beetje te laat wat mijn zoon betreft.
Een ieder bedankt voor de reakties, ben toch weer wat wijzer geworden. Nu nog wat minder emotioneel en we komen er wel.
Groet, Coya
En?
Nu is het maandag, ben heel benieuwd waar je zoon is. Oude school, nieuwe school of misschien zelfs thuis?
